Η «Μαρξιστική» αγυρτεία του Χρήστου Κεφαλή, ο Άσαντ και ο «αριστερός» φασισμός

Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» και λαϊκά εργατικά στρώματα

Ένα άθλιο φαινόμενο που αναπτύσσεται δραματικά τελευταία μετά την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση είναι ότι η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», είτε κυβερνά (όπως στο Ελληνικό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής ελίτ) είτε όχι, συντάσσεται απόλυτα με τις ντόπιες ελίτ που λειτουργούν σαν τα όργανα της Υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε), η οποία διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

 Δηλαδή, η «Αριστερά» που παίρνει δεδομένη την παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της (ΕΕ στην Ευρώπη, NAFTA στην Αμερική, ΔΝΤ και ΠΟΕ κλπ.) –που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία της Αριστεράς, αφού σε αυτήν ανήκει και τμήμα τουλάχιστον της Μαρξιστικής Αριστεράς–απαρνιέται κατάφωρα τα εργατικά στρώματα που ήταν η παραδοσιακή πολιτική και εκλογική πελατεία της. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι στο κίνημα αυτό κατά της παγκοσμιοποίησης πρωτοστατούν τα εργατικά λαϊκά στρώματα, τα κύρια θύματα της. Η αναπόφευκτη συνέπεια είναι η μαζική μετακόμιση της εργατικής τάξης από τα κόμματα αυτά (σοσιαλδημοκρατικά και εργατικά κόμματα ή κόμματα της ριζοσπαστικής «αριστεράς», όπως η «πρώτη φορά Αριστερά» των πολιτικών απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ) προς άλλα κόμματα και κινήματα και κυρίως προς το ανερχόμενο παντού νεο-εθνικιστικό κίνημα.

Και όπου μεν υπήρχε παραδοσιακά μια ισχυρή Αριστερά, όπως στη Γαλλία, τα λαϊκά εργατικά στρώματα στράφηκαν προς κόμματα του ανερχόμενου νεο-εθνικιστικού κινήματος που έχουν και προοδευτικό κοινωνικό πρόγραμμα, όπως το Eθνικό Μέτωπο της Λε Πεν, που έχει υιοθετήσει σχεδόν όλη την παραδοσιακή ατζέντα της Αριστεράς, την οποία η τελευταία έχει εγκαταλείψει με την πλήρη ενσωμάτωσή της στη ΝΔΤ. Δηλαδή την ατζέντα που περιλαμβάνει όχι μόνο μια γνήσια εναντίωση στις «4 ελευθερίες» –της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίου, αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας– αλλά και πολιτικές πλήρους απασχόλησης, ευρέων κρατικοποιήσεων και, προπαντός, πολιτικές ενάντια στους εγκληματικούς πολέμους της Υ/Ε στο Ιράκ, Λιβύη και Συρία που υπόσχεται ν’ αντικαταστήσει με πολιτικές μη επέμβασης σε άλλα κράτη και ειρηνικών σχέσεων με τη Ρωσία, την Κίνα κλπ..

Τι κρίθηκε στις αμερικάνικες εκλογές: Μια επανάσταση τύπου Brexit στις ΗΠΑ;

Του Τάκη Φωτόπουλου

Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν τις αμερικάνικες εκλογές, βασίζεται στο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου που μόλις κυκλοφόρησε, The New World Order in Action: Globalization, The Brexit Revolution and the “Left” (σύντομα και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γόρδιος). Δημοσιεύτηκε αρχικά στο Global Researchκαι στο διεθνές θεωρητικό περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy.Σύντομα θα ακολουθήσει άρθρο (που θα αποτελέσει μέρος νέου κεφαλαίου της Β’ έκδοσης του βιβλίου) για την ιστορική σημασία της λαϊκής ετυμηγορίας στις ΗΠΑ  και την άγρια αντεπανάσταση που είναι σήμερα σε πλήρη εξέλιξη για την ακύρωση της βούλησης των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης στην Αμερική.

Περίληψη

Σε αυτό το άρθρο το κίνημα για το Brexit στη Βρετανία καθώς και το κίνημα για τον Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζονται ως τμήματα της ανόδου ενός νέου κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, που ξεκίνησε από την Ευρώπη και έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο κίνημα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, της συντριπτικής πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού, για την οικονομική και την εθνική κυριαρχία ως απαραίτητης προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ριζική κοινωνική αλλαγή. Το γεγονός ότι αυτό το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση εκφράζεται σήμερα από νεο-εθνικιστικά κινήματα (καμία σχέση με τα παλιά εθνικιστικά κινήματα) είναι απλά η συνέπεια της θεωρητικής και πολιτικής χρεοκοπίας της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», δηλαδή της Αριστεράς η οποία έχει ενσωματωθεί πλήρως στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των υπερεθνικών θεσμών της.

Η δυσφήμηση του BREXIT ως ρατσιστικού, η μεταναστευτική κρίση και η πολιτιστική παγκοσμιοποίηση

Από το υπό έκδοση βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου «Η Νέα Διεθνής Τάξη εν δράσει: Παγκοσμιοποίηση, η επανάσταση του BREXIT και η “Αριστερά”» (Εκδόσεις Γόρδιος, Φθινόπωρο 2016).

Δημοσιεύουμε ένα εκτενές απόσπασμα σχετικά με την «επανάσταση» του BREXIT και την αντεπανάσταση που είναι σήμερα σε πλήρη εξέλιξη από την Υπερεθνική Ελίτ και τα πολυποίκιλα όργανα της στη Βρετανία και στην ΕΕ, από το υπό έκδοση βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου «Η Νέα Διεθνής Τάξη εν δράσει: Παγκοσμιοποίηση, η επανάσταση του BREXIT και η “Αριστερά”» (Εκδόσεις Γόρδιος, Φθινόπωρο 2016). Στο άρθρο αυτό απομυθοποιείται αναλυτικά η λοιδωρία που εκτοξεύει η Υπερεθνική Ελίτ, αλλά ιδιαίτερα σχεδόν σύσσωμη και η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», ότι τα κίνητρα της ψήφου της μεγάλης πλειονότητας των Βρετανών που ψήφισαν υπέρ του BREXIT ήταν ρατσιστικά και αντι-μεταναστευτικά. Όμως, όπως εξηγείται, το «μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα» είναι αναπόσπαστο μέρος της παγκοσμιοποίησης και των «4 ελευθεριών» και επιτείνονται τόσο λόγω των συνεχιζόμενων στρατιωτικών και οικονομικών πολέμων της Υπερεθνικής Ελίτ, όσο και λόγω της μαζικής ζήτησης φτηνών εργατικών χεριών από τις Πολυεθνικές, της ΕΕ και ιδίως της Γερμανίας. Πέραν, λοιπόν, της απώλειας της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας, που ήταν ο κυρίαρχος λόγος, ο οποίος οδήγησε μαζικά τους Βρετανούς υπέρ του BREXIT, ο βρετανικός λαός, όπως και άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί που σήμερα στηρίζουν μαζικά τα νέο-εθνικιστικά κινήματα, στρέφονται για εύλογους οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς λόγους κατά της μαζικής μετανάστευσης και των «ανοιχτών συνόρων»:

Το Δημοκρατικό πρόταγμα και ο Μεταμοντερνισμός*

printable version

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του Κορνήλιου Καστοριάδη, έχει αναπτυχθεί μια τάση μεταξύ μεταμοντέρνων συγγραφέων και ακαδημαϊκών (που συνήθως ανήκουν στους «μετά-Μαρξιστές») να θεωρούν ότι το ύστερο[1] έργο του πρόσκειται, αν δεν ανήκει, στον μεταμοντερνισμό. Η τάση αυτή εκφράστηκε ακόμη και σε πρόσφατο μείζον αφιέρωμα στον μεταμοντερνισμό του διεθνούς θεωρητικού περιοδικού Democracy & Nature (Vol. 7, No. 1, Μάρτιος 2001) και ήταν σαφής σε πρόσφατο συνέδριο για τον Καστοριάδη στην Νέα Υόρκη όπου το ριζοσπαστικό πολιτικό περιεχόμενο του έργου του ουσιαστικά «απενεργοποιήθηκε» από μετά-Μαρξιστές, μετά-στρουκτουραλιστές κ.α. Το ερώτημα επομένως που ανακύπτει, στο οποίο θα προσπαθήσω να δώσω μια σύντομη απάντηση στον περιορισμένο αυτό χώρο, είναι: πώς δικαιολογείται αυτή η τάση, ιδιαίτερα ενόψει της ρητής απόρριψης του μεταμοντερνισμού ως θεωρητικού ρεύματος από τον ίδιο τον Καστοριάδη;[2]

Mία πρώτη, επιφανειακή, απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να δοθεί με αναφορά στο γεγονός ότι μερικοί από τους κύριους θεωρητικούς του μεταμοντερνισμού, όπως οι Lyotard και Baudrillard ήταν μέλη (ή επρόσκειντο) στην ομάδα Socialisme ou Barbarie που εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό και στην οποία, ως γνωστόν, ο Καστοριάδης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως, δεδομένων των θεωρητικών διαφωνιών που είχαν ανακύψει και μέσα στην ομάδα αυτή, είναι προφανές ότι μια πιο καρποφόρα προσέγγιση του θέματος θα ήταν να εξετάσουμε τις κύριες θέσεις του μεταμοντέρνου ρεύματος, καθώς και τις ομοιότητες και διαφορές του σε σχέση με το πρόταγμα της αυτονομίας[3] και το Δημοκρατικό πρόταγμα γενικότερα (στο οποίο ανήκει και το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας[4]), ώστε να είναι δυνατή η συναγωγή κάποιων εμπεριστατωμένων συμπερασμάτων πάνω στο θέμα.

Οι κύριες θέσεις του μεταμοντερνισμού και το Δημοκρατικό πρόταγμα

Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις μέσα στο μεταμοντέρνο «παράδειγμα», θα μπορούσαμε να διακρίνουμε, ακολουθώντας βασικά δυο προσκείμενους στον μεταμοντερνισμό θεωρητικούς[5], τις παρακάτω κύριες θέσεις. Οι θέσεις αυτές, μολονότι σε ένα βαθμό εκφράζουν και αντίστοιχες θέσεις του Δημοκρατικού προτάγματος, όταν εξετασθούν στο πλαίσιο της μεταμοντέρνας θεώρησης και στο σύνολο τους, φανερώνουν μια εντελώς διαφορετική προβληματική που αναπόφευκτα καταλήγει σε πολιτικά συμπεράσματα τα οποία είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά του Δημοκρατικού προτάγματος.

Ι. Aπόρριψη της ολιστικής θεώρησης της Ιστορίας ως μιας εξελικτικής διαδικασίας Προόδου.

Η απόρριψη της ολιστικής αντίληψης της Ιστορίας και της έννοιας της Προόδου είναι μια θέση που συμμερίζονται όλοι οι υποστηρικτές του Δημοκρατικού προτάγματος. Ο Καστοριάδης τονίζει σχετικά ότι «καθ’ εαυτή, η απόρριψη είναι σωστή. Δεν είναι καινούρια, αλλά στα χέρια των μεταμοντερνιστων χρησιμεύει για να εξαλείψει το ερώτημα: είναι επομένως όλες οι ιστορικές περίοδοι και όλα τα κοινωνικο-ιστορικά πολιτεύματα ισότιμα; Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στον πολιτικό αγνωστικισμό ή στις περίεργες ακροβασίες των μεταμοντερνιστών [...]».

Ο Τάκης Φωτόπουλος πριν και μετά τη νίκη του Brexit, τι σημαίνει, την παγκοσμιοποίηση-ΕΕ & την Ελλάδα

2/2 Ο Τάκης Φωτόπουλος μετά τη νίκη του Brexit, τι σημαίνει, την παγκοσμιοποίηση-ΕΕ & την Ελλάδα

1/2 Ο Τάκης Φωτόπουλος μιλάει εν όψει του δημοψηφίσματος για Brexit, τα αιτήματα του & την Ευρώπη

Ο Τάκης Φωτόπουλος για το Brexit, την αριστερά, τα αντι-ΕΕ κινήματα & το ΜΕΚΕΑ

Συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στη Φωτεινή Μαστρογιάννη και την εκπομπή "Take the Money and Run" για τη σημασία του Brexit σε Ευρώπη και Ελλάδα, την άνοδο των αντι-ΕΕ και νεο-εθνικιστικών κινημάτων, τον ρόλο της αριστεράς στην παγκοσμιοποίηση, τη διέξοδο με ένα Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ), τον τρόπο οργάνωσης του μέσω συνελεύσεων που μπορεί να παίξουν τον ρόλο καταλύτη για ένα τέτοιο παλλαϊκό κίνημα, τις αναγκαίες νέες συμμαχίες κ.α..

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Οι δωσίλογοι ξεπουλάνε ολόκληρη τη Δημόσια περιουσία

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 22/05/2016

Με μια κίνηση τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, οι «αριστεροί» δοσίλογοι της κυβέρνησης φέρνουν πολυνομοσχέδιο όπου μεταξύ άλλων προβλέπεται η ίδρυση της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.». Είναι η τελευταία πράξη ώστε να νομοθετηθεί άμεσα –χωρίς να δοθούν πολλά περιθώρια αντίδρασης– η παραχώρηση ολόκληρου του δημόσιου τομέα της χώρας, πλουτοπαραγωγικών πόρων, δημοσίων ακινήτων, δημόσιων αγαθών όπως είναι το «νερό»…, στους μηχανισμούς της ΕΕ , στις πολυεθνικές εταιρείες και στους κάθε λογής πλιατσικολόγους της Υπερεθνικής Ελίτ.

Ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα που να μην παραχωρείται άμεσα ή έμμεσα μέσω της «εταιρείας». Με σχετική ρύθμιση παραχωρούνται και αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς επίσης : στις αστικές συγκοινωνίες (ΟΑΣΑ, ΣΤΑΤΥ, ΟΣΥ), τα ΕΛΤΑ και το ΟΑΚΑ. Σε δεύτερο χρόνο αναμένεται να ακολουθήσουν την ίδια μοίρα, Αττικό Μετρό, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, , ΔΕΗ, κτηριακές υποδομές κλπ…

Η εταιρεία δεν θα ανήκει βέβαια στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά αντίθετα δημιουργήθηκε ώστε να μεταβιβαστούν με μια κίνηση, ολόκληρη η δημόσια περιουσία της χώρας σε μια «εταιρεία» όπου βάση του καταστατικού της ελέγχεται από την ίδια την ΕΕ και πιο συγκεκριμένα από την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» και τον «Ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας».

Κίνημα Βαρουφάκη (DIEM25): Μανιφέστο για τον «εκδημοκρατισμό» της Ευρώπης ή για τη διαιώνιση της κυριαρχίας της ΕΕ; Η ανάγκη για μια νέα Δημοκρατική κοινότητα κυρίαρχων Εθνών (Τάκης Φωτόπουλος)

28.03.2016

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κίνημα Βαρουφάκη (DIEM25): Μανιφέστο για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης ή για τη διαιώνιση της κυριαρχίας των ελίτ της ΕΕ επάνω στους ευρωπαϊκούς λαούς;

—Προς μια δημοκρατική κοινότητα κυρίαρχων εθνών *

Περίληψη

Εν μέσω τεράστιας δημοσιότητας, ιδιαίτερα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» (δηλαδή της Αριστεράς που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης), όπως ο Guardian—και στα παρ’ημίν The Press Project, η Εφημερίδα των Συντακτών κλπ.—, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ένας από τους πρωταγωνιστές της σημερινής οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής καταστροφής στην Ελλάδα, αυτοπαρουσιάστηκε ως ο «σωτήρας της Ευρώπης», —χαρακτηρισμός που του απέδωσε ένα ακόμα γνωστό μέλος της ίδιας «Αριστεράς» σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο ελεγχόμενο από τους Ρώσους «παγκοσμιοποιητές» κανάλι!. [1] Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω, αρχικά να εξετάσω τα δημοκρατικά «διαπιστευτήρια» του μανιφέστου Βαρουφάκη και, δεύτερον, να εξερευνήσω τους στόχους και τη στρατηγική του. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε μερικές κρίσιμες ερωτήσεις σχετικά με την (ιδιαίτερα σημαντική) επιλογή του χρόνου δημοσίευσης του μανιφέστου και ποιοι το υποστηρίζουν. Θα ολοκληρώσω το άρθρο με την πρόταση μου για μια δημοκρατική κοινότητα κυρίαρχων εθνών, η οποία, κατά τη γνώμη μου, αντιπροσωπεύει μια πραγματική επιλογή σήμερα, σε αντίθεση με τις ψευδο-επιλογές που προσφέρονται από αυτό το λεγόμενο «μανιφέστο», το οποίο έμμεσα, έχει ήδη εγκριθεί από τις ελίτ. [2]

1. Τα ψευτο-«δημοκρατικά» διαπιστευτήρια του DIEM25

Ο Βαρουφάκης ξεκινά το «μανιφέστο» του, δηλώνοντας ότι «Παρά τις εκφράσεις αγωνίας τους για το μεταναστευτικό, την ανταγωνιστικότητα και την τρομοκρατία, μόνο μία απειλή τρομάζει πραγματικά τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις: Η Δημοκρατία! … γιατί η κυριαρχία των λαών της Ευρώπης, η κυβέρνηση μέσω των δήμων, είναι ο κοινός εφιάλτης των ευρωπαϊκών ελίτ». [3]

Στη συνέχεια, διασαφηνίζει τι εννοεί με αυτό, όταν ο ίδιος περιγράφει λεπτομερώς ποιες είναι αυτές οι ελίτ, δηλαδή.:

• Η Γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τα λόμπι της
• οι ομάδες κρούσης των Επιθεωρητών και οι Τρόικες
• το ισχυρό Eurogroup που δεν στηρίζεται σε κανένα νόμο ή Συνθήκη
• «Διασωσμένοι» Τραπεζίτες, διαχειριστές κεφαλαίων και αναστημένοι ολιγάρχες
• Πολιτικά κόμματα που επικαλούνται τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία, την ελευθερία και την αλληλεγγύη
• Κυβερνήσεις που τροφοδοτούν σκληρή ανισότητα τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν
• Μιντιακοί Μεγιστάνες που έχουν μετατρέψει την πρόκληση φόβου σε μορφή τέχνης
• Επιχειρήσεις που «τα έχουν κάνει πλακάκια» με μυστικοπαθείς δημόσιους φορείς, επενδύοντας στον ίδιο φόβο, ώστε να προωθήσουν τη μυστικότητα και μια κουλτούρα παρακολουθήσεων που υποτάσσει την κοινή γνώμη σύμφωνα με τη θέλησή τους.

Όπως είναι εμφανές από τη λίστα αυτή, οι ελίτ της ΕΕ ορίζονται με καθαρά πολιτικά κριτήρια και, ιδιαίτερα, από τη σκοπιά της δύναμης που έχουν να χειραγωγούν την «κοινή γνώμη», μέσα από την έλλειψη διαφάνειας και σε ένα πλαίσιο μυστικότητας, όπου, συνήθως, μη εκλεγμένα όργανα της ΕΕ, επιβάλλονται στους «υπηκόους» τους, δηλαδή στους ευρωπαϊκούς λαούς. Με άλλα λόγια, το καθοριστικό χαρακτηριστικό των μελών αυτών των ελίτ είναι η πολιτική τους δύναμη, μέσω της οποίας μπορούν να χειραγωγήσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς, προκειμένου να υπηρετούν τους σκοπούς τους.

Ο Τάκης Φωτόπουλος μιλάει για την πολιτική κατάσταση, την ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση

Συνέντευξη εφ’όλης της ύλης του Τάκη Φωτόπουλου στη διαδικτυακή εκπομπή της Φωτεινής 

Στη συνέντευξη θίγονται:

—Το αίτιο της καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα: Η μεταπολεμική ενσωμάτωση στη διεθνή αγορά που εντάθηκε με την ένταξη μας στην ΕΟΚ/ΕΕ και οδήγησε στην πλήρη καταστροφή της αυτοδυναμίας της χώρας, μέσα από την καταστροφή των παραγωγικών μας τομέων, και στη συνακόλουθη χρεοκοπία

— Ο λόγος της ανάδυσης των νεο-εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη – η πλήρης αποδόμηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας των λαών μέσα στην παγκοσμιοποίηση και ιδιαίτερα την Ευρωζώνη, και ο ρόλος συναυτουργού της παγκοσμιοποιητικής “Αριστεράς” που μετέτρεψε το αντι-παγκοσμιοποιητικό κίνημα σε ένα “πανηγυράκι” για “έναν καλύτερο κόσμο” του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, που χρηματοδοτούσαν πολυεθνικές, ο Σόρος κλπ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ: Κάτω η κοινοβουλευτική Χούντα των αδίστακτων «Αριστερών» απατεώνων!

ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 12/02/2016

– ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑ

“ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΜΑΣ”

Με ένα όργιο καταστολής υποδέχτηκε τους σθεναρά μαχόμενους αγρότες η «Αριστερή» κυβέρνηση των δωσίλογων Τσίπρα, Κατρούγκαλου, Φλαμπουράρη, Δραγασάκη, Φίλη και του λοιπού κοινοβουλευτικού λόχου των πολιτικάντηδων με τις «αριστερές φάτσες» που τους ακολουθούν πιστά, επιβεβαιώνοντας πλέον τον πολιτικά βρώμικο ρόλο τους στην ελληνική κοινωνία και σφραγίζοντας το είδος της «Υστεροφημίας» που θα αφήσουν στην ιστορία, όταν πολύ σύντομα–και παρά τη στήριξη όλου του κατεστημένου που απολαύουν– θα πεταχτούν από τις καρέκλες της εξουσίας. Και αυτή είναι η αντίφαση. Μια κυβέρνηση τόσο μισητή, στα πλατιά λαϊκά στρώματα, να περνά τα πιο ληστρικά μέτρα εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, και να βρίσκεται ακόμα στην εξουσία. Και μάλιστα να μην έχει καμία αναστολή να περάσει τα άθλια Νομοσχέδια και τα Μνημόνια κατ’ εντολή των αφεντικών της τώρα, παρότι τής δόθηκε απλόχερα πίστωση χρόνου ακόμα και από τον «συστημικό» Μητσοτάκη. Τι τρέχει λοιπόν; Απλά η «Αριστερή» κυβέρνηση μας έχει γερές πλάτες, αφού υποβαστάζεται γερά από τους Υπερεθνικούς και ευρωπαϊκούς πάτρονές της στην ΕΕ και την Υπερεθνική Ελίτ, ενώ έχει και την έμμεση στήριξη της «Αριστεράς» της Παγκοσμιοποίησης, ελληνικής και διεθνούς, που δεν την είδαμε βέβαια να κονταροχτυπιέται με τα ΜΑΤ σήμερα…

Να απομονώσουμε τους άθλιους της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» που υποσκάπτουν εμφύλιο στα λαΐκά στρώματα

Όσοι πίστεψαν ότι ο Ελληνικός Λαός θα παραμείνει αμέτοχος θεατής της σφαγής του από το ντόπιο κατεστημένο και τους υπερεθνικούς εντολείς του, σήμερα μένουν μάλλον αμήχανοι μπροστά στην κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την επικράτεια της χώρας.

Με πρωτοπόρους τους αγρότες, που είναι και τα κυριότερα θύματα της ένταξης μας στην ΕΕ, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος του λαϊκού κινήματος, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία της Πατρίδας μας, με κρατημένη την ανάσα παρακολουθούν τις εξελίξεις, δίνοντας παράλληλα και όπου είναι δυνατόν την μάχη σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της Ελλάδας.

Έτσι ένα άτυπο Λαϊκό Μέτωπο δημιουργείται σε κάθε πόλη και χωριό, που τείνει να πάρει χαρακτήρα συνολικής αντιπαράθεσης των φτωχών αλλά και των υπό φτωχοποίηση κοινωνικών και λαϊκών στρωμάτων, προς το παρόν με τη δωσίλογη «αριστερή» Κυβέρνηση, αλλά και στο μέλλον, με οποιονδήποτε άλλον προσπαθήσει να επιβάλλει παρόμοια μέτρα. Έμμεσα το μέτωπο αυτό στρέφεται κατά των ντόπιων ελίτ καθώς και των αφεντικών τους στην Υπερεθνική Ελίτ που διαφεντεύει τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, εναντίον της οποίας, γενικά, και της ΕΕ ειδικότερα ξεσηκώνονται σήμερα οι Ευρωπαϊκοί λαοί, από τους Βρετανούς, τους Γάλλους και τους Ιταλούς μέχρι τους Ούγγρους και τους Πολωνούς. Όλα αυτά τα εκατομμύρια που απλά παλεύουν για την οικονομική και εθνική κυριαρχία τους που εξαφανίζει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, με συνακόλουθη τη φτωχοποίηση τους, αδίστακτα κατασυκοφαντούνται από τις ελίτ αυτές και τα ΜΜΕ που ελέγχουν σε όλη την Ευρώπη, ως φασίστες ή ναζί και ρατσιστές. Σε αυτή την άθλια εκστρατεία μετέχει ενθουσιωδώς και η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», δηλαδή η «Αριστερά» που όχι μόνο δεν διανοείται να αμφισβητήσει την παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, η οποία την υλοποιεί στον χώρο μας, αλλά απλά στρέφεται ενάντια στις «κακές πρακτικές» της ΕΕ και των ελίτ που τη διαφεντεύουν! Έτσι, γίνονται οι καλύτεροι υποστηρικτές της Νέας Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, παρά τις απατηλές κατάρες τους κατά του «νεοφιλελευθερισμού» που τον βλέπουν απλά σαν μια κακή ιδεολογία…

Στην Ελλάδα,  είναι τέτοιος ο τρόμος και ο πανικός των ελίτ (και των υπόγειων μηχανισμών που κινούν τα νήματα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Κυβέρνηση) μπροστά στην πιθανότητα να δημιουργηθεί «από τα κάτω» ένα Λαϊκό Μέτωπο, που έθεσαν σε κίνηση τους γνωστούς μηχανισμούς συκοφάντησης και προβοκάτσιας των λαϊκών αγώνων, με πρώτο και καλύτερο το ΣΕΚ και το ‘γνωστό’ στέλεχος του, Πέτρο Κωνσταντίνου, που υλοποιώντας την παραπάνω γραμμή των ελίτ (αλλά και του άθλιου ΣΥΡΙΖΑ)  δεν δίστασαν να μιλούν περί «νεοναζί αγροτών» και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσουν την προβοκάτσια στο Σύνταγμα.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ (ANTIFA UBER ALLES)

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 30/01/2016

Σύμφωνα με την νέα έρευνα του ΙΝΑ-ΓΣΕΕ, η οποία εξετάζει τις συνθήκες διαβίωσης και εισοδημάτων συνολικά του γεωργικού πληθυσμού της χώρας για την περίοδο 2009-2011, 1 στους 3 αυτοαπασχολούμενους αγρότες και 4 στους 10 συνταξιούχους αγρότες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Επίσης η ίδια έρευνα σημειώνει ότι το ποσοστό φτώχειας στον γεωργικό πληθυσμό είναι γενικά διπλάσιο από το αντίστοιχο του μη γεωργικού, βάζοντας έτσι τέλος και στη συστημική προπαγάνδα για τους πλούσιους τεμπέληδες αγρότες που κάθονται στα καφενεία και απολαμβάνουν τις επιδοτήσεις της ΕΕ, ενώ ήταν η ίδια η ΕΕ που αποσύνδεσε τις επιδοτήσεις από την παραγωγή, αποσκοπώντας έτσι στην περαιτέρω διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και την αύξηση του βαθμού εξάρτησης της κοινωνίας.

Την ώρα λοιπόν που το πιο φτωχό και παραγωγικό κομμάτι του πληθυσμού δίνει τη τελική του μάχη, γνωρίζοντας ότι αν περάσουν τα νέα μέτρα της «αριστερής» κυβέρνησης θα σημάνει ουσιαστικά και το τέλος του, την ίδια ώρα που αυτό το κομμάτι του πληθυσμού φαίνεται αποφασισμένο να συγκρουστεί μέχρι τέλους και να συσπειρώσει γύρω του και άλλα κομμάτια της κοινωνίας μετατρέποντας έτσι τον αγώνα των αγροτών σε ένα γενικευμένο ξεσηκωμό για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση (βλ. ΜΕΚΕΑ), την ώρα που αρχίζουν να ακούγονται ξεκάθαρες φωνές για άμεση και μονομερή έξοδο από την ΕΕ ακόμα και από μετριοπαθή κομμάτια της κοινωνίας, αναγνωρίζοντας την ως το βασικό αίτιο της κρίσης, σαν εκφραστή και εφαρμοστή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της αγοράς, ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας ασχολείται για ακόμα μια φορά με τον ανύπαρκτο φασιστικό κίνδυνο, αντί να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα αυτόν!

Σχόλιο Τάκη Φωτόπουλου για την ιδεολογία των “δικαιωμάτων” και τα gay κινήματα

Του Τάκη Φωτόπουλου

Η ανακοίνωση του Δικτύου Περιεκτικής Δημοκρατίας “Σύμφωνο Συμβίωσης και η Ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης” που αναδημοσιεύθηκε ευρύτατα στο διαδίκτυο, συνήθως με εγκωμιαστικά σχόλια, αναπόφευκτα δέχθηκε και μερικές λυσσαλέες επιθέσεις, κατά κανόνα ανώνυμες, οι οποίες, όπως κάθε πράξη κουκουλοφόρων, μόνο περιφρόνησης βέβαια αξίζουν. Θα σταθώ όμως σε κάποιον “επώνυμο” ονόματι Θοδωρή Αντωνόπουλο, ο οποίος, πρώτον, (παρότι υποτίθεται δημοσιογράφος, που όφειλε να ξέρει τους δεοντολογικούς κανόνες του επαγγέλματός του), με ανεντιμότητα απέδωσε το παραπάνω κείμενο σε εμένα προσωπικά, ενώ πρόκειται βέβαια περί συλλογικού κειμένου του δικτύου της ΠΔ, που συντάχθηκε μάλιστα κατόπιν μακρών συλλογικών συζητήσεων μέσα σε αυτό. Δεύτερον, διέπραξε άλλη μια δεοντολογική αθλιότητα με το να μην αναφέρει την πηγή του κειμένου στο οποίο αναφερόταν, ώστε να μπορεί να κρίνει ο ίδιος ο αναγνώστης και να μην τον καπελώνει ο δήθεν αυτός “ελευθεριακός” της συμφοράς για το εάν το κείμενο αυτό είναι ή όχι “ένα απίστευτα εξαμβλωματικό άρθρο (του) περί συμφώνου συμβίωσης και ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης ο «πολύς» θεωρητικός της αυτονομίας και της περιεκτικής δημοκρατίας Τάκης Φωτόπουλος (δεν πάει καλύτερα να λειτουργηθεί στα Καλάβρυτα;). (βλ. Θοδωρή Αντωνόπουλου,  Οι LGBT ακτιβιστές είναι “φύσει” αριστεροί, ή όχι; LIFO,7/1/2016http://www.lifo.gr/articles/lgbt_articles/85874).

Σύμφωνο Συμβίωσης και η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης

• 
  

   It

Ο πρόσφατος «διάλογος» – ή καλύτερα προπαγάνδα – με αφορμή το νομοθέτημα που εισήγαγε στη βουλή η δωσίλογη «αριστερή» κυβέρνηση για το «Σύμφωνο Συμβίωσης», αντανακλά στο μέγιστο βαθμό τις επιδιώξεις της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), αλλά και τις επιπτώσεις σε κοινωνικό/πολιτιστικό επίπεδο για τους λαούς που εντάσσονται ή είναι σε διαδικασία ένταξης στη Νέα Διεθνή Τάξη που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Όπως έχουμε επανειλημμένα αναλύσει, η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο την οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική εξάρτηση των λαών, δηλαδή την κατάλυση της οικονομικής/εθνικής τους κυριαρχίας, αλλά ταυτόχρονα την πολιτιστική ομογενοποίηση, δηλ. την κατάλυση της πολιτιστικής κυριαρχίας. Έτσι, στην Ελλάδα όπου η «αριστερή» κυβέρνηση ξεπουλάει όποιο πλουτοπαραγωγικό πόρο και δημόσια έκταση βρει μπροστά της, ξηλώνει κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα και παραχωρεί τη φύλαξη των συνόρων σε εξωτερικές δυνάμεις μετατρέποντας και τυπικά την χώρα σε προτεκτοράτο, ταυτόχρονα εξαντλεί την «προοδευτικότητά» της στην… υπεράσπιση της «ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης». Δηλαδή, της ιδεολογίας των «δικαιωμάτων» που όχι μόνο δεν θίγουν το ίδιο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς που καθιστά όλο το ανθρώπινο είδος προϊόν προς προσφορά και πώληση, αλλά και χρησιμοποιεί κινήματα ταυτότητας ώστε να επιβάλλει την ιδεολογία αυτή, με τη βοήθεια εκφυλισμένων μεγάλο-αστών της πολιτιστικής/μιντιακής ελίτ εν προκειμένω και όχι μόνο.

Η θεσμοποίηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιείται εργαλειακά ώστε να αντικαταστήσει την ίδια την πολιτιστική ταυτότητα των λαών. Και αυτή αφορά από το λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα και τη γλώσσα, ως τις ιστορικές και αγωνιστικές του αναφορές, τη μουσική και ποιητική παράδοση, εθιμοτυπικά στοιχεία κ.λπ… Η φτηνή δικαιολογία που χρησιμοποιείται είναι άλλη μια διαστρέβλωση: ο δήθεν πόλεμος μεταξύ «προοδευτικότητας και συντηρητισμού», όπου ‘προοδευτικό’ είναι ό,τι είναι συμβατό με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης για τα δικαιώματα και «αντιδραστικό», αν όχι και «φασιστικό» η «ρατσιστικό», ό,τι αντίκειται σε αυτή!

Η κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου και η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία (Τάκης Φωτόπουλος)

• 17-11-2015
  

Στον απόηχο των πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων, της κατάρριψης του ρωσικού επιβατικού αεροσκάφους στο όρος Σινά και αυτών στο Παρίσι, δημοσιεύουμε σήμερα το άρθρο του Τ. Φωτόπουλου «Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους και η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία», που δημοσιεύτηκε αρχικά στο διεθνές περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy. Το άρθρο είναι εξαιρετικά αναγκαίο για την ανάλυση του αφού ξεδιπλώνει το νήμα που συνδέει και τις δύο τρομοκρατικές ενέργειες, που είναι στην πραγματικότητα τμήματα του ίδιου σχεδίου: Να κτυπηθεί το ηθικό του Ρωσικού και του Γαλλικού λαού με πρόσχημα τον πόλεμο κατά του ISIS. Για τους Ρώσους η επιθυμητή για την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) πτώση του ηθικού σημαίνει να δεχτούν συνδιαλλαγή με την Υ/Ε για το Μπααθικό καθεστώς, ενώ για τους Γάλλους σημαίνει να δεχτούν την αναγκαιότητα για συμμετοχή σε χερσαίο πόλεμο στη Συρία με δήθεν στόχο το ISIS, αλλά στην πραγματικότητα το Μπααθικό καθεστώς. Σημερα γίνεται τελευταία προσπάθεια στη Βιέννη να πείσουν τον Πούτιν να δεχθεί “διπλωματική” λύση που περνά μέσα απο το τέλος του καθεστώτος “με διαπραγματεύσεις”. Αν ο Πούτιν αρνηθεί τέτοια λύση τότε πιθανόν να ξεκινήσει γενική σφαγή στη Συρία…

Η κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου και η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ: “The downing of the Russian plane and the military intervention in Syria” The International Journal of Inclusive Democracy, Vol. 11, Nos. 1/2, (06.11.2015)

Περίληψη: Στο άρθρο αυτό αναλύεται η σημασία της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου–πιθανότατα από τρομοκρατική ενέργεια,– και της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, σε σχέση με το σχέδιο της Υπερεθνικής Ελίτ για την ενσωμάτωση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της πιθανής διαίρεσης στο εσωτερικό της ρωσικής ελίτ μεταξύ «παγκοσμιοποιητών» και «πατριωτών/ εθνικιστών».

Η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου: τρομοκρατική ενέργεια;

Παρά το γεγονός ότι η έρευνα σχετικά με την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου συνεχίζεται και είναι σαφές ότι η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε, δηλαδή οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που διαχειρίζονται τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, οι οποίες εδράζονται κυρίως στις χώρες της ομάδας G7) έχει ήδη επιχειρήσει, μέσω της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, να την αποδώσει σε τρομοκρατική ενέργεια της ISIS, ανακύπτει ένα σημαντικό ζήτημα. Έτσι, ανεξάρτητα από το αν η κατάρριψη του αεροπλάνου ήταν πράγματι το αποτέλεσμα τρομοκρατικής ενέργειας ―το οποίο είναι κάτι που μπορεί να μη μάθουμε ποτέ― ποιοι θα μπορούσαν να έχουν το κίνητρο να προβούν σε τέτοια επίθεση και γιατί; Ο λόγος για τον οποίο μπορεί να μη μάθουμε ποτέ τους πραγματικούς λόγους πίσω από μια κατάρριψη του επιβατικού αεροσκάφους είναι ότι οι κύριοι εμπλεκόμενοι, δηλαδή σίγουρα η Αίγυπτος, και, ενδεχομένως, η Ρωσία, μπορεί να έχουν λόγους να μην θελουν ν’ αποκαλύψουν την τυχόν ανάμιξη τρομοκρατικής δραστηριότητας.

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία (Τάκης Φωτόπουλος)

Σχόλιο: Με αφορμή τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι, που ήρθαν ύστερα από συντονισμένες αεροπορικές επιδρομές της Γαλλίας στο Ιράκ και τη Συρία, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχετικά πρόσφατο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου για τις ρίζες της σημερινής άνθισης της Ισλαμικής τρομοκρατίας, την ίδια στιγμή που η Υπερεθνική Ελίτ και η παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” συσκοτίζουν τα πραγματικά αίτια του κύκλου βίας που η ίδια η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει, τόσο με την οικονομική όσο και με τη στρατιωτική της βία, εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια. Όπως τονίζει ο συγγραφέας “η ISIS απλά λειτουργεί σήμερα ως πρόσχημα για τη συνέχιση του «μακροχρόνιου πόλεμου», (που είχε αρχίσει ο Μπους) αυτή τη φορά εναντίον της Συρίας. Δηλαδή, ο κύριος στόχος ήταν πάντα να συντριβεί το εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Συρία σήμερα, και αύριο στο Ιράν, είτε αυτό επιτευχθεί με ένα πραξικόπημα «από τα πάνω» (το παραδοσιακό στρατιωτικό πραξικόπημα), ή «από τα κάτω», (το μοντέλο «Μαϊντάν»), είτε με εξωτερική παρέμβαση σε συνδυασμό με ένα «πραξικόπημα από τα κάτω» (το μοντέλο της Λιβύης).”

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΗΓΗ: “How the Transnational Elite created Islamic terrorism“, Pravda.ru & The International Journal of Inclusive Democracy (12.01.2015) * ελληνική μετάφραση, antipagkosmiopoihsh.gr (18.01.2015) *

Περίληψη: Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει την άκρα υποκρισία της Υπερεθνικής Ελίτ, όταν θρηνολογεί για την ισλαμική τρομοκρατία και τα αποτελέσματά της. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να δειχθεί ιστορικά ότι ήταν η ίδια ελίτ και τα πελατειακά καθεστώτα της που δημιούργησαν ουσιαστικά την ισλαμική τρομοκρατία, εξολοθρεύοντας τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο και καταστρέφοντας, στη διαδικασία, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, καθώς και τις υποδομές εύρυθμα λειτουργικών κοινωνικών κρατών.

Το Παρίσι, με την ευκαιρία της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό που ειδικευόταν στη καλλιέργεια της Ισλαμοφοβίας (δεν το είδαμε ποτέ, για παράδειγμα, να σατιρίζει τον…Μωυσή!) είδε τη «μεγαλύτερη λαϊκή συγκέντρωση στην ιστορία της Γαλλίας», όπως τη χαρακτήρισε το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό, φυσικά, δεν ήταν εκπληκτικό, δεδομένου ότι συμμετείχε σε αυτή ολόκληρο το πολιτικό τμήμα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε – δηλαδή της ελίτ που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που εδράζεται κυρίως στις χώρες της ομάδας G7. Επιπλέον, η Γαλλία είναι εξέχον μέλος της ίδιας ελίτ που τη διοργάνωσε. Ο κύριος σκοπός της συγκέντρωσης ήταν η δήθεν καταδίκη της τρομοκρατίας. Όμως, όπως θα προσπαθήσω να δείξω, ήταν η ίδια η Υ/Ε, που επίσης δημιούργησε το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των τριάντα περίπου ετών από την εμφάνιση της ΝΔΤ, η οποία ορίζεται από δύο παράλληλα συστημικά γεγονότα. Πρώτον, την άνοδο και μαζική επέκταση των πολυεθνικών εταιριών που κυβερνούν σήμερα την παγκόσμια οικονομία και τη συνακόλουθη σταδιακή εξαφάνιση της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, που αντικαθίσταται από μια νέα μορφή υπερεθνικής κυριαρχίας την οποία μοιράζονται κυρίως τα μέλη της Υ/Ε και, δεύτερον, τη παράλληλη κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ.

Διαδήλωση ενάντια στην TTIP και η φτώχεια στη Γερμανία

Σχόλιο: Όπως έχουμε επισημάνει και αλλού η οικονομική και συνακόλουθα η πολιτική παγκοσμιοποίηση κάνει γοργά βήματα ολοκλήρωσης. Οι συζητήσεις για τη δημιουργία μιας τεράστιας ενιαίας αγοράς μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης μπαίνουν στο τελικό στάδιο για την πραγματοποίησή τους με οδυνηρά μελλοντικά αποτελέσματα για τα λαϊκά στρώματα της εκάστοτε χώρας αλλά και για την ίδια την οικονομική αυτοδυναμία των χωρών. Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα άρθρο για την πολυπληθή διαδήλωση που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Γερμανίας ενάντια σε αυτή τη συμφωνία αλλά και ένα ρεπορτάζ για την κοινωνική κατάσταση στη χώρα,δείχνοντας έτσι ότι οι αντιστάσεις των λαών δεν έχουν εξαλειφθεί εντελώς. Αν και οι διαδηλωτές είχαν αρκετά ετερόκλιτες καταβολές, με ένα μέρος της να αποτελείται από την ενσωματωμένη παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” ,το γεγονός έχει τη σημασία του. Η “Αριστερά” αυτή θεωρεί την TTIP συνέπεια της “κακής παγκοσμιοποίησης” που οδηγείται από “κακούς” νεοφιλελεύθερους πολιτικούς (εν αντιθέσει με τους “καλούς” πολιτικούς τύπου Τσίπρα, Βαρουφάκη κλπ) και αμφισβητεί μόνο τον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της (σα δηλαδή να μπορούσε να είχε άλλο χαρακτήρα μια καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση), και όχι ως αποτέλεσμα της ολοένα και πιο επεκτεινόμενης διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, αποπροσανατολίζοντας έτσι τα θύματά της από το ποια στόχευση πρέπει να έχει ο αγώνας τους. Παρόλα αυτά, το μέγεθος του βερολινέζικου πλήθους που συγκεντρώθηκε δεν μπορεί να μας προξενεί εντύπωση καθώς παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει τα καλύτερα οικονομικά μεγέθη στην Ευρώπη με τους δείκτες της να παραμένουν σε θετική κατεύθυνση,μαστίζεται εν τούτοις από βαθιά ανισότητα . Η ανισότητα αυτή που παρατηρείται μαζί με την εξαθλίωση σε μεγάλα στρώματα του εργαζόμενου πληθυσμού κάνουν έκδηλη ποια πρόκειται να είναι η κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να επιτευχθεί η οικονομική ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που δεν θα οφελήσει καθόλου τον ίδιο το λαό αλλά μόνο τα συμφέροντα των πολυεθνικών καθώς η κατάργηση κάθε προστατευτικού ελέγχου πάνω στις αγορές είναι προϋπόθεση για αυτήν και η ουσία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σκέψης αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορεί να υπάρχει “καλή παγκοσμιοποίηση”. Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών, καταργεί κάθε έννοια οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας και σημαίνει μια “ανάπτυξη” που θεμελιώνεται στην ανισότητα και την ανεργία ή υπο-απασχόληση των πολλών με μισθούς επιβίωσης, για χάρη της ανταγωνιστικότητας. 

H Ρωσία υπό τον Πούτιν επικεφαλής στον αγώνα για Εθνική Κυριαρχία;

Σχόλιο: Ο Ρωσικός λαός, υπό την ελίτ περί τον Πούτιν, φαίνεται σήμερα, και μετά τις εξελίξεις στη Συρία, να μπαίνει και επίσημα επικεφαλής του αγώνα για εθνική κυριαρχία παγκοσμίως. Και είναι τουλάχιστον απαράδεκτες, αν όχι ύποπτες, οι “ίσες αποστάσεις” και η αναφορά σε “ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς” ειδικά τη στιγμή που γίνεται αυτή η τρομερή εκστρατεία από την Υ/Ε και την παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” ενάντια σε κάθε λαό και την ελίτ του που μάχονται για την εθνική τους απελευθέρωση (εκτός και αν πρέπει πρώτα να αναδυθούν τα σοσιαλιστικά φαντασιακά των λαών και να φτιαχτεί σοσιαλισμός, και μετά να ανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία!). Η μεγάλη μάζα ιδίως της παγκοσμιοποιητικής “Αριστεράς” μιλά για καλή παγκοσμιοποίηση μέσα στη Νέα Διεθνή Τάξη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (Ταρίκ Αλί, New Left Review, Die Linke, ΣΥΡΙΖΑ-PODEMOS, Τροτσκιστές κλπ.), και αυτοί βέβαια θα είναι κυρίως που θα αποκαλούν άμεσα ή έμμεσα φασίστες όποιον αγωνίζεται για εθνική κυριαρχία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί σήμερα σε αυτή την αθλιότητα όταν συμφώνησε σήμερα απόλυτα με το ανακοινωθέν της ΕΕ να καταδικάσει τη Ρωσία που…βομβαρδίζει τη Συρία!

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, 2010-2015-ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

> ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΟΡΔΙΟΣ <

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, 2010-2015:

Από τα Μνημόνια των συστημικών ΠΑΣΟΚ/ΝΔ στο "αριστερό" Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ

(Γόρδιος, Σεπτέμβριος 2015)

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: Ο βασικός στόχος του βιβλίου αυτού είναι να δείξει, σε ένα είδος χρονικού της καταστροφής που ακολουθεί το γεγονότα της εποχής, τις απατηλές μεθόδους που χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν οι ξένες και ντόπιες ελίτ, με τα απόλυτα ελεγχόμενα από αυτές κανάλια, εφημερίδες (ακόμη και πολλά από τα δήθεν «εναλλακτικά» κοινωνικά μίντια), για να εξαπατήσουν κατ’επανάληψη τα λαϊκά στρώματα που είναι τα κυρίως θύματα της παγκοσμιοποίησης. Ο προφανής στόχος ήταν βέβαια είτε να τα σπρώξουν στην απάθεια, είτε σε αποπροσανατολιστικά «κινήματα» διαφόρων ειδών, ώστε να περάσει πιο άνετα η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Οι στημένες εκλογές για την… πάνδημη έγκριση των μνημονίων μετά το ΟΧΙ του 61%

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

* Το άρθρο αυτό είναι προδημοσίευση από το νεο βιβλίο μου με τον τίτλο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, 2010-2015: Από τα Μνημόνια των συστημικών ΠΑΣΟΚ/ΝΔ στο «αριστερό» Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ (Γόρδιος, Σεπτέμβρης 2015).

Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού (που τόλμησε πάλι πρόσφατα ν’ αντισταθεί στα σχέδια τους ― όπως φάνηκε με το 61% του «ΟΧΙ» στα μνημόνια του Ιούλη) είχε αρχίσει να υλοποιείται πολύ νωρίτερα. Η γενική επίθεση των ελίτ εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονιστή» Σημιτούλη. Ένα κόμμα, που ήδη από τη δεκαετία του ‘80, είχε δείξει τι πραγματικό ρόλο έπαιζε, όταν «ξέχασε» τις δεσμεύσεις του ιδρυτού του να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ και ΝΑΤΟ ― «το ίδιο συνδικάτο». Το 2009 εξέλεγη, με άλλη παραπλάνηση αυτή τη φορά («λεφτά υπάρχουν») το ΠΑΣΟΚ του «Γιωργάκη» που φαίνεται ότι έπαιξε ένα τουλάχιστον ύποπτο ρόλο στη κρίση, όταν φρόντισε να βάλει την Ελλάδα στο ληστρικό ΔΝΤ για να εφαρμοστούν οι πιο στυγνές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα, με στόχο την απομύζηση, όχι βέβαια των ελίτ και των βολεμένων που σήμερα ουρλιάζουν να μη φύγουμε από την ΕΕ, αλλά των λαϊκών στρωμάτων. Ο απώτερος στόχος ήταν η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και η ολοκληρωτική πολιτική υποταγή του Ελληνικού λαού στα κελεύσματα της Υπερεθνικής Ελίτ.

Στη συνέχεια, όταν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) εφθάρησαν ανεπανόρθωτα, οι ελίτ έβαλαν σε εφαρμογή μεγαλεπήβολο σχέδιο για την κατάπνιξη κάθε αντιστασιακής φωνής που τυχόν θ’ απαιτούσε άμεση έξοδο από ΕΕ, ΝΑΤΟ και τη ΝΔΤ γενικότερα, είτε προερχόταν από τον πατριωτικό/εθνικιστικό χώρο γενικά (όπως συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ευρώπη) είτε από την Αριστερά.