Εκδοχές πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, πνευματικής αποικιοποίησης, ψεύτικης συνείδησης.

Του Βασίλη Ασημακόπουλου 

«...και φαντασιοκοπούντες, αγωνίζονται να συναρμόσωσι τον νέον Ελληνισμόν μετά του αρχαίου δι’ εναερίου τινός και αοράτου γεφύρας»

Κων/νος Παπαρρηγόπουλος

Η άποψη της κρατικής Επιτροπής για το ’21 στο ζήτημα της ιστορικής διαδρομής-συνέχειας του ελληνικού έθνους, απεικονίζεται στη σχετική αφίσα που κυκλοφόρησε ηλεκτρονικά πριν από λίγες ημέρες. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. κατευθείαν στον 19ο αιώνα μ.Χ. «Δι’ εναερίου τινός και αοράτου γεφύρας», όπως γράφει με αρκετή δόση ειρωνείας ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, το 1889, σχολιάζοντας αντίστοιχες απόψεις-θέσεις που κυριαρχούσαν στην άρχουσα τάξη του ελλαδικού βασιλείου και της κατεστημένης-επίσημης-θεσμικής του διανόησης τις πρώτες 2-3 δεκαετίες από την Ελληνική Επανάσταση.

Και πράγματι το κεντρικό αφήγημα ήταν ότι οι Έλληνες υπήρξαν μέχρι τη μάχη της Χαιρώνειας (338 πΧ- 4οςαιώνας π.Χ.) και επανεμφανίζονται τον 19ο αιώνα. Με αυτήν την κυρίαρχη μέχρι το 1850-1860 άποψη της κοινωνικής και πνευματικής ελίτ της χώρας, που ήταν εισαγωγή των δυτικών σχημάτων, κυρίως της Γερμανικής Ιστορικής Σχολής (με πλέον γνωστό εκπρόσωπο τον Φαλμεράυερ) συγκρούστηκε το σχήμα του Παπαρρηγόπουλου (και του Ζαμπέλιου) και τελικά επικρατεί, συναρθρώνοντας τη λογιοσύνη με το λαϊκό αίσθημα, θεμελιώνοντας την ηγεμονική ιστορική συνείδηση, στην ιδιομορφία μέσα στη διεθνική κίνηση, στην αλήθεια, τη μνήμη, το πνεύμα του τόπου, την πάλη του λαού, τον αντιστασιακό του χαρακτήρα, όπως θα το διατυπώσει τη δεκαετία του ‘70 ο Σβορώνος.

Το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και στην εποχή μας. Αποεθνικοποιημένες ή μεταεθνικές ή αποεδαφοποιημένες ελίτ, πολιτικές, κοινωνικές, διανοητικές, εσωτερικεύουν την τελευταία 25ετία, τα σχήματα του λεγόμενου μοντερνισμού αγγλοσαξονικής προέλευσης, της δυτικής ομοιομορφίας για το εθνικό φαινόμενο. Το έθνος αμιγώς νεοτερικό φαινόμενο, δημιουργήθηκε από το κράτος ή την εθνικιστική ιδεολογία της αστικής τάξης, στη βιομηχανική εποχή. Εκδοχές πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, πνευματικής αποικιοποίησης, ψεύτικης συνείδησης. 

Οι νέοι βάνδαλοι! Η έκφραση της νέας "επαναστατικοτητας"...

Στο Πάρκο Ελλήνων Λογοτεχνών επί της οδού Ακαδημίας 50 στην Αθήνα, πίσω από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αριστερά η προτομή του Καζαντζάκη και δεξιά του Ελ Γκρέκο. Τα γλυπτά των κεφαλών τους απουσιάζουν και οι βάσεις τους έχουν βανδαλιστεί. 

Ελλάδα νοσείς...

Οι νέοι βάνδαλοι!

Η έκφραση της νέας "επαναστατικοτητας"...

Οι νεόκοποι επαναστάτες ως άλλοι εικονοκλάστες γκρεμίζουν κάθε ίχνος από τις μνήμες του παρελθόντος.

Επισυνάπτω το κείμενο του Αλέξανδρου Μπριασούλη.

http://peritexnisologos.blogspot.com/.../blog-post_27...

Άνθρωποι και αγάλματα

• Αλέξανδρος Μπριασούλης

Τα πρόσφατα γεγονότα που προέκυψαν στην επικαιρότητα με αφορμή τους βανδαλισμούς μνημείων διαφόρων αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων της ιστορίας, είναι ένα αρκετά εύγλωττο σύμπτωμα των σημείων των καιρών, που σίγουρα φανερώνει πολλά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σύγχρονη δυτική κοινωνία, αλλά όχι όμως αυτά που φαντασιώνονται όσοι συμμετέχουν στα «οδοφράγματα» αυτής της ιδιότυπης σκιαμαχίας. 

Ο Ρενέ Γκενόν (René Guénon), θρεμμένος από ένα πνεύμα λατινικό που τον θωράκιζε απέναντι στον ρομαντικό πεσσιμισμό της γερμανικής σκέψης, είχε διαγνώσει ορθά, ήδη από το 1937, την ασθένεια που ταλαιπωρεί την μοντέρνα, εκκοσμικευμένη κοινωνία: 

«Στην εποχή μας, επικρατεί παντού μια παράξενη έλλειψη της αίσθησης της αναλογίας, που κάνει πολλούς όχι μόνο να συγχέουν το ουσιώδες με ό,τι πιο τυχάρπαστο ή ασήμαντο, αλλά να βάζουν στη θέση του κανονικού το ανώμαλο και το άνομο στη θέση του νόμιμου, σαν να ήταν όλα ίδια και να είχαν το ίδιο δικαίωμα ύπαρξης. Για να ξεφύγουμε από αυτή τη σύγχυση οφείλουμε κατ’ αρχάς να είμαστε ικανοί να τοποθετούμε το κάθε πράγμα στη θέση του, δηλαδή να βρίσκουμε την ακριβή του σχέση με τα υπόλοιπα, σύμφωνα με τη φύση και τη σημασία του. Κάτι που ο μεγαλύτερος αριθμός των συγχρόνων μας δεν μπορεί να κάνει, γιατί του λείπει κάθε αίσθηση ιεράρχησης»[1]. 

Είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη της αίσθησης της αναλογίας που κάνει τους σημερινούς ανθρώπους, όχι μόνο να ερμηνεύουν λάθος τα φαινόμενα, αλλά και να προσλαμβάνουν ως πραγματικότητα ένα κατεξοχήν μη γεγονός.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Πέρασε ένας χρόνος.
Από τις λίγες φορές που υπήρξε διακομματική συναίνεση. Κι όμως δεν ήταν να το χαρείς!
Στο πρόσωπό της, στον τρόπο που διαχειρίζεται το αξίωμά της, μπορεί κάποιος εύκολα να διαβάσει την υποκρισία της πολιτικής σκηνής και τον τρόπο που πολιτεύεται όλος ο πολιτικός θίασος και κρατά τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Πέρσι τέτοιες μέρες νεοφιλελέδες και -ζαίοι ομονοούσαν μια χαρά για την κοινή τους αρεστή στο ύπατο αξίωμα! Η οποία:

―Έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια...
―Ενέκρινε τις εξορύξεις στις Σκουριές...
―Έκρινε συνταγματική την κατάργηση του 13ου μισθού...
―Πρότεινε την αθώωση του Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ...
―Απέρριψε τις προσφυγές ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών...

Α, μην το ξεχάσω! Είναι φιλομαθέστατη, της αρέσει το διάβασμα, έχει οικολογικές ευαισθησίες, πάει πολύ στο θέατρο και μοιράζει φαγητό στα συσσίτια...

Όλα καλά βεβαίως και τώρα πια...τουμπέκα ψιλοκομμένη.

Η υπερχρέωση ως δουλοπαροικία νέου τύπου

Ευάγγελος Κοροβίνης

 -

Α. Κλασικός φιλελευθερισμός, νεοφιλελευθερισμός και φεουδαρχία νέου τύπου

Σε όλες τις εποχές, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, τα χρέη έτειναν να συσσωρεύονται ταχύτερα από την ικανότητα των δανειζόμενων να τα εξυπηρετούν. Καθώς η οικονομική ανάπτυξη ακολουθεί συνήθως ρυθμούς που υπολείπονται της εκθετικής αύξησης των χρεών, η υπερχρέωση προκύπτει ως «φυσικό» επακόλουθο.

Ήδη όμως από την εποχή του χαλκού και της αρχαίας Ασσυρίας, η ισορροπία αποκαθίστατο με την περιοδική διαγραφή των χρεών. Χρεών που δημιουργούντο κυρίως σε περιόδους ξηρασίας ή πλημμυρών και επιδημιών. Χωρίς τη διαγραφή των χρεών ή έστω ένα μορατόριουμ καταβολής τόκων, οι μικροκαλλιεργητές θα έχαναν την ιδιοκτησία της γης των. Όλη η διαθέσιμη για καλλιέργεια γη θα περιέρχονταν στα χέρια μιας ολιγάριθμης μερίδας πιστωτών. Οι αγρότες θα έπαυαν να καταβάλλουν φόρους στο κράτος και δεν θα ήταν πρόθυμοι ή διαθέσιμοι να στρατευθούν για να το υπερασπισθούν.

«Der Spiegel» για τα αποτελέσματα της διαδικτυακής εκπαίδευσης την περίοδο της πανδημίας: "Τα παιδιά έχουν μάθει από «λίγο μέχρι καθόλου".

Από Δημήτρης Τσουκάλης

Άρθρο από το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» για τα αποτελέσματα της διαδικτυακής εκπαίδευσης την περίοδο της πανδημίας

Τα παιδιά έχουν μάθει από «λίγο μέχρι καθόλου».

Τα ολλανδικά σχολεία θεωρούνται ψηφιακά πρωτοπόρα. Αλλά ακόμη και εκεί, μια μελέτη δείχνει ότι τα διαδικτυακά μαθήματα σχεδόν δεν σημειώνουν πρόοδο - ειδικά για παιδιά από ένα δύσκολο κοινωνικό περιβάλλον.

Τρεις κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κατέληξαν σε ένα απογοητευτικό συμπέρασμα σχετικά με το κλείσιμο των σχολείων στις Κάτω Χώρες κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού. Παρά τα διαδικτυακά μαθήματα, οι μαθητές έμαθαν από «λίγο μέχρι τίποτα», σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Leverhulme Center for Demographic Science.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι "η διαδικτυακή διδασκαλία ήταν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, ακόμη και σε μια χώρα καλά εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της διαδικτυακής διδασκαλίας", γράφουν οι συγγραφείς. 

Η κατάσταση στο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι σημαντικά καλύτερη από ότι σε πολλές άλλες χώρες και ως εκ τούτου είναι στην πραγματικότητα ένα σενάριο «καλύτερης περίπτωσης»: Οι Κάτω Χώρες έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά πρόσβασης στο Διαδίκτυο στον κόσμο, υπήρξε μόνο ένα σχετικά σύντομο κλείσιμο οκτώ εβδομάδων την άνοιξη, και αυτό ήταν το πρώτο κύμα της πανδημίας στη χώρα, το οποίο ήταν σχετικά ήπιο.

"Παρά αυτές τις καλές προϋποθέσεις, η πρόοδος των μαθητών μειώθηκε σημαντικά, πράγμα που δείχνει ακόμη μεγαλύτερες απώλειες σε χώρες που είναι λιγότερο καλά προετοιμασμένες για τις προκλήσεις της διαδικτυακής διδασκαλίας", λέει η αξιολόγηση. 

Τα κύρια αποτελέσματα:

• Η μαθησιακή πρόοδος των παιδιών και των εφήβων ήταν κατά μέσο όρο 20 τοις εκατό κάτω από την αναμενόμενη τιμή - αυτό αντιστοιχούσε στον χρόνο κατά τον οποίο τα σχολεία δεν μπορούσαν να προσφέρουν μαθήματα πρόσωπο με πρόσωπο. «Με άλλα λόγια, οι μαθητές σημείωσαν μικρή ή καθόλου πρόοδο στη μελέτη από το σπίτι», λέει ο συν-συγγραφέας Per Engzell.
• Οι κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες επιδεινώνουν την κατάσταση: "Για παιδιά από μειονεκτικά περιβάλλοντα, οι επιπτώσεις ήταν ακόμη πιο καταστροφικές", λένε οι ερευνητές. Εάν οι γονείς δεν είχαν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η απώλεια γνώσεων ήταν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερη από αυτήν των παιδιών από ακαδημαϊκές οικογένειες.

Κοινωνία – πανδημία – Εκκλησία

https://antifono.gr/

από

 π. Νικόλαος Λουδοβίκος

 -

9 Ιανουαρίου 2021

Ερώτηση: Η εκκλησία μέχρις στιγμής, από την εμφάνιση της πανδημία μέχρι και τώρα, έχει δεχτεί ένα καίριο πλήγμα. Τρεις μεγάλες εκκλησιαστικές γιορτές, το Πάσχα, ο Δεκαπενταύγουστος και τα Χριστούγεννα δεν εορτάστηκαν. Θεωρείτε ότι υπάρχει ένας κατά μέτωπο πόλεμος από την πολιτεία προς την εκκλησία;

Απάντηση: Όχι, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος κατά μέτωπο πόλεμος, αφού η απαγόρευση ισχύει για τις συνάξεις όλων των θρησκειών.

Ωστόσο, αυτού του είδους οι απαγορεύσεις , όταν ιδίως  είναι τόσο επιθετικά απόλυτες, την στιγμή μάλιστα που κάποιες άλλες συνάξεις  κατ’ ουσίαν αμνηστεύονται, σημαίνουν κάτι για την κοινωνία που τις ανέχεται και εκείνους που τις επιβάλλουν.  Σημαίνουν, για τις πολιτικές αυτές, την ενδοϊστορική αποκλειστικά αυτο-δικαίωσή τους, χωρίς καμμιά  δηλαδή ανάγκη εξωτερικής αναφορικότητας που θα είχε, εξίσου ή και περισσότερο, νόημα για την ζωή και την ύπαρξη – και αυτό αποτελεί άλλωστε γενικότερη τάση της νεωτερικής πολιτικής φιλοσοφίας.

Να το πω απλά: Σήμερα, στην Θεσσαλονίκη όπου βρίσκομαι, μπορεί κανείς να πάρει τον καφέ του από χίλια διαφορετικά σημεία, να βολτάρει σε αμέτρητους   δρόμους, κάποιοι από τους οποίους είναι συνεχώς ασφυκτικά γεμάτοι από ανθρώπους που σκουντιούνται κυριολεκτικά μεταξύ τους, να στοιβαχτεί μαζί με  εκατοντάδες  άλλους στα supermarkets – αρκεί να μην επιχειρήσει μια ελάχιστη έστω σύναξη με νόημα που παραπέμπει σε κάτι που βρίσκεται πέρα και έξω από τις επιτρεπόμενες από το κράτος ανάγκες του ανθρώπου.

Μεταξύ αυτών των αναγκών, ευρίσκεται και η επίσκεψη σε μίαν εκκλησία, η οποία όμως θεωρείται πως εξ ορισμού μολύνει. Εάν ήταν όμως έτσι, με πάντα κλειστές τις εκκλησίες εδώ και μήνες, τα κρούσματα θα έπρεπε να είχαν μηδενιστεί. Αντίθετα, τα κρούσματα κορυφώθηκαν με τις εκκλησίες κλειδωμένες. Να θυμίσω επιπλέον πως από επιφανείς κοινωνιολόγους έχει επισημανθεί από παλαιότερα (ας αναφέρω μόνον τον HansFreyer) πως αυτού του είδους η καταναγκαστική υπαγόρευση  των επιτρεπόμενων αναγκών από το κράτος, και μάλιστα περιοριζόμενων  στην στενά βιολογική  σφαίρα, είναι χαρακτηριστικό μιας νοοτροπίας που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εκβάλει, αργά ή γρήγορα, στον Ολοκληρωτισμό.

ΔΕΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

ΔΕΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΆΛΛΟΥΝ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

........................*******..............................

Η καταγγελία του Λοβερδος Στελακατος Χρηστος:

Η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ και οι δυο πολυεθνικές όπου ανήκει AMERRA CAPITAL και MUDABALA νομίζουν πως μπορούν να λυγίσουν την γνώση, την αλήθεια και την ελευθερία της έκφρασης.

Εν μέσω κορονοϊού δικάζομαι στον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ στις 3/02/2021.

 Ο εισαγγελεας πάνω στην περσινή αθώωση μου 07/02/20 σε μήνυση διευθυντή της ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ μέσω αναίρεσης με δικάζει στον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ για να αποφασίσει αν θα ξαναγίνει η δίκη στην ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ.  Μια δίκη όπου η ίδια η δικαιοσύνη με απάλλαξε.

Πριν από 2 μέρες την ώρα που βγήκα από την εντατική της καρδιολογικής πτέρυγας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Ρίο όπου νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση ο πατέρας μου χτύπησε το τηλέφωνο μου. Η αστυνομία Αιγίου μου ζήτησε στο τηλέφωνο να προσέλθω και να παραλάβω από το αστυνομικό μέγαρο της περιοχής έκθεση αναίρεσης όπου θα δικαστώ στον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ πάνω σε δίκη όπου αθωώθηκα για τον αν θα κρίνει ο εισαγγελέας η δίκη να ξαναγίνει.(απίστευτο)

Είναι άλλο ένα σόου των πολυεθνικών νομίζοντας πως θα σπάσει το άτομο μου ή η οικογένεια μου πάλι σαν μέσο πίεσης προς εμένα.

Στα τέλη Αυγούστου όταν γύρισα στο Αίγιο από το νοσοκομείο Καλαμάτας όπου και εκεί ο πατέρας μου είχε δώσει μάχη για την ζωή του η μητέρα μου και η σύντροφος μου, μου έδωσαν την έφεση στην αγωγή όπου είχαν χάσει οι πολυεθνικές που τους είχαν παραδώσει δυο δικαστικοί επιμελητές όταν έλειπα.

Ο MANDELA, ΤΟ ΔΝΥ ΚΑΙ Η Ν. ΑΦΡΙΚΗ

ΚΛΙΚ για να διαβάστε...

ΤΟ ΟΔΥΝΗΡΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ ΧΡΕΟΥΣ

ΚΛΙΚ στην εικόνα...

«Ψηφιακή ολιγαρχία» και εκλεγμένες κυβερνήσεις: Ποιος περιφρουρεί τελικά την ελευθερία της έκφρασης

Έχουν δικαίωμα οι κολοσσοί της τεχνολογίας να κατεβάζουν τους λογαριασμούς του Τραμπ; Εντονότερη από ποτέ η ανάγκη για επιβολή κανόνων στη «Big Tech».

• Κώστας Μαυραγάνης

OLIVIER DOULIERY VIA GETTY IMAGES

Σοβαρούς προβληματισμούς (και) σχετικά με τη δύναμη που έχουν οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας/ διαδικτύου ως προς την ελευθερία λόγου και έκφρασης έχουν προκαλέσει τα πρόσφατα γεγονότα στο Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον- και οι παρεμβάσεις της «Big Tech» στον δημόσιο λόγο, μέσω επιλογών τους όσον αφορά στο τι ανεβαίνει στις πλατφόρμες τους: Για άλλη μια φορά οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας αποδεικνύονται ανησυχητικά ισχυρές, και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενες/ ανεπαρκείς, φέρνοντας εκ νέου στο προσκήνιο την ανάγκη για επιβολή πλαισίων κανόνων από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, έτσι ώστε να μην επαφίονται ζητήματα δημοσίου λόγου και ελευθερίας έκφρασης στη «διακριτική ευχέρεια» των μεγιστάνων της Σίλικον Βάλεϊ. 

Μετά την εισβολή υποστηρικτών του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου στο Καπιτώλιο, το Twitter και το Facebook μπλόκαραν τους λογαριασμούς του Τραμπ στις πλατφόρμες τους, υποστηρίζοντας πως οι αναρτήσεις του προκαλούν περαιτέρω βία. To YouTube κατέβασε βίντεό του όπου εμφανιζόταν να λέει στους υποστηρικτές του «πάτε σπίτια σας, σας αγαπάμε», ενώ το Twitter ανακοίνωσε ότι ανέστειλε από την Παρασκευή τη λειτουργία άνω των 70.000 λογαριασμών που ήταν αφιερωμένοι στην ανταλλαγή περιεχομένου της θεωρίας συνωμοσίας QAnon. Επίσης, σε μια άλλη σημαντική εξέλιξη στο εν λόγω «μέτωπο», η Apple, η Alphabet (Google) και η Amazon σταμάτησαν να υποστηρίζουν το κοινωνικό δίκτυο Parler, με τις δύο πρώτες να το κατεβάζουν από τα καταστήματα εφαρμογών τους και την τρίτη να σταματά την παροχή υπηρεσιών hosting μέσω του AWS (Amazon Web Hosting), στην πράξη θέτοντάς το offline. Το Parler είναι δημοφιλές μεταξύ των υποστηρικτών του Τραμπ, πολλοί εκ των οποίων έχουν μπλοκαριστεί από το Twitter- με την Parler LLC να καταφεύγει στη Δικαιοσύνη ενάντια στην Amazon τη Δευτέρα, κατηγορώντας τον κολοσσό πως προβαίνει σε μια παράνομη, με πολιτικά κίνητρα απόφαση για κλείσιμο του Parler προς όφελος του Twitter.

Η ανάγκη ωθεί τις εθνοαποδομητικές ελίτ να "γλείφουν εκεί που έφτυναν" - slpress.gr

Η ανάγκη ωθεί τις εθνοαποδομητικές ελίτ να "γλείφουν εκεί που έφτυναν" - slpress.gr: Ο κορονοϊός, αλλά και το μεταναστευτικό, ωθούν τις παγκόσμιες εθνοαποδομητικές ελίτ να στραφούν στο έθνος-κράτος που απεχθανόντουσαν.

Βασίλειος Θερμός: Ωσμωση επιστήμης και θρησκείας

Η πανδημία αναζωπύρωσε μια διαμάχη αιώνων που τις τελευταίες δεκαετίες είχε ατονήσει

Καραβάτζο, «Ο Απιστος Θωμάς» (1601-1602).

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ*

03.01.2021 • 11:36

•  
•  

Η αιφνίδια και αναπόφευκτη συνάντηση του κορωνοϊού με τη θρησκευτικότητα των ανθρώπων αναζωπύρωσε μια διαμάχη που χρονολογείται επί περίπου τρεις αιώνες. Αν και κατά τις τελευταίες δεκαετίες είχε ατονήσει και μάλλον «σερνόταν», μια που ο μετανεωτερικός πλουραλισμός προοδευτικά αντικαθιστά όλο και περισσότερο τη σκληρή νεωτερικότητα, το ενδεχόμενο κινδύνου της ζωής πυροδότησε την παλιννόστηση της έντασης. Λογικό: ο θεωρητικός διάλογος διεξάγεται από πρόσωπα με σάρκα και οστά, τα οποία νοιάζονται, όχι μόνο για τις ιδέες τους, αλλά και για τη ζωή τους.

Δεν θα ασχοληθώ στο σημείωμα αυτό με θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες απορρίπτουν τα επιστημονικά πορίσματα στο όνομα της θρησκείας. Τα θρησκευτικά σημαίνονται είναι απατηλά εδώ: πρόκειται καθαρά για ψυχοπαθολογία όπου η παράνοια ενδύεται την πίστη ως «σημαία ευκαιρίας».
Πάμε κατευθείαν στη Θεία Κοινωνία. Για τον άνθρωπο του Ορθού Λόγου ο τρόπος μετάδοσής της είναι αναχρονιστικός και ανεύθυνος. Στους πιστούς διαμορφώθηκαν σύντομα δύο γραμμές άμυνας: οι μετριοπαθείς εισέπραξαν (ορθά) την αμφισβήτηση της Θείας Κοινωνίας ως κατάργηση της ουσίας της πίστης, ενώ οι φονταμενταλιστές «το τερμάτισαν» ισχυριζόμενοι ότι εντός του ιερού χώρου του ναού εκλείπει κάθε κίνδυνος νοσηρότητας.

06/12/2020 09:07 EET | Updated 06/12/2020 09:07 EET

«Όλα είναι στο μυαλό μας, φίλε!»

Η κουλτούρα μας στο κόσκινο της πανδημίας

• π. Βασίλειος ΘερμόςΨυχίατρος παιδιών καί εφήβων. Δρ. Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών. Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών

EUROKINISSI

Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό

του νου τη βέργα…

Λες και βγήκε τ′ ασανσέρ σ′ ένα κελί

που ένας τόβλεπε το φως γι′ ανατολή

κι άλλος για δύση. 

(Λίνα Νικολακοπούλου, Ανθρώπων έργα) 

Σε πρόσφατο άρθρο του1 ο καρδιολόγος Θανάσης Δρίτσας είλκυσε την προσοχή μας σε ένα ζήτημα καίριας σημασίας για την αντιμετώπιση έντονων και μαζικών κρίσεων, όπως η παρούσα πανδημία. Ψυχοκοινωνικές παράμετροι όπως η ατομική ευθύνη, η αίσθηση ομάδας, η εμπιστοσύνη, η στάση έναντι της εξουσίας, η αλληλεγγύη των γενεών κ.ά. διαφέρουν από χώρα σε χώρα, δημιουργώντας πολύ διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, το οποίο – και αυτό μάς ενδιαφέρει πρωτίστως εδώ - μεταφράζεται σε περισσότερους ή λιγότερους νεκρούς. Στο συγκεκριμένο κείμενο ο συγγραφέας αναφέρεται σε λαούς της Άπω Ανατολής, που δέχθηκαν πρόθυμα περιορισμούς οι οποίοι αποδείχθηκαν σωτήριοι.

Ιστορικής βαρύτητας γεγονότα, και μάλιστα παρατεταμένης διάρκειας (με τις πανδημίες να αποτελούν το ιδανικό παράδειγμα), διαθέτουν την δύναμη να φιλτράρουν τις αξίες και τις στάσεις ενός λαού, μετατρέποντάς τες (κυριολεκτικά!) σε ζήτημα ζωής ή θανάτου. Με έκπληξη ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι τα μέχρι τότε αυτονόητά του ενδέχεται να κρίνουν αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει!

Λέγεται πως οι σεισμοί συνιστούν φυσικό φαινόμενο, αλλά οι νεκροί από τους σεισμούς πολιτικό μέγεθος. Πολύ ορθά, αφού κρίσιμοι παράγοντες είναι η ποιότητα των κατασκευών, η χωροταξία, η αυθαίρετη δόμηση, η εκπαίδευση για την αντιμετώπιση κ.ά. Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο, μια πανδημία αποτελεί βιολογικό γεγονός, αλλά οι νεκροί της απαρτίζουν παράμετρο ψυχοκοινωνικής τάξης. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι παρεμβαίνουν παράγοντες όπως η εμπιστοσύνη ενός λαού προς την πολιτική εξουσία, ο βαθμός λαϊκισμού μιας κυβέρνησης, τυχόν παράδοση αλληλεγγύης και θεσμοθετημένες μορφές της, στάση των εντόπιων θρησκειών, συγγένεια της κουλτούρας με τη Νεωτερικότητα, ψυχολογικές σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα κ.π.ά.

Αλλά όλοι οι παραπάνω προβληματισμοί αφορούν σε διεργασίες μεσοπρόθεσμες. Στην περίπτωσή μας θα επηρεάσουν τις αποφάσεις αλλά και τις αντιδράσεις σχετικά με την υποχρεωτικότητα ή όχι του εμβολιασμού, θα παρακινήσουν την άσκηση πολιτικής αλλά και τις θρησκείες προς καλλιέργεια πνεύματος αλληλεγγύης, θα τροφοδοτήσουν προβληματισμούς της παιδείας σχετικά με τον αναστοχασμό επί των αξιών τις οποίες μεταδίδει. Εν τω μεταξύ, όμως, ο χρόνος συμπυκνώνεται πιεστικά, πιέζοντας τόσο για αποφάσεις όσο και για αυτοκριτική. Σε επίπεδο κοινωνικής ψυχολογίας πράξαμε και πράττουμε άραγε το καλύτερο;