Όταν ο Κονδύλης έγραφε για τα ελληνοτουρκικά

Σήμερα συμπληρώνονται 22 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του Παναγιώτη Κονδύλη, η σκέψη του οποίου, ιδιαιτέρως για τα ελληνοτουρκικά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του Γ. Καραμπελιά που παρουσιάζει τις βασικές θέσεις του Π. Κονδύλη για την ελληνοτουρκική διένεξη. 

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Κομβικό ρόλο σε αυτή τη νέα περίοδο της συγγραφικής δραστηριότητας και της προσωπικής εξέλιξης του Παναγιώτη Κονδύλη θα παίξει το κείμενό του, «Ελληνοτουρκικός πόλεμος», που δημοσιεύει ως επίμετρο στη Θεωρία του Πολέμου, κείμενο γραμμένο αμέσως μετά την εθνική ταπείνωση των Ιμίων, το 1996, που θα τον κάνει ευρύτερα γνωστό και θα προκαλέσει σκληρές δημόσιες διαμάχες και αντιπαραθέσεις. Καταγράφει χωρίς κανένα ψιμύθιο τη σταδιακή υπαγωγή του συρρικνωμένου ελληνικού κόσμου στην τουρκική επικυριαρχία – αυτό που αποκαλούσαμε ήδη «ισλαμο-κεμαλισμό» και που θα γίνει γνωστός αργότερα ως νεο-οθωμανισμός. Αφού έχει καταγράψει απροκατάληπτα τη σταδιακή και ραγδαία επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας στο δημογραφικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο, επιστρέφει χωρίς παρωπίδες στη μοιραία σχέση ελληνικού έθνους και ελλαδικού κράτους:

Με αυτήν την έννοια, το γεωπολιτικό δυναμικό της ελληνικής πλευράς αποτυπωνόταν κατά τον 19ο αι., και ίσαμε το σημαδιακό έτος 1922, πολύ περισσότερο στο έθνος παρά στο κράτος. Το έθνος ήταν κατά πολύ ευρύτερο από το κράτος, απλωνόταν από την Ουκρανία ως την Αίγυπτο κι από τις παρακαυκάσιες χώρες ως τις ακμαίες παροικίες των Βαλκανίων και της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης… Το έθνος συνέπεσε εν τέλει με το κράτος όχι γιατί το κράτος διευρύνθηκε, αλλά γιατί το έθνος ακρωτηριάσθηκε και συρρικνώθηκε, γιατί αφανίσθηκε ή εκτοπίσθηκε ο ελληνισμός της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945). Ακολούθησε η εκδίωξη του ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη (1955) και την βόρειο Κύπρο (1974), ενώ σήμερα παρευρισκόμαστε μάρτυρες της αποσύνθεσης και της μαζικής φυγής του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. (1).

Γιατί σε λίγο ο ελληνικός στρατός θα χάσει την αποτρεπτική του ισχύ

Μαργαρίτης Γιώργος

Η εγκατάσταση του τουρκικού γεωτρύπανου στη θάλασσα της Πάφου και η επίμονη ερευνητική παρουσία τουρκικών πλοίων στις θάλασσες νότια της Κύπρου δημιούργησαν τετελεσμένα και ανέτρεψαν ντε φάκτο δικαιώματα και κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζώνη αυτή. Όπως πολύ σωστά υπολόγισαν οι Τούρκοι ιθύνοντες οι αντιδράσεις από την πλευρά των ΗΠΑ, της ΕΕ, του συμμάχου –ως προς την Κύπρο και την Ελλάδα– κράτους του Ισραήλ, αλλά και οι αντιδράσεις των «απέναντι», Ρωσίας και Κίνας, περιορίστηκαν σε φραστικές καταδίκες, ενίοτε διφορούμενες.

Επιπλέον, αυτό ίσως ούτε οι τουρκικοί σχεδιασμοί δεν το πρόβλεψαν, η κίνηση αυτή προκάλεσε μια πολύ σοβαρή διπλωματική κατοχύρωση των τουρκικών θέσεων διαμέσου της δήλωσης του Βρετανού υπουργού για θέματα Ευρώπης, κου Ντάνκαν, περί ζωνών «αμφισβητούμενης κυριαρχίας». Σε πιο προσεκτικό μήκος κύματος, στην ίδια όμως κατεύθυνση ήταν και οι δηλώσεις του Αμερικανού Πρέσβη, κου Πάϊατ για ανάγκη συμφωνιών win-win ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Συνοπτικά, δεν θα ήταν υπερβολή να παρατηρήσουμε ότι η τουρκική κίνηση πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει, ίσως και κάτι περισσότερο.

Τα όσα συνέβησαν μόνο «κεραυνός εν αιθρία» δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Οι τουρκικές θέσεις είχαν διατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια και είχαν –κατά καιρούς- κατατεθεί επίσημα με χάρτες, σχέδια, παραχωρήσεις και διπλωματικές κινήσεις. Οι τουρκικές κινήσεις είχαν επίσης επίμονα προαναγγελθεί.

Η συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων ήταν μάλιστα στα τελευταία χρόνια αξιοσημείωτη σταθερά της πολιτικής της Άγκυρας, γεγονός που, πέρα από τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ θα έπρεπε να προβληματίσει τους ιθύνοντες της Αθήνας ως προς τα όσα έχουν αναγγελθεί ότι θα συμβούν στην ελληνική ΑΟΖ. Υπήρξε δηλαδή ικανός χρόνος για να διαμορφωθούν πολιτικές αντιμετώπισης των απειλών και να εξασφαλιστούν τα μέσα για την αντιμετώπισή τους.

Όταν όμως συνέβησαν τα όσα συνέβησαν αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο η πικρή αλήθεια: Ούτε από την ελληνική, ούτε από την κυπριακή πλευρά υπήρχε συνεκτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των τουρκικών κινήσεων. Για την ακρίβεια, το μόνο που υπήρξε ήταν το κενό. Ούτε στον τομέα των στόχων και των επιδιώξεων, ούτε στον τομέα των σχεδιασμών, ούτε στον τομέα της εξασφάλισης εργαλείων (πολιτικών, στρατιωτικών και διπλωματικών) μπορέσαμε να διακρίνουμε κάτι το συνεκτικό και προμελετημένο.

Σαθρό το ελληνικό οικοδόμημα

ΕΝΑ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΚΛΙΚ στην φωτό για να διαβάσετε...

ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου (*)

Η καθοδηγούμενη εισβολή των «αμάχων» στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου (κυρίως 2015-2020), και η μεθοδευμένη πρόσφατη επίθεση στα σύνορα του Έβρου (Φεβρ.-Μαρ. 2020), παράλληλα με την διεκδίκηση τεράστιων περιοχών Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας στα ανατολικά και νότια της Ρόδου, Καρπάθου, Καστελορίζου και Κρήτης (και βεβαίως της Κυπριακής ΑΟΖ), με κορύφωση το ιλαροτραγικό Τουρκολιβυκό Σύμφωνο θαλάσσιας οριοθέτησης ΑΟΖ, ήρθαν να προστεθούν στις παράνομες και επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο (από το 1973 έως σήμερα), στον θαλάσσιο, υποθαλάσσιο, εναέριο και νησιωτικό χώρο του Αρχιπελάγους, και να ολοκληρώσουν τον βίαιο και διαρκές ανθελληνικό μένος της γείτονος, κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων.

Αφού με τις γενοκτονίες της περιόδου 1913-1923, η Τουρκία εξόντωσε τους αυτόχθονες Έλληνες που διαβιούσαν σε περιοχές της Αν. Θράκης και της Μ. Ασίας-Πόντου, μαζί με άλλους χριστιανικούς λαούς, προχώρησε, με ποικίλες μεθόδους εξόντωσης και εκδίωξης, στον αφανισμό των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου και τελικά το 1974 και των Ελλήνων της Κύπρου από το 37% εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Τουρκία αντιμάχεται και υπονομεύει τα ελληνικά συμφέροντα όπου τα συναντήσει στον διεθνή χώρο και καλλιεργεί στον λαό της ένα ανθελληνικό μίσος και υστερία, που μόνο ως συμπλεγματικό αλαζονικό κατάλοιπο του οθωμανισμού μπορεί να ερμηνευθεί, μετά τα όσα δεινά επισώρευσε η βάρβαρη Τουρκική κυριαρχία, τουλάχιστον 5 αιώνων, στον Ελληνισμό! Ήταν η πιο μαύρη και σκοτεινή περίοδος της 3 χιλιετούς και πλέον ένδοξης και δημιουργικής ιστορίας του Ελληνισμού! Σε συνδυασμό μάλιστα με το επιθετικό δόγμα του Ισλάμ (που ταυτόχρονα αποτελεί θρησκεία και πολιτική εξουσία), που επιβάλλει τον βίαιο εξισλαμισμό ή την εξόντωση των άλλων λαών, και απαιτεί την τυφλή υπακοή και πειθαρχία των Μουσουλμάνων, ο αδηφάγος τουρκικός εθνικισμός (η «Κατάρα της Ασίας» κατά τον George Horton, Αμερικανό διπλωμάτη στην Κεμαλική Τουρκία), αποτελεί την κινητήρια δύναμη για τον συνεχή εξωτερικό επεκτατισμό και την αδιάλειπτη εσωτερική καταπίεση των λίγων φιλελεύθερων, φιλειρηνικών, εκσυγχρονιστικών και δημοκρατικών λαϊκών στοιχείων της Τουρκίας.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία για να διαβάσετε το άρθρο...

Κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και ελληνοτουρκικά (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ επί ΣΗΜΙΤΗ-ΓΑΠ)

ΘΕΜΑΤΑ & ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και ελληνοτουρκικά

H μια μετά την άλλη έρχονται οι αποκαλύψεις για το πλαίσιο των διευθετήσεων σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο που έχουν συμφωνηθεί και μάλιστα ορισμένες πλευρές τους ήδη εφαρμόζονται. Η NATOποίηση του Αιγαίου, η ελληνοτουρκική στρατιωτική συνδιαχείριση και η συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, προς όφελος της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης, συνολικά των μονοπωλίων, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Παράλληλα σε φάση εφαρμογής περνάει το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που οριστικοποιήθηκε κατά τη Σύνοδο Κορυφής το Νοέμβρη του 2010 στη Λισαβόνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο, τη δομή και τον προσανατολισμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και γενικότερα την όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Επιταχύνεται ο εφ' όλης της ύλης διάλογος

κλικ στην επικεφαλίδα για τη συνέχεια... 

Eurokinissi

Η προώθηση των διευθετήσεων στα Ελληνοτουρκικά, με το Αιγαίο να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας, αποτελούσαν προτεραιότητα για τη σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη. Δεν είναι τυχαίο ότι την πρώτη του επίσκεψη ως πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε να την πραγματοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, όπου συναντήθηκε επί μακρόν και κατ' ιδίαν με τον Τούρκο ομόλογό του. Σε αυτήν την πρώτη τους συνάντηση, συμφωνήθηκε η διαδικασία υλοποίησης των διευθετήσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η οποία συνεχίζεται απρόσκοπτα υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα, στο φόντο της κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και την καπιταλιστική οικονομική κρίση, που...

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Από τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι στην Αθήνα

κλικ στην επικεφαλίδα για τη συνέχεια... 

Οι χθεσινές δηλώσεις Πάγκαλου και οι απαντήσεις που έδωσε ο Ερντογάν στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, φανερώνουν ένα μόνο μέρος των όσων συζητούνται στο παρασκήνιο των διμερών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας. Δείχνουν τη ρότα που θα ακολουθηθεί στη διαδικασία των διευθετήσεων στο Αιγαίο και σε άλλα ζητήματα που σχετίζονται με τα σύνορα και την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας, τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Οι δηλώσεις Πάγκαλου έρχονται σε συνέχεια παλιότερων αποφάσεων και συμφωνιών, που σηματοδότησαν την βήμα το βήμα νομιμοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, όπως: Η συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 και οι αποφάσεις του Ελσίνκι του 1999 έχουν καθορίσει το πλαίσιο στο οποίο σήμερα βαδίζει...

Τα "γκουλάγκ" μεταναστών στα νησιά! – Η απάντηση-υπόδειγμα του Έλληνα πρέσβη σε φινλανδική "μελέτη" - slpress.gr

Τα "γκουλάγκ" μεταναστών στα νησιά! – Η απάντηση-υπόδειγμα του Έλληνα πρέσβη σε φινλανδική "μελέτη" - slpress.gr:

 Η αναλυτική απάντηση του Έλληνα πρέσβη στη Φινλανδία σε ανθελληνική μελέτη για το μεταναστευτικό σπάει την παράδοση αδράνειας της ελληνικής διπλωματίας.

 ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

῾Η Ἑλλάδα ἐπιτέλους πεθαίνει

Ἑπτὰ σκέψεις γιὰ ἕναν ἀναστάσιμο ἐθνικὸ ριζοσπαστισμό

από

 Βασίλης Ξυδιάς

1. «Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἑλλάδα δὲν πεθαίνει ποτέ, πάει νὰ πεῖ πὼς καί ποτὲ δὲν θὰ ἀναστηθεῖ», εἶχε πεῖ κάποτε ὁ Μάνος Χατζιδάκις (“Ο καθρέφτης και το μαχαίρι”, Ίκαρος, 1988).

Τώρα ποὺ ἡ Ἑλλάδα μοιάζει νὰ φτάνει στὰ τελευταία της τὸ ἐρώτημα εἶναι: μπορεῖ ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀναστηθεῖ; Μ’ ἄλλα λόγια, μπορεῖ ὁ Ἑλληνισμὸς – μὲ ὅ,τι σημαίνει αὐτὴ ἡ ἔννοια – νὰ ἐπιβιώσει τῆς ἑλλαδικῆς κατάρρευσης;*

2. Πλησιάζοντας διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸν ξεσηκωμὸ τοῦ 1821 ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ ἱστορικὸ ἀδιέξοδο. Ἀσφαλῶς ἔχουν ὑπάρξει χειρότερες στιγμὲς στὸ παρελθὸν (χρεοκοπίες, φτώχεια, πόλεμοι κλπ), ὅμως τώρα φαίνεται πὼς ἔχει στερέψει ἡ δυναμικὴ ποὺ κρατοῦσε τὴ χώρα στὰ πόδια της.

Τὸ κακὸ εἶναι πολυεπίπεδο καὶ καταλαμβάνει ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς ἐθνικῆς ὑπόστασης: ἡ οἰκονομία καὶ τὸ κράτος ἔχουν καταρρεύσει· ἡ κοινωνία ἀποσαρθρώνεται (διάλυση μικρομεσαίων στρωμάτων, ἀποψίλωση τῆς χώρας ἀπὸ τὰ μορφωμένα της νιάτα)· ἡ ἐξωτερικὴ περικύκλωση ἐπιτείνεται (προσφυγικό, μακεδονικό, τουρκικὲς ἀπειλὲς κ.ἄ.) καί μάλιστα σὲ συνθῆκες ἀσφυκτικῆς παγκόσμιας πόλωσης.

Τὸ πολιτικὸ σύστημα μαζὶ μὲ τὴ διεθνὴ ἐπιτροπεία ἐνορχηστρώνουν καὶ ἐπισπεύδουν τὴν καταστροφή, κάνοντας ὅ,τι μποροῦν γιὰ νὰ τὴν καταστήσουν ἀναπόφευκτη. Οἱ ἀμήχανες καὶ ἀποσπασματικὲς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ, παρὰ τὶς κατὰ καιροὺς ἐξάρσεις, καταλήγουν καὶ αὐτὲς νὰ ἀποτελοῦν μέρος τοῦ φαύλου κύκλου. Ἂν δὲν συμβεῖ κάποιο ἀναπάντεχο θαῦμα, τίποτα δὲν δείχνει ἱκανὸ νὰ αναστρέψει τὴν πορεία τῶν πραγμάτων.

3. Ὁρισμένοι τὸ εἶχαν προβλέψει ἀπὸ δεκαετίες, μὲ πιὸ χαρακτηριστικὴ τὴ δυσοίωνη προφητεία τοῦ Finis Graeciae (Χρ. Γιανναρᾶς, 1987). Ἐν τούτοις καὶ ὁ ἴδιος ὁ Γιανναρᾶς καὶ ἄλλοι πολλοὶ – τοῦ γράφοντος περιλαμβανομένου – ἐπιζητήσαμε κατὰ καιροὺς διάφορες συμβατικὲς στρατηγικὲς σωτηρίας καὶ ἐπιβίωσης, ἂν καὶ σὲ ἀντίθετες ὁ καθένας κατευθύνσεις (ἀπὸ τὸ “ἀντιμνημόνιο” ἔως τὸ “μένουμε Εὐρώπη”). Σήμερα γίνεται ὅλο καὶ πιὸ φανερὸ πὼς καμία ἀπ’ αὐτὲς τὶς “ἀμυντικὲς” στρατηγικὲς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀποτέλεσμα.

Δὲν ὑπάρχουν πλέον περιθώρια γιὰ νέες ψευδαισθήσεις, οὔτε οἰκονομικοκοινωνικοῦ οὔτε ἐθνοπατριωτικοῦ τύπου. Οἱ πρῶτες κατέπεσαν με τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἐνῶ, γιὰ ὅσους ἔχουν μάτια νὰ βλέπουν, τὰ συλλαλητήρια γιὰ τὸ μακεδονικὸ ἔδειξαν τὰ ὅρια τῶν δεύτερων.

Ελληνική άνοιξη, μετά από 24 χρόνια

του Κώστα Καραΐσκου

Οἱ μέρες πού περνᾶμε εἶναι ἱστορικές καί πρωτόγνωρες, τοὐλάχιστον γιά τήν Ἑλλάδα μετά τό 1996. Ὁ παροξυσμός τῆς παράνομης μετανάστευσης ἔφερε τό σημιτικό καθεστώς (πού ἔκτοτε μᾶς κυβερνάει μέ διάφορες μορφές) στά ὅριά του καί ἡ πραγματικότητα τσάκισε τήν παραμυθολογία. Ἕνα καθεστώς πού ἐνσωμάτωσε τόν ἐπιδοτούμενο ἐθνομηδενισμό στό κοτζαμπάσικο σύστημα ἐξουσίας, μετά ἀπό ἕνα τέταρτο τοῦ αἰώνα ἐπιτέλους κλονίζεται.

Τό σημεῖο καμπῆς ἦταν στά τέλη τοῦ Φλεβάρη: ἡ ἀντίσταση τῶν νησιωτῶν Λέσβου καί Χίου στήν ἔνστολη βία τῆς Κυβέρνησης σκόρπισε τίς φιλοδοξίες τοῦ Μητσοτάκη γιά ἐπιβολή συριζέικης λαθροπολιτικῆς σέ γαλάζια συσκευασία. Ἦρθε καί ὁ ἐκτροχιασμός τοῦ Ἐρντογάν πού ξεκίνησε νά μᾶς βομβαρδίζει μέ δεκάδες χιλιάδες ἐπίδοξους εἰσβολεῖς, ὁπότε τό σύστημα ἔκανε στροφή 180 μοιρῶν. Σάν νά μήν ἦταν οἱ ἴδιοι πού πανηγύριζαν τήν «πολυπολιτισμικότητα» καί πού ἔβριζαν ὅποιον «νατιβιστή» ἤθελε νά φυλαχθεῖ ἡ πατρίδα μας, ἄρχισαν νά ἀνακαλύπτουν τήν πασιφανή ἀλήθεια, νά προβαίνουν σέ λήψη μέτρων αὐτοπροστασίας καί νά περιγράφουν τά γεγονότα ὅπως συμβαίνουν κι ὄχι μέ τόν γνωστό παραμορφωτικό φακό. Οὔτε «προσφυγικά δράματα», οὔτε «διασώσεις» τοῦ Λιμενικοῦ, οὔτε (στανικά) πολιτιστικά «μπολιάσματα»…

Εἴχαμε λοιπόν ἀνέκαθεν δίκιο! Ἡ ἑλληνοτουρκική μεθόριος στόν Ἕβρο μπορεῖ καί πρέπει νά σφραγιστεῖ. Τά θαλάσσια σύνορα στό Αἰγαῖο μποροῦν καί πρέπει νά φυλαχθοῦν. Ἡ παρουσία τῶν παρανόμων μεταναστῶν στά νησιά (καί ὄχι μόνο) εἶναι σοβαρός κίνδυνος γιά τή χώρα μας. Ἡ δράση τῶν ΜΚΟ δέν συνάδει μέ τά συμφέροντα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὁ ρόλος τῆς Τουρκίας παραμένει κατάπτυστος, δουλεμπορικός καί ὑπονομευτικός τῆς κυριαρχίας μας. Ὅλα τοῦτα, ρητά ἤ ὄχι, τά δέχεται πλέον τόσο ἡ Κυβέρνηση ὅσο καί τό σύστημα ἐξουσίας καί πορεύεται ἀναλόγως. Καί, ὦ τοῦ θαύματος, δέν πέφτει ὁ οὐρανός νά μᾶς πλακώσει! Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἀντί νά μᾶς καταχεριάζει, μᾶς ἐπαινεῖ καί μᾶς στηρίζει. Ὁ ἑλληνικός λαός συσπειρώνεται καί ὁμονοεῖ σέ κλίμακα σταλινική (90% «ναί» στά κυβερνητικά μέτρα). Τό ἴδιο τό λαθροεποικιστικό φαινόμενο καταστέλλεται καί περιορίζεται.

Ἀναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως ἔχουμε δίκιο καί στά …ὑπόλοιπα; 

Λ.χ. νά μᾶς ληστεύουν οἱ Τράπεζες, νά μᾶς ἀπειλεῖ ὑπαρξιακά ἡ Τουρκία, νά διαγουμίζει ἡ Γερμανία, νά μᾶς κυβερνάει ἡ Πρεσβεία; Μήπως ὄντως τά κόμματα καί οἱ ταγοί τους εἶναι ἐντολοδόχοι ξένων ἀφεντικῶν πού ἀδιαφοροῦν πλήρως γιά τήν ἐπιβίωση τῶν Ἑλλήνων; Μήπως στ’ ἀλήθεια οἱ μισέλληνες σελέμπριτις τῶν Πανεπιστημίων εἶναι βαλτοί νά καταστρέψουν «ἐπιστημονικά» τήν αὐτοεικόνα τῶν Ἑλλήνων; Μήπως ἡ πολιτική ὀρθότητα, ὁ ἀντιφασισμός/ἀντιρατσισμός, τά ἐγκλήματα «ρητορικῆς μίσους» καί «ἱστορικοῦ ἀναθεωρητισμοῦ» εἶναι μόνο ἐργαλεῖα τοῦ ἐλαύνοντος ὁλοκληρωτισμοῦ; Μήπως πράγματι τό λεγόμενο καί ἑλληνικό κράτος δέν εἶναι παρά ἕνα θέατρο σκιῶν στό ὁποῖο παίζουν μόνο τά συμφέροντα κάποιων ὀλιγαρχῶν;­

Αποκαθήλωσε τη "σιδηρά κυρία" του υπουργείου ο Δένδιας

Λυγερός Σταύρος

Αποκαθηλώθηκε πριν λίγες ημέρες η διευθύντρια της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών Μάνια Τελαλιάν μετά από μία θυελλώδη συνάντηση με τον υπουργό Νίκο Δένδια. Ας σημειωθεί ότι η Μάνια Τελαλιάν δεν ήταν μόνο "βασίλισσα" της Νομικής Υπηρεσίας, αλλά και "σιδηρά κυρία" του υπουργείου. Εκτός του ότι εκ της θέσεώς της ήταν ανώτατη σύμβουλος του εκάστοτε υπουργού Εξωτερικών, συμμετείχε με κυρίαρχο ρόλο και σε συσκέψεις υπό τον πρωθυπουργό, καθώς και σε κρίσιμες για τα εθνικά συμφέροντα διαπραγματεύσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Μάνια Τελαλιάν ήταν ο βασικός υπηρεσιακός παράγοντας που εμπόδιζε όλο το προηγούμενο διάστημα την κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων για τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Κι αυτό, παρότι η Τουρκία είχε καταθέσει συντεταγμένες. Δεν άλλαξε στάση, όμως, ούτε όταν το περασμένο φθινόπωρο το καθεστώς Ερντογάν υπέγραψε με την κυβέρνηση Σαράτζ τη γνωστή συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, με βάση την οποία και οι δύο πλευρές σφετερίζονται την υφαλοκρηπίδα της Κρήτης και των άλλων νησιών.

Το επιχείρημα της Μάνιας Τελαλιάν, το οποίο είχαν υιοθετήσει αρκετοί υψηλόβαθμοι διπλωμάτες είναι ότι η κατάθεση συντεταγμένων συνιστά μονομερή οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Ως εκ τούτου είναι πράξη αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο και η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο. Κυρίως λόγω φοβικού συνδρόμου, είχαμε φθάσει στο σημείο η ελληνική εξωτερική πολιτική να υποκαθίσταται από νομικισμούς.

Εκτός αυτού, όμως, το επιχείρημά της είναι προβληματικό και στο αμιγώς νομικό επίπεδο, με την έννοια ότι την άποψή της αυτή αμφισβητούν πολλοί καθηγητές Διεθνούς Δικαίου. Ας σημειωθεί ότι η ίδια έχει ειδικότητα στο Δίκαιο των Διεθνών Οργανισμών (είχε διαπρέψει όταν η Ελλάδα είχε αναλάβει την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ) και όχι στο Δίκαιο της Θάλασσας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι εδώ και χρόνια η Μάνια Τελαλιάν είχε φθάσει να υπερβαίνει τον ρόλο της –ως νομική σύμβουλος– και να υπαγορεύει πολιτική. Το είχε καταφέρει αφενός λόγω της ισχυρής της προσωπικότητας, αφετέρου λόγω της στενής σχέσης της με ανώτατους διπλωμάτες, μεταξύ των οποίων και η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (πρώην διπλωματική σύμβουλο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και σημερινή πρέσβειρα στην Ουάσιγκτον).

Είναι αξιοσημείωτο ότι προ καιρού, κατά τη διάρκεια σχετικής σύσκεψης, Μάνια Τελαλιάν είχε αντιπαρατεθεί με έντονο τρόπο στον γενικό διευθυντή Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών πρέσβη Κυριάκο Λουκάκη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επηρέαζε κατά τρόπο αμφιλεγόμενο και τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο για την μεταξύ των δύο χωρών οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.

Αλαζονική συμπεριφορά

Το γεγονός ότι στο ζήτημα της κατάθεσης συντεταγμένων είχε καταφέρει να επιβάλει την άποψή της και ευρύτερα ότι για πολύ καιρό γινόταν ανεκτή η υπέρβαση ρόλου, με την έννοια ότι εξέφραζε όχι μόνο νομική αλλά και πολιτική άποψη, την έκανε να χάσει το μέτρο. Και όποιος χάνει το μέτρο κατά κανόνα το πληρώνει. Αυτό συνέβη και στην περίπτωσή της.

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων, η Μάνια Τελαλιάν αντέδρασε αρνητικά, ισχυριζόμενη ότι παραβιάζεται το Διεθνές Δίκαιο. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του πρωθυπουργού, μάλιστα, είπε ότι αυτή είναι η πολιτική και νομική άποψή της, για να εισπράξει την απάντησή του ότι τον ενδιαφέρει η νομική κι όχι η πολιτική της άποψη.

Χ. Ροζάκης για Τουρκία και ΑΟΖ: Δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα με το μέρος μας – Θα πρέπει να δώσουμε και κάτι

«Υπάρχουν διερευνητικές επαφές που έχουν σκοπό τη λείανση των διαφορών πριν πάμε στο Δικαστήριο. Αν επανέλθουν οι διερευνητικές όπως το 2016 , θα μπορούσε, ενδεχομένως να βρεθεί μια λύση η οποία να ικανοποιεί εμάς και τους Τούρκους . Πέρα από το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, τα υπόλοιπα που βάζει η Τουρκία, ίσως να μπορούν να λυθούν βαθμιαία μέσα από τις διερευνητικές επαφές» είπε ο Χρήστος Ροζάκης, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών στην ΕΡΤ.

Για το αν αυτό προϋποθέτει και κάποιους συμβιβασμούς, ο κ. Ροζάκης απάντησε «ασφαλώς» .

«Δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα με το μέρος μας. Θα πρέπει να δώσουμε και κάτι. Για να πάμε στη Χάγη χρειάζεται συνυποσχετικό . Αν για κάποιους λόγους εμείς δεν συμφωνούμε επί όλων των θεμάτων δεν θα φθάσουμε στην υπογραφή, άρα δεν θα πάμε στο δικαστήριο.

Για την σκέψη που διατύπωσε ο ίδιος, να προσφύγει η Ελλάδα κατά της Λιβύης για το τουρκολυβικό σύμφωνο και αν το περιβάλλον για τη χώρα μας είναι ευνοϊκό προκειμένου να επιχειρήσει κάτι τέτοιο, ο κ. Ροζάκης είπε:

«Αν εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες στις διερευνητικές επαφές και εφόσον δεν υπάρξει αποτέλεσμα, τότε μπορούμε να πάμε στο Δικαστήριο με τη Λιβύη. Βεβαίως και έχουμε πολλές πιθανότητες να κερδίσουμε, δηλαδή να κριθεί παράνομη η συμφωνία Λιβύης – Τουρκίας και παράλληλα να μας δοθεί η δυνατότητα να έχουμε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ που τώρα δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε. Μιλάμε φυσικά μόνο για τα νησιά που είναι συνυφασμένα με την περιοχή».

Αν είναι ώριμα τα ελληνικά κόμματα και η ελληνική κοινωνία να δεχθούν συμβιβασμούς προκειμένου να υπάρξει λύση σε μια διαπραγμάτευση με τη Τουρκία, ο καθηγητής υπογράμμισε:

«Φοβάμαι ότι η ελληνική κοινωνία γαλουχήθηκε μέσα από αρχές και αξίες που δεν είναι απαραίτητα σωστές, δηλαδή συνυφασμένες με το Διεθνές Δίκαιο. Εκεί θα βρούμε δυσκολίες. Ορισμένες διεκδικήσεις μας είναι μαξιμαλιστικές και ως εκ τούτου δύσκολα θα μπορέσει η ελληνική ηγεσία να πείσει τον ελληνικό λαό να υποχωρήσει απ αυτές».

Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Η «επέτειος» των Ιμίων «γιορτάστηκε» από τους αμερικανοτσολιάδες με μια νέα συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις. Ο τέλειος συμβολισμός...

Ίμια: 24 χρόνια… «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»!

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

   Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. 

   Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.

   Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού). 

Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.

   Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Εξηγούμαστε:

α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…

β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…

γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…

Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;

Βίντεο: Το πάρτι - έκπληξη των Ευρωπαίων για τα γενέθλια του Τσαβούσογλου

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ...

Γενέθλια είχε την Τετάρτη ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η έκπληξη των πρεσβευτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το «Happy Birthday».

Την τιμητική του είχε την Τετάρτη ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, καθώς ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε γενέθλια, με τους πρέσβεις των χωρών της Ε.Ε. να του επιφυλάσσουν μία μικρή έκπληξη.

Παρά το «θερμό» κλίμα μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, με αφορμή τις κυρώσεις για τις τουρκικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, οι Ευρωπαίοι πρέσβεις δεν δίστασαν να ευχηθούν «χρόνια πολλά» στον Τούρκο αξιωματούχο.

​Μάλιστα, σηκώθηκαν όρθιοι και τραγούδησαν όλοι μαζί το «Happy Birthday», ενώ του χάρισαν ένα κάδρο με οθωμανικό έμβλημα.

Μία συμφωνία-σταθμός στην ''αποικιοποίηση'' της Ελλάδας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αν τα Μνημόνια και οι δανειακές σφράγισαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε "αποικία χρέους" των πιστωτών, η συμφωνία για τις Βάσεις που καλείται να επικυρώσει η Βουλή κινδυνεύει να ολοκληρώσει τη μετατροπή της χώρας σε "γεωπολιτική αποικία" των ΗΠΑ και του NATO. Πρόκειται για σταθμό στη σταδιακή έκπτωση του ελληνικού κράτους, ως στοιχειωδώς κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού και ελληνικού κράτους.

Διαβάζοντας κανείς τον ατέλειωτο κατάλογο των παραχωρήσεων Τσίπρα και εν συνεχεία Μητσοτάκη προς τους Αμερικανούς, επιβεβαιώνει την γνώμη που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τους πολιτικούς μας. Αλλά διερωτάται αν έχει ζητηθεί η γνώμη των ανώτερων Ελλήνων αξιωματικών και αν έδωσαν σύμφωνη γνώμη, διότι αυτοί ορκίζονται πίστη στη γαλανόλευκη, όχι στην αστερόεσσα. Στη γαλανόλευκη οφείλουν να μένουν πιστοί, όχι στην αστερόεσσα. Και εν ονόματι της γαλανόλευκης, όχι της αστερόεσσας, θα οδηγήσουν νέους ανθρώπους στον θάνατο αν χρειασθεί.

Είναι δυνατόν οι Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί να έχουν συγκατατεθεί στην παραχώρηση ουσιαστικά όλης της επικράτειας, για τις ανάγκες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων; Και καλά. Κανείς στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και μεταξύ των στρατιωτικών ηγητόρων της δεν διαβάζει τουλάχιστον εφημερίδες; Δεν βλέπει σε τι πρωτοφανή αστάθεια έχουμε μπει διεθνώς, δεν είδε ότι παρολίγον να τυλιχτεί στις φλόγες όλη η Μέση Ανατολή μόλις προχτές; Δεν φοβούνται με όλες αυτές τις βάσεις μην μας πάρει και μας καμιά σπόντα στο τέλος;

Είπαμε να κάνουμε παραχωρήσεις στους Αμερικανούς, όλοι ξέρουμε τι "διεθνή δουλικά" μας κατάντησαν οι πολιτικοί μας, δεν έχουμε πολλές αυταπάτες. Χρειάζεται όμως να γεμίσουμε και όλη τη χώρα βάσεις, που μπορούν να εμπλέξουν την Ελλάδα σε πολέμους με τη Ρωσία, το Ιράν, τη Σερβία, χωρίς κανένα εθνικό λόγο και να κάνουν τη γεωγραφικά περιορισμένη χώρα μας παρανάλωμα;

Πολιτικοί με σπίτια σε Γενεύη και Παρίσι

Οι πολιτικοί μας έχουν σπίτια στη Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο. Ο ελληνικός λαός που θα πάει να ζήσει, άμα του χτυπήσουν τη χώρα, λόγω της υποτέλειας των Ελλήνων πολιτικών και της απροθυμίας τους να βλάψουν την καριέρα και τα συμφέροντά τους λέγοντας κάπου κάπου και κανένα όχι; Δώσαμε με ένα προηγούμενο άρθρο μας ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα για το πως η βάση στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να θέσει σε άμεση απειλή τον μισό ελληνικό πληθυσμό!

Διάσκεψη στο Βερολίνο – Τους έχουμε απομονώσει !!!

 

Π. Ήφαιστος, Το “Τρίγωνο των Βερμούδων” στο Αιγαίο: «12 Αιγιαλίτιδα-Υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ»

 

Μέσα στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» στην Καραϊβική θάλασσα πλοία και αεροσκάφη, λέγεται, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Οι ερμηνείες για τα αίτια εκτείνονται από εξωγήινη δράση μέχρι παραφυσικές δραστηριότητες. Οι Αμερικανικές αρχές όμως επιμένουν ότι δεν εντόπισαν κάποιο υπερφυσικό φαινόμενο.

Τόσο γραμμική απάντηση δεν θα υπάρξει, όμως, για το πώς τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα καταποντίστηκαν μέσα «Τρίγωνο του Αιγαίου 12 Αιγιαλίτιδα-Υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ». Ενώ το τι ισχύει για αυτά τα τρία συνδεδεμένα ζητήματα πανεύκολα ορίζεται στην Συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας το οποίο εφάρμοσαν όλα τα κράτη του κόσμου, στην Ελλάδα δίνη αντίθετων, αντιφατικών, μπερδεμένων, ελλειμματικών και συνειδητά ή ανεπίγνωστα σκοπίμως αποσπασματικών θέσεων δημιουργούν μια δίνη που καταποντίζει κάθε δυνατότητα ορθής και ορθολογιστικής απόφασης που αφορά ζωτικά την κρατική κυριαρχία. Εάν μη τι άλλο, όποια απόφαση και να πάρουμε θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο τι ισχύει νομικά, πολιτικά και στρατηγικά.

Τι σημαίνουν αυτά πιο απτά εάν δεν ασκήσουμε τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας; Σημαίνουν:

α) ακύρωση του ενδεχομένου νόμιμου και νομιμοποιημένου διπλασιασμού περίπου της Ελληνικής Επικράτειας,
β) απώλεια πλουτοπαραγωγικών πόρων που θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ελλάδα εκ βάθρων καθιστώντας την πιο πλούσια και πιο ισχυρή και
γ) ισχυροποίηση του περιφερειακού ρόλου του Ελληνικού κράτους ούτως ώστε οι Τούρκοι ηγέτες να μην μιλούν προς τους Έλληνες ως και να είναι άτακτα παιδιά νέο-Οθωμανικού νηπιαγωγείου.

Πάντως, ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων στην περιφέρειά μας και μετά από παλινωδίες, κατευνασμούς, κρίσεις και κυρίως ελλειμματικές αποφάσεις, το ζήτημα της εφαρμογής των προνοιών του διεθνούς δικαίου εξ αντικειμένου και υποχρεωτικά βρίσκεται στην αιχμή της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Για ένα ακόμη λόγο η Τουρκία κλιμακώνει τις απειλές και τις αναθεωρητικές αξιώσεις ενώ τα ταξίδια στην Λιβύη, οι υπογραφές για τους αγωγούς με Ισραήλ και Κύπρο και ανάλογες κινήσεις με την Αίγυπτο καθιστούν αναπόφευκτο η Αθήνα να ξεκαθαρίσει την θέση της και να προσανατολιστεί ορθολογιστικά νομικά, πολιτικά και στρατηγικά.

Βαφτίζουν το εθνικό "ξεβράκωμα" εθνική ευθύνη και υψηλή πολιτική!

Λυγερός Σταύρος

18 Δεκεμβρίου 2019

Η κλιμάκωση της τουρκικής επεκτατικής πίεσης σε Κύπρο και Ελλάδα έχει βγάλει το εγχώριο πολιτικό σύστημα και ευρύτερα τις άρχουσες ελίτ από την εφησυχασμένη ρουτίνα τους. Αντί, όμως, να σημάνει κάποιους είδους συναγερμός, αντί να αρχίσει έστω και καθυστερημένα μία σοβαρή συζήτηση για το πως μπορούμε να ανασχέσουμε την ολοένα και πιο επιθετική Τουρκία, ξανασερβίρεται το "ξαναζεσταμένο φαγητό" των διερευνητικών επαφών και της Χάγης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο άρθρο του Σημίτη στα "Νέα", με το οποίο επιχειρεί να ρίξει την ευθύνη (για τη σημερινή ένταση και για ό,τι ενδεχομένως θα συμβεί) στην κυβέρνηση Καραμανλή. Με την επιχειρηματολογία του πρώην πρωθυπουργού έχω ήδη ασχοληθεί σε προηγούμενο άρθρο μου. Σήμερα θα ασχοληθώ με το γεγονός ότι υποδύεται την Κασσάνδρα, προειδοποιώντας εμμέσως και με θολές διατυπώσεις ότι εάν με κάποιον τρόπο δεν υποχωρήσουμε στις απαιτήσεις της Τουρκίας θα μας βρει κακό μεγάλο!

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Την περασμένη άνοιξη ο Σημίτης είχε γράψει στην Καθημερινή: 

«Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των (σ.σ. ελληνοτουρκικών) εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ».

Ποιες άραγε είναι οι εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν; Εάν ο Σημίτης εννοεί ότι πρέπει να οριοθετήσουμε την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ με την Τουρκία, κανείς Έλληνας δεν έχει αντίρρηση. Πώς, όμως, να φθάσουμε σε συμφωνία οριοθέτησης, όταν η Άγκυρα δηλώνει ξεκάθαρα πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα; Αυτό μόνο υπάρχει από τουρκικής πλευράς στο τραπέζι. Ούτε καν η Χάγη παρά τις παγίδες της. Αν ο Σημίτης συστήνει να αποδεχθούμε το "τουρκικό δίκαιο" ας το πει καθαρά.

Κυρίαρχη σχολή σκέψης

Αν ο Σημίτης ήταν μία μεμονωμένη φωνή, το πρόβλημα θα ήταν μικρό. Το πρόβλημα είναι μεγάλο, επειδή εκπροσωπεί μία κυρίαρχη σχολή σκέψης. Είναι η σχολή που είχε βάλει όλα τα αυγά στο καλάθι της "εξημέρωσης του θηρίου" μέσω της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και που στη δεκαετία του 2000 διαλαλούσε πως στην Τουρκία ήταν "ο καλός Ερντογάν και οι κακοί στρατηγοί"!

Το γεγονός ότι όλα όσα υποστήριζαν σαν "υψηλή πολιτική" και "αναμφισβήτητη σοφία" διαψεύσθηκαν στην πράξη ουδόλως τους πτόησε. Επανέρχονται κάθε φορά με ένα νέο ισχυρισμό. Κοινός παρονομαστής είναι ο κατευνασμός, η εξαγορά της ύφεσης στα ελληνοτουρκικά με φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις-παραχωρήσεις προς την Τουρκία.

Ο Σημίτης νουθετεί για τα ελληνοτουρκικά! [Περίληψη των έργων και ημερών του]

 

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης από το Αντίβαρο

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 18 Δεκεμβρίου 2019΄

Το περασμένο Σαββατοκύριακο εξέθεσε τις απόψεις του για τα ελληνοτουρκικά ο κ. Σημίτης. Αξίζει να θυμηθούμε τα πεπραγμένα του για να δούμε ποιος νουθετεί τη χώρα το 2019.

Τις ημέρες που ορκιζόταν πρωθυπουργός διαχειρίστηκε το θερμότερο επεισόδιο της Μεταπολίτευσης. Αυτό των Ιμίων το 1996. Συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ στο γραφείο του στη Βουλή και όχι στο κέντρο επιχειρήσεων του ΥΠΕΘΑ, επειδή ήταν η έδρα εσωκομματικού του αντιπάλου. Απέκλεισε έτσι εκ των προτέρων, κάθε προοπτική κλιμάκωσης. Οδυνηρό σφάλμα. Ο υπ. εξωτερικών Θ. Πάγκαλος βρισκόταν μάλιστα σε τηλεοπτικό σταθμό μέχρι τις 23.45, όταν οι Αμερικανοί ειδοποιούσαν ότι ειδικές δυνάμεις των Τούρκων κατέλαβαν ελληνική βραχονησίδα. Το Αιγαίο έγινε γκρίζο.

Το καλοκαίρι του 1997 υπέγραψε στη Μαδρίτη κείμενο που δεχόταν τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», ενώ τον Δεκέμβριο του 1999 αναγνώρισε στο Ελσίνκι  «συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η επίσημη ελληνική θέση ήταν ότι το μόνο εκκρεμές ζήτημα ήταν η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, το οποίος ασφαλώς ΔΕΝ είναι «συνοριακή διαφορά». Παταγώδης διπλωματική ήττα.

Απόσπασμα του κειμένου της Μαδρίτης

Απόσπασμα του κειμένου του Ελσίνκι

Τον Φεβρουάριο του 1999 παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία εξευτελίζοντας την χώρα, ενώ μέχρι το 2004 υποστήριζε άοκνα την διάλυση της Κύπρου μέσω του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν. Ως προς την άμυνα της χώρας, «πάρκαρε» τους S-300 στην Κρήτη εξουδετερώνοντας την χρησιμότητά τους για τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, τον οποίον υποβάθμισε.

Παράλληλα με αυτά, παρήγγειλε τη συγγραφή περίπου 150 σχολικών εγχειριδίων. Ένα δείγμα από αυτά, το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, αποσύρθηκε κατόπιν πάνδημων αντιδράσεων. Τα υπόλοιπα παρέμειναν. Διείσδυσε, επί των ημερών του, μέχρι και δικό του κείμενο στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄ Γυμνασίου και βρίσκεται ακόμα στη σχολική ύλη! Στην κορυφή των αλλαγών ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) με επικεφαλής τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο.