Περί Ελλήνων
Μ' έναν μεγάλο λαό, μεγαλοφυή, συμβαίνει ό,τι και με τον άνθρωπο τον μεγαλοφυή. Και οι παραμικρότερες εκδηλώσεις τη ζωής, έχουν το σημάδι της μεγαλοφυΐας...Οι Έλληνες είναι όπως και η μεγαλοφυΐα: Απλοί. Γι' αυτό είναι διδάσκαλοι αθάνατοι. Οι θεσμοί τους, τα δημιουργήματά τους, φέρνουν τη σφραγίδα της απλότητας, τόσο, που συχνά μένει κανείς εκστατικός, βλέποντας ως τι σημείο είναι μοναδικοί σ' αυτή τους την απλότητα. Και, παραδόξως, είν' εξίσου τόσο «βαθείς», όσο και απλοί. Μολοντούτο, σπάνια μας αποκαλύπτουν τα βάθη της σοφίας και της γνώσης τους...Ανάμεσα στον μεγάλο άνθρωπο της διάνοιας, το Αριστοτέλη, και στα ήθη και την τέχνη των Ελλήνων, υπάρχει άβυσσος τεράστια, έτσι που ο καθείς από εμάς φαίνεται ρηχός και άτονος, συγκρινόμενος με το απροσμέτρητο μεγαλείο του ελληνικού ενστίκτου. Είναι μια απ' τις μεγαλύτερες αρετές των Ελλήνων το να μην θέλουν να μεταπλάσουν σε διανόημα ό,τι καλύτερο κλείνουν μέσα τους. Μ' άλλα λόγια, είναι «αφελείς»· είναι μια λέξη που συνοψίζει την απλότητα και το βάθος. Έχουνε μέσα τους κάτι από το έργο της τέχνης. Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα...
- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017
Friedrich Nietzsche - Περί Ελλήνων
Πέμπτη 10 Αυγούστου 2017
Οι Έλληνες
Από Άνθρωποι των Σπηλαίων σε Βασιλιάδες. Ανακαλύψτε την πραγματική ιστορία του Δυτικού πολιτισμού, καθώς οι αρχαίοι 'Eλληνες αναδύονται από το τίποτα και αλλάζουν τα πάντα, θέτοντας τις βάσεις για την επανάσταση στην ανθρώπινη σκέψη.
Δευτέρα 15 Μαΐου 2017
Η συστημική-ολιστική σκέψη του Σολωμού
Για την «Έξοδο» από την πολιορκία …του δυτικού φαντασιακού!
Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 30
Αντί επετείου για την Έξοδο του Μεσολογγίου, που ύμνησε το ελεύθερο διαχρονικό πνεύμα των λαών, το παρακάτω κείμενο συνδέει την ποίηση του Διονυσίου Σολωμού με τη «συστημική σκέψη», πολύ πριν εισαχθεί εκ νέου στη θεραπευτική «επιστήμη» του τόπου μας, ντυμένη με δυτικά κοστουμάκια! Το κείμενο δεν λοιδορεί τις ανακαλύψεις μιας παγκόσμιας επιστημολογίας, αλλά καυτηριάζει τη φτήνια της αποικιοποίησης της σκέψης μας, απότοκο ενός αρχοντοχωριάτικου νεοραγιαδισμού πνευματικής υποτέλειας.
Από το τοπικό στο παγκόσμιο, από το προσωπικό στο συλλογικό, από την επιβίωση στις μεγάλες αξίες.
«Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίον κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμόσφαιρά του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν – και για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητας. Τοιουτοτρόπως η υπόθεση δένεται με το παγκόσμιο σύστημα. – Ιδές τον Προμηθέα και εν γένει τα συγγράμματα του Αισχύλου. – Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες»( «Eλεύθεροι Πολιορκημένοι» – Διονύσιος Σολωμός (Στοχασμοί του ποιητή)
"Γεννήθηκα ν' αγαπώ και όχι να μισώ"
του Γιώργου Βιδάκη
«Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλείν ἔφυν»
Αντιγόνη
"Γεννήθηκα ν' αγαπώ και όχι να μισώ"
Όσα σκεπάζει ο ουρανός,τόσα σκεπάζει η μάνα.
Αγνώστου
Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.
«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η Γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
«Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος.Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και ...τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε...γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν.
Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»
Τετάρτη 10 Μαΐου 2017
Έξι παραδοχές για τις αξιακές βάσεις του ελληνικού πολιτισμού
Η εποχή που ζούμε είναι η εποχή της κρίσης. Κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά και πολιτικής, ηθικής, πολιτιστικής. Η κοινωνία μας μοιάζει σαν χαμένη, να περιφέρεται σαν φάντασμα στους λαβυρίνθους της ιστορίας. Στις δύσκολες περιόδους πυξίδα οφείλει να αποτελεί η ιστορία και ο πολιτισμός. Οι Έλληνες, ευτυχώς, σε αυτό το επίπεδο έχουμε γερές βάσεις. Ας ξεκινήσουμε, όμως, τον εγκλιματισμό μας στα του ελληνικού πολιτισμού, με κάποιες κρίσιμες και χρήσιμες, θέλω να πιστεύω, παραδοχές:
Παραδοχή πρώτη
Ο ελληνισμός, στην πνευματική του διάσταση, δεν είναι θρησκεία και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους μεταφυσικής, ως αξιακό δηλ. σύστημα αναλλοίωτο στο χρόνο. Με την ίδια λογική, ο ελληνισμός δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι (κλειστό) σύστημα ιδεών επίσης αναλλοίωτο στο χρόνο. Είναι φιλοσοφία ζωής, που προκαλεί τους καιρούς με τη διαχρονική της ποιότητα και την αντοχή της.
Παραδοχή δεύτερη
Η ελληνικότητα δεν είναι δόγμα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δόγμα, κλειστό δηλαδή σύστημα κανόνων που ορίζουν πότε ένα έργο είναι ή δεν είναι ελληνικό και που γενικώς ξεχωρίζουν ό,τι το ελληνικό από το μη ελληνικό. Η ελληνικότητα είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση και ένα ιδιαίτερο άρωμα που αναδίδει η εξακολουθητικά δημιουργούμενη και διαμορφούμενη ελληνική πολιτιστική ταυτότητα «ως στάση ζωής και τρόπος του υπάρχειν» (Ζηζιούλας).
Παραδοχή τρίτη
Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ζωντανός πολιτισμός, ανοιχτός και πλουραλιστικός απ’ τα πρωτοκύτταρά του, που συνυφαίνεται με έναν επίσης ανοιχτό και αδογμάτιστο τρόπο ζωής. Με δεδομένη τη συνέχειά του διαμέσου των αιώνων και των χιλιετιών, νοούμενη όχι απλοϊκά, ως γραμμική εξέλιξη δηλαδή, αλλά σε όλη της τη συνθετότητα, που δεν τη διασφαλίζουν κάποια κοινά και αναλλοίωτα πολιτιστικά στοιχεία αλλά κάποια κοινά, ζωντανά και αενάως εξελισσόμενα, όπως το μαγικό υφάδι της γλώσσας μας. Η κάθε περίοδος του ελληνικού πολιτισμού (αρχαία, ελληνιστική, βυζαντινή, νεοελληνική) είναι μια νέα του φάση, με αναμφισβήτητες πολιτιστικές επιβιώσεις απ’ τις προγενέστερες, αλλά και με νέα πολιτιστικά στοιχεία που απαντούν στις εκάστοτε νέες ανάγκες, προδιαγράφοντας τα επόμενα βήματά του.
Κυριακή 7 Μαΐου 2017
Η πολιτιστική διάσταση της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας
Γιατί το ζητούμενο δεν είναι «να σκοτώσουμε τον Έλληνα που έχουμε μέσα μας», όπως θέλουν οι «Ράμφοι» της νεοταξικής ορθοδοξίας, αλλά να τον «ξυπνήσουμε» για να βρει ο κόσμος μας τη στέρεη περπατησιά του προς τη δημοσιά του μέλλοντος!
Η σημερινή μας κατάσταση δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά. Δεν είναι, επίσης, μια κατάσταση που απλά μας επιβλήθηκε έξωθεν. Είναι μια σταδιακή διαδικασία παρακμής που ξεκινά σταδιακά από τη μεταπολίτευση και κορυφώνεται τις επόμενες δεκαετίες. Σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει μια σημαντική, πλην όμως παραγνωρισμένη διάσταση: η πολιτιστική. Θα προτάξω μια διαπίστωση και δύο επισημάνσεις:
Η διαπίστωση
Έχουμε μια εκπληκτική πνευματική και πολιτιστική περιουσία, αναξιοποίητη, όμως, για να μην πω και κακοποιημένη. Αποκαλούμε μεγαλόστομα τον πολιτισμό βαριά μας βιομηχανία, χωρίς όμως να έχουμε ποτέ χαράξει πολιτιστική πολιτική βάθους και προοπτικής, που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έπρεπε να αποτελεί τη βάση της εθνικής μας στρατηγικής, που κι αυτή δεν υπάρχει.
Αλλά και χωρίς, πολύ περισσότερο, να έχουμε εμβαθύνει σε ό,τι θα αποκαλούσαμε θεωρία Ελληνισμού, στη διαχρονική του διάσταση. Εννοείται χωρίς μεταφυσικές δογματοποιήσεις και «ελληνοκεντρικές» αφελείς υπερβολές.
Πρώτον: Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις πολιτιστικές μας αξίες φετιχιστικά. Είναι η βαθύτερη ουσία της μεγάλης πνευματικής μας κληρονομιάς, αλλά και το απόσταγμα της σοφίας του λαού μας διαμέσου των αιώνων και των χιλιετών. Δεν υπάρχουμε όμως για τις αξίες, αλλά μέσα από τις αξίες και χάρη στις αξίες. Που σημαίνει, πως δεν γίνεται να υπάρχουμε ως Έλληνες χωρίς τις αξίες μας. Είναι η ταυτοτική δύναμη του πολιτισμού μας και της ιστορίας μας.
Δεύτερον: Η κρίση που περνάμε προφανώς και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, οφειλόμενο μόνο σε ενδογενή αίτια. Το βάθος όμως και η έκταση της κρίσης οφείλεται πρωτίστως στα ενδογενή αίτια, στο ότι δηλαδή ως χώρα και ως κοινωνία βρεθήκαμε ανοχύρωτοι μπροστά στα εξωγενή αίτια της κρίσης, που είναι και ευρωπαϊκή και παγκόσμια, έτσι ώστε να μεγιστοποιηθούν οι αρνητικές τους επιπτώσεις. Ούτε, ακόμα- ακόμα, κι ο καταναλωτισμός με όλα του τα συμπαρομαρτούντα, που κατά κύριο λόγο συνδέεται με τη βαθιά ηθικο/πενυματική κρίση της κοινωνίας μας, είναι ελληνικό φαινόμενο. Οι μεγιστοποιημένες όμως επιπτώσεις του είναι ελληνικό φαινόμενο.
Αλλά είναι καιρός να προσγειωθούμε στη ζοφερή μας πραγματικότητα και να προσπαθήσουμε να φωτίσουμε το σκοτεινό βάθος της οδυνηρά βιούμενης κακής έκβασης της Μεταπολίτευσης. Θα προσπαθήσουμε, πολύ απλά, να αναδείξουμε τα βαθύτερα αίτια αυτής της χρεοκοπίας, τα πέραν των πολιτικο/οικονομικών, που είναι τα πολιτιστικά. Τα σχετικά, δηλαδή, με το πνευματικό, ηθικό, αξιακό και ταυτοτικό έρμα της εθνικής μας συλλογικότητας.
Τετάρτη 5 Απριλίου 2017
Στα άκρα: π. Νικόλαος Λουδοβίκος (24 Μαρτίου 2017)
Ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Λουδοβίκος, καλεσμένος της Βίκυς Φλέσσα στην εκπομπή «Στα άκρα», ανιχνεύει την αυτοσυνειδησία των Νεοελλήνων και τον προβληματισμό που επικρατεί στον δυτικό άνθρωπο με τις καρτεσιανές καταβολές.
Μεταξύ άλλων, απαντά στα εξής ερωτήματα:
Ποιoς είναι και πώς δημιουργήθηκε ο homo narcissus;
Γιατί στη Δύση χάθηκε η κοινωνία μεταξύ των ατόμων και τι ρόλο παίζουν οι θεσμοί; Διέρχονται κρίση οι εθνικές ταυτότητες και γιατί; Τι συμβαίνει στην Ανατολή της Δύσεως, την Ελλάδα;
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017
Μαθήματα Πατριδογνωσίας: «Τ΄ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται του Διάκου καμαρώνει…»
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
«Άνοιξε μάνα μας γλυκειά, την άφθαρτη καρδιά σου
κι αγκάλιασέ τα τα φτωχά, τα μαύρα τα παιδιά σου»
κι αγκάλιασέ τα τα φτωχά, τα μαύρα τα παιδιά σου»
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Τούτη την εποχή, που μας «εκύκλωσαν αι του βίου ζάλαι» και μας περικύκλωσαν οι σάπιοι και οι υπέρμαχοι του αφελληνισμού, καταφύγιο και παρηγορία είναι η εθνική μας ιστορία. Ξεφεύγεις από τις αναθυμιάσεις, τα πνιγηρά «κατορθώματα» των ποικιλώνυμων γραικύλων.
Έχω το συνήθειο, όταν εντοπίζω κάτι ωραίο και διδακτικό, να το δίνω στους μαθητές μου. «Κλέβω» τα κείμενα των σπουδαίων Ελλήνων-«επαινετήν κλεψίαν» θα έλεγε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης- και τα παραδίδω στα «διψασμένα και πεινασμένα» για την αλήθεια, παιδιά μας. Παρένθεση:
Αν είχαμε υπουργείο εθνικής, ελληνικής και όχι νεοταξικής παιδείας, θα φροντίζαμε «να πλουμίσουμε» την δημοτική εκπαίδευση με δύο Ανθολόγια.
Το πρώτο θα το τιτλοφορούσαμε «Ετυμολογικό Ανθολόγιο». Θα περιείχε λέξεις συχνόχρηστες της νεοελληνικής και την γενέθλιο ιστορία τους. Γιατί να μην γνωρίζουν οι μαθητές μας την ετυμολογική συγγένεια του νερού και του νεαρού; ότι συνδέονται ο ήλιος (άλιος) με το γιαλό και τη θάλασσα, το αλάτι, τη σαλάτα και το σαλάμι; Γιατί να μην μαθαίνουν ότι νόστος και νόστιμος σμιλεύτηκαν για πρώτη φορά στις «αμμουδιές του Ομήρου»; Γιατί ονομάστηκαν σκίουρος ή ρινόκερως αυτά τα ζώα ή καλύτερα κτήνη, αφού έχουμε κτηνίατρο; Με πόση ευλάβεια, μ’ ανοιχτό κυριολεκτικά στόμα, παρακολουθούν τα παιδιά την γοητευτικότατη αυτή περιήγηση στον προγονικό λόγο!!
Το δεύτερο Ανθολόγιο θα το ονομάτιζα «Ανθολόγιο Πατριδογνωσίας». Βεβαίως η λέξη πατριδογνωσία είναι ποινικοποιημένη προς το παρόν. Όσο κυβερνούν οι «καντιποτένιοι» (Μακρυγιάννης) η… πατριδοφθορία θα συνεχίζεται. Αντί στα σχολεία «να γιομίζει ο μαθητής προκοπή κι αρετή» τώρα έχουμε την τρανσφοβία και την ομοφοβία. Στο Ανθολόγιο αυτό θα ερανιζόμασταν ό,τι ένδοξο και σπουδαίο γράφτηκε από τους μαϊστόρους του ελληνικού λόγου από την αρχαιότητα ως σήμερα. Όλες οι ιερές «σκιές» του παρελθόντος, από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Μέγα Βασίλειο, τον Φώτιο τον Μέγα, τον Ισαπόστολο Άγιο Κοσμά, τον Μακρυγιάννη, τον Παπαδιαμάντη,τον Σεφέρη και τον Κόντογλου, θα σιμώσουν τον νεαρό μαθητή και «αγάλι γάλι ασηκώθη από χάμου, κι ωσάν να΄χε το φως του ήλθε κοντά μου» όπως λέει ο Διονύσιος Σολωμός στο «Η σκιά του Ομήρου».
Έλεγα, προλογικά, για τα κείμενα που εντοπίζω και τα προσφέρω, ως κέρασμα, στους μαθητές μου. Φέτος που διδάσκω ΣΤ΄ Δημοτικού, η ιστορία της είναι η νεότερη και δη η Εθνική Επανάσταση του ΄21. Στο κεφάλαιο για το Χάνι της Γραβιάς, για να κατανοήσουν και να θαυμάσουν οι μαθητές μου τον στρατηγό Οδυσσέα Ανδρούτσο τους μοίρασα ένα μεγαλειώδες περιστατικό. Τα παιδιά κατάλαβαν γιατί η μορφή του κοσμεί το εικονοστάσι του Γένους. Το βρήκα στα άπαντα του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, (εκδ, “Μέρμηγκας”, σελ.155), του «φυλάκτορα του Γένους», όπως τον ονομάζει ο Παλαμάς σ’ένα ποίημά του. Είναι γράμμα που έστειλε στις 31 Μαρτίου του 1860 στον Ανδρέα Λασκαράτο. Το γεγονός το χαρακτηρίζει «ανέγδοτο».
ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ…
με αφορμή την γιορτή του Αγ.Βαλεντίνου, ένα υπέροχο κείμενο του Γιάννη Κων. Κρούσσου
(Η ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ)
Δεν φτάνει που αγοράζουμε και ψηφίζουμε ό,τι διαφημίζεται. Γιορτάζουμε με τον τρόπο που αγοράζουμε. Αυτό που αυτοαποκαλείται «δυτικός πολιτισμός» είναι περασμένο στις πιο μύχιες σκέψεις και συναισθήματα μας.
Ζούμε καθ’ υπαγόρευση, γιατί δεν έχουμε ταυτότητα.
Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να ξέρουμε ούτε τι θέλουμε, ούτε πώς να το αποκτήσουμε.
ΔΕΝ γιορτάζω τη «γιορτή των ερωτευμένων».
Γιορτάζω το θερινό ηλιοστάσιο, τη γιορτή του έρωτα και της φωτιάς.
Ζούμε καθ’ υπαγόρευση, γιατί δεν έχουμε ταυτότητα.
Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να ξέρουμε ούτε τι θέλουμε, ούτε πώς να το αποκτήσουμε.
ΔΕΝ γιορτάζω τη «γιορτή των ερωτευμένων».
Γιορτάζω το θερινό ηλιοστάσιο, τη γιορτή του έρωτα και της φωτιάς.
Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η γιορτή μιας ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλάσσουν ερωτικούς όρκους και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους αποδιώχνοντας κάθε επιβουλή. Ήταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές. Στη νεώτερη γιορτή, όλα τα έθιμα παραπέμπουν στην ερωτική μαγεία και στην αναζήτηση του ερωτικού ταιριού.
Του Άη Γιάννη, του Λαμπαδάρη, του Ριζικάρη, του Θεριστή, του Φανιστή, Ο Άη Γιάννης είναι ο Άγιος του Έρωτα.
Όλα τα έθιμα της άγιας μέρας, σ’ αυτόν παραπέμπουν. Ο μικρός Θεός του έρωτα έγινε Άγιος και μέσα στο θερινό ηλιοστάσιο, κοντά στην πιο μεγάλη μέρα του χρόνου, κι όπως το συνηθίζει ο έρωτας, άναψε φωτιές. Φωτιά και έρωτας για αγόρια και κορίτσια.
Στις φωτιές του Άη Γιάννη καίνε το στεφάνι του Μάη. Η γιορτή της κορύφωσης της Άνοιξης τελειώνει την κορύφωση του καλοκαιριού. Το τέλος μιας εποχής είναι η αρχή μιας άλλης και τα στεφάνια της κάθε γιορτής δεν είναι για τα σκουπίδια. Καίγονται με τρόπο γιορτινό. Οι ζωή είναι εποχές, κύκλος κι όχι ευθύγραμμος χρόνος «προόδου». Το έσχατο είναι αρχή και αιωνιότητα.
Όλα τα έθιμα της άγιας μέρας, σ’ αυτόν παραπέμπουν. Ο μικρός Θεός του έρωτα έγινε Άγιος και μέσα στο θερινό ηλιοστάσιο, κοντά στην πιο μεγάλη μέρα του χρόνου, κι όπως το συνηθίζει ο έρωτας, άναψε φωτιές. Φωτιά και έρωτας για αγόρια και κορίτσια.
Στις φωτιές του Άη Γιάννη καίνε το στεφάνι του Μάη. Η γιορτή της κορύφωσης της Άνοιξης τελειώνει την κορύφωση του καλοκαιριού. Το τέλος μιας εποχής είναι η αρχή μιας άλλης και τα στεφάνια της κάθε γιορτής δεν είναι για τα σκουπίδια. Καίγονται με τρόπο γιορτινό. Οι ζωή είναι εποχές, κύκλος κι όχι ευθύγραμμος χρόνος «προόδου». Το έσχατο είναι αρχή και αιωνιότητα.
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017
O Χένρυ Μίλλερ, η Επίδαυρος και οι θεραπευτές του «μοντέρνου» καιρού…!
Όταν ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Χένρυ Μίλλερ, – ένας πρώιμος μπήτνικ στοχαστής, θα έλεγα – έζησε λίγους μήνες στην Ελλάδα, αναθεώρησε πολλές πλευρές της ζωής του και επιβεβαίωσε άλλες. «…Άλλοι άνθρωποι είναι πιο γρήγοροι στο συντονισμό οράματος και δράσης. Αλλά το θέμα είναι ότι τελικά αυτόν τον συντονισμό τον κατάφερα στην Ελλάδα. Ξεφούσκωσα, επανήλθα στις κανονικές ανθρώπινες αναλογίες, έτοιμος να δεχτώ τη μοίρα και προετοιμασμένος να δώσω όσα έλαβα», (…) «Καθώς στεκόμουν στον τάφο του Αγαμέμνονα βίωσα μια αληθινή αναγέννηση. Δε με νοιάζει καθόλου τι σκέφτονται οι άνθρωποι ή τι λένε όταν διαβάζουν μια τέτοια δήλωση. Δεν έχω καμιά επιθυμία να προσηλυτίσω κανέναν στον δικό μου τρόπο σκέψης. Ξέρω τώρα πως όποια επιρροή μπορεί να έχω στον κόσμο θα είναι αποτέλεσμα του παραδείγματος ζωής που δίνω και όχι των γραπτών μου. θα πει».
Το 1939, ο Χένρι Μίλερ, από το Παρίσι, αποφασίζει να έρθει στην Ελλάδα, φιλοξενούμενος του Άγγλου συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος ζούσε στην Κέρκυρα. Αρχικά, θα περιηγηθεί χωρίς πρόγραμμα, στην ελληνικής γη. Αργότερα, θα εντυπωσιαστεί από τις συναντήσεις του με τον Κατσίμπαλη, τον Σεφέρη, τον Αντωνίου, τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Τσάτσο και έτσι θα παρατείνει τη διαμονή του. Φεύγει από την Ελλάδα, μετά από τις πιέσεις της αμερικανικής πρεσβείας, να εγκαταλείψουν οι υπήκοοί της την χώρα μας, λόγω του πολέμου που είχε πλέον αρχίσει .
Στο βιβλίο του, «Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα», ο συγγραφέας του«Τροπικού του Καρκίνου», του «Τροπικού του Αιγόκερω», της «Μαύρης Ανοιξης», του «Κολοσσού του Αμαρουσίου», του «Ανδαλουσιανού Σκύλου» και άλλων αριστουργημάτων, θα μας διηγηθεί:
«ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ, το τελειότερο ίσως σημείο της Γης που έχω δει ώς τα τώρα. Η ημέρα είναι υπερβολικά καθαρή, ο ουρανός ακόμα περισσότερο ηλεκτρισμένος απ’ ό,τι συνήθως, με τους λόφους να τον κόβουν σαν με λεπίδα ξυραφιού. Ωστε αυτό ήταν λοιπόν ένα από τα μεγαλύτερα θεραπευτικά κέντρα του κόσμου! Σκέφτομαι τους φίλους μου τους ψυχαναλυτές -τον Οττο Ρανκ, τον δ/ρα Ρενέ Αλλεντύ, τον δ/ρα Ε. Γκράχαμ Χόου κι ακόμα τον Γιουνγκ, τον Φρόυντ, τον Στέκελ και άλλους. Η δουλειά τους έχει να κάνει με τα συντρίμμια της ανθρωπότητας, με παραπεταμένα παλιοκάραβα και λείψανα, με ανθρώπινα κουφάρια και κομμένα κεφάλια.
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017
Γ. Κοντογιώργης - Το ατομικό και το συλλογικό. Το διακύβευμα και το σύστημα - 22.10.2016
Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, η οποία έγινε στις 22.10.2016 στην Άρτα, στο πλαίσιο Ημερίδας με θέμα “Κρίση στην κοινωνία - Κρίση στο σχολείο;”, την οποία διοργάνωσε το Κέντρο Πρόληψης Νομού Άρτας .
Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017
Κατερίνα Γώγου – Είμαι Ελληνίδα. Το πεπρωμένο μου είναι η Ελλάδα.Το όνομά μου είναι Οδύσσεια.
Συνειδητοποιώ ολοένα περισσότερο, γιατί το τελευταίο βιβλίο της Γώγου : «Με λένε Οδύσσεια», δεν έτυχε της αναγνώρισης που του έπρεπε. Βιβλίο τραγικό όσο και τα υπόλοιπα, αλλά συνάμα και το πιο βαθύ, το πιο αυτοβιογραφικό, το πιο ελληνικό! Είχε θαρρώ, απαγορευμένες ελληνικές λέξεις και ιστορίες, για τους ατομικιστές νομάδες των εξαρχειώτικων περιθωρίων, που βυθισμένοι μέσα στο ναρκισσισμό μιας μηδενιστικής «αναρχίας», αδυνατούν να συλλάβουν ότι είναι άλλο αναρχικός στην Ελλάδα και άλλο Έλληνας αναρχικός. Δεν θα μιλήσω για τα προσωπικά βιώματα και το τραύμα της Γώγου. Τις μικρότητες και τις μεγαλοσύνες της. Το βαθιά πληγωμένο βίωμα από την γέννησή της σχεδόν! Εκείνη τα εξιστορεί καλύτερα στα ποιητικά βιβλία της. Ψυχή πονεμένη, γι’αυτό ξέρει να ζυγώνει τον Καζαντζίδη στα μονοπάτια της πατρίδας μας. Το περιθώριο, η απομόνωση και ο λυγμός της αγαλήνευτα, σε ραντεβού με την Ελλάδα και τον αγώνα της να επιβιώσει. Με αναστοχασμό μεγάλο…!
Είναι που μπορεί και συνομιλεί με όλους τους «πρίγκιπες της αναρχίας», πάντα όμως μέσα στον πολιτισμό του Παπαδιαμάντη και του Ελύτη. Γιατί ο εκδυτικισμός και παρασιτισμός των περισσότερων πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων στην χώρας μας αποθέωνε εισαγόμενα πρότυπα. Από την προηγμένη Ευρώπη, μέχρι τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν, ξεχνώντας πάντα τον Μαρίνο Αντύπα. Όμως η Γώγου, ήξερε… Η μάνα, ο πατέρας, η Ακρόπολη, η Πατησίων, η Ελλάδα. Στο καταστάλαγμα της ζωής της, ίσως της ξεφεύγει ότι μιλούσε ενάντια σε όλα, σε πατρίδες, ιδεολογίες, σύνορα, όρια, επειδή αναζητούσε το σύνορο εντός της, τον τόπο της. Στο περιθώριο μιας γενιάς, άγγιζε στοργικά με το χάδι που της είχε λείψει, τον περιθωριακό πόνο του κάθε ανθρώπου, σε τούτη τη μικρή φλούδα γης. Δεν είναι «αναρχικός» ο πόνος, αλλά ανθρώπινος. Με έναν τρόπο ανεξήγητο, καθώς δεν θα μπορούσα να ζω ποτέ την ζωή της, λυτρώθηκα και έκλαψα αμέτρητες φορές με τα λόγια της, από παλιά και τώρα ακόμα! Ας την διαβάσουμε στο στερνό της βιβλίο :
«Η ΓΛΩΣΣΑ. Από τα ομορφότερα δώρα φύσης και ανθρώπου προς άνθρωπο, αλώθη. Έννοιες και λέξεις προδώσανε τον Άνθρωπο. Παραπληροφορούνε. Μετατράπηκαν, για τους πιο ευαίσθητους, σε μοναχικό τρομώδες παραλήρημα. Οι υπόλοιποι; Καμιά ερώτηση, καμιά απάντηση, καμιά επικοινωνία. Η μαγεία των αριθμών μετατράπηκε στο εξευτελιστικό «Πόσα;»
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016
Τα γνωρίσματα του ηγέτου κατά τον Πλάτωνα
Αναστασία Δημητρακοπούλου*
Στην ανά χείρας μελέτη διερευνούμε τις απόψεις του Πλάτωνος για τον φιλόσοφο-βασιλιά, όπως καταγράφονται στα έργα του.
Ειδικότερα, ο Πλάτων υποστηρίζει ότι ο φιλόσοφος-βασιλιάς είναι το κατάλληλο πρόσωπο, για να αναλάβει την διακυβέρνηση της πολιτείας, εφόσον φθάσει στην κατάλληλη ηλικία και έχει ολοκληρώσει τα στάδια της εκπαιδεύσεως. Αυτή η πρόταση θέτει στο επίκεντρο την κυριαρχία του λόγου και του πνεύματος, θεωρώντας ότι δύνανται να αποτελέσουν την δημιουργική δύναμη του αναγεννημένου κόσμου[1]. Ο φιλόσοφος δεν αποσκοπεί στην μεταβολή των κοινωνικών και των πολιτικών συστημάτων, αλλά στην αλλαγή των ανθρώπων, που τα θεμελιώνουν. Γι’ αυτό υποστηρίζει ότι η διακυβέρνηση της πολιτείας ανήκει στους φιλοσόφους. Όταν υπάρχουν οι άξιοι ηγέτες, τότε θα πραγματοποιηθούν αναγκαίως οι ορθοί πολιτικοί οργανισμοί και θα βρεθεί ο δρόμος προς την δικαιοσύνη[2].
Ο Πλάτων διαφωνούσε με τον τρόπο εξασκήσεως της πολιτικής της εποχής του και την θεωρούσε ως σφάλμα, οπότε ήταν επιτακτική η ανάγκη της αλλαγής, η οποία έπρεπε να επέλθει από τα θεμέλια. Η πολιτική, βεβαίως, προσωποποιείται στον ηγέτη, γι’ αυτό ο φιλόσοφος καταφέρεται εναντίον των πολιτικών της εποχής. Πολιτικά πρόσωπα, όπως ο Θεμιστοκλής και ο Περικλής δεν διαφεύγουν από την μήνιν του, διότι πιστεύει ότι συνέβαλαν στην καταστροφή της πατρίδος τους: «ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶδικαιοσύνης λιμένων καὶνεωριών καὶτειχῶν καὶφόρων καὶτοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν[3]». Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί δεν γνώριζαν την Ιδέα της πολιτικής, ειδάλλως θα τους έδειχνε τον σκοπό της, πράγμα που σημαίνει ότι δεν εισχώρησαν στην ουσία της πολιτικής, αλλά παρέμειναν στην επιφάνεια των πραγμάτων[4]. Τα λάθη και οι πνευματικές συγχύσεις οφείλονται στην λανθασμένη αντίληψη του Αγαθού. Ο άνθρωπος, ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το αγαθό αδυνατεί να καθοδηγήσει τους υπολοίπους στον αληθή βίο, επιπλέον, δεν αντικρίζει την πολιτική ζωή στο πλαίσιο των αιώνιων αρχών, γεγονός που επηρεάζει την πορεία της πόλεως. Μόνον ο διατριβών με την φιλοσοφία δύναται να κατακτήσει την αληθινή καθολική επιστήμη και ανακαλύπτει τον λογικό χαρακτήρα της πραγματικότητος[5].
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
Γ. Σ. Πρεβελάκης: Ποιοι είμαστε;
Ο Κ. Γεώργιος – Στυλιανός Πρεβελάκης είναι Τακτικός Καθηγητής Πολιτικής και Πολιτισμικής Γεωγραφίας στη Σορβόννη (Paris I). Παραλλήλως, διδάσκει Γεωγραφία και Γεωπολιτική της Τουρκίας στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στο Παρίσι (INALCO). Είναι συνδιευθυντής του επιστημονικού περιοδικού Anatoli (CNRS Editions) και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας ¨ΕΣΤΙΑ¨.
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016
Οκτώ κόμματα, μία ιδεολογία-Χρήστος Γιανναρας
Η βιοθεωρία (ίσως και κοσμοθεωρία για πολλούς) του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας (σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα) είναι ευκρινέστατα ο Iστορικός Yλισμός: η πίστη-πεποίθηση ότι η οικονομία κινεί την Iστορία. Kάποιοι άλλοι συντελεστές του κοινού βίου (παιδεία, θρησκεία, ιστορικό παρελθόν και μνημεία, προνομιακή ευκρασία και ηλιοφάνεια ή το φυσικό κάλλος της χώρας) ανήκουν στο ιδεαλιστικό «εποικοδόμημα» και στις εκτιμήσεις που αυτό προκαλεί. Δηλαδή εκτιμώνται όλοι αυτοί οι παράγοντες του κοινού βίου ή ως έμμεσοι συντελεστές οικονομικής προσόδου (κυρίως γιατί κινούν τη «βαρειά βιομηχανία της χώρας»: τον τουρισμό) ή καταξιώνονται ως ψυχολογικά «αξεσουάρ» για τη συντήρηση ψευδαισθήσεων «καλλιέργειας», «ποιότητας ζωής» και άλλων ηχηρών παρομοίων.
H διαφοροποίηση των κομμάτων επιχειρείται και εξαντλείται μόνο με ρητορικές πομφόλυγες – συνθηματολογικά, λεκτικά και εικαστικά τεχνάσματα, με τα οποία οι χρυσοπληρωμένοι μαστόροι της εμπορικής διαφήμισης κατασκευάζουν την «ταυτότητα» κάθε κόμματος. Bέβαια, οι ψευδαισθήσεις διαφοράς πρέπει να έχουν καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια, αφού και οι πλέον δύσπιστοι ή ευηθείς πολίτες ψηλάφησαν στην πράξη την απόλυτη ιδεολογική εξομοίωση και την έμπρακτη πολιτική ταύτιση των δήθεν παθιασμένων αδιάλλακτων αντιπάλων: Eίδαμε να συγκυβερνούν, γαντζωμένοι παθιασμένα στη μοιρασιά της νομής του κράτους (4-2-1) ΠAΣOK - N.Δ. - ΔHMAP και στη συνέχεια οι «ριζοσπάστες» της μαρξιστικής Aριστεράς με την πιο αναιδή και ευτελή καπηλεία του πατριωτισμού και της ελληνικότητας.
Aν κάποτε ανακάμψει ο Eλληνισμός (λογικά αδύνατο) από τον εφιάλτη στον οποίο τον βύθισαν τα κόμματα (όλα με κοινή ιδεολογία τον Iστορικό Yλισμό, πανομοιότυπα) τότε ίσως αναγνωριστεί ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» η διαχείριση της ελληνικής παρουσίας στην Iστορία τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια. Oχι ότι η παραφθορά και η ατίμωση δεν έχουν τις ρίζες τους και σε προηγούμενα χρόνια. Aλλά μόνο από το 1974 και μετά παγιώθηκε καθεστωτικά και ολοκληρωτικά ως μοναδικό «νόημα βίου» των Eλλήνων, μοναδική «χαρά ζωής», η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας.
Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016
18.10.1979 - Ο Οδυσσέας Ελύτης τιμάται με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
Σαν σήμερα στις 18 Οκτωβρίου του 1979 ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η αναγγελία της απονομής του βραβείου από τη Σουηδική Ακαδημία έγινε «για την ποίησή του, η οποία, με φόντο την ελληνική παράδοση, ζωντανεύει με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική καθαρότητα βλέμματος τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργικότητα»,[9][10] σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης.
Για να θυμηθούμε το μεγάλο μας ποιητή αναδημοσιεύουμε μια προφητική συνέντευξή του για τη σχέση Ελλάδας- Ευρώπης, Ελληνικότητας και Δύσης.
Επίσης, σε μια παλιά συνέντευξή του (1958) επίκαιρη όσο ποτέ περιγράφει την κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους και ξεσκεπάζει τη δουλοπρεπή στάση του πολιτικού κόσμου έναντι των εξ εσπερίας πατρόνων.
Μια ζωήν ολόκληρη αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα. Είτε στην κλίμακα τη μεγάλη, είτε στην ταπεινή. Θέλω να πω, είτε σ’ ένα Παρθενώνα, είτε σ’ ένα λιθάρι. Το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα, σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016
Ζακ Μπουσαρ: Πονάω όταν βλέπω Έλληνες να υποτιμούν την πατρίδα τους και τη γλώσσα τους
Κρημνιώτη Πόλυ/Δημοσίευση: ΑΥΓΗ-09 Οκτωβρίου 2016
Εγώ αποφάσισα να γίνω νεοελληνιστής σε ηλικία 12 ετών. Πριν αρχίσω τα αρχαία ελληνικά στο σχολείο, γιατί μαθαίναμε πολλά χρόνια αρχαία ελληνικά, με μάγευαν τα γράμματα της ελληνικής το ψ, το ξ, το ω
Τον συναντήσαμε μεσημέρι στο Θέατρο Τέχνης στην οδό Φρυνίχου. Μερικές ημέρες πριν έφτασε στην Αθήνα από το Μόντρεαλ όπου ζει και διδάσκει την αρχαία και τη νέα ελληνική. Αυτή τη φορά τον έφερε στη δεύτερη πατρίδα του, όπως ονομάζει τη χώρα μας, το Φεστιβάλ Αναλόγιο της Σίσυς Παπαθανασίου και η παρουσίαση του έργου «Φιλοθέων πάρεργα» του Νικόλαου Μαυροκορδάτου.
Ο ίδιος αφιέρωσε πολλά χρόνια από τη ζωή του για τη μετάφραση του «πρώτου νεοελληνικού μυθιστορήματος», που μας το συστήνει ως «ριζοσπαστικό κείμενο» που εισάγει τον πρώιμο Νεοελληνικό Διαφωτισμό στα ελληνικά.
Ευγενής και μειλίχιος, αρχίζει να ξεδιπλώνει ήρεμα την αφήγησή του. Από τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και τον Μαυροκορδάτο μέχρι τους πρόσφυγες της Μεσογείου και τους Ινδιάνους του Κεμπέκ, ο διακεκριμένος ελληνιστής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και ακαδημαϊκός Ζαν Μπουσάρ μιλάει για τις αξίες και τις αρχές τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε, για τη γλώσσα και τη χώρα μας, για τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, τον υπερρεαλισμό και τον Εμπειρίκο, για τις μεταφράσεις του, τη μεγάλη αγάπη και σεβασμό που τρέφει στη γλώσσα και στον πολιτισμό μας.
Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη
* Γιατί να ασχοληθούμε σήμερα με τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, την ώρα που η Ελλάδα, η Ευρώπη περιδινίζονται σε μια πολύπλευρη κρίση, όταν στη Μεσόγειο οξύνεται το προσφυγικό;
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016
Ντοκυμαντέρ του PEDRO OLALLA : «Γιατί η Ελλάδα...»
Ο Pedro Olalla González de la Vega (Οβιέδο, Ισπανία 1966), υποψήφιος στις Ευρωεκλογές του 2014 με το ψηφοδέλτιο του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), είναι συγγραφέας, ελληνιστής, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής, φωτογράφος και κινηματογραφιστής, και σε αυτούς τους τομείς συνεργάζεται τακτικά με εκδοτικούς οίκους, πανεπιστήμια και πολιτιστικούς φορείς από διάφορες χώρες του κόσμου. Εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, διατηρεί μια έντονη σχέση με την Ελλάδα και το 1994 μετοίκησε στην Αθήνα με σκοπό να ασχοληθεί με την έρευνα, τη δημιουργία και τη διδασκαλία. Η κύρια απασχόλησή του είναι η συγγραφή: 27 πρωτότυπα έργα λογοτεχνικού και πολιτιστικού περιεχομένου (βιβλία, σενάρια, οπτικοακουστικό υλικό) σε διάφορες γλώσσες, καθώς και μια μακρά σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και μεταφράσεις Ελλήνων και Ισπανών συγγραφέων.
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016
Παγκόσμιος ξεσηκωμός υπέρ της Ελληνικής Γλώσσας (ΒΙΝΤΕΟ)
Ό,τι και να κάνουν μερικοί, ο Ελληνισμός έχει τόσο φως μέσα του, το οποίο δεν μπορεί να σβήσει ο σκοταδισμός της Εποχής.
Το κράτος, σαν δεύτερος Μεσαίωνας, επιθυμεί την μείωση και εν συνεχεία στην κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών, τα οποία δήθεν διανοούμενοι και όσοι τους εισακούν, ονομάζουν νεκρή γλώσσα.
Οι εκάστοτε επιτήδειοι πατούν στον «ξύλινο» τρόπο, με τον οποίο διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά και ζητούν την πλήρη κατάργησή τους, αντί να σκεφτούν αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας.
Θέλουν να καταργήσουν μια γλώσσα, η οποία κρύβει μέσα της έννοιες όπως η ελευθερία και η ανθρωπιά.
Θέλουν να καταργήσουν μια γλώσσα, η οποία κατακλύζει τις ξένες γλώσσες του πλανήτη με λέξεις.
Θέλουν να καταργήσουν μια γλώσσα, με την βοήθεια της οποίας κατανοεί κάποιος τα σημαντικότερα κείμενα της ανθρωπότητας, όσα άφησαν τέλος πάντων οι υπάλληλοι του σκότους.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι ελληνιστές εκτός συνόρων και ξεσηκώθηκαν.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Κλασικών Σπουδών, μετά την απόφασή του υπουργείου Παιδείας, για μείωση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων και των Λατινικών κατηγορεί ευθέως τον υπουργό Παιδείας για υποβάθμιση των κλασικών σπουδών.
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016
Η Κληρονομιά της Κουκουβάγιας- ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - Επεισόδιο 13 - The Owl's Legacy- PHILOSOPHY
Ενεργοποιήστε τους Ελληνικούς υπότιτλους στα Settings
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)