Ένα μάθημα ελευθερίας

Γ. Κοντογιώργης:

Είμαστε ιδιώτες, υπήκοοι μιας εκλόγιμης μοναρχίας και όχι πολίτες της αντιπροσώπευσης ή της δημοκρατίας.

nEUROn: Ο αόρατος πολεμιστής που θα αλλάξει τον συσχετισμό στο Αιγαίο

Αδαλής Γιώργος

8 Σεπτεμβρίου 2020

1050

Κατά καιρούς γράφεται στον τουρκικό Τύπο και σε αραβόφωνα αμυντικά portals ότι στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο εμφανίζονται "άγνωστα στίγματα αεροσκαφών", τα οποία δεν ανήκουν σε κάποιο από τα γνωστά stealth μεγάλων δυνάμεων. Οι φορές που συνέβη αυτό είναι μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού, αλλά ήταν αρκετές για να προκαλέσουν ανησυχία στη γείτονα. Υπήρξαν δημοσιεύματα μέχρι και για UFO!

Στην Ελλάδα γίνεται συζήτηση για τα τουρκικά drones Bayraktar, θεωρώντας η κοινή γνώμη ότι στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) είμαστε απελπιστικά πίσω. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο το Bayraktar να είναι το πιο διαφημισμένο τουρκικό οπλικό σύστημα στην Ελλάδα! Τι ήταν, όμως, τα στίγματα που έχουν ανησυχήσει την Άγκυρα;

Το nEUROn ξεκίνησε ουσιαστικά από τον γαλλικό κολοσσό Dassault ως πρόγραμμα εξέλιξης, ανάπτυξης και επικύρωσης ευρωπαϊκών τεχνολογιών UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicle -Μη Επανδρωμένα Πολεμικά Αεροσκάφη). Σκοπός η χρήση του σε αποστολές εντοπισμού και εξουδετέρωσης στόχων στο έδαφος. Γι' αυτό και ο σχεδιασμός του είναι τύπου stealth.

Μέχρι τα μέσα του 2005, το πρόγραμμα nEUROn είχε ως σκοπό να αναπτύξει αεροναυτικές τεχνολογίες Ευρωπαίων κατασκευαστών, οι οποίες θα ενσωματώνονταν σε κανονικά μαχητικά αεροσκάφη που ήδη πετούν, καθώς και σε αεροσκάφη επόμενης γενιάς. Με βάση πληροφορίες, θεωρώ ότι ήδη έχουν κατασκευαστεί και ενσωματωθεί σε στρατούς, αρκετά κομμάτια UAV που βασίζονται στο πρόγραμμα nEUROn. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι αυτής της σχετικά άγνωστης υπόθεσης εδώ στην Ελλάδα.

Οι συμπαραγωγοί και ο ελληνικός ρόλος

Στα τέλη του 2004 αρχές του 2005, αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξεδήλωσαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν σε αυτό το πρόγραμμα. Τελικά, εκτός της Γαλλίας που το εμπνεύστηκε, στο πρόγραμμα nEUROn υπέγραψαν τότε συμμετοχή, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Ελβετία και η Ελλάδα. Επισήμως, το πρόγραμμα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο 2006. Ο γαλλικός οργανισμός προμηθειών Άμυνας ανέθεσε ανά χώρα τα τμήματα που θα κατασκεύαζε η κάθε μία.

• Γαλλία: H Dassault εκτός του ότι κατέθεσε τον αρχικό σχεδιασμό stealth, επωμίστηκε με το σύστημα ελέγχου πτήσεως, την εφαρμογή συσκευών χαμηλής παρατηρήσεως, την τελική συναρμολόγηση, την ολοκλήρωση συστημάτων στην "πλατφόρμα δοκιμών παγκόσμιας ολοκλήρωσης", τις δοκιμές εδάφους και τις δοκιμές πτήσης.
• Ιταλία: Η Alenia (τώρα Leonardo) ανέλαβε την γενικότερη αντίληψη των εσωτερικών όπλων, τους μηχανισμούς λειτουργίας, το ηλεκτρικό σύστημα ισχύος και διανομής, καθώς και το σύστημα τροφοδοσίας και επεξεργασίας δεδομένων πτήσης και μάχης.
• Σουηδία: Η SAAB ανέλαβε τον σχεδιασμό της κύριας ατράκτου, του συστήματος τροχών και του καυσίμου.
• Ισπανία: Η EADS (σήμερα Airbus Defence Spain) ανέλαβε τα φτερά και τον σταθμό εδάφους όπως και την σύνδεση των δεδομένων.
• Ελβετία: Η RUAG φρόντιζε τις δοκιμές αεροδυναμικής σήραγγας χαμηλής ταχύτητας και τις διεπαφές όπλων μεταξύ του αεροσκάφους και των εξοπλισμών.
• Ελλάδα: Μέσω της ΕΑΒ (Ελληνικά Αεροπορική Βιομηχανία) ανέλαβε ένα νευραλγικό κομμάτι λόγω της παλιάς εμπειρίας της με τον "Πήγασο". Ήταν υπεύθυνη για το πίσω τμήμα της ατράκτου, τον σωλήνα της εξάτμισης, καθώς και τον σχεδιασμό και την διαχείριση της "πλατφόρμας δοκιμών παγκόσμιας ολοκλήρωσης". Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους.

Η Τουρκία τρώει πόρτα

Συγκινητικός ο Πατριάρχης: Μίλησε ανοιχτά για Σεπτεμβριανά, Αγιά Σοφιά και Μονή της Χώρας

Στην μαύρη χθεσινή ημέρα για τον Ελληνισμό της Πόλης καθώς συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από το πογκρόμ των «Σεπτεμβριανών» αλλά και στην πρόσφατη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας καθώς και στην κλειστή, από το 1971, Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αναφέρθηκε με τον πλέον ανοικτό τρόπο μέχρι σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Οι αναφορές του Πατριάρχου έγιναν κατά τη διάρκεια ομιλίας του, στην Αίθουσα Τελετών της Σχολής, με αφορμή τη χειροτονία του διακόνου Μελετίου Στεφανάτου.

«Σήμερα για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης -έστω και εάν δεν λειτουργεί, για εμάς είναι πάντοτε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης- και για την ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος είναι μια μεγάλη, και ιστορική και ευφρόσυνος και χαρμόσυνος ημέρα. Όταν λειτουργούσε η Σχολή και ήμαστε μαθηταί εδώ είχαμε πολλές παρόμοιες χαρές, συγκινήσεις, ευκαιρίες πνευματικής ανατάσεως, διότι είχαμε πολύ συχνά πολλές χειροτονίες, όπως σήμερα του πατρός Μελετίου. Όσοι αποφάσιζαν να ενταχθούν εις τον Ιερόν Κλήρον το αποφάσιζαν από τα νεανικά τους χρόνια, όταν ήσαν τελειόφοιτοι ή προτελειόφοιτοι, και συνήθως τους χειροτονούσε ο τότε Πρόεδρος της Εφορείας, ο μακαριστός Πριγκηποννήσων Δωρόθεος.

Ήρθαν εν συνεχεία τα πέτρινα χρόνια για την Σχολή, τα οποία δυστυχώς συνεχίζονται με την αναστολή της λειτουργίας της, παρά πάσαν έννοιαν δικαίου. Του χρόνου συμπληρώνονται 50 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της διακοπής της λειτουργίας της Σχολής μας. Και δυστυχώς δεν ήταν η μόνη αποφράς ημέρα των τελευταίων ετών για το Πατριαρχείο μας, για την Χάλκη, για την Ομογένεια.

Πριν από το ’71, που έκλεισε η Σχολή μας, είχαμε τα Σεπτεμβριανά γεγονότα, σαν σήμερα. Σήμερα είναι τα 65 χρόνια από την τραγική εκείνη νύκτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου του ’55, που η βαρβαρότης κατέστρεψε τα σπίτια, τα καταστήματα, τις Εκκλησίες νομοταγών και αθώων ανθρώπων. Ακόμη και τα Κοιμητήριά τους βεβηλώθησαν και αυτά, και ασέβησαν οι όχλοι εις βάρος των νεκρών μας. Ούτε ίχνος πολιτισμού ούτε ίχνος ευαισθησίας.

Μ. Σαββίδου-Θεοδούλου «Αλωθήκαμε»

Η Επαναστατημένη Τριφυλία κατά την τουρκοκρατία και το 1821

Θεόδωρου Γρηγορίου Κανελόπουλου: 

Ιωάννης Δ. Μπουγάστος-Φιλόλογος- Θεολόγος

Ο Θεόδωρος Γρηγορίου Κανελόπουλος1 γεννήθηκε στην Σπηλιά Τριφυλίας, τον Ιούλιο του 1907. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Σπηλιά, και το Γυμνάσιο στην Κυπαρισσία. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή (Κλασσικό τμήμα) του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαβών το πτυχίο με βαθμό «Άριστα». Υπηρέτησε στο ιππικό, ώς έφεδρος αξιωματικός. Στον Β ́ Παγκόσμιο πόλεμο, ώς υπίλαρχος, συνελήφθη αιχμάλωτος στη Δράμα από τους Γερμανούς. Απέδρασε όμως και πίσω από τις γραμμές τών εισβολέων κατέγραφε σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα. Πρωτοδιωρίσθηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Φιλιατρών, όπου υπηρέτησε τα περισσότερα χρόνια της σταδιοδρομίας του, ώς Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης. Επίσης υπηρέτησε στα Γυμνάσια Κοπανακίου, Γαργαλιάνων και Νέων Λιοσίων Αθηνών, απ' όπου συνταξιοδοτήθηκε μετά από 36 χρόνια υπηρεσίας.

Παντρεύτηκε την δασκάλα Μαρία Κ. Οικονομοπούλου, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Πασχαλία, τον Γρηγόριο, τον Κωνσταντίνο και την Αναστασία, η οποία πέθανε σε ηλικία 4 ετών.

Επί σειράν ετών πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στην Βόρεια Ελλάδα, από χωριό σε χωριό, καθώς και στην Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και Τουρκία. Συναντήθηκε με πολλούς Έλληνες της διασποράς και συνέλεξε πολύτιμα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία, τα οποία και κατέγραφε. Η απόκτησις αυτών τών στοιχείων πραγματοποιήθηκε με μεγάλες πεζοπορίες και πολλούς κινδύνους. Τα στοιχεία αυτά, παροιμίες, λέξεις, παρωνύμια, τοπωνύμια, ανέκδοτα, απετέλεσαν δική του συλλογή. Πίστευε ότι το έδαφος της Τριφυλίας είναι κατάσπαρτο από μύθους, θρύλους, παραδόσεις κ.τ.λ., «τα οποία άφωνα λαλούν διά την ιστορικήν ζωήν της γενέτειράς μας». Εξέφρασε δε την λύπη του, γιατί δεν μπόρεσε να εκδώση την συλλογή του.

Η επιτυχία της συλλογής αυτής οφείλεται σε σημαντικό βαθμό, στο γεγονός ότι ήταν γνώστης πολλών ξένων γλωσσών, Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά. Πλην τούτων μπορούσε να συννενοήται με όσους ωμιλούσαν την Ιταλική, Ρωσσική και Τουρκική γλώσσα. Μέρος της προσπάθειάς του, δηλ. της συλλογής ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων, συνδέονται με την ζωή και το έργο του Καπετάν Άγρα, εκδίδοντας υπέρ αυτού του εθνομάρτυρος το ομότιτλο βιβλίο2. Τούτο το βιβλίο χαρακτηρίστηκε «κιβωτός της φιλοπατρίας», το δε άλλο βιβλίο «Παναγιά η Γοργοπηγή Πρώτης Τριφυλίας»3, «κιβωτός της Ορθοδοξίας»4.

Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται και πολλά άρθρα και επιστολές σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και στο μηνιαίο μαθητικό περιοδικό του Γυμνασίου Φιλιατρών, με τον τίτλο «Λουλούδια»5, του οπoίoυ την επιμέλεια είχε ο Κανελόπουλος. Απέθανε στις 6 Ιανουαρίου του 2004, ημέρα των Αγίων Θεοφανείων.

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ

Η Ευρώπη χαϊδεύει έναν φασίστα δικτάτορα. Εμείς;

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όχι ως φάρσα, όπως ήθελε ο Μαρξ, αλλά ως αέναη βλακεία των ανθρώπων. Αν οι άνθρωποι μάθαιναν από τα λάθη τους και από τα λάθη των άλλων, αν μάθαιναν από την Ιστορία, δεν θα υπερίσχυε η βλακεία, αλλά η κοινή λογική και το κοινό συμφέρον. Δεν θα υπήρχαν εξοπλισμοί και σύνορα, ούτε Τράμπ, Έρντοαν και Τζόνσον, αλλά ούτε και οι κεκαλυμμένες δικτατορίες στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιραν, το Τουρκμενιστάν και αλλαχού.

Οι άνθρωποι, όμως, είναι ανόητοι. Και δεν μαθαίνουν. Έτσι, είναι καταδικασμένοι να ξαναζούν το παρελθόν τους. Και μάλιστα το χειρότερο. Η Ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας.

Οι 27 χώρες της Ευρώπης παρακολουθούν εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια τον δικτάτορα της Τουρκίας σε ένα πολεμοχαρές επεκτατικό ντελίριο, διανθισμένο με εκφράσεις βαρβάρου του 10ου αιώνα, να εισβάλλει σε ξένες χώρες και να απειλεί νέες εισβολές σε άλλες. Δύο από τις οποίες είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υποτίθεται εταίροι των άλλων 25!

Τουλάχιστον δύο από τους 27 εταίρους, η Γερμανία και η Ιταλία, όχι μόνο παρακολουθούν, αλλά χρηματοδοτούν και ενισχύουν τον δικτάτορα σε επενδύσεις και όπλα. Παρά την υποτιθέμενη διακοπή προμήθειας όπλων, η Τουρκία παραμένει ο σημαντικότερος προορισμός γερμανικών όπλων. Η Άγκυρα αγόρασε το 2018 εξοπλισμούς για 243 εκ. ευρώ, ενώ το συνολικό ποσό των γερμανικών εξαγωγών όπλων ανήλθε στα 771 εκ. ευρώ. Το 2019 η Γερμανία εξήγαγε όπλα αξίας 832 εκ. ευρώ, από αυτά τα 345 εκ. ευρώ αφορούσαν εξαγωγές στην Τουρκία. Υποτίθεται ότι υπάρχει επιβολή εμπάργκο όπλων από το Βερολίνο στήν Τουρκία!

Κατά το 2018 η Τουρκία αγόρασε ιταλικά όπλα αξίας συνολικά 632,3 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αισθητή αύξηση σε σχέση με το 2017, όταν η Άγκυρα είχε αγοράσει ιταλικά όπλα για 266,1 εκατ., ενώ το 2016 το συνολικό ποσό είχε ανέλθει σε 133,4 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η Τουρκία αναδεικνύεται ως όλο και πιο σημαντικός πελάτης της ιταλικής πολεμικής βιομηχανίας. Ο τρίτος σημαντικότερος μετά το Κατάρ και το Πακιστάν, που εντελώς συμπτωματικά, στηρίζουν την Τουρκία.

Λέλα Καραγιάννη: ο βαθμός του ταξίαρχου επί τιμή απενεμήθη στην ηρωίδα της Αντίστασης

Γράφει η Σοφία Ντρέκου

Αναρτήθηκε στη Διαύγεια 

το Προεδρικό Διάταγμα 

για την απονομή του βαθμού 

του Ταξιάρχου επί τιμή 

στην Λέλα Καραγιάννη.

ΦΕK /Γ 826 - 05.06.2020: Με προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε στην Αθήνα, την 18-05-2020, μετά από πρόταση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας:

Απονέμεται στην Ελληνίδα αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944, αρχηγό της Οργάνωσης Πληροφοριών και Δολιοφθοράς «Μπουμπουλίνα», Λέλα Καραγιάννη του Αθανασίου, για τον απαράμιλλο ηρωισμό της, την αυτοθυσία και την αφοσίωση που επέδειξε προς το Ελληνικό Έθνος, τα οποία την κατέστησαν στη μνήμη όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων ως Εθνικό ιδεώδες, ο βαθμός του Ταξίαρχου επί τιμή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 του ν. 3883/2010. (Αριθμ. βεβ. ΓΕΣ/ΔΟΙ/2ο/1254166/28-05-2020).

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Το ΠΔ εκδόθηκε εκδόθηκε μετά από πρόταση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και σχετική απόφαση του ΣΑΓΕ.

Επτά δεκαετίες μετά την εκτέλεσή της, η προσφορά της Λέλας Καραγιάννη κερδίζει μία ακόμη αναγνώριση. Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα, που εκδόθηκε στη Διαύγεια, η Λένα Καραγιάννη ανακηρύσσεται ταξίαρχος επί τιμή. Στην απόφαση αυτή οδηγήθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου έπειτα από σχετική πρόταση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου και απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικού Επιτελείου, τιμώντας τη μνήμη της «Μπουμπουλίνας» του 1940.

Είχε προηγηθεί το 1947 η μετά θάνατον βράβευση με το Βραβείο Αρετής και Αυτοθυσίας από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το 2011 κέρδισε τον τίτλο του Δικαίου των Εθνών από το Ιδρυμα για τη Μνήμη των Μαρτύρων και των Ηρώων.

H Ταξίαρχος Λέλα Καραγιάννη
24 Ιουνίου 1898 - 8 Σεπτεμβρίου 1944

Η Λέλα (Ελένη) Καραγιάννη γεννήθηκε 24 Ιουνίου 1898 στο χωριό Λίμνη της Εύβοιας και ήταν κόρη του Αθανασίου Μηνόπουλου και της Σοφίας Μπούμπουλη. Ο πατέρας της γεννήθηκε στο Πήλι της βόρειας Εύβοιας, ενώ η μητέρα της εικάζεται πως καταγόταν από τις Σπέτσες. Η ίδια έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αθήνα όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον Σμυρνιό φαρμακοποιό Γεώργιο Καραγιάννη, με τον οποίο απέκτησε επτά παιδιά.

Οργάνωση «Μπουμπουλίνα»

Κατά την κατοχή, έγινε μέλος της αντίστασης, μετατρέποντας το σπίτι της σε αρχηγείο της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα». Την οργάνωση δημιούργησε και χρηματοδότησε η ίδια, το 1941.

Η οργάνωση στην αρχή της δράσης της αποτελούνταν «απ’ τα μέλη της οικογένειάς μας και μερικούς φίλους μας πατριώτες», αφηγείται ο γιος της Λέλας Καραγιάννη Βύρων, σε ένα άρθρο του το 2001 για την προσφορά της μητέρας του. Όπως λέει, τον πρώτο καιρό, πηγαίνοντας «ψαχουλευτά», μην έχοντας συγκεκριμένα σχέδια, «ασχολήθηκε με την περίθαλψη και φυγάδευση των συμμάχων μας, με αυτούς που δεν τα κατάφεραν να φύγουν μαζί με το εκστρατευτικό σώμα και είχαν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα».

Αρχή Προστασίας Δεδομένων: Εκθετη η Κεραμέως για την τηλεκπαίδευση - Τρεις μήνες διορία για συμμόρφωση

ΠΑΛΙ ΚΆΤΩ ΑΠΌ ΤΗ ΒΆΣΗ Η Κ. ΚΕΡΑΜΕΩΣ!

ΤΕΛΙΚΆ, ΜΌΝΟ ΣΤΗ ΛΈΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΣΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΤΟ ΊΔΡΥΜΑ ΡΟΚΦΈΛΕΡ ΑΡΊΣΤΕΥΣΕ!!!

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εντόπισε ουκ ολίγες σοβαρές παραλείψεις στη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης στη γνωμοδότησή της. Καλεί το Υπουργείο να συμμορφωθεί εντός τριμήνου.

Απολύτως έκθετη για την πολιτική που ακολούθησε στο ζήτημα των προσωπικών δεδομένων κατά την τηλεκπαίδευση είναι πλέον η Νίκη Κεραμέως.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα όχι μόνο εντόπισε πολλές "τρύπες" στην εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας αλλά κάλεσε, μετά από εκτενή γνωμοδότηση, το Υπουργείο να συμμορφωθεί εντός τριμήνου έτσι ώστε η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης να γίνει σύννομα, σύμφωνα δηλαδή με όσα ορίζει ο νόμος περί προσωπικών δεδομένων.

Το θέμα είχε αναδείξει με μεγάλο ρεπορτάζ το News24/7 το οποίο επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας μετά τη γνωμοδότηση.

Εν αναμονή της οριστικής πόφασης λοιπόν για την τηλεκπαίδευση, η ΑΠΔΠΧ δημοσίευσε τη γνωμοδότησή της επί 2 αντικειμένων και μόνο:

Α) τη νομιμότητα του σκοπού της τηλεκπαίδευσης και

Β) την ΕΑΠΔ που διενεργήθηκε.

Α) Επί της νομιμότητας, οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί είναι:

1. «Η επεξεργασία που συνεπάγεται η παροχή σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης δεν αντίκειται στη νομοθεσία για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα», και όχι «είναι συμβατή με τη νομοθεσία για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» ούτε «είναι νόμιμη». Δεν είναι τυχαία η έκφραση που επιλέχθηκε, προφανώς για να πάρει αποστάσεις από τις απλουστεύσεις που συνήθως κάνει το Υπουργείο Παιδείας.

2. Το παραπάνω ισχύει με την προϋπόθεση ότι «ο σκοπός που εξυπηρετείται με τη συγκεκριμένη επεξεργασία είναι νόμιμος». Ούτε αυτή η έκφραση είναι τυχαία. Στο κείμενο της γνωμοδότησης εξηγούνται πολλές περιπτώσεις όπου η επεξεργασία είναι παράνομη ή «στον αέρα», κυρίως από πλευράς Cisco αλλά, στα πλαίσια της σύμβασης που υπέγραψε με το Υπ. Παιδείας, και του Υπουργείου.

Η ύβρις, τα χρόνια στον στρατό, ο Τάσος Μάρκου και ο ανθρωπάκος

«Για δεκαετίες εμείς χάναμε δύο χρόνια από τη ζωή μας….».

Σε αυτή την

α π α ρ ά δ ε κ τ η

δήλωση προέβη ο Υπουργός Παιδείας της ημικατεχόμενης Κύπρου, της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ Πρόδρομος Προδρόμου, προσπαθώντας να υπερασπιστεί την απόφαση για κατ’ εξαίρεση αναστολή της στρατιωτικής θητείας, σε συνέντευξη του στο ΡΙΚ.
Αυτά λέγονται στην πατρίδα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη λίγα μέτρα από τον τόπο της θυσίας του, όταν ο νεοΣουλτάνος σουλατσάρει και απειλεί μέσα στα χωρικά ύδατα της νήσου.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

Η ύβρις, τα χρόνια στον στρατό,
ο Τάσος Μάρκου και ο ανθρωπάκος

ΓΡΑΦΕΙ: Γιώργος Καλλινίκου

«Για χρόνια, για δεκαετίες, εμείς χάναμε δύο χρόνια από τη ζωή μας», είπε για την στρατιωτική θητεία.
Οποία αισχύνη!
Οποίο όνειδος!
Οποίο αίσχος!
Η δήλωση αυτή έκανε πάταγο.
Η ηχώ της ταξίδεψε πολύ μακριά.
Έφτασε μέχρι το Πάνθεον των Αθανάτων.
Τι δυστυχία.
Τρύπησε τα αφτιά.
Και το μυαλό.
Κυρίως, τις ψυχές των κατοικούντων στο «παλάτι» της δόξας.
Πώς να πιστέψουν το κατάντημα;
Αν κάποιοι θεωρούν ότι έχαναν δύο χρόνια από τη ζωή τους για να υπηρετήσουν μιαν ημικατεχόμενη πατρίδα, πώς άραγε μπορεί να θεωρούν εκείνους που έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα;
Αλήθεια, ανθρωπάκο,
τολμάς άραγε να σταθείς
μπροστά στον Υποστράτηγο,
Τάσο Μάρκου και να του επαναλάβεις
την επαίσχυντη δήλωσή σου;

Αλήθειες και ψέματα σχετικά με την φιλοσοφία του Νίτσε

του Γιώργου Δρίτσα από το Res Publica

Ο Φρειδερίκος Νίτσε (Friedrich Nietzsche) είναι ίσως μια από τις πιο παρεξηγημένες μορφές του 19ου αιώνα. Ίσως μάλιστα ο πιο ιδιαίτερος και εκκεντρικός φιλόσοφος της εποχής του. Επηρεασμένος αρχικά από τον Schopenhauer και τον Wagner καταφεύγει στην πλήρη αποκήρυξή τους, με τον ίδιο τρόπο που εγκατέλειψε την πανεπιστημιακή του έδρα στην Βασιλεία και ξεκίνησε τις περιπλανήσεις του στην Νότια Ευρώπη και δη στην Ιταλία.

Χαρακτηρίστηκε με πολλούς τρόπους, αρνητικά και θετικά, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις και ιδεολογικές γραμμές. Όμως κανείς δεν προσπάθησε να απαντήσει εμπεριστατωμένα πάνω στην πραγματική ή μη υφή των κατηγοριών, όπως και στην λογική συνάφειά τους με το έργο του. Είναι καιρός λοιπόν να γίνει μια προσπάθεια να αναφέρουμε το τι έγραψε πραγματικά, χωρίς φόβο και πάθος, αντικρίζοντας το έργο του αντικειμενικά και επιστημονικά. Αρχίζει λοιπόν η ανάλυση με σκοπό να απαντηθούν συνοπτικά, σε τρείς μικρές ενότητες, τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς για αυτόν.

1. Ο Νίτσε ως εκφραστής της χειραφέτησης

Ο Νίτσε έχει συχνά παρερμηνευτεί πάνω στην καλοπροαίρετη προσπάθεια αρκετών μελετητών να προσδώσουν μια νέα διάσταση και ερμηνεία στην σκέψη του, μετά το πέρας του καταστροφικού Β’Π.Π. και την ταύτισή του με τα Φασιστικά καθεστώτα, μέσω θεωρητικών και αναλυτών όπως ο στρατευμένος Baeumler και ο εκκεντρικός Ludovici. Έτσι πολλές φορές στην μεταπολεμική Ευρώπη άνθρωποι που βίωσαν από κοντά τις διώξεις και τον πόνο που φέρνει ένας τέτοιος απόλυτος πόλεμος, προσπάθησαν να δώσουν μια πιο «ανθρωπιστική ερμηνεία» στον νιτσεϊκό στοχασμό. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν ο Kauffman και ο Montinari. O Kauffman ενώ αποτελεί γεγονός πως παραδέχεται ότι δεν είναι απόλυτα σύμφωνος με τον Νίτσε, προσπαθεί να δώσει μια κάπως προσωπική και υπαρξιακή ερμηνεία στον στοχασμό του φιλοσόφου, ως μέσο πνευματικής υπέρβασης. Ο Montinari με την σειρά του προσπαθεί να στοχαστεί κατά πόσο είναι δυνατή η χρήση του Νίτσε για δημοκρατικούς σκοπούς.

Στα θρανία εν μέσω πανδημίας – Τι κάνουν άλλες χώρες της Ευρώπης

Σύνταξη SLpress.gr

Με ανησυχία και αντιφάσεις προχωρά η επιστροφή των μαθητών στα σχολεία σε διάφορες χώρες, καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούν να εφαρμόσουν και να προσαρμόσουν ένα μοντέλο διδασκαλίας στα νέα δεδομένα που έχει θέσει η πανδημία. Παρά το γεγονός ότι οι ειδικοί θεωρούν πως τα παιδιά είναι, σε γενικές γραμμές, λιγότερο ευάλωτα στη νόσο του κορωνοϊού σε σύγκριση πάντα με τους ενήλικες, ο φόβος για τη συγκέντρωσή τους στους χώρους του σχολείου είναι διάχυτος.

Είναι χαρακτηριστικό, εν τω μεταξύ, ότι σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, η πανδημία «έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη αναστάτωση στα εκπαιδευτικά συστήματα στην ιστορία, επηρεάζοντας 1,6 δισεκατομμύρια μαθητές σε πάνω από 190 χώρες, σε όλες τις ηπείρους». Μάλιστα, το κλείσιμο σχολείων έχει οξύνει την ανισότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση, που ήδη ίσχυε, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πάντως, με τη σχολική χρονιά να έχει ήδη ξεκινήσει για ορισμένες χώρες, όπου οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι παγίως διαμορφωμένες, όπως στην Ελλάδα, οι στρατηγικές και τα μοντέλα που ακολουθούν οι Αρχές ποικίλουν. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, πάνω από 500 σχολεία άνοιξαν στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του Αυγούστου, και αρκετά σχολεία άρχισαν σταδιακά να ανοίγουν μέχρι και σήμερα.

Οι μαθητές, εκεί, είναι χωρισμένοι σε ομάδες και απαγορεύεται ένας μαθητής να “αλλάξει” ομάδα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους δασκάλους τους. Το σκεπτικό πίσω από το διαχωρισμό αυτό είναι να μην χρειαστεί να μπουν όλοι οι μαθητές ενός σχολικού συγκροτήματος σε καραντίνα, στην περίπτωση που υπάρξει επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού.

Αναφορικά με τις μάσκες, οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να φορούν στους διαδρόμους και σε άλλους χώρους του σχολείου, καθώς και όταν μπαίνουν στις αίθουσες διδασκαλίας. Μπορούν να τις βάλουν, όμως, όταν καθίσουν στο θρανίο τους, ενώ προτρέπονται να μην ακουμπούν μπάρες και κάγκελα και τους υπενθυμίζεται, φυσικά, να πλένουν τακτικά τα χέρια τους.

Η διάταξη των αιθουσών έχει αλλάξει, μάλιστα, ώστε να τηρούνται, στο μέτρο του δυνατού, οι αποστάσεις και να υπάρχει καλύτερος αερισμός. Για προφανείς, όμως, λόγους κόστους, οι Γερμανοί δεν επέλεξαν το “σπάσιμο” των τάξεων καθώς δεν είναι εύκολο να καλυφθεί ο αριθμός των απαιτούμενων εκπαιδευτικών. Αν και το γερμανικό μοντέλο δεν “απέφυγε” σποραδικά κλεισίματα, μικρής διάρκειας, σχολείων και καραντίνες για μαθητές και καθηγητές, η κατάσταση βρίσκεται υπό έλεγχο και δεν έχει υπάρξει παρατεταμένο “lockdown” σε σχολείο.

Το νορβηγικό μοντέλο

Η Νορβηγία είναι μια από τις πρώτες χώρες που άνοιξε και πάλι τα σχολεία, στην Ευρώπη. Το σχέδιο των Αρχών ήταν σταδιακό και αργό άνοιγμα με αυστηρούς κανόνες αποστάσεων για τους μαθητές. Το νορβηγικό υπουργείο Παιδείας οργάνωσε καμπάνια ενημέρωσης και εκπαίδευσης εκπαιδευτικών και μαθητών στα σχολεία για τα μέτρα που πρέπει να ακολουθούν.

Μάλιστα, υιοθετήθηκε ένα μοντέλο “οδικού σηματοδότη”, δηλαδή μια χρωματική διαβάθμιση για το πώς πρέπει να λειτουργούν τα σχολεία, ανάλογα με την κατάσταση της πανδημίας τη δεδομένη στιγμή. Το “πράσινο” χρώμα, υποδηλώνει ότι τα σχολεία λειτουργούν στο κανονικό ωράριο, το “κίτρινο” ότι πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για τη μείωση των φυσικών επαφών και την υγιεινή, ενώ το “κόκκινο” σημαίνει ότι πρέπει να περικοπεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και να γίνουν αλλαγές και στα ωράρια.

Όπως και στη Γερμανία, τα Νορβηγόπουλα χωρίζονται σε ομάδες, κάθε μία από τις οποίες φτάνει στο σχολείο σε διαφορετικές ώρες, ώστε να περιορίζεται η αλληλεπίδραση της μίας με την άλλη. Επίσης, ορισμένα σχολεία έχουν ορίσει έναν ή περισσότερους εκπαιδευτικούς να διεξάγουν online μαθήματα, για όσους μαθητές επιλέξουν την εκπαίδευση εξ αποστάσεως.

Επίσης, οι συνεδριάσεις των εκπαιδευτικών γίνονται είτε σε μεγαλύτερες, από πριν, αίθουσες είτε μέσω διαδικτύου. Οι τουαλέτες και άλλοι χώροι των σχολείων καθαρίζονται πολλές φορές μέσα στην ημέρα, ενώ και οι μαθητές ευθύνονται για τον καθαρισμό του θρανίου τους, κατά την άφιξή τους στο σχολείο και πριν φύγουν για το σπίτι. Το ίδιο ισχύει και για εξοπλισμό όπως τάμπλετ, πληκτρολόγια και άλλα υλικά ή αντικείμενα που χρησιμοποιούν.

Διαφορετικές προσεγγίσεις, ένας στόχος

Η πλειονότητα των ειδικών, τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης όσο και της σωματικής και ψυχικής υγείας, θεωρούν ότι προτεραιότητα της χάραξης πολιτικής από τις κυβερνήσεις είναι να παραμείνουν ανοιχτά τα σχολεία. Είναι, λένε, προτιμότερο να κλείσουν άλλοι χώροι, όπως νυχτερινά κέντρα ή να ανασταλούν περαιτέρω οι κοινωνικές εκδηλώσεις, παρά να κλείσουν τα σχολεία.

Τούτο δεν έχει να κάνει μόνο με την ανάγκη διατήρησης της ποιότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της διδασκαλίας. Αφενός τα έκτακτα, αυστηρά περιοριστικά μέτρα μπορούν να επηρεάσουν τα παιδιά, σε βαθμό απρόβλεπτο για την ψυχική τους ισορροπία, αφετέρου το κλείσιμο σχολείων θα επιβάρυνε σημαντικά τους εργαζόμενους γονείς που θα καλούνταν να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι.

Πάντως, τα διάφορα μοντέλα για το άνοιγμα των σχολείων σε κάθε χώρα, παρουσιάζουν κοινά στοιχεία, ενώ συχνά γίνονται… δημιουργικά, εμπλουτιζόμενα με προτάσεις προσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα:

• Στην Ισπανία, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν στη Βουλή, οι μαθητές άνω των έξι ετών πρέπει να φορούν υποχρεωτικά μάσκα, να πλένουν τα χέρια τους πέντε φορές την ημέρα και να τηρούν αποστάσεις ενάμισι μέτρου μεταξύ τους. Επίσης προβλέπονται και συχνές μετρήσεις με θερμόμετρο, ενώ το μέγεθος των τάξεων ή η διεξαγωγή τεστ επαφίενται στις περιφερειακές αρχές.
• Στη Μάλτα, όπου τα σχολεία ανοίγουν τέλος Σεπτεμβρίου, οι μαθητές άνω των 11 ετών, και φυσικά οι δάσκαλοι, πρέπει να φοράνε μάσκα και μέσα στην τάξη. Οι μαθητές κάτω των 11 πρέπει να τη φορούν μόνο εκτός τάξης.
• Στην Αγγλία, οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες και φορούν μάσκες στους κοινούς χώρους και τους διαδρόμους των σχολείων. Σε περιοχές όπου ισχύουν έκτακτα περιοριστικά μέτρα, τα σχολεία θα πρέπει να εφαρμόζουν πιο αυστηρούς κανόνες, όπως μικρότερο αριθμό παιδιών ανά τάξη και εκ περιτροπής διδασκαλία online και στο σχολείο ανά δεκαπενθήμερο.
• Στην Ιταλία, η κυβέρνηση δεσμεύεται για την παροχή δύο εκατομμυρίων τεστ στους εκπαιδευτικούς, καθώς οι ειδικοί επισημαίνουν την ανάγκη για γρήγορη ανίχνευση και ιχνηλάτηση σε περίπτωση κρούσματος. Επίσης, επειδή ορισμένες διευθύνσεις σχολείων διαμαρτύρονται, “απειλούν” με επιστροφή στην τηλεκπαίδευση αν η τοπική αυτοδιοίκηση δεν διαθέσει πρόσθετους χώρους, εξοπλισμό και βεβαίως προσωπικό για την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Για το λόγο αυτό εξετάζεται η χρήση αιθουσών κινηματογράφου, εκκλησιών, ή μεγάλων σκηνών σε προαύλια και πάρκινγκ, ώστε να μπορούν να τηρηθούν οι αποστάσεις.

ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/koinonia/sta-thrania-en-meso-pandimias-ti-kanoyn-alles-chores-tis-eyropis/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σύγχρονοι θεατές, αρχαία αινίγματα

Καραποστόλης Βασίλης

Οι κερκίδες των αρχαίων θεάτρων γέμισαν –με τις δέουσες αποστάσεις λόγω κορονοϊού– κι αυτό το καλοκαίρι που σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω. Οι θεατές προσέρχονταν, τακτοποιούνταν στις θέσεις τους, παρακολουθούσαν την παράσταση και επισφράγιζαν το τέλος της με ένα χειροκρότημα που πιο πολύ και από το να ανταμείβει τους ηθοποιούς, σκεπάζει τις πολλές απορίες που γεννήθηκαν στο κοινό.

Είναι, πράγματι, αδύνατον να μην απορήσει ο σύγχρονος θεατής για τον τρόπο, με τον οποίο οι ήρωες στην αττική τραγωδία βιώνουν τα πάθη τους. Τα βιώνουν φωναχτά! Τους βλέπουμε να ανακοινώνουν αυτά που εμείς θα θεωρούσαμε μύχιες υποθέσεις μας, σε μια περίεργη ομάδα συμπολιτών τους που τους περιτριγυρίζει, τους ακούει, τους θέτει ερωτήματα και τους δίνει τη γνώμη της.

Είναι ο χορός, αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δυσκολεύεται να καταλάβει σήμερα ο θεατής. Γιατί να παρουσιάζονται οπωσδήποτε αυτοί οι μεσολαβητές; Γιατί να ανακόπτουν κάθε τόσο την δράση; Αν ήταν ειλικρινείς, οι περισσότεροι από τους θεατές θα ομολογούσαν ότι το νόημα που έχουν οι παρεμβολές του χορού τους ξεφεύγει. Το πολύ-πολύ να δεχθούν τον παρηγορητικό του ρόλο. Κατανοητό να δέχεται ο ήρωας εκδηλώσεις συμπαθείας ή οίκτου από κάποιους που δεν βρίσκονται στην ίδια μ’ εκείνον οδυνηρή κατάσταση.

Το νόημα του Χορού

Αυτό το καταλαβαίνει ο θεατής. Του το έχει μάθει, άλλωστε, η εποχή του πως οι άλλοι είναι αρκετά χρήσιμοι, όταν μπορούν να του πουν δυο λόγια συμπονετικά, για να μη νιώσει πως είναι ολότελα μόνος. Αλλά πέρα απ’ τα λόγια συμπαράστασης υπάρχουν και οι παραινέσεις. Ο χορός συμβουλεύει τον ήρωα, του υπενθυμίζει πράγματα που μες τα πάθη του τα ξεχνά. Και είναι τότε που στις κερκίδες αρχίζουν να πλανώνται ερωτήματα.

Ποιοι είναι αυτοί, που όλοι μαζί, με μια φωνή, υποδεικνύουν στους ήρωες το τι θα πράξουν; Δεν είναι ένας ή δύο κοντινοί φίλοι, δεν είναι ούτε και κάποιοι ειδικοί στη χορήγηση συνταγών ευτυχίας. Σαν κι αυτούς που στις μέρες μας πληρώνονται για να δείχνουν στους πελάτες τους πώς να παίρνουν μια απόφαση, πώς να στεριώνουν ένα γάμο, ή πώς να βρίσκουν τη σιγουριά που τους λείπει.

Drones ἐλέγχουν τὴν κοινωνικὴ ἀποστασιοποίηση στὴ Σιγκαπούρη

Drones παρακολουθοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴ Σιγκαπούρη μὲ σκοπὸ τὸν ἔλεγχο γιὰ τὴν τήρηση τῶν κανόνων κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης. Ἡ ἀστυνομία τῆς Σιγκαπούρης δοκιμάζει δύο αὐτοματοποιημένα ἀεροσκάφη ποὺ ἀναπτύσσονται ἀπὸ ἐταιρία ρομποτικῆς τοῦ Ἰσραήλ.

id-ont

Κραυγή αγωνίας γιατρών: «Δεν θα προλαβαίνουμε τους διασωληνωμένους»

Δύο γιατροί αφηγούνται λεπτομέρειες από τη μάχη που δίνουν καθημερινά με τον ιό, εξηγούν τις ανησυχίες και τους φόβους τους, μιλούν για τη μοναξιά των ασθενών και το κοινωνικό στίγμα και εκφράζουν την οργή τους για τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουν οι… αρνητές της πανδημίας

Καϊτανίδη Μάρθα

05.09.2020

Μετά από μια σύντομη ανάπαυλα, το υγειονομικό προσωπικό του ΕΣΥ εισέρχεται στη δίνη αντιμετώπισης του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Δύο γιατροί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ξεδιπλώνουν στο «Βήμα» τους φόβους, τις ανησυχίες, τις ενδόμυχες σκέψεις τους για όσα βίωσαν, αλλά και για εκείνα που θα ακολουθήσουν, αντλώντας παράλληλα δύναμη από το γεγονός ότι πλέον είναι πιο έμπειροι σε σχέση με τον περασμένο Μάρτιο. «Ξεκινάμε έναν πόλεμο χωρίς να έχουμε ξεκουραστεί ή ανακάμψει από τον πρώτο» λέει η επίκουρη καθηγήτρια Πνευμονολογίας του ΕΚΠΑ, Α’ Κλινική Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», κυρία Παρασκευή Κατσαούνου. «Θα θέλαμε να είχαμε δει μεγαλύτερη προετοιμασία, οργάνωση και πράξεις» εξηγεί και προσθέτει ότι «μπορεί να μην έχουμε πολλά μέσα θεραπείας, έχουμε όμως βαθύτερη γνώση, και αυτό μας βοηθάει ψυχολογικά. Ετσι, για παράδειγμα, στους ασθενείς χορηγούμε προληπτικά αντιπηκτική αγωγή, προλαμβάνοντας τυχόν επιπλοκές που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές ακόμη και νέων».

Θεωρίες συνωμοσίας

Οι άσπρες ιατρικές ποδιές – που εν μέσω πανδημίας έχουν αντικατασταθεί από ολόσωμες φόρμες που κάνουν το σώμα να ασφυκτιά όσο οι ώρες περνούν – «ντύνουν» ανθρώπους με αισθήματα και ανησυχίες. «Δεν κρύβω ότι υπάρχουν και στιγμές στη διάρκεια της εφημερίας όπου τα ψυχικά όριά μας δοκιμάζονται και ενίοτε εξαντλούνται λόγω της προκλητικής συμπεριφοράς ορισμένων, οι οποίοι ακόμα και μέσα στο εξεταστήριο εκφράζουν συνωμοσιολογικές θεωρίες και απορρίπτουν με στείρο τρόπο κάθε επιστημονική τεκμηρίωση και γνώση, μη σεβόμενοι ούτε τους συμπάσχοντες, αλλά ούτε και τους ίδιους τους επαγγελματίες υγείας που παραμένουν στο πόστο τους με τον ίδιο ζήλο και αποφασιστικότητα για ολόκληρους μήνες, φορώντας ολόσωμες ποδιές και μάσκες» αναφέρει χαρακτηριστικά η δρ Σταματούλα Τσικρικά, πνευμονολόγος στο «Σωτηρία».

Εν τω μεταξύ, η καλοκαιρινή έξαρση κρουσμάτων και η διασπορά του ιού που μεταφράζεται σε αύξηση εισαγωγών στα νοσοκομεία έχει αλλάξει το προφίλ των ασθενών που χρήζουν ιατρικής φροντίδας. «Εως πριν από περίπου δύο εβδομάδες είχαμε θετικά κρούσματα, που όμως δεν χρειάζονταν νοσηλεία. Εκτοτε, οι κλίνες Covid σταδιακά γεμίζουν και με αλλοδαπούς ασθενείς. Είναι άνθρωποι που έχουν καθυστερήσει να απευθυνθούν στο νοσοκομείο, γεγονός που ανοίγει το κίνδυνο της μετάδοσης στις επαφές τους. Αντιμετωπίζουμε ασθενείς διαφορετικής κουλτούρας, θρησκείας, νοοτροπίας, με αποτέλεσμα το κλινικό μας έργο να γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα δύσκολο» διαπιστώνει η κυρία Κατσαούνου. Οι περιγραφές ανοίγουν μια μικρή «χαραμάδα» σε μια καθημερινότητα που δεν θυμίζει σε τίποτα τις ημέρες των χειροκροτημάτων με τους πολίτες να εκφράζουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Ορισμένοι, λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, δεν δέχονται να λάβουν τα φάρμακά τους, φωνάζουν, φτύνουν γιατρούς και νοσοκόμες, τους καταριούνται…

Οι γιατροί σαν οικογένεια

Μάνος Κατράκης: «Είναι δυνατόν να είναι παρωχημένη ποτέ η εθνικότητα;»

Σύνταξη SLpress.gr

Όταν τη δεκαετία του 1950-αρχές '60 είχαν "εισβάλλει" ειδικά στα κοσμικά κέντρα της Ελλάδας –στις μεγάλες πόλεις κυρίως– ξένοι ήχοι, (π.χ. τσατσά, μάμπο, σάμπα) ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης έδειχνε ενοχλημένος καλλιτεχνικά, αλλά και κοινωνικά. «Δεν μπορούσα να το υποφέρω» έλεγε σε τηλεοπτική συνέντευξη του 1982 στην ΕΡΤ. Γι' αυτό αποφάσισε να "αντισταθεί". Βρήκε απάντηση στον "Αγαπητικό της Βοσκοπούλας", ένα έργο βγαλμένο από την ελληνική λαϊκή παράδοση, το οποίο και ανέβασε στο Πεδίον του Άρεως.

«Έγινε του κουτρούλη το πανηγύρι» όπως θα έλεγε ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα στη συνέντευξη για να περιγράψει την κοσμοσυρροή. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χιλιάδες λαού μπαίνανε κάθε μέρα στο θέατρο [...] Όταν ακούστηκαν πάλι τα όργανα, το νταούλι, η πίπιζα, το κλαρίνο, το βιολί πεταγόταν ο κόσμος...». Θεωρούσε, γι΄αυτό και ήταν πολύ ευχαριστημένος, ότι υπενθύμισε τη καταγωγή των Ρωμιών.

Ο Μάνος Κατράκης ακριβώς σε εκείνο του σημείο ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο: «Υπάρχει όμως και η αντίληψη που λένε ότι αυτά είναι παρωχημένα πράγματα, η έκφραση έχει εξελιχτεί και ότι αυτοί οι σύγχρονοι ήχοι ανταποκρίνονται σε σύγχρονα...».

Εκείνη τη στιγμή τον δημοσιογράφο διέκοψε απότομα ο Κατράκης: «Τι εθνικότητα ενός λαού είναι παρωχημένη; Είναι δυνατόν να παλιώνει ποτέ η εθνικότητα; Η ρίζα, η καταγωγή ενός λαού; Και πως θα ζήσει ο λαός αυτός; Απάνω σε τι στηρίχτηκε; Η σύγχρονη λαϊκή μουσική σε τι στηρίχτηκε; Στη ρίζα του λαού δεν στηρίχτηκε; Η ποίηση όλη, όλη η δημιουργία που στηρίζεται; Στις ρίζες του λαού μας δεν στηρίζεται; Η παγκόσμια δημιουργία που στηρίχτηκε; Στις ρίζες της αρχαίας ελληνικής ιστορίας δεν στηρίζεται;».

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1984, σαν σήμερα δηλαδή, δύο χρόνια περίπου μετά από εκείνη τη συνέντευξή, ο Μάνος Κατράκης θα "έφευγε".