«Δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο που να είχε μεγαλύτερη επιρροή στους σοβιετικούς διανοούμενους, πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα», από ότι ο Friedrich Hayek – ο πατέρας του νεοφιλελευθερισμού. Τα βιβλία του μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε μυστικές εκδόσεις και στη μαύρη αγορά, διαβάστηκαν ευρέως, και αναμφισβήτητα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το κλίμα που τελικά επέφερε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης» (Milton Friedman).
.
Άποψη
Στη δημοκρατία δεν είναι απαραίτητο να κερδίζει κανείς μόνο τα χειροκροτήματα του πλήθους των Πολιτών αλλά, επίσης, τη συγκατάθεση τους, την απόλυτη συμφωνία τους. Η «παρεμβατική» ερώτηση στην περίπτωση αυτή είναι η εξής: «Πώς πείθει κανείς τις «μάζες» να ψηφίζουν εναντίον των συμφερόντων τους και εκείνες να χειροκροτούν υποστηρίζοντας στόχους, οι οποίοι αντιτίθενται στην ευημερία ή στις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης τους;»
Η απάντηση είναι συχνά εντυπωσιακή, επαίσχυντα εύκολη: Τυφλοί από την ψευδαίσθηση της γνώσης, του «Διαφωτισμού», η οποία δημιουργείται από μόνη της και επιτυγχάνεται σε ένα κατασκεύασμα που ονομάζουμε «δημόσια συζήτηση», θεωρούμε πως δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο, από τη δύναμη του επιχειρήματος. Οι ιδέες δεν υπερισχύουν όμως επειδή είναι καλύτερες, αντικειμενικότερες ή πολύ πιο σωστά τεκμηριωμένες, αλλά επειδή έχουν τη δύναμη, την εξουσία δηλαδή με το μέρος τους.
Θα μπορούσε τώρα .....
.... η «δημόσια συζήτηση» να περιγραφεί ως ένας τόπος που γίνεται δημοκρατικά η προσπάθεια να πείσει κανείς τους άλλους – επίσης όμως, ως ένας τόπος που επιχειρείται η κακοποίηση και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
