Ο Γ. Καραμπελιάς συνομιλεί με τον Άγγ. Συρίγο για το αλβανικό ζήτημα στα Βαλκάνια (βίντεο)

Συναντήσεις Κορυφής στο cafe του ΙΑΝΟΥ 

Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομίλησε την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου με τον αναπληρωτή καθηγητή του Παντείου Άγγελο Συρίγο με θέμα «Το Αλβανικό ζήτημα στα Βαλκάνια σε συνάρτηση με τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων».

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/207222
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Άνω Μακεδονία» με «Μακεδόνες» και χωρίς αλλαγή Συντάγματος

«Άνω Μακεδονία» με «Μακεδόνες» και χωρίς αλλαγή Συντάγματος

Δημοσιεύθηκε 12 Φεβρουαρίου 2018- Σταύρος Λυγερός

Το Σύμφωνο, το Σύνταγμα και η διπλή ονομασία

Δημοσιεύθηκε 11 Φεβρουαρίου 2018- Άγγελος Συρίγος

Ο γεωπολιτικός ρόλος Ελλάδας και Σκοπίων στο μεταλλαγμένο ΝΑΤΟ

Δημοσιεύθηκε 10 Φεβρουαρίου 2018- Κωνσταντίνος Γρίβας

Αγγ. Συρίγος : Το μήνυμα του Συλλαλητηρίου και το blame game

Ο Τσαβούσογλου στη Θράκη: Είναι ως ο Πάνος Καμμένος να πήγαινε στο τουρκικό Κουρδιστάν!

Ο Τούρκος αντιπρόεδρος Χακάν Τσαβούσογλου μιλά στη Θράκη. Φωτογραφία via Twitter.

Του Άγγελου Συρίγου από την ιστοσελιδα mignatiou.gr 

Στις 2 και 3 Νοεμβρίου 2017 ο Χακάν Τσαβούσογλου, αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβερνήσεως, επισκέφθηκε αρχικώς την Αθήνα και στη συνέχεια τη Θράκη. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά από την κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον υπουργό Παιδείας.

Στο σκέλος της Θράκης προέβη σε κατάφωρη παραβίαση του εθιμικού διεθνούς δικαίου που επιβάλλει στον αλλοδαπό αξιωματούχο να μην παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας που τον φιλοξενεί.

Η εξέλιξη αυτή ήταν περίπου αναμενόμενη εάν κάποιος γνωρίζει την προϊστορία του Χακάν Τσαβούσογλου. Ένας ασήμαντος βουλευτής του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος, που δεν είχε αναλάβει ούτε θέση υφυπουργού, ορίσθηκε τον περασμένο Ιούλιο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβερνήσεως. Μοναδικό του προσόν η ενασχόληση με ακραίους παντουρκικούς κύκλους.

Ως καταγόμενος από το χωριό Δειλινά, έξω από την Κομοτηνή, αναδείχθηκε πρόεδρος του συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης (Batı Trakya Türkleri Dayanışma Derneği). Ο συγκεκριμένος σύλλογος προσπαθεί να συσπειρώσει Μουσουλμάνους από την ελληνική Θράκη που έχουν μετοικήσει στην Τουρκία. Η ρητορική του είναι αλυτρωτική. Στις εκδηλώσεις του Συλλόγου δεσπόζει πάντα η σημαία της υποτιθέμενης αυτόνομης δημοκρατίας της Θράκης που ιδρύθηκε το 1912.

Ο Τσαβούσογλου στη Θράκη, ο Καμμένος στο τουρκικό Κουρδιστάν!

Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (Α) υποδέχεται τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της Τουρκίας Χακάν Τσαβούσογλου (Δ) στην επίσημη συνάντηση που είχαν στο υπουργείο Εξωτερικών, Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017. Η επίσκεψη πραγματοποιείται στο πλαίσιο της προετοιμασίας της επίσκεψης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Του Άγγελου Συρίγου 

Στις 2 και 3 Νοεμβρίου 2017 ο Χακάν Τσαβούσογλου, αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβερνήσεως, επισκέφθηκε αρχικώς την Αθήνα και στη συνέχεια τη Θράκη. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά από την κατ’ ιδίαν με τον υπουργό Παιδείας.

Στο σκέλος της Θράκης προέβη σε κατάφωρη παραβίαση του εθιμικού διεθνούς δικαίου που επιβάλλει στον αλλοδαπό αξιωματούχο να μην παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας που τον φιλοξενεί.

Η εξέλιξη αυτή ήταν περίπου αναμενόμενη εάν κάποιος γνωρίζει την προϊστορία του Χακάν Τσαβούσογλου. Ένας ασήμαντος βουλευτής του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος, που δεν είχε αναλάβει ούτε θέση υφυπουργού, ορίσθηκε τον περασμένο Ιούλιο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβερνήσεως. Μοναδικό του προσόν η ενασχόληση με ακραίους παντουρκικούς κύκλους.

Ως καταγόμενος από το χωριό Δειλινά, έξω από την Κομοτηνή, αναδείχθηκε πρόεδρος του συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης (Batı Trakya Türkleri Dayanışma Derneği). Ο συγκεκριμένος σύλλογος προσπαθεί να συσπειρώσει Μουσουλμάνους από την ελληνική Θράκη που έχουν μετοικήσει στην Τουρκία. Η ρητορική του είναι αλυτρωτική. Στις εκδηλώσεις του Συλλόγου δεσπόζει πάντα η σημαία της υποτιθέμενης αυτόνομης δημοκρατίας της Θράκης που ιδρύθηκε το 1912.

Η ενοχλητική 28η Οκτωβρίου

ΑΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΥΡΙΓΟΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30.10.2017

Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση το θέμα του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940, δηλαδή της αρχής του πολέμου και της εισόδου μας σε αυτόν. Επισημαίνεται συνήθως ότι οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης εορτάζουν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Μάιο του 1945. Κατ’ επέκταση προτείνεται ότι θα ήταν ίσως καλύτερο να γίνουμε «φυσιολογικοί» και να εορτάζουμε μαζί με τους άλλους τον Μάιο. Το όλο θέμα διανθίζεται και με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου που επίσης συνιστά την αρχή και όχι την ολοκλήρωση της ελληνικής Επαναστάσεως. Προφανώς, παραβλέπεται ότι και άλλοι λαοί εορτάζουν το ξεκίνημα μιας επαναστάσεως, όπως οι Γάλλοι την κατάληψη της Βαστίλλης την 14η Ιούλιου.

Πίσω από τις απόψεις περί του μάλλον άκαιρου εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου, βρίσκεται η προσπάθεια να αποδομηθούν αυτά που θεωρούνται «καταστατικοί μύθοι» του ελληνικού έθνους. Η ιστορία είναι παλιά: μύθος το Ζάλογγο, υπό αμφισβήτηση η εθνική συνείδηση των Σουλιωτών επειδή πολλοί από αυτούς μιλούσαν αρβανίτικα, μύθος και η 25η Μαρτίου ως ορισμένη από τη Φιλική Εταιρεία ημέρα ενάρξεως της Επαναστάσεως στην κυρίως Ελλάδα. Η χρονική απόσταση διευκολύνει τέτοιους ισχυρισμούς. Κάτι που καθιερώθηκε ως εθνική εορτή το 1838, ενόσω ζούσαν όλοι οι αγωνιστές του 1821, αμφισβητείται με άνεση σχεδόν δύο αιώνες μετά.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η 28η Οκτωβρίου ενοχλεί διότι τα έχει όλα:

Είμαι «ομοφοβικός», «φασίστας» και «χριστιανοταλιμπάν»... (τώρα μπορώ να μιλήσω;)

Νίκος Συρίγος

Newsbomb.gr

Ο δημοσιογράφος Νίκος Συρίγος γράφει για όσα τεκταίνονται στην επικαιρότητα για την αλλαγή φύλου και όχι μόνο... 

Μεγάλη βραδιά η χθεσινή. Σπουδαία. Η Ελλάδα πήγε μπροστά. Πολλά βήματα. Έτη φωτός.

Από το… σύμφωνο συμβίωσης είχαμε να νιώσουμε τέτοια χαρά. Νιώσαμε, ρε παιδί μου, Ευρωπαίοι… Ανοικτοί στις προκλήσεις των καιρών. Ανοικτοί γενικώς.

Καμαρώσαμε την… παλικάρι, με το μούσι της και τη φούστα της, που πανηγύρισε από τα θεωρεία της Βουλής και μας ήρθαν στο μυαλό για μια ακόμη φορά οι στιγμές που ο Κώστας φίλησε στο στόμα τον Μηνά, όταν ο Τσίπρας με τον Καμμένο και τις λοιπές… προοδευτικές δυνάμεις, είχαν αναγνωρίσει το δικαίωμα τους, να ζουν σαν ζευγάρι.

Μεγάλες στιγμές.

Δικαίωση αγώνων ετών και ετών...

Ξέρετε σε πόσα gay pride συμμετείχαν ο Μηνάς και ο Κώστας για να αναγνωριστεί το δίκαιο του αιτήματος του, να είναι ζευγάρι και να κάνουν οικογένεια;

Αλλά δεν μας/τους έφτανε αυτό.

Θέλανε και ο Μηνάς να μπορεί πριν καλά-καλά καταλάβει ότι υπάρχει, να έχει τη δυνατότητα να γίνει Σούλα… Στα 15 του. Γιατί όχι στα 14 ; Στα 12; Στα 8; Να κάνει η μάνα… Λάθος!

Μην γινόμαστε οπισθοδρομικοί τώρα…

Η ψυχολογική ερμηνεία της ελληνοτουρκικής διένεξης

του Άγγελου Συρίγου  – 

«Παράδοση αιώνων, σφαγές και καταστροφές· με τους Τούρκους συμβιώνουμε στον ίδιο γεωγραφικό χώρο επί χίλια χρόνια, διεκδικώντας και οι δύο τα ίδια εδάφη που κάποτε κατέχουμε εμείς και κάποτε οι Τούρκοι. Είναι εύκολο να απαλλαγούμε από την παράδοση, τις προκαταλήψεις, την αμοιβαία καχυποψία που εξέθρεψαν οι δέκα αιώνες που πέρασαν;»

Το παραπάνω εισαγωγικό κείμενο είναι του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, που διετέλεσε και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος (1992-93). Θα μπορούσε να θεωρηθεί τυπικό μίας ρητορικής που προσπαθεί να εξηγήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσα από το πρίσμα των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων.

Η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία. Από το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα και εντεύθεν η αμερικανική πλευρά έχει επανειλημμένως προσπαθήσει να διαμεσολαβήσει μεταξύ των δύο πλευρών. Οι ΗΠΑ είναι υπερδύναμη. Δεν είναι δικαστήριο. Η διαμεσολάβησή τους ξεκινά από τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών, και όχι από το διεθνές δίκαιο.

Εξισώνοντας το θύμα με τον θύτη

Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τη στάση που κρατούν, έχουν αναπτύξει μία θεωρία που εξισώνει ουσιαστικά τον θύτη με το θύμα. Σύμφωνα με αυτήν οι διαφορές μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικές αιτίες αντιπαλότητας που ανάγονται στην ιστορία.

Το ναυάγιο στη Γενεύη διευκολύνει τις γεωτρήσεις

του Άγγελου Συρίγου

Το 1922 ο Κεμάλ έστειλε στη Λωζάννη τον απολύτως έμπιστό του Ισμέτ Πασά (Ινονού) να διαπραγματευθεί τη συνθήκη ειρήνης. Οι αρμοδιότητες του Ισμέτ περιορίζονταν στην επανάληψη των τουρκικών θέσεων, στην καταγραφή των προτάσεων των άλλων χωρών και στη διαβίβαση των προτάσεων στην Άγκυρα, προκειμένου να πάρει νέες οδηγίες από τον Κεμάλ.

Κάτι ανάλογο συνέβη τώρα με τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στο Κραν Μοντανά. Ο Ερντογάν έστειλε τον έμπιστό του Τσαβούσογλου με συγκεκριμένες οδηγίες. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο Τσαβούσογλου περιορίσθηκε στην επανάληψη των τουρκικών θέσεων. Νέες οδηγίες από την Άγκυρα δεν ήλθαν κι έτσι οδηγηθήκαμε στην κατάρρευση των διαπραγματεύσεων.

Κατ’ ουσίαν στην Ελβετία η Τουρκία έδειξε τα όριά της. Παρά τις προσδοκίες που κατά καιρούς ακούγονται από την ελληνική πλευρά, η Άγκυρα δεν μπορεί να ξεπεράσει έστω και στοιχειωδώς ορισμένα βασικά σημεία (εγγυήσεις, παρουσία τουρκικού στρατού) που συνδέονται με την αντίληψή της για τη γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.

Τα διαπραγματευτικά όρια της Τουρκίας

Άγγελος Συρίγος : Ακρογωνιαίος Λίθος η ύπαρξη Κυπριακής Δημοκρατίας

Οι εξελίξεις με την επανέναρξη των συνομιλιών στην Ελβετία, συνιστούν νέο κύκλο πιέσεων για την Ελλαδική πλευρά και ελπίζω να μην χρειαστεί στο τέλος με την εμφάνιση μίας προσυμφωνίας ή ενδιάμεσης λύσης να γίνει χρήση της τελευταίας γραμμής άμυνας , που θα ήταν η καταφυγή σε ένα δημοψήφισμα και πάλι στη Κύπρο. Αυτό σημείωσε μεταξύ άλλων ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Άγγελος Συρίγος, μιλώντας στον 9.84 

Ο ίδιος εξήγησε γιατί και η νέα εμφανιζόμενη ως προσχέδιο λύσης συμφωνία, δεν είναι παρά νομιμοποίηση της Τουρκικής αδιαλλαξίας και σημείωσε πως κλειδί είναι οι συνομιλίες να συνεχιστούν μέχρι και την έναρξη των νέων γεωτρήσεων στη Κύπρο, που θα βάλουν σε άλλη τροχιά γεωπολιτικής δυνατότητας την Κυπριακή Δημοκρατία.

Το φάντασμα του σχεδίου Ανάν πλανάται πάνω από την Κύπρο/ του Άγγελου Συρίγου

Από το 1974 υπάρχει διαρκώς στο Κυπριακό μία ανισορροπία ισχύος εις βάρος της ελληνικής πλευράς. Πήγε να ανατραπεί το 2004 με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Η μεθόδευση του σχεδίου Ανάν εξουδετέρωσε το δυνητικό πλεονέκτημα. Επέτρεψε στην Τουρκία να ξεκινήσει ενταξιακές συνομιλίες παρά την εισβολή στο νησί.

Αντιστοίχως, η ανεύρεση υδρογονανθράκων το 2011 νοτίως της Κύπρου έχει διαμορφώσει κάποιες συμμαχίες. Τα κοιτάσματα, όμως, είναι (ακόμη) μικρά για να γείρουν την πλάστιγγα. Επειδή η Τουρκία αντιλαμβάνεται τη σημασία ανευρέσεως και νέων κοιτασμάτων, αμφισβητεί και με στρατιωτικά μέσα το σύνολο σχεδόν των θαλασσίων περιοχών της κυπριακής ΑΟΖ, προκειμένου να εμποδίσει τη διενέργεια νέων ερευνών.

Σήμερα, η Ελλάδα, ο μόνος σύμμαχος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι εν μέρει εξουδετερωμένη από την οικονομική κρίση. Η αλαζονική Τουρκία του Ερντογάν δεν δείχνει διατεθειμένη να προβεί σε παραχωρήσεις και δεν πιέζεται από κανέναν προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Ευρώπη τρέμει πιθανά νέα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι ΗΠΑ λόγω του Συριακού, του Ισλαμικού Κράτους και των Κούρδων κρατούν ισορροπίες. Παράλληλα υποστηρίζουν την επίλυση του Κυπριακού, διότι θεωρούν ότι θα βοηθήσει την προσέγγιση Ισραήλ-Τουρκίας και θα δημιουργήσει ένα τοπικό σύστημα ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο. Τέλος, υπάρχουν και οι ισχυρές πετρελαϊκές εταιρείες που θέλουν σταθερό περιβάλλον για να προχωρήσουν σε μακροχρόνιες επενδύσεις.

Η φωτιά της ισλαμικής τρομοκρατίας και η ελληνική μεσοτοιχία

Του Άγγελου Συρίγου

Τον Ιούνιο του 2014 το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε τη Μοσούλη στο Ιράκ. Εισέβαλε στο εκεί ευρισκόμενο τουρκικό προξενείο και συνέλαβε 46 εργαζομένους περιλαμβανομένου του γενικού προξένου. Μετά από τρεις μήνες αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι, σώοι και αβλαβείς. Ήταν η περίοδος που η Τουρκία αποτελούσε τη βασική οδό διελεύσεως εθελοντών και μεταφοράς πολεμικού υλικού προς κάθε λογής αντιπάλους του καθεστώτος Άσαντ.

Έκτοτε οι σχέσεις του Ερντογάν με τους φανατικούς πολεμιστές του Ισλάμ πήραν την κατιούσα. Τον Ιούλιο του 2015 άρχισαν πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία. Το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι ενώ αποδίδονταν σε ισλαμιστές, ουδείς αναλάμβανε την ευθύνη.

Όταν παίρνει φωτιά το διπλανό διαμέρισμα, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να περάσει τη μεσοτοιχία.

Η προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση. Τον Δεκέμβριο του 2016 το Ισλαμικό Κράτος έκαψε ζωντανούς δύο αιχμαλωτισμένους Τούρκους στρατιώτες στη συριακή πόλη Αλ Μπαμπ και το κατέγραψε σε βίντεο. Το επόμενο βήμα ήταν η επίθεση στο κλάμπ Ρέινα. Για πρώτη φορά μετά από σειρά επιθέσεων το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε επισήμως την ευθύνη.

Από το τζαμί του Πορθητή στο τέμενος του Βοτανικού

 Άγγελος Συρίγος

---

Την Πέμπτη 25 Μαΐου συζητήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής το ζήτημα της ανέγερσης ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό. Έχουν περάσει πάνω από 560 χρόνια από την πρώτη φορά που δημιουργήθηκε τέμενος στην Αθήνα. Ήταν αμέσως μετά την οθωμανική κατάκτηση. Επρόκειτο για το Φετιχιέ Τζαμί (Τζαμί του Πορθητή) που κτίσθηκε στην Παλαιά Αγορά επί των ερειπίων της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων.

Ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ που επισκέφθηκε την Αθήνα το 1458. Μετά την απελευθέρωση, το κτήριο χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά ως στρατιωτικό αρτοποιείο και αρχαιολογική αποθήκη. Σήμερα, ανακαινίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού για να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εκθέσεων.

Από τα υπόλοιπα τέσσερα τεμένη που φαίνεται ότι υπήρχαν στην Αθήνα πριν την επανάσταση, παραμένει επίσης το τζαμί του Τζισταράκη στο Μοναστηράκι που κτίσθηκε το 1759 και χρησιμοποιείται ως μουσείο. Είχε ξαναχρησιμοποιηθεί ως τέμενος ακόμη μία φορά το 1966 για τις ανάγκες του εξόριστου στην Ελλάδα Σαούντ Αμπντουλαζίζ, πρώην βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας.

Παλιά ιστορία

Η ιστορία ανεγέρσεως τεμένους στην Αθήνα είναι παλιά. Το 1890 είχε ψηφισθεί ο νόμος ΑΩΝΑ/1851 για δωρεάν παραχώρηση οικοπέδου στην οθωμανική κυβέρνηση «προς ανέγερσιν τουρκικού τεμένους». Τίποτα δεν έγινε.

Αντιθέτως, πιο τυχερή υπήρξε η απόφαση του Δήμου Πειραιά της ιδίας περιόδου, με την οποία παραχώρησε στην οθωμανική κυβέρνηση ένα οικόπεδο τριών στρεμμάτων στην Παλαιά Κοκκινιά για νεκροταφείο μουσουλμάνων. Ο χώρος υπάρχει και σήμερα, ενώ από το 1954 η Τουρκία, που τον διαχειρίζεται, τον έχει χαρακτηρίσει μονομερώς στρατιωτικό νεκροταφείο.

«Βαρίδι» ή γεωπολιτικό πλεονέκτημα;

 του ΆγγελοΥ ΣυρίγοΥ

---

Στα ελληνικά ΜΜΕ επικρατεί η αντίληψη ότι το Κυπριακό «δεν πουλάει«. Είναι, επίσης, γεγονός ότι κανείς δεν θυμάται ποιος γύρος συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού είναι ο τρέχων, ή τι ακριβώς συζητήθηκε με τον προηγούμενο ηγέτη των Τουρκοκυπρίων.

Τα 43 χρόνια έχουν προκαλέσει κόπωση όχι μόνο στην ελλαδική κοινή γνώμη, αλλά και διεθνώς. Η διεθνής επιθεώρηση Jane’s Foreign Report είχε χαρακτηρίσει το Κυπριακό ως την «πιο βαρετή διεθνής διαφορά στον κόσμο».

Τα κράτη, όμως, κινούνται όχι με βάση την όποια κόπωση της κοινής γνώμης τους, λόγω της πολυετούς εκκρεμότητας, αλλά από τη σημασία που έχει η εκκρεμότητα για τα εθνικά και κρατικά συμφέροντα. Ας θέσουμε, λοιπόν, ευθέως το ερώτημα: Ως Ελλάδα μας ενδιαφέρει η Κύπρος και κατ’ επέκτασιν το Κυπριακό;

Μία πρώτη απάντηση δίνει το γεγονός ότι το Κυπριακό είναι το μοναδικό θέμα που απασχολεί συνεχώς από το 1955 την ελληνική εξωτερική πολιτική. Γιατί η ελληνική εξωτερική πολιτική ασχολείται;

Από το σύνολο των υπό διαπραγμάτευση θεμάτων για το Κυπριακό, η Ελλάδα, ως μία από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει νομική-θεσμική αρμοδιότητα να λάβει θέση μόνον για το ζήτημα της ασφάλειας και των εγγυήσεων.

Ο εθνικός δεσμός

Προφανώς, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που η ελληνική εξωτερική πολιτική ασχολείται με το Κυπριακό. Εκτός από τη νομική διάσταση, υπάρχει η εθνική διάσταση. Υπάρχει το συναίσθημα που εδράζεται στον εθνικό δεσμό. Οι Ελλαδίτες συνεχίζουν να αντιλαμβάνονται τους Ελληνοκύπριους σαν κλαδί του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου νοιώθουν υποχρέωση να στέκονται στο πλευρό τους.

Το ταμπού της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια

Άγγελος Συρίγος

H ένταση με την Τουρκία δεν είναι ανεξήγητη. Ξεκίνησε όταν ο Άρειος Πάγος απέρριψε (ορθώς) το αίτημα για έκδοση των οκτώ αξιωματικών στην Τουρκία. Ο Ερντογάν το αντιμετώπισε ως προσωπική προσβολή και ακολούθησε την παλαιά, δοκιμασμένη, κεμαλική συνταγή: στρατιωτική απειλή ως μέσον ασκήσεως πολιτικών πιέσεων. Στην Ελλάδα επικρατεί η εντύπωση ότι το κάνει για εσωτερικούς λόγους. Σαφώς! Όχι όμως για τους εσωτερικούς λόγους που εμείς εννοούμε.

Το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων σπανιότατα βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στα πρώτα οκτώ θέματα των ειδήσεων στην Τουρκία. Ο Ερντογάν, όμως, φοβάται ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει η αντιπολίτευση. Δρα λοιπόν προληπτικά, ανεβάζοντας τους τόνους. Δεν το κάνει για να συσπειρώσει τον κόσμο πίσω του. Υπ’ αυτό το πρίσμα είναι πιθανόν να μειωθεί η ένταση μετά το δημοψήφισμα, αλλά η ουσία του προβλήματος παραμένει. Ο Ερντογάν, όπως και οι προκάτοχοί του, θα συνεχίσει να αμφισβητεί με διαφόρους τρόπους το νομικό καθεστώς στο Αιγαίο. Επιπλέον, η οικονομική καχεξία της χώρας μας θα του ανοίγει την όρεξη.

Το ερώτημα για την Ελλάδα είναι εάν μπορούμε να ακυρώσουμε σε βάθος χρόνου τη συγκεκριμένη τουρκική πολιτική. Πρέπει να θέσουμε αυτό το ερώτημα διότι οφείλουμε άμεσα να επαναχαράξουμε τη στρατηγική μας έναντι της Τουρκίας. Μετά το 1999 βασισθήκαμε στον σταδιακό εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας. Σήμερα, η ευρωπαϊκή της προοπτική είναι νεκρή.

Είναι καιρός να μιλήσουμε για το μεγάλο ταμπού: την αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο δικαίωμα που δίνει το διεθνές δίκαιο και έχει ασκηθεί από όλα τα παράκτια κράτη στον κόσμο (148 στον αριθμό) πλην της Ελλάδος. Με την αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια οι περισσότερες από τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο θα τερματισθούν ή θα καταστούν άνευ σημασίας. Πιο συγκεκριμένα:

-Η περιοχή της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου που διεκδικούν σήμερα οι δύο χώρες θα περιορισθεί μόλις στο 5,1%.

-Το διαφορετικό εύρος εναερίου χώρου (10 μίλια) και χωρικών υδάτων (6 μίλια) θα πάψει να υφίσταται.

-Η Τουρκία θα απονομιμοποιηθεί εντελώς στην προσπάθειά της να αλλάξει τα όρια FIR Αθηνών και της Ζώνης Έρευνας και Διασώσεως που πλέον θα περιλαμβάνουν περιοχές ελληνικής κυριαρχίας σε ποσοστό 72% (έναντι 43% σήμερα) της θαλάσσιας επιφάνειας του Αιγαίου.

-Οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» κυριαρχίας θα αποκτήσουν μόνον συμβολικό χαρακτήρα. Η Τουρκία τις θέτει προκειμένου να καταστήσει τη δικαστική οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας δεύτερο κατά σειράν θέμα μετά τη διαπίστωση της κυριότητας επί κάποιων νησιών στο Αιγαίο.

Τα μόνα ζητήματα που δεν αγγίζει η αύξηση των χωρικών υδάτων είναι (α) το καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως των ανατολικών νησιών του Αιγαίου και (β) η αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελόριζο).

Επιμνημόσυνος Λόγος του Καθ. Άγγελου Συρίγου στο όγδοο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου

Ελληνίδες και Έλληνες της Κύπρου, 

       Τελούμε σήμερα το όγδοο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου, του ανθρώπου που κατόρθωσε να καθιερωθεί ως ένας από τους μεγάλους ηγέτες του Ελληνισμού, σε μίαν περίοδο μάλιστα που οι μεγάλοι ηγέτες εκλείπουν. 

       Η σημερινή τελετή γίνεται ενώ η Κύπρος περνά τις κρισιμότερες ώρες της μετά το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν το 2004. Η εικόνα που έχουμε μπροστά μας δεν είναι ακόμη εντελώς καθαρή. Συζητήσεις συνεχίζονται επί πολλών θεμάτων, ενώ υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για κρίσιμα ζητήματα με σοβαρότερα ίσως αυτά του εδαφικού, της ασφάλειας και των εγγυήσεων. 

Στα διλήμματα που δημιουργούνται σε αυτήν τη φάση, οι συμβουλές που θα είχε να μας δώσει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, εάν ήταν ακόμη ανάμεσά μας, θα ήσαν πολύτιμες και μοναδικές. 

       Βλέπετε, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ευτύχησε να είναι μεταξύ εκείνων που οδήγησαν στην απελευθέρωση του νησιού από τον αποικιακό ζυγό. Σε νεαρότατη ηλικία συμμετείχε στην επιτροπή για τη δημιουργία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, διετέλεσε επί έντεκα χρόνια υπουργός την κρίσιμη περίοδο μεταξύ 1959-1970, συνομίλησε επανειλημμένως με την τουρκοκυπριακή πλευρά πριν και μετά την εισβολή, ήταν για χρόνια μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και φυσικά είχε την εμπειρία των διαπραγματεύσεων του Σχεδίου Ανάν ως πρόεδρος της Κύπρου. Πρόκειται για μία πορεία μισού αιώνα.
Αντικειμενικά ίσως 1 ή 2 ακόμη άτομα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να θεωρηθεί ότι είχαν ανάλογες γνώσεις για το Κυπριακό και ήξεραν κάθε λεπτομέρειά του. 

       Έχοντας αυτά τα δεδομένα κατά νου για τη συσσωρευμένη πείρα και σοφία του Τάσσου Παπαδόπουλου, ανέτρεξα στο πιο ιστορικό του κείμενο, το διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004, λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, για να αναζητήσω απαντήσεις στα σημερινά ερωτήματα. 

Μια συνωμοσία σιωπής, του Φίλιππου Συρίγου

by admin

Το Άρδην την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 1997 διοργάνωσε στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου συζήτηση με θέμα: ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ 2004, το όραμα του παρασιτικού εκσυγχρονισμού, ο αθηνοκεντρισμός, η εγκατάλειψη της περιφέρειας με εισηγητές τους Δημήτρη Ρόκο, καθηγητή ΕΜΠ, Γεράσιμο Σκλαβούνο, μέλος της Επιτροπής Πολιτών κατά της ανάληψης της Ολυμπιάδας, Φίλιππο Συρίγο, δημοσιογράφο, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, πρώην μέλος του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ, με παρεμβάσεις των Μάκη Δεληβοριά, από τη Σύνταξη του περιοδικού Νέα Οικολογία, Γιάννη Σχίζα, από την σύνταξη του περιοδικού Οικοτοπία και συντονιστή το Γιώργο Καραμπελιά, συγγραφέα. Παρακάτω παραθέτουμε την ομιλία του Φίλιππου Συρίγου που πρόσφατα “έφυγε”, ήταν από τους λίγους δημοσιογράφους που τότε αντιτάχθηκε στους καταστροφικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αν τον είχαν ακολουθήσει τότε και άλλοι τα πράγματα για την χώρα μας θα ήταν διαφορετικά.

Του Φίλιππου Συρίγου από το Άρδην τ. 10

Ίσως θα ήταν απορίας άξιο, πως ένας επαγγελματίας ενός χώρου, ο οποίος προσδοκά πάρα πολλά απ’ αυτήν την Ολυμπιάδα, πώς γίνεται να είναι αντίθετος, και να είναι εξαρχής αντίθετος, θα τολμούσα να πω, κι ας με συγχωρέσουν οι φίλοι της Πρωτοβουλίας Πολιτών, ότι ήμουν ο πρώτος που ύψωσα φωνή. Η αλήθεια είναι ότι εκνευρίστηκα γιατί διαπίστωσα πάρα πολύ γρήγορα ότι μας κοροϊδεύανε. Αρκούσε μια απλή μελέτη του φακέλου υποψηφιότητας. για να διαπιστώσει κανείς τα ψεύδη τα οποία υπήρχαν μέσα εκεί. Για να διαπιστώσει ότι με τρόπο εντελώς ερασιτεχνικό, προσπαθούσαν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ήμουν ο πρώτος που είπα, ότι με βάση τα όσα συνηθίζονται στη χώρα αυτή τελικά το κόστος αυτής της Ολυμπιάδας θα φτάσει το 1,5 τρις. Κι ήταν πάρα πολύ απλό. Το 50% τουλάχιστον των εσόδων του προϋπολογισμού, στηρίζονται σε εντελώς επισφαλείς πηγές εσόδων.