Nομίζεις ότι θα έχεις τον κήπο σου με τα ζαρζαβατικά για να επιβιώσεις; Σε γελάσανε! ΔΕΣ ΓΙΑΤΙ…

Κάποιοι το έλεγαν εδώ και χρόνια και άλλοι γελούσαν. Και όμως, σε λίγο καιρό θα είναι γεγονός παγκοσμίως.

Αμερικανική οικογένεια στην πολιτεία του Μισούρι διατάχθηκε από την αστυνομία να καταστρέψει τον λαχανόκηπο που είχε δημιουργήσει στην οικία που διατηρεί , διότι είναι παράνομη η καλλιέργεια λαχανικών με νόμο, αναφέρει σχετικό αμερικανικό δημοσίευμα.

Η οικογένεια που αναγκάστηκε να προβεί στην καταστροφή του λαχανόκηπου της, έμεινε άναυδη από τον νόμο που απαγορεύει αυστηρά την καλλιέργεια οποιουδήποτε οικόσιτου λαχανικού.

Ο Nathan Athans αναγκάστηκε ή να καταστρέψει το λαχανόκηπο του , ή να διωχθεί ποινικά με νόμο που θυμίζει Όργουελ. Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε χωρίς να ανακοινωθεί στους κατοίκους της πόλης με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να τρέχουν τώρα και να μην φτάνουν.

Οι αντιφάσεις τού έθνους- κράτους και ο TTIP-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΕΝΑΣ

Ας αρχίσουμε το σημερινό άρθρο με κάποιες διαπιστώσεις για το κράτος. Το οποίο στον Χέγκελ το συναντάμε ως αφηρημένη έννοια, καθώς αφορά γενική πραγματικότητα. Είναι όμως παράλληλα πραγματικό, μία υπαρκτή οντότητα. Που προσδιορίζει και στηρίζεται από μία χειραγωγημένη κοινωνική βάση και όχι από την αφηρημένη ατομική δραστηριότητα.

Οι ίδιοι οι πολίτες δηλαδή δίνουν υπόσταση στην αφηρημένη έννοιά του, στη λογική ότι η βάση επηρεάζει το εποικοδόμημα και το αντίστροφο. Αλλά η νεωτερική μορφή τού κράτους διασφαλίζει την κατανομή τής εξουσίας και διασφαλίζεται μέσα από αυτή, μέσω μίας λογικής αφαίρεσης. Άρα ο πολίτης γίνεται υπήκοος, καταναλωτής, μέσα σε ένα κράτος που είναι εξουσιαστικό και θεμελιωμένο με τη βία. Ταυτισμένο με τη βιοεξουσία, για να θυμηθούμε τον Φουκώ, εξουσιάζει αλλά δεν διαχειρίζεται.

Διαδήλωση ενάντια στην TTIP και η φτώχεια στη Γερμανία

Σχόλιο: Όπως έχουμε επισημάνει και αλλού η οικονομική και συνακόλουθα η πολιτική παγκοσμιοποίηση κάνει γοργά βήματα ολοκλήρωσης. Οι συζητήσεις για τη δημιουργία μιας τεράστιας ενιαίας αγοράς μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης μπαίνουν στο τελικό στάδιο για την πραγματοποίησή τους με οδυνηρά μελλοντικά αποτελέσματα για τα λαϊκά στρώματα της εκάστοτε χώρας αλλά και για την ίδια την οικονομική αυτοδυναμία των χωρών. Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα άρθρο για την πολυπληθή διαδήλωση που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Γερμανίας ενάντια σε αυτή τη συμφωνία αλλά και ένα ρεπορτάζ για την κοινωνική κατάσταση στη χώρα,δείχνοντας έτσι ότι οι αντιστάσεις των λαών δεν έχουν εξαλειφθεί εντελώς. Αν και οι διαδηλωτές είχαν αρκετά ετερόκλιτες καταβολές, με ένα μέρος της να αποτελείται από την ενσωματωμένη παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” ,το γεγονός έχει τη σημασία του. Η “Αριστερά” αυτή θεωρεί την TTIP συνέπεια της “κακής παγκοσμιοποίησης” που οδηγείται από “κακούς” νεοφιλελεύθερους πολιτικούς (εν αντιθέσει με τους “καλούς” πολιτικούς τύπου Τσίπρα, Βαρουφάκη κλπ) και αμφισβητεί μόνο τον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της (σα δηλαδή να μπορούσε να είχε άλλο χαρακτήρα μια καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση), και όχι ως αποτέλεσμα της ολοένα και πιο επεκτεινόμενης διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, αποπροσανατολίζοντας έτσι τα θύματά της από το ποια στόχευση πρέπει να έχει ο αγώνας τους. Παρόλα αυτά, το μέγεθος του βερολινέζικου πλήθους που συγκεντρώθηκε δεν μπορεί να μας προξενεί εντύπωση καθώς παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει τα καλύτερα οικονομικά μεγέθη στην Ευρώπη με τους δείκτες της να παραμένουν σε θετική κατεύθυνση,μαστίζεται εν τούτοις από βαθιά ανισότητα . Η ανισότητα αυτή που παρατηρείται μαζί με την εξαθλίωση σε μεγάλα στρώματα του εργαζόμενου πληθυσμού κάνουν έκδηλη ποια πρόκειται να είναι η κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να επιτευχθεί η οικονομική ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που δεν θα οφελήσει καθόλου τον ίδιο το λαό αλλά μόνο τα συμφέροντα των πολυεθνικών καθώς η κατάργηση κάθε προστατευτικού ελέγχου πάνω στις αγορές είναι προϋπόθεση για αυτήν και η ουσία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σκέψης αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορεί να υπάρχει “καλή παγκοσμιοποίηση”. Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών, καταργεί κάθε έννοια οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας και σημαίνει μια “ανάπτυξη” που θεμελιώνεται στην ανισότητα και την ανεργία ή υπο-απασχόληση των πολλών με μισθούς επιβίωσης, για χάρη της ανταγωνιστικότητας. 

Wikileaks: Η μυστική συμφωνία TPPA – TTIP

Η νέα παγκόσμια τάξη αποκαλύπτεται. Το Wikileaks έδωσε στη δημοσιότητα το κείμενο της μυστικής συμφωνίας συνεργασίας των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας, του Βιετνάμ, και της Χιλής για την  Trans-Pacific Partnership Agreement. (TPPA) με στόχο την επίτευξη μια παγκόσμιας συνεργασίας πολυεθνικών, τηςTransatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ.

Τι προβλέπει. Έξι σημεία κλειδιά για την εδραίωση μιας παγκόσμιας δικτατορίας της αγοράς:

1. Υπερεθνικά δικαστήρια, υπεράνω όλων των εθνικών δικαστήριων που θα αποφασίζουν για τα συμφέροντα των πολυεθνικών του διεθνούς κεφαλαίου.
2. Απαλλαγή του κεφαλαίου από κάθε νομική ευθύνη σε όλο τον πλανήτη για περιβαλλοντικές καταστροφές και επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού.
3. Ειδική αναφορά «Enforcement», που καταργεί τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, τα δικαιώματα των εκδοτών, την ιδιωτική ζωή στο διαδίκτυο, και τα δημιουργικά, πνευματικά, βιολογικά και περιβαλλοντικά κοινά (commons).

ΤΤΙΡ: η απολυταρχία των πολυεθνικών - WikiLeaks is raising €100,000 reward for the Transatlantic Trade and Investment Partnership 'TTIP'

της Ευριδίκης Μπερσή

Θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) με βόμβα νετρονίου. Αν το υπερόπλο αυτό τεθεί σε ισχύ, οι δημοκρατικοί θεσμοί θα παραμείνουν στη θέση τους σαν άδεια κελύφη, απογυμνωμένα από κάθε δυνατότητα παρέμβασης υπέρ των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας. Μετά από εννέα γύρους μυστικών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Κομισιόν και το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου έχει γίνει απόλυτα σαφές ότι η εμπορική συμφωνία EE – ΗΠΑ δεν αφορά την κατάργηση του προστατευτισμού, αλλά την κατάργηση της προστασίας – της προστασίας της εργασίας, της προστασίας της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος, της διατροφικής ασφάλειας, των ψηφιακών δικαιωμάτων, του ρόλου του κράτους στην οικονομία. Το πεδίο που σαρώνει η ΤΤΙΡ είναι τόσο πλατύ ώστε δεν είναι καθόλου περίεργο το γεγονός ότι η διατλαντική συμφωνία είναι το υπ αριθμόν ένα κόκκινο πανί για τα κινήματα σε Ευρώπη και Αμερική. Αυτό που έχουν κατανοήσει -και που δεν έχει ακόμα γίνει αρκετα σαφές στην Ελλάδα- είναι ότι όλες οι μάχες, για αύξηση του κατώτατου μισθού, για δημόσια δωρεάν παιδεία, για προστασία του κλίματος γίνονται απείρως δυσκολότερες αν μια χώρα δεθεί χειροπόδαρα με μία εμπορική συμφωνία όπως η ΤΤΙΡ. Η συμφωνία αυτή είναι η μεγάλη αδελφή των μνημονίων, μια συνταγή για να καταπατηθούν οι «κόκκινες γραμμές» των κοινωνιών και να επιβληθεί η ατζέντα των πολυεθνικών ακόμη και στις χώρες που δεν έχουν πέσει στην παγίδα του χρέους.

TTIP: Στην Βουλή το …Σύνταγμα των Πολυεθνικών

Ενημέρωση στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Συνεχίζονται οι μυστικές διαπραγματεύσεις. Αποζημιώσεις στις εταιρίες εάν …αλλάξει κάποιος νόμος. «Επιφυλακτικός» δήλωσε ο Γ.Σταθάκης, για καταστροφική συμφωνία μίλησαν Πετράκος, Κοδέλας, Λαπαβίτσας.

 

 Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

 
«Πιο πολύ με ανησυχούν αυτές οι διαπραγματεύσεις παρά εκείνες για την συμφωνία (σ.σ με τους δανειστές)». Η φράση αυτή ανήκει στον αναπληρωτή υπουργό ΠΑΠΕΝ Γιάννη Τσιρώνη και ειπώθηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου συζητήθηκε η Συμφωνία για το Διατλαντικό Εμπόριο και τις Επενδύσεις (ΤΤΙΡ). Για όποιον γνωρίζει το εικαζόμενο περιεχόμενο των συζητήσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια -σε καθεστώς άκρας μυστικότητας- ανάμεσα στις ΗΠΑ (κυρίως) και την Ευρωπαϊκή Ένωση ο ισχυρισμός δεν είναι καθόλου μα καθόλου υπερβολικός. Όμως όπως ο ίδιος παρατήρησε για το θέμα «ο Τύπος, τηρεί σιγή ιχθύος». Έτσι μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση – όπως η χθεσινή- δεν θα «χωρέσει» στην ειδησεογραφία, έστω κι αν αυτό διακυβεύεται είναι το αν τα επόμενα χρόνια οι λαοί της Ευρώπης και της Β.Αμερικής, θα βρεθούν απέναντι σε καταστάσεις που θα κάνουν τον Βόλφανγκ Σόϊμπλε να μοιάζει αρνάκι και την νεοφιλελεύθερη Μπούντεσμπανκ …φιλανθρωπικό ίδρυμα!

Η ενημέρωση που έκανε για το θέμα ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης, είχε ιδιαίτερα εντυπωσιακά στοιχεία, δημιουργεί όμως παράλληλα ερωτηματικά. Από την μία επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό για ένα υπερεθνικό καθεστώς όπου η διατήρηση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις των πολυεθνικών θα είναι η …υπέρτατη υποχρέωση κάθε εθνικού κράτους, από την άλλη όμως αποτίμησε την όλη διαδικασία ως πεδίο παρέμβασης προκειμένου να επιτευχθούν αλλαγές. Γι αυτό το λόγο επισήμανε ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα με «ισχυρές επιφυλάξεις» ενώ εκτίμησε ότι η διαπραγμάτευση παρουσιάζει καθυστερήσεις. Διαφορετική θέση είχαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που μίλησαν για «ποδηγέτηση κρατών», «καταστροφική συμφωνία» χωρίς «κανένα απολύτως όφελος για την χώρα». Θετική προσέγγιση όσον αφορά την συμφωνία είχαν η εκπρόσωποι της Ν.Δ, Γιάννης Τραγάκης, του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωσνταντινόπουλος και του Ποταμιού Σπύρος Δανέλης αν και επίσης αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο ανατροπών στο ισχύον εργασιακό μοντέλο. Κατηγορηματικά αντίθετος ήταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ Η ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

(Τρ. 19/05/15 - 12:00)
ΜΕΤΡΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Των ΤΑΚΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ & ΘΑΝΑΣΗ ΣΚΑΜΝΑΚΗ

Μέσω της Διατλαντικής Συμφωνίας (TTIP) επιχειρείται η άλωση κυριολεκτικά κάθε προστατευτικού μέτρου και κανόνα που υπήρχε σε όφελος των λαών και της φύσης. Τα γιγαντιαία μονοπώλια προωθούν μέσω της συμφωνίας την ολοκληρωτική ουσιαστικά αλλαγή του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και αξιών που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, με την ελπίδα εντέλει να διαμορφώσουν το νέο μοντέλο ανθρώπου.  

Πολλά φαντάσματα πλανώνται πάνω από τη γηραιά Ευρώπη, πλην όμως κανένα από αυτά δεν είναι δυστυχώς εκείνο του κομμουνισμού, το οποίο κρύβεται ακόμη στους σωρούς των ερειπίων του παρελθόντος αναμένοντας την αφύπνιση των γενεών. Οπότε, όσο το φάντασμα του κομμουνισμού παραμένει στα ερείπια και το εργατικό κίνημα αναζητεί ακόμα τον τρόπο να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο, οι εξουσίες, μεγάλα υπερεθνικά μονοπώλια, κλάστερ, χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια και μεγαθήριες κυβερνήσεις τους, ανακαλύπτουν στην εξαύλωση των εργαζομένων τον τρόπο αντμετώπισης της κρίσης.

Φυσικά, κάθε παρόμοια λύση διαρκεί λίγο καιρό, καθώς μια επόμενη κρίση καιροφυλακτεί, και όχι σε μεγάλη χρονική απόσταση. Προς το παρόν όμως, όσο εμείς ασχολούμαστε με τα δανεικά και το αν η Ε.Ε. και το ευρώ είναι η μεγάλη ιδέα του έθνους που δεν μπορούμε να θίξουμε, και αναζητώντας ουσιαστικά τον τρόπο που θα γίνει πράξη ένας «έντιμος συμβιβασμός» με τους βιαστές, όπως κάνει η κυβέρνηση, στα μεγαλα σαλόνια εκπονούνται τα μεγάλα σχέδια.

Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών

Του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου

από seisaxthiablog

Οι εικόνες ανθρώπων, που ποδοπατούνται για ένα μαρούλι, εγγράφονται ως στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση. Αλλά το αίσθημα ντροπής οξύνεται, όταν οι κυβερνώντες με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας στο όνομα της σταθερότητας, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας, αναπαράγοντας, ταυτόχρονα, με παροχές και δήθεν “κοινωνικά μερίσματα” το πελατειακό κράτος, όταν οιμώζουν, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορόνες για τη Θράκη, ενώ, συγχρόνως, αποκρύπτουν τον οδοστρωτήρα που αποκαλείται «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», που συζητείται πέραν κάθε δημοκρατικής λογοδοσίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, με σκοπό την εξαέρωση της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής ταυτότητας και των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ευαισθησιών των λαών.

Η Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ) συζητείται από τον Ιούλιο του 2013 και προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθεσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού θα υπαχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου επί ποινή εμπορικών κυρώσεων για τη χώρα-παραβάτη ή τεράστιων αποζημιώσεων υπέρ των εναγουσών πολυεθνικών εταιρειών.

Οι τελευταίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι τα μειώνει! Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Ετσι, η πολιτική αρμοδιότητα των εθνικών Κοινοβουλίων θα περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους για ήσσονα ζητήματα.

Η επόμενη μέρα του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού.

Δεκεμβρίου 15, 2013 από seisaxthiablog

Πέτρος Αργυρίου

Σε πείσμα αφελών ή σκοπίμως μονολιθικών περιγραφών που επιχειρούν να επιβάλλουν στους πληθυσμούς μια δυναστική πανθομολογούμενη συναίνεση για τα αίτια, τις σκοπιμότητες και τις λύσεις στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή κρίση, καταδεικνύουμε με συνέπεια τα παρασκήνια της κρίσης προτού καν ακόμη αυτά αποκτήσουν ειδησεογραφική υπόσταση: Μιλήσαμε για την αρχική συναίνεση των δύο ηγεμονίδων δυνάμεων του δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ και της Γερμανίας για το βάθεμα της κρίσης ώστε να ελέγξουν την ΕΕ και την ακόλουθη έριδα τους για το ποιος και πως θα ελέγχει τι στην νέα ομοσπονδοποιημένη ΕΕ, τον επιθυμητό καρπό της Ευρωπαϊκής κρίσης (εδώ), μια έριδα που επίσημα εκφράστηκε με τη σύγκρουση ΔΝΤ και Γερμανίας. 

Οι κρίσεις δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα αδιέξοδων πολιτικών αλλά και εξαιρετικά πεδία άσκησης και επιβολής ακόμη πιο αδιέξοδων πολιτικών.

Οι κρίσεις και τα ιδεολογήματά τους είναι συχνά απλά οι δούρειοι ίπποι για να υλοποιηθεί η ατζέντα συμφερόντων που έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο συμφέρον και καλό.

Μόνο με το πιστόλι στον κρόταφο, πραγματικά ή αλληγορικά, μπορούν οι πληθυσμοί να δεχθούν πρακτικές που επιδεινώνουν ραγδαία το επίπεδο ζωής τους.

Ήδη από το 2011 γράψαμε για την αποδυνάμωση της Αμερικής και την προοδευτική ανάδυση άλλων πόλων, ισχυρότερος των οποίων είναι η Κίνα η οποία φιλοδοξεί μέσω της αργής αλλά μεθοδικής διείσδυσης της να γίνει η υπερδύναμη του 21ου αιώνα.