Η σωστή αντίληψη για την αριστεία πρέπει να αποφύγει και τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον κοινωνικό εξισωτισμό. Κρίσιμη σημασία για την καλλιέργεια κλίματος αριστείας είναι συνάρτηση του κλίματος αξιοκρατίας και δημοκρατίας.
Γράφει ο Λαοκράτης Βάσσης –
Έστω και παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες, θα ήθελα εξ αρχής να σημειώσω ότι η αριστεία υποφέρει παρομοίως, αν έχουμε γνώμονα την αριστοτελική μεσότητα, και από την φετιχοποίησή της και από την απαξίωσή της. Όπου, για να μιλήσουμε με όρους πολιτικής γεωγραφίας, η φετιχοποίηση και ο ομότροπος κοινωνικός δαρβινισμός, ως υπερβολή, είναι η εκτροπή και η ιδεολογική παραμόρφωσή της απ’ τα «δεξιά». Ενώ η απαξίωση και ο ομότροπος κοινωνικός εξισωτισμός, ως έλλειψη, είναι η εκτροπή και η ιδεολογική παραμόρφωσή της απ’ τα «αριστερά».
Που σημαίνει πως, πέραν προφανώς των προειρημένων ιδεολογικών ή, καλύτερα, ιδεολογηματικών ακροτήτων, σε μονοσήμαντα «ατομοκεντρική» και «κοινωνιοκεντρική» αντιπαραθετική βάση, αυτό που εντέλει κάνει την αριστεία αγαθό, με τη βαθύτερή του σημασία, είναι η αξιακή της βάση. Την ορίζουσα και προσδιορίζουσα με το κατ’ αρετήν της την κοινωνική της διάσταση, την κοινωνική της δηλαδή ωφελιμότητα και ανταποδοτικότητα (ως προστιθέμενη θεμελιακή της ιδιότητα!).