Του Θανάση Κ.
Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις!
* Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να "θυσιάσουμε ένα μέρος της κυριαρχίας μας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων" μας για να επιτύχουμε "επίλυση" των ελληνοτουρκικών!
Όποιος τα λέει αυτά, άθελά του ενθαρρύνει τον Ερντογάν:
-- Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!
-- Δεύτερον, γιατί όσα κι αν "διασώσουμε" σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει - κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά!
Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις "ολίγα" κάθε φορά.
Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα...
Αυτό βέβαια, δεν θα ίσχυε αν η Τουρκία παραιτούνταν οριστικά από τη στρατηγική της "Γαλάζιας Πατρίδας". Αλλά η Τουρκία του Ερντογάν - ο οποίος μόλις επανεξελέγη (καθώς και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσής του) - επιμένει στη στρατηγική της "Γαλάζιας Πατρίδας"
Επομένως όταν αποδέχεσαι κάποιες από τις επεκτατικές αξιώσεις του, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει και θα επανέλθει ζητώντας κι άλλα...
* Τις διεθνείς σχέσεις τις καθορίζουν μακροχρόνια δύο αρχές: Ο νόμος του ισχυροτέρου και το Διεθνές Δίκαιο.
Τα ισχυρά κράτη προσπαθούν πρωτίστως να δημιουργήσουν Ισχύ και να "προβάλλουν" την Ισχύ τους.
Τα λιγότερο ισχυρά κράτη παράλληλα με τη διατήρηση κάποιου επιπέδου αποτρεπτικής Ισχύος επικαλούνται και το Διεθνές Δίκαιο.
Η Τουρκία κάνει κυρίως το πρώτο. Προσπαθεί να δημιουργήσει παντού "τετελεσμένα" χρησιμοποιώντας την ισχύ της, τουλάχιστον όπου αυτή εκδηλώνεται χωρίς αντίσταση από την άλλη πλευρά (unopposed).
Κι ύστερα προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της, επιβάλλοντας διαπραγματεύσεις ή Συμφωνίες, όπου παίρνει μέρος όσων έχει ήδη επιβάλλει ως "τετελεσμένα". Αν το καταφέρει, επικαλείται κι αυτή το Διεθνές Δίκαιο...
Αν δεν το καταφέρει - κι όπου το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς συμβάσεις δεν την συμφέρουν - τότε αρνείται να δεχθεί τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου (όπως κάνει με το Δίκαιο της Θάλασσας) ή ζητάει να αλλάξουν οι Διεθνείς Συμβάσεις (όπως κάνει με τη Συνθήκη της Λωζάνης παγίως, και με τη Συνθήκη του Μοντρέ πολύ τελευταία).
Η Ελλάδα οφείλει να ακυρώνει τέτοιες τουρκικές μεθοδεύσεις, όχι να τις... "διευκολύνει"! Γιατί στρέφονται κυρίως εναντίον της Ελλάδας. Όλη η στρατηγική της "Γαλάζιας Πατρίδας", στρέφεται εναντίον της Ελλάδας...
Η Ελλάδα οφείλει να εξηγήσει στους συμμάχους και τους εταίρους της, ότι σε τέτοιες μεθοδεύσεις ΔΕΝ θα είναι accommodative...
Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδέχεται πλήρως το Διεθνές Δίκαιο μόνον όταν είναι εναντίον της, αλλά όταν είναι υπέρ της να το... διαπραγματεύεται με όσους την απειλούν!