Από πότε το κόμμα είναι πάνω από τον λαό και την πατρίδα;

Δεκεμβρίου 16, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Το βασικό ερώτημα που προσωπικά μας απασχολεί είναι το εξής: Γιατί οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί των κομμάτων μπορούν με τέτοια άνεση να παίζουν παιχνίδια κορυφής και να ασκούνται στην πολιτική του παρασκηνίου με δούναι-λαβείν βουλευτών και άλλων, αλλά τους πιάνει σύγκρυο μόλις τεθεί θέμα ανοιχτής διάσπασης του κόμματος;

Γιατί στα σημερινά κόμματα του κοινοβουλίου, μηδενός εξαιρουμένου, υπάρχει τέτοια θεοσέβεια; Γιατί όταν υπάρχουν κορυφαία ζητήματα που διχάζουν την κοινωνία και το ίδιο το κόμμα, ζητήματα ζωής ή θανάτου για τον λαό και την χώρα, δεν πρέπει να αποτελέσουν casus belli ακόμη κι αν οδηγήσουν σε διάσπαση και διάλυση το ίδιο το κόμμα; Γιατί το κόμμα να είναι πάνω από την κοινωνία και τα προβλήματά της; Γιατί ο διχασμός μέσα στην κοινωνία να φέρει και τον διχασμό μέσα στα κόμματα; Τι σόι τερατώδης διαστροφή είναι αυτή;

Αυτή η τερατώδης διαστροφή δεν κυριαρχεί μόνο στα κόμματα υβρίδια που κρατιούνται στην κυβέρνηση με νύχια και με δόντια, απειλώντας θεούς και δαίμονες μην τυχόν και χάσουν την εξουσία, αλλά και στα κόμματα της αριστεράς. Το Führerprinzip δεν ήταν επινόηση ούτε του Χίλτερ, ούτε αφορούσε μόνο τα ναζιστικά κόμματα, όπως θεωρούν ορισμένοι ανεκδιήγητοι τύποι, αλλά αντλεί την καταγωγή του από εκείνους τους θεωρητικούς που έτρεμαν την δημοκρατία σαν πεδίο ανοιχτής αναμέτρησης με όρους κοινωνικής και πολιτικής διαπάλης.

Ήθελαν λοιπόν μια εξουσία που να στέκεται πάνω και πέρα από αυτές τις διαμάχες και να εξασφαλίζει την ενότητα της πολιτείας. Ο συντηρητικός Ντισραέλι διαπίστωνε τον βαθύ διχασμό της Βρετανίας της εποχής του σε τέτοιο βαθμό που μιλούσε για «δυο έθνη»: «Δύο έθνη ανάμεσα στα οποία δεν υπάρχει καμία επαφή και καμία συμπάθεια… Οι πλούσιοι και οι φτωχοί».[1] Ο τρόμος ότι η δημοκρατία είναι το προνομιακό πεδίο της ανειρήνευτης αναμέτρησης αυτών των «δυο εθνών», τον έκαναν να πιστεύει ότι η «ελεύθερη Μοναρχία», ήταν η ιδανικότερη να εκφράσει την ενότητα του έθνους, του λαού και της πολιτείας.

Αργότερα, όταν οι αγώνες των λαών για δημοκρατία δεν επέτρεπαν πια την ύπαρξη μονάρχη, τη θέση αυτής της «πολιτικά ουδέτερης» εξουσίας πήρε ο Πρόεδρος, ο οποίος υποτίθεται ότι εκφράζει στο πρόσωπό του την ενότητα που πριν εξέφραζε ο μονάρχης. Και μάλιστα για να του δοθεί το ανάλογο κύρος που κάποτε είχε η μοναρχία, τον έβαλαν να εκλέγεται απευθείας από τον λαό ώστε να στέκεται πάνω από τις διαμάχες ανάμεσα σε κόμματα, σχήματα και δυνάμεις που πυροδοτεί η ίδια η κατάσταση μιας βαθιά διχασμένης κοινωνίας.

Έθνος, πατριδα, τάξη…

Δεκεμβρίου 15, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι’ αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.

Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ’ έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.

Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία, που σηματοδοτεί την εξόρμηση του κεφαλαίου για αποικίες, προσαρτήσεις και επενδυτικές ευκαιρίες παγκόσμια, δεν μπορεί να ανεχθεί το έθνος ως υλική δύναμη. Δηλαδή ως κυρίαρχο έθνος που συγκροτείται και διεκδικεί το δικαίωμα στην αυθυπαρξία του, στην αυτονομία του, στην αυτοδιάθεσή του σ’ έναν συγκεκριμένο τόπο. Κι αυτό γιατί χωρίς συγκροτημένα έθνη δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λαοί και τάξεις που μάχονται συγκροτημένα και οργανωμένα την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε τόπο, αλλά και διεθνώς.

Τελική τοποθέτηση Δ. Καζάκη στην διεθνή συνάντηση

Η τελική τοποθέτηση του γ.γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη, με την οποία ολοκληρώνονται οι εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ με θέμα το χρέος, το εθνικό νόμισμα και τη Δημοκρατία, στον Κεραμεικό, την 1η Δεκεμβρίου 2013.

Ανάρτηση από: http://epam-ir.blogspot.de

Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών.

Σεπτεμβρίου 29, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου συνελήφθησαν με τις πυτζάμες μετά από εισαγγελική παραγγελία ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του. Η όλη επιχείρηση μοιάζει σε πολλά με την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, όταν ο Χίτλερ στα τέλη Ιουνίου του 1934 σε μια επιχείρηση σκούπα δολοφόνησε εκατοντάδες στελέχη των SA μαζί και τον αρχηγό της τον Έρνστ Ρομ. Η παραστρατιωτικήSA που βοήθησε τον Χίτλερ να ανέλθει στην εξουσία τρομοκρατώντας αντιπάλους και πολίτες, είχε γίνει πολύ δυνατή και πολύ ανεξάρτητη για να την ανέχεται ο Φύρερ. Κι έτσι άστραψαν τα μαχαίρια.

Στην δική μας εκδοχή της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών, οι διαδικασίες είναι διαφορετικές. Ο ίδιος ο υπουργός δημόσιας τάξης ανοιχτά με δική του παραγγελία προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ουσιαστικά διέταξε την δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης. Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Δένδιας είπε σε δήλωσή του στις 28/9: «Η μηνυτήρια αναφορά μου προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είχε επισημάνει προς την Ελληνική Δικαιοσύνη τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ενοποιήσει τις πολλές εκκρεμείς ενώπιόν της δικογραφίες εναντίον της Χρυσής Αυγής. Να αντιμετωπίσει έτσι ολιστικά ως εγκληματική οργάνωση το νεοναζιστικό φαινόμενο.»

Δηλαδή η ίδια η ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας δεν διέθετε τις διαδικασίες και τις προβλέψεις για κάτι τέτοιο και χρειαζόταν η υπόδειξη του υπουργού; Ποιος είναι και με ποιο δικαίωμα ο κ. Δένδιας υποδεικνύει στην ελληνική δικαιοσύνη τι πρέπει να κάνει; Κι ύστερα δηλώνει: «Η Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και η Ελληνική Αστυνομία, κινήθηκαν με ταχύτητα και με αποφασιστικότητα. Τους εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου.» Με άλλα λόγια, ο υπουργός επαινεί τις διωκτικές και δικαστικές αρχές γιατί κινήθηκαν με ταχύτητα με βάση την εντολή του, ή τέλος πάντων την υπόδειξή του.

Τι είναι φασισμός;

Σεπτεμβρίου 24, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Τελικά τι είναι φασισμός; Δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή να ανοίξω μια θεωρητική συζήτηση για το φαινόμενο. Απλά θέλω να καταλάβω γιατί η ΧΑ είναι μια φασιστική οργάνωση, ενώ τα κυβερνώντα κόμματα και όσοι συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση γενοκτονίας του ελληνικού λαού ανήκουν στο δημοκρατικό λεγόμενο τόξο. Γιατί; Επειδή τα μέλη της ΧΑ φοράνε μαύρες μπλούζες, χαιρετάνε ναζιστικά και φέρουν σήματα που παραπέμπουν ευθέως στα Ες Ες; Ενώ οι κυβερνώντες πολιτικοί φοράνε κουστούμι, γραβάτα και κρύβουν τα εγκλήματά τους πίσω από ένα κοινοβούλιο που οι ίδιοι έχουν μετατρέψει σε τσίρκο.

Ή μήπως επειδή η ΧΑ οργανώνει δολοφονικές συμμορίες για να δέρνει σκουρόχρωμους και αντιφρονούντες με αποκορύφωμα την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Ενώ οι κυβερνώντες δολοφονούν με τακτ και από απόσταση με τις οριζόντιες περικοπές, την δήμευση του λαϊκού εισοδήματος και την οργανωμένη εξόντωση ενός ολόκληρο λαού με τις μαζικές αυτοκτονίες, την ανεργία, την εξαθλίωση, την μετανάστευση, την δολοφονία των μελλοντικών γενιών που δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθούν σ’ αυτό τον τόπο. Τελικά, ποιοι έχουν βάψει με περισσότερο αίμα τα χέρια τους; Οι συμμορίτες και οι μπράβοι της ΧΑ, ή οι εντολοδόχοι της τρόικας;

Ποιοι ετοιμάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή;

Σεπτεμβρίου 19, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν είναι υπόθεση φανατισμένων ομάδων που διψούν για εκδίκηση. Είναι υπόθεση όλου του λαού που παλεύει για δημοκρατία,περισσότερη δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία. Η εκδίκηση, το αίμα για το αίμα και οι άλλες ταλμουδικές και καλβινιστικές υστερίες που ξεστομίζουν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα ζωώδη μικροαστικά ένστικτά της τυφλής βίας που εκτρέφουν ως ιδεολογία, αφορούν τους θρησκόληπτους φανατικούς, τους τραμπούκους, τον υπόκοσμο και το παρακράτος. Όποιο έμβλημα ευκαιρίας κι αν φέρουν.

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει σχέση με ένα αληθινό παλλαϊκό κίνημα εναντίον του φασισμού. Πολύ περισσότερο όταν μέρα με τη μέρα φανερώνονται ολοκάθαρα τα πολιτικά πρόσωπα των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Κι αυτοί δεν είναι μόνο οι Μιχαλολιάκος και Σία της ΧΑ, αλλά πρωτίστως τα μεγάλα αφεντικά της συμμορίας του. Αυτοί δηλαδή που σχεδιάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή με πρόσχημα την καταπολέμηση της ΧΑ.

Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο σ’ όλους αυτούς που προετοιμάζουν την φασιστική εκτροπή από το να υπάρξει κι άλλο θύμα τις επόμενες ημέρες. Δεν έχει καμιά σημασία αν φορά μαύρη μπλούζα ή όχι. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει καλύτερη υπηρεσία σ’ αυτούς που είναι έτοιμοι να ρίξουν στο γύψο την χώρα και τον λαό της, να φέρουν μισθοφόρους αγνώστων λοιπών στοιχείων να δρουν στις γειτονιές της Αθήνας και αλλού – όπως συμβαίνει στις Σκουριές Χαλκιδικής – να κατεβάσουν ακόμη και επίλεκτες μονάδες του στρατού για να αναλάβει την καταστολή, αλλά και να ζητήσουν συνδρομή από δυνάμεις του εξωτερικού, από την δράση εκείνων που έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατείατυφλής βίας με ξυλοδαρμούς και δολοφονικές απόπειρες εναντίον οποιουδήποτε «δεν τους γουστάρει», ή η κτηνώδης άγνοιά τους ταυτίζει με τους φασίστες επειδή σηκώνουν ελληνικές σημαίες, ή μιλάνε για πατρίδα. Παίζουν το παιχνίδι αυτών που υποτίθεται ότι αντιμάχονται καλύτερα ακόμη κι από τα μίσθαρνα όργανα του «βαθέος κράτους».

Ευρώ συν Ευρωπαϊκή Ένωση ίσον μόνιμη μαζική ανεργία

Σεπτεμβρίου 17, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Σε τι κατάσταση βρίσκεται η Ελλάδα; Η κυβέρνηση Σαμαρά συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Χωρίς κανένα πραγματικό στοιχείο, κανένα ενθαρρυντικό σημάδι εκτός από τη συνεχιζόμενη κατακόρυφη πτώση όλων των ζωτικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας, συνεχίζει να μιλά για «ανάκαμψη τον άλλο χρόνο». Κι όποιος παίρνει σουπερμαντολίνη ηλιθιότητας που σερβίρουν ακατάσχετα τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης, ας τον πιστέψει.

Οι κυβερνώντες ψάχνουν εναγωνίως για καλά νέα από μια οικονομία που πνέει τα λοίσθια, την ίδια ώρα που οι νεκρόφιλοι της τρόικας συνεχίζουν να την βιάζουν ακατάπαυστα. Έτσι έχουμε και τραγελαφικά περιστατικά. Όπως εκείνο με τον ανεκδιήγητο υπουργό εργασίας Βρούτση, ο οποίος βγήκε μόλις πριν μια εβδομάδα και μας παρουσίασε περιχαρής – μ’ αυτό το σπιρτόζο βλέμμα της στρουθοκαμήλου που πάσχει από ηλίαση – ότι το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων του 7μήνου του 2013 βρέθηκε θετικό. Κι επομένως στο πρώτο επτάμηνο του 2013 αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας κατά 108 χιλιάδες! Τον βαράς, κύριε πρόεδρε, ή δεν τον βαράς; Όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο.

Πριν πετεινός λαλήσαι τρις η ΕΛΣΤΑΤ βγήκε και ανακοίνωσε ότι τον Ιούνιο οι άνεργοι έσπασαν το φράγμα του 1.400.000. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 174.709 άτομα σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012 (αύξηση 14,2%) και κατά 20.254 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2013 (αύξηση 1,5%). Το επίσημο ποσοστό ανεργίας έκλεισε στο 27,9%, έναντι 27,6% το Μάιο και 24,6% τον Ιούνιο του 2012 (ήτοι αύξηση 14% σ’ ένα χρόνο). Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο ανεργίας που έχει καταγραφεί από το 2006, οπότε η ΕΛΣΤΑΤ παρέχει στοιχεία σε μηνιαία βάση, και παραμένει υπερδιπλάσιο της ευρωζώνης, στην οποία το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε τον Ιούλιο στο 12,1%. Αποτελεί επίσης το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας όχι μόνο σ’ ολόκληρη την μεταπολίτευση, αλλά από το 1960 και έπειτα. Τυχαίο, σύμπτωση, ή παράδοξο; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Αναγκαία συνέπεια της επέμβασης των δανειστών και της τρόικας στην Ελλάδα.

Μια θαυμάσια ευκαιρία για να ξεμπερδέψουμε μια και καλή.

Σεπτεμβρίου 9, 2013 από seisaxthiablog

του Δημήτρη Καζάκη

Σε απεργιακό πυρετό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στους χώρους της ανώτατης εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα καθώς δεν είναι μόνο το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων και κλινικών του δημοσίου, αλλά και η επερχόμενη κατάργηση πολλών από τα πρώην ιατρεία του ΙΚΑ. Ο ΕΟΠΥΥ άλλωστε βρίσκεται στο καναβάτσο και επιβιώνει μόνο και μόνο για να καταστρέψει κάθε έννοια πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για το λαό. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε τους εργαζόμενους στα εργοστάσια που κλείνουν, βάζουν λουκέτο, ή ξεπουλιούνται όπως π.χ. το σύνολο της υφιστάμενης αμυντικής βιομηχανίας. Κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό μιας και το κυνήγι για το άπιαστο όνειρο του πρωτογενούς πλεονάσματος, έχει μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Όμως, πώς γίνεται κι αυτός ο απεργιακός πυρετός σε τόσους κλάδους δεν φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα; Γιατί οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις μέχρι σήμερα δεν έχουν φέρει κάποιο αποτέλεσμα εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής; Ο λόγος είναι απλός. Διότι ο κάθε τομέας, ο κάθε κλάδος εργαζομένων περιορίζεται αυστηρά στα δικά του κλαδικά ή εξειδικευμένα αιτήματα. Κι έτσι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητασυμπόρευσης και συντονισμού με άλλους κλάδους. Τι θέλουν οι εργαζόμενοι της ΕΛΒΟ και των άλλων αμυντικών βιομηχανιών; Να μην πουληθούν τα εργοστάσια και να κρατήσουν τη δουλειά τους. Τι θέλουν οι εκπαιδευτικοί; Να μην γίνουν απολύσεις. Και πάει λέγοντας.

Το τέλος μιας εποχής, η αρχή μιας νέας

by admin

Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να αναγκάζεται κανείς να απαντήσει στις αθλιότητες ενός ατόμου όπως ο Καζάκης.

Παρότι πολλές φορές στο παρελθόν έχει γράψει αναρίθμητους υπαινιγμούς αλλά και ανοικτές αθλιότητες ενάντια στο Άρδην, δεν απαντούσαμε γιατί θεωρούσαμε και θεωρούμε ανούσιες τις διαμάχες με άτομα ανάλογου ποιού. Ο άνθρωπος ανήκει σε άλλη κατηγορία. Όμως είμαστε υποχρεωμένοι για μία πρώτη και τελευταία φορά να το κάνουμε, διότι το κίνημά μας βρίσκεται σε μία καμπή και το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τέτοιες λογικές, συνιστά προϋπόθεση για τη διαδικασία ωρίμανσης του. Οι κραυγές και οι εύκολες παρόλες της αρχικής φάσης, όταν πολιτικοί απατεώνες, διαταραγμένοι και άτομα με νηπιακή πολιτική σκέψη, βρισκόταν συχνά στο προσκήνιο, πλέον δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η κριτική λοιπόν στο ήθος και τις πρακτικές ατόμων σαν τον Καζάκη έχει παραδειγματικό χαρακτήρα. Αφορά το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και την απαρχή μιας νέας. Γι’ αυτό και θεωρούμε πως αυτό μας το κείμενο αφορά στην πορεία του αντιμνημονιακού κινήματος, συνολικά, με αφορμή, απλώς, την πρόσφατη συκοφαντική εκστρατεία του Καζάκη εναντίον μας.

Σήμερα έχει επιτέλους καταστεί συνείδηση πως, εκτός από αντιστασιακή διάθεση και αγανάκτηση, απαιτείται επιτέλους φρόνημα, ήθος και προπάντων Λόγος, προκειμένου να ολοκληρώσουμε μια πορεία διαμόρφωσης ενός κινήματος απελευθέρωσης αυτού του τόπου.

Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Οι συκοφαντίες ενός τσαρλατάνου

Ο Καζάκης, αφού απέτυχε οικτρά σε όλες τις προηγούμενες τυχοδιωκτικές ενέργειές του (συμπεριφορά του στη Σπίθα, εκλογικό τουρλουμπούκι με τον Παπαθεμελή, επαναλαμβανόμενες «συμμαχίες» χωρίς αρχές, ακόμα και με ακροδεξιούς), επιδίδεται τον τελευταίο καιρό σε μια συκοφαντική εκστρατεία –τη μόνη μορφή «διαλόγου»[1] που γνωρίζει– ενάντια στοΆρδην και τον Γιώργο Καραμπελιά, κατά τον ίδιο τρόπο που είχε τολμήσει στο παρελθόν να κάνει και με τον Μίκη Θεοδωράκη. Αυτό το κάνει διότι, ως ανερμάτιστος και τυχάρπαστος, αισθάνεται ότι απειλείται από μια διαδικασία ουσιαστικής και στέρεης συγκρότησης του αντιμνημονιακού χώρου, στην οποία δεν χωράνε πλέον οι παχιές και εύκολες διακηρύξεις και στην οποία εντάσσεται και η πρόσφατη πρωτοβουλία του Άρδην και του «Σπάρτακου» για τη δημιουργία ενός Πατριωτικού Εναλλακτικού Απελευθερωτικού Κινήματος. Γι’ αυτό ξεκίνησε μια νέα σειρά επιθέσεων εναντίον μας. Το περιεχόμενό τους αποτελείται από ένα μείγμα συκοφαντιών και διαστρεβλώσεων, οι οποίες στοχεύουν στο να εμποδίσουν τις διαδικασίες συνεύρεσης του αντιμνημονιακού χώρου και να «τσιμεντάρουν» τους λίγους που τον ακολουθούν ακόμα, ενάντια στο Άρδην, καθώς και να απομακρύνουν ανθρώπους που δεν έχουν εικόνα για τη μέχρι τώρα πορεία δεκαετιών του κινήματος. Εξάλλου, όπως ο ίδιος διακηρύσσει, στα μόνα σχολειά που έχει θητεύσει επί μακρόν ήταν το ΚΚΕ με την ιδιαίτερη έφεση στην πρακτορολογία και τη συκοφαντία που χαρακτηρίζει τη λογική του και οι πολυεθνικές και χρηματιστικές εταιρείες στις οποίες συμμετείχε.

Και οι συκοφαντίες του μπορεί να μη λένε τίποτα για τον «εχθρό» τον οποίον επιθυμεί να κατασκευάσει, λένε πολλά όμως για τη δική του ταυτότητα και τις ιδεολογικές του αντιλήψεις.

Μία συζήτηση για τα μνημόνια που δεν θα δείτε στα κανάλια. (βίντεο)

Αναρτήθηκε από τον/την anepikairos στο Αυγούστου 28, 2013

Δείτε ολόκληρη την χθεσινή εκπομπή της ΕΡΤ, με θέμα “3 χρόνια μνημόνιο”, με προσκεκλημένους Τόλιο, Καζάκη, Βατικιώτη και Τσαγκάρη. 

Μία εξαιρετική εκπομπή, στην οποία ακούγονται τόσες πολλές αλήθειες, για το πως φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση.

Οικονομολόγοι, υπερασπιστές των μνημονίων αρνήθηκαν να παραστούν.

Υποθέτουμε, ότι φοβήθηκαν το ξεβράκωμα τους!

Δείτε τη εκπομπή, που ποτέ δεν θα προβαλλόταν από τα κανάλια και τα μέσα διαπλοκής!

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΔΩ

Πώς ο κ. Τσίπρας ονειρεύεται να λύσει το πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας και ο θεός βοηθός!

Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά όποτε ακούω Τσίπρα μου γυρίζει το στομάχι. Τόσο μεγάλο δούλεμα; Τέτοια αναξιοπρέπεια; Τέτοια ξεφτίλα; Για ποιους μας περνάει; Για ηλίθιους; Μάλλον. Δεν εξηγείται αλλιώς. Και ίσως να είμαστε για να του συγχωρούμε την όποια αμετροέπεια, την κάθε ανοησία που αμολάει. Βλέπετε είναι αριστερός και δεν είναι σαν τους άλλους που κυβερνάνε. Παρά το γεγονός ότι όλες οι κινήσεις και οι θέσεις του υποδηλώνουν ότι πάσχει από το σύνδρομο του Ιζνογκούντ, θέλει διακαώς να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη. Και χρησιμοποιεί όλα τα γνωστά κόλπα της επίσημης πολιτικής με πρώτη την ανειλικρίνεια.

Για να μη μου πει κανείς γιατί «τα πήρες» με τον Τσίπρα πάλι, διευκρινίζω αμέσως. Διαβάσατε την ομιλία του χθες στην Πάτρα; Αν όχι, τότε να σας διαφωτίσω. Η ομιλία του δεν έχει καμιά ουσία, μιας και είναι γεμάτη με άδεια συνθήματα. Όλα τα έχει μετατρέψει σε συνθήματα χωρίς περιεχόμενο. Ακόμη και την δημοκρατία. Όμως μια αποστροφή του λόγου του έχει ενδιαφέρον. Αυτή που προσπαθεί να απαντήσει στην πιο καυτή ερώτηση απ’ όλες: «Μας ρωτάνε που θα βρείτε τα λεφτά.»

Ο κ. Τσίπρας απαντά σε δυο σκέλη: «Ποιοι μας το ρωτάνε αυτό. Αυτοί που τα φάγανε τα λεφτά. Αυτοί που τα έβγαλαν στις τράπεζες της Ελβετίας. Αυτοί που κρατάγανε τις λίστες των μεγαλοκαταθετών στα συρτάρια τους μη τυχόν και φορολογηθούν τα αφεντικά τους, την ώρα που λεηλατούσαν τον κόσμο με χαράτσια. Αυτοί που χρηματοδοτούν τις υπερχρεωμένες εφημερίδες και τα υπερχρεωμένα κανάλια τους, με καταχρηστικά δάνεια από τις τράπεζες. Δηλαδή με χρήματα που δανείστηκε ο ελληνικός λαός για την ανακεφαλαιοποίηση.  Αυτοί που εξοφλούν κουρεμένα ομόλογα στο 100% της αξίας τους, χωρίς να έχουν το θάρρος να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό και την Βουλή τον λόγο.»

Ακόμη μια φορά για το μεταναστευτικό και τους κήνσορές του…

Μαΐου 25, 2013 από seisaxthiablog

του Δημήτρη Καζάκη

Όποιος θεωρεί ότι στις μέρες μας οι μετανάστες αποτελούν το «κακό σπυρί» της συνολικής κατάστασης μας, τότε ανήκει σ’ εκείνη την ιδιόρρυθμη κατηγορία που έχει συνθηκολογήσει ολοκληρωτικά με το καθεστώς κατοχής και ψάχνει στους πιο αδύναμους τα εξιλαστήρια θύμα για την δική του προσωπική εκτόνωση. Πρόκειται για μια εντελώς άνανδρη και πρόστυχη στάση όλων εκείνων που τρέμουν να θέσουν θέμα ανατροπής του καθεστώτος κατοχής κι έτσι ψάχνουν να εκτονώσουν τον άρρωστο και θρασύδειλο ψυχισμό τους πάνω στους πιο αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Και δεν υπάρχει πιο αδύναμο και ανυπεράσπιστο θύμα σε μια χώρα από τον μετανάστη. Ιδίως όταν είναι λαθραίος. Όποιος έχει βρεθεί εξ ανάγκης να δουλεύει στο εξωτερικό ως μετανάστης, ή έχει συναναστραφεί με Έλληνες μετανάστες, το ξέρει πολύ καλά αυτό.

Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά τα εξής απλά γεγονότα:

Πρώτο, ο μετανάστης, λαθραίος ή μη, δεν έρχεται μόνος του στην Ελλάδα. Δεν ξυπνά μια ωραία μέρα για να πει, α, τι έχω να κάνω σήμερα; Δεν πάω να καταστρέψω τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα! Τον οδηγεί η ανάγκη επιβίωσης. Όταν οι μεγάλες δυνάμεις – με συμμετοχή και της επίσημης Ελλάδας – ισοπεδώνουν και καταστρέφουν την χώρα του και έτσι δημιουργείται ένα τεράστιο μεταναστευτικό κύμα, τότε είναι απολύτως λογικό να δέχεται και η Ελλάδα τις συνέπειες. Μάλιστα, η διόγκωση της μετανάστευσης σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί σήμερα σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον βασικό μοχλό αντιμετώπισης της μαζικής ανεργίας και της εξαθλίωσης σε χώρες όχι μόνο της Ασίας και της Αφρικής, αλλά και της Ευρώπης. Γι’ αυτό και ζητούν το μεγαλύτερο άνοιγμα των οικονομιών στους μετανάστες.

Δεύτερο, οι θεωρίες που θέλουν τον μετανάστη και δη τον μουσουλμάνο μετανάστη ως «έποικο» κι άλλες τέτοιες ανοησίες, εκπορεύονται καθαρά από τις μυστικές υπηρεσίες και έχουν σαν στόχο να συγκαλύψουν την τεράστια βιομηχανία εμπορίας ανθρώπινων ζωών όπου συμμετέχει ενεργά το κράτος, η ΕΕ, τα κυβερνώντα κόμματα και τα πιο μεγάλα επιχειρηματικά κυκλώματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η δράση τζιχαδιστών απανταχού γης, υπάρχει και αναπτύσσεται χάρις πρωτίστως στις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης, οι οποίες τους χρησιμοποιούν τόσο στο εσωτερικό μέτωπο των χωρών τους, όσο και στο εξωτερικό ως μισθοφόρους. Όπως π.χ. συμβαίνει στη Συρία. Ο μετανάστης δεν αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από οποιονδήποτε άλλο εξαθλιωμένο, ειδικά σε συνθήκες όπου βασιλεύει η μαζική ανεργία και κυριαρχεί στην κοινωνία η ιδιαίτερη τάξη των απόρων.

Με άλλοθι την Χρυσή Αυγή πάνε να δέσουν ολόκληρο το λαό.

του Δημήτρη Καζάκη

Είναι πρωτοφανές αυτό που έγινε με τον κ. Δραγασάκη, ο οποίος εκτελούσε χρέη προέδρου του κοινοβουλίου, την περασμένη εβδομάδα. Ο κ. Δραγασάκης με σκοπιμότητα και δόλο προκάλεσε σύγκρουση με την Χρυσή Αυγή με μοναδικό σκοπό την κινητοποίηση των πιο αντιδραστικών διατάξεων του κανονισμού της Βουλής. Άρθρα (77-81) που η αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις σ’ ολόκληρη την μεταπολεμική πορεία αυτού του τόπου κατάγγελλαν ότι κατοχυρώνουν την αυθαιρεσία του προεδρεύοντος του κοινοβουλίου. Άρθρα που ποτέ ξανά – τουλάχιστον στην μεταπολίτευση – δεν χρησιμοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο.

Μάλιστα ο κ. Δραγασάκης έφτασε στο σημείο να καλεί επανειλημμένα τον φρούραρχο της Βουλής να παρέμβει εναντίον βουλευτών. Αυτό δεν έχει συμβεί ούτε την εποχή των Ιουλιανών όπου οι καρεκλιές μεταξύ βουλευτών ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Καταλαβαίνουμε τι έκανε ο κ. Δραγασάκης; Ζητούσε την επέμβαση ένστολων μέσα στο....

κοινοβούλιο. Μοναδικό γεγονός στα κοινοβουλευτικά χρονικά της χώρας. Και το έκανε κάποιος που εμφανίζεται ως αριστερός. Άραγε ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να κληθεί η επέμβαση του στρατού;

Το περιστατικό ξεκίνησε όταν ο κ. Δραγασάκης αφαίρεσε τον λόγο από βουλευτή της Χρυσής Αυγής γιατί αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα Mister Alexis και την επερώτηση που κατάθεσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ως «σούπα». Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και ακριβοδίκαιοι, οι αναφορές αυτές δεν δικαιολογούσαν την συγκεκριμένη αντίδραση του κ. Δραγασάκη.

Όμως έπρεπε πάσει θυσία να χρησιμοποιηθούν τα συγκεκριμένα άρθρα καταστολής της ελευθερίας του λόγου μέσα στο κοινοβούλιο κι έτσι χρειαζόταν να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Και υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από το να χρησιμοποιηθούν αντιδημοκρατικές πρακτικές και διατάξεις με άλλοθι την Χρυσή Αυγή;

H AOZ φορέας διάλυσης και αφομοίωσης της Ελλάδας

του Δ.Καζάκη

Θυμάστε όταν στις 10 Οκτωβρίου 2012 ο κ. Μεϊμαράκης ως πρόεδρος της Βουλής υποδεχόταν τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, τι είχε πει; Είχε πει επί λέξει: «Νομίζω ότι η περίοδος που διανύουμε, με τα μεγάλα προβλήματα στη ευρύτερη γειτονιά μας, μας υποχρεώνει να σκεφτούμε πιο ώριμα, πιο συνετά και πώς πράγματι μπορούμε να συμβάλλουμε -και οι δύο χώρες- στην ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας. Με αυτές τις σκέψεις σας καλωσορίζω και πάλι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και σας προσφέρω ένα αναμνηστικό δώρο που απεικονίζει ένα καράβι που μπορεί να κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο μας.»

Τι σημαίνει αυτό; Από πότε ένα καράβι δεν κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο; Ποιο καράβι δεν κινείται ελεύθερα στο Αιγαίο; Και γιατί να κινείται ελεύθερα; Δεν πρέπει να τηρεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου; Δεν πρέπει να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα του Αιγαίου; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα στο Αιγαίο; Η ελεύθερη διακίνηση της ναυσιπλοΐας, ή η ανοιχτή απειλή που στοιχειοθετούν οι απαιτήσεις της Τουρκίας;

Για τον κ. Μεϊμαράκη και τα συμφέροντα που υπηρετεί το πρόβλημα είναι απλό: αντί για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, προέχει το άνοιγμα της θάλασσας του Αιγαίου σε όλους. Ελεύθερη θάλασσα, ή Αιγαίο με ελεύθερη κίνηση σημαίνει θάλασσα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. Και μόνο αυτή η δήλωση θα αρκούσε σε άλλες εποχές να ξεσηκώσει σάλο, αλλά στις μέρες μας, σε εποχές τέτοιου γενικού ξεπουλήματος, όλα αυτά θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά.

Για μια κινηματική Πατριωτική Δημοκρατική συσπείρωση στην πράξη!

Η σαρωτική κρίση στην οποία βυθίζεται η ελληνική κοινωνία και η μετατροπή της χώρας σε δουλοκρατία των διεθνών και κυρίως των Ευρωπαίων τοκογλύφων θέτει πλέον επιτακτικά την ανάγκη μιας κοινωνικής, δημοκρατικής και πατριωτικής συσπείρωσης στην βάση ενός νέου εθνικοαπελευθερωτικού οράματος.

Η ενότητα του ίδιου του λαού σήμερα είναι η πιο πιεστική απαίτηση της συγκυρίας και των ιστορικών καθηκόντων που τίθενται μπροστά μας. Η ενότητα αυτή δεν μπορεί να εξασφαλιστεί παρά μόνο μέσα από μια ευρεία κοινωνική, πατριωτική, δημοκρατική συσπείρωση, όπως προτείνει το Ε.ΠΑ.Μ. ήδη από την εποχή της ίδρυσής του.

Όμως αυτή η συσπείρωση για να είναι αυθεντική, μαχητική και να αγκαλιαστεί από τον κόσμο δεν μπορεί να σπαταληθεί σε «καλέσματα» άνευ πρακτικού αντικρίσματος, ούτε σε κινήσεις του παρασκηνίου ανάμεσα σε προκατασκευασμένες προσωπικότητες και ποικίλους παράγοντες που ενδιαφέρονται μόνο για να καταλάβουν θώκους στο κοινοβούλιο.

Οικοδομείται και επιβεβαιώνεται στις κοινές δράσεις και στους κοινούς αγώνες, κοινώς στο πεζοδρόμιο. Εκεί όπου η κάθε δύναμη, κάθε πρόσωπο, κάθε πρωτοβουλία δοκιμάζεται στον αγώνα ενάντια στο καθεστώς κατοχής και εκτίθεται ανεπανόρθωτα τόσο στα μάτια του λαού, όσο και στα μάτια του καθεστώτος ως ορκισμένος εχθρός. Εκεί μόνο μπορούν να οικοδομηθούν οι συναγωνιστικές σχέσεις και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους συμμάχους. Διαφορετικά πρόκειται για μια από τα ίδια. Παλαιοκομματικά τερτίπια με το βλέμμα στις όποιες επερχόμενες εκλογές.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, για να εκφρασθεί σωστά, δυναμικά και αποτελεσματικά η εθνικοαπελευθερωτική διάθεση του ελληνικού λαού απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο απεγκλωβισμός από κάθε μορφή δωσιλογισμού και εθνομηδενισμού με δεξιό ή αριστερό πρόσημο, «εθνικιστικό» ή «διεθνιστικό» προσωπείο.

Ο νέος χαρακτήρας της αριστεράς. Δ. ΚΑΖΑΚΗ

Καμιά μεταλλαγή του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας δεν μπορεί να συμβεί δίχως την κατάλληλη προσαρμογή της αριστεράς. Από ιστορική άποψη η αριστερά υπήρξε ανέκαθεν μια πολιτική έννοια δίχως ξεκάθαρο περιεχόμενο, δίχως σαφείς κοινωνικές, ταξικές και ιδεολογικο-πολιτικές αναφορές. Δεν ήταν παρά ένα αναγκαίο προϊόν της τυπικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και επομένως φέρει ανεξίτηλα και εγγενώς όλες τις παραμορφώσεις, αυταπάτες και διαστροφές του κοινοβουλευτισμού. H άνδρωση της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, ή άνοδος της πάλης για εργατικά και λαϊκά αιτήματα, οδήγησε και στην αναγκαία ιστορική μετεξέλιξη της αριστεράς. Από μια συγκεχυμένη κοινοβουλευτική έννοια – όπου πρυτάνευαν τα αισθήματα κοινωνικής αδικίας και τα διάφορα δόγματα «κοινωνικής δικαιοσύνης» – στην επαναστατικά, κοινωνικά και ταξικά διαφοροποιημένη έννοια της αριστεράς. Η αριστερά έπαψε να είναι συνώνυμο της ηθικής ή ηθικολογικής καταγγελίας της όποιας αδικίας για να μετατραπεί σε ανοιχτό πεδίο οργανωμένης αντιπαράθεσης ιδεολογικο-πολιτικών ρευμάτων, κομμάτων και τάσεων, ιδεώδες περιβάλλον για την μαχητική ανάδειξη της ολοκληρωμένης ταξικής προοπτικής της εργατικής τάξης.

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος

Του Δημήτρη Καζάκη

Ας αφήσουμε προς στιγμή τον κ. Σαμαρά να ψάχνει εναγωνίως την ανάπτυξη στα αποκαΐδια της ευρωκρατούμενης Ελλάδας, τον κ. Βενιζέλο να ψάχνει για το κόμμα του, τον κ. Κουβέλη να ψάχνει από πού να κρατηθεί, τον κ. Τσίπρα να το παίζει παράγοντας  διεθνούς βεληνεκούς ως άλλος Παπανδρέου, τον κ. Καμμένο να φυλάει καραούλι μπας και του μείνει κανένας βουλευτής και την κ. Παπαρήγα να ξεφτιλίζει με τον χειρότερο τρόπο το κόμμα της. Ας τους αφήσουμε όλους αυτούς κι ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά. Με αυτά δηλαδή που αρνούνται να ασχοληθούν όλοι αυτοί.

Δ. Καζάκης. Στην παγκόσμια κρίση υπάρχει μόνο παγκ...

Δ. Καζάκης. Στην παγκόσμια κρίση υπάρχει μόνο παγκόσμια λύση;

inShare

Αν προσέξετε καλά τις «αναλύσεις» που διακινούνται για την σημερινή κρίση θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν όλες, ανεξάρτητα από το αν φέρουν αριστερό, ή δεξιό πρόσημο, παίζουν με το γεγονός ότι η κρίση αυτή είναι παγκόσμια, διεθνής, ευρωπαϊκή και ότι άλλο θέλετε. 

Έξω δηλαδή από τα όρια μιας εθνικής οικονομίας. Κι επειδή κάνουν την επίσης πρωτότυπη διάγνωση ότι πρόκειται για κρίση «συστημική», καταλήγουν εύκολα στο συμπέρασμα ότι δεν έχει νόημα να την πολεμάς μέσα στα πλαίσια της εθνικής οικονομίας.