Βίοι παράλληλοι μιας εθνομηδενιστικής απάτης

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα στη «μεγάλη πορεία» του εθνοαποδομητισμού (στο εξής εθνομηδενισμός) στην Ελλάδα; Ήταν η θεωρία για την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας, η οποία, όμως, εγκαταλείφθηκε νωρίς (παρότι εκδηλώθηκε λυσσαλέα), διότι δεν μπορούσε να απαντήσει στο στοιχειώδες ερώτημα: «Ποια μέρα, ποια βδομάδα, ποιον μήνα, ποιο έτος, ποιον αιώνα έπαψε να ομιλείται ή να γράφεται η ελληνική γλώσσα στη λόγια ή δημώδη μορφή της στην κυρίως Ελλάδα ή στις ευρύτερες περιοχές που περιείχαν Ελληνισμό;».

Αν όμως το πρώτο βήμα εγκαταλείφθηκε νωρίς, το δεύτερο βήμα, η περίφημη «ασυνέχεια του ελληνικού έθνους» (παρότι βλακώδης θεωρία όσο και εκείνη για την ασυνέχεια της γλώσσας) περπάτησε και περπατάει ακόμα. Βασικό σόφισμα των εθνομηδενιστών είναι η πρωθύστερη χρήση της έννοιας του έθνους (που στη διαχρονία του έχει διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς) και η ταύτισή της με τις εθνικές διεργασίες της νεώτερης μόνον εποχής.

Παρουσιάζουν με αξιοπερίεργη «αυθεντία» το έθνος συνυφασμένο με την εποχή μετά τον Διαφωτισμό, ταυτισμένο σχεδόν με τα αστικά κράτη, ή τις νεώτερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Παραγνωρίζουν, όμως, τις προγενέστερες μορφές του έθνους. Μορφές για τις οποίες, αν καταδεχόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς θα ήταν το ίδιο βλάκας, όσο ορισμένοι εκ των εθνομηδενιστών, όταν έφθασαν να ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος. Προφανώς την Επανάσταση αυτή την έκαναν Πετσενέγοι!

Βασικό τέχνασμα των εθνομηδενιστών είναι η προώθηση της σύγχυσης των εννοιών έθνος, εθνικισμός, πατρίδα, εθνικοφροσύνη, ρατσισμός κ.α. Όλες οι έννοιες βαλμένες σε ένα μίξερ, στο οποίο ρίπτονται πολιτιστικές παραδόσεις, ταυτότητες και μέρη της ιστορίας. Αποτέλεσμα είναι η αυτογνωσία να αντικαθίσταται από τον αυτοπροσδιορισμό και η αλήθεια, δια της αποδείξεώς της, από την αλήθεια του καθενός.

Ο μέγας κριός του εθνομηδενισμού είναι η θεωρία της διακοπής (και η φυλετική) της συνέχειας των Ελλήνων, κατά τον 7ο-8ο αιώνα, που συμπίπτει με την κάθοδο των Σλάβων στην ελληνική χερσόνησο. Ούτε οι Έλληνες των άλλων περιοχών φαίνεται να τη γλύτωσαν, τους έφαγε κι αυτούς το σκοτάδι των φωταδιστών. Μπορεί η θεωρία αυτή να έχει ανατραπεί από τους πάντες όλους ιστορικούς (πολύ διαφορετικών σχολών μεταξύ τους), αλλά η ευήθεια είναι αήττητη κι έτσι οι εθνομηδενιστές παραμένουν εδραίοι στο δόγμα τους.

Ο πολιτικός Παπαδιαμάντης και η Ρωμηοσύνη

Του Σαράντου Καργάκου

 Ο Παπαδιαμάντης υπήρξε ο κορυφαίος λογοτέχνης πεζογράφος που ανέδειξε ο ελληνικός χώρος και κόσμος από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Ήταν όμως και ποιητής. Όχι διότι έγραψε κάποια ποιήματα που δεν έχουν ιδιαίτερη ποιητική πνοή. Όπως γράφω στη δίτομη ιστορία μου του Ελληνικού Κόσμου (τόμ. Β’, σ. 531 - Οι παραπομπές γίνονται στην έκδοση Βαλέτα.), η ποιητικότητά του αποκαλύπτεται στα μεγάλα πεζογραφήματα του. 

Έκανε τον πεζό λόγο ποίηση. Ως κορυφαίος πεζογράφος, λοιπόν, δεν ήταν ο Παπαδιαμάντης ένας μονοδιάστατος συγγραφέας, πρωτίστως θρησκευτικός, όπως τον παρουσίασε μια κατηγορία θαυμαστών και άλλη μία κατηγορία επικριτών. Ήταν ένας πολυεπίπεδος συγγραφέας, και ως άνθρωπος μια σύνθετη προσωπικότητα, ένας ψυχικός συλλαβόγριφος, που είναι δύσκολο να ερμηνευθεί, αν εξετασθεί από μία και μόνο οπτική γωνία. 

Κατ’ εμέ ο Παπαδιαμάντης, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως αρνούμαι τη θρησκευτικότητα, τον θρησκευτισμό, τον ερωτισμό, τη φυσιολατρία, τον παγανισμό και την ψυχολογική του διεισδυτικότητα, είναι ένας μεγάλος κοινωνικός και πολιτικός συγγραφέας, ο μεγαλύτερος πολιτικός συγγραφέας των γραμμάτων μας, ο βαθύτερος μελετητής της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της δικής του εποχής αλλά και των μεταγενεστέρων εποχών μέχρι των σημερινών κακών μας των καιρών. Ως πολιτικός συγγραφέας ο Παπαδιαμάντης είναι και οξύτατος σατιριστής και γι’ αυτό ίσως ενόχλησε τότε, όπως ενοχλεί και νυν. Κι επειδή οι πολιτικοί στοχασμοί του Παπαδιαμάντη ήσαν άκρως ενοχλητικοί, καθότι ήσαν σωστοί, βρέθηκε και γι’ αυτόν η ταμπέλα του «συντηρητικού» και του «αντιδραστικού». 

 Αλλ’ όμως κανείς προοδευτικός δεν μας έχει δώσει με τόση περιγραφική γλαφυρότητα την ευτέλεια του τότε και νυν πολιτικού μας βίου στο βαθμό που το πέτυχε ο Παπαδιαμάντης με το περίφημο αφήγημα «Οι Χαλασοχώρηδες», που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην Ακρόπολι του Γαβριηλίδη τον Αύγουστο του 1892.

Γαλλία: Πολιτικό αδιέξοδο και “διπλή νομιμότητα”

Παρίσι, του Δημ. Κωνσταντακόπουλου

Ο Κάρολος Μαρξ είχε αποκαλέσει στην εποχή του τη Γαλλία το «πολιτικό» και την Αγγλία το «οικονομικό εργαστήρι» της Ευρώπης.

Από τότε, την Αγγλία υποκατέστησαν μάλλον οι Ηνωμένες Πολιτείες ως «μήτρα» νέων οικονομικών παραδειγμάτων στην οικονομία του καπιταλισμού, η Γαλλία όμως παραμένει το «πολιτικό εργαστήρι» της ηπείρου μας.

Και παρά τον αντιφατικό, συχνά συγκρουσιακό και ενίοτε επικίνδυνο χαρακτήρα των όσων μπορούν να συμβαίνουν στη χώρα του Ροβεσπιέρου και του Ντε Γκωλ, ελπίζει πάντα κανείς ότι μέσα από αυτές τις ζυμώσεις, αλλά και τις συγκρούσεις, θα μπορούσε να προκύψει, σε κάποια στιγμή, μια διαφορετική Ευρώπη, ένα νέο «υπόδειγμα», προς όφελος των ευρωπαϊκών λαών και όλου του κόσμου. Αν και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι κρίσεις σαν αυτή στην οποία σήμερα βρίσκεται η ήπειρος εγκυμονούν και κινδύνους πολύ μεγάλων, ιστορικών οπισθοδρομήσεων.

Το φάντασμα της Επανάστασης

«Φοβηθήκαμε ότι ζούμε μια νέα 10η Αυγούστου», εξομολογήθηκε στη Journal de Dimanche ένας συνεργάτης του Προέδρου Μακρόν.  Εννοούσε την 10η Αυγούστου 1792, όταν η κατάληψη του ανακτόρου των Tuilleries από την Εθνοφρουρά της Κομμούνας του Παρισιού και τους fédérés της Μασσαλίας και της Βρετάνης προκάλεσε την πτώση της γαλλικής μοναρχίας.

Ακριβώς επειδή στα Ηλύσια Πεδία «είδαν τον χάρο με τα μάτια τους», ο Πρόεδρος Μακρόν έσπευσε να αποδεχθεί το αρχικό αίτημα των Κίτρινων Γιλέκων καταργώντας τον φόρο στα καύσιμα που είχε επιβάλει και αυξάνοντας τον κατώτερο μισθό.

Συνολικό δημοσιονομικό κόστος δέκα δις ευρώ, που προκάλεσαν την οργή του Γερμανού Επιτρόπου Έτινγκερ. Τον οποίο έσπευσαν όμως αμέσως να «ανακαλέσουν στην τάξη» οι συνάδελφοί του, με επικεφαλής τον Μοσκοβισί, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα των στιγμών. Άλλωστε, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα επιβαρύνει μακροχρόνια τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι τις επιχειρήσεις, δια της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή των εισόδων των ασφαλιστικών ταμείων. Πρόκειται για αναδιανομή στο εσωτερικό τους και δάνειο από το μέλλον.

Επρόκειτο πάντως για την πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που η γαλλική εξουσία υποχωρούσε σε κάποιο λαϊκό αίτημα ή ανακαλούσε ένα ήδη αποφασισμένο μέτρο. Από την άποψη αυτή ήταν μια πολύ μεγάλη νίκη των Κίτρινων Γιλέκων και τους έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Η συναρπαστική έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που συνδέει την Ποντιακή διάλεκτο, που κινδυνεύει να εκλείψει, με τα αρχαία Ελληνικά.

Η συναρπαστική έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που συνδέει την Ποντιακή διάλεκτο, που κινδυνεύει να εκλείψει, με τα αρχαία Ελληνικά.  

επιμέλεια / μετάφραση
Νόπη Παπαδοπούλου

Συναρπαστική έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ συνδέει την Ποντιακή διάλεκτο, που κινδυνεύει να εκλείψει, με τα αρχαία Ελληνικά.  

Μέχρι τους μεσαιωνικούς χρόνους, η περιοχή της Τραπεζούντας, στη Μαύρη Θάλασσα στην ακτή της Τουρκίας, βρισκόταν στο επίκεντρο του Ελληνόφωνου κόσμου. Η γη του θρυλικού βασιλείου των Αμαζόνων αποικίστηκε από τους Έλληνες τον 8ο και 7ο αιώνα π.Χ. και απαθανατίστηκε στην Ελληνική μυθολογία ως η περιοχή από την οποία ο Ιάσονας και το πλήρωμά του των 50 Αργοναυτών ξεκίνησαν το ταξίδι τους κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας αναζητώντας το Χρυσόμαλλο Δέρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το πέρασμα χιλιετιών στην πολιτική και κοινωνικοπολιτική ιστορία της ευρύτερης περιοχής, σε αυτή την ορεινή και απομονωμένη βόρειο-ανατολική γωνιά της Μικράς Ασίας, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μιλούν Ελληνικά. Η μοναδικότητα της διαλέκτου - γνωστή ως Ρωμέικα- αποτελεί ένα συναρπαστικό μονοπάτι για το γλωσσικό παρελθόν και παρόν, όπως ανακαλύπτει η Δρ Ιωάννα Σιταρίδου, λέκτορας της Ρομαντικής Φιλολογίας του Τμήματος Σύγχρονων και Μεσαιωνικών Γλωσσών και Διευθύντρια Σπουδών στη Γλωσσολογία στο Κολλέγιο Queens.

Στα πρόθυρα της εξαφάνισης

Τα Ρωμέικα αποδεικνύεται πως είναι ένα γλωσσικό χρυσωρυχείο για την έρευνα, εξ’ αιτίας του αναπάντεχου αριθμού των αρχαϊκών χαρακτηριστικών που μοιράζεται με την Κοινή Ελληνική γλώσσα των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, η οποία ομιλούνταν στο αποκορύφωμα της Ελληνικής επιρροής στη Μικρά Ασία, από τον 4ο αιώνα π.Χ. έως τον 4ο αιώνα μ.Χ.

Η Δρ Σιταρίδου εξηγεί πως "παρά το γεγονός ότι τα Ρωμέικα δύσκολα μπορεί να περιγραφούν ως κάτι άλλο παρά μια σύγχρονη Ελληνική διάλεκτος, διατηρούν έναν εντυπωσιακό αριθμό γραμματικών χαρακτηριστικών που προσθέτουν μια αίσθηση αρχαίων Ελληνικών στη δομή της διαλέκτου - χαρακτηριστικά που έχουν χαθεί εντελώς από άλλες ποικιλίες της σύγχρονης Ελληνικής γλώσσας".

«Στη φυλακή ο κολλητός του Σόρος?…»: Παραιτούνται οι Αλβανοί βουλευτές για να «πέσει» ο Ράμα – Πρωτοφανής πολιτική κρίση στην Αλβανία που θα οδηγήσει σε ραγδαίες εξελίξεις.

“Φλέγεται” η Αλβανία καθώς οι Αλβανοί πολιτικοί της αντιπολίτευσης τόλμησαν να εφαρμόσουν σχέδιο ολικής πολιτικής ρήξης.

Με ιαχές “στην φυλακή ο κολλητός του Σόρος” , μετά τη μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου, η αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος αποφάσισε κλιμάκωση της πολιτικής ρήξης προκειμένου ανοίξει τις διαδικασίες για λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου και νέες πρόωρες εκλογές.

Άπαντες οι βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος παραιτήθηκαν από τις βουλευτικές τους έδρες για να προκαλέσουν έκτακτες εκλογές! Η κοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος συμπεριλαμβάνει και αρχηγούς συμμαχικών της κομμάτων, όπως του ΚΕΑΔ της ελληνικής μειονότητας.

Η κοινοβουλευτική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισε να «κάψει» τις λαϊκές εντολές, ως τον ύστατο τρόπο ανατροπής της κυβέρνησης του Έντι Ράμα.

Αργότερα ακολούθησε και το αντιπολιτευόμενο «Σοσιαλιστικό Κίνημα για την Ένταξη» (LSI), το οποίο κέρδισε 19 έδρες στις τελευταίες εκλογές. Ο ηγέτης του δήλωσε ότι υποστηρίζει τα όσα δήλωσε ο Λουλζίμ Μπάσα.

Το τελικό “κτύπημα” ήρθε από την πρόεδρο της τρίτης πολιτικής δύναμης της Αλβανίας (LSI) και σύζυγο του Προέδρου της Δημοκρατίας, Μόνικα Κρυεμάδη, η οποία ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθούν και οι 19 βουλευτές του κόμματος της.

Όπως γίνεται αντιληπτό πλέον στην Αλβανία ξέσπασε σοβαρή και πρωτοφανής πολιτική κρίση που θα οδηγήσει τάχιστα σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.

Πιο αναλυτικά, ομόφωνα ενέκρινε τη Δευτέρα την από την Κυριακή δημοσίως διατυπωθείσα πρόταση του προέδρου Λουλζίμ Μπάσα, δηλαδή όλοι οι βουλευτές να παραιτηθούν από τις έδρες  τους για να οδηγήσουν σε αδιέξοδο την κυβέρνηση Ράμα και για να αναγκάσουν την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ: Μας έλεγαν θα νικήσετε...

ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΕΧΝΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ

ΚΛΙΚ ΕΔΩ Ή ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ...

Ο πρωτάνθρωπος

του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη

Μπορεί ο Πολάκης (το κύριος δεν του αντιστοιχεί) να θέλει να αυτοπροβάλλεται σαν ατρόμητος, γενναίος, ευθύς και λαϊκός, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει επίγνωση ούτε των λόγων του, ούτε των πράξεών του, περιφρονεί τον δοκιμαζόμενο λαό και τελικά δεν είναι παρά ένας θρασύδειλος. Γεννημένος από την ίδια μήτρα που γεννάει τους χρυσαυγίτες.

Γιατί οι φασίστες είναι εκείνοι που θεωρούν δικαίωμά τους να τραμπουκίζουν, προκειμένου να επιβάλουν αυτά που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι δίκαια. Οι φασίστες πιστεύουν ότι υπέρτατος νόμος είναι ο φυσικός νόμος. Το φυσικό δίκαιο. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να θεωρεί ότι δίκαιο είναι ό,τι θεωρεί ο ίδιος δίκαιο και να θέλει να το επιβάλει με τη βία. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σ έναν που νόμισε ότι είναι θιγμένος να απειλήσει, να δείρει ή να σκοτώσει. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε μια οικογένεια να ξεκληρίσει μια άλλη για δέκα μέτρα γης. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν αδερφό να σκοτώσει τον αγαπητικό της αδερφής. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν φανατικό να τραμπουκίσει, να δείρει, να σκοτώσει όποιον νομίζει για αντίπαλο. Όλα αυτά είναι φασισμός. Και αρκετά απ αυτά είναι χαρακτηριστικά του Πολάκη.

Στόν αντίποδα του φυσικού νόμου η ανθρωπότητα, και μάλιστα η Αθηναϊκή ανθρωπότητα εδώ και 2.500 χρόνια όρθωσε των νομικό νόμο. Το νομικό δίκαιο. Και έβγαλε τους ανθρώπους από τη ζούγκλα και τη δεσποτεία, ανεβάζοντάς τους σε Πολίτες. Ο Πολάκης δεν έχει ανέβει ακόμα αυτή την κλίμακα των ειδών. Ζει ακόμα στη ζούγκλα. Και δεν είναι ο μόνος.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ἀπὸ τὸν διαδικτυακὸ δίαυλο «Ἑστία TV»-Μεγάλη Διαδικτυακὴ Τηλεόραση τῆς Οἰκουμενικῆς Ἑλληνικότητας

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ: Ο Θεός χορευτής: Ο Φ.Νίτσε απέναντι στον Θεό

Ο Θεός χορευτής: Ο Φ.Νίτσε απέναντι στον Θεό

Διαβάστηκε 15.2.2019 σε εκδήλωση στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά στη Πλάκα

Η σχέση του Νίτσε με το Ιερό ταυτίζεται με την εξέλιξη του στοχασμού του και  καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ίδιας του της ζωής.

Όπως μας πληροφορεί ο βιογράφος του Ντανιέλ Αλεβύ καταγόταν από οικογένεια προτεσταντών ιερέων. Σε ηλικία τεσσάρων ετών θα χάσει τον πατέρα του, γεγονός που θα σημαδεύσει τον χαρακτήρα του. Ο θάνατος του πατέρα  προαναγγέλλει τον θάνατο του Θεού. Σύμφωνα με την ψυχολογική ερμηνεία του Ν.Αλεβύ «ο Θεός πέθανε, θα φωνάξει μέσα στην αγωνία των τριάντα χρόνων του, κ’ η φωνή του θα επαναληφθεί από τις αντηχήσεις του κόσμου. Η κραυγή αυτή δε θα’ χε τη σπαραχτική της δύναμη, ίσως-ίσως μάλιστα και να μην είχε αναπηδήσει καθόλου από το λαρύγγι του, αν το παιδί δεν είχε πληγωθεί ως τα κατάβαθά του από τα τρομαχτικά λόγια: Ο πατέρας πέθανε»[1]. 

Ο Μ.Χαιντέγκερ στο έργο του «Νίτσε, η βούληση για ισχύ ως τέχνη»[2] θεωρεί τον Νίτσε ως μεταφυσικό στοχαστή  και την μεταφυσική ως  θεμελιώδη θέση του Νίτσε[3].  Αναγνωρίζει  ως κατόρθωμά του ότι «είναι ο πρώτος, αν εξαιρέσουμε τον Χαίλντερλιν, ο οποίος απέσπασε ξανά το «κλασσικό» από την παρερμηνεία του κλασικισμού  και του ουμανισμού. Η εναντίωση του στην εποχή του Βίνκελμαν και του Γκαίτε είναι ιδιαίτερα εύγλωττη στη Βούληση για ισχύ»[4]. Στο πρώτο έργο του με τον τίτλο «Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της  μουσικής» αφενός συμπεραίνει ότι το τραγικό προκύπτει από την συνάντηση δύο όψεων του απολλώνιου και του διονυσιακού στοιχείου αφετέρου η ύπαρξη δικαιώνεται ως αισθητικό γεγονός, δηλαδή η ζωή νοηματίζεται από την τέχνη.

Διασκέψεις «Ασφαλείας» των κεφαλαιοκρατών

Ιστορία

Επιμέλεια  Ομάδα ¡H.lV.S! //

Η φετινή -αυτών των ημερών, «Διάσκεψη του Μονάχου [κατ’ ευφημισμό] “Ασφαλείας”» (Münchner Sicherheitskonferenz-Munich Security Conference) έγινε περισσότερο γνωστή με αφορμή την απονομή του  βραβείου «Ewald von Kleist»,  στους Τσίπρα και Ζάεφ (της πρώην ΦΥΡΟΜ και και νυν Северна Македонија «Βόρεια Μακεδονία») για την υπογραφή της ΝΑΤΟϊκής «Συμφωνίας των Πρεσπών» (μισό-μισό για να μη στεναχωριέται κανείς).

Η χρονιάτικη αυτή μάζωξη, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την Παγκόσμια Ασφάλεια και Σταθερότητα» ξεκίνησε το 1963 και έχει εξελιχθεί σε κατεξοχήν όργανο χειραγώγησης, αφού συμμετέχουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, υπουργοί άμυνας και εξωτερικών, επικεφαλής διεθνών οργανισμών, «εξέχοντες» ακαδημαϊκοί κλπ «παράγοντες», επικεφαλής «δεξαμενών σκέψης» (τhink τanks) και κάθε είδους ειδικοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Φέτος την παρακολούθησαν 35 πρόεδροι και πρωθυπουργοί, 50 υπουργοί εξωτερικών και τουλάχιστον 30 υπουργοί άμυνας, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ καθώς και η Μογκερίνι «Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας» πανταχού παρούσα και πάλι η Τουρκία, με πρωθυπουργό και ΥπΕξ&Α και βέβαια κουστωδία ολόκληρη των ΗΠΑ με κυβερνητικούς παράγοντες (επικεφαλής ο Πενς) μεγάλη αντιπροσωπεία του Κογκρέσου με την Πελόσι κά. Φυσικά συμμετέχει και σύσσωμη σχεδόν η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας με επικεφαλής τη Μέρκελ, ενώ Μητσοτάκης και Τσίπρας συναγωνίστηκαν στο ποιος θα δηλώσει πρώτος «το παρών».

π. Ευάγγελος Γκανάς, O χριστιανισμός ως έσχατο εξιλαστήριο θύμα

[Εισήγηση του π. Ευαγγέλου Γκανά κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Ρενέ Ζιράρ, Βία και Θρησκεία: Αιτία ή αποτέλεσμα; μετάφραση Αντώνιος Καλατζής, εκδόσεις Νήσος, Αθήνα 2017, Άγιος Παύλος (Αγγλικανική Εκκλησία Αθηνών) 30/11/2018]

Ένα παράθεμα, κάπως εκτενές, το οποίο δεν προέρχεται από τον Ζιράρ, θα μας βάλει στο θέμα:

«Επιτρέψτε μου… να επαναλάβω πως ο Θεός, ενώ πάντα υπήρξε ένα πρόβλημα, τώρα είναι το πρόβλημα… Όταν μιλάμε για συμμαχία πολιτισμών, σκεφτόμαστε ειδικά τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους, αυτούς τους εχθρούς αδελφούς που εναλλάσσονται, στη διάρκεια της Ιστορίας, μια ο ένας, μια ο άλλος, στους τραγικούς και κατά τα φαινόμενα ατέρμονους ρόλους του δήμιου και του θύματος. Επομένως, είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Θεός ως πρόβλημα, ο Θεός ως εμπόδιο στη μέση του δρόμου, ο Θεός ως πρόσχημα για το μίσος, ο Θεός ως φορέας διχόνοιας… Αυτό το Θεό δεν μπορούμε να τον ξεριζώσουμε απ’ τα κεφάλια μας, δεν το μπορούν καν οι άθεοι, μεταξύ των οποίων με συγκαταλέγω. Τουλάχιστον όμως ας τον αμφισβητήσουμε... Ας αμφισβητήσουμε αυτή την επινόηση, ας λύσουμε αυτό το πρόβλημα, ας αναγνωρίσουμε έστω πως υπάρχει. Προτού τρελαθούμε όλοι. Κι έπειτα — ποιος ξέρει; — ίσως υπάρξει τρόπος ώστε να μη συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας». 

Και λίγο παρακάτω ο ίδιος συγγραφέας θα δει τον Θεό της Βίβλου ως τον αποχρώντα λόγο της απάνθρωπης πολιτικής του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους: «Καταλαβαίνουμε καλύτερα τον βιβλικό θεό όταν γνωρίζουμε τους οπαδούς του. Ο Ιεχωβάς, ή Γιαχβέ, ή όπως τον λένε, είναι ένας θεός μνησίκακος κα άγριος που οι Ισραηλινοί κρατούν διαρκώς επίκαιρο».

19 Φεβρουαρίου 1959: Η Κύπρος Ανεξάρτητο Κράτος

19 Φεβρουαρίου 1959: Η Κύπρος Ανεξάρτητο Κράτος

&

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

 Σαν σήμερα 19 Φεβρουαρίου του 1959 η Κύπρος μετά από πολυετείς αγώνες με τις συμφωνίες Λονδίνου- Ζυρίχης κερδίζει  επιτέλους την πολυπόθητη για τον λαό της ανεξαρτησία.

Αρκετά χρόνια πριν ,το 1938, και στις 26 Φεβρουαρίου στο χωριό Τσάδα της Κύπρου γεννήθηκε ένας μεγάλος ήρωας του Ελληνισμού. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.

Τα δυο αυτά σημαντικά γεγονότα, την ανεξαρτησία της Κύπρου και τα γενέθλια του ήρωα Ευαγόρα τιμούμε σήμερα με αυτό το λιτό άρθρο-αφιέρωμα.

 Ταξίδι στο νότο… ταξίδι εκτός Ελληνικών συνόρων, στην μαρτυρική Κύπρο -… ταξίδι στο χρόνο και τις σελίδες της ιστορίας, σελίδες ποτισμένες με αίμα πατριωτών που πάλευαν και παλεύουν για το υπέρτατο αγαθό τη Λευτεριά…

…Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

Των Ελλήνων τα ιερά,

Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

Χαίρε, ώ χαίρε, Ελευθεριά!…

Σολωμός Διονύσιος,1798-1857.

 Ένα αγόρι, ένας νεαρός μαθητής ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης(26 Φεβρουαρίου 1938, Τσάδα Κύπρου-14 Μαρτίου 1957, Λευκωσία Κύπρου) , στις 5 του Δεκέμβρη του 1955, γράφει ένα ποίημα που έμελε να τον περάσει στους αθάνατους της ποίησης…

Τίτλος : Θα πάρω μια ανηφοριά(Λευτεριά)

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στην λευτεριά.

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΜΠΡΑΒΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΜΠΡΑΒΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

     του Μιχάλη Χαραλαμπίδη* ( από την ομιλία του στην Βέροια )

Να φύγει από την Ελλάδα η Task Force των μισθοφόρων μπράβων την οποία μια ομάδα πραιτοριανών έστειλε ενάντια σε Ελληνόπαιδες και Ελληνίδες στο Πισοδέρι, την Θεσσαλονίκη, την Αθήνα.

Ο συμβολισμός του τόπου του Τυρνάβου είναι ο Αέρσινος Οίνος, το Ούζο και το Τσίπουρο και όχι η λεγεώνα του «κεντροαριστερού» νεοφασισμού Αμερικανο-Γερμανικού σχεδιασμού και βαλκανικής σύνθεσης.

Εκτός των άλλων προκαλούν την Μνήμη μας. 

Επαναφέρουν εικόνες του 1770, του 1821-27, του 1940-45 με τους γνωστούς ληστές μισθοφόρους εγκληματίες. Μολύνουν την εικόνα του τόπου και του οίνου μας. Τον Πηνειό, τα Τέμπη, της Λαρίσης το ποτάμι, το Θέατρο, τον Όλυμπο, τον Άγιο Αχίλλειο.

*Η ομιλία έγινε την Τετάρτη,13 Φεβρουαρίου 2019, στην "Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών" του Δήμου Βέροιας με θέμα:

« ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΤΗΤΑ –ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ –ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

Πάνε για… αξιοποίηση και τα λιμάνια

Δημήτρης Μηλάκας

Σύμφωνα με την στρατηγική για την βιομηχανία μέχρι το 2030 που έχει εκπονήσει το γερμανικό κράτος η Γερμανία δια νόμου δημιουργεί ταμείο με στόχο να προστατέψει την εξαγορά ζωτικών τομέων για την οικονομία της χώρας. Στόχος της γερμανικής στρατηγικής είναι η αποτροπή της (από)γερμανοποίησης της οικονομίας και των επιβλαβών συνέπειών της σε ότι έχει να κάνει με την παιδεία την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής των Γερμανών πολιτών.

Την ίδια ακριβώς στιγμή που το γερμανικό κράτος αποφασίζει να λειτουργήσει προστατευτικά για την οικονομία της χώρας, στην ελληνική βουλή στην αρμόδια επιτροπή Εμπορίου και Παραγωγής ξεκινά η συζήτηση για το σχέδιο νόμου που αφορά στην «αξιοποίηση» των περιφερειακών λιμένων της χώρας. Με την ψήφιση του νόμου, αναμένεται να ξεκινήσει από το ΤΑΙΠΕΔ η διαδικασία αξιοποίησης των δέκα περιφερειακών λιμένων της χώρας.

Κατ αρχήν θα πρέπει να σημειώσουμε την ορολογία η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια πράξη που δεν είναι άλλη από το (ξε)πούλημα βασικών υποδομών της χώρας. Ταυτόχρονα με την χρήση του όρου αξιοποίηση αντί του ακριβέστερου πώληση επιχειρείται η απόδοση θετικών χαρακτηριστικών σε μια πολιτική απόφαση η οποία γίνεται για το καλό του δημόσιου συμφέροντος...

Φτάνοντας, λοιπόν, πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να «αξιοποιήσει» μετά από τα περιφερειακά αεροδρόμια (τα οποία παρεμπιπτόντως (ξε)πουλήθηκαν σε εταιρεία συμφερόντων του γερμανικού δημοσίου) και δέκα περιφερειακά λιμάνια της χώρας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για προειλημμένη απόφαση των δανειστών. Με πιο απλά λόγια, οι πολιτικές αποφάσεις και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την αξιοποίηση (δηλαδή ξεπούλημα) βασικών υποδομών της χώρας είναι απλώς ικανοποίηση όρων των δανειστών σαφώς διατυπωμένων μέσα στα μνημόνια που έχουν υπογραφεί.

Κάθε φορά λοιπόν που ακούγεται η λέξη αξιοποίηση για να προβάλλει κάποια κυβερνητική πολιτική απόφαση δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι παρά τα όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση περί εξόδου από τα μνημόνια, η χώρα και η όποια κυβέρνησής της βρίσκονται πολύ μακριά ακόμα από το σημείο να μπορούν να αποφασίζουν για μια «εθνική στρατηγική ανάπτυξης» και για κάποιο «παραγωγικό μοντέλο» της χώρας, όπως για παράδειγμα πράττει η γερμανική κυβέρνηση. Η διαφορά άλλωστε είναι εμφανής: Η Γερμανία «κρατικοποιεί» η Ελλάδα ξεπουλάει.

Ανακοινωθέν της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως: Με τον Σταυρόν εμπρός

Τις αποφάσεις της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως, των απελευθερωμένων από τον τούρκικο ζυγό Ελλήνων,  έρχεται να ανατρέψει η σημερινή Βουλή μετά την πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος

"...Ας δείξωμεν και πάλιν, ότι είμεθα χριστιανοί· ότι είμεθα Έλληνες, πιστοί εις τον όρκον μας, σταθεροί εις την απόφασίν μας· και ότι με τον Σταυρόν εμπρός και με τα όπλα εις τας χείρας προτιμώμεν να καταβώμεν εις τους τάφους χριστιανοί και ελεύθεροι παρά να ζήσωμεν σκλάβοι χωρίς θρησκείαν, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμήν, χωρισμένοι των συγγενών και φιλτάτων, «όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημών»..."  Ανακοινωθέν της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως Έλληνες! Oι νόμιμοι πληρεξούσιοί σας εις τους οποίους ενεπιστεύθητε την ελευθέραν ψήφον σας, νομίζοντες ιερώτατον χρέος των να προνοήσωσι διά την ασφάλειάν σας και τούτον μόνον τον σκοπόν έχοντες, έπραξαν προς το παρόν ό,τι αι σημεριναί περιστάσεις υπηγόρευσαν και όσον ο καιρός συνεχώρησε. Το λοιπόν είναι χρέος ιδικόν σας, χρέος ιερόν, να πείθεσθε εις την καθεστώσαν Διoίκησιν, να εκτελήτε προθύμως τας διαταγάς της να συντελήτε με τας φυσικάς και ηθικάς του δυνάμεις έκαστος εις τον μέγαν σκοπόν, προς τον οποίον αφορώντες έκτον ήδη χρόνον αγωνιζόμεθα τον ιερόν τούτον αγώνα. Άνδρες και νέοι όσοι σεμνύνεσθε με του Χριστού το όνομα, όσοι έχετε αίμα ελληνικόν εις τας φλέβας σας, οπλίσατε τους ισχυρούς βραχίονας εναντίον του μισοχρίστου βαρβάρου, εναντίον του ασπόνδου εχθρού του ελληνικού ονόματος. Κλήρος, oι πρόκριτοι, oι πλούσιοι και ευκατάστατοι συνδράμετε με τας γενναίας συνεισφοράς σας την κιδυνεύουσαν πατρίδα. Κοινός είναι ο αγών, κοινός ο πόλεμος και η αυτή τύχη προσμένει όλους, εάν αποκάμωμεν προς το τέλος του αγώνος μας.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: "Ο Λόγος στην Πνύκα"

Παιδιά μου! 

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των. 

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν. 

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε. 

Ο γερμανικός ηγεμονισμός επέστρεψε μέσω των αγορών

Γιώργος Κοντογιώργης

14 Φεβρουαρίου 2019

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintShares23

Οι δυνάμεις των αγορών, έχοντας σε πλανητικό επίπεδο αναλάβει την ηγεσία της αστικής τάξης, μετέρχονται την πολιτική της ισχύος. Την ασκούν άμεσα ή δια χειρός της πολιτικής ηγεσίας των κρατών του ηγεμονικού πυρήνα, που αντλούν συμφέρον ή αίρονται από αυτές. Στο εσωτερικό της πολιτικής Ευρώπης, ο σκοπός των αγορών ήταν ήδη θεσμοθετημένος ως σκοπός της ΕΕ. Η σχετική, όμως, ισορροπία των κρατών-μελών στην κορυφή και οι εσωτερικοί συσχετισμοί στο εσωτερικό των επιμέρους κρατών, επέτρεψαν την αναζήτηση συγκερασμών με το συμφέρον των κοινωνιών.

Οι πραγματικοί συσχετισμοί δύναμης μεταξύ των κρατών της ΕΕ δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις πολιτικών με συνέργειες εδρασμένων σε συνθέσεις συμφερόντων και στη λογική της ομοφωνίας. Ο γαλλογερμανικός άξονας αποτέλεσε το θεμέλιο της ισορροπίας αυτής. Εντούτοις, οι εξελίξεις που ακολούθησαν το τέλος της δεκαετίας του 1980, στο σύνολο κοσμοσυστημικό περιβάλλον, οδήγησαν εντέλει στην ανατροπή των συσχετισμών. Πρωταρχικά στο πλαίσιο των κρατών και συνακόλουθα στο επίπεδο της ΕΕ.

Η θεσμοθέτηση του σκοπού των αγορών από την πολιτική Ευρώπη διευκολύνθηκε μεν από τον ιδρυτικό σκοπό της. Όμως, σε συνδυασμό με την παγκόσμια εξέλιξη, ενθάρρυνε τη Γερμανία να επανέλθει στο παλαιό της ηγεμονικό όνειρο. Η κρίση, που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και στην Ευρώπη συμβολίσθηκε από την Ελλάδα, ήταν η αφορμή να εκδηλωθεί με σαφήνεια η βούληση αυτή.

Περί παρενεργειών από την ψήφιση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» και στα άλλα Εθνικά θέματα

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος

Εφημερίδα, "Παρόν" της 17.02.19

Είναι η υποχωρητικότητα, τα «καλά λόγια» και τα χτυπήματα στην πλάτη από τους Ισχυρούς, οι υποσχέσεις έως και για «Νόμπελ Ειρήνης» (έλεος!!), «διαβατήριο» για επιτυχίες της Ελληνικής πλευράς στα πολλά ανοιχτά Εθνικά θέματα; Ή, απεναντίας, η υποχώρηση στο θέμα του Σκοπιανού/ «Μακεδονικού» δείχνει τα όρια των κυβερνώντων, ότι πέραν αυτού ουδέν, άρα: οι διεκδικούντες διάφορα από μας, με πρώτη την Αναθεωρητική και επεκτατική Τουρκία, κάνουν ήδη «πάρτι» σε βάρος μας;

• Σκοπιανό/ «Μακεδονικό» και ΝΑΤΟ: Όσον αφορά το πρωτόκολλο προσχώρησης της λεγόμενης «Βόρειας Μακεδονίας», η ελληνική κυβέρνηση είχε ζητήσει από τον γενικό γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας Στόλτενμπεργκ καθυστέρηση, έως ότου διευκρινιστεί η νομική ισχύς της υπογραφής των συνταγματικών τροποποιήσεων από τον πρόεδρο της Βουλής, αντί του προέδρου της Δημοκρατίας της γειτονικής χώρας.

• Αντ΄αυτού, αδιαφορώντας για τις ελληνικές επιφυλάξεις και μολονότι το νομικό πρόβλημα παραμένει, το πρωτόκολλο υπεγράφη στο ΝΑΤΟ την περασμένη εβδομάδα. Επιπλέον, η Βουλή των Ελλήνων ήταν η πρώτη που το κύρωσε, όπως αξίωνε ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, για να δοθεί «καλό παράδειγμα» στα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ.

• Όσον αφορά την Τουρκία και την σχέση της με ΝΑΤΟ: έχουμε εδώ διεξαγωγή άσκησης πλοίων της Τουρκίας και τριών συμμάχων εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Η Άγκυρα μεθόδευσε τη συμμετοχή των έξι από τα δέκα πλοία της μόνιμης ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ (SNMG2) παρ΄όλες τις ελληνικές διαμαρτυρίες και παρά την «επιτυχία» των «Πρεσπών»…

Τον "ρουφιάνο" βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που την κάρφωσε ΄"έδειξε" η Νίνα Κασιμάτη

Η ιστορία με απλά λόγια: 

Στις 14/2, έγινε στη Βουλή ψηφοφορία για το ποιά άρθρα του Συντάγματος θα τεθούν προς αναθεώρηση. Οι βουλευτές πήραν ένα...
ψηφοδέλτιο με στήλες με τα προτεινόμενα άρθρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και έβαζαν δίπλα ΝΑΙ, ΟΧΙ ή ΠΑΡΩΝ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε γραμμή να ψηφιστεί οπωσδήποτε η κατάργηση του άρθρου 3, που λέει ότι η "Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού", καθώς όπως ξέρετε δαιμονίζονται με "Χριστούς και τέτοια". Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντικατασταθεί το άρθρο με το "Η Ελλάδα είναι θρησκευτικά ουδέτερο κράτος" και να απαλειφθεί κάθε λέξη περί "χριστιανισμού" και "Χριστού", όπως μάλλον και η πλειοψηφία των ελλήνων, που μισούν αρρωστημένα την εκκλησία.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη όμως, διαφώνησε με την πρόταση του κόμματός της, επειδή ίσως είναι Χριστιανή*. Δεν έβαλε λοιπόν ΝΑΙ στο σχετικό πεδίο, αλλά "ΠΑΡΩΝ".

Το ψηφοδέλτιο το παραλάμβανε μια επιτροπή αποτελούμενη από τους :

1. Χρήστο Καραγιαννίδη (ΣΥΡΙΖΑ),
2. Ιάσωνα Φωτήλα (ΝΔ) και
3. Δημήτρη Μπαξεβανάκη (ΣΥΡΙΖΑ).

Κάποιος απ΄αυτούς λοιπόν, "την έδωσε στεγνά"! Ρουφιάνεψε. Χαφιέδισε! Ενώ το ψηφοδέλτιο είναι μυστικό, το φωτογράφησε με το κινητό του και ...άφησε να διαρρεύσει σε όλα τα μέσα. Και είναι αυτό: (κλικ για μεγέθυνση)

Υπενθυμίζεται ότι το ψηφοδέλτιο της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο που διέρρευσε  και μάλιστα αρκετή ώρα πριν την ολοκλήρωση της καταμέτρησης και την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος.

Στη συνέχεια η βουλευτίνα "τρελάθηκε από τα νεύρα της". Το περιβάλλον της άφησε να διαρρεύσει με τη σειρά του, στους ρεπόρτερ της Βουλής, ότι ο "ρουφιάνος" είναι ο Καραγιαννίδης, γνωστός Χριστιανοφοβικός και ελληνοφοβικός (σε σημείο παράνοιας).

Έτσι λειτουργούν λοιπόν οι "πρώτη φορά αριστεροί". "Έχεις δική σου άποψη; Διαφώνησες με το κόμμα; Στη σέντρα! Θα σε ξεφτιλίσουμε στους συντρόφους".