Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή του Γιώργου Κυριακού:
«Πες μου με τι μαχαίρι θα κοιμηθείς να σου πω με τι πληγή θα ξυπνήσεις» Αργύρης Χιόνης
Το ελάχιστο είναι το να σταλούν δυο λόγια συμπαράστασης στους ανθρώπους του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Πιθανολογούσα πως για λόγους των ανακοινωμένων αρχών λειτουργίας του αθηναϊκού indymedia (όχι σχόλια επί ανακοινώσεων) δεν είχε αναρτηθεί το –με ονοματεπώνυμο- σχόλιό μου για την ήπια καταδρομική στα Ιωάννινα εναντίον του Άρδην στις αρχές του Μάη. Όμως δεν ενέκριναν ούτε το κείμενο μου στις 31 του Μάη στο χώρο που αυτοαποκαλείται «συζητήσεις/ερωτήσεις/απόψεις» για την υπεράσπιση του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Φαίνεται ότι τα μέλη της συντακτικής ομάδας εγκολπώνονται τη μια πλευρά: τον πολιτισμό του τραμπουκισμού, αυτού του ρεύματος που έχει πάρει το ρόλο της αστυνομίας σκέψης, αυτού του ρεύματος που υπερασπίζεται το ΚΡΑΤΟΣ της άλλης χώρας, του άλλου έθνους, υπερασπίζονται τον πολιτισμό του αλλοεθνικισμού και τον ανθελληνικό ρατσισμό. Έτσι, το κείμενο της αυτονόητης υπεράσπισης των ανθρώπων του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου βρέθηκε πάλι μέσα στα «κρυμμένα» του ιντιμέντια ως τρολ, ως φασιστική, ρατσιστική, πατριαρχική, εθνικιστική προπαγάνδα. (https://athens.indymedia.org/hidden/1588432/)
Θέλω να προσθέσω στην επιστολή συμπαράστασης πως όσοι εκθέτουν τις εκδόσεις τους στο βιβλιοπωλείο και ειδικά οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές, οι ελευθεριακοί, οι αυτόνομοι, οι πάσης φύσεως αριστεροί, οι συνδικαλιστές βάσης, αυτοί έχουν μια παραπάνω ευθύνη να υπερασπίσουν αυτόν το χώρο που δέχεται επιθέσεις φρονηματισμού από το 1985. Ας προσέχουν ιδιαίτερα αυτοί που τελευταία εμβαπτίζονται στον αντι-ιμπεριαλισμό, διότι «πριν ξυπνήσεις πατριώτης έχεις ήδη κοιμηθείς αντι-ιμπεριαλιστής» σύμφωνα με μια πρώιμη αντίφα-απόφανση του ’90. Αυτοί κι όλοι οφείλουν να θυμηθούν ή να μάθουν για την επίθεση από τη φασιστική οργάνωση ΝΕΑ ΤΑΞΗ, το Μάρτιο του 1975 στο πρώτο αναρχικό βιβλιοπωλείο OCTOPUS PRESS που είχε ανοίξει ο Τεό Ρόμβος στην Κωλέττη και πως ένα πλήθος κόσμου το στήριξε από την επόμενη μέρα μεταξύ αυτών και τα μέλη της ΟΠΑ-Ρήξη. Γράφει ο ίδιος: «Από εκείνη την ημέρα, σα να λειτούργησε κάποιο είδος αλληλεγγύης και έμπρακτης συμπαράστασης, άρχισαν να συρρέουν εκατοντάδες άνθρωποι στο βιβλιοπωλείο της οδού Κωλέττη. Πολύ γρήγορα το Οκτόπους έγινε κοινωνικός χώρος και στέκι, κι αυτό που πάντα θεωρούσα πρώτιστο στη ζωή μου, να δημιουργώ ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες, πραγματώθηκε με τον καλύτερο τρόπο».
Οφείλω, επίσης, να αναφέρω ότι εκτός από δίωξη και τιμωρία κατά της διακίνησης ιδεών γενικότερα, η ενέργεια αυτή συνιστά επίθεση κατά ενός χώρου πολιτισμού που είναι μοναδικός στην Αθήνα-είναι γέφυρα ανθρώπων που έρχονται απλά να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους, χώρος ιδεών, ιδεολογικών συγκρούσεων. Είναι ο εναπομείνας πολιτισμός στην Αθήνα και μάλιστα στα Εξάρχεια.
Η προηγούμενη επιστολή μου, λοιπόν, ήταν σχόλιο που λογοκρίθηκε και αφορούσε επίθεση σε εκδήλωση του Άρδην στα Ιωάννινα. Κατάφεραν στο όνομα της αναρχίας και του Πουλιόπουλου και απαγόρευσαν την εκδήλωση μιας δημοκρατικής οργάνωσης που απλά λέει και δυσάρεστα-αυτονόητα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αναφέρεται σε δυσάρεστα αλλά πραγματικά γεγονότα μιας εθνικής ιστορικής αφήγησης που μετά τη δεκαετία του ’90 είναι απλά απαγορευμένη και δακτυλοδεικτούμενη ως εθνικιστική-ρατσιστική-φασιστική+… Μιας οργάνωσης επίσης η οποία δεν έχει μπλοκάρει ποτέ και καμιά εκδήλωση, σεβόμενη πάντα το γενικό πλαίσιο ελευθερίας διακίνησης των ιδεών. Συνθήκη που θα έπρεπε πρώτοι εμείς οι αναρχικοί να υπερασπίζουμε.