Υπάρχει υπουργός Περιβάλλοντος;

Από την Ρήξη που κυκλοφορεί (τ. 136)

Η οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό, όπου βούλιαξε μια σάπια λάντζα πεντακόσια μέτρα από τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας, με όλες τις υπηρεσίες σε γεωγραφική εγγύτητα και με ιδανικές περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως εξηγούσε ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, Κ. Μουτζούρης, σε ενημερωτική εκπομπή, έμοιαζε περισσότερο με άσκηση για το πώς αντιμετωπίζονται πιο σοβαρές περιπτώσεις, παρά ότι θα προκαλούσε τέτοιας έκτασης καταστροφή. Οι Συριζαίοι για άλλη μια φορά αποδείχτηκαν εντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν ακόμα και στοιχειώδη θέματα διαχείρισης. Το σαπιοκάραβο βούλιαξε ξημερώματα Κυριακής, μέχρι και την Τρίτη ήλπιζαν ότι η μόλυνση θα περιοριστεί μόνο στη Σαλαμίνα. Την Τετάρτη έφτασε στον Πειραιά και στις υπόλοιπες παραλίες της «αθηναϊκής Ριβιέρας». Τόσες μέρες τα αρμόδια υπουργεία Ναυτιλίας και Περιβάλλοντος και Ενέργειας αδιαφόρησαν πλήρως. Την Πέμπτη το μεσημέρι, μετά από τεσσεράμισι μέρες τα συναρμόδια υπουργεία έδωσαν συνέντευξη Τύπου. Εκεί ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Σωκράτης Φάμελλος εξήγησε ότι το μόνο που έκανε σαν υπουργός ήταν να υποχρεώσει την πλοιοκτήτρια εταιρεία να αναθέσει σε εταιρεία απορρύπανσης το έργο. Αφού λοιπόν το έκανε έφυγε την Δευτέρα το πρωί σε ταξίδι στο Ισραήλ! Εμπιστεύτηκε το έργο της απορρύπανσης και του περιορισμού της ρύπανσης σε μια εταιρεία που, όπως αποκάλυψε ο υπουργός Ναυτιλίας, της έχουν κατασχεθεί δύο καράβια για λαθρεμπόριο. Αντί να ακυρώσει το ταξιδάκι του στο Ισραήλ και να παρακολουθεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως το έργο, επέστρεψε την Πέμπτη το μεσημέρι. Μέχρι να επιστρέψει και να καταλάβει τι έγινε, οι μισές παραλίες της Αττικής καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Για τον άλλο συρίζαιο, τον υφυπουργό Ναυτιλίας Σαντορινιό, που δήλωσε ότι δεν υπάρχει πετρελαιοκηλίδα, αλλά διάσπαρτες πολλές κηλίδες πετρελαίου, τα λόγια είναι περιττά!

Γ.Ξ.

Το Αιγαίο και πάλι σε αναβρασμό από νέα ρεύματα προσφύγων- μεταναστών

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Όλα τα κακά μαζί στη χώρα μας και τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Δεν προλαβαίνει να κλείσει η μια τρύπα και αμέσως ανοίγει άλλη, ενώ οι πληγές της οικονομικής κρίσης συνεχώς βαθαίνουν, άσχετα με τα ψέματα που μας λένε και τα παραμύθια που μας ταΐζουν.

Και για την αλήθεια του παραπάνω σχόλιου, τις τελευταίες ημέρες τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχουν και πάλι την τιμητική τους, από τις «νέες αφίξεις» όχι τουριστών αλλά μεταναστών και προσφύγων. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο και τη Λέρο, που έχουν δεχθεί το μεγαλύτερο αριθμό αφίξεων, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά.

Οι περισσότεροι από τους νέο-αφιχθέντες προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ που εξακολουθούν και μαστίζονται από τις συγκρούσεις. Ενδεικτικά για να έχουμε υπόψη μας το τι ακριβώς συμβαίνει αυτόν τον καιρό στα παραπάνω νησιά μας, μόνο τον Αύγουστο σημειώθηκαν 3695 αφίξεις σε σύγκριση με τις 2.249 του Ιουλίου και ο χορός των αφίξεων συνεχίζεται ασταμάτητα.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας μεγάλης κρίσης, που δημιουργεί εξαιρετικές συνθήκες για την εκδήλωση περιστατικών βίας, αφού τα εβδομαδιαία στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετανάστευσης(International Organization for Migration-IOM)δείχνουν ότι στη φετινή χρονιά, τις δύο πρώτες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου, ο αριθμός των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών από τα παράλια της Μικράς Ασίας, ξεπέρασαν τις αφίξεις στην Ιταλία από το Λιβυκό Πέλαγος. Ειδικά δε το διάστημα 1-6 Σεπτεμβρίου, ο αριθμός αφίξεων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ανήλθαν στις 1050, έναντι 458 στη Λαμπεντούζα από τη Λιβύη.

Ο ρυθμός των αφίξεων σε Λέσβο, Σάμο, Λέρο έχει ξεπεράσει τον ρυθμό με τον οποίο οι άνθρωποι μεταφέρονται στην ενδοχώρα γεγονός που κάνει εξαιρετικά δύσκολες τις συνθήκες διαβίωσης, αφού οι μετακινήσεις στο εσωτερικό είναι μικρότερες από της αφίξεις. Αυτή η κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα τον επηρεασμό της ψυχικής και σωματικής υγείας αυτών των ανθρώπων.

Έτσι ο κίνδυνος πρόκλησης βίας, αυτοτραυματισμών, σεξουαλικών επιθέσεων, ακόμη και θανάσιμων επεισοδίων είναι πολύ ανησυχητικός και χρειάζεται αύξηση των συνθηκών ασφαλείας.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα για το 2017

Αναλυτική έκθεση με στοιχεία, πίνακες

 oosa_ellada_2017.pdf

Η εκπαίδευση στην Ελλάδα με μία ματιά για το 2017

Οι απόφοιτοι του τομέα υγείας έχουν υψηλότερα ποσοστά απασχόλησης από όσους σπούδασαν τεχνολογία, μηχανική, μαθηματικά ή ανθρωπιστικές επιστήμες.

Παρ΄ όλα αυτά όμως λόγω μιας εξαιρετικά επιλεκτικής διαδικασίας εισαγωγής μόνο το 12% των αποφοίτων ΑΕΙ έχουν αποκτήσει πτυχίο σε αυτή την ειδικότητα.

Οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας στην Ελλάδα έχουν επηρεαστεί σημαντικά από την οικονομική κρίση και αντιμετωπίζουν το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από όλες τις χώρες του ΟΑΣΑ, ήτοι 28% σε σύγκριση με το 6,6% και το 7,4% για τις χώρες του ΟΟΣΑ και τις χώρες της ΕΕ22.

Οι μισθοί των καθηγητών σταθερά μειώνονται από το 2008 και τώρα βρίσκονται στους χαμηλότερους μισθούς των χωρών του ΟΟΣΑ.

Διαβάστε εδώ την έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2017 που αφορά στην Ελλάδα (στην αγγλική γλώσσα)

Εδώ μεταφρασμένη περίληψη

Friedrich Nietzsche - Περί Ελλήνων

Περί Ελλήνων

                                                                                                                        

FriedrichNietzsche

Μ' έναν μεγάλο λαό, μεγαλοφυή, συμβαίνει ό,τι και με τον άνθρωπο τον μεγαλοφυή. Και οι παραμικρότερες εκδηλώσεις τη ζωής, έχουν το σημάδι της μεγαλοφυΐας...

Οι Έλληνες είναι όπως και η μεγαλοφυΐα: Απλοί. Γι' αυτό είναι διδάσκαλοι αθάνατοι. Οι θεσμοί τους, τα δημιουργήματά τους, φέρνουν τη σφραγίδα της απλότητας, τόσο, που συχνά μένει κανείς εκστατικός, βλέποντας ως τι σημείο είναι μοναδικοί σ' αυτή τους την απλότητα. Και, παραδόξως, είν' εξίσου τόσο «βαθείς», όσο και απλοί. Μολοντούτο, σπάνια μας αποκαλύπτουν τα βάθη της σοφίας και της γνώσης τους...

Ανάμεσα στον μεγάλο άνθρωπο της διάνοιας, το Αριστοτέλη, και στα ήθη και την τέχνη των Ελλήνων, υπάρχει άβυσσος τεράστια, έτσι που ο καθείς από εμάς φαίνεται ρηχός και άτονος, συγκρινόμενος με το απροσμέτρητο μεγαλείο του ελληνικού ενστίκτου. Είναι μια απ' τις μεγαλύτερες αρετές των Ελλήνων το να μην θέλουν να μεταπλάσουν σε διανόημα ό,τι καλύτερο κλείνουν μέσα τους. Μ' άλλα λόγια, είναι «αφελείς»· είναι μια λέξη που συνοψίζει την απλότητα και το βάθος. Έχουνε μέσα τους κάτι από το έργο της τέχνης. Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα...

Ταυτότητες και ιδεολογικές αναζητήσεις πριν την Άλωση

Βλάσης Αγτζίδης

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπήρξε η πρωτεύουσα του εκχριστιανισμένου ελληνορωμαϊκού κόσμου. Η Κωνσταντινούπολη, ως «Νέα Ρώμη» ή «Νέα 

Ιερουσαλήμ», θα γίνει πρωτεύουσα αυτού του κόσμου.1 Βάση της βυζαντινής ταυτότητας ήταν η ελληνική γλώσσα, η χριστιανική θρησκεία και από τον 7ο μ.Χ αιώνα θα προστεθεί και η απόκρουση των μουσουλμάνων. Βαθύτατα εμπεδωμένη ήταν η συνείδηση ότι υπάρχει ένα χριστιανικό έθνος που πρέπει, όπως έγραψε ο Λέων ο ΣΤ, να δώσει τη μάχη «…για το Θεό, για την αγάπη του Θεού, για όλο το έθνος και πάνω απ’ όλα για τα αδέλφια μας, που βρίσκονται κάτω από το ζυγό των απίστων, για τα παιδιά μας και τις γυναίκες μας, για την πατρίδα μας. Να μην ξεχνούν να υπενθυμίζουν, ότι η μνήμη εκείνων που έπεσαν για την ελευθερία των αδελφών μας είναι αιώνια και ότι ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον των εχθρών του Θεού.»2

Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ γράφει γι αυτό το νέο κράτος: «Η ελληνικότητα σα μάθημα μεγαλοσύνης μαζί με τη Ρώμη θα ξαναβρεί προοδευτικά τίτλους ευγένειας στο ρωμαϊκό χριστιανικό κράτος του Βυζαντίου. Ανανεωμένη από τα διδάγματα της νέας πνευματικής χριστιανικής αρετής, η ελληνική παιδεία και εμπειρία, θα αποτελέσει προοδευτικά το υπόβαθρο για το ξεκίνημα κάθε αναγέννησης, που μετά την πτώση της πόλης θα στηρίξει τον ευρωπαϊκό νεότερο κόσμο. Στη διαχρονικότητα της ιστορίας, το Βυζάντιο, χάρη στον ελληνοπρεπή και χριστιανομαθή ανθρωπισμό του, που θα στεριώσει με τον καιρό, θα γίνει η μεσαιωνική Αυτοκρατορία του ανανεωμένου Ελληνισμού».3

Ο πληθυσμός αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Ρωμαίο-Ρωμιό, όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε σημείο του τότε ελληνικού κόσμου. Ο όρος «Έλληνας» έχει μετατραπεί σε θρησκευτικό όρο και έχει ταυτιστεί με τον «εθνικό», τον «ειδωλολάτρη» από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες εξαιτίας της σύγκρουσης του μονοθεϊστικού χριστιανισμού με τον αρχαιοελληνικό παγανισμό.4

Η ειρηνική περίοδος διαταράχτηκε από τις επιθέσεις των Περσών που θα αρχίσουν από τα μέσα του 5ου αιώνα για να κορυφωθούν στις αρχές του 7ου. Την περσική επιθετικότητα θα διαδεχθεί ένας νέος παράγοντας: το αραβικό ισλάμ, που με επιδρομές θα προκαλέσει και πάλι αναστάτωση στο χώρο της Μικράς Ασίας.

Η εξουδετέρωση της περσικής απειλής από τον Ηράκλειο (610-640) συνέπεσε με την ομαλή μετάβαση της εξουσίας στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τους Λατίνους στους Έλληνες. Η ελληνική γλώσσα είχε παραμερίσει τη λατινική ακόμα και από την εποχή του Ιουστινιανού. O Arnold Toynbee αναφέρεται σε «βυζαντινούς Έλληνες» και σε «βυζαντινό ελληνικό πολιτισμό». Συμπεραίνει: «Τον 5ο αιώνα η αυτοκρατορία συνέχισε να είναι κατ’ όνομα ρωμαϊκή, αλλά στην πραγματικότητα είχε καταστεί ελληνική και παρέμεινε ελληνική». Ο Νίκος Σβορώνος θεωρεί ότι «…το Βυζάντιο είναι στην ουσία περισσότερο συνέχεια των ελληνιστικών κρατών της Ανατολής, παρά της Ρώμης» και διατυπώνει ευθαρσώς την άποψη ότι από την εποχή των Μακεδόνων αυτοκρατόρων το Βυζάντιο εξελίσσεται σε «ελληνικό εθνικό κράτος».5

M. Heidegger: η ουσία της ποίησης

Δημήτρης Τζωρτζόπουλος

Μάρτιν Χάιντεγκερ

1889-1976

Ο Χαίλντερλιν και η ποίηση:

 πώς κατανοείται η αλήθεια του Είναι [μας];

§1

Η οδός της ποίησης είναι μια επικίνδυνη οδός. Γιατί; Επειδή «οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει» (Ηράκλειτος, απ. 93). Η ποίηση δεν σκέπτεται δογματικά και μονοσήμαντα, δεν ζητά μια εικονική επικοινωνία και περαιτέρω, ως εκ τούτου, δεν επιθυμεί, δεν επιζητεί το κρύφιο, το σκοτεινό, το παραπλανητικό. Είναι φως και μένει στο φως.  Ο φιλόσοφος που έγκαιρα διέκρινε τη στοχαστική δύναμη της ποίησης του Χαίλντερλιν και εισχώρησε στο φιλοσοφικό βάθος του τελευταίου ως ποιητή είναι ο Χάιντεγκερ. Έτσι βλέπουμε πως η μετά τη Στροφή ανάπτυξη της σκέψης του διέπεται κατά πολύ από την αναγκαιότητα να «ακουστεί ο λόγος του Χαίλντερλιν». Η παρατεταμένη, επομένως, ενασχόλησή του με αυτόν τον «ποιητή των ποιητών», όπως αποφαινόταν ο ίδιος για τον Χαίλντερλιν, είναι ουσιαστικά μια συνεπής ανταπόκριση στην πρόθεση του Χαϊντεγκεριανού στοχασμού να μιλήσει για την ουσία της ποίησης: Γιατί ο συγκεκριμένος ποιητής και όχι ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, ο Βιργίλιος ή ο Δάντης, ο Σαίξπηρ ή ο Γκαίτε (GA 4, 33);  Επειδή ο εν λόγω ποιητής συνέδεσε όλο το δημιουργικό-ποιητικό του  Είναι με τον προορισμό της ποίησης. Ποιος είναι ο προορισμός της ποίησης; Η ποίηση, με τον ιδιάζοντα σε αυτή και μόνο σε αυτή τρόπο, να καθιστά ποιητική την ουσία της· δηλαδή να αυτο-κατανοείται ως ποιείν,  επι-νοείν [=νοώ, συλλαμβάνω και υλοποιώ ιδέα του εαυτού ως Είναι], ως ευρίσκειν και εφευρίσκειν, ως κάμνειν, ως γενεσιουργία, ως αρχέγονη δημιουργία.  Ο ιδιάζων τρόπος, κατ’ αυτή την έννοια, που η ποίηση ποιεί την ουσία της είναι η γλώσσα.

Ο Κοτζιάς έριξε ένα μικρό… «πυρηνικό» σε Σκόπια και Αλβανία – Εντοπίστηκε «πιστόλι» του Τζορτζ Σόρος

Μια μικρή πυρηνική «βομβίτσα» έριξε ο Νίκος Κοτζιάς σε Σκόπια και Αλβανία, στην άτυπη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Εσθονία.

Σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, μετά το πέρας των εργασιών την Παρασκευή, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών «έδειξε» την Αλβανία και τους σχεδιασμούς της αλβανικής κυβέρνησης να υφαρπάξει γαίες και κατοικίες που ανήκουν στη γηγενή Ελληνική Εθνική Μειονότητα(Βορειοηπειρώτες), ενώ στην ίδια δήλωσή του έγινε σαφέστατος υπαινιγμός και για τα Σκόπια.

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών είπε:

«Τόνισα ότι τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται επιλεκτικά και παρουσίασα μια σειρά από παραδείγματα για το πώς γίνεται κατάχρησή τους.

»Τέλος, συζητήσαμε με τις χώρες της Ανατολικής Γειτονίας, όπως επίσης και με τις τέσσερις υποψήφιες για ένταξη χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και την Τουρκία και ανταλλάξαμε γνώμες για το πώς αυτό το ζήτημα θα μπορέσει να προωθηθεί.

»Στο πλαίσιο της εδώ παρουσίας μας, είχα και συζητήσεις με μία σειρά από Υπουργούς και Επιτρόπους, όπου έκανα πάρα πολύ σαφές κάτω από ποιούς όρους και προϋποθέσεις μπορούν να εκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις με ορισμένες από αυτές τις υποψήφιες χώρες».

Όταν η ανοησία μας κυβερνά

Σπύρος Στάλιας

Ισχυρίζονται οι Νεοφιλελεύθεροι Κυβερνήτες μας, συνεπικουρούμενοι και από τους Τραπεζίτες και τον Επιχειρηματικό Κόσμο ότι η χώρα δεν παράγει αποταμιεύσεις έτσι ώστε να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις της. Δεν παράγονται αποταμιευτικές καταθέσεις που μετά θα γίνουν δάνεια για να έχουμε ανάπτυξη. Οι Τράπεζες συνεπώς δεν έχουν χρήμα για να δώσουν χρήμα. Έως ότου παραχθούν εθνικές αποταμιεύσεις ο ξένοι και οι ξένες επενδύσεις θα σώζουν την χώρα, και κατά συνέπεια μέρος αυτής της διαδικασίας, είναι και το ξεπούλημα της χώρας μέσω του υπερταμείου.

Από την Ιστορία δεν θυμάμαι ποτέ Έλληνες, οποιασδήποτε περιόδου, να έχουν παραδεχτεί τέτοιο κατάντημα! Τι ντροπή Θεέ μου!

Μα αν έχουν δίκιο, τότε τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Γίνεσαι δούλος και ελπίζεις κάποτε να γίνεις απελεύθερος. Τέλος πάντων επιβιώνεις!

Ας δούμε λίγο το θέμα των αποταμιεύσεων. Αν μια οικογένεια έχει μηνιαίο εισόδημα 1000 ευρώ, κάνοντας αποταμίευση, ας πούμε 100 ευρώ τον μήνα, στο τέλος του χρόνου θα έχει αποταμιεύσει 1200 ευρώ. Θαυμάσια. Τι είναι λοιπόν η αποταμίευση; Το υπόλοιπο του εισοδήματος που δεν καταναλώθηκε και προφανώς η αποταμίευση εξαρτάται από το ύψος του εισοδήματος και τις καταναλωτικές συνήθειες της οικογένειας. Ενώ αυτό μπορεί να ισχύει για μια οικογένεια εν τούτοις αυτό δεν ισχύει για το σύνολο της οικονομίας.

Ας υποθέσουμε ότι η δαπάνη για κατανάλωση και επενδύσεις είναι δεδομένη και ότι όλα τα νοικοκυριά αποφασίζουν να αυξήσουν τις αποταμιεύσεις τους. Στο τέλος της περιόδου δεν θα έχουμε αύξηση των αποταμιεύσεων αλλά μείωση του εθνικού εισοδήματος, αύξηση της ανεργίας και τελικά λιγότερες συνολικά αποταμιεύσεις. Μα γιατί; Γιατί οι αποταμιεύσεις εξαρτώνται από το εθνικό εισόδημα που με την σειρά του εξαρτάται από τις δαπάνες για επενδύσεις και κατανάλωση. Αφού αυξήσαμε τις αποταμιεύσεις μειώσαμε κατ ανάγκη τις δαπάνες μας με αποτέλεσμα να μειωθεί το εθνικό εισόδημα και στο τέλος να μειωθούν οι αποταμιεύσεις. Πιο άπλα δεν γίνεται.

Οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες και το ευρώ

.

Tο μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι το πώς ανέχονται να έχουν το ρόλο του αχθοφόρου της Γερμανίας και της Ολλανδίας όλες σχεδόν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – επίσης οι υπερχρεωμένες Η.Π.Α., η ανταγωνιστικότητα των οποίων υποχωρεί συνεχώς.

.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες στατιστικές, όλες οι χώρες της νοτίου Ευρώπης έχουν επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης – όπως η Ιταλία που μετά από μία μακρόχρονη στασιμότητα αναπτύχθηκε κατά 0,4% το δεύτερο τρίμηνο του 2017 και Ισπανία, η οποία από το 2015 αναπτύσσεται με ρυθμό 3% ετήσια (πηγή).

Εν τούτοις, τα φαινόμενα απατούν αφού η ανάπτυξη οφείλεται αφενός μεν στην εξαιρετικά επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, αφετέρου στο υποτιμημένο ευρώ – γεγονός που σημαίνει πως εάν η Ιταλία κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις αναπτύσσεται μόλις κατά 0,4% (1,5% σε ετήσια βάση), ενώ η Ισπανία χαμηλότερα από τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της, η εικόνα είναι πλασματική.

Το σημαντικότερο είναι όμως το ότι, οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες δεν

περιορίσθηκαν – με κριτήριο τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, έτσι όπως απεικονίζονται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή). Ειδικότερα η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία συνεχίζουν να έχουν ένα συγκριτικά υψηλό επίπεδο τιμών, σε σχέση με τους εμπορικούς εταίρους τους εντός και εκτός της Ευρωζώνης, παρά την εσωτερική υποτίμηση που προηγήθηκε – όπου ναι μεν καλυτέρευσαν την ανταγωνιστικότητα τους μεταξύ των ετών 2008 και 2016, (όπως τεκμηριώνεται στο γράφημα από τις γαλάζιες στήλες που είναι χαμηλότερες από τις κόκκινες), αλλά παραμένουν ακόμη σε «αρνητικό» επίπεδο (πάνω από το 0), με εξαίρεση μόνο την Ισπανία (=η μπλε στήλη είναι κάτω από το μηδέν).

Η ανεξαρτησία ως στρατηγικός στόχος της Αριστεράς

Η ανεξαρτησία ως στρατηγικός στόχος της Αριστεράς

Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα (σελ. 135-140) από το βιβλίο του Γιώργου Καμηλάρη, Η Αριστερά στη Σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία ένα απόσπασμα για τον στρατηγικό στόχο της ανεξαρτησίας που έθετε ήδη από τα πρώτα της βήματα η Κυπριακή Αριστερά.  Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017 στις 8 μμ στο Σπίτι της Κύπρου, από τον Γιώργο Καραμπελιά, τον Χρήστο Αλεξάνδρου, τον Στέλιο Παπανικολάου και τον  συγγραφέα

«Α»

Η μακρά περίοδος που κράτησαν οι αγώνες των Κυπρίων για απελευθέρωση και οι δυσκολίες που διαχρονικά αντιμετώπιζαν, αλλά προπαντός οι συνεχώς μεταβαλλόμενες ιστορικές συγκυρίες προκα­λούσαν κατά καιρούς διαφωνίες και διχογνωμίες ανάμεσά τους. Δεν αμφισβητείται ότι όλοι ήθελαν την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού και τη δυνατότητα να ζήσουν ελεύθεροι στον τόπο τους. Διαφωνούσαν όμως, κατά διαστήματα, ως προς τη μορφή του αγώνα και τον τελικό στόχο του. Ενώ η Δεξιά και η Εκκλησία παρέμειναν, διαχρονικά, προ­σηλωμένες στην Ένωση, η Αριστερά μεταπηδούσε, κατά περιόδους, από την ανεξαρτησία στην Ένωση και ξανά στην ανεξαρτησία, για να επανέλθει και πάλι στην Ένωση. Με το πέρασμα του χρόνου αναπτύ­χθηκαν δύο σχολές σκέψης: Όσοι πίστευαν και αγωνίζονταν για την Ένωση, κατά την περίοδο που η Αριστερά πρόβαλλε την ανεξαρτη­σία, ανήκαν κατά την ηγεσία της Αριστεράς, στη σχολή «του εθνικι­στικού ρομαντικού μαξιμαλισμού», ενώ η ίδια που αγωνιζόταν για την ανεξαρτησία ανήκε στη σχολή «του πολιτικού ρεαλισμού.»[1]Οι μεν χα­ρακτήριζαν την Ένωση ως τέχνασμα της μεγαλοαστικής τάξης για δια­τήρηση των προνομίων της, οι δε τους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας «ως απάτριδες, ως εχθρούς της Ελλάδας και ως ξενοκίνητα μίσθαρνα όργα­να…».[2] Πόσο «πολιτικός ρεαλισμός» ήταν ο στρατηγικός στόχος της ανεξαρτησίας και πόσο εξυπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου, αλλά και πόσο συνεπείς παρέμειναν στη γραμμή τους οι υποστηρίζοντες τη λύση αυτή, είναι οι κύριες παράμετροι που εξετάζονται στο παρόν κεφάλαιο. […]

Financial Times: Πώς τα ρομπότ αλλάζουν τα δεδομένα στα logistics

Ενας στόλος από ρομπότ καταλαμβάνει τις αποθήκες εφοδιασμού των κολοσσών του ηλεκτρονικού εμπορίου, προκαλώντας φόβους για μαζική απώλεια θέσεων εργασίας.

H εξέλιξη της τεχνολογίας φέρνει μεγάλες ανατροπές στη βιομηχανία των logistics, καθώς η χρήση των ρομπότ κάνει τον τομέα πιο αποδοτικό και μειώνει το κόστος. 

Σε μια από τις αποθήκες της Amazon στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένας στόλος από 2.500 αυτόνομα ρομπότ μεταφέρουν ακατάπαυστα αντικείμενα, βοηθώντας τους εργαζομένους στην αποστολή εκατοντάδων χιλιάδων παραγγελιών. 

Ωστόσο, παρά την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα που επιτυγχάνει η αυτοματοποίηση, υπάρχουν φόβοι για μεγάλες απώλειες θέσεων εργασίας στον κλάδο. 

Κ. Καστοριάδης: Ο Επιτάφιος

Ο Επιτάφιος

Σεμινάριο της 13ης Φεβρουάριου 1985

 Κ. Καστοριάδης

     Σήμερα, θα σας μιλήσω για τον Επιτάφιο. Δύο λόγια πρώτα, για να οριοθετήσουμε το ζήτημα. Ο Θουκυδίδης αποτελεί προφανέστατα τεράστιο θέμα, όχι μόνο λόγω των γεγονότων τα οποία περιγράφει, αλλά ασφαλώς και λόγω των δημηγοριών τις οποίες παραθέτει. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε τη σπουδαιότητα αυτών των δημηγοριών για όποιον, πέρα από τα ίδια τα γεγονότα, ενδιαφέρεται και για το πώς τα αντιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες σε αυτά, καθώς και για τη φιλοσοφία του Θουκυδίδη και τις απόψεις του εν γένει. Δεν πρόκειται να εγκύψουμε πραγματικά στο έργο του - κάτι τέτοιο θα απαιτούσε πολλά χρόνια. Θα προσπαθήσουμε απλώς να αναδείξουμε μερικά σημεία που έχουν καίρια σημασία για το θέμα μας, δηλαδή τη δημιουργία της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας - στην προκειμένη περίπτωση δε, ιδίως τη δημιουργία της δημοκρατίας.

Η αναγκαιότητα διάλυσης της Ευρωζώνης/του Άρη Οικονόμου

.

Οι εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις μεταξύ των κρατών της νομισματικής ένωσης, η διαβρωτική οικονομική πολιτική της Γερμανίας, καθώς επίσης τα τεράστια λάθη που προηγήθηκαν συνηγορούν στο ότι, η καλύτερη λύση είναι η από κοινού επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή.   

.

Άποψη

Υπάρχουν πολύ μεγάλες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, όπως στο ότι η γερμανική κοινωνία λειτουργεί στηριζόμενη στην εβραϊκή-ρωμαϊκή αντίληψη (α) του Θεού ως τιμωρού, (β) της Φύσης ως εχθρού και (γ) του Νόμου ως μοναδικού ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σύμφωνα με αυτήν τη νοοτροπία, οι Γερμανοί εφαρμόζουν, για παράδειγμα, τις δέκα εντολές, λόγω του φόβου της τιμωρίας τους – με απλά λόγια δεν σκοτώνουν επειδή πιστεύουν από μέσα τους πως είναι μία απαράδεκτη πράξη, αλλά επειδή θα τιμωρηθούν. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τις θηριωδίες των ναζί, όταν τους επιτρεπόταν από το νόμο – από το Χίτλερ δηλαδή που δεν τους τιμωρούσε για τα εγκλήματα τους, τόσο στην ίδια τους την κοινωνία (στους μη «χιτλερικούς»), όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη.

Εκτός αυτού οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται τη Φύση, ούτε καν την ανθρώπινη, οπότε προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της και να την ελέγξουν – όσον αφορά την κοινωνία με τη βοήθεια των αυστηρών νόμων που τηρούνται ευλαβικά, χωρίς καμία απολύτως παρέκκλιση. Έτσι επεξηγείται επίσης πως η λέξη «φιλότιμο» τους είναι εντελώς άγνωστη – αφού δεν τηρούν κάτι επειδή είναι σωστό και έχουν πεισθεί, αλλά λόγω του φόβου της τιμωρίας.

Αντίθετα, η Ελλάδα λειτουργεί στηριζόμενη στην ελληνική-χριστιανική αντίληψη (α) των δίκαιων Θεών (β) της Φύσης ως φιλικής προς τους ανθρώπους και (γ) της Συνείδησης, της γνώσης του καλού και του κακού καλύτερα, ως ρυθμιστή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στο ίδιο παράδειγμα οι Έλληνες δεν εφαρμόζουν τις δέκα εντολές από το φόβο της τιμωρίας, αλλά επειδή τις νοιώθουν και τις πιστεύουν – οπότε δεν σκοτώνουν λόγω του φόβου της τιμωρίας, αλλά γιατί γνωρίζουν πως πρόκειται για μία κακή και απαράδεκτη πράξη. Επί πλέον εμπιστεύονται τη Φύση και δεν προσπαθούν να κυριαρχήσουν επάνω της, ούτε να την ελέγξουν – ενώ η κοινωνία τηρεί τους νόμους μόνο όταν πιστεύει πως είναι δίκαιοι και εφαρμόζονται με ισότητα από όλες τις εισοδηματικές τάξεις.

Μισθοί και συντάξεις αποτελούν πλέον χαρτζιλίκι

Ακόμα ηχούν στα αφτιά των φορολογουμένων, των συνταξιούχων και των εργαζομένων οι… συνταρακτικές εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την επιστροφή της 13ης σύνταξης, την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την αύξηση του αφορολογήτου κ.λπ.

Πρόκειται για εξαγγελίες οι οποίες έμειναν στα λόγια, ενώ η υπερφορολόγηση, οι δραματικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και τα χαράτσια που ακολούθησαν έκαναν χειρότερη τη ζωή για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.

Είναι γεγονός - όπως άλλωστε δείχνουν και τα επίσημα στατιστικά στοιχεία - ότι επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ η φτώχεια χτυπάει την πόρτα σε ολοένα και περισσότερους εργαζομένους και συνταξιούχους. Μισθοί και συντάξεις αποτελούν πλέον χαρτζιλίκι, ενώ το 40% των εισοδημάτων αφαιρείται από τον ΕΦΚΑ και την Εφορία. Η κατάσταση είναι απελπιστική, και μάλιστα θα επιδεινωθεί το 2019 με τις νέες περικοπές.

Δουλειές του ποδαριού

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι σήμερα στα όρια της φτώχειας ζει ένας στους δύο εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Η αγορά εργασίας φαντάζει με «εφιάλτη» γεμάτο φτωχούς εργαζομένους, που υποκύπτουν σε μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και αποδέχονται δουλειές του ποδαριού. 

Μάλιστα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη, δήθεν, μείωση της ανεργίας. Η μείωση όμως αυτή είναι πλασματική. Οφείλεται στις ελαστικές μορφές εργασίας και στη μετανάστευση των νέων και φυσικά δεν συνυπολογίζονται και δεν προβάλλονται άλλα στοιχεία, όπως οι μειωμένοι μισθοί και το συνολικό ποσοστό φτώχειας. Η επέλαση των ευέλικτων μορφών εργασίας με μισθούς πείνας έχει δημιουργήσει τους νεόπτωχους εργαζομένους, οι οποίοι αναγκάζονται να στηρίζονται στο δίπτυχο «μισή δουλειά, μισός μισθός». 

Τα γνήσια πρακτικά και οι ψευτόμαγκες: Εκτός εάν οι ηγέτες μας θέλουν τη διχοτόμηση και ντρέπονται να μας το πουν

FILE PHOTO. Συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίο/ ΓΤΠ/ Σταύρος Ιωαννίδης

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Αναγκαστικά πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, και αναγκάζομαι να κάνω αυτό, αν και πρόκειται για χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, διότι στο στρατόπεδο του ΑΚΕΛ και των λοιπών οπαδών της «λύσης ότι νάναι», κυριαρχούν οι αναλήθειες, παρά το γεγονός ότι κατηγορούν για «ψεύτικες ειδήσεις» (fake news) όλους τους υπόλοιπους.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει κάνει πολλά λάθη -και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό- το γνωρίζει και ο ίδιος. Διότι περί λάθους πρόκειται όταν αγγίζει ακραία και επικίνδυνα τις τουρκικές θέσεις, θέλοντας να αποδείξει την αδιαλλαξία της. Μα είναι δυνατόν να απαιτείται αυτή η τολμηρή μεν, αλλά άκρως επικίνδυνη κίνηση, για να αποδείξουμε τα αυτονόητα. 

1922 (Η καταστροφή της Σμύρνης)

Ταινία που αναφέρετε στην πυρπόληση και καταστροφή της Σμύρνης της Μικράς Ασίας και την γενοκτονία των Ελλήνων κατοίκων της, στις 14 Σεπτεμβρίου 1922, από τους νεότουρκους του κεμάλ, με σκοπό την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Η ταινία βασίστηκε σε αυθεντικές μαρτυρίες από το μυθιστόρημα «Το νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη και στην οποία απαγόρευσαν την προβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μια ταινία που όχι μόνο κατέγραψε τη βαρβαρότητα των Νεοτούρκων, αλλά ανέδειξε και την Ελλαδική νοοτροπία των Νεοελλήνων να συγκαλύπτουν για λόγους σκοπιμότητας τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας. Ελληνικό Κέντρο Κινηματoγράφου

Η Μικρασιατική Καταστροφή και η ζωή των Ελλήνων πριν από αυτήν σε ένα ντοκιμαντέρ

Τη δραματική ιστορία του ξεριζωμού του ελληνισμού από την πατρώα γη διεκτραγωδεί ένα ντοκιμαντέρ της δημόσιας τηλεόρασης που είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια από τον Γιώργο Καραχάλιο, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Πόπης Αλκούλη. Άνθρωποι της Ιωνίας, ανάμεσά τους η λογοτέχνις μας από τον Κιρκιντζέ, η αείμνηστη Διδώ Σωτηρίου, αφηγούνται το χαμό περιγράφοντας στιγμές που δεν τις χωράει το ανθρώπινο μυαλό, τις οποίες, όμως, έζησαν. Με γλύκα και νοσταλγία όμως θυμούνται και την όμορφη καθημερινότητά τους πριν από το κακό. Ένα κακό που είχε χρόνια πριν αρχίσει να προετοιμάζεται και με την υποδαύλιση του ανθελληνικού κινήματος στην Ανατολή από τον «Χίτλερ της Μικράς Ασίας», όπως τον αποκαλεί η Δ. Σωτηρίου, τον Γερμανό Λίμαν Φον Σάντερς, εισηγητή των αμελέ ταμπουρού.

Διδώ Σωτηρίου: Οιμωγές παντού... Νόμιζα πως άκουγα τη Μικρά Ασία να κλαίει.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στατιστικά στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου του 1914 δείχνουν ότι ο ελληνισμός ολόκληρης της Ανατολής ανερχόταν τότε στα 2,4 εκατομμύρια ψυχές! Πάνω από 2.000 ήταν τα σχολεία και ακόμα περισσότερες οι εκκλησίες.

«Οι Σμυρνιοί μάθαιναν γράμματα, πατρίδα, θρησκεία, τιμή και πολιτισμό...»

Από ιστορικούς περιγράφονται τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών χωρών της εποχής και το παιχνίδι που παίχτηκε στη Μικρά Ασία, αλλά και η κομβικής σημασίας αλλαγή στα δεδομένα με την ενδυνάμωση του κινήματος των Νεοτούρκων. Περιλαμβάνονται επίσης στοιχεία για την κοινωνική διαστρωμάτωση στη Σμύρνη των αρχών του προηγούμενου αιώνα, αλλά και ο ρόλος της γυναίκας, της Σμυρνιάς, με μια εμφάνιση-έκπληξη της αείμνηστης Άννας Καλουτά.

Ακούγονται επίσης τραγούδια της μικρασιατικής πατρίδας από πρώτης γενιάς πρόσφυγες.

Οδυσσέας Ελύτης «Η Τοιχογραφία»

Έχοντας ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μεσ’ στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση

Ώστε τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις γενιές απανωτές όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τελειώσει το άλλο

Να κοιτάζω. Και μπροστά πάλι το ίδιο:

Το βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο Ελένη με το πλάι επάνω στον ασβέστη

Να γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό το σώμα της φευγάτο κιόλας στην Ασία την αντικρινή

Και το κέντημα όλο μετατοπισμένο μεσ’ στον ουρανό με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και τους ήλιους.

.

Πηγή: MYRIOBIBLOS

Καβάφης- Εν τω Mηνί Aθύρ

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: Εν τω Mηνί Aθύρ

Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία.

«Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω.

«Εν τω μη[νί] Aθύρ» «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη».

Στη μνεία της ηλικίας «Εβί[ωσ]εν ετών»,

το Κάππα Ζήτα δείχνει που νέος εκοιμήθη.

Μες στα φθαρμένα βλέπω «Aυτό[ν]... Aλεξανδρέα».

Μετά έχει τρεις γραμμές πολύ ακρωτηριασμένες·

μα κάτι λέξεις βγάζω — σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην»,

κατόπιν πάλι «δάκρυα», και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος».

Με φαίνεται που ο Λεύκιος μεγάλως θ’ αγαπήθη.

Εν τω μηνί Aθύρ ο Λεύκιος εκοιμήθη. 

Μουσική: Chopin -Spring Waltz

ΟΗΕ: Στρατιές προσφύγων

Είναι πια ολοφάνερο, ακόμη και στους κρετίνους, ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, υιοθετώντας τις θέσεις των Τούρκων, προσπαθεί με κάθε τρόπο να διχοτομήσει την Κύπρο καλυμμένος πίσω από τα ψηφίσματα που με τόσους αγώνες και μόχθους ΕΜΕΙΣ επιδιώξαμε.

Ανάγοντας τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στον δέκατο τέταρτο Έλληνα ΘΕΟ, καταφέραμε επιτέλους, με όλη τη μαεστρία που διαθέτουν οι πολιτικοί μας, να πείσουμε τους Τούρκους να υιοθετήσουν το ψήφισμα 649 και να εμφανίζονται ΑΥΤΟΙ ως οι υπέρμαχοι των ΑΡΧΩΝ του ΟΗΕ.

17 χρόνια σκληρών αγώνων για συλλογή ψηφισμάτων αυτό το αποτέλεσμα έφεραν. Τώρα φάτε ψηφίσματα του ΟΗΕ, φάτε τα πλευρά σας, φάτε τα σκατά σας. Και μη μεμψιμοιρείτε. Όλα είναι μια συνήθεια. Έτσι κι αλλιώς, τα καθίκια για τα σκατά φτιάχτηκαν.

Περιοδικό Ένωσις

Τεύχος 4-5, Μάιος 1991

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

OMNIA SUNT COMMUNIA

Σ’ ένα σεντόνι

που αίμα ιδρώνει,

λοιπόν αν δεν προσαρμοστείς,

βγαίνει ο κακός ειρηνιστής

απ’ τη μικρή σου οθόνη

και σε σκοτώνει

και σε σκοτώνει

μες στο σαλόνι.

Αναδημοσιεύουμε το παραπάνω κομμάτι που δημοσιεύθηκε στο περιοδικόΈνωσις τον Μάιο του 1991, υπενθυμίζοντας και τον στίχο του Ρασούλη: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Όσοι θεωρούν πως ο ΟΗΕ δεν είναι κατοχική δύναμη, τότε στην καλύτερη περίπτωση είναι αφελείς νησιώτες που σφυρίζουν αδιάφορα γιατί φοβούνται την αναταραχή.

Καλυμμένος πίσω από τα ψηφίσματα, όπως γράφει το διαχρονικό σημείωμα, ο ΟΗΕ αφομοιώνει και προωθεί τις τουρκικές θέσεις, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός δικού μας ηγέτη. Συνεχίζουν να θεωρούν, ηγέτες, λαϊκοί και κληρικοί, πως ο Άιντα είχε καλές προθέσεις ή πως ο Γκουτέρες είναι σοβαρός διπλωμάτης και θα βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού.

Λογοκριμένα σκίτσα

Η έκθεση θα λάμβανε χώρα στο ευρωκοινοβούλιο των Βρυξελλών με αφορμή την επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης και θα διαρκούσε μια εβδομάδα. Σε αυτήν θα παρουσιάζονταν σκίτσα Ελλήνων και Γάλλων γελοιογράφων με θέμα την Ευρώπη. 

Διαβάστε το ιστορικο της λογοκριμένης εκθεσης στο ΔΕΛΤΙΟ ΤΎΠΟΥ ΛΕΣΧΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΑΛΛΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΥΡΩΠΑΘΕΙΑ/ Του Λαοκράτη Βάσση

Στο σπιράλ του θανάτου/ Analyst Team

.

Η κυλιόμενη χρεοκοπία θα συνεχιστεί, οπότε θα απαιτούνται διαρκώς μέτρα, μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, νέες δανειακές συμβάσεις κοκ. – αφού η πολιτική λιτότητας είναι αδύνατον να επαναφέρει στη ζωή μία ήδη σκελετωμένη οικονομία, εάν θέλει να παραμένει κανείς ρεαλιστής.

.

«Όταν ακούμε πως κάποιοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας προειδοποιούσαν από πολλά χρόνια πριν για τους κινδύνους χρεοκοπίας της, ασφαλώς δεν τους θεωρούμε προφήτες – αφού επρόκειτο για μία αυτονόητη πρόβλεψη τους, γνωρίζοντας «εξ ιδίων» το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς.

Κανένας άλλωστε δεν πιστεύει σοβαρά ότι, οι τεράστιες περιουσίες που συσσώρευσαν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι υπουργοί  τους, καθώς επίσης αυτοί με τους οποίους διαπλέκονταν διαφθειρόμενοι (ΜΜΕ, επιχειρήσεις κλπ.) προέρχονταν από τους μισθούς τους – οπότε λογικά προέβλεπαν πως η οικονομία δεν θα (τους) αντέξει«.

.

Άποψη

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν και είναι πολιτικό – αφού η Οικονομία είναι πάντοτε σε θέση να παρέχει συγκεκριμένες και αποτελεσματικές λύσεις. Αρκεί βέβαια να γνωρίζει ακριβώς ποιό είναι το εκάστοτε ζητούμενο από την Πολιτική, οπότε από την πλειοψηφία των Πολιτών που θα κληθούν να το στηρίξουν επειδή θα πρόκειται για το δικό τους συμφέρον – ενώ η μειοψηφία στις δημοκρατικές χώρες συντάσσεται ενεργητικά με τη βούληση της πλειοψηφίας.

Για παράδειγμα, εάν η Πολιτική θεωρεί πως το ζητούμενο είναι η ελευθερία, η οποία προϋποθέτει ασφαλώς την εθνική κυριαρχία ενός κράτους, οπότε τη μη μετατροπή του σε προτεκτοράτο, τότε η Οικονομία είναι σε θέση να συντάξει ένα ανάλογο σχέδιο – το οποίο θα συμπεριλαμβάνει όλα όσα απαιτούνται για να επιτευχθεί, σταδιακά φυσικά (ανάλυση).