-Τι γυρεύουν άραγε Γερμανοί και Έλληνες εκπαιδευτικοί στο "κακό πουλί" (μνημείο των αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ) και σε άλλα ναζιστικά μνημεία στην Κρήτη, στα οποία συγκεντρώνονται μόνο νοσταλγοί του Χίτλερ;
-Από πότε επιτρέπεται στη Γερμανική Πρεσβεία να παραδίδει μαθήματα σε Έλληνες εκπαιδευτικούς, επιχειρώντας να τους καθοδηγήσει σε ευαίσθητα εθνικά ζητήματα;
-Από πότε το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας λειτουργεί ως "συγκεντρωσιάρχης" των εκδηλώσεων που οργανώνει το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών;
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!
Μία συνέντευξη στον δημοσιογράφο Paris Karvounopoulos που αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα μίας δήθεν "αθώας" επίσκεψης Γερμανών εκπαιδευτικών στην Κρήτη, που έχει οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί από τη Γερμανική Πρεσβεία Αθηνών. με σκοπό, όπως προκύπτει, τη δημιουργία φιλικού προς τα συμφέροντα του γερμανικού κράτους δικτύου στην Ελλάδα. Το Υπουργείο Παιδείας να ανακαλέσει την επαίσχυντη εγκύκλιό του με την οποία καλεί καθηγητές από την Κρήτη να παραστούν στην συνάντηση αυτή. Οι Μαρτυρικοί Δήμοι της Κρήτης να μην νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους την γερμανική ωμή παρέμβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Η ΕΛΜΕ Χανίων καλείται να πάρει θέση!
«Μου είπαν: Είσαι μικρός, αν κάνεις ένα ακόμη βήμα θα σε αφανίσουν. Είπα: Αν δεν το κάνω θα είμαι ακόμα πιο μικρός».
Η φράση αυτή του Βάσου Λυσσαρίδη περιγράφει ιδανικά το βίο και την πολιτεία του Μανώλη Γλέζου. Και, πράγματι, ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί αντιπροσωπευτική έκφραση του αντιστασιακού διαχρονικού πνεύματος του ελληνισμού. Έκανε πράξη ζωής την αλληλεγγύη στους μαχόμενους ανθρώπους όπου γης, στους αγωνιζόμενους λαούς και έθνη απέναντι στην τυραννία, την εξάρτηση, την ξένη κατοχή, την καταπίεση οποιασδήποτε μορφής. Και για τη δράση του αυτή υπέστη διώξεις, φυλακίσεις και κάθε λογής δοκιμασίες αλλά δεν κάμφθηκε. Παρέμεινε μέχρι το τέλος στις επάλξεις του αγώνα με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και ηθική ακεραιότητα.
Η κορυφαία αντιστασιακή πράξη των Μανώλη Γλέζου και Λάκη Σάντα να κατεβάσουν την πολεμική σημαία του Γ’ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό, που μόλυνε τον Ιερό Βράχο, σε συνέχεια του παλλαϊκού ξεσηκωμού της Μάχης της Κρήτης, έστειλε παντού το μήνυμα ότι ο Άξονας δεν είναι αήττητος. Σε όλη την Ευρώπη οι Λαοί ξεσηκώθηκαν, οργανώθηκαν στην Αντίσταση και συνέβαλαν καθοριστικά στη λύτρωση της ανθρωπότητα από τον φασισμό. Με τη Μάχη της Κρήτης και την Εθνική της Αντίσταση η Ελλάδα τέθηκε στην πρωτοπορία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Όμως η χώρα μας πλήρωσε βαρύτατο τίμημα, ακριβώς γιατί δεν έσκυψε το κεφάλι στους κατακτητές. Ο πληθυσμός της αποδεκατίστηκε, η εβραϊκή κοινότητα εξολοθρεύθηκε, οι υποδομές της Ελλάδας καταστράφηκαν ολοσχερώς, ο εθνικός της πλούτος λεηλατήθηκε. Αρχαιολογικοί και πολιτιστικοί θησαυροί ανυπολόγιστης αξίας εκλάπησαν και φυγαδεύτηκαν στο Γ’ Ράιχ, ενώ μοναδικής αξίας μνημεία υπέστησαν βαρύτατες καταστροφές.
Δυστυχώς όμως για τα ναζιστικά εγκλήματα δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε: με ελάχιστες εξαιρέσεις, τιμωρία για τους σφαγείς και αποζημίωση στα θύματα δεν υπήρξε.
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ https://esdoge.gr/
ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!
Αλήθεια, τι δουλειά μπορεί να έχουν Έλληνες και Γερμανοί καθηγητές στο «κακό πουλί» και σε άλλα ναζιστικά μνημεία στην Κρήτη;
Αθήνα, 28.3.2023
Με αφορμή μία ακόμη απόπειρα ωμής παρέμβασης του Γερμανικού Κράτους στην Ελληνική Εκπαίδευση, που πρόκειται να λάβει χώρα τις επόμενες μέρες στο νομό Χανίων, καταθέτουμε κάποιες επισημάνσεις μας, που αποκαλύπτουν τους πραγματικούς σκοπούς μία δήθεν «αθώας» συνάντησης Γερμανών και Ελλήνων εκπαιδευτικών:
1. Σύμφωνα με το πρόγραμμα περιλαμβάνεται επίσκεψη στο «Μνημείο Αλεξιπτωτιστών» στα περίχωρα των Χανίων. Θυμίζουμε ότι οι Χανιώτες, δικαίως, ονόμασαν το μνημείο αυτό και ολόκληρη την περιοχή «κακό πουλί», καθώς αναπαριστά έναν γερμανικό αητό με γαμψά νύχια, που εφορμά για να κατασπαράξει την Κρήτη. Πρόκειται για μνημείο μίσους, βαρβαρότητας και σκοταδισμού, που ανεγέρθηκε από τη Βέρμαχτ το 1941. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το μνημείο επισκέφθηκε, τον Αύγουστο του 1942, ο κατοχικός «Πρωθυπουργός», επικεφαλής του δωσιλογικού – ναζιστικού εκτρώματος της «Ελληνικής Πολιτείας» Γεώργιος Τσολάκογλου, ο οποίος και κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των εισβολέων!..
2. Επιπλέον, το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη στα Φλώρια, ένα χωριό δίπλα στην Κάνδανο, όπου προφανώς θα επισκεφθούν οι εκπαιδευτικοί και το μνημείο των Ορεινών Καταδρομέων της Βέρμαχτ, που αναγέρθηκε το 1941. Στο μνημείο αυτό δεσπόζει η ναζιστική επιγραφή «Έπεσαν για την Μεγάλη Γερμανία»!.. Αλήθεια, έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι την ιστορία της Κατοχής;
Δευτέρα 20/3/2023 - 8:00' μμ Παρουσίαση του βιβλίου «ΓΙΑΒΟΛ!», του Γιώργου Χαρβαλιά, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου
Το βιβλίο ορόσημο για τις ελληνο-γερμανικές σχέσεις. Ο Γιώργος Χαρβαλιάς ξετυλίγει με συναρπαστικό τρόπο το νήμα μιας άγνωστης ιστορίας και αναψηλαφεί τα λησμονημένα πολεμικά χρέη, την παλινόστηση των Ναζί, τις μεθόδους οικονομικής επιβολής στην Ευρώπη και τις αθέατες όψεις του δωσιλογισμού. Μια αποκαλυπτική ιστορική έρευνα που φτάνει μέχρι το σήμερα, καταρρίπτοντας μύθους για το πρόσωπο της "καλής Γερμανίας" και φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το κρίσιμο ζήτημα των αποζημιώσεων.
Στην εκδήλωση παρίσταται ο πρώην πρωθυπουργός ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ο οποίος προλογίζει την έκδοση.
Για το βιβλίο μιλούν:
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, τέως Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας και ακαδημαϊκός ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ, ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, πρώην μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και πληρεξούσιος στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο για την υπόθεση Γερμανία κατά Ιταλίας, Ελλάδα παρεμβαίνουσα ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΖΗΣ, ομότιμος καθηγητής γεωπολιτικής του ΕΚΠΑ ΑΡΗΣ ΡΑΔΙΟΠΟΥΛΟΣ, διπλωμάτης και συγγραφέας του βιβλίου Η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥΛΗ, δικηγόρος και διαχειρίστρια του «ΑΙΕΣ-Αρχείο Ι.Ε. Σταμούλη» για την υποστήριξη της Υπόθεσης του ∆ιστόμου
Η Ουκρανία είναι μια χώρα που εδώ και αιώνες βασανίζεται από διαιρέσεις, συγκρούσεις, μίση ανάμεσα σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες αλλά και πολιτικούς φορείς.
Η Ιστορία της είναι πολυκύμαντη.
Σημαντικό μέρος της (περιλαμβανομένου του Κιέβου) ήταν για αιώνες υπό την κατοχή της Rezspospolita (Κοινοπολιτεία της Πολωνίας Λιθουανίας) ενώ άλλο μέρος της ανήκε στην Ρωσία. Από τον 18ο αιώνα και ιδιαίτερα προς το τέλος του, επί Αικατερίνης της Μεγάλης η Ρωσία απέσπασε ένα σημαντικό τμήμα της Κοινοπολιτείας, το οποίο αποκάλεσε Νέα Ρωσία (Novorossiya).Το δυτικότερο τμήμα της Ουκρανίας πέρασε στην κατοχή της Αυστροουγγαρίας. Έτσι στα Ουκρανικά εδάφη, εκτός από την πανσπερμία λαών, συνεχίστηκε να υπάρχει και η παρουσία διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων. Ορθόδοξοι στο μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, ιδιαίτερα στην Ανατολή προς την Ρωσία, Καθολικοί προς την Δύση και βέβαια πολλοί Εβραίοι, αλλά και Μουσουλμάνοι στην περιοχή της Κριμαίας, που ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα. Συγχρόνως υπήρχε και το φαινόμενο της Ουνίας, όταν δηλαδή οι κληρικοί διατηρούν τον εξωτερικό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ρυθμό αλλά θεωρούν τον Πάπα της Ρώμης ως επικεφαλής της Εκκλησίας.
Στις περιοχές της Ουκρανίας έβρισκε κανείς Ρώσους, Πολωνούς, Ούγγρους, Βούλγαρους, Έλληνες, Eβραίους, και διάφορες άλλες εθνικότητες.
Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος και οι επαναστατικές εξελίξεις από το 1917, συγκλόνισαν ιδιαίτερα έντονα την Ουκρανία.
Μετά την Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόβσκ, που οι Μπολσεβίκοι υπέγραψαν με την Γερμανία το 1918, η Ουκρανία κατελήφθη από τους Γερμανούς, κάτι που βέβαια τερματίσθηκε όταν η Γερμανία συνθηκολόγησε τον Νοέμβριο του 1918.
Στην Ουκρανία όπως και στην Ρωσία έλαβε χώρα εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Μπολσεβίκων από την μία και Τσαρικών και εθνικιστών με την υποστήριξη Δυτικών Δυνάμεων από την άλλη, ο οποίος έληξε με την νίκη των Κομμουνιστών. Το 1922 η Ουκρανία εισήλθε στην Σοβιετική Ένωση .
Η απόσπαση της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ αποτέλεσε στόχο του Χίτλερ και των εθνικιστών από την δεκαετία του 1930 και φυσικά κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Σ.Ε οι εθνικιστές υπό τον Στέπαν Μπαντέρα θεώρησαν πως μια συμμαχία μαζί τους ήταν απαραίτητη προκειμένου να νικήσουν τους Σοβιετικούς. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς συγκρότησαν σώματα ΕΣ-ΕΣ όπως η Waffen SS Division Galicia.
Μετά την οριστική ήττα του Γ Ράιχ οι εθνικιστές Ουκρανοί κατέφυγαν σε Δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Θυμάστε τον υβριστή της Μάχης της Κρήτης και της Εθνικής μας Αντίστασης Χάιντς Ρίχτερ; Αυτόν που έγραψε το βιβλίο "Η άλωση της Κρήτης" το 2011, στα 70 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης;
Αυτόν που υποστήριζε ότι ο ανθός της γερμανικής νεολαίας, οι ιδεολόγοι και ιππότες αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στην Κρήτη (προφανώς για να μας εκπολιτίσουν...) και βρήκαν, οι δύσμοιροι, απέναντί της την ... βρώμικη και κτηνώδη αντίσταση του κρητικού λαού;!!!
Αυτόν που το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, σε μια εκδήλωση φιάσκο, παρουσία μόλις 8 ατόμων (!!!) αναγόρευσε ...επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος!...
Ε, ξαναχτύπησε, προσφεύγοντας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εναντίον της απόφασης του ΣτΕ που επικύρωσε την ανάκληση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα που είχε, κακώς, πολύ κακώς, λάβει από το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Ας μην αυταπατώμαστε: ο κ. Ρίχτερ αντικειμενικά λειτουργεί ως όργανο του βαθέως γερμανικού κράτους, που αρνείται να αποδεχθεί ότι η Ελλάδα οροέταξε τόσο σθεναρή αντίσταση στους φασίστες εισβολείς και κατακτητές.. Και επιχειρεί, συστηματικά και εμμονικά, να πλαστογραφήσει την Ιστορία για να υπονομεύσει τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Πώς ένα πρόγραμμα όπως το «MOG / Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα», που χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ο.Δ. της Γερμανίας μπορεί να διεισδύσει ώστε να επιχειρήσει το "σοφρωνισμό της ιστορικής μνήμης" των Ελλήνων μαθητών;
Γιατί η Υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως χρηματοδοτεί το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας για το οικονομικό έτος 2022 (12-12-2022), με 1 εκατομμύριο ευρώ (!), τη στιγμή που η Δημόσια Εκπαίδευση στενάζει από την υποχρηματοδότηση.
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα καταγγέλει :
Αναμφίβολα η Πολωνική Κυβέρνηση έχει πάρει το θέμα στα σοβαρά. Μέσα σε λίγους μήνες προχώρησε περισσότερο το ζήτημα απ' ό,τι η Ελλάδα επί 25 χρόνια!... Και προειδοποιεί τη Γερμανία ότι ή θα καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του ζητήματος ή η Πολωνία θα κάνει διεθνή εκστρατεία για το ζήτημα. Απέστειλε μάλιστα και διπλωματική νότα σε 51 χώρες - μέλη της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης - και στην Ελλάδα - κάνοντας γνωστές τις θέσεις της.
Ό,τι δηλαδή είχε προτείνει ο Μανώλης Γλέζος και το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προ δέκα περίπου ετών και είχε αποφασίσει ομόφωνα η Βουλή των Ελλήνων τον Απρίλιο του 2019 υιοθετώντας το πόρισμα της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Έκτοτε, σιγή ιχθύος με ελάχιστες εξαιρέσεις δηλώσεων αξιωματούχων - περισσότερο για την τιμή των όπλων...
Άραγε, η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών πώς τοποθετείται επί του ζητήματος; Τι σκέπτεται να απαντήσει στην Πολωνία; Και πότε σκοπεύει να μας ενημερώσει;
Η δε Γερμανία, έως πότε θα αρνείται να λάβει τα μαθήματα της Ιστορίας; Έως πότε θα επιχειρεί να ξεφύγει από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της; Κινδυνεύοντας να αναβιώσει τα (ναζιστικά) φαντάσματα του παρελθόντος, που, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, απειλούν τη συνταγματική τάξη και την προοπτική της δημοκρατίας της;
Πλησιάζει η ώρα της κρίσης και όλοι θα αναμετρηθούμε με την Ιστορία!
80η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ: ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 2022
Πριν 80 χρόνια, τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942, η καρδιά της Ρούμελης πήρε φωτιά. Με μία άριστα οργανωμένη επιχείρηση της Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, με τη συμβολή Άγγλων κομάντος, ειδικών στις ανατινάξεις, ανατινάχθηκε η μείζονος στρατηγικής σημασίας και πολύ καλά φυλασσόμενη γέφυρα του Γοργοποτάμου και η Ελλάδα κόπηκε στη μέση, οδικώς και, κυρίως, σιδηροδρομικώς.
Χωρίς αμφιβολία, ο Γοργοπόταμος αποτελεί το κορυφαίο ορόσημο της Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης: πρώτον, διότι έπληξε καίρια τον Άξονα - τόσο το γόητρό του όσο και την επιχειρησιακή του δυνατότητα στη Βόρεια Αφρική, σε μια κρίσιμη καμπή του πολέμου, στέλνοντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα ότι ο Άξονας δεν ήταν αήττητος. Δεύτερον διότι έδειξε τι μπορεί να πετύχει ο ελληνισμός όταν υπάρχει ενότητα και ομοψυχία. Τρίτον διότι σηματοδότησε «το ξύπνημα της ένοπλης Αντίστασης», γεμίζοντας με ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση τους αντάρτες αλλά και ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό.
Μετά τον Γοργοπόταμο η υπόθεση της Αντίστασης έλαβε παλλαϊκό χαρακτήρα. Χρειάστηκαν όμως ακριβώς 40 χρόνια από το κορυφαίο αυτό επίτευγμα της Εθνικής Αντίστασης για την αναγνώρισή της με το νόμο 1285/1982, που καθιέρωσε παράλληλα την 25η Νοεμβρίου ως ημέρα της Εθνικής Αντίστασης.
Αυτή την ιστορική ημέρα τιμούμε την Εθνική Αντίσταση, την αυθόρμητη και την οργανωμένη, την ένοπλη και την άοπλη που πήρε καθολικές διαστάσεις, στον τόπο και τον χρόνο, ενώνοντας όλες τις τάξεις και τα στρώματα του Ελληνικού Λαού στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας και τη συντριβή του φασισμού. Τιμούμε τα μεγαλειώδη επιτεύγματα της Εθνικής Αντίστασης: τον πάνδημο συναγερμό της Μάχης της Κρήτης, που αποτέλεσε τον καταλύτη και την εναρκτήρια πράξη της Εθνικής Αντίστασης· το παράτολμο και ύψιστου συμβολισμού εγχείρημα των Λάκη Σάντα και Μανώλη Γλέζου να κατεβάσουν τη γερμανική πολεμική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό που μόλυνε τον ιερό βράχο της Ακρόπολης· την Αντίσταση στον μεθοδικά οργανωμένο από τους κατακτητές λιμό της Κατοχής με την οργάνωση συσσιτίων από την Εθνική Αλληλεγγύη και άλλους φορείς, που απέτρεψε τη γενοκτονία του Ελληνικού Λαού· την πρώτη μεγάλη και νικηφόρα απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη από τους Τριατατικούς στις 14 Απριλίου 1942· την ανατίναξη από την ΠΕΑΝ των γραφείων της δωσιλογικής ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, που απέτρεψε την προσέλκυση από τη Βέρμαχτ «εθελοντών» για το Ανατολικό Μέτωπο· τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης με τη μεγαλειώδη διαδήλωση του λαού της Αθήνας της 5ης Μαρτίου 1943 που έσωσε τη νεολαία μας από τα ναζιστικά κάτεργα· την αποτροπή της επέκτασης της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην κεντρική Μακεδονία χάρη στις κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού με αποκορύφωμα την αιματοβαμμένη παλλαϊκή διαδήλωση, που οργάνωσε το ΕΑΜ στην Αθήνα στις 22 Ιουλίου 1943. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος! Επιπλέον, μόνο στη χώρα μας υπήρξε το φαινόμενο της Ελεύθερης Ελλάδας, της Ελλάδας της ΠΕΕΑ (Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης), με πρωτοποριακούς θεσμούς λαϊκής εξουσίας, λαϊκής αυτοδιοίκησης, οικονομικής συνεταιριστικής οργάνωσης, λαϊκής δικαιοσύνης.
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» της 13.11.2022)
=======================================
Όσο και αν είναι απίστευτο, ντροπιαστικό, εξευτελιστικό και απορριπτέο, όμως έμελλε να το ζήσουμε και αυτό! Πριν μερικές ημέρες, στην Γ΄Επιτροπή του ΟΗΕ εμφανίστηκε , όπως κάθε χρόνο, ψήφισμα για την καταδίκη του ναζισμού. Όμως σύσσωμη η Δύση (άκουσον- άκουσον), και φυσικά μαζί και η Ελλάδα το καταψήφισαν!
Η Τουρκία (αξιοπρεπώς!!) άπεχε της ψηφοφορίας και μόνο το Ισραήλ σεβάστηκε τη μνήμη του ολοκαυτώματος με την ψήφο του.
Αλλά, πως άραγε εξηγείται αυτό το τερατώδες συμβάν;
Πως μπόρεσε η χώρα μας να λησμονήσει τις θηριωδίες των ΝΑΖΙ, τις εκατοντάδες των συμπολιτών μας που τυραννήθηκαν και θανατώθηκαν, την ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας μας, το υποχρεωτικό κατοχικό δάνειο, την καταλήστευση των αρχαιολογικών μας θησαυρών, τα σκελετωμένα παιδιά και τα πτώματα των ανθρώπων στους δρόμους, που πέθαιναν από πείνα;
Απίστευτο, αλλά αληθινό!
Ο Ναζισμός έλαβε από τη Δύση άφεση αμαρτιών, απλώς και μόνο επειδή η καταδίκη του (όπως κάθε χρόνο άλλωστε) ζητήθηκε από τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία, όπως είναι γνωστό, συνέβαλε τα μέγιστα στην ήττα του Άξονος. Δηλαδή, ζούμε καταστάσεις, στις οποίες τα τέρατα του παρελθόντος αγκαλιάζονται από τη Δύση, για να εναντιωθούν από κοινού σε νέα.
Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναζήσει τη φρίκη της ναζιστικής Γερμανίας, του Β’Παγκόσμιου Πολέμου, παρότι οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους εξαφανίζονται.
‘Όμως, η Ελλάδα με θηλιά στο λαιμό, εδώ και 12 χρόνια, δεν θα μπορεί εφεξής, ακόμη και να ψελλίζει ότι επί 80 και πλέον χρόνια, η Γερμανία δεν έχει καταβάλει τα τεραστίων διαστάσεων πολυσχιδή κατοχικά χρέη της.
Πέρυσι τέτοια εποχή, η Μέρκελ είχε έλθει και είχε απέλθει, χωρίς να ακούσει από τον Μητσοτάκη και την Πρόεδρο Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους τις λέξεις κατοχικό δάνειο και γερμανικές επανορθώσεις. Ευτυχώς, αυτή τη φορά ο καγκελάριος Σολτς άκουσε τουλάχιστον για κατοχικό δάνειο. Πρόκειται για ένα βήμα μπροστά. Συνιστά δια παραλείψεως εθνικό έγκλημα, το γεγονός ότι –με ρητορικές διακοπές– συνεχιζόταν για δεκαετίες μία ανεπίτρεπτη αδράνεια.
Κι αν επαναφέρουμε σήμερα (σε δύο διαδοχικά άρθρα) το ζήτημα είναι για να υπογραμμίσουμε όχι μόνο την ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και την αφόρητη υποκρισία της Γερμανίας. Διευκολυνόμενο από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, το Βερολίνο συνεχίζει να αρνείται να πληρώσει τις επιβαλλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις, ακόμα και το κατοχικό δάνειο. Όταν οι Γερμανοί μας κούναγαν το δάκτυλο και βεβαίως αρνούνταν επιμόνως την οποιαδήποτε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους προς την Ευρωζώνη.
Ας δούμε, όμως, την εικόνα. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του 2019, η απερχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει με ρηματική διακοίνωση προς το Βερολίνο το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων. Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο 2019 η απόφαση της ελληνικής Βουλής –με συντριπτική πλειοψηφία– να ενεργοποιήσει τις διεκδικήσεις για όσα η Ελλάδα υπέστη κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους ναζί του Χίτλερ. Η ΝΔ είχε υπερψηφίσει, αλλά ως κυβέρνηση έπαθε …αμνησία μέχρι τώρα που ο Μητσοτάκης έθεσε το θέμα.
Το ζήτημα έχει πολλές φορές επανέλθει στο προσκήνιο, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν έκανε το αποφασιστικό βήμα. Για την ακρίβεια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τη ρητορική για τις γερμανικές επανορθώσεις είτε ως προεκλογικό όπλο είτε ως μοχλό πίεσης προς το Βερολίνο για να εξασφαλίσουν άλλου τύπου ανταλλάγματα στο πλαίσιο των Μνημονίων, αλλά στην πραγματικότητα απέφευγαν επιμελώς να διεκδικήσουν με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Ποιες είναι, όμως, οι ελληνικές διεκδικήσεις; Ο επίσημος απολογισμός των καταστροφών που προκάλεσαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Κατοχή μιλάει από μόνος του:
Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής έκαψαν ολοσχερώς πάνω από 100 πόλεις και χωριά σ’ όλη την Ελλάδα.
Εκτέλεσαν 56.225 αθώους πολίτες.
Πήραν όμηρους πάνω από 105.000, οι οποίοι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια. Ελάχιστοι εξ αυτών επέζησαν.
78 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ!
«...Παντού, όλο και πιο πολλοί άντρες, γυναίκες, παιδιά προστρέχουνε στις πλατείες, αναμαλλιασμένοι από τον άνεμο, γελώντας, κλαίοντας. Εκατοντάδες σημαίες, γαλανόλευκες ή κόκκινες, ξεπετάχτηκαν μέσα από το πλήθος και, μονομιάς, αυτή η απέραντη μάζα αρθρώθηκε και σείστηκε σε μια κίνηση. Έτσι άρχισε η ατέλειωτη παρέλαση, μια παρέλαση που ποτέ δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες ο λαός της Αθήνας, τσακισμένος από τα δεινά τόσων μαύρων ατελείωτων χρόνων, από τόσα πένθη και τόση μιζέρια, ο πεινασμένος, άρρωστος λαός, που έφτυνε αίμα, ξετυλίχτηκε κάτω από τον ήλιο και με το φως των πυρσών, χωρίς να κοιμηθεί, χωρίς να πιει και χωρίς να φάει, κρατημένος απ΄ το ομαδικό παραλήρημα, από την απέραντη χαρά της λευτεριάς, που είχε ξαναβρεθεί». A. Kedros, «Le peuple roi», Παρίσι, 1952.
Στις 12 Οκτωβρίου 1944 η Αθήνα λυτρώθηκε από το ναζιστικό εφιάλτη. Είχαν προηγηθεί 3,5 εφιαλτικά χρόνια βάρβαρης Κατοχής αλλά και μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης, με πρωτοπόρο το ΕΑΜ και την πολύτιμη συμβολή όλων των αντιστασιακών οργανώσεων. Όμως εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά τη λήξη της Κατοχής, η ιστορικής σημασίας συμβολή της Ελλάδας, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, δεν έχει ακόμη εμπράκτως αναγνωρισθεί καθώς η Γερμανία αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα για τα αποτρόπαια εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας στη χώρα μας: τις μαζικές εκτελέσεις και τα Ολοκαυτώματα, το λιμό της Κατοχής, την εξαφάνιση της Εβραϊκής κοινότητας, τη λεηλασία του πλούτου και των αρχαιολογικών θησαυρών, την καταστροφή των δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών, την καταναγκαστική εργασία.
Υπενθυμίζουμε ότι η Ο.Δ.Γ., που οφείλει την μεταπολεμική της ραγδαία ανάπτυξη στη μεγαλοψυχία της Ελλάδας και των άλλων χωρών - θυμάτων του ναζισμού, προκειμένου να μην καταβάλλει τις γερμανικές οφειλές στην πατρίδα μας επικαλούνταν διαχρονικά την ύπαρξη δύο χωριστών γερμανικών κρατών. Το επιχείρημα αυτό έπαψε να υφίσταται με την ενοποίηση της Γερμανίας, που τέθηκε σε ισχύ στις 3 Οκτωβρίου 1990. Όμως, οι γερμανικές κυβερνήσεις, αντί να τιμήσουν την υπογραφή τους στη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953 χρησιμοποιούν έκτοτε κάθε λογής νομικά και πολιτικά τερτίπια προκειμένου να αποφύγουν τις απαράγραπτες υποχρεώσεις τους.
Στο πλαίσιο «Ιστορικής Μνήμης -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε και τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.
» Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα “Δεν ξεχνάμε, Ποτέ ξανά” να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την “συγγνώμη” τους αποδίδοντας στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει.
»Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η Ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός. Και επ’ αυτού υπενθυμίζω τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις μας.
Στο Δίστομο, το πανέμορφο χωριό της Βοιωτίας, στις 10 Ιουνίου 1944, η ναζιστική Γερμανία σφαγίασε, κυριολεκτικά, 228 άμαχους πολίτες, 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η περιγραφή του εκπροσώπου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού είναι συγκλονιστική κι αποτελεί ένα, ακόμη, αδιάψευστο τεκμήριο της ναζιστικής βαρβαρότητας.
Η Σφαγή του Διστόμου αποτελεί ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην κατεχόμενη Ευρώπη, για το οποίο η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, εκμεταλλευόμενη και τη ανεκτική στάση των Ελληνικών Κυβερνήσεων, ουδέποτε ανέλαβε την ιστορική της ευθύνη, ουδέποτε εξέφρασε την έμπρακτη μεταμέλειά της. Το αντίθετο, στο πλαίσιο της προσπάθειας παραχάραξης της Ιστορίας και προκειμένου να αποφύγει την απόδοση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, το 1995 η Γερμανική Κυβέρνηση χαρακτήρισε το φοβερό αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ως «αναπότρεπτες απώλειες στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων»! Και, έκτοτε, η Ο.Δ. της Γερμανίας έχει χρησιμοποιήσει όλη της την ισχύ και κάθε λογής νομικά και πολιτικά τεχνάσματα για να εμποδίσει την εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 11/2000 αμετάκλητης απόφασης της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, που δικαιώνει τα θύματα του Διστόμου.
Κι όμως, αυτή η αποφράδα, λόγω της Σφαγής, αλλά και εμβληματική, λόγω του αγώνα των Διστομιτών για δικαίωση, ημέρα της 78ης επετείου της Σφαγής του Διστόμου επελέγη για την επίσκεψη στην Ελλάδα του Καγκελαρίου της Ο.Δ. της Γερμανίας κ. Όλαφ Σολτς, την πρώτη με τη νέα του ιδιότητα. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν «τυχαία» η επιλογή αυτή, αλλά επισημαίνουμε ότι και η προκάτοχος τουκ. Σολτς, κυρία Άνγκελα Μέρκελ, πραγματοποίησε την τελευταία επίσημη επίσκεψή της στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 2021, ανήμερα της επετείου του ΟΧΙ στον Άξονα. Επισκέπτεται, μάλιστα, ο Γερμανός Καγκελάριος τη μαρτυρική Θεσσαλονίκη, την πόλη του Ολοκαυτώματος των Εβραίων συμπολιτών μας, τη Θεσσαλονίκη του Χορτιάτη και του Παύλου Μελά, την πόλη που ο λαός της, όπως κι ολόκληρος ο ελληνικός λαός, υπέστη τα πάνδεινα από την πείνα, τις ασθένειες, τα βασανιστήρια, τις μαζικές εκτελέσεις, την γενικευμένη τρομοκρατία και την ασύμμετρη βία του Γ’ Ράιχ.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΥΠ. ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ «MOG» ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για τη διαδικτυακή ημερίδα με θέμα: «Το MOG ως αντικείμενο μελέτης: Ιστοριογραφία, Τραυματική Μνήμη, Δημόσια Ιστορία, Ιστορική Εκπαίδευση», την οποία διοργανώνουν το Εργαστήριο Ιστορίας και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και το χρηματοδοτούμενο από το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών πρόγραμμα MOG («Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα») του Freie Universität Berlin. Το εν λόγω πρόγραμμα έχει επανειλημμένως καταγγελθεί από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών περιόδου 1940-1945, την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, την Πανελλήνια Οργάνωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Ενώσεις Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής και σημαντικές προσωπικότητες της επιστημονικής και κοινωνικής ζωής, ενώ έχει απασχολήσει τη Βουλή των Ελλήνων μέσα από επικριτικές προς το πρόγραμμα ερωτήσεις και άλλες παρεμβάσεις βουλευτών, τουλάχιστον, τεσσάρων πολιτικών κομμάτων.
Σύμφωνα με την πρόσκληση της ημερίδας, σκοπός της είναι «η επιστημονική αποτίμηση, επιβεβαιωτική ή κριτική, της εγκυρότητας και της λειτουργικότητας του εκπαιδευτικού προγράμματος «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» (MOG) του Freie Universität Berlin και ειδικότερα, οι επιστημολογικές, ιστοριογραφικές, διδακτικές παιδαγωγικές παραδοχές και παράμετροί του, με γνώμονα την ενδεχόμενη εφαρμογή του στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα». Όμως, όπως επανειλημμένα έχουν επισημάνει τόσο το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα όσο και γνωστοί ιστορικοί και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι οι πρωτοβουλίες αυτές της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας υπηρετούν την προκλητικά αδιάλλακτη στάση του γερμανικού κράτους απέναντι στις νόμιμες, απαράγραπτες και ισχυρά τεκμηριωμένες ελληνικές αξιώσεις για τα ανείπωτα δεινά που υπέστη η χώρα μας και ο λαός της από το Γ΄ Ράιχ και τους φασίστες συμμάχους του, όπως αυτές εκφράστηκαν με την ιστορική απόφαση της Βουλής (17.4.2019), τις Ρηματικές Διακοινώσεις της Ελληνικής προς τη Γερμανική Κυβέρνηση (1966, 1995, 2019, 2020)και την παρέμβαση της Ελληνικής Δημοκρατίας στη δίκη μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας για την υπόθεση του Διστόμου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (2011). Αυτό φαίνεται, άλλωστε, από το γεγονός ότι τα «εκπαιδευτικά» αυτά προγράμματα και άλλες πρωτοβουλίες διείσδυσης στην ελληνική νεολαία χρηματοδοτούνται από το γερμανικό κράτος και, μάλιστα, από το (γερμανικό) Υπουργείο Εξωτερικών!..
Οι ειδικοί εστιάζουν σε κλοπές εκθεμάτων από την Ελλάδα και σε λαθρανασκαφές Γερμανών στην Κατοχή.
Ο Αυστριακός αρχαιολόγος Αουγκουστ Σέργκεντορφερ και Γερμανός αξιωματικός (δεύτερος από αριστερά) εικονίζονται στη διάρκεια λαθρανασκαφής θολωτού μινωικού τάφου στην Κρήτη το 1941. Αρθρο των New York Times παρουσιάζει νέα έρευνα του ακαδημαϊκού Βασίλη Πετράκου για τις παράνομες ανασκαφές των ναζί και τη λεηλασία αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (φωτ. August Schörgendorfer photo album / Courtesy Georgia Flouda).
MILTON ESTEROW / THE NEW YORK TIMES
Ενεργό ρόλο σε λαθρανασκαφές στην Κρήτη είχε αναλάβει ο Αυστριακός αντιστράτηγος Γιούλιους Ρίνγκελ το 1941, αμέσως μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στο νησί. Ο Ρίνγκελ, υποβοηθούμενος από υφισταμένους του, αφαίρεσε μεγάλο αριθμό αρχαιοτήτων, όπως πήλινα αντικείμενα, ληκύθους και τμήματα γλυπτών, με πολλά από αυτά να καταλήγουν σε γερμανικά μουσεία ως λάφυρα πολέμου και άλλα να πωλούνται από τον ίδιο τον στρατηγό.
Ο Ρίνγκελ, διοικητής της επίλεκτης 5ης Ορεινής ταξιαρχίας, προχώρησε επίσης στην «επίταξη» αρχαιολογικών θησαυρών από την έπαυλη Αριάδνη –πάλαι ποτέ κατοικία του Βρετανού αρχαιολόγου σερ Αρθουρ Εβανς– την οποία μετέτρεψε σε αρχηγείο της ταξιαρχίας. Αλλες αρχαιότητες εκλάπησαν από τον στρατηγό από κλειδωμένη αίθουσα του ανακτόρου της Κνωσού. «Γερμανοί αξιωματικοί, όπως ο Ρίνγκελ, όχι μόνο προχώρησαν σε λαθρανασκαφές, αλλά είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή αρχαιοτήτων σε Κρήτη, Μακεδονία, Τίρυνθα, Ασίνη και Σάμο», λέει ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Πετράκος, πρώην έφορος αρχαιοτήτων Αττικής και γενικός γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Παρότι η ιστορική έρευνα έχει δώσει έμφαση στη λεηλασία έργων τέχνης ιδιοκτησίας Εβραίων από τους ναζί, ο ρόλος του 3ου Ράιχ στην κλοπή αρχαιοτήτων αρχίζει να ενδιαφέρει τους ερευνητές. Το περασμένο φθινόπωρο, ο κ. Πετράκος εξέδωσε πεντάτομη μελέτη για τη λεηλασία αρχαιοτήτων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Ο ερευνητικός αυτός τομέας έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας και της Ελλάδας», λέει η Αϊρίν Μπαλντ Ρομάνο, καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Συμπόσια για τη λεηλασία αρχαιοτήτων από τους ναζί έχουν πραγματοποιηθεί σε πόλεις των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. «Οι μέχρι στιγμής μελέτες δεν έχουν παρά ξύσει την επιφάνεια του θέματος», λέει η κ. Ρομάνο, η οποία συμμετέχει σε έρευνα με τίτλο «Η τύχη των αρχαιοτήτων την περίοδο των ναζί».
Η πάροδος των ετών έχει καταστήσει δυσχερή την ακριβή καταγραφή των αρχαίων κειμηλίων που εκλάπησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Μία πλήρης καταγραφή των κλοπιμαίων δεν είναι πια εφικτή. Η λεηλασία πραγματοποιήθηκε από Γερμανούς και Ιταλούς στρατιωτικούς, οι οποίοι έκλεβαν από μουσεία και από ανασκαφές. Δεν γνωρίζουμε καν τι ευρήματα ήλθαν στο φως από τις λαθρανασκαφές αυτές», λέει ο κ. Πετράκος. Ο εντοπισμός τέτοιων αρχαιοτήτων καθίσταται ακόμη δυσκολότερος, καθώς η διακίνησή τους γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τη διάρκεια του πολέμου, ιδιαίτερα σε Γερμανία, Γαλλία και Ελβετία. Σήμερα, η Γερμανία είναι πρόθυμη να αποδεχθεί τον επαναπατρισμό τέτοιων κλοπιμαίων, αν και η πιστοποίηση της προέλευσής τους παραμένει πολύ δύσκολη. «Οι Γερμανοί επέλεξαν πολιτική απόλυτης διαφάνειας για τις συλλογές τους, δημιουργώντας βάσεις δεδομένων που επιτρέπουν την πρόσβαση ερευνητών στα εκθέματα, ενώ επέστρεψαν σημαντικό αριθμό αρχαιοτήτων. Η κατάσταση δεν είναι τέλεια, αλλά η Γερμανία ηγείται στο θέμα αυτό», λέει η κ. Ρομάνο.
Σύμπλεγμα Αφροδίτης, Πάνα και Ερωτα της Ελληνιστικής Περιόδου, από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ενόψει της ναζιστικής εισβολής στην Ελλάδα την άνοιξη του 1941, τα ελληνικά μουσεία είχαν αρχίσει την αποθήκευση και απόκρυψη αρχαιολογικών θησαυρών. Κάποια τους έθαψαν, άλλα τους έκρυψαν σε σπηλιές. (Hellenic Ministry of Culture, Archaeological Museum, Athens, via The New York Times)
(Hellenic Ministry of Culture, Archaeological Museum, Athens, via The New York Times)
Παρότι οι ανασκαφές Γερμανών αρχαιολόγων στην Κατοχή ήταν μικρής κλίμακας, μεγάλα ανασκαφικά έργα βρίσκονταν σε εξέλιξη το 1941 στην περιοχή της Θεσσαλίας, λέει ο κ. Πετράκος. Οι ανασκαφές αυτές τέθηκαν υπό την αιγίδα του Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, του θεωρητικού του ναζιστικού κόμματος και επικεφαλής επιχείρησης λαφυραγώγησης έργων τέχνης και πολιτιστικών θησαυρών στην Ευρώπη. Ανασκαφές στην Ελλάδα οργάνωσε και ο επικεφαλής της Γκεστάπο και των Ες Ες, Χάινριχ Χίμλερ, σε μια προσπάθεια στήριξης των αντιεπιστημονικών του φυλετικών θεωριών, που επρόκειτο να αποδείξουν ότι οι Γερμανοί ήταν μέρος αρείας φυλής και απόγονοι αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Ενόψει της ναζιστικής εισβολής στην Ελλάδα την άνοιξη του 1941, τα ελληνικά μουσεία είχαν αρχίσει την αποθήκευση και απόκρυψη αρχαιολογικών θησαυρών. Κάποια έργα μεταφέρθηκαν σε σπήλαια, κρύπτες ή θάφτηκαν σε κήπους. Ορισμένα αγάλματα θάφτηκαν σε χαρακώματα γεμάτα άμμο και σκεπάστηκαν με τσιμέντο. Χρυσά νομίσματα και κατάλογοι μουσείων κλείστηκαν στα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Ελλάδος.
«Η απόκρυψη αρχαιοτήτων πέτυχε μόνο στα μεγάλα μουσεία, όπως το αρχαιολογικό της Αθήνας, των Δελφών, της Ολυμπίας, της Θεσσαλονίκης και της Χαλκίδας. Στα μικρότερα μουσεία, εκτός από αυτό στο Ναύπλιο, εκλάπησαν πολλά εκθέματά τους», λέει ο κ. Πετράκος. Το 1941, ο διευθυντής του αρχαιολογικού μουσείου του Ηρακλείου, Νικόλαος Πλάτων, πέρασε την περίοδο της Κατοχής ερίζοντας με τις κατοχικές αρχές σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τις αρχαιότητες. Ο Πλάτων, που πέθανε το 1992, κράτησε ακριβή κατάλογο των εκθεμάτων που είχε αφαιρέσει ο Ρίνγκελ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το Πανεπιστήμιο του Γκρατς στην Αυστρία επέστρεψε στο μουσείο 26 αντικείμενα που είχαν κλαπεί από τον Ρίνγκελ.
Το μουσείο Φάλμπαου στο Ουντερουτλίνγκεν της Γερμανίας επέστρεψε περισσότερα από 13.000 αντικείμενα, που είχαν αφαιρεθεί από την ανασκαφή της Θεσσαλίας. Θραύσματα πήλινων σκευών, πήλινα είδωλα, πέτρινα εργαλεία, κόκαλα ζώων, έγγραφα της ανασκαφής και φωτογραφίες βρίσκονται σήμερα στις αποθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας. «Η επιστροφή άρχισε το 1951 και ολοκληρώθηκε το 2014», λέει ο Κώστας Νικολέντζος, επικεφαλής της διεύθυνσης αρχαιοτήτων του μουσείου.
Η έμφαση στη λαφυραγώγηση αρχαιοτήτων από τους ναζί δόθηκε στον απόηχο της αυξανόμενης πίεσης στα μουσεία για την προέλευση των εκθεμάτων τους· για το εάν αυτά προήλθαν από αποικιοκρατική πολιτική ή κατοχή ξένων χωρών, ακόμη και πολύ πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η Ελλάδα και τα έργα τέχνης της υπήρξαν θύματα λαφυραγώγησης από την εποχή των Περσικών πολέμων», λέει ο κ. Πετράκος.
Ο Γιούλιους Ρίνγκελ, διοικητής της επίλεκτης 5ης Ορεινής ταξιαρχίας, είχε ενεργό ρόλο στις λαθρανασκαφές που έγιναν στην Κρήτη.
"...Η εντονότερη κριτική που δέχτηκε επί προσωπικού στην πολιτική του καριέρα ήταν όταν εμφανίστηκε μαζί με άλλους τρεις ως δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου, προκειμένου να μπορέσει τότε να πληρωθεί η «ροζ βίλα» της Εκάλης και να υπάρξει κάλυψη στο πόθεν έσχες.
Ο Γερμανός ομόλογός του ήταν ο Γιοάχιμ Γκάουκ, με τον οποίο επισκέφτηκαν μαζί το 2014 τις Λιγκιάδες, ένα από τα πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής των Ιωαννίνων όπου κατά την Κατοχή τα γερμανικά στρατεύματα είχαν σκοτώσει και κάψει βρέφη, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους.
Η δεύτερη θητεία του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας συνέπεσε πράγματι με μια περίοδο κατά την οποία οι ελληνογερμανικές σχέσεις δοκιμάστηκαν πολύ έντονα και η γερμανική πολιτική τάξη τού αναγνώρισε ότι κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να μη διαταραχθούν.
Ο Κάρολος Παπούλιας με τον Γιόακιμ Γκάουκ
Την περίοδο εκείνη είχε πραγματοποιηθεί μια σειρά από εκδηλώσεις και στο Βερολίνο, στις οποίες είχαν παραστεί ο Κάρολος Παπούλιας, ο Γιόαχιμ Γκάουκ και ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ, οι οποίοι παραδέχτηκαν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ζήτησαν συγγνώμη από τα θύματα, αλλά δήλωσαν κατηγορηματικά ότι για τη Γερμανία δεν υφίσταται θέμα αποζημιώσεων προς την Ελλάδα.
Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για τις πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα και είχε προτείνει τη δημιουργία ενός «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το μέλλον, με αντικείμενο την ιστορική επεξεργασία του παρελθόντος», το οποίο στήριξε ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά προκάλεσε τις αντιδράσεις του δικτύου των μαρτυρικών δήμων. Επίσης είχε προηγηθεί η παράκληση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών να μην παραστεί στην τελετή της ίδρυσης του «Ταμείου» για να μη συνδέσει την ολοκλήρωση της θητείας του με μια «εθνικά επιζήμια πράξη».
Ο Κάρολος Παπούλιας είχε επικοινωνήσει τότε τηλεφωνικά με τον Μανώλη Γλέζο, στον οποίο είχε πει ότι δεν μπορούσε να μην πάει, αλλά θα έθετε στη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων και του δανείου, κάτι που τελικά δεν έκανε για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, απογοητεύοντας τα μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης των Οφειλών. Μάλιστα, προκλήθηκε και μια διπλωματική αναστάτωση όταν ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ δήλωσε ότι για τη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει απαντηθεί και δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα προς την Ελλάδα και ο Κάρολος Παπούλιας δεν του απάντησε, με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να αναγκάζεται να βγάλει ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι οι ελληνικές θέσεις είναι γνωστές..."
Εντύπωση προκαλεί η άγνοια των επιστημονικών συμβούλων, συντακτών της δήλωσής της Προέδρου της Δημοκρατίας για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι συνειδητά λειτουργούν ως βαποράκια των γερμανικών επιχειρημάτων, που μόνο ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης εξέφραζε στη ανάγκη αναζήτησης της υπερασπιστικής του γραμμή στις δίκες των δοσίλογων. Γιατί κομίζει υπηρεσίες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους επίδοξους αναθεωρητές της ιστορικής αλήθειας, όταν αναπαράγει τη λανθασμένη εκδοχή, πως το έγκλημα του Ολοκαυτώματος έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων μετά την μάχη της Κερπινής, πού είναι και η γερμανική εκδοχή για τα συμβάντα στο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Πρώτη λανθασμένη αστοχία, η αναφορά για 441 νεκρούς, όμως η "επιχείρηση Καλάβρυτα" εκείνων των ημερών είχε πάνω από 1.000 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή και οι ίδιοι οι Γερμανοί αναφέρουν στα διασωθέντα επίσημα γερμανικά αρχεία εκείνης της εποχής: "Ετυφεκίστηκαν 695 Έλληνες".
Και η δεύτερη λανθασμένη εκδοχή των γεγονότων είναι ότι η σφαγή των Καλαβρύτων έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών ομήρων. Ενώ έχει αποδειχθεί από επίσημα γερμανικά έγγραφα ότι η σφαγή είχε προαποφασιστεί και δεν γνώριζαν τίποτα για την εκτέλεση ομήρων έως και την ημέρα πού έγινε το ολοκαύτωμα. Ο Περικλής Ροδάκης στο βιβλίο του για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και στο απόσπασμα που παραθέτουμε στη συνέχεια διαφωτίζει χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση την ιστορική αλήθεια.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944
Η αντίσταση στην επαρχία Το ολοκαύτωμα
Του Περική Ροδάκη (2η εκδ. Παρασκήνιο 2001, σελ. 251- 257)
Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από τα έγγραφα των γερμανικών αρχείων της πιο πριν περιόδου, δεν αναφέρεται λέξη για τους περίφημους αιχμαλώτους... ...Η απόφαση για τη σφαγή των Καλαβρύτων πάρθηκε στο Γενικό Επιτελείο της Γερμανίας στα τέλη Οκτωβρίου του 1943. Στις αρχές Νοεμβρίου, η διαταγή αυτή είχε φτάσει και στη γερμανική διοίκηση του Αιγίου και ο πολύς Τεννερ την ανακοίνωσε στον επίσκοπο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο.
Στα γερμανικά αρχεία βρέθηκε η διαταγή που δόθηκε στο Βέλφρινγκεν στις 25 Νοεμβρίου 1943 για την πραγματοποίηση του τρομερού εγκλήματος, της σφαγής των Καλαβρύτων. Η διαταγή σώθηκε ακέραια στα γερμανικά αρχεία και τη δημοσίευσε ο Δημήτριος Κανελλόπουλος στην εφημερίδα 'Μεσημβρινή" και σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στις 25 Νοεμβρίου 1943 οι αιχμάλωτοι Γερμανοί ζούσαν στην Κλειτορία (Μαζέικα) και συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους δια μέσου του Θεόκλητου-Κωνστάντιου.
Καμία απολύτως σχέση δεν έχει το έγκλημα που διέπραξαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα με την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων. Κι όμως η εισήγηση του Ιωάννη Ράλλη προς τους Γερμανούς να δικαιολογήσουν το αποτρόπαιό τους έγκλημα Με την εκτέλεση των αιχμαλώτων κυριάρχησε η καλύτερα επιβλήθηκε από τη μετεμφυλιακή δεξιά μετά την ήττα της Αριστεράς το Δεκέμβριο του 1944.
Το TPP παρακολούθησε την πρεμιέρα της ταινίας «Δικαίωση 3368» της Ισμήνης Σακελλαροπούλου, η οποία έλαβε χώρα Θέατρο Στούντιο της New Star Art Cinema. Πρόκειται για δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στη σφαγή των Καλαβρύτων, από τους Γερμανούς και τη συνεχιζόμενη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Velissarios Kossivakis / Fb
Την πρεμιέρα παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, οι επιζώντες του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος Μαρία Κατσικοπούλου και Γιώργος Δημόπουλος, οι οποίοι συμμετέχουν και στην ταινία, ο επιζών της τριπλής φασιστικής Κατοχής και Πρόεδρος του Συλλόγου Απογόνων Θυμάτων Ολοκαυτώματος Μάριος Σούσσης, οι επίσης επιζώντες Αθανάσιος Φροντιστής και Μανόλης Χατζηνάκης, οι πρόεδροι της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) Γιώργος Κατημερτζής, ο οποίος συμμετέχει στην ταινία και της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΟΑΕΑ) Χρήστος Οικονόμου, καθώς και η χήρα και τα εγγόνια του λεγόμενου πρώτου παρτιζάνου της Ευρώπης Μανώλη Γλέζου.
Παραβρέθηκαν επίσης ο γιος του αντιστασιακού και Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών Βασίλη Μπρακατσούλα, ο οποίος συμμετέχει και στην ταινίας, ο πρώης γενικός γραμματέας του κόμματος «Λαϊκή Ενότητα» Παναγιώτης Λαφαζάνης και Παναγιώτης Κουρουμπλής από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα μέλη της Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γιάννης Μαύρος, Ζωή Ξενάκη και Χαρίλαος Ερμείδης, ο οποίος συμμετέχει στην ταινία, ο πρώην νομάρχης Αχαΐας που συμμετέχει και στην ταινία Δημήτρης Κατσικόπουλος, ο Πρόεδρος της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας Ευθύμιος Βαζαίος, ο τραγουδιστής Γεράσιμος Ανδρεάτος και άλλοι.
3368 αγωγές απαιτούν δικαίωση
Την εκδήλωση άνοιξε ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του STUDIO new star art cinema, που έχει αναλάβει την διανομή της ταινίας στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, λέγοντας πως «αναλάβαμε την διανομή αυτής της ταινίας γιατί πιστεύουμε ότι είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό και ιστορικό ντοκουμέντο, που πρέπει να καταγραφεί και να το δουν όσοι περισσότεροι Έλληνες, στην Αθήνα, στην επαρχία, την Κύπρο και όπου αλλού μπορούμε να το δώσουμε. Ήδη υπάρχουν επαφές με την Γερμανία και άλλες χώρες, αλλά και με αρκετούς κινηματογράφους στην υπόλοιπη Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να βρει το δρόμο του και το κοινό να δει να μάθει και να κρίνει». Συμπληρώνοντας ως ιστορία που ξεχνιέται είναι ιστορία που επαναλαμβάνεται, κάλεσε να μην ξεχάσουμε και να μεταδώσουμε όλοι αυτό το μήνυμα.
