Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΙΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΙΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021

Ντοκιμαντέρ: Αρκαδία χαίρε, του Φίλιππου Κουτσαφτή

Tου Κωνσταντίνου Μπλάθρα από τη Ρήξη φ. 118 

Η Αρκαδία είναι η ουτοπία, η Εδέμ της δυτικής τέχνης, όπου ο άνθρωπος απολαμβάνει τα αγαθά της φύσης, ξεφεύγοντας από το βάρος του πολιτισμού. Ένας τόπος για τους μυημένους, όπως μαρτυρεί το κρυπτικό απόφθεγμα «et in Arcadia ego», που ο Νικολά Πουσέν έχει σκαλίσει μέσα σ’ ένα ονειρώδες βουκολικό τοπίο.
Συνάμα, η Αρκαδία είναι τόπος υπαρκτός, μια ορεινή χώρα στην καρδιά της Πελοποννήσου, εγκαταλειμμένη σήμερα από τους κατοίκους της, αν και κάποτε γνώρισε μέρες δοξασμένες. Το μακρύ τούνελ του αυτοκινητόδρομου στο Αρτεμίσιο Όρος είναι η σημερινή της είσοδος. Κι ένας οδοδείκτης εκειδά με το έργο του κλασικιστή ζωγράφου υπαινίσσεται εκείνη την άλλη χώρα των καθαρών ποταμών της φαντασίας, που ενέπνευσε τον ευρωπαϊκό 17ο αιώνα, από τον Γάλλο ζωγράφο έως τον «Σέξπηρ της Μεσογείου», τον Λόπε ντε Βέγκα.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021

Την Αγία Φιλοθέη τιμούμε σήμερα, 19 Φεβρουαρίου

Μπορεί να είναι εικόνα 3 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του χρήστη Ηλίας Υφαντής

Την Αγία Φιλοθέη τιμούμε σήμερα, 19 Φεβρουαρίου

ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!

Θεωρείται προδρομική μορφή για την Επανάσταση του 1821.
Το πρωτοπόρο εκπαιδευτικό έργο της, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, συνεχίστηκε από άλλους και άνοιξε το δρόμο για την Ελληνική Επανάσταση.
Η δράση της Φιλοθέης αποτελεί έμπνευση και ο αγώνας της για ν’ αλλάξει ο κόσμος είναι αυτό που τη συνδέει με το σήμερα.
Τον 16ο αιώνα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μια γυναίκα υψώνει το ανάστημά της στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Ελευθερώνει άντρες
και γυναίκες από τα σκλαβοπάζαρα, ιδρύει το πρώτο στην Ελλάδα και
την Ευρώπη σχολείο γυναικών, χτίζει νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται δωρεάν Έλληνες, Τούρκοι και Φράγκοι, προσφέρει καταφύγιο σε
κακοποιημένες ή έγκυες γυναίκες, έκθετες σε λιθοβολισμό. Οι κατακτητές και το κατεστημένο θα τη φυλακίσουν, και θα βρει μαρτυρικό
θάνατο το 1589

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΛΑΓΝΟΥΣ!

Ο Κωνσταντίνος Χολέβας γράφει:

"Καθώς προετοιμαζόμαστε για τον εορτασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση θα αρχίσουν να εμφανίζονται οι γνωστοί απολογητές της Τουρκοκρατίας, οι οποίοι ωραιοποιούν την Οθωμανική κατάκτηση, αρνούνται την καταπίεση και ομιλούν για μία «συνύπαρξη θρησκευτικών κοινοτήτων» στο πλαίσιο της Οθωμανικής διοίκησης.
Αρνούνται το Κρυφό Σχολειό, λησμονούν σκοπίμως τα βασανιστήρια και τους εξισλαμισμούς, αγνοούν τους Νεομάρτυρες.
Σ’ όλους αυτούς απαντούν τα ιστορικά ντοκουμέντα, οι γραπτές πηγές της εποχής εκείνης.
Μία αποστομωτική απάντηση δίνουν ο βίος, οι επιστολές και το μαρτύριο της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, την οποία τιμά η Εκκλησία μας στις 19 Φεβρουαρίου.
Γεννήθηκε ως Ρεβούλα Μπενιζέλου το 1522 στην Αθήνα και πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου 1589, λόγω των βαρυτάτων τραυμάτων από τον ξυλοδαρμό της.
Είχε χτυπηθεί αλύπητα από τους Τούρκους, δεμένη σε ένα στύλο, στις 3 Οκτωβρίου 1588, στο σημερινό μετόχι του Αγίου Ανδρέου, στην πλατεία Αμερικής.
Η Αγία Φιλοθέη βασανίσθηκε δύο φορές από τους Τούρκους, κυρίως λόγω της εθνικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητάς της.
Είχε ανοίξει σχολείο για κορίτσια 150 χρόνια πριν γίνει αυτή η συζήτηση στη Βρετανική Βουλή.
Είχε δημιουργήσει μοναστήρι, στο οποίο προστάτευε Χριστιανές γυναίκες για να μην τις αρπάξουν οι Τούρκοι για τα χαρέμια.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021

Καπιταλισμός, ένα απέραντο “Χοιροστάσιο” δυσωδίας και σήψης


Κριτική από τον Μάκη Γεφυρόπουλο

Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη εκείνη που μπορεί να διατηρήσει  αναλλοίωτα στη ζωή τα οράματα ανθρώπων που έχουν  από καιρό αφήσει την εφήμερη επίγεια περιπλάνηση τους, αποτελώντας μία καλλιτεχνική μηχανή του χρόνου, απαράμιλλης αισθητικής αξίας. Τα καρέ κρύβουν μέσα τους ζωντάνια, τις ιδέες των δημιουργών τους, οι οποίες και μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές,  υφαίνοντας  αριστοτεχνικά το συλλογικό ασυνείδητο στην ανώτερη του βαθμίδα.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (5 Μαρτίου 1922- 2 Νοεμβρίου 1975) ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, με εξαίσια κριτική ματιά, με έργα που βρίθουν από προβληματισμούς, πολιτικούς συμβολικούς στοχασμούς και μία ευαισθησία που καθηλώνει. Χαρακτηρίστηκε ως ένας αιρετικά εκκεντρικός, μα οι ταινίες του είναι γεμάτες με εικόνες μέγιστης ανθρωπιστικής ευκρίνειας που κεντρίζουν άμεσα την καρδιά του θεατή, μιλώντας  του απευθείας , χωρίς μεσάζοντες στο νου, θέτοντας προβληματικές, ενεργοποιώντας δράσεις, «δολοφονώντας» την απάθεια.

Η πλειοψηφία των ταινιών  (κομψοτεχνήματα όπως το ΘεώρημαΤο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ή το Σαλό) του γεννημένου στην Μπολόνια, Ιταλού σκηνοθέτη, διακρίνονται από μία κυνική ωμότητα. Μια οργισμένη ωμότητα που κοχλάζει, όμοια με την ομορφιά της Φύσης, που για τον Μαρξιστή διανοούμενο είναι ιερή, η αυθεντική πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Καταπιάνεται με δύσκολα θέματα όπως είναι η θρησκεία, ο έρωτας, η καταπίεση του φασισμού, με ενδελεχή τρόπο, αφήνοντας στην άκρη την ασφάλεια της μέσης οδού, κύριο εργαλείο πολλών σύγχρονών του. Απεχθάνεται την αδράνεια και τον σταδιακό εκφυλισμό της ιταλικής κοινωνίας, τη διάβρωση του ντόμπρου προλεταριάτου της νιότης του και τη μετατροπή του σε ένα άβουλο κοπάδι. Σιχαίνεται την συγκεντρωτική δύναμη  των αστών με μικροαστική νοοτροπία και φασιστική σκέψη. Πολέμιος όλων  εκείνων που απομυζούν τα κεφάλαια του λαού προς ίδιον όφελος.

Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ο ευφυής Παζολίνι ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα. Η ετυμηγορία του είναι κατηγορηματική, βρίσκοντάς τους ένοχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, καταδικάζοντάς τους στην πυρά της κοινωνικής συνείδησης.

Ο καπιταλισμός είναι ένα απέραντο χοιροστάσιο δυσωδίας από τα κόπρανα που άλλοτε ήταν όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο και σήψης  ευγενέστερων αξιών που κάποτε στόχευαν στην ευημερία μίας ειρηνικότερης κοινωνίας.

 

ΤΟ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΑΚΡΑΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2021

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Η πραγματική ιστορία για την αποικιοκρατία, το ρατσισμό, την καταλήστευση και εκμετάλλευση των έγχρωμων δεν γράφτηκε ακόμη.
Κι όμως, έτσι γεννήθηκε ο "υπέρλαμπρος" καπιταλισμός της Δύσης που πάντα τον χαρακτηρίζει ο αδηφάγος κανιβαλισμός.
Φοβάμαι ότι αυτή η οπτική της ιστορίας, η αληθινή καταγραφή της μαύρης βίβλου των προγόνων της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας δεν θα γραφτεί από τους διαδόχους τους, οπαδούς της πολιτικής ορθότητας.
Δεν τους διακρίνει η καθάρεια ματιά, το συναίσθημα και η φαντασία ενός Παζολίνι. Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ


Ο George Stinney Jr. είναι το νεότερο άτομο που καταδικάστηκε σε θάνατο τον 20ο αιώνα στην Αμερική, καθώς ήταν μόνο 14 ετών όταν εκτελέστηκε σε ηλεκτρική καρέκλα.
Κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τον χειμώνα του 1943 δύο λευκά κορίτσια, την Μπέτυ 11 ετών και τη Μαίρη 7, των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν κοντά στο σπίτι όπου ο έφηβος διέμενε με τους γονείς του. Οι γονείς του παιδιού απειλήθηκαν και δεν τους επετράπη, σε αυτούς ή στην αδελφή του George, να τον επισκεφτούν ή να του δώσουν το οτιδήποτε. Μετά τη δίκη τους απέβαλλαν και από αυτή την πόλη.
Πριν την εκτέλεση, ο George πέρασε 81 ημέρες χωρίς να μπορεί να δει τους γονείς του. Ήταν παγιδευμένος σε ένα μοναχικό κελί, 80 χλμ από την πόλη του. Τον άφησαν μόνο του χωρίς την παρουσία των γονιών του ή ενός δικηγόρου. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης του, πάντα κουβαλούσε μια βίβλο στα χέρια του, υποστηρίζοντας την αθωότητά του. Εκείνη την εποχή όλοι οι ένορκοι ήταν λευκοί. Δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες ή στοιχεία. Η δίκη διήρκεσε μόνο 2 ώρες και η ποινή βγήκε 10 λεπτά αργότερα.
Εκτελέστηκε, στις 16 Ιουνίου του 1944, με ηλεκτροπληξία 5.380 βολτ στο κεφάλι...
Κι όμως, 70 χρόνια αργότερα, αποδείχτηκε τελικά η αθωότητά του από έναν δικαστή στη νότια Καρολίνα, καθώς το δοκάρι με το οποίο σκοτώθηκαν τα δύο κορίτσια, ζύγιζε πάνω από 19 κιλά, συνεπώς ήταν αδύνατο για τον George να το σηκώσει, πόσο μάλλον να χτυπήσει επανηλλειμμένως, θανάσιμα, τα δύο κορίτσια.
Το παιδί ήταν αθώο, κάποιος το κατηγόρησε μόνο και μόνο επειδή ήταν μαύρος και το έστειλε στη φυλακή. 
Ο Stephen King εμπνεύστηκε από αυτή την υπόθεση για να γράψει το βιβλίο του «Το πράσινο μίλι», το οποίο ήταν το σενάριο για την περίφημη ταινία του 1999.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

ΤΑΙΝΙΑ - Κλέφτης Ποδηλάτων - Bicycle Thieves 1949 (ελληνικοί υπότιτλοι)



Κλέφτης Ποδηλάτων - Bicycle Thieves 1949 (ελληνικοί υπότιτλοι)

Μυθική ταινία, η πιο δημοφιλής και ίσως η κορυφαία του "ιταλικού νεορεαλισμού", από τον Βιττόριο ντε Σίκα. 

Μία παραπλανητικά απλή ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο, έναν άνεργο που πασχίζει να συντηρήσει την οικογένειά του. Πετάει στα σύννεφα όταν καταφέρνει να βρει απασχόληση, αλλά η ευτυχία του εξανεμίζεται όταν κλέβουν το πολύτιμο ποδήλατό του, από το οποίο εξαρτάται η δουλειά του. 

Έχοντας τιμηθεί με το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, το 1950 κι έχοντας ψηφιστεί από το Sight & Sound ως «η καλύτερη ταινία όλων των εποχών» το 1952, το "Κλέφτης Ποδηλάτων" θεωρήθηκε η κορωνίδα και το επιστέγασμα όλων των διδαχών του "ιταλικού νεορεαλισμού".

Ο πλούτος της ταινίας βρίσκεται στη λεπτομέρεια με την οποία αντιμετωπίζει τις ζωές των χαρακτήρων και την ίδια την μεταπολεμική Ρώμη: οι πεινασμένες στρατιές των αντρών που πασχίζουν να βρουν δουλειά, το ενεχυροδανειστήριο όπου η σύζυγος αφήνει τα σεντόνια της για να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα και ν'αγοράσει ο Αντόνιο καινούριο ποδήλατο, οι δρόμοι, οι συνωστισμένες από άπορους πολυκατοικίες, όπου ο Αντόνιο και ο γιός του ψάχνουν απεγνωσμένα για το κλεμμένο ποδήλατο και το εστιατόριο όπου μια πλούσια οικογένεια καταβροχθίζει ένα λουκούλλειο γεύμα, ενώ πατέρας και γιος διασκεδάζουν την πείνα τους με ένα λιτό μενού στο διπλανό τραπέζι. 

Αξιομνημόνευτη είναι επίσης η σκηνή της κλοπής του ποδηλάτου την ώρα που ο ήρωας κολλάει στον τοίχο την αφίσα της Ρίτα Χέιγουορθ. Ο ήρωας κυνηγάει απεγνωσμένα τον κλέφτη και η μεγάλη σταρ κολλημένη στον τοίχο “κοιτάει” την σκηνή χαμογελώντας. Το καυστικότατο σχόλιο για τον Αμερικάνικο εμπορικό κινηματογράφο της εποχής και για τη σχέση του με την πραγματικότητα είναι σαφές. Περισσότερες πληροφορίες: https://www.imdb.com/title/tt0040522/

 


ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Τι… παίζει σήμερα; «Αποδράσεις» από το σπίτι

Ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, περιήγηση σε μουσεία, μουσική, τηλεοπτικές σειρές, βιβλία και άλλες προτάσεις για τις μέρες που πρέπει να μένουμε στο σπίτι.

Κινηματογράφος

Ταινίες που έχουμε προτείνει κατά καιρούς από τις σελίδες του περιοδικού, αλλά και νέες προτάσεις. Η… μεγάλη οθόνη της Κατιούσα “ανοίγει” με ένα “κλικ” στους παρακάτω συνδέσμους-εικόνες:

«Τα πέτρινα χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη





“Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

Το Ξυπόλυτο Τάγμα/The Barefoot Bataillon - Γκρεγκ Τάλλας (1953) eng subs

   
  

Σκηνοθεσία : Γκρεγκ Τάλλας 
Σενάριο : Νίκος Κατσιώτης 


Ηθοποιοί : Μαρία Κωστή (I) (Αλεξάνδρα) , Νίκος Φέρμας (καπετάν Μάρκος Μαύρος) , Βασίλης Φραγκιαδάκης (Ανδρέας) , Αντώνης Βούλγαρης (Νίκος) , Στράτος ,Κρόζος (Δημήτρης) , Καίτη Γκίνη , Μανώλης Ρήγας , Ευάγγελος Γιωτόπουλος , Γιώργος Αξιώτης , Χρήστος Σουκούρογλου , Νίκος Ζαχαρίας , Απόστολος Μπεκιάρης , Ηλίας Παπαδόπουλος , Λόλα Χατζηχρήστου , Δέσποινα Κοντογιώργου

 Στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, εκτυλίσσεται η ιστορία της ταινίας αυτής που σκηνοθέτησε ο Γκρεγκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός), που για ένα διάστημα εργάστηκε στο Χόλιγουντ, σκηνοθετώντας διάφορες ταινίες, ανάμεσά τους και την περιπέτεια εποχής «Η σειρήνα της Ατλαντίδας», με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Μοντέζ.

 Πρωταγωνιστές της ταινίας, μια ομάδα ορφανών παιδιών, που, όταν τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης επιτάσσονται από τους Γερμανούς, καταφεύγουν σ' ένα απομακρυσμένο, μισογκρεμισμένο κτίριο και, έχοντας φτιάξει μια καλόκαρδη «συμμορία», κλέβουν από τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρούνται αλλά και να βοηθούν τους ανθρώπους γύρω τους, μαζί κι εκείνους της Αντίστασης. 

Παρά τα περισσότερα από 60 χρόνια που τη βαραίνουν, η ταινία του Γκρεγκ Τάλλας παρακολουθείται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, κι αυτό εξαιτίας όχι μόνο των γυρισμένων σε φυσικά ντεκόρ σκηνών της (τη Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του '50) αλλά και του ρεαλισμού και της δύναμης των σκηνών της που συχνά φέρνουν στο νου την κλασική νεορεαλιστική ταινία «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη» του Ροσελίνι. 

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020

Δείτε την ταινία «17 σφαίρες για έναν άγγελο», την αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου, ηρωίδα της εθνικής αντίστασης

της Σοφίας Ντρέκου


Αθάνατη κι αέναη η μνήμη της!

Στις 5 Σεπτέμβρη 1944 εκτελείται στην Καισαριανή, από τους Γερμανούς καταχτητές, η 17χρονη Ηρώ Κωνσταντοπούλου, μαθήτρια του Γυμνασίου της Πλάκας, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές. Διαβάστε το αφιέρωμα στην ηρωϊκή ζωή της.

Η αγωνιστική δράση της έγινε ταινία με τον τίτλο:
«17 σφαίρες για έναν άγγελο»: Η αληθινή ιστορία 
της Ηρώς Κωνσταντοπούλου (βίντεο)

Πολεμική ταινία παραγωγής 1981 σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου με τη συνεργασία του Τάκη Βουγιουκλάκη.



Πρωταγωνιστούν η Μαίρη Βιδάλη, ο Γιώργος Φούντας, ο Νίκος Απέργης, η Έρρικα Μπρόγιερ, η Γκέλυ Μαυροπούλου, η Όλγα Πολίτου και πολλοί άλλοι. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της ηρωίδας της εθνικής αντίστασης Ηρώ Κωνσταντοπούλου.

Σύνοψη της υπόθεσης: H ταινία μάς μεταφέρει στην Κατεχόμενη από τους Ιταλούς και Γερμανούς Αθήνα 1941-1944. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου ήταν δεκατριών ετών όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα, παρά την ηλικία της όμως αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή δράση. Όταν συλλαμβάνεται για πρώτη φορά, ο εύπορος πατέρας της καταφέρνει να την ελευθερώσει, ενώ εκείνη ερωτεύεται τον νεαρό γιατρό που περιποιείται το κακοποιημένο από τα βασανιστήρια κορμί της. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, συμμετέχει στην ανατίναξη ενός τρένου που μετέφερε πυρομαχικά και ξανασυλλαμβάνεται, αλλά αυτή τη φορά δεν μπορεί κανείς να τη σώσει. Εκτελείται στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, μαζί με άλλους 49 κρατούμενους.

Η ταινία προβλήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1981, έκοψε 135.336 εισιτήρια και ήρθε 9η στις 25 ταινίες της χρονιάς. Στην Πλοκή της ταινίας εμφανίζεται κι άλλη μια πραγματική Ηρωίδα της αντίστασης η Λέλα Καραγιάννη (Όλγα Πολίτου), η οποία είχε οργανώσει δίκτυο κατασκοπίας και έστελνε απόρρητες χρήσιμες πληροφορίες στο Στρατηγείο της μέσης Ανατολής. Από προδοσία συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς ένα μήνα περίπου πριν την απελευθέρωση. (Βλ. εδώ)
Πολύ καλή ταινία για την εποχή της. Κάθε φορά που ακούω το τραγούδι 
με την Ελένη Βιτάλη τη στιγμή της εκτέλεσης της Ηρώς, με συγκλονίζει.

«Μάνα γλυκειά μην πικραθείς
αν μάθεις πως η μάνα η γης
με πήρε μες στην αγκαλιά της…»

Η Μουσική: Εξ όσων γνωρίζω, ο σημαντικός συνθέτης και τραγουδοποιός Ηλίας Ανδριόπουλος έγραψε ένα και μοναδικό soundtrack για τον ελληνικό κινηματογράφο. Το συγκεκριμένο soundtrack είναι ανέκδοτο και το άντλησα από ένα παλιό VHS μετά την ψηφιοποίηση της ταινίας. Έχω ξεχωρίσει εννέα θέματα κι ανάμεσά τους δύο λαϊκά τραγούδια ερμηνευμένα από τη σπουδαία Ελένη Βιτάλη. Οι τίτλοι των κομματιών είναι αυθαίρετοι, βασισμένοι στην πλοκή της ταινίας. Ανέκδοτο OST | 1981 | mp3 | Αυτοσχέδια εξώφυλλα και φώτο ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ.

Δείτε ολόκληρη την ταινία στο βίντεο: Πριν την έναρξη της 
ταινίας, μιλά η ίδια η μητέρα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου.

Σάββατο 30 Μαΐου 2020

ΘΒ: Θανάσης Βέγγος· ταινίες γέλιου

VintageFiles: “ΘΒ-Ταινίες Γέλιου”, η χρεωκοπία του Θανάση Βέγγου.
Ο Θανάσης Βέγγος «το 1964 σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής». Η εταιρεία του Βέγγου, με το γνωστό λογότυπο «ΘΒ», παρήγαγε εννέα ταινίες μέχρι το 1969, οπότε και χρεωκόπησε. Έξι απ’ αυτές είναι σκηνοθετημένες από τον ίδιο τον Βέγγο· οι τέσσερις έχουν μονταριστεί από το alter ego του, τον Ντίνο Κατσουρίδη· όλες διαπνέονται από τη δική του πυρετώδη παρουσία-σκηνοθεσία. Οι ταινίες αυτές, παρ’ ότι είναι οι πιο δημοφιλείς του, είναι οι λιγότερο προσεγμένες από την κριτική, καθώς, («βαθυ»-)στοχαστική –και μεγαλοπιασμένη– κρατούσε πάντα απόσταση από τα τρεξίματα του φουκαρά Θανάση, που, εκτός που θύμιζε ό,τι προσπαθούσαν όλοι να ξεχάσουν, τον ξυπόλυτο Ρωμηό δηλαδή, ήταν και ένας αντι-ήρωας που δεν προσφερόταν για πολιτική καθοδήγηση. Εξάλλου, ο Θανάσης ήταν ένας αταλάντευτα «καλός άνθρωπος», φορέας της πνευματικής παράδοσης που όλοι έσπευδαν να αποσκωρακίσουν σε μια εποχή που ο πλούτος υπόσχονταν πολλά.
Νίκος Κούνδουρος - Θανάσης Βέγγος: Μια φιλία δυνατή που γεννήθηκε στη Μακρόνησο
Μακρόνησος 1949: Από αριστερά: Τάσος Κατράπας, Νίκος Κούνδουρος, Θανάσης Βέγγος.

Θυμάστε μήπως τη φωτογραφία του Βέγγου από τη Μακρόνησο, δίπλα στον Κούνδουρο; Ο Νίκος αρχοντικός, με τα στιβάνια του και τα χέρια πίσω από τη μέση του κι ο Θανάσης δίπλα του ξυπόλητος, με τη ναυτική του στολή, σε στάση ανάπαυσης, με το πηλήκιο τακτικά βαλμένο στο αριστερό του χέρι. Η φωτογραφία λέει σχεδόν τα πάντα. Ο Κούνδουρος, στιβαρός ανανεωτής του κινηματογράφου μας απ’ όταν εμφανίστηκε με τη Μαγική του πόλη (1954), ήταν ο προξενητής, ο κουμπάρος που πάντρεψε τον Βέγγο με το σινεμά – χάρες πολλές του οφείλει ο ελληνικός κινηματογράφος και γι’ αυτό. Εάν όμως το όμορφο αρχοντόπουλο, ο Νίκος, πήρε την κάμερά του και πήγε στην μαγική πόλη, στα παραπήγματα του Ασύρματου και στα υπόγεια της Ομόνοιας, φωτίζοντας με αγάπη αυτούς τους φτωχοδιαβόλους, ο Θανάσης γεννήθηκε και κατοικούσε σε όλη του τη ζωή σ’ αυτά τα παραπήγματα. Στη μεθόριο μεταξύ μιας ηττημένης αρχαιότητας και μια επευλαύνουσας νεωτερικότητας, είναι αλήθεια ιστορική πλέον, πως πριν ο Κούνδουρος τον γνωρίσει καν, έσπευσε ο Βέγγος να τον αγαπήσει. Στην εξορία, ήταν ο Θανάσης που ανακάλυψε τον Νίκο!

Βοήθεια ο Βέγγος! Φανερός πράκτωρ 000 - iShow.gr

Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Δείτε την ταινία Ιωσήφ ο Ησυχαστής που πήρε 5 βραβεία στο φεστιβάλ του Λονδίνου | Αέναη επΑνάσταση

ντοκιμαντέρ Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής
σημ.: μόνο για 21 και 22 Μαΐου

Το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στη ζωή του Αγιορείτη ασκητή, Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, ο οποίος αγιοκατατάχθηκε στις 9 Μαρτίου 2020 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έλαβε πέντε βραβεία από την επιτροπή του φεστιβάλ, συμπεριλαμβανομένου και του βραβείου για το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι «Μια προσευχή για όλους» (βλ. παρακάτω βίντεο) με στίχους του ίδιου του Γέροντα από το βιβλίο «Γέροντας Ιωσήφ – Επιστολές και Ποιήματα» και το οποίο ερμηνεύει ο Τζόναθαν Τζάκσον, ο χολιγουντιανός ηθοποιός που ενσαρκώνει και το ρόλο του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή στο ντοκιμαντέρ. (σε παρακάτω βίντεο και συνέντευξη επεξηγεί πως έγινε Χριστιανός Ορθόδοξος)

Η κριτική επιτροπή απένειμε, μεταξύ άλλων:
  • Βραβείο του Καλύτερου Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ στην παραγωγή του Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, για τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, και το 
  • βραβείο καλύτερου ηθοποιού στον Χολυγουντιανό ηθοποιό και τραγουδιστή, Jonathan Jackson για το ρόλο του Αγίου Ιωσήφ στο ντοκιμαντέρ.
  • Βραβείο Ειδικής Μνείας στους μοναχούς της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, για την επιμέλεια, και τη συμμετοχή τους στο ντοκιμαντέρ, ενώ 
  • Τιμητικό Βραβείο δόθηκε στους ίδιους μοναχούς για την πνευματική και κοινωνική τους συμβολή σε όλον τον κόσμο.

Στις 21 Μαΐου από τις 9:00 το πρωί (ώρα Ελλάδος) ως και τις 22 Μαΐου ακριβώς την ίδια ώρα θα μπορεί το κοινό να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ «Ιωσήφ ο Ησυχαστής» στην πλατφόρμα του φεστιβάλ ταινιών του Λονδίνου (LGFF), το οποίο θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά, λόγω των μέτρων για τον κορωνοϊό, για τα θέατρα και τους κινηματογράφους στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δείτε και το ΑφιέρωμαΟ Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης

Περίληψη: Πρόκειται για την ιστορία ενός ασκητού του Αγίου Όρους του οποίου πρόσφατα το Οικουμενικό Πατριαρχείο προανήγγειλε την αγιοκατάταξή. Το ντοκιμαντέρ φέρει το μοναχικό του όνομα: Γέροντας Ιωσήφ, ο Ησυχαστής. Περιέχει σκηνές από τα παιδικά του χρόνια στο νησί της Πάρου, τη μετάβαση του στην Αθήνα και τις δραστηριότητές του εκεί και την ζωή του στο Άγιον Όρος. Ο Γέροντας Ιωσήφ, δέχτηκε από τον Θεό την πρόσκληση για την ασκητική ζωή και το 1921 έγινε μοναχός. Συνάντησε έμπειρους ασκητές, εκ των οποίων πρόσφατα κάποιοι αγιοκατατάχτηκαν. Πολύ σύντομα δέχτηκε μεγάλες αποκαλύψεις από τον Θεό και ταυτόχρονα μεγάλους δαιμονικούς πειρασμούς. Έζησε με προσευχή, νηστεία και αγρυπνία, έλαβε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και απέκτησε χαρίσματα προοράσεως και προφητείας. Σύντομα δέχτηκε μαθητές, όπου ήδη ο ένας από αυτούς αγιοκατατάχτηκε: ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης. Άλλοι τρεις από τους μαθητές του έγιναν ηγούμενοι σε μοναστήρια του Αγίου Όρους, όπως ο ίδιος το προφήτευσε. Δημιουργήθηκαν από την πνευματική του γενεά μοναστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα, Κύπρο, Αμερική, Καναδά, και σε άλλα μέρη του κόσμου. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες οσιακές μορφές του Αγίου Όρους, και ευρύτερα της Εκκλησίας.

Το ντοκιμαντέρ θα μπορείτε να το παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο μόνο στις ημερομηνίες που αναφέρουμε (21 ως 22 Μαΐου από τις 9:00 ως τις 9:00 ώρα Ελλάδος)

Δείτε το:


Το παρακάτω βίντεο για το τραγούδι «Μια προσευχή για όλους» (Α prayer for all), που βασίζεται σε ένα ποίημα που έγραψε ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ερμηνεύει ο Τζόναθαν Τζάκσον, πήρε το Βραβείο Καλύτερου Βίντεο Κλιπ!

Τετάρτη 13 Μαΐου 2020

“Δεν θα σωπάσω” (2016) σε σκηνοθεσία Θόδωρου Μαραγκού

Η κινηματογραφική πρόταση της ημέρας από τον φίλο Θοδωρή Μαραγκό:
"Η χώρα δεν έχει μέλλον με αυτούς τους θλιβερούς πολιτικούς. Πάντα δήλωνα αριστερός, αλλά όχι σκέτο. Ήμουν Έλληνας αριστερός. Τώρα που το αριστερός έχει φθαρεί, λέω ότι είμαι μόνο Έλληνας. Η λέξη αυτή δεν έχει ψευτίσει. Έχω όμως πεισμώσει. Εξακολουθώ να πιστεύω τα ίδια που πίστευα, πιο δυναμωμένα, ψαγμένα και ξεκαθαρισμένα".

Από: Σαμάντη Κώστα
Δεν θα σωπάσω” (2016)
σε σκηνοθεσία Θόδωρου Μαραγκού 
ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ
“Η ταινία άρχισε να γυρίζεται στο τέλος του 2014 και ολοκληρώθηκε πριν από το δημοψήφισμα της 6 Ιουλίου 2015. Ενώ ετοιμαζόμουν να την προβάλλω δημόσια, έρχεται η εξωφρενική πράξη του κ Τσίπρα, το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού να το κάνει.. ΝΑΙ!!!. Τότε ακύρωσα όλη την ταινία, πέταξα όλα τα dvd, που είχα τυπώσει και άρχισα να την ξαναφτιάχνω σχεδόν από την αρχή με ότι συνεπάγεται αυτό. Συμπεριέλαβα στους μνημονιακούς, Γιωργάκη Παπανδρέου, Βενιζέλο ,Σαμαρά και τον Τσίπρα! Η ταινία τελείωσε με την σημερινή τελική μορφή της, γύρω στον Μάρτιο του 2016, εμπλουτισμένη ΚΑΙ με τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ όλων των ΔΗΘΕΝ. Τον τίτλο “ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ” τον έκανα “ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ” γιατί πιστεύω ότι η παρούσα φάση, έχει ανάγκη περισσότερο το ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ! Εύχομαι την ταινία να την δουν όλοι οι Έλληνες και όλοι οι Φιλέλληνες, για να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.
  Αφιερώνεται σε όλους όσους οραματίζονται μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα!”
Θόδωρος Μαραγκός
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ (20 Μαΐου 2016 )
Με αφορμή την νέα του ταινία ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός δηλώνει θυμωμένος με όσα γίνονται στη χώρα και θυμάται το “προφητικό” κινηματογραφικό παρελθόν του…

Σάββατο 25 Απριλίου 2020

“Κινηματογράφος και Ορθοδοξία” / Το Φρούριο (ταινία)


«Το φρούριο». Ταινία αποκάλυψη. Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η καρδιά σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων.
Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο;
Παραγωγή: 2007
Σκηνοθέτης: Μιχαήλ Σάδριν
Προβολή: ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι «Γκλας»
Το 2009 η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ ορθόδοξης ταινίας και πήρε τα πρώτα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, με ομοφωνία κοινού και επιτροπής.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν ένα χρόνο στο μοναστήρι Σβιάτο-Βαζνεσένσκι (Της Αναλήψεως) στα σύνορα με την Ρουμανία. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις αξίες της ζωής, μέσα από τα παραδείγματα των μοναχών, εφαρμόζοντας καθημερινά την εντολή της αγάπης.
Τα κεντρικά πρόσωπα είναι: ο ηγούμενος του μοναστηριού (που έγινε ο πατέρας για 29 υιοθετημένα παιδάκια, έχοντας ήδη τρία δικά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι), η αδελφότητα και τα παιδιά από το μοναστηριακό ορφανοτροφείο (150 ορφανά), πολλά από τα οποία είναι βαριά άρρωστα.
Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Μια ουράνια αγάπη εμφανίζεται πάνω στη γη.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ταινίας τα εξηγεί όλα:
«Σφίγγοντας τα δόντια μέχρι τριγμού, και τα χέρια μέχρι πόνου, χαίρε, διότι ζεις. Χαίρε με τη γαλαζόπετρα του ουρανού και με το ρουμπίνι της ηλιοβασιλέματος. Χαίρε με το μαργαρίτη της βρόχινης σταγόνας, διότι δεν μπορείς αλλιώς. Χαίρε με τη χαρά του πληγωμένου μαχητή, που κείται κάτω. Αν και η μάχη χάθηκε, η σημαία είναι ψηλά, και το όπλο δεν πετάχτηκε στη λάσπη, και δεν τρέχεις ντροπιασμένος, επειδή δεν έχεις πια πόδια… Και το μόνο που μένει είναι να πολεμάς μέχρι θανάτου. Και αν δεν μείνει πια τίποτα, χαίρε με μια άνωθεν χαρά για τον πλησίον σου. Χαίρε με την αγάπη των άλλων, χαίρε με τα γέλια των παιδιών που δεν είναι δικά σου. Ακόμα και όταν είναι μαύρα σύννεφα παντού χαίρε. Στη βροχή και στη λάσπη χαίρε. Χαίρε και αγαλλιάσου, αψηφώντας το πόνο, διότι το όνομά σου είναι Άνθρωπος!»

Δείτε και τις επιλογές των προηγούμενων ημερών:
“Κινηματογράφος και Ορθοδοξία” / Το Μοναστήρι (ταινία)

H προβολή της ημέρας: Ο Δράκος (ταινία)


Κώστας Σαμάντης

Η κινηματογραφική λέσχη του Άρδην προτείνει:
Το 1956 προβάλλεται στους  κινηματογράφους η ταινία του Νίκου Κούνδουρου, «Ο Δράκος». Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται εφτά μόλις χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, μετέωρη, καθημαγμένη, αμήχανη, προσπαθώντας  να ξεπεράσει το βαρύ αυτό τραύμα. Ο τριαντάχρονος Νίκος Κούνδουρος, έχει ήδη δημιουργήσει δύο χρόνια νωρίτερα, τη «Μαγική Πόλη». Τώρα κάνει ένα βήμα παραπέρα και δημιουργεί μία από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης υπογράφει το υποδειγματικό σενάριο, ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις ντύνει ιδανικά με τη μουσική του την ταινία. Ο σκηνοθέτης με εμφανείς επιρροές από τον ιταλικό νεορεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό αλλά και το φιλμ νουάρ, καταθέτει μια πολιτική, ουσιαστικά, ταινία για τη συγκυρία. Κατορθώνει να αποσπάσει μια σπαρακτική ερμηνεία από τον Ντίνο Ηλιόπουλο σε ένα ρόλο που δεν τον έχουμε συνηθίσει. Εξίσου ιδανικός στο ρόλο του ο συμπρωταγωνιστής του Γιάννης Αργύρης ενώ αξίζει να αναφερθεί και η παρουσία του Θανάση Βέγγου επίσης σε έναν ασυνήθιστο ρόλο (στον δεύτερο της καριέρας του μετά την Μαγική Πόλη). Η μελαγχολία κυριαρχεί πάνω στο κλίμα της ταινίας, ενώ η αγωνία της εποχής αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στους ρόλους των ηθοποιών. Καίτοι είναι αποδεκτή η κινηματογραφική αξία του Δράκου στις μέρες μας (πολλοί είναι αυτοί που την κατατάσσουν στις τρεις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου), εν τούτοις στις μέρες της γνώρισε μνημειώδη εισπρακτική αποτυχία, μιας και ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να την αποσύρει από τις αίθουσες ύστερα από μόλις τρεις ημέρες προβολών. Εξίσου σκληρή ήταν και η αντιμετώπισή της από τους κριτικούς της εποχής. Χαρακτηριστικά η εφημερίδα της αριστεράς, Αυγή, έγραφε: «Δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας να απαγορεύσει αυτήν την αθλιότητα;» Αυτή ακριβώς τη φράση ο Κούνδουρος αποτύπωσε σε πανό, το οποίο ανάρτησε έξω από κινηματογράφο τη δεύτερη μέρα προβολής της, σε μια κίνηση πρόκλησης προς τους θεατές. Η ταινία βραβεύτηκε το 1960 στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της περιόδου 1955-1959 ενώ απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Βενετίας. Αξίζει να επιστήσουμε την προσοχή στη σκηνή του χορού το βράδυ πριν από την κλοπή των αρχαίων, σημείο αναφοράς πλέον στον κινηματογράφο. Ο σκηνοθέτης, με έμμεσες ή άμεσες παραπομπές, στήνει ένα μυσταγωγικό χορό βγαλμένο από τα χρόνια της αρχαίας τραγωδίας. Όλο το υπαρξιακό δράμα της εποχής αποτυπωμένο σε μία σκηνή θρηνώδους  ζεϊμπέκικου.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

“Κινηματογράφος και Ορθοδοξία” / ΤΟ ΝΗΣΙ (ταινία)

Η Κινηματογραφική Λέσχη του ΄Αρδην προτείνει, με αφορμή την Μεγάλη Εβδομάδα, κύκλο προβολών με θέμα “Κινηματογράφος και Ορθοδοξία”. Πρώτη ταινία του αφιερώματος “Το Νησί” (2006) του Πάβελ Λουγκίν.
Υπόθεση:
Κάπου στὴ βόρεια Ῥωσία, σ᾿ ἕνα μικρὸ ὀρθόδοξο μοναστήρι, ἐγκαταβιώνει ἕνας πολὺ ἀσυνήθιστος ἄνθρωπος. Οἱ συμμοναστές του προβληματίζονται ἀπὸ τὴν ἐκκεντρικὴ συμπεριφορά του. Οἱ προσκυνητὲς τῆς Σκήτης θεωροῦν ὅτι ἔχει τὴν δύναμη νὰ θεραπεύει ἀσθένειες, νὰ ἐξορκίζει τοὺς δαίμονες καὶ νὰ προβλέπει τὸ μέλλον. Ὡστόσο, ὁ ἴδιος θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ἀνάξιο, λόγω μιᾶς ἁμαρτίας ποὺ διέπραξε στὰ νιάτα του.
«Ἔχοντας γιὰ πρωταγωνιστὴ τὸ Ῥῶσο πρώην ρὸκ στὰρ Πιὸτρ Μαμόνοφ στὸ ρόλο ἑνὸς κάτισχνου ἰδιόρρυθμου μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος θαυματουργεῖ σὲ ἕνα νησὶ στὴν παγωμένη Λευκὴ Θάλασσα, ὁ σκηνοθέτης Πάβελ Λουνγκὶν ἐκπλήσσει τοὺς ὀπαδούς του μὲ τὸ λιγότερο ἀρρενωπὸ ἀπὸ τὶς ἄλλες του ταινίες, ἀλλὰ παράδοξα συναρπαστικὸ Νησὶ — μιὰ παραβολὴ γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ λύτρωση».
Περιοδικὸ Variety
Δείτε την ταινία:

Σκηνοθεσία: Πάβελ Λουνγκίν / Pavel Lounguine. Παίζουν: Pyotr Mamonov, Viktor Sukhorukov, Dmitry Dyuzhev, Yuri Kuznetsov, Viktoria Isakova Διάρκεια: 110΄

“Ἡ Δημοπρασία τῶν Ψυχῶν” (ταινία για την αρμενική γενοκτονία)


Τρίτη 21 Απριλίου 2020

H προβολή της ημέρας: «Η ιστορία της Ζιγιάν» -Επανάσταση Γυναικών (ντοκιμαντέρ)

Ενα ντοκιμαντέρ, μια ταινία βασισμένη στην προσωπική ιστορία και την αφήγηση μιας γυναίκας, που οραματίζεται  μια φεμινιστική, οικολογική επανάσταση. Μέσα από τα μάτια της Ζιγιάν Τολχιλντάν, μιας αντιστασιακής, μιας πολεμίστριας, η οποία είναι επίσης διοικητής τάγματος, το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να διερευνήσει τις πιθανότητες επιτυχίας ενός θεμελιώδους κοινωνικού μετασχηματισμού, παρά και κόντρα στις ισχυρές παραδόσεις της περιοχής, τις φεουδαρχικές πατριαρχικές δομές και τον αυξανόμενο ολοκληρωτισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό από όλες τις πλευρές.
Η συναρπαστική ιστορία της Ζιγιάν (Jiyan), μιας αντάρτισσας μαχήτριας, αξιωματικού των YPJ  (ΓεΠεΤζε – Μονάδες Προστασίας Γυναικών)  η οποία αφιέρωσε είκοσι χρόνια της ζωής της στον αγώνα των Κούρδων, αποκαλύπτει την αποφασιστικότητα των γυναικών για ελευθερία όχι μόνο εναντίον ενός άλλου καταπιεστικού καθεστώτος αλλά και κατά των ανισοτήτων στις σχέσεις των δύο φύλων, σε μια πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, καταπιεστική και εχθρική απέναντι στα δικαιώματα της γυναίκας.
Το Jiyan’s Story φιλοδοξεί να καταθέσει έναν από τα μέσα προσωπικό απολογισμό των γεγονότων στη Βόρεια Συρία, μια ενδοσκοπική εξερεύνηση μιας κοινωνικής αναταραχής ιστορικής σημασίας, ακολουθώντας τις γυναίκες στα πεδία των μαχών, στο βουνό, στο σχολείο, στο σπίτι, στην πολιτική, στην καθημερινότητα.
Ο δημιουργός της ταινίας, Χαλούκ Ουνάλ, στα πλαίσια των εορτασμών της κούρδικης πρωτοχρονιάς, το Newroz 2020, διέθεσε την Ιστορία της Ζιγιάν, ελεύθερα στο διαδίκτυο μέχρι το τέλος του μήνα. Τον ευχαριστούμε πολύ γιαυτό. Απολαύστε την!
Παρακολουθείστε το ντοκιμαντέρ, με ελληνικούς υπότιτλους,
πατώντας ΕΔΩ

Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε τον Μάρτη του 2018, σε πρώτη προβολή, στην Θεσσαλονίκη.
Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ Χαλούκ Ουνάλ (Halûk Ünal), είναι Τούρκος, ζει στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια μια και δεν μπορεί να επιστρέψει στην Τουρκία, μας είπε ότι η ταινία «Η Ιστορία της Ζιγιάν» – Επανάσταση Γυναικώνγυρίστηκε για να φέρει σε πρώτο πλάνο το γυναικείο ζήτημα.
Στη φιλική συζήτηση που είχαμε μαζί του, ο Χαλούκ Ουλάν μας δήλωσε:
«Ακόμα κι αν όλα χαθούν, αν η επανάσταση στη Ροζάβα ηττηθεί, η αυτοδιοίκηση και οι άλλες κατακτήσεις γκρεμιστούν, η μεγάλη τομή που έγινε στις συνειδήσεις των ανθρώπων, στα ζητήματα των δικαιωμάτων και της χειραφέτησης των γυναικών θα παραμείνει και θα σημαδεύει από δω και πέρα την ζωή όλων των λαών της Μέσης Ανατολής…».

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Η κινηματογραφική πρόταση της ημέρας: Ο ανθός της λίμνης (Η γέννηση ενός μακεδονομάχου)


Του Κώστα Σαμάντη
Από το 1971, που γυρίστηκε ο Παπαφλέσσας, μέχρι το 2017, που γυρίστηκε η Έξοδος μεσολάβησαν 46 χρόνια, περίοδος κατά την οποία δεν γυρίστηκαν άλλες ιστορικές ταινίες, παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία…
Μοναδική εξαίρεση η ταινία του φίλου και συνδημότη στον Υμηττό, Σταμάτη Τσαρουχά. Η ταινία υπήρξε προφητική μιας και είκοσι περίπου χρόνια αργότερα, στις ημέρες μας δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπέγραφε την ανεκδιήγητη “Συμφωνία των Πρεσπών”. Έχουμε λοιπόν ιδιαίτερους λόγους για να την παρακολουθήσουμε.

Υπόθεση: Καστοριά, περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας στο 1900. Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι και άλλες εθνικότητες ζουν μαζί υπό το καθεστώς της τουρκοκρατίας, μέσα στην απελπισία, την αστάθεια και τη σύγχυση που έφερε ο πόλεμος Ελλάδας και Τουρκίας το 1897. Σ` αυτές τις συνθήκες μια οικογένεια ψαράδων στη λίμνη της Καστοριάς προσπαθεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Ένας ψαράς, η γυναίκα του, ο παππούς και τα πέντε παιδιά τους. Η κόρη του δουλεύει στη γούνα, ο μικρός γιος πάει στο ελληνικό σχολείο, ενώ ο μεγάλος γιος, ο Χρήστος, βοηθάει τον πατέρα του στο ψάρεμα. Ο ανθός που αναδύεται από τη λίμνη, προσωποποιείται στο βασικό ήρωα της ταινίας, το Χρήστο. Κάθε πρωί, την ώρα που ο ουρανός και το νερό στη λίμνη γίνονται ένα με την καταχνιά, ο Χρήστος ρίχνει τα δίχτυα του. Είναι οι ώρες που πουλιά, ψάρια και άνθρωποι πασχίζουν να κερδίσουν τη ζωή τους. Αυτή τη φαινομενική γαλήνη στη ζωή του Χρήστου έρχεται ν` αναστατώσει η γνωριμία του με έναν λαβωμένο αντάρτη, εγκαταλειμμένο από τους συντρόφους του. Η σχέση που αναπτύσσεται, παρότι άδολη και ειλικρινής, αφήνει ένα αίσθημα πικρίας, επειδή κυριαρχεί η πίκρα από τη διάψευση των οραμάτων και των ιδεολογιών. Η συνειδητοποίηση όμως του νεαρού πρωταγωνιστή θα τον οδηγήσει στον δρόμο του αγώνα…
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, υπαίθριες δραστηριότητες και νερό
Χρώμα: Έγχρωμη Διάρκεια: 90 λεπτά

“Κινηματογράφος και Ορθοδοξία” / Το Μοναστήρι (ταινία)

Το μοναστήρι – The Monastery Movie

Υπόθεση
Ένας ογδοντάχρονος ανύπαντρος, μορφωμένος Δανός, ο κύριος Βιγκ, έχει μια έντονη επιθυμία: να μετατρέψει το σπίτι του σε Ορθόδοξο μοναστήρι. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου εύκολο. Γι’ αυτό επισκέπτεται την Ρωσία. Όταν μάλιστα το όνειρό του πάει να πραγματοποιηθεί, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, καθώς βιώνει όψεις της πνευματικής ζωής στην πράξη…
Το ντοκιμαντέρ παραγωγής 2006 είναι μέχρι στιγμής εντελώς άγνωστο στην Ελλάδα, αν και αποσπά κινηματογραφικά βραβεία συνεχώς
και αξιολογείται πολύ θετικά από το κοινό.
Πρόκειται για αληθινή ιστορία, την οποία ελπίζουμε να δούμε σύντομα και στην Ελλάδα. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: The Monastery Movie. Το μοναστήρι έχει ιστοσελίδα.
Δείτε και τις επιλογές των προηγούμενων ημερών:

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Δώδεκα μοναδικές ταινίες από την ψηφιακή βιβλιοθήκη της ΕΡΤ -Δείτε τις δωρεάν με ένα κλικ

Πολλές ταινίες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, όμως αν ανήκετε στους σινεφίλ δύσκολα θα καταφέρετε να βρείτε μερικά αριστουργήματα, ιδίως των τελευταίων χρόνων. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η ψηφιακή βιβλιοθήκη της ΕΡΤ που άνοιξε τις πύλες της και μέχρι στιγμής έχει ανεβάσει δώδεκα εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να απολαύσετε με ένα κλικ εντελώς δωρεάν.
Έχουμε και λέμε:

O Άνδρας που αγαπήθηκε πολύ



Ο Αντρέ Τεσινέ μεταφέρει την αληθινή ιστορία πίσω από την εξαφάνιση της Ανιές Λε Ρου, που συγκλονίζει εδώ και τριάντα χρόνια τη Γαλλία. Τα ίχνη της νεαρής γυναίκας χάθηκαν μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας της κι ενώ το σώμα της δεν βρέθηκε ποτέ, ο εραστής της θεωρήθηκε ύποπτος για τη δολοφονία της.
Παρόλο που η πηγή έμπνευσης είναι μια καθαρά αστυνομική υπόθεση, ο Tεσινέ επιλέγει να εστιάσει περισσότερο στα παιχνίδια εξουσίας και στον έρωτα, καταγράφοντας έτσι μια ολόκληρη εποχή. Η Κατρίν Ντενέβ -αυτή η ταινία είναι τέταρτη συνεργασία τους- η Αντέλ Ενέλ και ο Γκιγιόμ Kανέ ίσως στον πιο απαιτητικό ρόλο της καριέρας του αποτελούν μια αξιοθαύμαστη τριπλέτα, που ανεβάζει την ένταση εκεί που ο Γάλλος auteur φαίνεται να τραβάει ταχύτητα.

Δρόμοι και Πορτοκάλια

Η Κύπρια Αλίκη Δανέζη–Κνούτσεν, προσεγγίζει με ευαισθησία το θέμα των αγνοουμένων της Κύπρου μέσα από μια σύγχρονη ιστορία αναζήτησης. Η Δάφνη λοιπόν, μια Κύπρια φοιτήτρια, εγκαταλείπει τις σπουδές της και επιστρέφει στη Λευκωσία. Όταν ακούει μια είδηση στο ραδιόφωνο, σχετικά με δύο αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής του 1974, οι οποίοι πιθανόν να ζουν στη νότια Τουρκία, αρχίζει να ελπίζει πως θα ξαναβρεί τον χαμένο πατέρα της. Η αδερφή της η Άννα θεωρεί την όλη υπόθεση μάταιη, όμως τελικά πείθεται να ακολουθήσει την αδελφή της σε ένα παράτολμο ταξίδι στην Τουρκία.