Εισαγωγή. Εν μέσω μιας γενικής αντίθεσης των μεγάλων δυνάμεων για την Ελληνική Επανάσταση οι Έλληνες πάσχιζαν με διαδοχικές Εθνικές Συνελεύσεις να συγκροτηθούν κρατικά. Μια σημαντική στιγμή ήταν οι διασκέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να συναντηθούν πρέσβεις τους στον Πόρο τον Σεπτέμβριο του 1828.
Εν τω μεταξύ, στις 30 Μαρτίου 1827 στην 3η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ο Καποδίστριας εκλέχθηκε Κυβερνήτης με θητεία 7 ετών, κάτι που η Βρετανία αντιμετώπισε με δυσπιστία λόγω γεωπολιτικών ανταγωνισμών με την Ρωσία της οποίας ο Καποδίστριας υπήρξε υπουργός εξωτερικών. Η Βρετανία ήθελε περιορισμένη αυτόνομη περιοχή και όχι ανεξάρτητο νεοελληνικό κράτος. Ο Καποδίστριας έφθασε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο 1828 μετά από πολλές περιπέτειες και Βρετανικές κωλυσιεργίες.
Μετά την άφιξή του μέχρι και την δολοφονία του επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ διπλωματικών ελιγμών στο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων και εσωτερικών ελιγμών στο διαφοροποιημένο πεδίο των Ελληνικών κοινοτήτων. Μελετώντας εξ αποστάσεως τα γεγονότα της εποχής πρέπει να πούμε εξαρχής ότι,
- να πειστούν οι μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα η Βρετανία να αποδεχθούν ένα εκτεταμένο και πραγματικά ανεξάρτητο νεοελληνικό κράτος,
- να ενωθούν τα νήματα των Ελληνικών κοινοτήτων και
- να συγκροτηθεί ένα θεσμικά ισχυρό και ταυτόχρονα δημοκρατικό Ελληνικό κράτος,
αποτελούσε ένα δύσκολο στοίχημα που για να κερδηθεί απαιτούσε λήψη στρατηγικών αποφάσεων η εκπλήρωση των οποίων θα περνούσε μέσα από πολλές Συμπληγάδες.
Ενώ αρχικά ο Καποδίστριας ελισσόταν διπλωματικά με επιτυχία με τρόπο που οδηγούσε σε εκπλήρωση των περισσότερων σκοπών, η δολοφονία του τερμάτισε βασικά τις ιστορικές αξιώσεις των Ελλήνων για ανεξαρτησία με το να οδηγήσει στην ξένη εξάρτηση που καλά κρατάει μέχρι σήμερα, και σε διαδοχικές εξοντώσεις των εκτός των συνόρων του νεοελληνικού κράτους Ελληνικών κοινοτήτων –με κύρια ευθύνη λανθασμένες αποφάσεις του εξαρτημένου πλέον νεοελληνικού κράτους– που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.