Πλειστηριασμοί: Χέρι – χέρι τα «κοράκια» με τους τραπεζίτες

Σε μοχλό ταχείας και βίαιης αναδιάρθρωσης όλης της οικονομίας θα εξελιχθεί πολύ σύντομα η διάταξη που ψηφίστηκε στο δεύτερο πολυνομοσχέδιο την Κυριακή 22 Μαΐου 2016 και προβλέπει την απελευθέρωση της πώλησης τραπεζικών δανείων. (Κεφάλαιο Ε’: αντικατάσταση διατάξεων του Ν. 4354/2015 Α’ 176- Εθνική στρατηγική για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους – Άλλες διατάξεις). Τα συγκεκριμένα άρθρα συνιστούν τομή σε σχέση με το μέχρι σήμερα πλαίσιο γιατί πρώτο, δίνουν την τελευταία προθεσμία για προστασία της πρώτης κατοικίας που χρησιμοποιείται ως υποθήκη μέχρι αξίας 140.000 ευρώ και, το σημαντικότερο, επιτρέπουν την πώληση όχι μόνο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, γνωστών κι ως «κόκκινων» (όσα δάνεια δεν αποπληρώνονται επί 90 τουλάχιστον ημέρες), αλλά και των εξυπηρετούμενων!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τα κόκκινα δάνεια αφορούν στο 53% των συνολικών δανείων που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες κι ανέρχονται σε 108 δισ. ευρώ. Ένα σοβαρό ποσό εξ αυτών μπορεί ήδη (από 1/1/2016) να πουληθεί. Πρόκειται για τα δάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων, που ανέρχονται περίπου σε 40 δις. ευρώ. Τα υπόλοιπα «κόκκινα» είναι στεγαστικά (29 δις. ευρώ με το 43%, δηλαδή 12 δις. ευρώ, να είναι δάνεια πρώτης κατοικίας), καταναλωτικά (10 δις. ευρώ) επιχειρηματικά (20 δις. ευρώ) και τα υπόλοιπα 9 δις. είναι παρκαρισμένα στα χαρτοφυλάκια των «κακών τραπεζών». Σε αυτά τα 108 δισ. ευρώ θα πρέπει να προστεθούν μερικές χιλιάδες ακόμη δάνεια, συνολικής αξίας 14 δις. ευρώ που φέρουν εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και για τα οποία η Ευρωομάδα της 24ης Μαΐου απαίτησε να ισχύουν ό,τι και τα υπόλοιπα τραπεζικά δάνεια: απελευθέρωση της πώλησής τους και πλειστηριασμοί!

Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων είναι αποτέλεσμα της κρίσης της ελληνικής οικονομίας και της παρατεταμένης λιτότητας. Η συντριβή του διαθέσιμου εισοδήματος από το 2010 λόγω των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις και της ανεργίας ευθύνεται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα για την αδυναμία χιλιάδων νοικοκυριών να ανταποκριθούν στις δανειακές απαιτήσεις που ανέλαβαν πριν την κρίση, όταν όλοι ήταν σίγουροι πώς το εισόδημά τους θα αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα παρεμφερές ποσοστό ύψους 45% μόνον μπορεί και καταβάλλει «έγκαιρα και στο ακέραιο» τις φορολογικές του υποχρεώσεις, όταν το 2012 το ποσοστό της εισπραξιμότητας ανερχόταν στο 60%, το 2010 στο 73%, κοκ. Με ανάλογη ταχύτητα αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, τη ΔΕΗ, κοκ.

Ταξικό πόλεμο είδε στην Αγγλία η Ντόιτσε Μπανκ!

Τα πράγματα ποτέ δεν ήταν απλά. Το ελληνικό Όχι της 5ης Ιουλίου 2015 περιελάμβανε στο εσωτερικό του τις πιο διαφορετικές πολιτικές απόψεις και στρατεύσεις: Όσους συμφωνούσαν κι όσους διαφωνούσαν με την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της καταρρέουσας σοσιαλδημοκρατίας, αριστερούς και δεξιούς! Το Όχι στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο στις 24 Απριλίου 2014 περιελάμβανε επίσης τις πιο διαφορετικές τοποθετήσεις για την προοπτική του Κυπριακού: όσους ζητούσαν λύση στη βάση της ομοσπονδίας κι ευρύτερα των αποφάσεων του ΟΗΕ κι όσους επέλεγαν την άτυπη παράταση της σημερινής κατάστασης. Για κανένα άλλο θέμα δεν υπάρχει μεγαλύτερο εύρος απόψεων στη Μεγαλόνησο… Κι ακόμη, μεταξύ πολλών άλλων, το «Όχι» των Γάλλων στο δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα στις 29 Μαΐου 2005 αποτέλεσε την επιλογή όσων απορρίπτουν συνολικά την ΕΕ κι όσων εξανέστησαν μόνο με το νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο του Ευρωσυντάγματος, καλύπτοντας κι οι δύο αυτές κατηγορίες ψηφοφόρων όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Γιατί στην Αγγλία έπρεπε να συμβεί κάτι διαφορετικό; Γιατί δηλαδή η απόρριψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία επέλεξαν οι βρετανοί ψηφοφόροι στο ιστορικής σημασίας δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, πρέπει να συνοδεύεται από πιστοποιητικά ιδεολογικής καθαρότητας;

Οι πολιτικές επιθέσεις που δέχθηκε το Brexit δεν ήταν κι η μοναδική αρνητική έκπληξη που συνόδευσε την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Η πιο αλγεινή εντύπωση προκλήθηκε από τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις του αβυσσαλέου δημοκρατικού κενού, εντός κι εκτός Μεγάλης Βρετανίας. Έγινε ορατό πρώτη φορά στο εσωτερικό της χώρας όταν η επιλογή σχεδόν σύσσωμου του κομματικού συστήματος, όπως εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά, απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους για να πιστοποιηθεί η μετατροπή της δημοκρατίας και της αντιπροσωπευτικότητας σε πουκάμισο αδειανό. Κι από ποιους ψηφοφόρους μάλιστα απορρίφθηκε… Ξεχωριστή σημασία έχει το ταξικό πρόσημο της ψήφου της 23ης Ιουνίου.

9η ΜΑΪΟΥ: ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣE ΣΕ ''ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ'' ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Η Ευρωομάδα καλωσορίζει την ολοκλήρωση ενός πακέτου πολιτικής που θα ανοίξει το δρόμο για μια επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), στη βάση της εφαρμογής των συμφωνηθέντων προκαταρκτικών δράσεων! 

Με τα παραπάνω λόγια ξεκινάει η επίσημη ανακοίνωση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, της προηγούμενης Δευτέρας 9ης Μαΐου 2016, που χαρακτηρίστηκε ως θρίαμβος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιβράβευση της πολιτικής της και αρχή του τέλους της χρόνιας κρίσης. Τίποτε απ’ όλα αυτά! Η συμφωνία που έγινε δεκτή στη συνεδρίαση της ευρωομάδας από τους οσφυοκάμπτες του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κάνει είναι: 

Πρώτο, να τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη, εν είδει επιβράβευσης, για το πρώτο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που ψήφισαν στη Βουλή την Κυριακή 8 Μαΐου με 153 ψήφους, το οποίο όπως αποδεικνύεται είναι και το πιο ήπιο. Τα μέτρα που έρχονται είναι πολύ πιο αντιδραστικά. 

Δεύτερο, να περιγράφει νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα πρέπει πολύ σύντομα να ψηφιστούν για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η οποία πρέπει να τονίσουμε ότι όφειλε να είχε ξεκινήσει και να είχε ολοκληρωθεί από τον Οκτώβριο του 2015. Εύκολα επομένως συνάγεται ότι οι πιστωτές δέχθηκαν να επιδείξουν ελαστικότητα και να επιτρέψουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μισό χρόνο μετά χαρίζοντας έτσι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έξι μήνες του μέλιτος στους οποίους μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν στην εξουσία.

Τσακαλώτος: «Υπογράφουμε άρον – άρον ό,τι να ‘ναι»

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Επίδειξη ενδοτισμού από την κυβέρνηση για να κλείσει η αξιολόγηση

Σε μπαράζ πιέσεων επιδίδονται ευρωπαίοι αξιωματούχοι προκειμένου να πιέσουν την κυβέρνηση να δεχθεί τους όρους της Τρόικας, ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Μόνο τις τελευταίες μέρες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λετονός Βάλντις Ντομπρόβσκις, μιλώντας στο πρακτορείο Μπλούμπεργκ, επέστησε στην κυβέρνηση την ανάγκη να επικεντρωθεί σε τρεις μεταρρυθμίσεις (συντάξεις, φορολογία και ιδιωτικοποιήσεις) ώστε να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί έγκαιρα η αξιολόγηση. Επίσης αποσύνδεσε την αξιολόγηση από την προσφυγική κρίση, απαντώντας έτσι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει τα δύο θέματα που με αυτό τον τρόπο ζητά να ψηφίσει λιγότερα αντιλαϊκά μέτρα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να απομακρύνει από μπροστά της το πικρό ποτήρι των νέων μέτρων λιτότητας είχε κορυφωθεί την προηγούμενη εβδομάδα όταν σύμφωνα με ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Πίτερ Σπίγκελ των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, πρότεινε στους εκπροσώπους των πιστωτών να συνεδριάσουν στην Ειδομένη…Στην ίδια κατεύθυνση με τον Λετονό κινήθηκε και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που συνέστησε στην κυβέρνηση να επικεντρώσει την προσοχή της στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ταυτόχρονα απάντησε στο ΔΝΤ, που εξακολουθεί να θέτει ως όρο για την παραμονή του στο πρόγραμμα την ελάφρυνση του χρέους, ότι είναι μια συζήτηση που δεν επείγει. Κοινώς, ξεχάστε το!

Νομικό και θεσμικό Άουσβιτς το τρίτο μνημόνιο

Του Λεωνίδα Βατικιώτη (*) – 

Άραγε υπάρχει κάτι χειρότερο από τα μέτρα αύξησης της φορολογίας και περικοπής των κοινωνικών δαπανών που περιλαμβάνει το τρίτο Μνημόνιο; 

Είναι οι όροι που θωρακίζουν τη σύμβαση, ισχυροποιώντας υπέρμετρα τη θέση των δανειστών.

Το πλαίσιο της συμφωνίας έρχεται να αποτρέψει κάθε μελλοντική προσπάθειας ακύρωσης του αντιλαϊκού τυφώνα, επιχειρώντας να αφαιρέσει από την Ελλάδα συνταγματικά δικαιώματα που αποτελούν γνώρισμα κάθε σύγχρονου κράτους…

Mόνο εκνευρισμό προκαλούσαν στην προεκλογική περίοδο ιοι επαναλαμβανόμενες φλυαρίες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως) και των ΑΝΕΛ για τα περίφημα «αντίρροπα ή παράλληλα μέτρα», με τα οποία υποτίθεται ότι δα εξουδετερω­θούν ή, στην καλύτερη περίπτωση, δα λειανθούν οι πιο τραχιές πλευρές του τρίτου Μνημονίου, που συμφώνησαν με τους πι­στωτές και ψήφισαν στη Βουλή παραμονή του 15Αύγουστου.

  Οι σχετικές υποσχέσεις λίαν συντόμως δα ξεχαστούν, επειδή… πολύ απλά το Μνημόνιο δεν προβλέπει τίποτε το σχετικό. Αν­τίθετα, το τρίτο Μνημόνιο βρίθει άρθρων και προβλέψεων για νέα και άγνωστα μέχρι στιγμής μέτρα, τα οποία θα ληφθούν σε περίπτωση που η απόδοση των ψηφισμένων αποδειχθεί υπο­δεέστερη των προβλέψεων.

Αναμενόμενο από τη μεριά των πι­στωτών: ξέροντας πως η φοροδοτική ικανότητα ακολουθεί εδώ και χρόνια φθίνουσα πορεία, θέλησαν να επιβεβαιώσουν πως η χρυσοτόκος όρνιθα θα συνεχίσει να γεννάει αυγά…

Παγίδα φτώχειας το παράλληλο νόμισμα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αδιαπέραστο τοίχο βρήκε μπροστά του ο έλληνας πρωθυπουργός στη σύνοδο κορυφής της Ρίγας στη Λετονία, που τελείωσε προχθές, Παρασκευή το απόγευμα. Ο Αλέξης Τσίπρας προσήλθε στην πρωτεύουσα της Βαλτικής Δημοκρατίας, με την ελπίδα ότι στη συνάντηση που θα είχε εκεί με την γερμανίδα καγκελάριο και τον γάλλο πρόεδρο θα δινόταν μια πολιτική λύση κι έτσι, επί της ουσίας, θα προσπερνούσε τους «θεσμούς» και την «ομάδα των Βρυξελλών». Δεν ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική πολιτική ηγεσία προσέβλεπε στο Βερολίνο και το Παρίσι επιδιώκοντας μια πολιτική λύση. Από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης και με αποκορύφωμα την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο Βερολίνο στις 10 Απριλίου το «κρυφό χαρτί» της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, υποτίθεται πως ήταν η πολιτική συνεννόηση που τελικά θα άνοιγε το δρόμο για την εκταμίευση της δόσης των 7,2 δισ. ευρώ. Κι επανειλημμένες φορές η ελπίδα τους, που ως σημείο αφετηρίας έχει την κοινότητα των συμφερόντων και την δυνατότητα εύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης, έχει αποδειχθεί φρούδα! Συνεχίζουν παρόλα αυτά…

ΔΝΤ: ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ

Λεωνίδας Βατικιώτης – «Επίκαιρα»

«Θέλετε να γίνουμε σαν το Σουδάν, τη Σομαλία και τη Ζιμπάμπουε, που είναι οι μοναδικές χώρες οι οποίες μέχρι στιγμής έχουν καθυστερήσει την πληρωμή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου;» Αυτός είναι ο αντίλογος που προβάλλεται μόνιμα σε κάθε ένσταση ή αντίρρηση στην προοπτική πληρωμής των δόσεων του Ταμείου! Η απάντηση αυτή αποφεύγει, ωστόσο, να τοποθετηθεί απέναντι στο προφανές ερώτημα ως προς τη σκοπιμότητα, ακόμη και τη νομιμότητα, των πληρωμών στον κολοσσιαίο οργανισμό.

Και οι ενστάσεις εγείρονται όλο και πιο έντονα όσο οι πιστωτές, εκβιάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί τα αιτήματά τους, αρνούνται να υλοποιήσουν τις δικές τους υποχρεώσεις για την έγκαιρη καταβολή των δόσεων. Αυτή τους δε η απροθυμία, από κοινού με την καλά ενορχηστρωμένη τακτική διαχείρισης της ρευστότητας εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οδηγεί σε ασφυξία την ελληνική οικονομία, φέροντας την αποκλειστική ευθύνη για τις αυξανόμενες ενδείξεις επιστροφής στην ύφεση.

Η – ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ: ΤΟ 92% ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ!

ΕΚΘΕΣ

«ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ».

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης «γενναιοδωρίας» των πιστωτών μας, οι οποίοι τη στιγμή που η Ελλάδακινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού Τύπου (βλ. Bild), αλλά και σε σημαντικό μέρος του ελληνικού, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα, αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και ναεπιστρέφουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…

Τίποτε απ” όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρεται σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντατων προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Με βάση την παρούσα έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές!

ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ ΚΑΙ Η ΙΤΑΛΙΑ

Δεκεμβρίου 22, 2014 από seisaxthiablog

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Το ερώτημα αν «αυτός ο νόμος αφορά κι εμένα» δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα που ακούστηκε πιο συχνά απ’ οποιοδήποτε άλλο τη διετία 2010 – 2011. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη τέθηκε κατ’ αναντιστοιχία το ίδιο ακριβώς ερώτημα: «Κατά πόσο ό,τι γίνεται στην Ελλάδα αφορά κι εμάς». Πολλοί λίγοι μπορούσαν να δεχτούν ότι η Ελλάδα ήταν το πειραματόζωο ή ο ευαίσθητος κρίκος για να ενταχθεί όλη η Ευρώπη στα Μνημόνια και να αποτελέσει το καινούργιο λαμπρό πεδίο δόξας του ΔΝΤ. Υπήρχε ακόμη περιθώριο για να πιάνουν τόπο οι αιτιάσεις της αστικής τάξης περί ελληνικής εξαίρεσης και χρόνιας ασωτίας που οδήγησε στην κρίση, ενώ η ίδια κέρδιζε χρόνο ωθώντας τον ένα λαό της Ευρώπης να στρέφεται ενάντια στον άλλο. Ειδικά το 2010.

Το 2011-2012 η κατάσταση άλλαξε με την ένταξη στονΜηχανισμό δανειοδότησης κι άλλων χωρών που πλέον ήταν πολλές για να μπορεί να αποδοθεί η αιτία της υπερχρέωσης στην «εξαίρεσή» τους. Ακόμη και τότε όμως υπήρχαν περιθώριαεπανάπαυσης∙ και των από πάνω και των από κάτω, μεταθέτοντας τις δύσκολες αποφάσεις για το απώτερο μέλλον.

Εξωραΐζοντας την κρίση του ευρώ, μια κριτική στην “μετριοπαθή πρόταση”

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Σωσίβιο ΣΥΡΙΖΑ στο ευρώ

Πολιτική παρέμβαση κι όχι απλώς μια θεωρητική πραγμάτευση αποτελεί το βιβλίο των Γιάνη Βαρουφάκη, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και Στιούαρτ Χόλαντ, με τίτλο Μια μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ (εκδόσεις Ποταμός, 2014). Η πρόταση των συγγραφέων εξ’ αρχής δηλώνεται πως «έτυχε της ενεργούς υποστήριξης από όλες σχεδόν τις πολιτικές πτέρυγες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», αποδεικνύοντας, κατά τους συγγραφείς, πως «έχει την δυνατότητα συγκερασμού πολλών διαφορετικών απόψεων σε τέσσερις απλές προτάσεις εξόδου από την κρίση». Στο τέλος δε του βιβλίου αναφέρεται πως η «Μετριοπαθής πρόταση», ανεξαρτήτως αν θα εφαρμοστεί ή όχι «δείχνει στους λαούς της Ευρώπης ότι υπάρχει λελογισμένη, αποτελεσματική, άμεσα εφαρμόσιμη, μετριοπαθής εναλλακτική πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ».

Ο πολιτικός χαρακτήρας της πρότασης επιβεβαιώνεται όχι μόνο από την παρουσία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, στις 17 Ιουνίου, και τα όσα εγκωμιαστικά εκεί ανέφερε με πιο σημαντικό τον χαρακτηρισμό της πρότασης ως ριζοσπαστική, κι όχι ως μετριοπαθή όπως την αποκαλούν οι συγγραφείς της. Το πολιτικό της βάρος κι ειδικότερα η στενή της σχέση με την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνεται από μια βασική κοινή αντίληψη που απορρίπτει την αμφισβήτηση του οικοδομήματος της ΕΕ ή την παραπέμπει στο αόριστο μέλλον, επικρίνοντας την διαχείρισή του. Έτσι οι προτάσεις που διατυπώνονται αφήνουν στο απυρόβλητο την δομή της ΕΕ και της ευρωζώνης, θεωρώντας τις ακόμη και άμοιρες ευθυνών για την σημερινή κρίση, εστιάζοντας όλη την πολεμική στα μέσα διαχείρισής της.

Η μεγάλη ληστεία των μνημονίων

  Θερίζουν φτώχεια και ανισότητες στην Ελλάδα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η Ελλάδα είναι η τελεταία Σοβιετική Δημοκρατία; Η χώρα των βολεμένων εργαζόμενων και συνταξιούχων, που με τα προνόμιά τους προκάλεσαν τη δημοσιονομική κρίση; Μήπως τα τελευταία χρόνια τα μέτρα του μνημονίου ήρθαν να «ισιώσουν τη βέργα», περιορίζοντας τις υπερβολές; Ή μήπως, τα βάρη της λιτότητας κατανεμήθηκαν ισότιμα μεταξύ όλων των εισοδηματικών κατηγοριών, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα πιο φτωχά στρώματα, όπως υποσχόταν το πρώτο μνημόνιο πριν από τέσσερα χρόνια;

Μια ματιά σε ορισμένα στατιστικά στοιχεία που εκδόθηκαν πρόσφατα αρκεί για να αποδειχθεί ότι όλες αυτές οι χιλιοεπαναλαμβανόμενες κοινοτυπίες, που λέγονταν χωρίς ποτέ να αποδειχτούν, μόνο και μόνο για να δώσουν υπόσταση και σοβαρότητα στη ρήση του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», ήταν το προπέτασμα καπνού για να καλλιεργηθεί η συλλογική ενοχή. Ήταν ο ψυχολογικός πόλεμος που προηγείται κάθε καλά οργανωμένης επίθεσης, είτε διεξάγεται στα πεδία των μαχών είτε στο κοινωνικό μέτωπο, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα από το 2010 χωρίς διάλειμμα.

Διάκριση ντροπής

Η Γερμανία ξαναπαίρνει τα όπλα της (Nexus, Απρίλιος 2014)

Από πρώτη ματιά η αλλαγή που έγινε στην σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού στην Γερμανία, με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2013, έπρεπε να στρέψει το κέντρο βάρος της γερμανικής πολιτικής προς τα αριστερά. Η αντικατάσταση των Φιλελεύθερων (FDP) από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) ως συμμάχους της Γερμανικής Δεξιάς (CDU/SDU), μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι θα μετρίαζε την γερμανική επιθετικότητα τόσο εντός της Γερμανίας, με την εγκατάλειψη των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών προς όφελος μέτρων στήριξης του λαϊκού εισοδήματος και του κράτους πρόνοιας, όσο και στο εξωτερικό, ανακόπτοντας την γερμανική επιθετικότητα σε αναζήτηση πιο συναινετικών λύσεων. Η προσδοκία αυτής της στροφής, όσο κι αν «δουλεύτηκε» εκ του πονηρού από τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να ανακαλύψουν λίγο φως στην άκρη του τούνελ αποσιωπώντας για παράδειγμα την πλήρη ταύτιση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών με την Μέρκελ στο θέμα της Ελλάδας, περιελάμβανε μια ορθολογική προσδοκία. Δεν ήταν δηλαδή αυθαίρετη η αναμονή… 

του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, η πραγματικότητα ανέτρεψε τις προσδοκίες προς το …χειρότερο, καθώς στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ειδικά στο ιδιαίτερα λεπτό θέμα της παρουσίας του γερμανικού στρατού, της Μπούντεσβερ, στο εξωτερικό, πράγματι αυτήν την ακριβώς την περίοδο είναι σε εξέλιξη μιας μείζονος σημασίας αλλαγή. Μόνο που η αλλαγή δεν αφορά την ακύρωση της αυξημένης παρουσίας της Μπούντεσβερ στο εξωτερικό και την επιστροφή στο δόγμα απαγόρευσης εξόδου από τα γερμανικά σύνορα έστω κι ενός στρατιώτη που κυριαρχούσε μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Η ανατροπή που συντελείται θέλει την εγκατάλειψη του «δόγματος της συγκράτησης» που με συνέπεια όχι μόνο εξέφραζε αλλά συνεχίζει να υπηρετεί η γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, σε όφελος μιας πιο ενεργητικής παρουσίας της Μπούντεσβερ στο εξωτερικό. Η νέα επεκτατική στρατιωτική πολιτική της Γερμανίας εκφράζεται επιθετικά από τρία πρόσωπα που βρίσκονται τους πιο κρίσιμους τομείς χάραξης κι εφαρμογής της γερμανικής πολιτικής: τον πρόεδρο της Γερμανίας, Χοακίμ Γκάουγκ, τη νέα υπουργό Άμυνας που προαλείφεται για διάδοχος της Μέρκελ στην καγκελαρία, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν, και τον νέο υπουργό Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, προερχόμενο από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και στενό συνεργάτη του τελευταίου σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ο Στάινμαγιερ μάλιστα έχει διατελέσει ξανά υπουργός Εξωτερικών στον προηγούμενο «μεγάλο συνασπισμό» την περίοδο 2005-2009. 

Τα αποκαλυπτήρια της νέας πολιτικής της Γερμανίας που εν ολίγοις προβλέπει ενεργότερη εμπλοκή της Μπούντεσβερ στις διεθνείς συγκρούσεις έγιναν από τον πρόεδρο της χώρας, Χοακίμ Γκάουγκ, κατά την ομιλία του στο ετήσιο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου, που αποτελεί την σημαντικότερη ετήσια συγκέντρωση υπουργών Άμυνας και πολιτικών απ’ όλο τον κόσμο.

Αποτέλεσμα μαγειρέματος το «πρωτογενές πλεόνασμα» (Επίκαιρα, 8-14/5/2014)

Τα greek statistics είναι εδώ και κάνουν πάρτι! Η δημιουργική λογιστική, το «μαγείρεμα», δηλαδή, των στατιστικών στοιχείων σε βαθμό διαστρέβλωσης τους, επανήλθε από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και τον Μνημονιακό Τύπο με όχημα το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα». Τι κι αν η ανακοίνωση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (Eurostat) που εκδόθηκε στις 23 Απριλίου έγραφε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η Ελλάδα το 2013 εμφάνισε δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους 23,1 δισ. ευρώ (μεγαλύτερο κι απ’ αυτό του 2012 και του 2011) ή 12,7% του ΑΕΠ (μεγαλύτερο ως ποσοστό όχι μόνο από του 2012 και του 2011, αλλά και του 2010)… Τι κι αν η ίδια ανακοίνωση, που λόγω της βαρύτητάς της συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του Τύπου και των πολιτικών ελίτ όλης της Ευρώπης κι ουδείς διανοείται να την αμφισβητήσει έστω δια της …παρακάμψεως, δεν έγραφε ούτε λέξη περί «πρωτογενούς πλεονάσματος», αποδεικνύοντας έτσι ότι πρόκειται επί της ουσίας για ελληνική επινόηση που κατασκευάστηκε σε πολιτικά γραφεία και πρωινούς καφέδες… Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τα φερέφωνά της στον Τύπο, αδιαφορώντας γι’ αυτή την πραγματικότητα, συνέχισαν να θριαμβολογούν εμφανίζοντας τον καρνάβαλο του «πρωτογενούς πλεονάσματος» ως τρόπαιο νίκης, αδιάψευστη επιβράβευση της πολιτικής τους και απόδειξη του ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο. Άρα, δικαίως απολύθηκαν οι καθαρίστριες, ενώ οι περικοπές κοινωνικών δαπανών μπορούν να συνεχίζονται στο διηνεκές, υπονοεί ο κυβερνητικός θίασος…

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ 

Ωστόσο, μέσα σε λίγες μέρες τα βέλη στη φούσκα του πρωτογενούς πλεονάσματος (όπως ορίζεται το οικονομικό αποτέλεσμα αν εξαιρεθούν οι πληρωμές τόκων) ήρθαν εξ οικείων: Από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, το οποίο πρέπει να σημειωθεί πως δεν αμφισβητεί την ανάγκη της λιτότητας, ούτε εμφορείται από αντιπολιτευτική διάθεση.

Αμεση ανάγκη η αποχώρηση από την Ευρωζώνη

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το γύρο της Ευρώπης έκανε το απόσπασμα από το βιβλίο του Ισπανού πρώην πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, με τίτλο Το δίλημμα, πως «το πρόβλημα με το ευρώ είναι ότι σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τη Γερμανία και όχι τις άλλες χώρες». Η προβολή που δόθηκε, σε συνδυασμό με αντίστοιχες επικρίσεις και προβληματισμούς που διατυπώνονται από χώρες όπως η Γαλλία, έχει ξεχωριστή σημασία για έναν και μόνο λόγο: επειδή η κριτική του Θαπατέρο διατυπώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η κρίση στην Ευρωζώνη, όπως συμβατικά ξεκίνησε με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην περιφέρεια, υποτίθεται ότι έχει λυθεί.

Η συζητούμενη έξοδος της Ιρλανδίας στις αγορές και το τέλος της περιόδου βαθιάς ύφεσης στην Ελλάδα επιτρέπουν να κυκλοφορούν εκ νέου αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον της οικονομίας. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι τελείως διαφορετική. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε δεδομένο το τέλος των αρνητικών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2014, χάριν της συζητήσεως, η επόμενη μέρα φαντάζει εξίσου ζοφερή με το νωπό παρελθόν των Μνημονίων στο βαθμό που το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα επιβάλλει τους δικούς του όρους για το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης. Εν ολίγοις: αποβιομηχάνιση, πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, υπερφορολόγηση, μισθοί εξαθλίωσης και φτώχεια στα ύψη. Μνημονιακή πολιτική χωρίς Μνημόνια υπόσχεται η παραμονή στο ευρώ!

Σε αυτό το περιβάλλον η συζήτηση την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα επανέρχεται με δριμύτητα ως λύση ανάγκης. Ως η αυστηρή εκείνη προϋπόθεση που θα σώσει ό,τι ακόμα σώζεται -και δεν είναι λίγα αυτά- και αποτρέψει τα χειρότερα που είναι μπροστά μας!

Εντούτοις, τα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν δεν είναι καθόλου αμελητέα κι ούτε κανείς υπέρμαχος της επιστροφής στη δραχμή, ή όπως αλλιώτικα ονομαστεί το νέο νόμισμα, υποστηρίζει ότι από την επομένη κιόλας θα ξεκινήσει περίοδος παχιών αγελάδων, χωρίς έστω ένα μεταβατικό κόστος. Η διαφορά είναι ότι εκείνο το κόστος -αμελητέο σε σχέση ό,τι έχουμε ήδη καταβάλει- οδηγεί τουλάχιστον σε μια διέξοδο που δικαιολογεί τις θυσίες. Οι σημερινές θυσίες πού οδηγούν; Ποιος υπέρμαχος του ευρώ, που μας καλεί σε θυσίες, μπορεί να δεσμευτεί ότι η ανεργία και οι μισθοί θα επανέλθουν έστω στα επίπεδα του 2008 σε δύο ή τρία χρόνια;

ΣΥΡΙΖΑ: Προμηνύματα του επικείμενου ιστορικού συμβιβασμού για το χρέος

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η δανειακή σύμβαση συνδέεται αδιάρρηκτα με το Μνημόνιο: Ή καταγγέλλεις και τα δύο ή …σκας και τα εφαρμόζεις!

Δεν πρόκειται για άγνοια ούτε καν για υποτίμηση όσων με αυστηρότητα και ακρίβεια προβλέπονται στα συνοδευτικά κείμενα με τα οποία εγκρίθηκαν τα δάνεια που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα για δεκαετίες. Η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι «άλλο πράγμα οι δανειακές συμβάσεις κι άλλο τα μνημόνια» που σημαίνει«ακύρωση του Μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης» την οποία διατύπωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη κι ανέλαβε να τεκμηριώσει η Αυγή στις 19 Οκτώβρη σε άρθρο με τίτλο «ακύρωση του Μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης»προλειαίνει το έδαφος και προετοιμάζει τον κόσμο της Αριστεράς για τον μεγάλο συμβιβασμό στον οποίο είναι διατεθειμένο να προβεί το κόμμα όσο φθείρεται η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά κι η άνοδός του στην εξουσία είναι θέμα χρόνου.

Τεράστια τα κέρδη της Γερμανίας από το ευρώ

Σεπτεμβρίου 7, 2013 από seisaxthiablog

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εντελώς αυθαίρετα και κινδυνολογικά αποδεικνύονται τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν την απροθυμία τους ακόμη και να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές τη διαγραφή μέρους έστω του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους.

Ποιο επιχείρημα προτάσσουν οι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Αντ. Σαμαρά σταθερά την τελευταία τριετία; Ότι κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης από τις επιλογές και τις επιταγές του Βερολίνου σχετικά με το δημόσιο χρέος αυτόματα θα προκαλούσε τη μήνιν του, καθώς θα του επέφερε οικονομικές ζημίες, και ως αντίποινα θα μας πέταγε έξω από την Ευρωζώνη.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και η πιστή υιοθέτηση των όρων που θέτουν η Άνγκελα Μέρκελ και οι πιστωτές είναι μονόδρομος για την Ελλάδα! Διαφορετικά, μας περιμένει η διεθνής απομόνωση και ο οικονομικός μαρασμός, σύμφωνα με τους κήρυκες της υποτέλειας και του ενδοτισμού.

Στην πραγματικότητα τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τα προηγούμενα  επιχειρήματα αποδεικνύονται φύλλο συκής για να καλύψουν την εγκληματική υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων και τη μετατροπή τους σε πειθήνια όργανα των πιστωτών. Κι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει με κάθε σαφήνεια από μελέτη που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το γερμανικό Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, το οποίο ανήκει και χρηματοδοτείται από τον ομώνυμο γερμανικό κολοσσό που δραστηριοποιείται στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, λειτουργώντας σε περισσότερες από 50 χώρες και απασχολώντας περισσότερους από 100.000 εργαζόμενους. Δεν πρόκειται, επομένως, για κάποιο ήσσονος σημασίας κέντρο.

Μία συζήτηση για τα μνημόνια που δεν θα δείτε στα κανάλια. (βίντεο)

Αναρτήθηκε από τον/την anepikairos στο Αυγούστου 28, 2013

Δείτε ολόκληρη την χθεσινή εκπομπή της ΕΡΤ, με θέμα “3 χρόνια μνημόνιο”, με προσκεκλημένους Τόλιο, Καζάκη, Βατικιώτη και Τσαγκάρη. 

Μία εξαιρετική εκπομπή, στην οποία ακούγονται τόσες πολλές αλήθειες, για το πως φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση.

Οικονομολόγοι, υπερασπιστές των μνημονίων αρνήθηκαν να παραστούν.

Υποθέτουμε, ότι φοβήθηκαν το ξεβράκωμα τους!

Δείτε τη εκπομπή, που ποτέ δεν θα προβαλλόταν από τα κανάλια και τα μέσα διαπλοκής!

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΔΩ

Πολιτικό σεισμό προκάλεσε η Κύπρος

Λεωνίδας Βατικιώτης

Μαρτίου 23, 2013 από seisaxthiablog

Γιούρογκρουπ: απόφαση εξόντωσης της Κύπρου

ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ

Ανένδοτο κηρύσσει η Γερμανία εναντίον της Κύπρου μετά την ηρωική απόφαση της κυπριακής Βουλής την Τρίτη 19 Μαρτίου να απορρίψει πανηγυρικά, χωρίς ούτε μία θετική ψήφο, την απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ) για κατάσχεση μέρους των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες ώστε να βρεθούν τα απαραίτητα ποσά που θα επιτρέψουν την ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων κυπριακών τραπεζών. Η απόφαση του Γιούρογκρουπ, που σημαίνει την εξόντωση της Κύπρου, στην αρχική της μορφή περιελάμβανε έναν κλιμακωτό φόρο στις καταθέσεις που ξεκίναγε από 6,75% για ποσά μέχρι 100.000 ευρώ και έφτανε στο 9,9% για μεγαλύτερα ποσά. Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί η ορολογία την οποία επέλεξε να χρησιμοποιήσει το Γιούρογκρουπ για να χαρακτηρίσει αυτό το απαράδεκτο μέτρο που ισοδυναμούσε με αρπαγή, κατάσχεση και ληστεία και θα διέλυε μονομιάς τον τραπεζικό τομέα της Κύπρου και κατ’ επέκταση όλη την οικονομία: «εισαγωγή μιας εμπροσθοβαρούς εφάπαξ εισφοράς σταθερότητας που θα εφαρμόζεται σε καταθέτες που κατοικούν και δεν κατοικούν στην Κύπρο». Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε… Οι Κύπριοι πάντως κατάλαβαν και μάλιστα έγκαιρα, αυτό που ήθελε να αποκρύψει το Γιούρογκρουπ με την παραπάνω περίτεχνη φράση. Στη συνέχεια κι όταν τόσο τα γερμανικά πάντσερ όσο και οι υποτελείς συνεργάτες τους στην Κύπρο βρέθηκαν ενώπιον πρωτοφανών αντιδράσεων (που καθόλου δεν μετριάστηκαν από το καρότο των μετοχών με τις οποίες θα αποζημιώνονταν οι καταθέτες) επιχείρησαν να τροποποιήσουν την συγκεκριμένη πρόταση εισάγοντας ένα αφορολόγητο όριο, στο επίπεδο των 25.000 ευρώ, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να εξασφαλίσουν τις δέουσες κοινωνικές συμμαχίες στο εσωτερικό της Κύπρου που θα επέτρεπαν την ψήφιση του νόμου. Μάταια όμως γιατί πλέον ήταν αργά. Πολύ περισσότερο για ασήμαντες υποχωρήσεις. Η απόφαση του Γιούρογκρουπ επίσης περιελάμβανε την αύξηση του εταιρικού φόρου από το επίπεδο του 10% (με την μορφή ενιαίου φορολογικού συντελεστή) που ισχύει σήμερα, καθιστώντας την Κύπρο πόλο έλξης για χιλιάδες εταιρείες που αναζητούν φθηνότερη φορολογία στο επίπεδο του 12,5%, φορολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων ύψους 20-25% και επίσης αθρόες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων από τις οποίες αναμενόταν η είσπραξη 1,4 δισ. ευρώ.

Το βρώμικο σχέδιο των Γερμανών

Λεωνίδας Βατικιώτης

Μαρτίου 21, 2013 από seisaxthiablog

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΛΙΡΑ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η απάντηση που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών του Δ’ Ράιχ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προς την κυπριακή ηγεσία κατά τη διάρκεια του -ιστορικής πλέον σημασίας- συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, «αν δεν σας αρέσει, να φύγετε από το ευρώ», αποτελούσε κορυφαία επίδειξη αλαζονείας, θράσους και πολύ περισσότερο δύναμης εξόφθαλμα απειλητικής πια για την Ευρώπη!Τα λόγια του έφεραν στην επιφάνεια αφτιασίδωτη επίσης τη γερμανική υποκρισία, καθώς ο Σόιμπλε εκτιμούσε ότι μιλούσε εκ του ασφαλούς, έχοντας απέναντι του μια ηγεσία που έδειχνε ότι συμφωνεί με το τερατώδες γερμανικό σχέδιο κατάσχεσης μέρους των τραπεζικών καταθέσεων.

Η ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη ήξερε πολύ καλά, όπως ήξερε και ο υπόλοιπος κόσμος, τα σχέδια που συζητούνταν επί πολλές εβδομάδες, ακόμη και από τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου. Δεκάδες ήταν τα άρθρα, μέχρι και πρωτοσέλιδα, ειδικά του βρετανικού οικονομικού Τύπου, που εξηγούσαν με πλούσιες λεπτομέρειες το χωρίς προηγούμενο «σχέδιο διάσωσης» της Κύπρου – με τον ευφημισμό εδώ να διεκδικεί θέση στα εγχειρίδια της ελληνικής γλώσσας.

Η ξεχειλίζουσα κυνισμού απάντηση του Γερμανού υπουργού, ωστόσο, επεδίωκε να κλείσει απότομα τη συζήτηση για την ύπαρξη οποιωνδήποτε εναλλακτικών λύσεων. Στο σχέδιο του περιττό να πούμε ότι συναίνεσε και το αμερικανικό κέντρο, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έβλεπε την προώθηση των δικών του σχεδίων πίσω από την ευρω-ληστεία των καταθέσεων. Συγκεκριμένα, ένα πλήγμα στα ανταγωνιστικά ρωσικά συμφέροντα.

Λ. Βατικιώτης: Η ΕΕ μεταβάλλεται σε βάλτο στασιμότητας και φτώχειας

Καμία ταλάντευση δεν είχε η φωνή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, όταν την προηγούμενη Παρασκευή 25 Ιανουαρίου μιλώντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν πρόκειται η ΕΚΤ να θέσει κάποιο στόχο για το επίπεδο της ανεργίας, αναλαμβάνοντας έτσι συγκεκριμένη δράση για την τόνωση της απασχόλησης, όπως κάνει για παράδειγμα η αμερικάνικη ομοσπονδιακή τράπεζα. «Όχι», ήταν η μονολεκτική του απάντηση, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο συνέχισης της συζήτησης! Το γεγονός δε ότι την σχετική ερώτηση την απηύθυνε ο Τζον Λίπσκι, πρώην αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός μισητού οργανισμού που ευθύνεται για την φτώχεια και τον θάνατο από πείνα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο από την Ασία μέχρι την Λατινική Αμερική, έκανε την εικόνα ακόμη πιο αντιφατική. Δεν είναι δα και λίγο ο θεματοφύλακας του ευρώ να υπερβαίνει σε νεοφιλελεύθερη πλειοδοσία τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, που κρατούν επί δεκαετίες τα σκήπτρα της μονεταριστικής ορθοδοξίας…