Πως τα πλαστικά πώματα «μετατρέπονται» σε αναπηρικά καροτσάκια - Αξίζει να βοηθήσουμε

Φυτούλα Μωυσέως

Μπορείς και εσύ να προσφέρεις! - Δείτε στο κάτω μέρος του ρεπορτάζ τηλέφωνα επικοινωνίας

Της Φυτούλας Μωυσέως

Το να προσφέρεις σε κάνει σωστό άνθρωπο. Η ανιδιοτελής αγάπη προς το συνάνθρωπο μας είναι πολύ σημαντική και ο Εθελοντικός Φιλανθρωπικός Σύνδεσμος «Ευ Ζω», μας δείχνει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο σύνδεσμος αυτός ασχολείται εντελώς εθελοντικά με τη στήριξη των ασθενών, παρέχοντας τους τον κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό για να μπορέσουν να ζήσουν και να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα τους. 

Κάποια πλαστικά πώματα που εμείς τα πετάμε, κάποιοι άλλοι συνάνθρωποι μας τα έχουν ανάγκη. Για εμάς μπορεί να είναι ένα απλό σκουπίδι για αυτούς είναι ένα μέσο για να ζουν.

Αλληλέγγυοι εκ του υστερήματός μας

Βασίλης Καραποστόλης

 

Το να μην έχει κάποιος αρκετά χρήματα είναι λιγότερο στενόχωρο από το να μην έχει τι να κάνει. Ακόμη χειρότερο είναι το να μην του επιτρέπεται να κάνει κάτι, παρ' όλο που νιώθει ότι θα το μπορούσε. Εκεί περίπου βρισκόταν η Ελλάδα μέχρι να έλθουν καταπάνω της τα τελευταία κύματα προσφύγων και μεταναστών. Ηταν μια χώρα με εμποδισμένη την ενέργειά της. Μη έχοντας κεντρικό σκοπό, ξοδεύτηκε σε μεγάλο βαθμό και σε χίλιες μεριές και όλοι νόμιζαν πως στο εξής θα σερνόταν σαν ημιπαράλυτη ζητιανεύοντας συνεχώς δανεικά. Εμειναν έκπληκτοι όμως οι λεγόμενοι παρατηρητές όταν την είδαν να μην πανικοβάλλεται από τις νέες απειλές που την έζωναν. Στα νησιά του Αιγαίου υποδέχθηκε τους ναυαγισμένους με ανακλαστικά που δεν άφηναν να φανεί πως η ίδια ζούσε το δικό της ναυάγιο. Κάθε μέρα το τελευταίο διάστημα οι μαρτυρίες συγκλίνουν: μας λένε πως, αν και περισφιγμένοι από την ανασφάλειά τους, οι κάτοικοι αντιδρούν με πρωτοβουλίες και δείχνουν πως η κρίση δεν πρόκειται να τους καταπιεί ολόκληρους και πως ένα τμήμα τους εαυτού τους θα μπορούσε ακόμη να δανείζει αντί να δανείζεται.

 

Εκ του υστερήματoς λοιπόν η αλληλεγγύη. Αν είναι έτσι όμως, από κάπου αντλούν ως τώρα δυνάμεις οι ντόπιοι, από κάποιο κοίτασμα που δεν φαίνεται να στερεύει εύκολα. Το κοίτασμα αυτό είναι η επιθυμία τους να είναι ενεργοί. Παλιά και βαθιά παράδοση σ' αυτόν τον τόπο η ενεργητική αντιμετώπιση των συμβάντων, η προσπάθεια να μεταπλάθεται το τραχύ υλικό της ζωής σ' ένα νόημα (έστω και πικρό) ή μια μορφή (έστω και προσωρινή). Απέναντι στο τυχαίο οι άνθρωποι όρθωναν αναχώματα. Επρεπε κανείς να μάθει γράμματα, να έχει γνώμη προσωπική για όσα συντελούνταν γύρω του, να ξαναρχίζει το χτίσιμο του σπιτιού του την επαύριο του σεισμού. Χάρη σε αυτή τη στάση ο πληθυσμός δεν θα γινόταν άθυρμα της μιας ή της άλλης κατάστασης.

"Οι ρίζες της αλληλεγγύης" του Χάρη Ναξάκη*

Η ζωή αξίζει

μονάχα αν τη μοιράζεσαι

                                Κ. Νικηφοράκης

Το σύνολο σχεδόν της νεωτερικής σκέψης, ηθελημένα ή αθέλητα, ανεξάρτητα από αν το ομολογεί ή όχι, είναι είτε χομπσιανή ή ρουσσωική, δηλαδή φιλελεύθερη ή αριστερή. Στην ρουσσωική παράδοση εντάσσεται και ο αναρχισμός. Τα ρεύματα αυτά της νεωτερικής πολιτικής σκέψης συγκρούονται γύρω από το θεμελιώδες ερώτημα τι είναι η ανθρώπινη φύση. Ο πυρήνας της χομπσιανής (φιλελεύθερης) ανθρωπολογίας είναι η κουλτούρα του εγωισμού, η ιδιοτελής ανθρώπινη φύση. Σύμφωνα με τον Χομπς ο άνθρωπος από την φύση του δεν είναι ικανός να πράττει το καλό και γι’ αυτό πρέπει να τιθασευτεί η φυσική του ιδιοτέλεια από μια εξωτερική δύναμη (τύραννο, πεφωτισμένο ηγέτη, πολιτικές ελίτ). 

Ο Α.Σμίθ, εκ των ιδρυτών της πολιτικής οικονομίας , εκσυγχρόνισε την φιλελεύθερη αντίληψη προτείνοντας αντί να δαμαστούν τα εγωιστικά ανθρώπινα πάθη να αυτορυθμιστούν μέσω της αγοράς. Για τον Σμιθ ο αλτρουισμός, η αλληλεγγύη, η καλοσύνη, αναδύονται όταν τα άτομα μέσω της παραγωγικής διαδικασίας επιδιώκουν την προσωπική τους ευμάρεια, το προσωπικό τους συμφέρον, το κέρδος. Οι άνθρωποι είναι τίμιοι μόνο όταν η τιμιότητα τους φέρνει κέρδος, ενδιαφέρονται για το κοινό καλό όταν στηρίζονται στην ιδιοτέλεια και τον εγωισμό. Η ευημερία, το κοινό καλό, προκύπτει από την ιδιοτέλεια και όχι από την καλοσύνη. Καταλήγουμε έτσι στο αβίαστο συμπέρασμα ότι βοηθάμε τον άλλο όχι από την καλοσύνη μας, αλλά γιατί περιμένουμε να μας ανταποδώσει την βοήθεια του ( D. Hume ) , δηλαδή η ο αλτρουισμός είναι μία υποκρισία για να υπηρετηθεί η ιδιοτέλεια. Η αλληλεγγύη για τους φιλελεύθερους είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας ιδιοτελής αλτρουισμός. Η πιο καθαρή έκφραση αυτής της αντίληψης είναι η φιλανθρωπία των πλουσίων. Αν όμως ο άνθρωπος είναι αποκλειστικά ιδιοτελές ον τότε γιατί να προσφέρει αφιλοκερδώς αίμα σε ένα νοσοκομείο, να κάνει μια ανώνυμη δωρεά σε ένα ίδρυμα, να δώσει φιλοδώρημα σε ένα σερβιτόρο ενός εστιατορίου που δεν θα το επισκεφτεί ξανά, να βοηθήσει μία άγνωστη ηλικιωμένη να περάσει από μια διάβαση, να προσφέρει ρούχα και τρόφιμα σε ένα πρόσφυγα;

Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη.

«Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη.

Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».

Eduardo Galeano

Το βίντεο αλληλεγγύης από την Ισπανία: Δεν είστε μόνοι - Είμαστε όλοι Έλληνες

Η ομάδα Πολιτών της Ισπανίας για τον Λογιστικό Έλεγχο του Ισπανικού χρέους έχει φτιάξει μια πλατφόρμα "Auditamos Grecia" η οποία εκφράζει την συμπαράστασή της στον ελληνικό λαό.

Όπως θα δείτε και παρακάτω στο βίντεο, Ισπανοί πολίτες "από τις πλατείες"  κρατούν πλακάτ γραμμένα στα ελληνικά μιλώντας σπαστά την γλωσσα μας, δηλώνοντας την αλληλεγγύη τους

 

Το κείμενο συμπαράστασης έχει ως εξής:

H αλληλεγγύη το όπλο των λαών!

Granada, Spain 14-01-2014. Γείτονες συμπαραστέκονται σε πολίτες που η αστυνομία-τράπεζα βγάζουν στο δρόμο με κατάσχεση.
H αλληλεγγύη το όπλο των λαών!
Ανάρτηση από: https://www.facebook.com/laresistenciagr

Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr/

Ναι στην Αλληλεγγύη μας, όχι στην «φιλανθρωπία» τους

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

«Το έγκλημα είναι τόσο μάταιο όσο και η φιλανθρωπία»(Ευγένιος Ιονέσκο)

Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου καθώς φιλοξενήθηκε σε περίοπτη θέση στα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Ο ιδρυτής του «Facebook», ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, κατέκτησε την κορυφή στη λίστα των «φιλανθρώπων» του πλανήτη μέσα στο 2013. Ο κ.Ζούκερμπεργκ μετά της συζύγου του, σύμφωνα με τους «Financial Times», έκαναν την χρονιά που έφυγε «φιλανθρωπίες» ύψους 990 εκατομμυρίων δολαρίων. Εν τω μεταξύ στον κόσμο που η «φιλανθρωπία» των Ζούκερμπεργκ διαφημίζεται τόσο αφειδώλευτα, κάθε μέρα πεθαίνουν 50.000 άνθρωποι λόγω πείνας, λόγω ασιτίας, λόγω φτώχειας. Αλλά ο θάνατος 35 ανθρώπων κάθε λεπτό της ώρας - λόγω φτώχειας - δεν θεωρείται εξίσου σημαντική είδηση με την «φιλανθρωπία» του κ. Ζούκερμπεργκ…

Μια ακόμα είδηση που δεν είχε αντίστοιχη προβολή με την «φιλανθρωπία» του κ.Ζούκερμπεργκ είναι εκείνη που αφορά τη θηριώδη αύξηση της περιουσίας του κ.Ζούκερμπεργκ. Μέσα στο 2013, έκτη χρονιά της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, ο κ.Ζούκερμπεργκ αποκόμισε κέρδη ύψους 10 δισ. δολαρίων. Το σύνολο δε της περιουσίας του υπολογίζεται πλέον στα 19 δισ. δολάρια. Δηλαδή μέσα στο 2013 τα δισεκατομμύρια του κ.Ζούκερμπεργκ αυξήθηκαν κατά 112%. (Σημείωση: οι 100 υπερδισεκατομμυριούχοι «Ζούκερμπεργκ» του πλανήτη έφτασαν το 2013 να κατέχουν περιουσία που ξεπερνά σε μέγεθος ολόκληρο το ΑΕΠ της Γερμανίας!)…

Ας πάμε τώρα σε έναν άλλον «φιλάνθρωπο» που έχει βγει χρόνια πριν από τον κ. Ζούκερμπεργκ στο κουρμπέτι, στον κ.Μπίλ Γκέιτς της «Microsoft». Έλεγε σε μια συνέντευξή του στο «Βήμα» τον Ιανουάριο του 2008: «Οι δυνητικές εφαρμογές του δημιουργικού καπιταλισμού περιορίζονται μόνο από τα όρια της φαντασίας μας. Αν μπορέσουμε να βρούμε προσεγγίσεις που απαντούν στις ανάγκες των φτωχών με τρόπο που γεννούν κέρδος και αναγνώριση στις επιχειρήσεις, θα έχουμε βρει μια αυτοσυντηρούμενη μέθοδο για τη μείωση της φτώχειας. Μια παθιασμένη προσπάθεια να ανταποκριθούμε στην πρόκληση μπορεί να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τον κόσμο».

Και εγώ, πάντως, θα βγω

8 Νοε, Εγραψε:Pitsirikos

Πιτσιρίκο, γεια σου και πάλι. Είμαι ο Μήτσος που δεν ελπίζει και δεν βολεύεται. Σου είχα γράψει όταν κλείσανε την ΕΡΤ περί αλληλεγγύης και τελευταία ήθελα να σου ξαναγράψω, ιδιαίτερα από τη στιγμή που άρχισε στο blog η συζήτηση περί απεργιών. Από χθες που μπήκανε τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ, ήταν ιδανική ευκαιρία.

Καταρχήν τα ΜΑΤ δεν μπήκανε στην ΕΡΤ στις 7 Νοεμβρίου. Τα ΜΑΤ μπήκανε στην ΕΡΤ την ημέρα που οι περισσότεροι υπάλληλοί της πήρανε μέρος στο διαγωνισμό για την ΔΤ. Αυτοί ανοίξανε το δρόμο στα ΜΑΤ. Το πότε πραγματικά θα μπαίνανε στο κτίριο ήταν απλά θέμα κατάλληλης χρονικής στιγμής. Οι υπάλληλοι της ΔΤ καλέσανε τα ΜΑΤ, και τα ΜΑΤ, ανταποδίδοντας τη χάρη, θα τους καλωσορίσουν στο Ραδιομέγαρο.

Όσον αφορά το θέμα της απεργίας, πολλά πράγματα έχουν γραφτεί και θα γραφτούν. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι πολλοί νιώθουμε, με όλα αυτά που ακούμε και βιώνουμε, έναν κόμπο στο λαιμό, κάτι να μας πνίγει. Οι πιο ταλαντούχοι αυτό το συναίσθημα το εκτονώνουν σε ένα κείμενο, ένα στίχο, μια μελωδία και παίρνουν μια ανάσα. Όλοι οι υπόλοιποι όμως μπορούμε να το κάνουμε σύνθημα και κραυγή.

Να συναντηθούμε στο δρόμο, να φωνάξουμε, να χαμογελάσουμε να φύγει ο κόμπος από τον λαιμό, να αναπνεύσουμε και εμείς. Τόσο απλά. Τόσο φυσικά. ‘Όπως όταν βλέπεις μια πηγή στο βουνό, σταματάς και πίνεις δροσερό νερό και ξεδιψάς. Και συνεχίζεις.

Κάποτε ρώτησες του αναγνώστες σου, αν πρέπει να δουλέψεις. Η δικιά μου απάντηση είναι ΝΑΙ, πρέπει να δουλέψεις και ακριβώς για τον λόγο που προανέφερα. Ο Μπρεχτ έχει γράψει:

«Εκεί όπου η βρωμιά είναι πιο μεγάλη,

εκεί ακούς τα πιο μεγάλα λόγια.

Μ’ αν πρέπει τη μύτη σου να φράξεις,

πώς θα φράξεις την ίδιαν ώρα και τ’ αυτιά σου;»

Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τους ανθρώπους πλούσιους αλλά τις κοινωνίες…

Το νέο Nτοκιμαντέρ ΜΑΖΙ του CECOP – CICOPA Ευρώπηs με ελληνικούς υπότιτλους
Πώς οι συνεταιρισμοί δείχνουν ανθεκτικότητα στην κρίση παρουσιάζει το νέο Ντοκιμαντέρ ΜΑΖΙ του CECOP – CICOPA Ευρώπηs με παραδείγματα συνεταιρισμών στον τομέα της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.

Συμπαράστασης στα παιδιά της Βόρειας Συρίας

by admin

Ο Σύνδεσμος Επιστημόνων και Καλλιτεχνών για τα παιδιά της Βόρειας Συρίας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να καλέσει όλα τα μέλη και τους φίλους του στην εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη 19/9/13, στις 8 μ.μ. στα γραφεία του περιοδικού Άρδην στην οδό Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος στο Σύνταγμα.

Σκοπός της εκδήλωσης είναι η ενημέρωση για το πρόβλημα της εκπαίδευσης των παιδιών της Βόρειας Συρίας και η εκλογή του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου μας. Η εκδήλωση θα έχει και μπουφέ για να γνωρίσουμε τις απολαυστικές γεύσεις της κουρδικής κουζίνας.

Εσύ είσαι ο επόμενος...τι δεν καταλαβαίνεις;

 

του Γιώργου Τσιτσιμπή

Τραγικές καταστάσεις, για πρόσωπα και οικογένειες, κλιμακώνονται τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέρω αν υπάρχει διαβάθμιση στην τραγικότητα, αν μπορεί να γίνει ακόμα πιο τραγικό κάτι, αλλά φαίνεται  πως για κάποιους υπάρχει ακόμα περιθώριο. Πώς αλλιώς να προσεγγίσεις την επιλεκτική  απάθεια ορισμένων που έχουν ακόμα το κουράγιο απλώς να παρακολουθούν τις εξελίξεις, χωρίς τόση δα συμμετοχή στην αντίσταση της λαίλαπας;

Κινητοποιήσεις πενιχρής συμμετοχής για το απόλυτο κακό, για “τον ξαφνικό θάνατο”, που έλαχε σε κάποιους. Και αντί ο “κάμπος να πάρει φωτιά”, οι αντιδράσεις περιορίζονται κυρίως στους πληγέντες. Ο πολύς κόσμος, συμπάσχει ψυχικά αλλά απέχει σωματικά, από κάθε είδους αλληλεγγύη, από κάθε πρακτικό μέτρο που θα μπορούσε να στείλει ένα μήνυμα, κι όχι μόνο, πως είμαστε όλοι μαζί, πως δεν πάει άλλο. Μα είναι μαθηματικώς βέβαιο, πως αύριο, ίσως και αργά σήμερα, θα είσαι εσύ ο επόμενος. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κι όμως οι περισσότεροι απλώς κοιτούν την συγκέντρωση, την πορεία που περνάει. Χάθηκε εντελώς αυτό το μικρό προθετικό μόρφημα -συν- που κάνει τις λέξεις να νοηματοδοτούνται με το μαζί:  συν-άνθρωπος, συν-άδελφος, συν-τοπίτης, συν-αγωνιστής, συν-οδοιπόρος...

Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου. Τάσος Λειβαδίτης

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων

κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ!- ΚΑΛΟΣΥΝΗ!!!

ΣΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ

Σας περιμένουμε!!! Φίλες/οι, Η ομάδα «Σπάμε τους μεσάζοντες» Πετρούπολης, μετρά ήδη 18 μήνες συνεχούς παρουσίας στην πόλη μας, με τη διάθεση 80 τόνων προϊόντων σε δημότες και 1,5 τόνου σε απόρους της Πετρούπολης. Σπάμε τους μεσάζοντες στη διατροφή, σπάμε τη διαμεσολάβηση στην πληροφόρηση, σπάμε τη μιζέρια στη ζωή και συνειδητά επιλέγουμε την άμεση - συλλογική δράση και τα κινήματα των πολιτών.

Ανόητε χαιρέκακε...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.

Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.

Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.

Για να το διευρύνω λίγο αυτό.

Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.

Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.

Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.

  

Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;

Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.

Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.

Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;

Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.

Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.

Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.

Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.

Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;

Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;

Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.

Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.

Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.

Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.

Αλληλεγγύη και φιλανθρωπία: ένα επίκαιρο κείμενο του Δ. Γληνού

Ένα επίκαιρο κείμενο του Δημήτρη Γληνού, μοναδικού και προοδευτικού παιδαγωγού, υπέρμαχου του δημοτικισμού και κορυφαίας πνευματικής προσωπικότητας της Ελλάδας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, που γράφτηκε το 1932, χρονιά της επίσημης πτώχευσης της Ελλάδας.

«Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό, που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα σε μια αδιάκοπη αγωνία. Από τη μια βλέπουνε το πενιχρό τους μεροδούλι να γίνεται κάθε μέρα λιγότερο, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, ή βλέπουνε τα λιγοστά προϊόντα του ολόχρονου μόχθου τους να μένουν απούλητα ή να πουλιούνται σε τιμές εξευτελιστικές. Από την άλλη, κάθε μέρα κρούει την πόρτα τους το σκιάχτρο της αναδουλειάς με τη συντρόφισσά της, την πείνα. Και σ’ όσα σπίτια μπει μέσα το μεγάλο κακό ρημάζουνε πια.

Άγριος πόλεμος κοινωνικός έχει ξεσπάσει και οι πεινασμένοι διεκδικώντας τα πιο απλά δικαιώματά τους στη ζωή, γίνονται θύματα κι από τούτη την πλευρά. Μα απ’ όλους τους κυνηγημένους και τους απόκληρους τα τραγικότερα θύματα είναι τα παιδιά. Το παιδί του προλετάριου, το παιδί του φτωχού αγρότη, το εργαζόμενο παιδί, το παιδί του βιοπαλαιστή ήτανε πάντα σε θέση σκληρή και μειονεκτική. Μα τώρα έγινε πια η μοίρα του αβάσταχτη. Η φτωχή μάνα, που είναι υποχρεωμένη να δουλεύει από την αυγή ως τη νύχτα μακριά από το σπίτι της, αφήνει τα παιδιά της ολημερίς στο έλεος του δρόμου., του διαβάτη και της γειτόνισσας, τ’ αφήνει να κυλιούνται στη λάσπη και στο χώμα για να τους φέρει το βράδυ λίγο ψωμί, χωρίς να προφταίνει και χωρίς να μπορεί ούτε μια ματιά να τους ρίξει, σκοτωμένη καθώς είναι από την κούραση.