Προλεγόμενα από
Καλημέρα , καλή - καλύτερη χρονιά σε όλους "και του χρόνου" με περισσότερο διασφαλισμένη υγεία & Ελευθερία !
Το παρακάτω άρθρο του "Πρωτοχρονιάτικου Ριζοσπάστη" (1/1/2021), ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ την τελευταία απόπειρα του μεταπολεμικού "Γερμανικού Ιστορικού Αναθεωρητισμού" με το τελευταίο πρόγραμμα του Παν/μιου Βερολίνου... "Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα", με στόχο να διεισδύσει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα - συσκοτίζοντας τις αιτίες εξαπόλυσης του Β΄ Π.Π από τον γερμανικό "πανευρωπαϊκό" επεκτατισμό/ιμπεριαλισμό, στην "ναζιστική του εκδοχή", και να - διαψεύσει - με...γερμανική "επιστημονική αντικειμενικότητα", την ήδη εδώ και 75 χρόνια καταγεγραμμένη και μελετημένη στην Ελλάδα με χιλιάδες εκδόσεις και οπτικοακουστικές μαρτυρίες! αιματοβαμμένη Ιστορία της Γερμανικής Κατοχής και της Παλλαϊκής μας Αντίστασης.
Λόγοι προσωπικής εντιμότητας και δικαιοσύνης μας υποχρεώνουν προσωπικά να διευκρινίσουμε πως ενώ κρίνουμε σωστή την αποδόμηση των "επιστημονικών" επιχειρημάτων κυρίως των Ελλήνων "απολογητών & συνεργατών" του γερμανικού προγράμματος "ιστορικού αναθεωρητισμού & πολιτιστικού ιμπεριαλισμού", δεν συμφωνούμε ή κρατάμε σοβαρές επιφυλάξεις στο "δια ταύτα" του αρθρογράφου που τυχαίνει να είναι και μέλος του "Τμήματος Ιστορίας της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε" ( Κώστας Σκουλαρίκος ).
Κυρίως με γεγονός ότι ταυτίζει σαν ας πούμε "ισότιμες & ισοδύναμες δυνάμεις" με κοινούς στόχους τον..."ελληνικό και τον γερμανικό καπιταλισμό", όπως επίσης και για έναν σοσιαλισμό που θέτει ο αρθρογράφος σαν "πρόταγμα" σαν την οριστική λύση των προβλημάτων & των αδιεξόδων που προκαλεί ο καπιταλισμός, τ΄ οποίο είναι εκείνο το συγκεκριμένο σοσιαλιστικό πρότυπο - που πρεσβεύει και υποστηρίζει το Κ.Κ.Ε, ένα μοντέλο πολιτικοοικονομικής διακυβέρνησης που είναι, ήδη πριν την κατάρρευση, την ήττα η την κατάρρευση του εκ των έσω το 1990, υπό συζήτηση και αμφισβητείτε από πολλούς, όχι μόνο από τους εχθρούς του σοσιαλισμού για "λόγους ταξικών συμφερόντων".
Όμως οι ιδιαίτερες αυτές απόψεις που είναι δικαίωμα του αρθρογράφου να τις πιστεύει και να προβάλει εφόσον είναι στέλεχος του συγκεκριμένου κόμματος, δεν αναιρούν την αξία η καλύτερα τον "βασικό κορμό" της ανάλυσης του για τις μεθόδους πουν μετέρχεται ο..."Ιστορικός Γερμανικό Ρεβιζιονισμός/Αναθεωρητισμός" και γι΄ αυτό προτείνουμε ανεπιφύλακτα την ανάγνωση του, σαν συμβολή στην κοινή προσπάθεια ενάντια στην παραχάραξη της πρόσφατης πολύ ζωντανής ιστορίας μας και των δεινών του ελληνισμού.
Το πρόγραμμα «Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα», ή αλλιώς η προσπάθεια αναθεώρησης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
 Ν.ΜΑΡΓΑΡΗΣ |
Στο διδακτικό σενάριο για τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Καταναγκαστικής Εργασίας η εμπειρία των αφηγητών και το συναίσθημα των παιδιών παύουν να αποτελούν τη βασιλική οδό προς την ιστορική αλήθεια και η ρεαλιστική αναφορά στις οδυνηρές εμπειρίες αποκρύπτεται και πολύ περισσότερο αποδοκιμάζεται ως διδακτική της φρίκης. (φώτ: Μακρόνησος) |
Το πρόγραμμα «Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα» χρηματοδοτείται από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το Γερμανικό Ιδρυμα «Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον» και διενεργείται σε συνεργασία με το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το πρόγραμμα παρουσίασε πρόσφατα (2/12/2020), σε διαδικτυακή του εκδήλωση, την εκπαιδευτική πλατφόρμα που επιδιώκει να χρησιμοποιηθεί από εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα και τη Γερμανία για τη διδασκαλία της Κατοχής.
Φυσικά, οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα φρόντισαν επανειλημμένα να υποστηρίξουν ότι οι χρηματοδότες δεν παρενέβησαν στο περιεχόμενο. Ομως, θα ήταν και παράλογο να υποθέσουμε ότι οι συγκεκριμένοι φορείς θα χρηματοδοτούσαν ένα πρόγραμμα που θα στρεφόταν ενάντια στις πολιτικές και κυρίως στις ταξικές τους προτεραιότητες.
Οπως θα ήταν εξίσου παράλογο να θεωρήσουμε ότι βασικό κριτήριο χρηματοδότησης του γερμανικού υπ. Εξωτερικών είναι η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας για τη γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα.
Παρ' όλα αυτά, ο Νίκος Αποστολόπουλος, καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και συμμέτοχος στο πρόγραμμα, επισήμανε το μεγάλο ενδιαφέρον του γερμανικού υπ. Εξωτερικών για την προώθηση του προγράμματος στα ελληνικά σχολεία.
 |
Οι μαθητές καλούνται να προσεγγίσουν την Ιστορία της Κατοχής μέσα από τις αναμνήσεις ανθρώπων άνω των 80, συχνά και των 90 χρόνων. Μάλιστα, επειδή οι περισσότεροι από αυτούς ήταν τότε παιδιά ή έφηβοι, η ανάμνησή τους δεν συνιστά μια πιστή μεταφορά της τότε εμπειρίας τους, αλλά αναγκαστικά την ανασυγκροτεί στη βάση της μετέπειτα εμπειρίας, της πολιτικής τους τοποθέτησης και της γενικότερης στάσης τους. (φώτ: Κατοχή - Αθήνα) |
Τέλος είναι τουλάχιστον εξοργιστικό οι ποικίλου είδους ταγοί της προφορικής και της δημόσιας ιστορίας, που συχνά παρακάμπτουν κάθε μέχρι τώρα ιστορική επεξεργασία ή ιστορική μαρτυρία των πρωταγωνιστών της εποχής ως υποκειμενική και επομένως αντιεπιστημονική, να κάνουν το παγόνι για τη χρηματοδότησή τους. Πόσο μάλλον, αφού η καπιταλιστική Γερμανία έχει εντάξει εδώ και χρόνια την αναθεώρηση της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στις προτεραιότητες βελτίωσης της εικόνας της και προώθησης της εξωτερικής της πολιτικής.
Η αναθεώρηση της Ιστορίας, οι κατηχητές, οι μάρτυρες και τα μαρτύρια της ιστορικής επιστήμης
Ερχόμαστε τώρα στη μέθοδο αναθεώρησης.
Διαχρονικά οι διάφοροι αναθεωρητές εχθρεύονται όπως ο διάολος το λιβάνι τα ιστορικά τεκμήρια και ντοκουμέντα, μιας και αυτά δεν προσαρμόζονται εξίσου εύκολα στις θελήσεις και τις προτεραιότητές τους. Ως συνέπεια, ο Χάρης Αθανασιάδης, μετέχων στο πρόγραμμα και διευθυντής του μεταπτυχιακού Δημόσιας Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, μας πληροφορεί ότι τα ιστορικά ντοκουμέντα δεν έχουν ζωντάνια και δεν μπορούν να έλξουν τους μαθητές στη μελέτη της Ιστορίας. Οπότε, πρέπει να καταφύγουμε στις προσωπικές μαρτυρίες, έτσι ώστε να ανοίξουμε νέους δρόμους στον μαθητή, ο οποίος πρόσκαιρα ταυτίζεται με τον κάθε ιστορικό μάρτυρα.
