ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΝΑΜΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε τη δημοσίευση.

ΟΟΣΑ: Οι Έλληνες πρώτοι σε ώρες εργασίας στην Ευρώπη

ISSARAPONG SUYA / EYEEM VIA GETTY IMAGES

Τα νέα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Organization for Economic Cooperation and Development) που καταγράφει την εργασία σε 35 μέλη του από τον «δυτικό κόσμο» όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τα πιο προηγμένα σε οικονομικούς όρους, κράτη, δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι στην κορυφή των ευρωπαϊκών κρατών με τον μέσο Έλληνα να δουλεύει 2.035 ώρες το χρόνο. Στον αντίποδα, οι Γερμανοί εργάζονται μόλις 1.363 ώρες.

Στις ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι εργάζονται 1.783 ώρες το χρόνο, και έρχονται στο μέσο της κατάταξης.

Ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως στη χώρα μας το 11% της εργασίας είναι μερικής απασχόλησης, ενώ στην κορυφή της σχετικής λίστας είναι η Ολλανδία με 37,7%, και ακολουθεί η Ελβετία με 27% και η Αυστραλία με 25,9%.

Οι αυτοαπασχολούμενοι στη χώρα μας ανέρχονται στο 34,1% της συνολικής εργασιακής απασχόλησης, με την Ελλάδα να είναι στη δεύτερη θέση πίσω από την Κολομβία όπου η αυτοαπασχόληση ανεβαίνει στο 51,3%.

Λιγότερες ώρες, μεγαλύτερη παραγωγή

Όπως δείχνουν τα στοιχεία του OECD, η Γερμανία καταφέρνει να έρχεται πρώτη σε παραγωγή, με τους Γερμανούς εργαζόμενους να είναι 27% πιο παραγωγικοί από τους Βρετανούς που δουλεύουν περίπου 1.680 ώρες το έτος.

Τύφλα να ‘χει η Δεξιά…

Φούσκωσε σαν διάνος από περηφάνεια ο Τσίπρας, όταν ο Γεν. Γραμματέας του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία του είπε ότι είναι το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής.

Ο Αλ. Τσίπρας δεν ήθελε να καταλάβει ότι η φράση του Γκουρία κινείτο μεταξύ ειρωνείαςκαι κοροϊδίας.

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί τώρα πια να καταλάβει ότι η διεθνής σκηνή του Γκουρία δεν είναι τίποτα άλλο από το διεθνές ληστρικό ιμπεριαλιστικό κατεστημένο, το οποίο βλέπει παραδομένους πρωθυπουργούς όπως ο Τσίπρας ως ευκολόχρηστα πιόνια στην μεγάλη σκακιέρα του.

Όσο για τα «παπαγαλάκια» του Τσίπρα, στην αυλή του και στα Μέσα Ενημέρωσης, λιβάνιζαν κατενθουσιασμένα τον έπαρχο για τις λαμπρές διεθνείς αναγνωρίσεις του και του εύχονταν «εις ανώτερα».

«Μεταρρυθμίσεις», λοιπόν και άλλες «μεταρρυθμίσεις», όλο και περισσότερες «μεταρρυθμίσεις» στην αποικία Αλέξη και το αστέρι σου στο διεθνές στερέωμα θα γίνει υπέρλαμπρο, με τον Μητσοτάκη να τραβάει τα μαλλιά του.

Και μετά σου λένε ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η Δεξιά. Ποια Δεξιά, η παλιά ή η αστεράτη καινούργια και ανερχόμενη;

Οι «τεμπέληδες» Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη

Με βάση στοιχεία του ΟΟΣΑ

Eιδικά στην αρχή της κρίσης το στερεότυπο των «τεμπέληδων» Ελλήνων ευνοήθηκε πολύ από μερίδα του ευρωπαϊκού και δη του γερμανικού Τύπου.

Οι Έλληνες συνεχίζουν, ωστόσο, να είναι πιο σκληρά εργαζόμενοι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με το παρακάτω διάγραμμα, που δημοσίευσε στη σελίδα του ο ΟΟΣΑ.

Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του ΟΟΣΑ του 2015, οι Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη, καθώς το 11,2% των εργαζομένων δουλεύουν 60 ή και περισσότερες ώρες την εβδομάδα στο κύριο επάγγελμα που ασκούν.

Σε χειρότερη μοίρα από τους Έλληνες είναι μόνο οι εργαζόμενοι κατά σειρά σε Νότια Αφρική, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Κόστα Ρίκα, Κολομβία, Νότια Κορέα και Τουρκία.

tvxs.gr

ΟΟΣΑ-«ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»

Εισαγωγικό σχόλιο, επιλογή και μετάφραση αποσπασμάτων: Παπαποστόλου Ελένη

Πρώτο μέρος

Τα μεταφρασμένα αποσπάσματα που ακολουθούν εμπεριέχονται στην αναφορά του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση που αναρτήθηκε τον Μάιο του 2017 στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ (διαθέσιμη στο http://www.oecd.org/edu/educationpolicyingreeceapreliminaryassessment.htm).

​

Η αναφορά, που ονομάζεται «Εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα: προκαταρκτική αξιολόγηση» (Education policy in Greece: a preliminary assessment), παραγγέλθηκε από την ελληνική κυβέρνηση (ως υποχρέωση που προκύπτει από το «μνημόνιο κατανόησης» που συμφωνήθηκε με τους δανειστές τον Αύγουστο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), γεγονός που αναφέρεται τρεις φορές μέσα στο κείμενο. Ονομάζεται προκαταρκτική γιατί θα ακολουθήσει μια πιο εμβριθής ανάλυση, καθώς τα στενά χρονοδιαγράμματα που έθετε η μνημονιακή συμφωνία για την δημοσίευση της αναφοράς αυτής δεν άφηναν τα περιθώρια για κάτι τέτοιο, όπως αναφέρεται μέσα στο κείμενο. Ακόμα, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι υπήρξε στενή συνεργασία ανάμεσα σε κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και σε ακαδημαϊκούς και ειδικούς και τους αξιωματούχους του ΟΟΣΑ που διενεργούν την μελέτη γίνεται φανερό στη γλώσσα και το ύφος που υιοθετεί το κείμενο με πολύ προσεχτικές διατυπώσεις που μοιάζουν ιδιαίτερα με την επικοινωνιακή γλώσσα της κυβέρνησης (όπως για παράδειγμα η μη-τιμωρητική αξιολόγηση).

Παρόλη όμως τη διαφορετική επικοινωνιακή διαχείριση σε σχέση με την αντίστοιχη έκθεση του 2011 και παρόλο το εντυπωσιακό όραμα που περιγράφεται στην εισαγωγή, για όποιον γνωρίζει τους μηχανισμούς της αγοραιοποίησης της εκπαίδευσης, είναι φανερό ότι οι προτάσεις γίνονται στο έδαφος μιας τέτοιας νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης-απορρύθμισης, συνέχειας της πολιτικής που χάραξε η έκθεση του 2011 (της οποίας αναφέρεται ότι είναι η συνέχεια στις νέες συνθήκες – στα αποκαϊδια δηλαδή της μνημονιακής λαίλαπας). Άλλωστε, ήδη τα αναμενόμενα μέτρα δείχνουν πώς κατανοείται η αντιμετώπιση του φαινομένου των χιλιάδων αναπληρωτών που στιγματίζεται ως πρόβλημα με παιδαγωγικές επιπτώσεις: η συγχώνευση σχολικών μονάδων και η έμμεση επέκταση του ωραρίου με τον αποχαρακτηρισμό της ώρας σίτισης των μαθητών ως διδακτική, γίνεται μια μεγάλη εξοικονόμηση θέσεων εργασίας – κάτι που έρχεται σε ευθεία αντπαράθεση με τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας για μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών.

Παρότι η έκθεση βρίσκεται αναρτημένη από τον Μάιο του 2017 δημόσια στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ, δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα στην Ελλάδα. Έτσι αποκλείεται από την πρόσβαση ένα μεγάλο μέρος των πολιτών στην Ελλάδα, σε ένα πολιτικό κείμενο που αφορά το μέλλον της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και λίγο ως πολύ χαράζει την εκπαιδευτική πολιτική.

Σχολική αυτονομία, κουπόνια και οι άγνωστες ιστορίες του εκπαιδευτικού νεοφιλελευθερισμού.

 Εκτύπωση

του Γιώργου Καλημερίδη

Το τελευταίο διάστημα, παρουσιάζονται ως πανάκεια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του ελληνικού σχολείου,  η σχολική αυτονομία, με την έννοια της εκχώρησης του δημόσιου σχολείου σε ιδιωτικούς φορείς και η  καθιέρωση εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησής του διαμέσου κουπονιών (vouchers).  Το πολιτικό πλαίσιο αυτών των εκπαιδευτικών θέσεων στην Ελλάδα είναι τα πορίσματα του εθνικού διαλόγου για την παιδεία (πόρισμα Λιάκου – πόρισμα Γαβρόγλου), η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό σχολείο, αλλά και η επιθετική  υποστήριξη του κ. Μητσοτάκη στο σχολείο της αγοράς.  Πρόκειται για την προσπάθεια  εμπέδωσης του νέου δημόσιου μάνατζμεντ στις δομές του δημόσιου σχολείου, πολιτική επιλογή, η οποία  γνωρίζει μια διακομματική συναίνεση, έστω και αν ο κ. Μητσοτάκης πιο ειλικρινής πολιτικά , από τη σημερινή κυβέρνηση,  τονίζει ανοικτά και ξεκάθαρα, σε πλήρη συμφωνία  με τον ΟΟΣΑ , την άποψη ότι τα δημόσια αγαθά, όπως η εκπαίδευση,  δεν χρειάζεται να παρέχονται απαραίτητα από το δημόσιο τομέα. Μπορούν να εκχωρούνται με δημόσια χρηματοδότηση σε επιχειρηματικούς φορείς . Σύμφωνα με αυτή τη θέση,  τα κουπόνια και η εκχώρηση του δημόσιου σχολείου σε ιδιωτικές εκπαιδευτικές επιχειρήσεις είναι μια λύση που προοπτικά  εμπεδώνει τον εκπαιδευτικό ανταγωνισμό, συμβάλλει στην άνοδο των εκπαιδευτικών επιπέδων και διαχέει την αριστεία στο σχολείο, παρέχοντας θεωρητικά τη δυνατότητα στα παιδιά  των εργατικών στρωμάτων να έχουν μια “ποιοτική  εκπαίδευση”, η οποία ταυτίζεται πλήρως με τα ιδιωτικά σχολεία.

Επιστροφή σε ρατσιστικά σχολεία!

ΠΗΓΗ: https://slpress.gr

του Βαγγέλη Γεωργίου  – 

Για το σχολικό έτος 2017-2018, η πόλη Gardendale στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, σκόπευε να ιδρύσει δύο νέα δημοτικά σχολεία στην περιοχή, ανεξάρτητα από το σχολικό σύστημα της περιοχής. Τα σχέδια αυτά προκάλεσαν μια έντονη κριτική, κατηγορώντας τους ιθύνοντες ότι έτσι θα καταφέρουν να αποκλείσουν από τα νέα σχολεία τους μη λευκούς μαθητές.

Η Gardendale βρίσκεται στον αμερικανικό Νότο, στην κομητεία Τζέφερσον, της οποίας ο μισός σχεδόν πληθυσμός δεν είναι λευκός. Σημειώνεται ότι η περιοχή χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα φτώχειας. Σύμφωνα με το Vox, οι υποστηρικτές αυτών των νέων τοπικών σχολικών δομών στο Gardendale, θέλουν να δημιουργήσουν μια αποκλειστική εκπαιδευτική «ζώνη» για τους πιο εύπορους και τους λευκούς.

Φαινομενικά η ιδέα του Gardendale να δημιουργήσει νέα δημοτικά σχολεία φαίνεται ακίνδυνη (ελεύθερη αγορά γαρ). Οι αρχές της πόλης σκοπεύουν να παρέχουν στα παιδιά καλύτερα σχολεία ώστε να έχουν τους πόρους που τους «αξίζουν». Κατ’ αυτό τον τρόπο οι κάτοικοι «σαλαμανδροποιούν» (Gerrymandering) την εκπαίδευση, όπως αναφέρουν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης στο Άμχερστ.

Για το κυβερνητικό σχέδιο με τίτλο “Νέες δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου”

ΕΛΜΕ Λήμνου - Αγίου Ευστρατίου

Το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας με τον εύηχο τίτλο «Νέες δομές υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου»  έχει έναν πολύ παλιό στόχο. Την προώθηση της αυτονομίας (δηλαδή της κατηγοριοποίησης)  και της αυτοξιολόγησης των σχολείων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  υλοποιεί όσα ψήφισε στο 3ο μνημόνιο με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και λοιπούς, δηλαδή το «Νέο Σχολείο» την αξιολόγηση και την αυτονομία  «σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ» ΜΝΗΜΟΝΙΟ (2015). Ν. 4336, ΦΕΚ 94, τ.Α΄, 14-8-2015, (σελ. 1026-1027).. Το τοπίο που ετοιμάζει είναι εφιαλτικό: αυτονομία σχολικών μονάδων, άμεση και πλήρης υπαγωγή στη τοπική αυτοδιοίκηση, δ/ντες managers, αξιολόγηση – λογοδοσία σχολείου και εκπαιδευτικών. Πιο συγκεκριμένα για το σχέδιο του ΥΠΑΙΘ:
1. Στο σχέδιο του υπουργείου παιδείας προτείνεται «αποκέντρωση και παιδαγωγική αυτονομία της σχολικής μονάδας».
Για να αποκτήσει τη δυνατότητα «..αυτόνομου σχεδιασμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου».
Στην πράξη δηλαδή, να επιλύει από μόνο του το κάθε σχολείο όλα τα κρίσιμα ζητήματα της λειτουργίας του.
Κάθε σχολείο διαμορφώνει «..το δικό του παιδαγωγικό όραμα σε συνεργασία  με του εμπλεκόμενους φορείς (στελέχη εκπαίδευσης, γονείς, μαθητές, τοπική κοινότητα)». Στην βάση αυτού του «οράματος» θα γίνεται «..ο σχεδιασμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας». 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

3η Αξιολόγηση προγράμματος ESM

3 Δεκεμβρίου 2017-12-18

σελ. 27

Μετάφραση: Ελένη Παπαποστόλου

​

Education. Greece will further modernize its education system at all levels to substantially improve educational outcomes while safeguarding equity. The authorities will address the recommendations of the new OECD Report for the Greek educational system through a concrete action plan by May 2018; a preliminary report was published by the OECD in July 2017, a draft report to be completed by January 2018 and the final report by April 2018. 

​

Εκπαίδευση. H Ελλάδα θα εκσυγχρονίσει περαιτέρω το εκπαιδευτικό της σύστημα σε όλα τα επίπεδα για να βελτιώσει σημαντικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την ισότητα. Οι αρχές θα  προσαρμοστούν στις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης μέχρι τον Μάιο του 2018· η προκαταρκτική έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα από τον ΟΟΣΑ τον Ιούλιο του 2017, το πρόχειρο σχέδιο έκθεσης πρόκειται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 και η τελική έκθεση μέχρι τον Απρίλιο του 2018.

Αποκλειστικό: Το συμπληρωματικό Μνημόνιο - Η συμφωνία με τον ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση

---

Η συμφωνία με τον ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση

Οδηγίες του ΟΟΣΑ για το Εκπαιδευτικό Σύστημα. (απόσπασμα από το συμπληρωματικό Μνημόνιο), σελίδα 27

Η Ελλάδα θα εκσυγχρονίσει περαιτέρω το εκπαιδευτικό της σύστημα σε όλες τις βαθμίδες για να βελτιώσει σημαντικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, διαφυλάττοντας παράλληλα την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Οι Αρχές θα αντιμετωπίσουν τις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από ένα στέρεο πρόγραμμα δράσης ως τον Μάιο του 2018. Μια προκαταρκτική έκθεση δημοσιεύθηκε από τον ΟΟΣΑ τον Ιούλιο του 2017, το σχέδιο της έκθεσης θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 και η τελική έκθεση ως τον Απρίλιο του 2018.
Σε συμφωνία με τους Θεσμούς, οι Αρχές, μέχρι τον Μάιο του 2018, θα πρέπει (κύρια παραδοτέα):
i) Να υιοθετήσουν νομικά μέτρα για τους μελλοντικούς διορισμούς και την αξιολόγηση των διευθυντών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών της εκπαίδευσης, ώστε να διασφαλίσουν μια αποπολιτικοποιημένη, διάφανη και αξιοκρατική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής του ΑΣΕΠ σε σχετικές επιτροπές και να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους στις σχολικές μονάδες, καθώς και να διασαφηνίσουν τις επαγγελματικές τους προοπτικές.

Νεότερα στοιχεία και μερικές επισημάνσεις για την περιγραφική αξιολόγηση

Του Αποστόλη Νικολόπουλου

Όπως ανακοινώθηκε σε σχετικό δελτίο Τύπου του ΙΕΠ, στις 6 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε ο Α΄ κύκλος του επιμορφωτικού προγράμματος για την εισαγωγή της περιγραφικής αξιολόγησης στην υποχρεωτική εκπαίδευση (το επόμενο σχολικό έτος 2018-2019). Επίσης, στις 13 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε ενημερωτική ημερίδα στο Υπουργείο Παιδείας για την πιλοτική εφαρμογή της περιγραφικής αξιολόγησης, που απευθυνόταν σε εκπαιδευτικούς και στελέχη της εκπαίδευσης και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.

Πλέον, στις ιστοσελίδες του Υπουργείου και του ΙΕΠ έχουν αναρτηθεί τα εξής υλικά: 1) ο Οδηγός Διαδικασιών της Πιλοτικής Εφαρμογής, 2) τρεις Οδηγοί Εκπαιδευτικού για την περιγραφική αξιολόγηση, δηλαδή ένας για το Νηπιαγωγείο, ένας για το Δημοτικό και ένας για το Γυμνάσιο. Καθένας από τους δύο τελευταίους αποτελείται από τρία τεύχη (Α. Θεωρητικό πλαίσιο και μεθοδολογία, Β. Κριτήρια περιγραφικής αξιολόγησης, Γ. Σενάρια ανάπτυξης διαδικασιών περιγραφικής αξιολόγησης [i]), 3) το βίντεο της ενημερωτικής ημερίδας που προαναφέραμε, καθώς και η εισήγηση της ημερίδας σε powerpoint.

Θα κάνουμε μερικές επισημάνσεις σχετικές με την προωθούμενη περιγραφική αξιολόγηση, οι οποίες προέκυψαν από την εξέταση αυτών των υλικών.

Γενικός χαρακτηρισμός

Καταρχήν, είναι αρκετά προσεγμένη η προώθηση του εγχειρήματος σαν κάτι το χρήσιμο ή και ριζοσπαστικό. Κυρίως αναφερόμαστε α) στην έμφαση που δίνεται στην θεωρητική υποστήριξη του εγχειρήματος, όπως ιδιαιτέρως συμπυκνώνεται στις εισηγήσεις των επιμορφώσεων και στους Οδηγούς Εκπαιδευτικού, και β) στην συστηματοποιημένη παρουσίαση μιας γκάμας επιχειρημάτων που δικαιολογούν την αναγκαιότητά του. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά: η περιγραφική αξιολόγηση παρέχει πληρέστερη εικόνα της προόδου του μαθητή σε μια χρονική περίοδο, είναι ολόπλευρη, επιτρέπει καλύτερη ανατροφοδότηση, αμβλύνει την πίεση για βαθμοθηρία και τον υπέρμετρο ανταγωνισμό, λειτουργεί ως παρωθητικός παράγοντας, δίνει την δυνατότητα διαφοροποιημένης αξιολόγησης, είναι δίκαιο σύστημα και δεν αναπαράγει διακρίσεις.

Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα την οποία κρύβει, αλλά εφαρμόζει ήδη η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

Της Συντακτικής Επιτροπής

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2017 το υπουργείο Παιδείας έχει στα χέρια του την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έκθεση, αν και δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ[1], κατά ένα παράξενο τρόπο παραμένει κρυφή από την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς μέχρι τώρα έχουν παρουσιαστεί μόνο επιμέρους πλευρές της μέσω επιλεκτικών διαρροών από τον κυβερνητικό τύπο[2]  ενώ το Υπ Παιδείας ισχυρίζεται ακόμα και στις επίσημες συναντήσεις του με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) ότι δεν την γνωρίζει και την αναμένει!

Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε συνοπτικά στους βασικούς άξονες των προτάσεων του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και θα εξετάσουμε στη βάση αυτής της παρουσίασης δύο κρίσιμες -κατά τη γνώμη μας- διαστάσεις, αφενός τον βαθμό συμμόρφωσης του υπουργείου στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΟΟΣΑ και αφετέρου τον βαθμό διαφοροποίησης της σημερινής ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ, σε σχέση με τις προτάσεις που ο ίδιος είχε καταθέσει το 2011. Οι δύο διαστάσεις ασφαλώς αλληλοδιαπλέκονται κι είναι κρίσιμες για την κατανόηση των γενικότερων πολιτικών σχεδιασμών των αστικών δυνάμεων στο πεδίο του σχολείου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του ΟΟΣΑ είναι απλά συμβουλευτικός κι όχι δεσμευτικός και ταυτόχρονα ότι η νέα έκθεση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία μετά το 2015.

Θυμίζουμε ότι η έκθεση ΟΟΣΑ του 2011 αποτέλεσε μια σημαντική τομή για την ελληνική εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων από το 2011 και μετά βασίστηκε πάνω στις πολύ συγκεκριμένες, νεοφιλελεύθερης κοπής, προτάσεις του ΟΟΣΑ. Ο εξορθολογισμός του σχολικού δικτύου διαμέσου μαζικών συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολικών μονάδων, η θεσμοθέτηση ανεξάρτητων αρχών αξιολόγησης σχολείων και πανεπιστημίων (ΑΔΙΠΠΔΕ-ΑΔΙΠ), το Π.Δ. 152 για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών και ο νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια αποτελούν μερικές μόνο εξειδικεύσεις της έκθεσης ΟΟΣΑ του 2011 για την ελληνική εκπαίδευση. Επομένως, κάθε άλλο παρά  συμβουλευτικό / τεχνοκρατικό ρόλο είχε ο ΟΟΣΑ τα τελευταία 6 χρόνια στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Σχετικά με την επίσκεψη κλιμακίων του Ο.Ο.Σ.Α στα ελληνικά σχολεία

του Χρήστου Ρέππα

Πληροφορηθήκαμε την επίσκεψη κλιμακίου του Ο.Ο.Σ.Α σε ελληνικά σχολεία (σχολεία στην Εύβοια και στην Α’ Διεύθυνση Αθηνών) και την προσπάθειά του να έρθει σε επαφή με την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα  μέσα  από συγκεκριμένο πλαίσιο ερωτήσεων που θέτει σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές. Δεν έχουμε πεισθεί ούτε για τις δημοκρατικές προθέσεις αυτού του οργανισμού ούτε πιστεύουμε ότι οι επισκέψεις αυτές είναι αποτέλεσμα ειλικρινούς ερευνητικής προσπάθειας για την κατανόηση της λειτουργίας της ελληνικής εκπαίδευσης και των προβλημάτων της. Οι επισκέψεις του κλιμακίου αυτού στα σχολεία γίνονται με συνοδεία των εκπροσώπων του Υπουργείου Παιδείας. Δίνεται, έτσι και επισήμως υπηρεσιακός χαρακτήρας που επιτρέπει στη διοίκηση της Εκπαίδευσης να ξεδιπλώσει τον αυταρχισμό της και την κατασταλτική της νοοτροπία εναντίον των συνδικάτων εκείνων που σωστά αντιστέκονται σ’ αυτό το σκηνικό χειραγώγησης της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Υπουργείο Παιδείας: με το λυσάρι του ΟΟΣΑ και της ΕΕ

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου τις τελευταίες μέρες του χρόνου που μας πέρασε και οι νομοθετικές – προπαρασκευαστικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας που βλέπουν το φως το δημοσιότητας με το ξεκίνημα του νέου δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει στο «φουλ» τις μηχανές για την υλοποίηση των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Οι συνεχείς δηλώσεις από την πλευρά του Υπουργείου και των στελεχών του, ακόμα και του πρωθυπουργού στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, δείχνουν τη βιασύνη του συστήματος να κλείνει εκκρεμότητες που έχει στην εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στοχεύουν στην πολιτική και ιδεολογική εμπέδωση από τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία για την «αναγκαιότητα» των αναδιαρθρώσεων. Οδηγός τους τα πρόσφατα ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη «Βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της Εκπαίδευσης», οι «διαπιστώσεις» από τα αποτελέσματα του πρόσφατου διαγωνισμού της PISA, η Ενδιάμεση Έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση που από ότι φαίνεται έχει ήδη στα χέρια του ο υπουργός Παιδείας και θα δοθεί επίσημα στη δημοσιότητα στις αρχές Φλεβάρη, ενώ δρομολογείται και η βασική του έκθεση για το 2017.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα για το 2017

Αναλυτική έκθεση με στοιχεία, πίνακες

 oosa_ellada_2017.pdf

Η εκπαίδευση στην Ελλάδα με μία ματιά για το 2017

Οι απόφοιτοι του τομέα υγείας έχουν υψηλότερα ποσοστά απασχόλησης από όσους σπούδασαν τεχνολογία, μηχανική, μαθηματικά ή ανθρωπιστικές επιστήμες.

Παρ΄ όλα αυτά όμως λόγω μιας εξαιρετικά επιλεκτικής διαδικασίας εισαγωγής μόνο το 12% των αποφοίτων ΑΕΙ έχουν αποκτήσει πτυχίο σε αυτή την ειδικότητα.

Οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας στην Ελλάδα έχουν επηρεαστεί σημαντικά από την οικονομική κρίση και αντιμετωπίζουν το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από όλες τις χώρες του ΟΑΣΑ, ήτοι 28% σε σύγκριση με το 6,6% και το 7,4% για τις χώρες του ΟΟΣΑ και τις χώρες της ΕΕ22.

Οι μισθοί των καθηγητών σταθερά μειώνονται από το 2008 και τώρα βρίσκονται στους χαμηλότερους μισθούς των χωρών του ΟΟΣΑ.

Διαβάστε εδώ την έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2017 που αφορά στην Ελλάδα (στην αγγλική γλώσσα)

Εδώ μεταφρασμένη περίληψη

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΚΑΙ Ο «ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ» ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ PIZA

ΠΗΓΗ: http://www.e-lesxi.gr/t9-ekp-arth5
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ Πρόεδρος συνδικάτου εκπαιδευτικών Γερμανίας: «Δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο ποσοστά και βαθμολογίες»

ΠΗΓΗ: http://www.e-lesxi.gr/t9-ekp-arth6

ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ" ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΦΟΡΜΟΥΝ ΟΟΣΑ - ΣΕΒ - Πορίσματα εθνικού διαλόγου για την παιδεία: μερικές καθόλου συμπτωματικές ομοιότητες

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Την άνοιξη του 2016, δημοσιεύτηκαν δύο κείμενα που εκθέτουν, επί της ουσίας, τις θέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την εκπαίδευση, τα λεγόμενα αποτελέσματα του διαλόγου για την παιδεία.

Το πρώτο κείμενο, «Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την Παιδεία. Πορίσματα. 27 Μαΐου 2016»,(διαθέσιμο εδώ), υπογράφεται από τον κ. Αντώνη Λιάκο, τότε πρόεδρο της επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία, ενώ το δεύτερο κείμενο, «Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την Παιδεία. Διαπιστώσεις, Προτάσεις και Χρονοδιαγράμματα Υλοποίησης» υπογράφεται από τον κ. Κ.Γαβρόγλου, τότε πρόεδρο της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (2016) και νυν υπουργό παιδείας.

Στα κείμενα αυτά, κεντρική θέση έχει η θέση για την αυτονόμηση των σχολικών μονάδων από το υπουργείο παιδείας (δηλαδή από την κρατική καθοδήγηση, διοίκηση και χρηματοδότηση) και το «άνοιγμά» τους στις «τοπικές κοινωνίες» και την τοπική αυτοδιοίκηση με ταυτόχρονη λογοδοσία σε κάτω από ένα σύστημα αυτοαξιολόγησης που θα υπόκειται όμως σε νόρμες, δείκτες και ποσοτικές αξιολογήσεις ορισμένες σε κεντρικό επίπεδο. Παράλληλα ομολογείται η ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση του αριθμού των εκπαιδευτικών.

Σχολική αυτονομία και καπιταλιστική αναδιάρθρωση του σχολείου

γράφει ο Γιώργος Καλημερίδης

Εισαγωγή

1. Νέο δημόσιο μάνατζμεντ και δημόσιο σχολείο

2. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και σχολική αυτονομία

3. Σχολική αυτονομία και ο Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία

Συμπεράσματα

Βιβλιογραφία

Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, η έννοια της σχολικής αυτονομίας έγινε κεντρική στον εκπαιδευτικό λόγο και στην πρακτική τόσο των διάφορων υπερεθνικών οργανισμών (ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΕΕ) όσο και των ποικίλων αστικών δυνάμεων σε εθνικό επίπεδο που επιδιώκουν την καπιταλιστική αναδιάρθρωση των εκπαιδευτικών συστημάτων. Το παρόν άρθρο χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος εξετάζουμε τη σχολική αυτονομία στο πλαίσιο των ευρύτερων αλλαγών στη δομή του κοινωνικού κράτους και ειδικότερα της επιβολής των αρχών του δημόσιου μάνατζμεντ στη λειτουργία όλου του δημόσιου τομέα και της δημόσιας εκπαίδευσης ειδικότερα. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζουμε παραδείγματα προώθησης της σχολικής αυτονομίας σε διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα και τις κοινωνικές και μορφωτικές συνέπειες των προωθούμενων αλλαγών. Τέλος, πραγματευόμαστε, με βάση τα παραπάνω, την εμφάνιση της σχολικής αυτονομίας στα πορίσματα του σημερινού Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία που διεξάγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛΛ. Η κεντρικότητα της έννοιας ως καθοδηγητικής μεταρρυθμιστικής αρχής του δημόσιου σχολείου στις ποικίλες εκθέσεις των Επιτροπών του Διαλόγου είναι ενδεικτική της προσαρμογής της κυβέρνησης στο κυρίαρχο καπιταλιστικό πρότυπο εκπαιδευτικής αλλαγής.

Εισαγωγή

Βασικό χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης του σχολείου τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ήταν η προσπάθεια ριζοσπαστικής αλλαγής των τρόπων διοίκησης και ελέγχου των εκπαιδευτικών συστημάτων. Η έννοια της σχολικής αυτονομίας ή σχολικής αποκέντρωσης διαμόρφωσε σταδιακά τόσο το βασικό μεταρρυθμιστικό λεξιλόγιο των κυρίαρχων αστικών δυνάμεων, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, όσο και το κυρίαρχο εννοιολογικό πλαίσιο της ίδιας της εκπαιδευτικής αντιπαράθεσης. Από αυτή την άποψη, η σχολική αυτονομία σχετίζεται άμεσα με το μετασχηματισμό των μορφών κρατικού ελέγχου των εκπαιδευτικών συστημάτων, ενώ αποτέλεσε, και αποτελεί, αναπόσπαστο τμήμα της συστηματικής προσπάθειας των κυρίαρχων τάξεων να μειώσουν το κόστος της δημόσιας εκπαίδευσης, να τροποποιήσουν τους πολιτιστικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς του σχολείου με βάση τις αρχές της επιχειρηματικότητας και της αγοράς και να τροποποιήσουν το συσχετισμό ισχύος των κοινωνικών και εκπαιδευτικών δυνάμεων που καθορίζουν τον προσανατολισμό της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Πάλι πάτωσαν οι έλληνες μαθητές στον ΟΟΣΑ!

Tι στο καλό συμβαίνει στα μυαλά τους, όταν γράφουν; Φταίνε μόνο οι υπολογιστές και τα κινητά που χάθηκε η εστίαση στο συγκεκριμένο και μπερδεύουν εικόνες, λέξεις και άσχετες πληροφορίες;

Ανδρέας Ζαμπούκας

Την ώρα που διαβάζω την φετινή έκθεση του ΟΟΣΑ για τις επιδόσεις των ελλήνων μαθητών, λίγο πιο πέρα, στο τραπέζι της κουζίνας…, διορθώνονται γραπτά Ιστορίας Γ΄Γυμνασίου. Το διαγώνισμα έχει θέματα από την Επανάσταση του ’21. Πού και πού, ακούγονται κραυγές «απελπισίας» διανθισμένες με κυνικό χιούμορ, προφανώς ως «αντικαταθλιπτικό» μπροστά στα ευρήματα της διόρθωσης. Κάποιος μαθητής απαντάει ότι οι επαναστάτες ξεκίνησαν από τη Ρουμανία γιατί εκεί υπήρχε χρυσός…, ένας άλλος ότι οι Φαναριώτες κρατούσαν φανάρι και μία μαθήτρια, ότι ο Κοραής ήταν παππάς!

Από πού άραγε, τους προκύπτουν αυτοί οι απίθανοι συνειρμοί; Tι στο καλό συμβαίνει στα μυαλά τους, όταν γράφουν; Φταίνε μόνο οι υπολογιστές και τα κινητά που χάθηκε η εστίαση στο συγκεκριμένο και μπερδεύουν εικόνες, λέξεις και άσχετες πληροφορίες; Το πιθανότερο είναι πως δεν νοιάζονται για τις συνέπειες των απαντήσεων, είτε πρόκειται για διαγώνισμα είτε για απλή συζήτηση πάνω στο μάθημα. Σου λέει ό,τι μαλακία και να πω δεν ελέγχομαι. Κανείς δεν πρόκειται να με βλάψει, να με κάνει να ντραπώ ή να στερηθώ κάτι από τα κεκτημένα μου.

Εκείνο που χάθηκε από τους έλληνες μαθητές είναι η αίσθηση της αιδούς και ο φόβος της ευθύνης απέναντι στο νόημα της γνώσης. Ο,τι κι αν γίνει, όσο χαμηλές και να είναι οι επιδόσεις μου, ούτε το περιβάλλον της τάξης θα μου προσάψει κάτι, ούτε και το σχολείο θα μου στερήσει την κανονικότητά μου. Λίγο γέλιο μπορεί να πέσει αλλά κι αυτό θα μου προσφέρει «αντισυστημικά» παράσημα από τους συμμαθητές μου.

Οπως προκύπτει από την έκθεση του ΟΟΣΑ οι 15χρονοι μαθητές κατέλαβαν την 32η θέση ανάμεσα στις 35 χώρες του Οργανισμού. Μάλιστα, οι επιδόσεις τους εμφανίζουν κάμψη και σε σχέση με τις επιδόσεις των προηγούμενων χρόνων στους τομείς της κατανόησης κειμένου και των επιστημών και μικρή άνοδο στα Μαθηματικά.

Καλύτεροι στον κόσμο για μια ακόμη φορά, σύμφωνα με τα κριτήρια της έκθεσης αυτής, είναι οι μαθητές της Σιγκαπούρης, που ξεπερνούν τους 550 βαθμούς. Ακολουθούν οι μαθητές της Ιαπωνίας και της Εσθονίας. Στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται ακόμη η Ταϊβάν, η Φινλανδία, το Μακάο, ο Καναδάς, το Βιετνάμ, το Χονγκ Κονγκ και η Κίνα. Πρώτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Βρετανία, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Ιρλανδία το Βέλγιο. Χαμηλότερη βαθμολογία από τη χώρα μας έλαβε η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κύπρος και άλλες χώρες των δυτικών Βαλκανίων.