ΝΕΕΣ ΦΟΥΡΝΙΕΣ ΑΣΤΕΓΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΙΑ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

ΝΕΕΣ ΦΟΥΡΝΙΕΣ ΑΣΤΕΓΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΙΑ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

...

Δεν είστε οφειλέτες ;

Θα γίνετε.

Με ανεργία 30%, συνεχόμενη αύξηση φόρων, τεράστια ακρίβεια παντού, σύντομα, αν δεν έχετε, ήδη, θα αποκτήσετε ληξιπρόθεσμα χρέη.

Μέχρις στιγμής, κάτι η προστασία της πρώτης κατοικίας, κάτι οι δόσεις, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, υπήρχε μία ελπίδα.

Σύντομα…αυτά όλα τελειώνουν, ανεξάρτητα, το τι ψηφίζετε, και το τι δεν ψηφίζετε.

Ήδη, στους δρόμους, κυκλοφορούν 24.000 άστεγοι, με εξάμηνη λειτουργία των νέων μέτρων, που προβλέπονται να ψηφιστούν, πολύ σύντομα, θα διπλασιαστούν, αλλά και δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εντίμων ανθρώπων, θα αναγκαστούν, να συγκατοικήσουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, θα μείνουν χωρίς ρεύμα, και θέρμανση, χωρίς μαθήματα για τα παιδιά τους, κλπ.

Και όλα αυτά, μέσα από "Βουβές, και πολύ σύντομες δίκες", στις οποίες δεν θα υπάρχουν μάρτυρες, αλλά ούτε και εσείς θα έχετε τα λεφτά, να πληρώσετε έναν δικηγόρο,...

Δεν μας ενδιαφέρει το τι ψηφίζετε.

μας ενδιαφέρει, να αντιδράσετε, καταδικάζοντας, κάθε έναν και κάθε μία βουλευτή, που θα ψηφίσει αυτήν την τροποποίηση, όταν θα έρθει από τον Σεπτέμβριο στην Βουλή..

Η ψήφος τους, θα έχει ονοματεπώνυμο, και για κάθε έξωση, που θα αρχίσει, με καταιγιστικό μάλιστα ρυθμό, και θα είναι συνυπεύθυνοι, χωρίς καμία δικαιολογία όλοι τους .

Καμία δικαιολογία, για τρόικα, και ξε - τρόικα.

Εδώ, μιλάμε, για την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αυτού, έρχονται σε συνέχεια σειράς βαρύτατα δυσμενών μέτρων κατά της μικρής και μεσαίας τάξης & της μικρής ιδιοκτησίας.

Ο προτεινόμενος επανακαθορισμός, ευνοεί αποκλειστικά τις Τράπεζες, σε βάρος κάθε άλλου δανειστή, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.

Οι δε Τράπεζες αποκτούν συμμετοχή στη διανομή του πλειστηριάσματος ακόμα και με την προσημείωση υποθήκης, χωρίς να είναι αναγκασμένες να την έχουν τρέψει σε υποθήκη.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ΜΙΛΑΜΕ , Ή, ΟΧΙ;;;

Ο ΠΛΕΟΝ ΑΙΣΧΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Ο ΠΛΕΟΝ ΑΙΣΧΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ..., σαν τους πλειστηριασμούς, ακόμη και πρώτων κατοικιών, σε φτωχογειτονιές,…

Τάδε έφη Αριστοτέλης, ο οποίος στα Πολιτικά του, μας δίνει 2 διαφορετικές έννοιες για αυτό που αποκαλούμε σήμερα οικονομική αξία ενός αγαθού. 

Η πρώτη είναι η ΑΞΙΑ ΧΡΗΣΗΣ και η δεύτερη η ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων , διακρίνει δέ, 4 κατηγορίες ανταλλαγών:

• 1. Α--->Α', δηλαδη ανταλλαγή αγαθών,ή αντιπραγματισμός, χωρίς μεσολάβηση χρήματος.

• 2.Α--->Χ--->Α',δηλαδή πώληση αγαθού με ταυτόχρονη είσπραξη του αντιτίμου, και αγορά άλλου αγαθού, δηλαδή ανταλλαγή αγαθών με αξία χρήσης, συσώρευση καλού πλούτου, δηλαδή καλή χρηματιστική (κατά τον φιλόσοφο!)

• 3.Χ---->Α---->Χ',δηλαδή αγορά αγαθού με σκοπό την μεταπώληση του, σε υψηλότερη τιμή, δηλαδή το αγαθό έχει ανταλλακτική αξία για την παραγωγή χρήματος ή υπεραξίας(κατά τον Μάρξ !), δηλαδή συσωρεύεται πλούτος !

• και 4.Χ----->Χ', δηλαδή παραγωγή χρήματος απο χρήμα, ως είσπραξη τόκου, όπου το χρήμα μεταλάσσεται το ίδιο σε αντικείμενο εμπορίας-συσώρευσης πλούτου, με την μορφή χρήματος,...

Η παραγωγή χρήματος απο χρήμα κατά τον Αριστοτέλη, ονομάζεται τοκογλυφία, ανεξαρτήτως του ύψους του επιτοκίου, και θεωρείται παρά φύσιν,...

<< Ευλογώτατα μισείται η τοκογλυφία , διότι η δι αυτής κτήσις του νομίσματος , αντλείται εξ αυτού τούτου του νομίσματος, και ουχί εκ της χρήσεως δι ήν τούτο προωρίσθη, συνεπώς ούτος είναι εξ όλων των χρηματισμών, ο κατ'εξοχήν παρά φύσιν...>>.

2.500 χρόνια πίσω, και όμως τόσο επίκαιρα.

Καταλάβατε;;;

ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ , ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΤΟ 80% ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ , ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ…

Το σκάνδαλο με τα κόκκινα δάνεια - Βασίλης Βιλιάρδος

Ενώ δρομολογείται η υφαρπαγή της Ελλάδας από τους Γερμανούς, ορισμένοι Έλληνες εκμεταλλεύονται ασύστολα τις αδυναμίες ή την άγνοια των συμπολιτών τους ληστεύοντας τους – όπως δικηγόροι, κατ’ επίφαση οικονομολόγοι,  απολυμένα ή/και ενεργά τραπεζικά στελέχη που έχουν δημιουργήσει εισπρακτικές επιχειρήσεις, εταιρείες παροχής νομικών υπηρεσιών ή συμβουλευτικά γραφεία, τα οποία εγγυώνται έναντι αμοιβής τη σωστή διαπραγμάτευση των ληξιπρόθεσμων δανείων με τις τράπεζες ή με άλλους πιστωτές.

.

Επικαιρότητα

Στην ελληνική αγορά έχει στηθεί κυριολεκτικά ένα πάρτι, όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια και γενικότερα τους απλήρωτους λογαριασμούς επιχειρήσεων και νοικοκυριών – μία σκανδαλώδης κατάσταση, την οποία επιτρέπει το κράτος με την ανοχή του.Ειδικότερα δικηγόροι, κατ’ επίφαση οικονομολόγοι (στην καλύτερη περίπτωση λογιστές), απολυμένα ή/και ενεργά τραπεζικά στελέχη, καθώς επίσης πάσης φύσεως «πονηροί», έχουν δημιουργήσει εισπρακτικές επιχειρήσεις, εταιρείες παροχής νομικών υπηρεσιών όπως σε σχέση με την προστασία των υπερχρεωμένων ακινήτων (νόμος Κατσέλη κλπ.) ή συμβουλευτικά γραφεία – τα οποία εγγυώνται έναντι αμοιβής τη σωστή διαπραγμάτευση των ληξιπρόθεσμων δανείων με τις τράπεζες ή με άλλους πιστωτές, όπως επίσης με τα χρέη προς το δημόσιο

Πρόκειται για μία αγορά πολλών δις € που δημιουργήθηκε από την κρίση και τα μνημόνια, αφού έκτοτε τα κόκκινα χρέη των Ελλήνων από αμελητέα έχουν εκτοξευθεί στα ύψη – κάτι που αντιλήφθηκαν έγκαιρα οι επιτήδειοι, οι οποίοι μυρίσθηκαν την ευκαιρία να κερδίσουν πολλά χρήματα, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική αδυναμία, την άγνοια και τους φόβους των συμπολιτών τους. Γνωστό παράδειγμα ο εξάδελφος του υπουργού οικονομικών – ο οποίος μόνο από τη ΔΕΗ έχει συμφωνήσει να αμειφθεί με 12 εκ. € ως bonus, εάν καταφέρει να εισπράξει 500 εκ. € από τους «κόκκινους» πελάτες της εντός μίας ορισμένης χρονικής περιόδου.

Αυτά είναι τα δάνεια όλων των βουλευτών – Πόσα χρήματα πήραν, πόσα χρωστούν

Την ώρα που το ζήτημα της δανειοδότησης των βουλευτών βρίσκεται στο επίκεντρο του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου, μετά και το δάνειο του Παύλου Πολάκη και των όσων ακολούθησαν, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνολική καταγραφή των δανείων των όλων βουλευτών, όπως αυτά αποτυπώνονται στις δηλώσεις Περουσιακής Κατάστασης που έχουν κατατεθεί στις κατά τόπους εφορίες και οι οποίες φιλοξενούνται στο site της Βουλής.

Τα ποσά προκαλούν σε πολλές περιπτώσεις ιλίγγους, αλλά και ερωτηματικά, αφού αρκετές δανειοδοτήσεις έγιναν εν καιρώ κρίσης (από το 2010 και μετά), όταν δηλαδή οι τράπεζες έδιναν χρήματα στον κόσμο με το «σταγονόμετρο».

Αν τα δάνεια των κομμάτων ήταν και παραμένουν ένα τεράστιο κεφάλαιο προς διερεύνηση, το οποίο υπενθυμίζουμε πέρασε από το «μικροσκόπιο» της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, ένα ακόμη σημαντικό κεφάλαιο είναι τα δάνεια των βουλευτών ως φυσικά πρόσωπα και οι προϋποθέσεις και οι όροι χορήγησής τους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις δηλώσεις Πόθεν Έσχες έτους 2016 (χρήση 2015) των βουλευτών, τις οποίες μπορεί ο καθένας να δει ΕΔΩ, προκύπτει ότι 138 βουλευτές (από τους 300 συνολικά) έχουν πάρει κάποιο δάνειο (στεγαστικό, επισκευαστικό, προσωπικό, καταναλωτικό, επιχειρηματικό, απόκτησης ΙΧ ή μηχανής, υπερανάληψη) για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Οι 138 βουλευτές (66 από τον ΣΥΡΙΖΑ, 38 από τη Νέα Δημοκρατία, 14 από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, 2 από τη Χρυσή Αυγή, 6 από το ΚΚΕ, 2 από την Ένωση Κεντρώων και 10 Ανεξάρτητοι) έχουν πάρει συνολικά 24,84 εκατ. ευρώ, ενώ οφείλουν στα τραπεζικά ιδρύματα 20,62 εκατ. ευρώ.

Στα παραπάνω ποσά δεν συμπεριλαμβάνονται φυσικά τα δάνεια των συζύγων τους και οι οφειλές για ασφαλιστικές εισφορές ή χρέη προς το Δημόσιο. Το αναφέρουμε αυτό γιατί στις σχετικές δηλώσεις Περουσιακής Κατάστασης αναφέρονται κι αυτά τα ποσά.

Οι βουλευτές της ΝΔ χρωστούν περισσότερα από τους σχεδόν διπλάσιους του ΣΥΡΙΖΑ

Πώς όμως διανέμονται τα ποσά αυτά στις κοινοβουλευτικές ομάδες; Οι 38 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν συνολικά στις τράπεζες περισσότερα απ’ ότι οι 66 αντίστοιχοι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «γαλάζιες» οφειλές φτάνουν τα 7,82 εκατ. ευρώ, ενώ το συνολικό οφειλόμενο ποσό των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος είναι 7,18 εκατ. ευρώ.  

Τι χρωστούν τα υπόλοιπα κόμματα και οι Ανεξάρτητοι

Το ποσό των 2,03 εκατ. ευρώ οφείλουν στις τράπεζες 14 βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Σχεδόν 110 χιλιάδες ευρώ είναι το οφειλόμενο ποσό των δύο βουλευτών της Χρυσής Αυγής, σχεδόν 336 χιλιάδες ευρώ είναι οι οφειλές των έξι βουλευτών του ΚΚΕ, 219 χιλιάδες ευρώ των δύο βουλευτών της Ένωσης Κεντρώων, ενώ 3 εκατ. ευρώ είναι οι οφειλές των 10 ανεξάρτητων βουλευτών.

Ποιοι είναι οι βουλευτές που έχουν πάρει τα μεγαλύτερα δάνεια;

Νότης Μηταράκης	1,315,000.00
Τέρενς Κουίκ	1,144,905.43
Έλενα Κουντουρά	798,697.49
Πάνος Καμμένος	734,642.35
Λευτέρης Αυγενάκης	704,599.43
Βασίλης Κεγκέρογλου	637,488.59
Άδωνις Γεωργιάδης	630,000.00
Ανδρέας Λοβέρδος	619,000.00
Θανάσης Καββαδάς	618,597.87
Άννα Βαγενά	463,700.00

Ποιοι είναι οι βουλευτές που οφείλουν τα περισσότερα χρήματα στις τράπεζες;

Νότης Μυταράκης	1,152,083.34
Τερενς Κουικ	870,538.48
Έλενα Κουντουρά	854,676.41
Κωνσταντίνος Τσιάρας	809,462.36
Λευτέρης Αυγενάκης	765,402.47
Άδωνις Γεωργιάδης	623,094.19

Η τραπεζική ληστεία των Ελλήνων - Βασίλης Βιλιάρδος

Δεν φτάνει που οι Πολίτες έσωσαν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ή/και τις ελληνικές με τις τρεις διαδοχικές κεφαλαιοποιήσεις συν τους αναβαλλόμενους φόρους, αλλά θα χρειαστεί και μία τέταρτη στο δρόμο για τη χρεοκοπία – χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται για τους δανειολήπτες.

.

Άποψη

Όταν σε μία χώρα, στα πλαίσια της εσωτερικής υποτίμησης που της επιβάλλεται βίαια, μειώνονται οι μισθοί των εργαζομένων, τα εισοδήματα ολόκληρου του πληθυσμού και τα κέρδη των επιχειρήσεων, με την παράλληλη αύξηση των φόρων και άρα του κόστους διαβίωσης, όταν την ίδια στιγμή τα δάνεια/χρέη όλων παραμένουν ως έχουν (κάτι που δεν συμβαίνει με την υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος), τότε οι πάντες χρεοκοπούν νομοτελειακά, με τη χώρα να βυθίζεται σε μία καταστροφική ύφεση – λόγω της οποίας πτωχεύει και η ίδια, ξανά και ξανά. Όποιος ισχυρίζεται δε πως υπάρχουν λύσεις, με τη συνέχιση της επιβαλλόμενης πολιτικής, απλά λέει πολύ μεγάλα, χονδροειδή ψέματα – έχοντας άλλες, προφανώς ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες (ανάλυση), η καθοδική πορεία τους ξεκίνησε όταν η ελληνική οικονομία καταδικάστηκε στην ύφεση – ενώ η Ελλάδα και οι Έλληνες στη χρεοκοπία. Εκτός αυτού, με το PSI διαγράφηκε ένα μεγάλο μέρος της αξίας των κρατικών ομολόγων που είχαν στην ιδιοκτησία τους, οπότε ήταν λογικό να πτωχεύσουν. Εν τούτοις επιδοτήθηκαν από τους Έλληνες, αφενός μεν με πάνω από 40 δις €, τα οποία επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και άρα τους Πολίτες, αφετέρου με τους αναβαλλόμενους φόρους ύψους 17 δις € που δεν θα πληρώσουν όταν εγγράψουν κέρδη – γεγονός που σημαίνει πως θα τους αναλάβουν έμμεσα οι Πολίτες. Στην περίπτωση δε τυχόν χρεοκοπίας τους, το κράτος (=οι Έλληνες) έχει αναλάβει την υποχρέωση να πληρώσει αυτά τα 17 δις € από το ταμείο του – οπότε να επιβαρυνθούν άμεσα οι Πολίτες.

Ευθύνη όμως για τη χρεοκοπία τους δεν φέρει μόνο η πολιτική των μνημονίων συν το PSI αλλά, επίσης, οι ίδιες οι τράπεζες – μεταξύ άλλων επειδή έδιναν αφειδώς/σκανδαλωδώς δάνεια (α) σε ανθρώπους που ήταν αδύνατον να τα αποπληρώσουν, απλά και μόνο για να εισπράττουν βασιλικές προμήθειες τα στελέχη τους που τις απομυζούσαν, ιδιαίτερα οι επικεφαλής τους, (β) σε πολιτικά κόμματα όπως στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία εγγύηση (συνολικά πάνω από 500 εκ. € σε κόμματα που ενώ δεν μπορούν να διασώσουν τον εαυτό τους, ισχυρίζονται πως μπορούν  να διασώσουν την Ελλάδα), καθώς επίσης (γ) σε ΜΜΕ και διάφορους άλλους «διαπλεκόμενους» επιχειρηματίες.

Εκδήλωση Άρδην: «Τι συμβαίνει με τις τράπεζες και η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας» (βίντεο)

Η χρηματοπιστωτική ελίτ - Βασίλης Βιλιάρδος

Οι τραπεζίτες κατέχουν ολόκληρη τη γη – την οποία όμως, εάν τους την αφαιρέσει κανείς, αφήνοντας τους τη δυνατότητα να δημιουργούν με τον ίδιο τρόπο χρήματα, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα έχουν αρκετά κεφάλαια για να την αγοράσουν ξανά.    

 .

«Από τη στιγμή που ο πλανήτης υπερχρεώθηκε, το χρηματοπιστωτικό τέρας, η παγκόσμια ελίτ όπως συχνά χαρακτηρίζεται, κυβερνάει απολυταρχικά – ανεβάζοντας ή κατεβάζοντας κυβερνήσεις και οδηγώντας τις εξελίξεις, χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν».

 .

Ανάλυση

Οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι, οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι αθλητές, εμείς που γράφουμε, ιδίως δε οι πολιτικοί, διεκδικούν από το περιβάλλον τους δύο βασικά πράγματα: την αγάπη, καθώς επίσης την επιβεβαίωση πως είναι σημαντικοί, ότι αξίζουν.

Ακριβώς για το λόγο αυτό αγωνίζονται να επιτύχουν σε όλη τους τη ζωή ή/και τρέχουν στις τηλεοράσεις, όταν τους δίνεται η ευκαιρία – με στόχο να προβάλλουν τα επιτεύγματα τους ή τις έξυπνες σκέψεις τους, εισπράττοντας την εκτίμηση, καθώς επίσης την αποδοχή της κοινωνίας.

Σε πλήρη αντίθεση όμως με όλους τους άλλους ανθρώπους, η ελίτ του χρήματος επιδιώκει ένα και μοναδικό πράγμα: την αύξηση της δύναμης της, έτσι ώστε να επιβάλλει την κυριαρχία της στις «μάζες» – να κινεί τα νήματα δηλαδή, παραμένοντας στο παρασκήνιο, μακριά από τα βλέμματα του κόσμου.

Για την ίδια, τα χρήματα δεν είναι απλά ένα μέσο ανταλλαγής, ενώ δεν επιδιώκει με τη βοήθεια τους μόνο τη συσσώρευση πλούτου – αφού τα χρησιμοποιεί για την καταπίεση των υπολοίπων, με στόχο την πλήρη υποδούλωση τους. Ορισμένα τώρα από τα εργαλεία που χρησιμοποιεί έμμεσα η ελίτ, για την επίτευξη των στόχων της, είναι τα παρακάτω:

Τα συνταξιοδοτικά ταμεία

Τα ταμεία αυτά είναι οι κυριότεροι «συντελεστές» των χρηματαγορών, αφού διαθέτουν κεφάλαια υψηλότερα των 100-200 δις $ το κάθε ένα, τα οποία επενδύουν σε σταθερή βάση. Η συνολική τους δυναμικότητα, τα κεφάλαια καλύτερα που επενδύουν διεθνώς, υπολογίζονται στα 30 τρις $ – ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το σύνολο αυτού που διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι επενδυτές μαζί, όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι συναλλαγματικές ρεζέρβες των κρατών και τα Hedge Funds.

Το ύψος του ποσού που διαθέτουν τα ταμεία, το οποίο πλησιάζει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ (περίπου 70 τρις $), δίνει απάντηση σε αυτούς που αναρτούνται, ποιοι είναι οι δανειστές όλων των υπερχρεωμένων κρατών – ενώ η κατανομή του πλούτου φαίνεται στο γράφημα.

Περαιτέρω, τα ταμεία είναι κυρίως κρατικές ή ημικρατικές οργανώσεις, οι οποίες διαχειρίζονται τα χρήματα των συντάξεων των εργαζομένων (ουσιαστικά δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς το Κεφάλαιο, απειλούνται από τα ίδια τους τα χρήματα, τα οποία το «συνθέτουν»).

Ο βιασμός της κοινής λογικής - Analyst Team

Είναι θλιβερή η δημιουργία ενοχών από τους ίδιους τους Έλληνες στους συμπολίτες τους, μέσω κατηγοριών και εσφαλμένων ερμηνειών – σε έναν λαό που υποφέρει επί οκτώ συνεχή χρόνια τα πάνδεινα, κυρίως λόγω της ανικανότητας των πολιτικών του κομμάτων να χειριστούν σωστά τα προβλήματα της οικονομίας.

Ανάλυση

Η Ελλάδα, μία πλούσια και πολλαπλά προικισμένη χώρα, υπέφερε ανέκαθεν από την ανίκανη ή/και διαφθαρμένη πολιτική της ηγεσία – γεγονός που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, μελετώντας την ιστορία της των τελευταίων 180 ετών. Η ανικανότητα της πολιτικής έφτασε στο απόγειο, μετά το ξέσπασμα της κρίσης υπερχρέωσης – όπου τα λάθη, σκόπιμα ή μη, κορυφώθηκαν ως εξής:

(α) Με το διεθνή διασυρμό των Ελλήνων από την κυβέρνηση του 2010, σε συνδυασμό με τις «παρατυπίες» της ΕΛΣΤΑΤ (β) χωρίς να δοθεί καμία σημασία στις δυνατότητες της να χρηματοδοτήσει μόνη της το δημόσιο χρέος (ανάλυση) – έχοντας συγκριτικά ελάχιστο ιδιωτικό χρέος και κρατικά περιουσιακά στοιχεία της τάξης των 300 δις € μη συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών της αποθεμάτων (πηγή), (γ) χωρίς να γίνει προσπάθεια αποπληρωμής του (ανάλυση), (δ) χωρίς να προβεί σε αναβολή πληρωμών προς τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες – με διαπραγματευτικό χαρτί τη δυνατότητα της να μετατρέψει τα χρέη στο εθνικό της νόμισμα, προτού τη χάσει από το PSI υποθηκεύοντας επί πλέον ότι έχει και δεν έχει κοκ.

Δανειζόμαστε για να ξεπληρώνουμε το δημόσιο χρέος και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!!!

Leonidas Vatikiotis

Δανειζόμαστε για να ξεπληρώνουμε το δημόσιο χρέος και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!!! Από τα 47 δισ. του 3ου δανείου (ως και την 3η αξιολόγηση) τα 31 δισ. πήγαν στην αποπληρωμή του χρέους και τα 5,4 στις τράπεζες. Πηγή Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Compliance Report, 23/6/2018

Ο σκοτεινός ρόλος των τραπεζών - Βασίλης Βιλιάρδος

.

Έχοντας καταφέρει να πάρουν τα εκδοτικά δικαιώματα από τα κράτη και τις κεντρικές τους τράπεζες, με την έκδοση του 90% των χρημάτων από το πουθενά, απομυζούν αχόρταγα το σύστημα – κάτι που θέλουν να σταματήσουν αμέσως οι Ελβετοί, υιοθετώντας το πλήρες χρήμα.  .

.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως οι καταθέσεις τους είναι αληθινά χρήματα – παρά το ότι δεν ισχύει, αφού ένας τραπεζικός λογαριασμός δεν είναι τίποτα άλλο από ένα δάνειο του πελάτη στην τράπεζα και μία απαίτηση του απέναντι της να του καταβάλλει μετρητά χρήματα«.

.Ανάλυση

Οι περισσότεροι από αυτούς που, καλώς ή κακώς, υποστηρίζουν την επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή, δεν αναφέρουν πως δεν επρόκειτο ποτέ για ένα εθνικό νόμισμα – αφού εκδιδόταν από μία κεντρική τράπεζα που δεν ανήκε και δεν ανήκει στην Ελλάδα (ανάλυση). Εκτός αυτού, όταν το 90% των χρημάτων που κυκλοφορούν εκδίδεται από τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, οι οποίες έχουν πλέον αφελληνισθεί, η χώρα θα παρέμενε όμηρος των ξένων ακόμη και με ένα δικό της νόμισμα – οπότε θα ήταν δώρο άδωρο.

Σε κάθε περίπτωση, για να είχε κάποιο νόημα η επιστροφή της χώρας μας στο εθνικό της νόμισμα, θα έπρεπε να εξασφαλιζόταν προηγουμένως η κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας – κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν καθόλου εύκολο.

Το γεγονός αυτό φαίνεται από τη στάση του κατά τη γνώμη μας εξαιρετικά ανεπαρκή διοικητή της, ο οποίος είναι σε θέση να κάνει ότι θέλει, χωρίς φόβο να καταδικαστεί και χωρίς να διακινδυνεύει τη θέση του – αρκεί να υποκλίνεται στους βασικούς μετόχους της, αδιαφορώντας εντελώς για την πατρίδα του. Εάν πάντως μία επιχείρηση πρέπει να ανήκει 100% στο δημόσιο, τότε αυτή δεν είναι άλλη από την κεντρική του τράπεζα – ενώ εθνικό νόμισμα χωρίς εθνικό εκδότη δεν ωφελεί ιδιαίτερα.

Κοινωνία Χρεωμένων Σκλάβων

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Είμαστε μία κοινωνία οφειλετών. Το κράτος χρωστάει, χρωστούν οι πολίτες σε αυτό  κράτος και κυρίως στις τράπεζες. Οι τράπεζες αποτελούν πλέον το μεγάλο αφεντικό.  Η ζωή ακριβαίνει διαρκώς λόγω του δημόσιου χρέους. Οι φόροι αυξάνονται και κατά συνέπεια αυξάνονται και οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών ενώ οι μισθοί μειώνονται διαρκώς. Ο κύκλος αυτός του θανάτου είναι πλέον η καθημερινότητά μας.

Ωστόσο, η κοινωνία οφειλετών με τα μεγάλα αφεντικά τις τράπεζες δεν ξεκίνησε από την Ελλάδα αλλά από την Αμερική.  Στην Αμερική του υπερκαταναλωτισμού, του δανεισμού για τα πάντα (σπουδές, σπίτια, υγεία), στην Αμερική των υψηλών μισθών αλλά των χαμηλών αποταμιεύσεων. Το 62% των Αμερικάνων έχουν αποταμιεύσεις μικρότερες από  $1.000 και οι λόγοι, πέραν του υπερκαταναλωτισμού τους που εν πολλοίς χρηματοδοτείται και από τις υπόλοιπες χώρες, είναι και το ότι έχουν να πληρώσουν σπουδαστικά δάνεια, στεγαστικά, ιατροφαρμακευτικές καλύψεις κτλ.

Αυτό που ζούμε πολλοί το έχουν αποκαλέσει καπιταλιστική υποανάπτυξη όπου το χρέος των πολιτών αποτελεί μηχανισμό σκλαβιάς. Ο μεγαλοεπενδυτής Γουώρεν Μπάφετ είχε πει ότι οι ΗΠΑ από κοινωνία ιδιοκτητών θα μετατραπoύν σε κοινωνία κολλήγων (η Ελλάδα, ακολουθώντας την μοίρα όλων των αποικιών, υπήρξε πάντα κοινωνία κολλήγων και πλέον δουλοπάροικων).

Οι πολίτες επιβαρύνονται με χρέη για τα πάντα, δεν θα μπορούν διαφορετικά να επιβιώσουν, η παραγωγική οικονομία σχεδόν δεν υφίσταται και ο δημόσιος τομέας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του εκσυγχρονισμού (!) στερείται πόρων τους οποίους διοχετεύει σε έναν ιδιωτικό κρατικοδίαιτο τομέα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον πολίτη. Κοινωνικές παροχές όπως είναι η δωρεάν παιδεία και υγεία απλά δεν θα υπάρχουν. 

Η ληστεία των ιθαγενών

.

Το νέο θηριώδες μνημόνιο που προετοιμάζεται να υπογραφεί, οι ενδοτικές προσπάθειες παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας και η απάτη των τραπεζών που ευρίσκεται σε εξέλιξη, δεν προμηνύουν ένα ευχάριστο έτος – αφού η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται.

.

Ανάλυση  

Χωρίς να θέλουμε να είμαστε φύσει απαισιόδοξοι ή «καθ’ έξη» διαμαρτυρόμενοι, είναι εξαιρετικά άσχημο το ξεκίνημα του 2018 – μεταξύ άλλων με την ψήφιση ενός ακόμη θηριώδους νομοσχεδίου με το «καρότο» των αγορών (η αποθέωση της ανοησίας!), άνω των 1.000 σελίδων μαζί με τα συνοδευτικά του έγγραφα, το οποίο μάλλον δεν διαβάζει κανένας αλλά υπογράφεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με κλειστά μάτια.

Ουσιαστικά πρόκειται για νέα καρφιά στον ελληνικό σταυρό, στον οποίο δεν έχει μείνει πλέον καμία κενή θέση – ενώ μέσω των αλλεπάλληλων νομοσχεδίων καταργείται στην πραγματικότητα η Δικαιοσύνη, αφού ο ρόλος της περιορίζεται στην τήρηση των νόμων που επιβάλουν οι πιστωτές και όχι στον έλεγχο ή στην ψήφιση τους.

Δυστυχώς αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι Έλληνες είναι πως με τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις δεν καταστρέφεται μόνο το παρόν, αλλά όλες οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας – γεγονός που σημαίνει πως τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα των ατελείωτων συμβιβασμών των κυβερνήσεων μας από το ξεκίνημα της κρίσης θα φανούν μετά από μερικά χρόνια, όταν τα μέτρα θα έχουν πια ωριμάσει.

Ελπίζουμε μόνο να καταλαβαίνουν οι Πολίτες πως, με κριτήριο την αντοχή της οικονομίας μας κατά τη διάρκεια των οκτώ συνεχών χρόνων βαθιάς ύφεσης, μοναδικής στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, δεν υπήρχε κανένας λόγος χρεοκοπίας το 2010 – όταν η κατάσταση της Ελλάδας ήταν απείρως καλύτερη από τη σημερινή.

Το δεύτερο κακό ξεκίνημα αφορά το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο θέλει να εκχωρήσει η κυβέρνηση στα Σκόπια, χωρίς να έχει κανένα λόγο να βιαστεί – αφού το γειτονικό κρατίδιο πιέζεται χρονικά για να διατηρήσει την πολιτική του σταθερότητα, καθώς επίσης για να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εν προκειμένω οι αναφορές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να λυθεί το θέμα στη βάση της συμφωνίας του κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ανήκει στους βασικότερους υπαίτιους της υπερχρέωσης της χώρας μας μέσω των ελλειμμάτων του πελατειακού κράτους, είναι παραπλανητικές – αφού θεωρούμε εντελώς απαράδεκτη τη σύνθετη ονομασία που έχει προτείνει, μεταξύ άλλων επειδή οι κάτοικοι ενός κράτους που θα είχε στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία» θα λέγονταν «Μακεδόνες», οπότε θα διαστρεβλωνόταν η ιστορία μας.

Οι στυγνοί εκβιασμοί των Ελλήνων

.

Οι απειλές ποινικών διώξεων εναντίον όσων διαμαρτύρονται, πλειστηριασμών για να σωθούν οι τράπεζες και κουρέματος καταθέσεων για να επιβληθούν οι πλειστηριασμοί λίγο πριν τα Χριστούγεννα, τεκμηριώνουν πως όσο πιο πολύ σκύβει κανείς το κεφάλι, τόσο μεγαλύτερη η βία που του ασκείται – ηχητικό.

.

Άποψη   

Όταν κυβερνάται μία χώρα κυριολεκτικά ερήμην των Πολιτών της, αφού άλλα ψηφίζουν (=προεκλογικές δεσμεύσεις) και άλλα εφαρμόζονται, από μία κατοχική κυβέρνηση η συμπεριφορά της οποίας θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως «γενιτσαρισμός», με την έννοια ότι άλλαξε στρατόπεδο πολιτικών αντιλήψεων υιοθετώντας τις ακριβώς αντίθετες βασιλικότερα του βασιλιά, τότε δύσκολα μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον της – παρά το ότι θα το ήθελε, τουλάχιστον στην περίοδο των Χριστουγέννων.

Πόσο μάλλον όταν η εναλλακτική δυνατότητα διακυβέρνησης είναι η «εκ πεποιθήσεως» κατοχική αξιωματική αντιπολίτευση, ειδικά τα ακροδεξιά στελέχη της, όπως και το τρίτο κατά σειρά κόμμα που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται «κίνημα αλλαγής» – με κριτήριο τόσο το παρελθόν τους, όσο και την εμμονή τους στα μνημόνια, παρά το ότι έχουν αποδειχθεί καταστροφικά για την οικονομία. Η εικόνα σκοτεινιάζει ακόμη περισσότερο, όταν η χώρα έχει επί πλέον θεσμούς που υπηρετούν ανερυθρίαστα τα συμφέροντα των πιστωτών της – όπως για παράδειγμα η Τράπεζα της Ελλάδας ή/και το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, το οποίο προσπαθεί να «εκβιάσει» τους Έλληνες να αποδεχθούν τους πλειστηριασμούς (πηγή), με την απειλή του κουρέματος των καταθέσεων!

Η απειλή εντείνεται με τον ισχυρισμό πως διαφορετικά οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν, δίχως να δίνεται καμία σημασία στο γεγονός ότι, διασώθηκαν με 45 δις € δικά μας χρήματα χωρίς να συμπεριλάβουμε τον πακτωλό των κρατικών εγγυήσεων, τα οποία επιβάρυναν το δημόσιο χρέος – ενώ τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών είναι χαμηλότερα, συνολικά της τάξης των 28 δις € το 2015 (γράφημα) και μόνο τα 12 δις € από αυτά αφορούν την πρώτη κατοικία. Γιατί όμως να ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ για τις σκανδαλωδώς αφελληνισμένες πλέον τράπεζες;

Τράπεζες και Εξωδικαστικός Συμβιβασμός

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;

Του Δημήτριου Χρ. Αλβανού*

Όλο το 2017 από τα ΜΜΕ ακούγαμε ότι επιτέλους ψηφίστηκε νόμος για την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών των δανειοληπτών με τις τράπεζες, που θα έδιδε τη δυνατότητα αποφυγής της πολύχρονης δικαστικής διαδικασίας και θα έλυνε τα χέρια των στελεχών των τραπεζών. Η αντίληψη που έχει κάποιος είναι ότι, για πρώτη φορά, τράπεζες και δανειολήπτες μπορούν να λύσουν τις διαφορές τους χωρίς την ταλαιπωρία της δικαστικής διαμάχης. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική και ως συνήθως οι δανειολήπτες βομβαρδίζονται από «μισές αλήθειες», δεδομένου ότι εξωδικαστική επίλυση των ιδιωτικών διαφορών προβλέπεται εδώ και χρόνια σε αρκετά νομοθετήματα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, ήδη από το 2010, υπάρχει ο νόμος 3898/2010, ο οποίος, σε εκτέλεση κοινοτικής οδηγίας (2008/52/ΕΚ), δίδει τη δυνατότητα να λυθεί η διαφορά σύντομα με τον θεσμό της διαμεσολάβησης. Η παραπάνω διαδικασία πραγματώνεται με τη βοήθεια κοινά αποδεκτού πιστοποιημένου διαμεσολαβητή. Η διαδικασία μπορεί να τερματιστεί ακόμη και αυθημερόν και το συνταχθέν πρακτικό έχει ουσιαστικά ισχύ τελεσίδικης δικαστικής απόφασης. Επίσης ο ΚΠολΔ, στο άρθρο 214Β, εδώ και πολλά χρόνια δίδει τη δυνατότητα στα δύο μέρη να λύσουν τη διαφορά τους ενώπιον κάποιου δικαστή, ο οποίος ενεργεί ουσιαστικά ως «διαιτητής» ανάμεσά τους, αποφεύγοντας τη μακροχρόνια και πολυδάπανη δικαστική αντιδικία.