Λογοκλοπή: Ἡ ὁρατὴ κορυφὴ ἑνὸς παγόβουνου βαθειᾶς πολιτιστικῆς παρακμῆς

Του Γιάννη Πατίλη από το Πλανόδιον

ΕΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΥΝΤΟΝ «ἡ ἰ­δι­ο­κτη­σί­α εἶ­ναι κλο­πή», μὲ συ­νέ­πεια ἡ ἀν­τεκ­δι­κη­τι­κὴ ὑ­πε­ξαί­ρε­ση ἑ­νὸς πράγ­μα­τος τρί­του ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­νον ποὺ ἀ­δί­κως τὸ στε­ρή­θη­κε, νὰ εἶ­ναι μιὰ πρά­ξη ἀ­πο­κα­τά­στα­σης κοι­νω­νι­κῆς δι­και­ο­σύ­νης ποὺ ἀ­κού­ει στὸ ὄ­μορ­φο καὶ ἐμ­πνευ­στι­κὸ ὄ­νο­μα ἀ­παλ­λο­τρί­ω­ση, ἡ πα­ρου­σί­α­ση τῆς ‘με­τά­φρα­ση­ς’ τοῦ ποι­ή­μα­τος ἑ­νὸς τρί­του ὡς δι­κοῦ σου, σύμ­φω­να μὲ τὶς πλέ­ον ἐ­ξε­λιγ­μέ­νες ποι­η­τι­κὲς θε­ω­ρί­ες(*) εἶ­ναι ἕ­να κα­θό­λα νό­μι­μο πνευ­μα­τι­κὸ προ­ϊ­ὸν ποὺ σοῦ ἀ­νή­κει ἀ­πο­λύ­τως, ποὺ μπο­ρεῖς ὑ­πε­ρη­φά­νως νὰ τὸ κυ­κλο­φο­ρεῖς κά­τω ἀ­πὸ τὸ ὄ­νο­μά σου, καί, φυ­σι­κά, ὅ­ταν ἔρ­θει ἡ ὥ­ρα ἡ κα­λὴ νὰ κρα­τι­κο­βρα­βεύ­ε­σαι γι’ αὐ­τό! Ἐ­δῶ δὲν ὑ­πάρ­χει κὰν κλο­πή! Ὑ­πάρ­χει μό­νον Πνευ­μα­τι­κὴ Ἰ­δ­ι­ο­κτη­σία, Δό­ξα καί, ἐ­νί­οτε (ἂν σοῦ κά­τσει βρα­βεῖο) Χρῆμα!

       Ἐ­ὰν θέ­λου­με νὰ εἴ­μα­στε ὄ­χι μό­νον πλή­ρως ἐκ­συγ­χρο­νι­σμέ­νοι θε­ω­ρη­τι­κῶς, ἀλ­λὰ καὶ τί­μιοι μὲ τὸν ἑ­αυ­τό μας, θὰ ἔ­πρε­πε νὰ πα­ρα­δε­χθοῦ­με εὐ­θαρ­σῶς ὅ­τι λο­γο­κλο­πή στὴν ποί­η­ση εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τος καὶ δὲν ὑ­πάρ­χει! Καὶ θὰ τὸ πα­ρα­δε­χό­μα­στε ἀ­με­λη­τὶ καὶ ἀ­να­κου­φι­στι­κῶς, ὲ­ὰν τὸ ἐ­πι­φα­νέ­στε­ρο λο­γο­τε­χνι­κὸ σω­μα­τεῖ­ο στὴν Ἑλ­λά­δα, ἡ Ἑ­ται­ρεί­α Συγ­γρα­φέ­ων, τοῦ ὁ­ποί­ου εἴ­μα­στε μέ­λη καὶ μά­λι­στα ἱ­δρυ­τι­κά, καὶ τὸ ὁ­ποῖ­ο τυ­χαί­νει νὰ συμ­πε­ρι­λαμ­βά­νει στοὺς κόλ­πους του ὄ­χι μό­νον τοὺς κα­ταγ­γε­λό­με­νους ὡς λο­γο­κλό­πους συγ­γρα­φεῖς ἀλ­λὰ καὶ τοὺς θε­ω­ρη­τι­κοὺς ἀ­πο­δο­μι­στὲς τῆς σχε­τι­κῆς λο­γο­κλο­πι­κῆς ἐν­νοι­ο­λο­γί­ας, ὄ­χι μό­νον δὲν ἀ­να­γνώ­ρι­ζε πα­νη­γυ­ρι­κῶς στὸ κα­τα­στα­τι­κό του (ἀρ­θρ. 10) τὴν ἔν­νοι­α τῆς λο­γο­κλο­πῆς, ἀλ­λὰ καὶ δὲν θε­ω­ροῦ­σε μὲ τὴν πα­ρά­γρα­φο (δ) τοῦ ἐν λό­γῳ ἄρ­θρου, τὴν λο­γο­κλο­πή βα­ρύ­τα­το ἀ­δί­κη­μα, ποὺ ἐ­φό­σον ἀ­πο­δει­χθεῖ συ­νε­πι­φέ­ρει τὴν ἐ­σχά­τη τῶν τι­μω­ρι­ῶν γιὰ τὸ μέ­λος της: τὴν δι­α­γρα­φή. Καὶ μά­λι­στα μὲ ἀ­πό­φα­ση τοῦ ἴ­διου τοῦ Δι­οι­κη­τι­κοῦ Συμ­βου­λί­ου της!

       Ἰ­δοὺ τὸ σχε­τι­κὸ ἄρ­θρο, ὅ­πως μπο­ρεῖ νὰ τὸ δεῖ κα­νεὶς ἐ­λευ­θέ­ρως στὸ δί­κτυο:

http://www.authors.gr/profile

 Ἀλ­λὰ προ­φα­νῶς δὲν βρι­σκό­μα­στε στὰ 1981, καὶ δὲν ἔ­χου­με πιὰ τὰ ἀ­να­χρο­νι­στι­κά, γε­ρα­σμέ­να μον­τερ­νι­στι­κὰ μυα­λὰ τῶν Ἱ­δρυ­τῶν τῆς Ἑ­ται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων. Τώ­ρα μᾶς δρο­σί­ζει ὁρ­μη­τι­κῶς καὶ ἀ­πὸ παν­τοῦ ὁ φρέ­σκος ἀ­έ­ρας τῆς με­τα­μον­τέρ­νας συν­θή­κης, τῆς δι­α­κει­με­νι­κό­τη­τας καὶ τῶν θε­ω­ρη­τι­κῶν ἀ­νε­μνη­στή­ρων της. Ἐ­πι­τέ­λους μά­θα­με, 40 χρό­νια με­τά, ὅ­τι τὰ κεί­με­να ποὺ δι­α­βά­ζου­με δὲν εἶ­ναι ἁ­πλῶς κεί­με­να, εἶ­ναι βι­ώ­μα­τα, ὅ­πως δι­δά­σκουν οἱ με­γά­λοι πα­νε­πι­στη­μια­κοὶ θε­ω­ρη­τι­κοί μας(*). Καὶ ποὺ καὶ νὰ θέ­λα­με νὰ τὰ ἀν­τι­γρά­ψου­με με­τα­φρά­ζον­τάς τα σὲ μιὰ ἄλ­λη γλώσ­σα, θὰ ἦ­ταν ἀ­κα­τόρ­θω­το. Δὲν ξέ­ρω ἂν τὸ δι­ά­βα­σα κά­που στόν Ντε­ριν­τὰ ἢ τὸν Μπόρ­χες, ἀλ­λὰ μοῦ φαί­νε­ται πὼς καὶ τὸ «Ode on a Grecian Urn» ἐ­ὰν θε­λή­σω νὰ τὸ ἀν­τι­γρά­ψω στὴ γλώσσα του ἀ­πὸ τὸ ἀγ­γλι­κὸ πρω­τό­τυ­πο τῆς πρώ­της ἔκ­δο­σής του στὸ λά­πτοπ μου, δὲν θὰ εἶ­ναι τὸ ἴ­διο ἀ­κρι­βῶς κεί­με­νο, καὶ θὰ δι­και­οῦ­ται ὁ ἀν­τι­γρα­φι­κὸς πλη­κτρο­λο­γι­κός μου μό­χθος μιὰ κά­ποι­α προ­στα­σί­α τοῦ ὀ­νό­μα­τός μου!… Γρά­φουμε πά­νω στὰ ἀντι­γραμ­μένα, ποὺ λέ­νε (Γέ­ητς!)…

Μεγάλος Περίπατος” και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές

Το Σύνταγμα του Μεγάλου Περιπάτου

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Εκτός από το πολύχρωμο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές της.

Μια και ο μεγαλεπήβολος «ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ» στο κέντρο της πρωτεύουσας τείνει να μετατραπεί για τον κ. Μπακογιάννη σε φιάσκο ολκής προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, από τη χλεύη και την οργή ως τον κλαυσίγελο και την αγανάκτηση. Αλλά και ν΄ αναδειχτεί σ΄ ένα απρόσμενο επικοινωνιακό βατερλώ – παρά την απόλυτη στήριξη από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ – καλό θα ήταν ν΄ ασχοληθεί και με κάπως πιο «πεζά» πράγματα. Και ας είναι και λίγο πιο απόμερα από την βιτρίνα του κέντρου, κι ας κοστίζουν πολύ λιγότερο.

και οι γειτονιές της εγκατάλειψης

Για παράδειγμα, το εγκαταλελειμμένο στη τύχη του πανέμορφο άλσος δίπλα στη Σχολή Ευελπίδων στη Κυψέλη (φωτό). Σκουπίδια παντού, νεκρά δέντρα, «γεφυράκια» από κόντρα πλακέ, ξεχασμένοι άστεγοι, ρημαγμένα ποτιστικά λάστιχα, ξεραμένα κουκουνάρια και πευκοβελόνες σκορπισμένες παντού, νεροφαγωμένα δρομάκια, κατεστραμμένη περίφραξη, τάφροι όμβριων γεμισμένοι με φερτά υλικά, νεροφαγωμένα δρομάκια, κανένας λειτουργικός φωτισμός, κλπ. Κι ένα λοισμονημένο μνημείο μιας Ελληνίδας ηρωίδας, της 17χρονης επονίτισσας Παναγιώτας Σταθοπούλου, που μόνο θλίψη προκαλεί.

Ελλάδα 2020. Η χώρα σε διατροφική ομηρία

Αν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσουν, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων, θα τεθεί σοβαρό ζήτημα κάλυψης των αναγκών του πληθυσμού.

Του Δρ. Δημήτρη Γαλαμάτη από την huffingtonpost.gr

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), την περίοδο 2015-2019 οι συνολικές εισαγωγές τροφίμων και ζώντων ζώων στη χώρα μας ανήλθαν σε αξίες 28 δισ. ευρώ περίπου, εκ των οποίων τα 9,3, δηλαδή το 33%, αφορούσαν τρόφιμα ζωικής προέλευσης (κρέας, αυγά, γάλα, τυριά, γαλακτοκομικά προϊόντα). Την ίδια περίοδο, οι αντίστοιχες συνολικές εξαγωγές ήταν αξίας 22 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόνο τα 3,4 δισ. ευρώ, δηλαδή το 15%, αφορούσαν τρόφιμα ζωικής προέλευσης.

Η συμμετοχή των προϊόντων αυτών στο 15% των εξαγωγών τροφίμων της χώρας την παραπάνω περίοδο αφορά κυρίως γαλακτοκομικά προϊόντα (13%), όπου κι εκεί όμως το εμπορικό ισοζύγιο είναι αρνητικό κατά 600 εκατ. ευρώ περίπου: 3,6 δισ. εισαγωγές (1,2 δισ. για το γάλα και 2,4 δισ. για τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα) και 3 δισ. εξαγωγές (77 εκατ. για το γάλα και 2,9 δισ. για τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η χώρα μόνο για… παγωτό το 2019 έκανε εισαγωγές αξίας πάνω από 50 εκατ. ευρώ… 

Αν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσουν, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων, θα τεθεί σοβαρό ζήτημα κάλυψης των αναγκών του πληθυσμού σε κρέας, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα…

Με λίγα λόγια, την πενταετία 2015-2019 σχεδόν το 100% του ελλείμματος των 6 δισ. ευρώ στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών τροφίμων και ζώντων ζώων της χώρας μας οφείλεται στο κρέας, τα αυγά, το γάλα, τα τυριά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα!

Η υφιστάμενη κατάσταση αναδεικνύει την ισχυρή εξάρτηση της χώρας από την εισαγωγή προϊόντων υψηλής διατροφικής αξίας για τον πληθυσμό, γεγονός που εκτός των άλλων, την καθιστά ευάλωτη σε περιόδους κρίσεων (όπως η πρόσφατη υγειονομική κρίση).

Αν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσουν, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων, θα τεθεί σοβαρό ζήτημα κάλυψης των αναγκών του πληθυσμού σε κρέας, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική ειρήνη σε μια κρίσιμη περίοδο.

Πέρα όμως από την επισιτιστική απειλή σε μια περίοδο κρίσης, ελλοχεύει η μόνιμη απειλή της απώλειας εθνικού πλούτου, μέσω των τεράστιων αξιών για τις εισαγωγές αυτών των προϊόντων. Η μελαγχολική σκέψη που γεννούν οι αριθμοί αφορά το γεγονός ότι για την Ελλάδα, τη γεωμορφολογία και τις εδαφοκλιματικές της συνθήκες, αυτά τα προϊόντα θα έπρεπε να περίσσευαν και όχι να αναζητούνται σε ξένες αγορές…

Μανώλης Γλέζος: Τρεις μήνες από το θάνατό του.*

Του Λαοκράτη Βάσση

α .   Με πλήρη συνείδηση του χαρακτήρα και των ορίων τούτης της συγκινητικής «στιγμής», πολύ, όμως, περισσότερο με πλήρη συνείδηση των οριακών δυνατοτήτων μου να φωτίσω, έστω και λίγο, το μέγεθός του, θα περιοριστώ, ως προσκύνημα στον τάφο του, στο να αγγίξω ερμηνευτικά τρεις κύριες διαστάσεις του «φαινομένου: Μανώλης Γλέζος».

     Διάσταση πρώτη: Ο μέγας άθλος της «Ακρόπολης».

Δεν πρόκειται, εδώ, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες, να μιλήσω για τον υπέρτατου συμβολισμού άθλο του: τότε, τώρα και πάντοτε, για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο! Που, με όλες τις αξιακές φορτίσεις του, ήταν, για τον Μανώλη,  το πρώτο του «παιγνίδι» με τον θάνατο. Θα αρκεστώ μόνο στο να τονίσω πώς αυτός ο μέγας άθλος είχε και «πριν»,  είχε και «μετά».

     Με το «πριν»: να είναι η αξιακή αρματωσιά του  κι οι βαθιές ρίζες της στην αστείρευτη φλέβα της αντρειοσύνης και της  αντιστασιακότητας, όπως το λέει ο Σβορώνος, του λαού μας. Που, όπως έξοχα το διαλαλεί η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, παραμένει ο ίδιος, υπό την έννοια της ιστορικής του συνέχειας, διαμέσου των αιώνων:

                        Με χίλια ονόματα, μια χάρη

                          ακρίτας είτε αρματολός 

                     αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι

                         πάντα είν΄ ο ίδιος ο λαός.

   Αλλά και με το «μετά»: να έχει την ακόμα μεγαλύτερη σημασία του ως επιβεβαίωση της δια βίου διάρκειας των αξιών, που οδήγησαν τα βήματά του, μαζί με τον Λάκη Σάντα, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ακατάβλητος σημαιοφόρος, ως την τελευταία του πνοή, του υψηλού διατακτικού του νεανικού του άθλου.

   Διάσταση δεύτερη: Το ιδεώδες του «δημοκρατικού πατριωτισμού».

Το πλέγμα των υποχωρήσεων. [Ή, «πώς επιχειρήθηκε να εδραιωθεί ο εθνομηδενισμός στην Ελλάδα»]

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης από το Αντίβαρο

Πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησε ένα βίντεο του νυν βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη όπου από πανεπιστημιακή έδρα κατέκρινε την άποψή ότι οι Σκοπιανοί είναι «τεχνητό έθνος» και με σκωπτικό ύφος έλεγε ότι «εμείς είμαστε φυσικό, οργκάνικ (βιολογικό)». Σταμάτησε τον γέλωτα για να πει με σοβαρό ύφος ότι «εμείς όλοι στα πανεπιστήμια λέμε ότι όλα τα έθνη είναι τεχνητά, είτε 70, είτε 200 ετών».

Δεν θα σταθώ στο ανιστόρητο περιεχόμενο της φράσης και στις πηγές που επιβεβαιώνουν ότι ένα συγκροτημένο συλλογικό υποκείμενο που ονόμαζε τον εαυτό του «Έλληνες» με την ίδια γλώσσα, αλλά ενδεχομένως με διαφορετικό πολιτιστικό υπόδειγμα, περιπλανιέται σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά της Ευρώπης τουλάχιστον από την εποχή του Ηροδότου πριν 25 αιώνες. Θα σταθώ όμως στη δόση αληθείας που περιέχει η φράση «εμείς όλοι στα πανεπιστήμια». Πράγματι, υπάρχουν πολλοί (όχι «όλοι» όπως διατείνεται) στα πανεπιστήμια που λένε τέτοια πράγματα.

Ο Εμμ. Μικρογιαννάκης, διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Στην ημερίδα για το βιβλίο Ιστορίας το 2007, είπε ότι δέκα χρόνια νωρίτερα, φεύγοντας για εκπαιδευτική άδεια ενώ είχε συμφωνήσει να δεχθεί το τμήμα Ιστορίας δύο υποψήφιους διδάκτορες με θέμα την Ελληνκή Επανάσταση, όταν επέστρεψε βρήκε διακόσιους! Αυτό συνέβη τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη. Δεύτερο κρατούμενο αυτό.

Ένα πετυχημένο παιδί στο σχολείο περνάει στο πανεπιστήμιο και ενδιαφέρεται για ανθρωπιστικές επιστήμες, ας πούμε Πολιτική, Ιστορία, Κοινωνιολογία. Περνάει από το Πάντειο, προωθείται από καθηγητές του που τηλεφωνούν αμέσως σε συναδέλφους που το πολιτικό σύστημα έχει εγκαταστήσει στο εξωτερικό μέσω κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών, πχ στο Λονδίνο ή στην Οξφόρδη και με ένα τηλέφωνο στον ημέτερο, γίνεται δεκτός. Εκθαμβωμένος, συνεχίζει τις σπουδές του εκεί. Κάποια στιγμή εκπονεί και μελέτες για το μοναδικό ελληνικό ίδρυμα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής. Αυτά ακούει, από «όλους» μάλιστα, αυτά λέει και ο ίδιος και με αυτό

Ασφυκτικές πιέσεις στην Αθήνα για διαπραγματεύσεις με Τουρκία

ενώ ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ είναι παρόν και στο εσωτερικό

Μετά την αποκλιμάκωση που έφερε η πρωτοβουλία της επικοινωνίας Μητσοτάκη-Ερντογάν φαίνεται πως υπάρχει οργιώδες διπλωματικό παρασκήνιο για αποτροπή σύγκρουσης ανάμεσα στις δυο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Όλες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι ασκούνται στην Αθήνα ισχυρές πιέσεις για να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία, αναζητώντας συμβιβασμό, ο οποίος θα αποτρέψει εκ νέου όξυνση και πιθανώς προσφυγή στη στρατιωτική βία.

Γράφει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας* από το defence-point.gr

Σε αυτό το επίπεδο, οι απόψεις των ΗΠΑ και της Ελλάδας ταυτίζονται. Η Ελλάδα είναι έτοιμη για λογικές λύσεις που να στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο. Ακόμα και οι όποιοι “μαξιμαλισμοί” στο επίπεδο της κοινής γνώμης υπαγορεύονται κατά κανόνα από την εκτός ορίων επιθετική ρητορική και την συστηματική αγνόηση του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία.

Η κατάσταση στο διπλωματικό πεδίο δείχνει εξαιρετικά πιεστική. Μπορεί η Ελλάδα να ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην επιλογή ειρηνικών μεθόδων επίλυσης των διαφορών, αλλά το πλαίσιο που δημιουργεί η τουρκική ρητορική και πρακτική, ναρκοθετεί εκ προοιμίου τη δυνατότητα λύσης. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά τις επεκτατικές διεκδικήσεις των Τούρκων σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις οποίες στην Άγκυρα θεωρούν το βασικότερο γεωγραφικό εμπόδιο για την ανάπτυξη του νεοοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού τους.

Το ότι οι Αμερικανοί γνωρίζουν δεν σημαίνει και ότι επιθυμούν να βρουν δίκαιο τρόπο υπέρβασης της ελληνοτουρκικής διένεξης. Οι δικές τους στρατηγικές προτεραιότητες αφορούν κυρίως τον ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία. Εν ολίγοις, αυτό που για την Ελλάδα συνιστά στρατηγική απειλή, για τις ΗΠΑ είναι τακτικού χαρακτήρα ζήτημα. Είναι ένα τοπικό εμπόδιο στην προσπάθεια αντιμετώπισης της γεωστρατηγικής πρόκλησης από την Ρωσία και την Κίνα. Την ίδια ασφαλώς οπτική έχει και το ΝΑΤΟ.

Η Συμμαχία υποτίθεται ότι προστατεύει τα κράτη-μέλη από τις εξωτερικές επιβουλές. Στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, όμως, η διένεξη είναι εσωτερική. Το ΝΑΤΟ, παραδοσιακά, κινείται παρασκηνιακά για να εξουδετερώσει τις εντάσεις στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, προτού αυτές αποτελέσουν διαλυτικό παράγοντα στην ευαίσθητη νοτιοανατολική πτέρυγα.

Κτηνωδία στα Άγραφα

   

Ανεμογεννήτριες στις ακτές της Τουρκίας απέναντι από την Χίο, 19 Ιουλίου 2014. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

  Του Διονύση Χαριτόπουλου

Το ελληνικό κράτος έχει σωστά αναθέσει στο ΚΑΣ την προστασία των αρχαιοτήτων. Ουδείς τολμάει να χτίσει, να μπαζώσει, να επέμβει ακόμα και στην υποψία ύπαρξης αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

Αλλά η Ιστορία μας δεν σταματάει στον Περικλή.

Υπάρχει και η νεότερη ελληνική Ιστορία με τα δικά της σύμβολα και μνημεία. Τα κάστρα του νεότερου ελληνισμού, όπως τα Άγραφα, η Μάνη, τα Σφακιά. 

Αλλά το ελληνικό κράτος δεν τα προστατεύει.

Όπως φαίνεται μπορεί καθένας για κερδοσκοπικούς λόγους να τυμβωρυχεί ασύδοτος πάνω τους, εκμεταλλευόμενος την απουσία νομοθεσίας ανάλογης για τις αρχαιότητες.

Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Άγραφα είναι έγκλημα κατά της ιστορίας και της ιερότητας του τόπου.  Και το Συμβούλιο της Επικρατείας μάλλον δεν προσμέτρησε το ασήκωτο ιστορικό βάρος της περιοχής για να το αποτρέψει.

Στα Άγραφα σώθηκε η Ελλάδα.

Δεν χρειάζεται να τα δεις, να τα περπατήσεις, αρκεί που ξέρεις ότι υπάρχουν, είναι πάντα εκεί, και στο άκουσμά τους γλυκαίνει η ψυχή σου. Μόνο αμαθή κτήνη θα βεβήλωναν αυτόν τον τόπο.

Τα Άγραφα ήταν πάντα αυτόνομα. Ανεξάρτητα.

Το καταφύγιο κάθε κυνηγημένου στην τουρκοκρατία. Το λίκνο της κλεφτουριάς που με το αίμα της άγιασε το χώμα.

Ανήκουν στον Κατσαντώνη και στον Καραϊσκάκη.

Αυτοί τα κρατούσαν ελεύθερα και δεν έχουν δώσει την άδεια σε κανέναν να ρημάξει τον τόπο τους.

Στις ετοιμασίες για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 περιλαμβάνεται και ο αφανισμός των Αγράφων;

Η Jenny ("Jennychen") Caroline Marx - Longuet με τον πατέρα της, Καρλ Μαρξ

Κώστας Σιθέος

Η Jenny ("Jennychen") Caroline Marx - Longuet με τον πατέρα της, Καρλ Μαρξ, τον Ιανουάριο 1869, στο Λονδίνο. Η Jennychen, η πρωτότοκη κόρη του ιδρυτή του Ιστορικού Υλισμού ΦΟΡΑΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΑΥΡΟ. 

(Σύμφωνα με την επιστολή του Μαρξ προς τον Louis Kugelmann της 11ης Φεβρουαρίου του 1869 πρόκειται για τον σταυρό της Πολωνικής Εξέγερσης του 1864, πληροφορία η οποία επαναλαμβάνεται στην λεζάντα της σ. 27 του βιβλίου "Ο Μαύρος - Αναμνήσεις για τον Καρλ Μαρξ", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2018, όπου επιπροσθέτως αναφέρεται ότι ο σταυρός της είχε δοθεί ως δώρο στα γενέθλιά της του 1867.) Δεν φαντάζομαι ο πατέρας της να μην τον είχε προσέξει πριν φωτογραφηθούν μαζί (2 διαφορετικές φωτογραφίες). 

Η photo αυτή αποτελεί ένα ΜΑΘΗΜΑ για τους ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ αμφοτέρων των πλευρών!

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου (βίντεο)

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου σε καταστηματάρχες και εργαζόμενους του Κέντρου, για διερχόμενους οδηγούς κ.λπ. Από το δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας 29 Ιουνίου 2020.

Σταματήστε τα τουρκικά εγκλήματα πολέμου!

Σταματήστε τη γυναικοκτονία! 

Σταματήστε τα τουρκικά εγκλήματα πολέμου!

Οι γυναίκες υπερασπίζονται τη Rojava! 

Οι γυναίκες υπερασπίζονται το Κουρδιστάν!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Διεθνές Δίκαιο και Ελληνοτουρκικές Σχέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο

Ο ΡΟΖΆΚΗΣ ΓΙΑ ΚΑΣΤΕΛΌΡΙΖΟ 26.06.2020 ΚΡΉΤΗ TV

Δεν θέλω ύβρεις και κατηγορίες περί προδοσίας.

Όλοι είμαστε πατριώτες! Ο Εφιάλτης, ο Πήλιος Γούσης, ο Νενέκος, ο Τσολάκογλου ήταν όλοι πατριώτες όπως ο Ροζάκης!!! Δε συμφωνείτε, κ. Σημίτη κ. Γεώργιε Α. Παπανδρέου?

Ο κ. Ροζάκης διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών παραιτήθηκε μετά από εσωκομματικές αντιδράσεις κυρίως του Γ. Καψή και εκπροσώπησε τη χώρα σε ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κυρίως όμως υπήρξε ο πιο αγαπητός φίλος του πρωθυπουργού κ. Σημίτη. Σήμερα ο Χρήστος Ροζάκης είναι Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπουργείου εξωτερικών. Τοποθετήθηκε εκεί το 2017 από τον Νίκο Κοτζιά και δεν αντικαταστάθηκε.

Στη συνέντευξη υπερασπίζεται με πάθος τα δίκαια της Τουρκίας. Το Καστελόριζο είναι μακριά!!!

Ο Ροζάκης στην εκπομπή του Σαχίνη για το Καστελόριζο.

"Δεν ανήκει στη συστάδα νησιών, δεν αποτελεί συνέχεια των ελληνικών νησιών, είναι απομακρυσμένο, είναι σε απόσταση, δεν έχει επήρεια".

Οι ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική και Κεντρικά Μεσόγειο, ο ρόλος «κλειδί» της Ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο και Κρήτη, νότια και ανατολικά, οι Τουρκικές επιδιώξεις στην ευρύτερη περιοχή, και η στρατηγική σκακιέρα με τους εμφανείς και αφανείς πρωταγωνιστές, μεγάλων αλλαγών στην περιοχή μας. 

• Το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, οι θαλάσσιες ζώνες, οι οριοθετήσεις, η επήρεια των νησιών και ο πραγματικός ρόλος υπερεθνικών οργανισμών στην Μεσόγειο. ⭕️ Οι εξελίξεις στην Λιβύη, τα διλήμματα και ο ρόλος της Αιγύπτου, η Κυπριακή Δημοκρατία και οι μεγάλοι παίκτες ισχύος.
• ⭕️ Τα δύο αποκαλυπτικά βιβλία για την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας- Ελλάδας, του πρώην συμβούλου ασφαλείας του Τράμπ, Τζον Μπόλντον και των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη. 
• ▶️ Στο πρώτο μέρος της εκπομπής, παρεμβαίνει ένας από τους κορυφαίους πανεπιστημιακούς καθηγητές με βαθιά γνώση θεμάτων Διεθνούς Δικαίου, ο Χρήστος Ροζάκης, άλλοτε μέλος και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών- Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ Στην εκπομπή συνομιλούν και παρεμβαίνουν:

 ▶️ Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και Διδάκτορας Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
▶️ Ο Δημήτρης Ξενάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, με γνωστικό αντικείμενο την Διεθνή Πολιτική και την Μεσόγειο
▶️ Ο Ναύαρχος ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ, Κοσμάς Χρηστίδης
▶️ Ο Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, Κωνσταντίνος Γκίνης Και ακόμη: ▶️ Ο Πρέσβης ε.τ. και Διδάκτορας Ιστορίας, Περικλής Νεάρχου ▶️ Ο Μιχάλης Ιγνατίου, ανταποκριτής Ελληνικών και Κυπριακών ΜΜΕ στις ΗΠΑ Μία συζήτηση πάνω στα κρίσιμα ζητήματα των Εθνικών Θεμάτων με φόντο τις μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τις νέες ισορροπίες των στρατηγικών συντελεστών ισχύος σε όλο τον πλανήτη.

Περικλής Νεάρχου: Οι θέσεις Ροζάκη είναι η πολιτική Σημίτη στα ελληνοτουρκικά – Απαντήσεις 26-6-2020

ΤΑ ΓΕΜΙΣΤΑ

Από Στάθης Τσαγκαρουσιάνος...

Αλτουσέρ και Έλληνες διανοούμενοι

Του Γιώργου Καραμπελιά από το Άρδην τ. 63

Μέρος Β΄: Αλτουσέρ και Έλληνες διανοούμενοι
Τι είναι όμως εκείνο που νομιμοποιεί την απαίτηση της ηγεμονίας των διανοουμένων επί του προλεταριάτου αν όχι το γεγονός ότι αποτελούν τον εκπρόσωπο και τον φορέα της «φιλοσοφίας» και των «αντικειμενικών νόμων της ιστορικής κίνησης», απέναντι σε ένα προλεταριάτο που, στην καλύτερη περίπτωση –σύμφωνα με τον Λένιν του Τι να κάνουμε–, δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια ενός αυθόρμητου συνδικαλισμού;
Η πλέον πρόσφατη «φιλοσοφική» εκδοχή αυτής της απαίτησης υπήρξε ο αλτουσεριανός μαρξισμός, δηλαδή μια εκδοχή μαρξισμού προσαρμοσμένη στις ανάγκες μιας θεωρίας που δεν κυριαρχεί πλέον στο εργατικό κίνημα αλλά στα… Πανεπιστήμια. Γι’ αυτό και το πρόταγμα της «μαρξιστικής επιστήμης» θα πάψει να έχει ως σημείο αναφοράς τον Ιστορικό και Διαλεκτικό υλισμό του Ιωσήφ Στάλιν και θα αναφέρεται –τουλάχιστον στα ελληνικά Πανεπιστήμια– στο Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο του Λουί Αλτουσέρ.
Ο Λουί Αλτουσέρ, στα κείμενά του της δεκαετίας του 1960, χαρακτηρίζει ως «ιδεολογία», δηλαδή «ψευδή συνείδηση» και στρεβλή αναπαράσταση, όλες τις κοινωνικές, φιλοσοφικές, και λοιπές αντιλήψεις των ανθρώπων, εκτός από τον «επιστημονικό» μαρξισμό ο οποίος, και μόνον αυτός, συγκροτεί μία νέα «επιστήμη», την «επιστήμη της ιστορίας» και όχι πλέον κάποια ιδεολογία… [ ]
Μια ιδεολογική αναπαράσταση, ο αλτουσεριανός μαρξισμός, αυτοανακηρύσσεται σε φυσική επιστήμη και υποκαθιστά το αλάθητο των παλαιών θρησκειών. Στην πραγματικότητα, όλες οι κοσμοαντιλήψεις και κοσμοθεωρίες είναι ταυτόχρονα «επιστημονικές» –διότι εμπεριέχουν αληθινά στοιχεία, έστω και τα ελάχιστα– και κατ’ ανάγκην «ιδεολογικές», διότι δεν μπορεί να υπάρξει ανθρώπινη απόφανση η οποία να μη χρωματίζεται από την οπτική ή τα ιστορικά όρια αυτού που την εκφέρει. περιέχουν δηλαδή μεγαλύτερο ή μικρότερο μέρος αλήθειας και ψεύδους. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι ο μαρξισμός υπήρξε, για κάποια ιστορική στιγμή, πλησιέστερα στην «επιστημονική» αλήθεια, δεν έπαυε ταυτόχρονα να αποτελεί μια ιδεολογία. Πρόκειται για μια πανθομολογούμενη κοινοτοπία, ωστόσο, σύμφωνα με τον Αλτουσέρ της δεκαετίας του 1960 και τους σημερινούς Έλληνες μαθητές του, κάτι τέτοιο ισχύει για όλες τις προηγούμενες φιλοσοφίες εκτός από τον μαρξισμό, που μόνος αυτός συνιστά την «καθαρή επιστήμη»:
Ολόκληρη η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας δεν κυριαρχείται από το «πρόβλημα της γνώσης» αλλά από την ιδεολογική λύση, δηλαδή τη λύση που προκαταβολικά επιβάλλουν πρακτικά, ηθικά και πολιτικά «συμφέροντα», ξένα προς την πραγματικότητα της γνώσης (7).
Όλοι λοιπόν οι φιλόσοφοι επηρεάζονταν από την «ιδεολογία» τους εκτός από τους «μαρξιστές-επιστήμονες», για τους οποίους η «ιδεολογία αποτελεί την προϊστορία μιας επιστήμης» (8) και μόνο. Οι τελευταίοι μάλιστα δεν έχουν ανάγκη από το κριτήριο της πρακτικής, διότι η «Μαρξιστική Επιστήμη» έχει κατασκευάσει μια δική της πρακτική, τη «θεωρητική πρακτική», στο εσωτερικό της οποίας κρίνεται η επιστημονικότητα και όχι σύμφωνα με την αντιστοιχία της προς τη χυδαία πραγματικότητα:
Γιατί η θεωρητική πρακτική είναι η ίδια κριτήριο του εαυτού της, περικλείει τους απαιτούμενους τίτλους εγκυρότητας της ποιότητας του προϊόντος του[ ]. Η θεωρία του Μαρξ μπόρεσε να εφαρμοστεί με επιτυχία επειδή ήταν «αληθινή». Δεν είναι αληθινή επειδή εφαρμόστηκε με επιτυχία[ ]. Τους τίτλους  γνώσης δεν τους δίνει στη γνώση που παρήγαγε ο Μαρξ η κατοπινή ιστορική πρακτική: το κριτήριο της αλήθειας των γνώσεων που παρήγαγε η θεωρητική πρακτική του Μαρξ το παρέχει η ίδια η θεωρητική του πρακτική, δηλαδή η αποδεικτική αξία, οι επιστημονικοί τίτλοι των μορφών που εξασφάλισαν την παραγωγή αυτών των γνώσεων (9).

Τουρκοσειρές: Σημαντικές εξελίξεις μετά την κατάρρευση της τηλεθέασης

OI ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΣΕΙΡΩΝ 22-26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020

Από το IHA

Η κατάρρευση της τηλεθέασης των τουρκοσειρών στην ελληνική τηλεόραση προκάλεσε σημαντικές εξελίξεις την εβδομάδα 22-26 Ιουνίου 2020. Ο τηλεοπτικός ΣΚΑΙ τροποποίησε αιφνιδιαστικά το πρόγραμμα του από την Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020,  καταργώντας την μετάδοση επεισοδίων της σειράς «Ο Γιατρός» σε επανάληψη. Η τουρκική σειρά αντικαταστάθηκε με την επανάληψη επεισοδίων παλαιότερου, επιτυχημένου παιχνιδιού γνώσεων που είναι βέβαιο πως θα «προσελκύσει» μεγαλύτερη τηλεθέαση και περισσότερες διαφημίσεις.

Υπενθυμίζεται ότι η τηλεοπτική σειρά «Ο Γιατρός» που σταμάτησε πλέον να μεταδίδεται από τον ΣΚΑΙ, αποτελεί την αλα-Τούρκα απόδοση μιας εξαιρετικά επιτυχημένης νοτιοκορεάτικης παραγωγής, η οποία «εμπλουτίστηκε», για τις ανάγκες της τουρκικής προπαγάνδας «ήπιας ισχύος», μεταξύ πολλών άλλων, με την επίδειξη της σημαίας του ψευδοκράτους–μαριονέτα το οποίο εγκατέστησε η Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Ολόκληρη την εβδομάδα 22-26 Ιουνίου 2020, η τηλεθέαση των δύο τουρκικών σειρών που προβάλλονται στην ελληνική τηλεόραση, συνωστίστηκε και πάλι στις τελευταίες θέσεις της απογευματινής ζώνης, αφού το σύνθημα «Παίζουνε Τούρκικα; Αλλάζουμε κανάλι» φαίνεται να εφαρμόζεται από ολοένα και περισσότερους ευαισθητοποιημένους Έλληνες τηλεθεατές.

Όλα αυτά, υποχρεώνουν τα κανάλια ΣΤΑΡ και ΣΚΑΙ να «αναμιγνύουν»  τις κανονικές διαφημίσεις με τηλεαγορές και τηλεπωλήσεις, δημιουργώντας μια ασυνήθιστη εικόνα εναλλασσόμενης διαφήμισης προϊόντων μεγάλων πολυεθνικών (Unilever, Procter& Gamble, Colgate), αλλά και σημαντικών ελληνικών επιχειρήσεων (ΔΕΛΤΑ, Καραμολέγκος, ΓΙΩΤΗΣ  κ.α.) με δίλεπτες τηλεπωλήσεις έξυπνων μπαστουνιών, εισαγόμενων φίλτρων, ροφημάτων που διαφημίζονται για θαυματουργές ιδιότητες μεταξύ των οποίων και η αύξηση της λίμπιντο ή με τηλεαγορές από τον κύριο Ριχάρδο (αυτοπροσώπως) ο οποίος μας καλεί να του παραδώσουμε τα κοσμήματα μας σε … τιμές κοσμηματοπωλείου!

Όπως είναι φυσικό, κάτω από τις συνθήκες κατάρρευσης της τηλεθέασης στις τουρκικές σειρές, ταυτόχρονης διαφήμισης με τελεαγορές και τηλεπωλήσεις, καθώς και ακύρωσης της μετάδοσης της σειράς «Ο Γιατρός»,  οι συνολικές διαφημίσεις σε τουρκικές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης μειώθηκαν την εβδομάδα 22-26 Ιουνίου 2020 σε 288, από 425 περίπου της αμέσως προηγούμενης εβδομάδας.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΟΠΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΟ ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ ΧΑΝΙΩΝ (2/6/1941)

Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23(;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και την σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν στα σπίτια, έβγαλαν όλο τον κόσμο έξω, ξεχώρισαν τους άνδρες και τους εκτέλεσαν σε παρακείμενο ελαιώνα!

Η εκτέλεση έγινε από ομάδα αλεξιπτωτιστών υπό την ηγεσία του ανθυπολοχαγού της Luftwaffe, Horst Trebes και την διαταγή του στρατηγού Kurt Student και ήταν η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!

Ο Franz Peter Weixler ήταν ο πολεμικός ανταποκριτής της Βέρμαχτ, (ανταποκριτής προπαγάνδας), που φωτογράφισε την εκτέλεση και κράτησε τα αρνητικά, τα οποία με κάποιο τρόπο κατάφερε να τα διοχετεύσει σε έναν φίλο του στην Αθήνα, παρ’ όλο που το φιλμ κατασχέθηκε από τους ανωτέρους του και αναγκάστηκε να υπογράψει μία δήλωση σύμφωνα με την οποία δεν είχε κρατήσει αντίγραφα…

Λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, ο Weixler έχασε την θέση του για πολιτικούς λόγους, αλλά ήταν προφανές ότι οι φωτογραφίες είχαν κυκλοφορήσει, γιατί τον Ιανουάριο του 1944 συνελήφθη από την Γκεστάπο, δικάστηκε για προδοσία και φυλακίστηκε. Ο μόνος λόγος που δεν εκτελέστηκε -σύμφωνα με τα λεγόμενά του- ήταν ότι είχε καταστραφεί ο φάκελός του, τόσο στο Βερολίνο, όσο και στο αρχηγείο της Γκεστάπο στην Νυρεμβέργη. «Ένας λόγος που φυλακίστηκα», αναφέρει, «ήταν ότι είπα την αλήθεια σε φίλους σχετικά με την επιχείρηση των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, τον Μάιο του 1941 και τράβηξα φωτογραφίες».

Ο αμερικανικός ηγεμονισμός και οι ελληνικές φαντασιώσεις

Ήφαιστος Παναγιώτης

11 Ιουνίου 2020

2207

Μια ηγεμονική δύναμη όπως οι ΗΠΑ αυτό που επιδιώκει είναι ο  απρόσκοπτος έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πόρων, των διαρκών ανακατανομών ισχύος, των γεωπολιτικών προσβάσεων και των νέων ισορροπιών ισχύος και συμφερόντων, όπως επέρχονται εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αυτό που έχει σημασία για τις ΗΠΑ είναι η γεωπολιτικά σημαίνουσα Μικρά Ασία να κυριαρχείται από κράτος ή κράτη που θα εκπληρώνει τους στρατηγικούς τους σκοπούς.

Αυτή η καθημερινά καταμαρτυρούμενη αμερικανική στρατηγική (όπως παρόμοια και των άλλων ηγεμονικών δυνάμεων επί αιώνες) σημαίνει ότι όσα κράτη είναι απρόσεκτα ή για αντικειμενικούς λόγους αδύναμα, είναι αναλώσιμα και υποψήφια για την Κλίνη του Προκρούστη για κατακρεούργηση και διασκορπισμό. Αντίστροφα, οι Αμερικανοί συμβιβάζονται με όσα κράτη διαθέτουν ισχύ, στρατηγική και ικανή πολιτική ηγεσία, η οποία γνωρίζει πώς να συναλλάσσεται στη βάση των εθνικών συμφερόντων και αξιόπιστων κόκκινων γραμμών. Προφανώς, συναλλάσσονται επί ζητημάτων που δεν είναι ζωτικής σημασίας, ή που εύκολα εντάσσονται σε άλλο μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο της υπερδύναμης.

Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ, αλλά και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις, θα προσαρμόσουν την στρατηγική τους ανάλογα και αντίστοιχα εάν οι Έλληνες αυτοκτονήσουν αποδεχόμενοι την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας και την με αυτό τον τρόπο ένταξη της Κύπρου στην τουρκική σφαίρα επιρροής. Το ίδιο εάν η Ελλάδα συνεχίσει να συρρικνώνεται στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια, κάνοντας την μια γκάφα μετά την άλλη.

Μια Τουρκία που θα προχωρήσει σε αλλαγές μερικών επιλογών, για τις οποίες οι ΗΠΑ έχουν αντιρρήσεις, είναι καθόλα αναμενόμενο να βολεύει τις ΗΠΑ. Τι βολεύει τις ΗΠΑ;

• Πρώτον, η τουρκική ηγεσία να πάρει αποφάσεις που θα διασφαλίζουν ότι η Τουρκία θα είναι αγκυροβολημένη σύμμαχός τους.
• Δεύτερον, να μπορούν να κάνουν με την Άγκυρα στρατηγικές συναλλαγές κάθε είδους.
• Τρίτον, να μπορούν να ελκύουν την Τουρκία ολοένα και περισσότερο στο αμερικανικό στρατόπεδο με συνεχή ανταλλάγματα ελάσσονος γι’ αυτές σημασίας, αλλά ενδέχεται μείζονος σημασίας για άλλα κράτη της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα.

Ο ήρωας της επανάστασης του 1821 που πέθανε πάμφτωχος

Υπήρξαν πολλοί επαναστάτες που μετά το τέλος της Επανάστασης του 21 διώχθηκαν, απομονώθηκαν, φυλακίστηκαν με διάφορες ψευδείς κατηγορίες και κάποιοι από αυτούς εκτελέστηκαν.

Παράδειγμα ανιδιοτελούς  προσφοράς και θυσίας για την πατρίδα ήταν ο οπλαρχηγός και στρατηγός Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικητηράς ο Τουρκοφάγος (1782 -1849) από τη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα) του Ταΰγετου.

Έζησε όλη τη ζωή του υπηρετώντας την υπέρτατη αξία της θυσίας για την πατρίδα και την λευτεριά.

Αναφέρει ο ίδιος: «Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος, μα δε θα ήτανε σωστό να κάνω πραμάτεια το καπετανλίκι μου για να καζαντίσω!!!»

Ακόμη και το πολύτιμο σπαθί που του προσφέρθηκε ως επάθλου μετά την κατάληψη της “Τριπολιτσάς”, το δώρισε για ενίσχυση των Δημοσίων Εσόδων.

Λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, φυλακίστηκε στην Αίγινα προληπτικά με τη χαλκευμένη κατηγορία-εικασία του Ρωσόφιλου που ίσως να έφερνε Ρώσο Πρίγκιπα να αντικαταστήσει το βασιλιά Όθωνα.

Ξεχασμένος, ένας πολύτεκνος ήρωας, τυφλός και πάμφτωχος αποφυλακίστηκε για να καταλήξει στον Πειραιά επαίτης στο δρόμο.

Το ελληνικό κράτος του έδωσε άδεια επαίτη (!) μόνο για κάθε Παρασκευή – κι όχι Κυριακή που είχε περισσότερο πλήρωμα στην εκκλησία – μπροστά στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας. Ο τότε πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Αθήνα, όταν πληροφορήθηκε την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Στρατηγός, κατέβηκε στον Πειραιά.

Η Μύκονος και η ...ανοησία της αγέλης (εξαιρετικό!)

Του Κώστα Γρίβα

  Εδώ και πολλά χρόνια, η Μύκονος και το τουριστικό της μοντέλο αντιπροσωπεύει το πιο παρακμιακό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και το πιο στρεβλό και παθογενές μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης.

Η Μύκονος έχει εξελιχθεί σε έναν χώρο εκδήλωσης χυδαίας επίδειξης πλούτου και ναρκισσιστικών συμπεριφορών, σε έναν χώρο όπου συναγελάζεται, συμβιεί και χαριεντίζεται το οργανωμένο έγκλημα με την παρασιτική μεγαλοαστική τάξη.

Την τάξη η οποία πλούτισε τις προηγούμενες δεκαετίες διαγουμίζοντας τον εθνικό πλούτο και το ευρωπαϊκό χρήμα, οδηγώντας την Ελλάδα στην κατάσταση που είναι σήμερα.

Κοντά σε αυτούς μαφιόζοι και ολιγάρχες από τις χώρες της πρώην Σοβιετική Ένωσης, Άραβες και Τούρκοι που έρχονται να σκορπίσουν ευρώ και δολάρια, ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλο σε χοντροκοπιά και εγωπάθεια.

Και φυσικά, ελάχιστο από αυτό το χρήμα βρίσκει τον δρόμο του προς τα κρατικά ταμεία, αφού η φοροδιαφυγή είναι ο κανόνας.

Άρα, η εγκληματική συμπεριφορά που επέδειξαν οι αγέλες των ανεύθυνων νεόπλουτων, συνωστιζόμενοι σε μπαρ και βίλες εν μέσω πανδημίας, αδιαφορώντας προκλητικά για τις δυνητικές συνέπειες(1) που θα έχει η "διασκέδασή" τους, δεν είναι κάτι παράξενο.

Αντιθέτως, είναι η φυσιολογική για αυτούς συμπεριφορά. Και εδώ φαίνεται ξεκάθαρα πως το μοντέλο της "βαριάς βιομηχανίας" του τουρισμού με ατμομηχανή τη Μύκονο, δεν είναι απλά ατελές, ή αντιπαραγωγικό. Είναι εγκληματικό.

Έρμαν Έσσε: «Κάποιοι λιγοστοί άνθρωποι είναι σαν τα αστέρια...»

Κάποτε, της είπε:

Είσαι σαν και εμένα, είσαι αλλιώτικη από όλους τους ανθρώπους.

Είσαι η Καμάλα, τίποτα άλλο, και υπάρχει μέσα σου γαλήνη, ένα καταφύγιο όπου μπορείς να αποσυρθείς κάθε στιγμή και νοιώσεις ζεστασιά, το ίδιο και εγώ.

Λίγοι άνθρωποι έχουν αυτή την ικανότητα, και όμως θα μπορούσαν να την αποκτήσουν όλοι.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έξυπνοι, είπε η Καμάλα.

Όχι, είπε ο Σιντάρτα δεν είναι αυτό.

Ο Καμασβάμι είναι το ίδιο έξυπνος με μένα, αλλά δεν μπορεί να βρει καταφύγιο στον εαυτό του.

Άλλοι μπορούν και ας είναι στο μυαλό μικρά παιδιά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι Καμάλα είναι σαν το φύλλο που πέφτει, που ο αέρας το παίρνει, το στροβιλίζει για λίγο και ύστερα μετεωρίζεται και σωριάζεται στο χώμα.

Άλλοι όμως λιγοστοί είναι σαν τα αστέρια που ακολουθούν μια σταθερή τροχιά και δεν τα φτάνει ο άνεμος γιατί η τροχιά και ο νόμος που ακολουθούν βρίσκεται μέσα τους.

Έρμαν Έσσε, «Σιντάρτα»

Τίποτα δεν πάει χαμένο - Για αιολικά και πράσινα άλογα (πράττω αλόγιστα)

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Ήταν 24-05-2015 όταν έγινε, ίσως, η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης από το Δίκτυο φορέων και πολιτών για την Προστασία των Αγράφων, στο Παυσίλυπο. Εκεί, είχαν ακουστεί πρωτόγνωρα στοιχεία για το αναποτελεσματικό εγχείρημα των αιολικών και την απαραίτητη αφύπνιση του κόσμου. Θυμάμαι, την θετική έκπληξη αυτοδιοικητικού παράγοντα του νομού μας τότε, ασχέτως αν ο ίδιος στη συνέχεια συνέργησε απόλυτα στις επερχόμενες αδειοδοτήσεις, που μου έκανε εντύπωση. Είχε προηγηθεί, λίγα χρόνια πριν, η ίδρυση του Δικτύου (συμμετέχουν σ’ αυτό δραστήριοι σύλλογοι, όπως ο Ορειβατικός, της Οξυάς κ.ά.) και ακολούθησαν και άλλες κινήσεις – συλλογικότητες, όπως η Ανοιχτή Συνέλευση, ακόμα και κομματικές πρωτοβουλίες, για το ίδιο θέμα. Βέβαια, ας είμαστε ειλικρινείς, ελλοχεύει ένας κίνδυνος κατακερματισμού του αγώνα αν ο καθένας προβάλει την δική του αλήθεια και οπτική. Ας ευχηθούμε να μην συμβεί. 

Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλα αυτά τα χρόνια, σφυρηλατήθηκαν συνειδήσεις, ισχυροποιήθηκαν επιχειρήματα, εμπλουτίσθηκαν απόψεις, ενισχύθηκαν και αναπτύχθηκαν κινήσεις και αγώνες. Τώρα είναι πιο πολλοί οι συνειδητοποιημένοι – αποφασισμένοι ότι αυτό που γίνεται έχει αρνητικό πρόσημο και είναι έτοιμοι να αντιπαλέψουν την «πράσινη» επιχειρηματική ανάπτυξη και τα συνακόλουθα. Οι τελευταίες αντιδράσεις στον τόπο μας αλλά και αλλού, αφήνουν μια αισιοδοξία. 

Θεωρώ, καταλυτική την συμβολή του αείμνηστου Δημήτρη Παυλάκη στον όλο προβληματισμό, ο οποίοςδεν έμενε στην αισθητική παρεκτροπή ή την οικολογική ισοπέδωση, αλλά συχνά με προκλητικό λόγο και συγχρόνως με ισχυρά επιχειρήματα (σε άρθρα του, σε ομιλίες, αρκετές παρουσιάσεις και στην Καρδίτσα, υπάρχουν στο διαδίκτυο) κατέδειξε την οικονομική εκμετάλλευση για κάτι που, με τα έως τώρα επιστημονικά δεδομένα, δεν συμβάλλει ούτε στην ανάπτυξη, ούτε στην επάρκεια ενέργειας, ούτε στην κλιματική αλλαγή, ούτε στην οικολογική ισορροπία της χώρας. Έωλα και αίολα τα αιολικά!!! 

Οταν όλοι τα ξέρουμε όλα

Christos Yiannaras | 08 Jun 2020

Στον διεθνή στίβο η Τουρκία έχει τον «αέρα» αυτοκρατορίας. Στους πολίτες της καλλιεργεί μεθοδικά την αίσθηση αυτοκρατορικού μεγαλείου. Η συγκαταρίθμησή της στις «Μεγάλες Δυνάμεις» δεν θα της αρκούσε. Ιστορικά είναι μια συλλογική οντότητα εθισμένη στην αυτοκρατορική επωνυμία.

Η «αυτοκρατορία» παραπέμπει καταγωγικά σε «τάξη πραγμάτων» (ordo rerum): συνύπαρξη λαών, φυλών, παραδόσεων με συνεκτικό δεσμό όχι «πεποιθήσεις» ούτε νομικές συμβάσεις. Ο άξονας συνοχής μιας αυτοκρατορίας ήταν πάντοτε ένας «πολιτισμός»: «νόημα» της ύπαρξης, που διαμορφώνει «τρόπο» συνύπαρξης.

Με την άλωση της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης, οι Τούρκοι φιλοδοξούσαν να είναι αυτοί που συνεχίζουν την ύπαρξη και την αίγλη της πρώτης στην Ιστορία αυτοκρατορίας. Συνεχίζουν το γέννημα της στρατηγικής και πολιτικής ιδιοφυΐας του Μεγαλέξανδρου, θαυμαστά γονιμοποιημένο από το οργανωτικό-διοικητικό ταλέντο των Ρωμαίων και πλουτισμένο με το «νόημα» της Εκκλησίας ως κοινωνούμενης υπαρκτικής ελευθερίας.

Μιμήθηκε ο Μωάμεθ ο Πορθητής τους θεσμούς και το κάλλος (Υψηλή Τέχνη και μεγαλοπρέπεια) που συνόδευαν την άσκηση εξουσίας στην επικράτεια της Παλαιάς και της Νέας Ρώμης. Ομως δεν διέθετε παρά μόνο την παιδαριώδη μεταφυσική του Ισλάμ. Με αποτέλεσμα, να οδηγηθεί η αυτοκρατορία, αργόσυρτα αλλά νομοτελειακά, στην παρακμιακή αυτεξουθένωση, στον μαρασμό και στον εκπεσμό.

Τέσσερις αιώνες μετά τον Μωάμεθ, ο Κεμάλ Ατατούρκ πίστεψε αυτό που στην εποχή του φάνταζε αυτονόητο: ότι η αυτοκρατορία θα μπορούσε να σωθεί με τον «εκσυγχρονισμό» της. Και εκσυγχρονισμός σήμαινε (επίσης αυτονόητα) τον μιμητικό «εξευρωπαϊσμό»: την παθητική αντιγραφή επιτευγμάτων απελευθέρωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών από θεσμούς και πρακτικές του σκοτεινού μεσαίωνα. Βάλθηκε ο Κεμάλ να μετασκευάσει βίαια την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε σύγχρονο άθρησκο τουρκικό «εθνικό κράτος». Και επαναλήφθηκε στην Τουρκία η στανική μετάλλαξη πολιτισμού – άλλαξε η γραφή της γλώσσας, η ενδυμασία των ανθρώπων, σύνολος ο τρόπος του βίου. Ο καινούργιος στόχος της «Μεγάλης Δύναμης» αναπλήρωσε, για μερικές δεκαετίες, την ξιπασιά της «αυτοκρατορίας».

Μήπως ο Κολοκοτρώνης και ο Κασομούλης είχαν διαβάσει Παπαρρηγόπουλο;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Βλέπω ότι κάποιοι ενοχλούνται από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο (1815-1891). Ο εθνικός μας ιστορικός κατηγορείται ότι αποκατέστησε το Βυζάντιο και «ενέπλεξε την Ιστορία στα γρανάζια της εθνικής ιδεολογίας». Κι όμως, όποιος διαβάσει τα κείμενα των ανθρώπων που προετοίμασαν το 1821 και αυτών που πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση, θα διαπιστώσει ότι το Βυζάντιο/Ρωμανία ήταν καταγεγραμμένο στην εθνική μνήμη όλων των Ελλήνων, λαϊκών και κληρικών, αγραμμάτων και λογίων, από το 1453 μέχρι και το 1821, αλλά και αργότερα.

Οι γιαγιάδες και οι μανάδες που εμψύχωναν τα ελληνόπουλα στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά είχαν επηρεασθεί από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο; Χρονικώς αδύνατον! Απλώς εξέφραζαν τους μύχιους πόθους ενός λαού.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν είπε στον Άγγλο Πλοίαρχο Χάμιλτον ότι δεν δέχεται να συνθηκολογήσει με τους Τούρκους, διότι «ο βασιλέας μας συνθήκη δεν έκαμε», μιλούσε ως συνεχιστής των αγώνων του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Είχε διαβάσει Παπαρρηγόπουλο; Όχι βέβαια. Αλλά έλεγε αυτό που υπήρχε μέσα στην καρδιά των αγωνιζομένων. Πίστευαν στη Μεγάλη Ιδέα, πίστευαν ότι είναι συνεχιστές του Βυζαντίου.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ: BILL GATES, GSK, ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΙNFOWAR -ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

5 Ιουνίου, 2020 από seisaxthiablog

Είναι πια ηλίου φαεινότερο ότι όλα γίνονται για το εμβόλιο και τον εμβολιασμό. Άλλος τρόπος θεραπείας δεν υπάρχει. Ή υπάρχει στον επιστημονικό και μη κόσμο, που δεν έχει σχέση με την εξουσία[i].

 (Υπάρχει και μια πολύ πολιτική διάσταση στο θέμα της αντιμετώπισης του coronavirus, αλλά θα πούμε ότι «δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας», αν και θα προκύψει να είναι).

O  κ. πρωθυπουργός σε μια συνέντευξη του αναφέρεται στην ανάγκη «εμβολίων για όλο το λαό». Και στην τελευταία αποστροφή του αποσπάσματος δεν παραλείπει να μας πει «όπως είπε και η κ. Μπελίντα Γκέητς». Ειδική κι αυτή επί των επιδημιών.

Ας πούμε, ότι από έναν φίλο των πολυεθνικών του φαρμάκου, των τραπεζιτών κλπ δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο και πρέπει να πούμε ότι είναι πολύ σημαντική η ευχή για το κόστος της θεραπείας.

Λίγο πριν, 28/4/2020, είχε εμφανιστεί άρθρο με ανάλογο θέμα, στο infowar του κ.Χατζηστεφάνου, γνωστού αριστερού, αντιιμπεριαλιστή δημοσιογράφου, διάσημου από τα ντοκιμαντέρ κατά της «χρεοκρατίας» και το πιο πρόσφατο υπέρ του Μαδούρο[ii]:

Από το άρθρο μαθαίνουμε ότι έχει συσταθεί Μη Κυβερνητική Οργάνωση με σκοπό να μην πέσουν τα εμβόλια σε χέρια μονοπωλίων. Όπως μας λέει το άρθρο:

«Πιθανώς το μεγαλύτερο πρόβλημα στον παγκόσμιο αγώνα δρόμου για ένα εμβόλιο κατά του SARS–CoV-2, είναι το πώς αυτό το εμβόλιο θα γίνει διαθέσιμο στον πληθυσμό ολόκληρου του πλανήτη».

«Οι ανησυχίες είναι ακόμη μεγαλύτερες σε αυτήν την πανδημία του SARS-CoV-2, όπως δηλώνει μιλώντας στον Guardian η Jane Halton, πρώην υπουργός Υγείας και Οικονομικών της Αυστραλίας, και πρόεδρος της Συμμαχίας για τις Καινοτομίες στην Επιδημιολογική Προετοιμασία (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations – CEPI), μιας παγκόσμιας οργάνωσης που επιχειρεί να κατευθύνει πόρους χρηματοδότησης σε ανεξάρτητα ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη εμβολίων εναντίον αναδυόμενων μεταδοτικών ασθενειών.