Ο Υπουργός Παιδείας, οι Λωτοφάγοι και ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο Ρήγας Φεραίος στα μέρη της Εύβοιας, έργο Νίκου Εγγονόπουλου.

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,

Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,

Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι, κι’ οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια…

Μ’ ένα σκοπό του ταξειδιού:   π ρ ο ς  τ’  ά σ τ ρ α.

Γι’ αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε η Έμπνευσις,

Καθώς εφώλιασε μέσα στα βάθια του μυαλού μου όλο συγκίνηση

Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ.

Νίκος Εγγονόπουλος : Για τους ελεύθερους

Φαίνεται, σε δύσκολους καιρούς για την πατρίδα μας, να νοσούμε ευρέως από το σύνδρομο των λωτοφάγων.

Οι Λωτοφάγοι ήταν μυθικός λαός της ελληνικής μυθολογίας.  Ευρύτατα διαδεδομένο στη λωτοφαγίτιδα νήσο, ήταν το φυτό λωτός. Τα άνθη και οι καρποί του λωτού ήταν η κύρια τροφή των κατοίκων αυτού του νησιού και θεωρούντο σαν ναρκωτικά που προκαλούσαν ειρηνική απάθεια. Τον καρπό αυτό πρόσφεραν στους ταξιδιώτες επισκέπτες τους οι οποίοι στη συνέχεια έχαναν την επιθυμία της επιστροφής στη πατρίδα τους ή τη συνέχιση του ταξιδιού τους.

Τρεις παράγραφοι το «Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνου Γαβρόγλου για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου».

Στην πρώτη παράγραφο γράφει: 

«...όπου στην Ευρώπη και στον κόσμο κυριαρχούσαν απολυταρχικά καθεστώτα, όπως η Οθωμανική αυτοκρατορία...»

Όμως κύριε Υπουργέ, η απολυταρχία αναφέρεται ως όρος σε αυταρχικά καθεστώτα (ενός ανδρός αρχή), δικτατορικά, μοναρχικά, δεσποτικά, τυραννικά ως προς το πολίτευμα.  Πράγματι, τέτοια ήταν στην Αυστροουγγαρία, τη Γαλλία, τη Ρωσία.  Στην πατρίδα μας όμως, ο Οθωμανός ήταν κατακτητής για τετρακόσια χρόνια.  Βιώσαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, και δεν το γράφετε! 

Φυσικά δεν ξεχνάτε να μας θυμίσετε, ως οπαδός της αποδoμητικής (αναθεωρητικής) σχολής της ιστορίας, την ανιστόρητη εκδοχή της εθνογένεσης του ελληνισμού το 1821:

«Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την επέτειο της ελληνικής επανάστασης που σήμανε τη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας»...«Τα σχολεία αυτά μεταλαμπάδευσαν τις ιδέες της ελευθερίας και της ισότητας, δίνοντας τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των οραμάτων βάσει των οποίων συγκροτήθηκε η εθνική μας συλλογικότητα».

Κράτος προτεκτοράτο μπορεί να φτιάξαμε το 1821, κύριε Υπουργέ, όσο για την ύπαρξη του έθνους μας ανατρέξτε στον Ρήγα, τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον Λάμπρο Κατσώνη, τον Κατσαντώνη, τον Διονύσιο Φιλόσοφο.

Τονίζετε με ξύλινο λόγο, χωρίς συναίσθημα στο μήνυμά σας, ότι το σχολείο «οφείλει να διδάσκει στους μελλοντικούς πολίτες τέτοιας κομβικής σημασίας ιστορικά γεγονότα», όμως κανένα πρόσωπο, κανένα γεγονός, ούτε το όνομα του θύτη, του τυράννου ονομάζετε!!!  Πουθενά η λέξη Τούρκος, Οθωμανός!!!

Όπως μετά την Επανάσταση, όταν οι ήρωές μας ήρθαν αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο των πολιτικών Κωλέττη και Μαυροκορδάτου, έτσι και σήμερα κι εσείς τους καταδικάζετε στη λήθη στο μήνυμά σας!  

Το αίνιγμα της ανθρώπινης μορφής

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ/ 

http://www.kathimerini.gr

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Μορφές από μία απροσδιόριστη χοάνη του χρόνου, μορφές που θα μπορούσαν να είναι σε ένα εικονοστάσι μίας αδιόρατης κοινής μνήμης, τα πρόσωπα που αποκαλύπτει ο Αποστόλης Ιτσκούδης φέρουν το τίμημα της αλήθειας τους.

Στην ατομική έκθεσή του στην Αθήνα, στην γκαλερί ArtZone42, στη Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο ζωγράφος από την Αλεξανδρούπολη καταθέτει μία σειρά από προσωπογραφίες, που συνθέτουν, θα έλεγε κανείς, όλες μαζί συμβολικά ένα ομαδικό πορτρέτο, σαν να είναι ένα και μόνο πρόσωπο σε πολλαπλές εκδοχές που σβήνει και αχνοφαίνεται στη γραμμή του ορίζοντα.

Ο Αποστόλης Ιτσκούδης είναι ένας δημιουργός χαμηλόφωνος, όπως τα υπαινικτικά έργα του, και στην αθηναϊκή του κάθοδο επιχειρεί να κοινωνήσει μία ενότητα της δουλειάς του, που γεννιέται μέσα από μία καταβύθιση στην ανθρώπινη μορφή.

Με βάση το σκοτεινό καστανό χρώμα Van Dyke ή το μπλε της Πρωσίας, ο Αποστόλης Ιτσκούδης επινοεί μορφές και τις προχωράει με παλίνδρομες κινήσεις σύνθεσης και αφαίρεσης. Συχνά, χρησιμοποιεί παλιές φωτογραφίες αγνώστων προσώπων από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ή και προπολεμικές, καθώς η ανάγκη και η επιθυμία έμμεσης διασύνδεσης με ένα μακρινό, προσφυγικό παρελθόν της Θράκης, πιέζει για έξοδο στη δημιουργία. Άλλες φορές επιχειρεί αυτοπροσωπογραφία. Ενα τέτοιο έργο περιλαμβάνεται στην έκθεση στην Αθήνα, σχηματίζοντας ένα δυνατό δίπτυχο δίπλα στο πορτρέτο της συζύγου του.

Έκθεση ζωγραφικής του Αποστόλη Ιτσκούδη με τίτλο Pneuma

Η γκαλερί ArtZone 42 θα παρουσιάσει από τις 8 έως τις 31 Μαρτίου 2018 την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αποστόλη Ιτσκούδη με τίτλο Pneuma, σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 8 Μαρτίου στις 8.00 μμ. 'Mαρία', ακρυλικά σε καμβά, 50 x 40 Η επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει μεταξύ άλλων αναφορικά με τη δουλειά του Αποστόλη Ιτσκούδη: «Ως άλλα αραχνοΰφαντα εργόχειρα, πέπλα υφασμένα ζωγραφικά με ευχέρεια τόσο εμφανή στην χειρονομία και πληθωρικότητα τόσο εντυπωσιακή στο χρώμα – το οποίο σχεδόν φαίνεται να βυθίζεται έντεχνα στον καμβά αναβλύζοντας διάσπαρτα έντονους χρωματικούς λεκέδες – τα πορτραίτα του Αποστόλη Ιτσκούδη αναδύονται νοσταλγικά μέσα από την αχλή του παρελθόντος σαν τα απομεινάρια μιας άλλης ζωής, σαν τις αναμνήσεις ενός κόσμου που κάποτε υπήρξε, σαν τις χαμένες εικόνες μιας αλλοτινής εποχής.

Εγκαίνια έκθεσης: 'Pneuma' Aποστόλης Ιτσκούδης / 8-31.03.2018

Η γκαλερί ArtZone 42 θα παρουσιάσει από τις 8 έως τις 31 Μαρτίου 2018 την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αποστόλη Ιτσκούδη με τίτλο Pneuma, σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου. 

Η επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει μεταξύ άλλων αναφορικά με τη δουλειά του Αποστόλη Ιτσκούδη:

 «Ως άλλα αραχνοΰφαντα εργόχειρα, πέπλα υφασμένα ζωγραφικά με ευχέρεια τόσο εμφανή στην χειρονομία και πληθωρικότητα τόσο εντυπωσιακή στο χρώμα – το οποίο σχεδόν φαίνεται να βυθίζεται έντεχνα στον καμβά αναβλύζοντας διάσπαρτα έντονους χρωματικούς λεκέδες – τα πορτραίτα του Αποστόλη Ιτσκούδη αναδύονται νοσταλγικά μέσα από την αχλή του παρελθόντος σαν τα απομεινάρια μιας άλλης ζωής, σαν τις αναμνήσεις ενός κόσμου που κάποτε υπήρξε, σαν τις χαμένες εικόνες μιας αλλοτινής εποχής. Πρόσωπα οικεία μεν, άγνωστα δε, όπως αυτά των συγγενών και φίλων σε παλιές ασπρόμαυρες ή ξεθωριασμένες φωτογραφίες που κρατάμε ευλαβικά αποθηκευμένες στα συρτάρια του συλλογικού υποσυνείδητου μιας γενιάς που χειρίζεται με δεξιοτεχνία και μέγιστη εξοικείωση την σύγχρονη ψηφιακή εικόνα, την τόσο επίπλαστη και εφήμερη. Πρόσωπα που η ζωγραφική διαδικασία επαναφέρει ρητά στο προσκήνιο, οπτικά ερεθίσματα του καλλιτέχνη που επανέρχονται να βρουν τη θέση τους στον καινούριο κόσμο ως επαναπροσδιορισμένο βίωμα δικό του, ως συνομιλία, ως συνάντηση».

Ο Αποστόλης Ιτσκούδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1985. Διδάχτηκε σχέδιο και ζωγραφική στο εργαστήριο των Ν. Χριστοφοράκη και Λ. Μαρτζούκου (2003-2005). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Έχει στο ενεργητικό του τέσσερις ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ιταλία. Ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη. Η πέμπτη του ατομική παρουσιάζεται στην γκαλερί Art Zone 42.

"Η Βαϊφόρος της Λαμίας"

Πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Χρήστου Καγκαρά.

Η συμβολή της βυζαντινής ζωγραφικής στη μοντέρνα Ευρωπαϊκή τέχνη

Ο εικαστικός και θεωρητικός της τέχνης Βαγγέλης Παππάς, σε μια διάλεξη με γενικό τίτλο «Μαniera Greca», χωρισμένη σε δύο μέρη: α) τι ήταν το βυζάντιο, και ποιά η συνεισφορά του στην ευρωπαϊκή Ιστορία και β) ποιά η συμβολή της βυζαντινής ζωγραφικής στη μοντέρνα Ευρωπαϊκή τέχνη.

Σκοπός του δεύτερου μέρους, το οποίο παρουσιάζουμε εδώ, είναι θα εξηγηθεί η δυναμική της βυζαντινής ζωγραφικής (maniera greca) και η προσφορά της στην μοντέρνα δυτική τέχνη, σε βαθμό ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις φόρμες της και την ουσία της μέσα σε έργα μεγάλων δημιουργών των σπουδαιότερων κλλιτεχνικών κινημάτων της νεώτερης εποχής.

Η διάλεξη δόθηκε, μέσα στα πλαίσια του Ελεύθερου Πανεπιστημίουτου Δήμου Περιστερίου, τον Δεκέμβριο του 2017.

Βαν Γκογκ, ένας άγιος για μια θρησκεία χωρίς θεό

«Ερωτεύεσαι καμιά φορά, Τεό; Θα ‘θελα να ερωτευόσουν, γιατί, πίστεψέ με, οι «μικρές δυστυχίες» έχουν κι αυτές την αξία τους. Είσαι απελπισμένος, υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως βρίσκεσαι στην κόλαση, μα υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι το καλύτερο.»

Επιστολή στον Τεό

Του Μάνου Στεφανίδη από το ιστολόγιό του

Λίγοι ζωγράφοι από την παγκόσμια ιστορία της τέχνης έχουν κερδίσει τόση και τέτοια δημοφιλία όση ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Βοήθησε σε αυτό η μυθολογία που πλέχτηκε γύρω από την δραματική του αυτοκτονία; Επειδή ακόμα και οι νεοτερικές κοινωνίες χρειάζονται ένα αποδιοπομπαίο τράγο, έναν αμνό που θα σηκώσει τις αμαρτίες των υπολοίπων. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η ίδια η ζωγραφική του πρόταση και ο μοναδικός χαρακτήρας της έντασής της που τον κατέστησε με μιας αποδεχτό και σε ειδήμονες αλλά και στο ευρύ κοινό. Και επειδή μέσα σε δέκα μόλις χρόνια κατάφερε να μετατρέψει την ανάλαφρη ηλιακή ζωγραφική των Ιμπρεσιονιστών σε κάτι πιο βαθύ και πιο υπαρξιακό και να καταστεί ο απόλυτος πρόδρομος όλων των εξπρεσιονιστικών κινημάτων του 20ου αιώνα. Ο Βαν Γκογκ, στροβιλίζοντας το πινέλο του πάνω σε έναν πυρπολημένο από ένταση καμβά ανασηκώνει την επιδερμίδα της φύσης για να δει τι συμβαίνει μέσα, σπάει τη κρούστα των προσώπων και των πραγμάτων για να συναντήσει άλλοτε τη Κόλαση και άλλοτε τον Παράδεισο. Σήμερα πάλι ο Βαν Γκογκ αντιμετωπίζεται σαν ένας σταρ ισότιμος με όλους τους σύγχρονους σταρ, ισορροπώντας ανάμεσα στην αγιότητα και τη διαφήμιση. Κι όμως. Η βαθύτερη ουσία του έργου του διασώζεται παρά τον θεσμοποιημένο κανιβαλισμό του μεγάλου πλήθους.

Οι δύο Μακεδόνες!

"Οι δύο Μακεδόνες. Μέγας Αλέξανδρος και Παύλος Μελάς".   Πίνακας του ποιητή και ζωγράφου Νίκου Εγγονόπουλου. 

(Σαν σήμερα σκοτώθηκε από τους Τούρκους ο Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς) .

ΠΗΓΗ: Βασίλης Στοϊλόπουλος

Τα αναπάντεχα μαθηματικά πίσω από την “Έναστρη νύχτα” του Van Gogh- ΒΙΝΤΕΟ

Η Έναστρη Νύχτα είναι ένας από τους πιο διάσημους ζωγραφικούς πίνακες του Ολλανδού μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. Απεικονίζει τη θέα από το δυτικό παράθυρο του δωματίου του, στο άσυλο Σεν Ρεμί ντε Προβάνς, μόλις πριν την ανατολή του ηλίου, τον Ιούνιο του 1889.

Γράφει ο ζωγράφος στον αδερφό του στις 23 Μαΐου του 1889: «Μέσα από το παράθυρο με τα σιδερένια κάγκελα, μπορώ να διακρίνω ένα τετράγωνο κομμάτι γης με σιτάρι… πάνω από το οποίο, το πρωί, βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει σε όλο του το μεγαλείο.»

Ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (νόμπελ φυσικής 1932) είχε πει : “Όταν συναντήσω τον Θεό θα τού θέσω δύο ερωτήματα: γιατί σχετικότητα; Και γιατί τυρβώδης ροή; Πιστεύω ειλικρινά ότι για το πρώτο θα έχει μια απάντηση να μου δώσει”.

Η Natalya Clair δείχνει στο παρακάτω video πώς ο Van Gogh κατανόησε αυτό το βαθύ μυστήριο της κίνησης, της ρευστότητας και του φωτός στο έργο του.

(Υπάρχει μετάφραση στα ελληνικά την οποία μπορείτε να επιλέξετε από το κουμπί των ρυθμίσεων στην μπάρα του video)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ from ΕΦΗΜΕΡΗ ΤΕΧΝΗ on Vimeo.

Μια μικρή ιστορία της τέχνης βασισμένη στο έργο του Ernst Hans Gombrich 

Κείμενο - αφήγηση: Διαμαντής Σταγγίδης

Γ. Γίγας: O διεθνούς φήμης Έλληνας… «χρωμοκράτης»

Συνέντευξη του Γιάννη Γίγα στην @karapanagiotidu, αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα www.karfitsa.gr

«Όχι δεν είμαι στις αντεργκράουντ περιπτώσεις ανήκω σε μία παράδοση που είναι η πρωτοπορία των τελευταίων… 2500 ετών»

«Η ορθόδοξη θεολογία του “προσώπου” έχει σημαδέψει την πνευματική παράδοση αυτού του λαού και αυτού του τόπου. Σ΄αυτή τη διαδικασία σύνθεσης “κουκούλες”, “καπέλα”, “κράνη”, “ποδίτσες”, “χαρτογιακάδες”, “πορτοφόλια” και λοιπά αξεσουάρ είναι άχρηστα, επικίνδυνα και αντικοινωνικά…» λέει στην karfitsa ο βραβευμένος διεθνούς φήμης εικαστικός Γιάννης Γίγας που δηλώνει «αναρχικός χωρίς κουκούλα» και ότι «η δημιουργικότητα αλλά και η αίσθηση της ιστορίας, είναι τα δύο χαρακτηριστικά που κάνουν τον άνθρωπο ιδιαίτερο ον…»

-Επαναστάτης, αντάρτης, αναρχικός χωρίς… κουκούλα, εικαστικός, ζωγράφος, Έλληνας, χριστιανός… Ποιο σας εκφράζει καλύτερα;

-Είναι μια πολύ καλή παράθεση κάποιων εκ των κυριότερων στοιχείων που συνθέτουν την προσωπική μου ταυτότητα. Θα ήθελα να παραθέσω μερικά ακόμη από τα μικρά και τα μεγάλα που με συγκροτούν: Ηπειρώτης, Πετροπουλιώτης, αντιιμπεριαλιστής, Σαλονικιός, κομίστας, συλλέκτης στιγμών και μικροπραγμάτων, “καραμπελιάς’’, σύντροφος, “προβοκάτορας”, γιος, σύζυγος, πατέρας, αδελφός, θείος, ανιψιός, συμπαίκτης, μαθητής, φίλος και πρώτα απ΄ όλα ζωντανός άνθρωπος. Ο άνθρωπος, όπως λέει κι ο υπέροχος Αμίν Μααλούφ στο βιβλίο του “Φονικές Ταυτότητες” (σε μετάφραση του Θ. Τραμπούλη) είναι μια συγκρότηση ζωντανών – παλλόμενων ταυτοτήτων που δεν μένουν στατικές. Άλλοτε αναπτύσσονται ή φουσκώνουν κι άλλοτε μαραζώνουν ξεχασμένες. Μπορεί κάποιες να φαίνονται αντιφατικές, αντίθετες. Όμως κάθε άνθρωπος κι αυτό υπογραμμίζει κι ο συγγραφέας φέρνοντας τον εαυτό του σαν παράδειγμα, είναι ένα εξαίρετο δείγμα συγχώνευσης αντιθέτων, πολλές φορές, υποταυτοτήτων. Όσο πιο δημιουργικός είναι κάποιος στη συνθετική αυτή κατεύθυνση, τόσο πιο ευτυχισμένος και πιο “ άνθρωπος” γίνεται. Κατά τη διαδικασία , ξεσκαρτάρει κάθε εγωισμό που τον εμποδίζει να “συνθέσει” και γεμίζει το κενό με τον “άλλον”. Έτσι η ταυτότητα γίνεται σχέση και η σχέση ταυτότητα. Η δημιουργικότητα αλλά και η αίσθηση της ιστορίας, είναι τα δύο χαρακτηριστικά που κάνουν τον άνθρωπο ιδιαίτερο ον. Δίνουν επίσης στον κάθε ένα μας τη δυνατότητα να υπάρξει ως μια μοναδική περίπτωση μέσα σε μια κοινωνία. Αυτό εκφράζει, μεταξύ άλλων σημαντικών, η ορθόδοξη θεολογία του “προσώπου”, που έχει σημαδέψει την πνευματική παράδοση αυτού του λαού και αυτού του τόπου. Σ΄ αυτή τη διαδικασία σύνθεσης “κουκούλες”, “καπέλα”, “κράνη”, “ποδίτσες”, “χαρτογιακάδες”, “πορτοφόλια” και λοιπά αξεσουάρ είναι άχρηστα, επικίνδυνα και αντικοινωνικά. Πάντως αν πρέπει να “τιτλοφορηθώ” είμαι ακόμα αυτός που κάποτε οι φίλοι ονομάτισαν. Είμαι ο Γίγας, ο διεθνούς φήμης Έλληνας χρωμοκράτης.

Χρήστος Γιανναράς «ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ» (συνέδριο)

Η εισήγηση του Χρήστου Γιανναρά, μέσα στο πλαίσιο του Συνεδρίου «Βίβλος και εικαστικές τέχνες», εστιάζει στην αντιδιαστολή της βυζαντινότροπης απεικόνισης των Παθών του Σωτήρος Χριστού προς την απεικόνισή τους υπό το πρίσμα μιας φυσιοκρατικής κατανόησης τού είναι.

Ο ζωγράφος Θεόφιλος, όπως και ο συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ, βοηθούν τον εισηγητή να εντοπίσει ως ζητούμενο της ζωγραφικής δημιουργίας την εικόνιση όχι της «φύσης», αλλά της «υπόστασης» – δηλαδή της ελευθερίας. Με αποτέλεσμα να ανοίγει ο ορίζοντας μιας αληθινής (πέρα από συναισθηματισμούς) πολιτιστικής μεγαλουργίας.

Ώς ότου η Ανάσταση φτάσει να σημαίνεται μέσα και από την ίδια τη Σταύρωση!

Γίνεται φανερό, εδώ, ότι μια εικαστική γλώσσα αρθρωμένη πάνω από τούτες τις βάσεις αναδύεται συγγενέστερη τόσο προς την αρχαιοελληνική καλλιτεχνική αντίληψη, όσο και προς τα κατακτημένα (πολύ κατοπινότερα) εκ μέρους της σύγχρονης τέχνης.

Ο Ιερώνυμος Μπος και η τέχνη της θανάσιμης αγωνίας του φεουδαλισμού

του Allan Woods

(Μετάφραση: Κώστας Θεριανός)

Ο Ιερώνυμος Μπος είναι ένας από τους πιο γνωστούς και γνήσιους ζωγράφους όλων των εποχών. Τα έργα του, παρά το ότι έχουν δημιουργηθεί πεντακόσια χρόνια πριν, φαίνονται σύγχρονα και μοιάζουν σουρεαλιστικά. Είναι η τέχνη ενός κόσμου που βρίσκεται σε αναταραχή, σπαρασσόμενος από αντιφατικές τάσεις – ένας κόσμος όπου το φως της λογικής έχει σβήσει και τα ζωώδη ένστικτα κυριαρχούν, ένας κόσμος τρομοκρατίας και βίας, ένας ζωντανός εφιάλτης. Κοντολογίς, ένας κόσμος όπως ο σύγχρονος.

Ο Άλλαν Γουντς προσεγγίζει το έργο του Μπος μέσα από τον ιστορικό υλισμό. 

Μπος, Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου  

Ελάχιστα πράγματα μας είναι γνωστά από την ζωή του ανθρώπου που έμεινε γνωστός με το όνομα Ιερώνυμος Μπος. Ακόμη και το όνομα δεν είναι δικό του, αλλά είναι το ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τα έργα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Jeroen Anthoniszoon van Aken και είχε γεννηθεί γύρω στο 1450 στην εμπορική Φλαμανδική πόλη Χερτόχενμπος, κοντά στα γερμανικά σύνορα. Ήταν μια ευημερούσα πόλη με 25.000 περίπου κατοίκους. Η υφαντουργία ήταν η σπουδαιότερη βιομηχανική δραστηριότητα της πόλης. Όμως, υπήρχε αρκετά αναπτυγμένη βιοτεχνία μουσικών οργάνων, κατασκευής καμπανών, μαχαιριών, κ.λπ. Το 90% του πληθυσμού ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης.   

Ο Μπος έζησε σε μια περίοδο που ο Χουιζίνγκα έχει αποκαλέσει δύση του Μεσαίωνα. Η περίοδος αυτή συνέπιπτε με την απαρχή της πολιτιστικής αφύπνισης που χαρακτηρίζουμε ως Αναγέννηση. Η έρευνα και οι επιστημονικές ανακαλύψεις ευδοκίμησαν σε μια ατμόσφαιρα διανοητικής περιέργειας. Κάτω από την επιφανειακή θρησκευτική τελετουργία με τις πομπές, τα προσκυνήματα και την ευλάβεια, οι άνθρωποι γίνονταν όλο και πιο δύσπιστοι προς την Εκκλησία και είχαν αμφιβολίες σχετικά με την θεοκρατική τάξη των πραγμάτων. Η εφεύρεση της τυπογραφίας βοήθησε στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου περισσότερων ανθρώπων. 

Η Ορθόδοξη Εικόνα ως γευστική εμπειρία Παραδείσου.

«Ο παραμυθητικός ρεαλισμός της καθ’ ημάς ζωγραφικής παράδοσης»

 

Ο Εικονογράφος Γεώργιος Κόρδης ομιλεί για τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της καθ ημάς ζωγραφικής τέχνης. Η εισήγηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ου μαθήματος «Ιστορία της Φιλοσοφίας» του καθηγητή Λάμπρου Σιάσου στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

ΣΟΡΟΓΚΑΣ: Ιδιαιτερότητα στην ελληνική Τέχνη (1ο)

ΣΟΡΟΓΚΑΣ: Ιδιαιτερότητα στην ελληνική Τέχνη (1ο)

ΣΟΡΟΓΚΑΣ: Ιδιαιτερότητα στην ελληνική Τέχνη (2ο)

Στα πλαίσια των διαλέξεων, “Πέραν της Παρακμής” –δώδεκα διαλέξεις- στις 9/12/2014 πραγματοποιήθηκε η πέμπτη ομιλία με εισηγητή τον ζωγράφο και ομότιμο καθ. ΕΜΠ Σωτήρη Σόρογκα με τίτλο:

“Υπάρχει ιδιαιτερότητα στην ελληνική Τέχνη;“

Στον χώρο πολιτισμού & πολιτικής “Ρήγας Βελεστινλής”, 

Μέρος 1ο : εισήγηση του Σ.Σόρογκα

Μέρος 2ο : συζήτηση

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

ΣΟΡΟΓΚΑΣ 5Ο ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

ΔΕΚΑ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΟΡΟΓΚΑ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

22 Δεκεμβρίου 2011 - 19 Φεβρουαρίου 2012

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Συνάντηση: Σωτήρης Σόρογκας (02/07/2016)

Με την Άντζελα Τσιφτσή

Παραγωγή: Βουλή – Τηλεόραση

Μια εκπομπή που ακολουθεί τα δημιουργικά βήματα και τις ιδέες ανθρώπων των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών. Μια συνάντηση-αφορμή να καταθέσουν βιώματα, πρόσωπα τα οποία χαρακτηρίζουν την εποχή μας.

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Ο ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας και τα «σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν»

Ο διακεκριμένος ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας μιλάει στο culturenow.gr για τα "προνόμια" της ζωγραφικής και για την έκθεσή του, με τίτλο "Θαλασσινά Ξύλα", που θα παρουσιαστεί στην αίθουσα τέχνης Citronne στον Πόρο, από 21 Ιουνίου έως 30 Ιουλίου 2014, υπό την επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Τατιάνας Σπινάρη- Πολλάλη. Στα εκτιθέμενα έργα, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις ρημαγμένες βάρκες, τα επιπλέοντα ξύλινα απομεινάρια, τα σπασμένα ξύλα στα καρνάγια που ακουμπούν στην άμμο ή στους βράχους -- πάντα κοντά στο νερό. Η πρώτη έκθεση του Σόρογκα το 1972 ήταν αφιερωμένη στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Σεφέρης επανέρχεται και σηματοδοτεί και αυτήν την τελευταία έκθεση. Τα "θαλασσινά ξύλα" είναι τα «σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν» (Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα , Ι').

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μιλάει για τη νέα του ατομική έκθεση

Ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μιλάει για τη νέα του ατομική έκθεση

Η γκαλερί ΑΔ παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Γιάννη Γίγα έως τις 30 Ιουλίου 2016. Με αυτή την αφορμή, ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μίλησε στην κάμερα του Culture Now για τα έργα που απαρτίζουν την αναφερόμενη έκθεση και τις ιστορίες που "αφηγούνται", καθώς και για την τέχνη του. Όπως μας είπε και ο ίδιος, η θεματική υποενότητα που τον απασχολεί τα τελευταία τρία χρόνια "έχει να κάνει με την ιστορία των Ελλήνων μεταναστών και των Ελλήνων εργατών στις αρχές του 20ου αιώνα". Μία περίοδος που "έχει πολλά να μας διδάξει και γι' αυτό που ζούμε σήμερα αλλά και γι' αυτό που μας περιμένει αύριο"! | Πληροφορίες: www.adgallery.gr

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ "Σωτήρης Σόρογκας - ζωγράφος"

Μια σπάνια πορεία ζωής και έργου καταγράφεται στην αυτοβιογραφική ταινία του ζωγράφου Σωτήρη Σόρογκα.

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη ατομική του έκθεση το 1972 ο δημιουργός εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μας.

Με όραμα, συνείδηση, προσανατολισμό και με σπάνια αίσθηση εκφράζει με τη ζωγραφική το ποιητικό του σύμπαν. Με μεγάλη ευαισθησία και συμβολισμούς αιχμαλωτίζει και εξωτερικεύει το ιδανικό-στοχαστικό δικό του προσωπικό ύφος.

Σύμβολα μνήμης, με την αίσθηση της σιωπής αποτελούν τα έργα του ζωγράφου Σωτήρη Σόρογκα. Δημιουργός μιας σπάνιας αντίληψης που προσδιορίζει εποχές, αλήθειες και αναζητήσεις, όπου το παρελθόν, το παρόν και μέλλον συνιστούν μιαν αδιάκοπη συνέχεια της ταυτότητας και της παράδοσης, της αλήθειας και της ελληνικότητας.