- • ΑΠΟΨΕΙΣ & ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ Το σύμπλεγμα του κ. Σόιμπλε με την Ελλάδα

του Άρη Οικονόμου

.

Η πρόσφατη επίθεση του γερμανού εναντίον των Ελλήνων εφοπλιστών τεκμηριώνει την εμπάθεια του – ενώ η ναυτιλία, ο τουρισμός και η ποιοτική γεωργία αρκούν για να γίνει η Ελλάδα η πλουσιότερη χώρα στον πλανήτη, αρκεί να ληφθούν τα σωστά μέτρα και να πάψουμε να έχουμε ιδεοληψίες.

.

Άποψη

Ο κ. Σόιμπλε έχει θέμα με την Ελλάδα, σύμπλεγμα, ψυχικό τραύμα κατά κάποιον τρόπο, αφού δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να επιτίθεται στους Έλληνες, να τους προσβάλλει και να προσπαθεί να τους εξευτελίσει διεθνώς – μία συμπεριφορά που δεν υιοθετεί απέναντι σε άλλα κράτη, παρά το ότι έχουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά με την πατρίδα μας όπως η Γαλλία, βιώνουν μία ακόμη μεγαλύτερη κρίση όπως η Ιταλία, έχουν ένα πολύ περισσότερο συνολικό  χρέος όπως η Ιρλανδία, πολύ υψηλά ελλείμματα όπως η Ισπανία ή είναι θύματα του ευρώ όπως η Φινλανδία.

Τελευταία επίθεση του ήταν εναντίον των Ελλήνων εφοπλιστών, ισχυριζόμενος πως η κυβέρνηση δεν κατήργησε τα φορολογικά τους προνόμια, παρά το ότι δεσμεύτηκε να το κάνει – προφανώς επειδή ζηλεύει το ότι η ελληνική ναυτιλία κατέχει την πρώτη θέση στον πλανήτη, ενώ εκπροσωπεί το τεράστιο για μία μικρή χώρα ποσοστό του 50% της ΕΕ (η ΕΕ το 43% της παγκόσμιας λόγω της Ελλάδας), χωρίς να έχει το ευνοϊκό καθεστώς που διέπει τη γερμανική ναυτιλία.

Επίσης λόγω του ότι η ελληνική ναυτιλία είναι πολύ πιο ανταγωνιστική από τη γερμανική, παρά τις προσπάθειες του κ. Σόιμπλε να την στηρίξει – αν και οι Γερμανοί αγόρασαν μεγάλο μέρος του στόλου τους από τους Έλληνες, έχοντας επί πλέον δημιουργήσει το καλύτερο φορολογικό πλαίσιο για τη ναυτιλία στην Ευρώπη. Όλοι όμως γνωρίζουν το ανέκδοτο του γερμανού καπετάνιου – όπως το ότι οι Έλληνες εφοπλιστές έκαναν πάρτι αγοράζοντας για ένα κομμάτι ψωμί πολλά από τα πλοία που έβγαλαν στο σφυρί οι Γερμανικές τράπεζες.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς πως ο ελληνικός φόρος χωρητικότητας πλοίων είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από το δεύτερο υψηλότερο της ΕΕ ή δέκα φορές από τον αντίστοιχο της Μάλτας, ενώ ένας Έλληνας πλοιοκτήτης καταβάλλει φόρο 66.770 € για ένα δεξαμενόπλοιο χωρητικότητας 51.000 τόνων, όταν ο Γερμανός συνάδελφός του μόλις 22.037 €, θα κατανοήσει την αυθαιρεσία των δηλώσεων του κ. Σόιμπλε – εάν όχι την κακεντρεχή και κακοπροαίρετη συμπεριφορά του.

Η απλή αριθμητική του χρέους

Photo: PARESH με παρέμβαση

ΤΟΥ ΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

H μοναδική δυνατότητα σωστής διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές, η οποία είναι αδύνατη χωρίς την ανάληψη του ρίσκου της ρήξης, είναι η δημιουργία μίας ομάδας αποτελούμενης από τους ικανότερους Έλληνες επιστήμονες – πλαισιωμένους από εξειδικευμένες νομικές, τραπεζικές και οικονομικές εταιρείες ή οργανισμούς, ευρωπαϊκούς ή/και αμερικανικούς.

.

Άποψη

Εισαγωγικά, οι κυβερνήσεις της Ελλάδας μετά το 2009 έχουν υπογράψει τρεις (παράνομες και αντισυνταγματικές) δανειακές συμβάσεις, οι οποίες συνοδεύονται από πολλά μνημόνια και αξιολογήσεις της εφαρμογής τους  – με τη σημερινή να έχει υπογράψει την τελευταία ύψους 86 δις €, έχοντας ήδη εισπράξει περί τα 36,3 δις € όπως συμπεραίνεται από τον αναλυτικό πίνακα, επιφυλασσόμενος για τυχόν λανθασμένη ερμηνεία (πηγή).

Η τρίτη δανειακή σύμβαση, από την οποία υπολείπονται 49,6 δις €, είναι η μοναδική που έχει επικυρωθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, κατοχυρώνοντας όλες τις προηγούμενες – με βασικό χαρακτηριστικό της τη δημιουργία και «εκχώρηση» του Υπερταμείου στους πιστωτές, καθώς επίσης τον αφελληνισμό των τραπεζών.

Είναι δε η τελευταία, αφού οι δανειστές δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσουν με μία τέταρτη την Ελλάδα – ενώ τα μνημόνια, τα οποία έχουν έμμεσα σχέση με τις δανειακές συμβάσεις, θα συνεχιστούν έως ότου εξοφληθεί το 75% των συνολικών δανείων και τελειώσει η ξένη επιτροπεία της χώρας (άρα θα καθορίζουν τη ζωή μας στο διηνεκές).

Από την πρώτη και δεύτερη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα εισέπραξε 215,9 δις €, εκ των οποίων μόλις τα 32,1 δις € από το ΔΝΤ – οπότε σήμερα ο συνολικός της δανεισμός από τους «θεσμούς» είναι 252,2 δις € και της οφείλονται ακόμη 49,6 δις € για να διαμορφωθούν τα θεσμικά της δάνεια στα 301,8 δις €. Επειδή τώρα το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι περί τα 326,5 δις € (πηγή), τότε η διαφορά των 74,3 δις € χρηματοδοτείται από τους ξένους επενδυτές – καθώς επίσης από τις «ελληνικές» τράπεζες με τα πανάκριβα και βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου.

Η Θεσσαλονίκη γίνεται γερμανική πόλη

Η Γερμανία, έχοντας τεράστια πλεονάσματα και προτιμώντας ανέκαθεν τη γη από τα χωρίς αντίκρισμα χρήματα, αναζητάει εναγωνίως αντίστοιχες τοποθετήσεις σε τιμές ευκαιρίας – οπότε είναι λογικό να επενδύει στην Ελλάδα, η οποία είναι η φθηνότερη σήμερα παγκοσμίως, αφού ευρίσκεται σε καθεστώς χρεοκοπίας εν λειτουργία.

Του Άρη Οικονόμου

.

Ανάλυση

Ο τίτλος δεν είναι δικός μας, αλλά μίας μεγάλης γερμανικής εφημερίδας (πηγή) μετά από συνέντευξη της με έναν Έλληνα συνδικαλιστή – ο οποίος αναφέρεται στην εκποίηση του αεροδρομίου της με αγοραστή την κρατική γερμανική εταιρεία FRAPORT, καθώς επίσης στο ξεπούλημα του ΟΛΠ, στα πλαίσια των σκανδαλωδών ιδιωτικοποιήσεων που δρομολογούνται στη χώρα μας (άρθρο).

Δυστυχώς το μέγεθος των σκανδάλων θα αποκαλυφθεί αργότερα, κρίνοντας μεταξύ άλλων από το ότι, στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» κατασκευάζεται ήδη ένας διάδρομος προσγείωσης και απογείωσης κόστους 246 εκ. € με τη χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου και της ΕΕ, ο οποίος δίνεται ουσιαστικά δωρεάν στο νέο ιδιοκτήτη του – με το συνδικαλιστή να θεωρεί ότι, τα 14 αεροδρόμια είχαν αξία της τάξης των 10 δις €, έχοντας παραχωρηθεί μόλις για 1,2 δις € στη FRAPORT που δανείσθηκε από ελληνικές τράπεζες για να τα πληρώσει, ενώ οι επενδύσεις που θα διενεργηθούν θα προέλθουν από τα έσοδα τους.

Εν πρώτοις βέβαια η γερμανική εταιρεία αύξησε τα τέλη των αεροδρομίων κατά ένα ευρώ ανά εισιτήριο, από τα 12 € στα 13 € (+8%) με μεσοπρόθεσμο στόχο τα 18 €, καθώς επίσης τα ενοίκια των καταστημάτων έως και 500% – ενώ το δημόσιο ανέλαβε την αποζημίωση των προηγουμένων ενοικιαστών, με χρήματα προφανώς των φορολογουμένων. Φυσικά οι μικρές ταξιδιωτικές και ενοικίασης αυτοκινήτων εταιρείες έκλεισαν, ενώ το μεγαλύτερο σκάνδαλο πρέπει να αφορά την αύξηση των τελών για τα καταστήματα αφορολογήτων ειδών.

Ειδικότερα, το κράτος είχε συνάψει μία σύμβαση με τα καταστήματα αυτά, τα οποία πλήρωναν το 5% του τζίρου τους στο αεροδρόμιο – όπου η FRAPORT απαίτησε 23%, σχεδόν τον πενταπλασιασμό δηλαδή των τελών, ενώ το δημόσιο ανέλαβε την πληρωμή της διαφοράς ύψους 18%! Η γερμανική εφημερίδα ρώτησε την εταιρεία εάν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, χωρίς όμως να πάρει καμία απάντηση – κάτι απόλυτα λογικό, αφού τέτοιου είδους αποικιοκρατικές συμβάσεις υπογράφει μόνο η Ελλάδα.

Υπενθυμίζουμε πως το δημόσιο έχει αναλάβει επίσης τις αποζημιώσεις των εργαζομένων που θα θελήσει να απολύσει η FRAPORT, το κόστος τυχόν εργατικών ατυχημάτων, τις επί πλέον δαπάνες από αλλαγές νόμων, το κόστος ενδεχομένων απεργιών κοκ.- κάτι μοναδικό στα παγκόσμια οικονομικά χρονικά.

Τέλος, άλλες γερμανικές εταιρείες αγόρασαν ξενοδοχεία στην περιοχή του αεροδρομίου για να επωφεληθούν από την τουριστική κίνηση – ενώ φυσικά θα επεκταθούν σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη, αφού οι τιμές των ακινήτων έχουν καταρρεύσει, ενώ οι ίδιες έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούνται εύκολα, καθώς επίσης με πολύ φθηνό επιτόκιο.

Ο ΟΛΘ

Περαιτέρω, μία διεθνής κοινοπραξία υπό την αιγίδα μίας γερμανικής επενδυτικής εταιρείας ανέλαβε το 67% της συμμετοχής στην εκμίσθωση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης έως το 2051, έναντι 232 εκ. € – μίας επιχείρησης (ΟΛΘ) που το προηγούμενο έτος είχε καθαρά κέρδη προ φόρων της τάξης των 21 εκ. € (πηγή), άρα η εξαγορά ήταν ίση με τα κέρδη των 11 ετών.

Από πολλά χρόνια τώρα η εταιρεία, το 75% της οποίας ανήκει στο κράτος, δεν έδινε μεγάλα μερίσματα (για παράδειγμα, μόλις 0,40 € ανά μετοχή το 2011) – επειδή προγραμμάτιζε τη διενέργεια επενδύσεων που θα αύξαναν σημαντικά τα έσοδα, την κερδοφορία και την αξία της. Όταν όμως μεταβιβάσθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ, τα μερίσματα αυξήθηκαν κατακόρυφα – στο 1,50 € ανά μετοχή το 2012, ενώ το 2013 δόθηκε ένα ειδικό μέρισμα ύψους 3,40 € ανά μετοχή, συν ένα κανονικό 0,60 € (δηλαδή 40 εκ. €).

Το επόμενο έτος το μέρισμα ήταν 1,95 € κοκ. – οπότε αφαιρέθηκαν συνολικά 80 εκ. € από τα κέρδη της εταιρείας, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να διενεργήσει επενδύσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της. Με τον τρόπο αυτό ο ΟΛΘ απαξιώθηκε μεθοδικά, ενώ η σκόπιμη αδυναμία του να επενδύσει κατέστησε απαραίτητη την εκποίηση του. Παρά το ότι δε οι απαιτούμενες επενδύσεις έχουν υπολογισθεί στα 309 εκ. €, η κοινοπραξία δεσμεύθηκε μόνο για 180 εκ. € – οπότε η καινούργια προκυμαία που θα κατασκευασθεί θα είναι 400 μέτρα αντί 600, θα εξυπηρετούνται λιγότερα πλοία από όσα είχαν προγραμματισθεί κοκ.

Ο παραλογισμός των αξιολογήσεων

.

 Του  ΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

“Καθώς οι πιο σημαντικές συμφωνίες ιδιωτικοποιήσεων υπογράφονται πάντα εν μέσω οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, δεν υπάρχει ποτέ μία σαφής νομοθεσία, ή έστω ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο – η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι χαοτική, οι τιμές είναι ρευστές και οι συνειδήσεις των πολιτικών ελαστικές..…Μέχρι το 1990, πριν από την «κρίση της τεκίλας» δηλαδή, μόνο μία από τις τράπεζες του Μεξικού ανήκε σε ξένους. Μετά την κρίση όμως, στις αρχές του 2000, είκοσι τέσσερις από τις τριάντα τράπεζες «περιήλθαν» σε ξένα χέρια.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αποδείχθηκαν τόσο επικερδείς, ώστε πολλές από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α., οι οποίες είχαν «αλώσει» τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έβλεπαν με απληστία τις κρατικές αρμοδιότητες (παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, αστυνομία, φυλακές κλπ.), ως την επόμενη πηγή για άμεσα κέρδη. Απλούστερα, στόχος τους ήταν η πλήρης αποκρατικοποίηση της εξουσίας, με την εγκατάσταση άβουλων, τυπικών κυβερνήσεων, οι οποίες θα κατευθύνονταν απολυταρχικά από το σκοτεινό παρασκήνιο – ένα θέατρο σκιών”. (Klein με παρεμβάσεις)

Προδότες ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι;

Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει εάν το PSI οφειλόταν σε ενδοτισμό ή σε ανοησία αυτών που με τη συμμετοχή ή με την ανοχή τους προκάλεσαν την καταστροφή της πατρίδας μας – θέτοντας τις βάσεις για το τρίτο μνημόνιο που ολοκλήρωσε τη μετατροπή μας σε σκλάβους χρέους.

.

Άρθρο του Άρη Οικονόμου

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2011 ήταν 367,98 δις €, έχοντας μειωθεί στα τέλη του 2012 λόγω του PSI στα 305,54 δις €, με βάση τον κατωτέρω πίνακα του υπουργείου οικονομικών (κατά μία πολύ σοβαρή γερμανική μελέτη ήταν 356 δις € το 2011 και 304,7 δις € το 2012).

.

Ας δεχθούμε όμως τα νούμερα του πίνακα, οπότε η διαφορά ήταν 62,44 δις € – ποσόν δηλαδή που κέρδισε η Ελλάδα από τη διαγραφή, χωρίς να υπολογίσουμε το  έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2012, λόγω της αδιαφάνειας του (τοποθετήθηκε στα 19,4 δις € αλλά μαζί με τη στήριξη της Αγροτικής αφού χρεοκόπησε από το PSI, οπότε ήταν πολύ χαμηλότερο). Στα πλαίσια αυτά τα εξής:

Η απολογία του κ. Βαρουφάκη

Όταν αποδέχεται κανείς ειλικρινά τα λάθη του, τότε δεν προσπαθεί ποτέ να τα ωραιοποιήσει – ενώ ο ηττημένος πάντοτε υποκλίνεται απέναντι στο νικητή, δυστυχώς, ακόμη και όταν ο νικητής έχει χρησιμοποιήσει παράνομα μέσα και αθέμιτες μεθόδους.

.τ

«Η πολιτική δεν υπάρχει για να λέει αλήθειες. Η πολιτική υπάρχει για να εκμεταλλεύεται τους ευκολόπιστους, όπως κάποιες θρησκείες. Αν εσύ είσαι ενήλικος, δεν έχεις καταλάβει ούτε αυτό και ασχολείσαι με την πολιτική, είσαι επικίνδυνος για την ανθρωπότητα«.

του Άρη Οικονόμου.

Άποψη

Ακούγοντας μία τηλεοπτική συζήτηση με τον κ. Βαρουφάκη, τον οποίο είναι ασφαλώς εξαιρετικά άδικο να κατηγορεί κανείς για το παράλληλο ηλεκτρονικό νόμισμα που είχε προετοιμάσει σχεδιάζοντας τη ρήξη με τους δανειστές, αφού δεν του επετράπη καν να το χρησιμοποιήσει, διαπίστωσα αρκετές αναλήθειες – καθώς επίσης μία αγωνιώδη προσπάθεια ωραιοποίησης των γεγονότων μέσω της ειλικρινούς παραδοχής των λαθών που ο ίδιος θεωρεί ότι έκανε, σε μία όμως διαφορετική διάσταση από την πραγματική.

Ειδικότερα αποδέχθηκε πως ήταν λάθος του να μην αντιδράσει, όταν οι συνομιλητές του στο Euro Group άλλαξαν τη συμφωνία στις 24 Φεβρουαρίου του 2015. Η αλήθεια είναι όμως πως τέσσερις ημέρες πριν, στις 20 Φεβρουαρίου, είχε αναιρέσει τη βασική προεκλογική υπόσχεση του κόμματος του, υπογράφοντας τα εξής: «Οι ελληνικές Αρχές αναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευση τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως».

Με την παράγραφο αυτή της συμφωνίας του διαβεβαίωνε τους δανειστές της χώρας πως αφενός μεν ήταν σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της, αφετέρου ότι η κυβέρνηση δεν είχε καμία πρόθεση να διαπραγματευθεί τη διαγραφή τους – κάτι ασφαλώς παράδοξο, αφού τόσο πριν, όσο και μετά την εκλογή του δήλωνε δημόσια πως η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη (πολύ σωστά κατά την άποψη μου), άρα μη ικανή να εξυπηρετεί τα δάνειά της.

Άλλωστε ο ίδιος ανέφερε στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή πως η Ελλάδα ήταν και είναι χρεοκοπημένη (σωστά),  καθώς επίσης ότι, με νέα χρέη δεν μπορεί κανείς ποτέ να εξοφλεί τα παλαιότερα – χρησιμοποιώντας όμως το εξής εξαιρετικά ατυχές παράδειγμα, σε δική μου ελεύθερη απόδοση:

«Οι δανειστές συμπεριφέρονται σαν να δίνουν σε αυτόν που χρωστάει μία πιστωτική κάρτα μία δεύτερη, για να πληρώσει τα χρέη της προηγούμενης, μία τρίτη για να πληρώσει τη δεύτερη κοκ. – απαιτώντας παράλληλα να μειώνει τα εισοδήματα του. Πρόκειται λοιπόν για έναν οφθαλμοφανή παραλογισμό που δεν οδηγεί πουθενά».

Η ψυχολογία του δύστυχου θύματος

του ΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Στο κείμενο μας «Προ των πυλών του χάους» αναφέραμε πως η διάλυση της ΕΕ, την οποία εγκαινίασε η Μ. Βρετανία, είναι μάλλον δεδομένη – πολύ περισσότερο της Ευρωζώνης, η οποία είναι αδύνατον να διατηρηθεί χωρίς την πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική της ένωση που όμως κανένα κράτος δεν επιθυμεί. Θεωρήσαμε δε πως η ευθύνη της προβλεπόμενης διάλυσης ανήκει στη γερμανική κυβέρνηση – η οποία, διαπιστώνοντας μεταξύ άλλων πως δεν έχει πια πολλά να κερδίσει, θα είναι ίσως η πρώτη που θα εγκαταλείψει το καράβι που βουλιάζει.

Εκτός αυτού εκφράσαμε την άποψη πως οι Γερμανοί είναι ένας «διεστραμμένος» λαός από την ιστορία του, η οποία μοιάζει με ποινικό μητρώο, με πάρα πολύ χαμηλή ευφυΐα – κάτι που έχει τεκμηριωθεί στο παρελθόν, οπότε είναι καλύτερα να το διαβάσει κανείς προτού κρίνει (ανάλυση). Ένας από τους μεγαλύτερους άλλωστε συγγραφείς τους, ο Hermann Hesse, τους περιγράφει έμμεσα ως λύκους της στέπας – γράφοντας χαρακτηριστικά τα εξής:

«Από την άλλη πλευρά, ο λύκος αρκείται στη μοναξιά του. Δείχνει να δόντια του σε όποιον τον προσεγγίζει, υπερασπίζοντας σε κάθε ευκαιρία τα αρχέγονα ένστικτα του. Θεωρεί τον εαυτό του απαγκιστρωμένο από κοινωνικές συμβάσεις και πως πνευματικά είναι κάτι ανώτερο. Η άρνηση του να μοιραστεί τις σκέψεις και τα χαρίσματα του, τον κάνουν απόμακρο και συνάμα γοητευτικό«.

Προ των πυλών του χάους

του Άρη Οικονόμου

H διάλυση της ΕΕ, την οποία εγκαινίασε η Μ. Βρετανία, είναι μάλλον δεδομένη – πολύ περισσότερο της Ευρωζώνης, η οποία είναι αδύνατον να διατηρηθεί χωρίς την πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική της ένωση που όμως κανένα κράτος δεν επιθυμεί.

.

Άρθρο

Οι Γερμανοί είναι ένας «διεστραμμένος» από την ιστορία του λαός, με πάρα πολύ χαμηλή ευφυΐα. Κατορθώνουν όμως πάντοτε να υπερισχύουν των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, επειδή είναι εξαιρετικά μεθοδικοί και πραγματιστές, ενώ παίρνουν αποφασιστικά τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια – χωρίς να αφήνονται στον από μηχανής Θεό, στην τύχη ή στις αποφάσεις άλλων, όπως δυστυχώς συμβαίνει με εμάς τους Έλληνες. Προτιμούν δε πάντοτε το οδυνηρό τέλος, από την οδύνη δίχως τέλος – ενώ στα δισεπίλυτα προβλήματα συμπεριφέρονται συνήθως όπως ο Μ. Αλέξανδρος με το γόρδιο δεσμό.

Στα πλαίσια αυτά, εάν μας ρωτούσε κανείς ποιά χώρα θα άνοιγε πρώτη την ερμητικά κλειστή φυλακή του ευρώ, δεν θα απαντούσαμε πως θα ήταν η Ελλάδα, η Ιταλία ή, όπως όλα δείχνουν, η Γαλλία εάν τυχόν κερδίσει τις εκλογές το Εθνικό Μέτωπο – αλλά η Γερμανία, εάν δεν αλλάξει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία έχει από καρό τώρα έτοιμο στα συρτάρια της ένα «σχέδιο εκτάκτου ανάγκης» για την επιστροφή της στο μάρκο (ανάλυση).

Το πιθανότερο είναι βέβαια να μην κάνει αυτή την πρώτη κίνηση, αλλά να ακολουθήσει κάποια άλλη χώρα, την οποία θα έχει προηγουμένως η ίδια υποκινήσει με έμμεσο τρόπο – αφού ασφαλώς δεν θέλει να επωμισθεί την ενοχή της διάλυσης της νομισματικής ένωσης, προσποιούμενη ότι δεν δρα, αλλά αντιδρά, όντας αναγκασμένη εκ των πραγμάτων.

Φυσικά έχει πλήρη επίγνωση των προβλημάτων της Ευρωζώνης που, μεταξύ άλλων, η ίδια προκάλεσε με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα – την οποία υιοθέτησε με το ρεαλισμό που τη διακρίνει, αμέσως μετά την εισαγωγή του ευρώ. Με την πολιτική όμως αυτή βοηθήθηκε έμμεσα από τις άλλες χώρες να ανταπεξέλθει με το τεράστιο κόστος της προσάρτησης της πρώην Ανατολικής Γερμανίας – το οποίο υπολογίζεται στα 150 δις € ετήσια, για πάνω από δέκα χρόνια.

Το διπλό πρόβλημα του πλανήτη

του Άρη Οικονόμου

Εάν δεν ληφθούν άμεσα ριζικά μέτρα, η παγκόσμια οικονομία θα βυθιστεί στην ύφεση, ενώ προβλέπονται μαζικές αθετήσεις πληρωμών – με αποτέλεσμα πρώτα να καταρρεύσει η πραγματική οικονομία και μετά το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

.

«Τα χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν πληρώνονται – ενώ ένα σημαντικό ερώτημα είναι ο τρόπος, μέσω του οποίου δεν πληρώνονται. Ένα θετικό παράδειγμα του τρόπου μη πληρωμής τους αποτελεί η γερμανική νομισματική μεταρρύθμιση του 1948, κατά την οποία διαγράφηκαν τα εσωτερικά ιδιωτικά χρέη – με άμεση συνέπεια να ήταν τότε οι εταιρείες σε θέση να ξεκινήσουν ξανά την παραγωγή, χωρίς τα βάρη του υπερβάλλοντος κόστους (τόκοι κλπ.) που προκαλούν τα χρέη.  

Το αποτέλεσμα ήταν μία μακρά περίοδος οικονομικής ανάπτυξης, η οποία χαρακτηρίσθηκε ως το γερμανικό θαύμα. Εν τούτοις, η χώρα εκείνη που εμποδίζει σήμερα μία τέτοια λύση στην Ευρώπη, ειδικά στο Νότο, δεν είναι άλλη από την ίδια τη Γερμανία – αυτήν που ωφελήθηκε δηλαδή τα μέγιστα, ειδικά από τη διαγραφή επίσης των εξωτερικών χρεών της το 1953, οπότε σωστά θεωρείται ως το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη (άρθρο).

Παράλληλα οι τράπεζες, οι οποίες δεν κατανοούν σωστά τα συμφέροντα τους, αποκλείουν κάθε είδους δανειακές ελαφρύνσεις – οπότε, εάν δεν αλλάξουν γνώμη τόσο η Γερμανία, όσο και οι τράπεζες, θα καταρρεύσει πρώτα η πραγματική οικονομία και στη συνέχεια ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μαζί με το ευρώ. Είτε στη μία πάντως περίπτωση, είτε στην άλλη, τα χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν – μόνο ο τρόπος θα αλλάξει” (M. Hudson με παρεμβάσεις).

Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία

του Άρη Οικονόμου

Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι, η ελεύθερη αγορά υφίσταται μόνο στα χαρτιά – αφού πρόκειται πλέον για έναν σοβιετικού τύπου κεντρικό σχεδιασμό, ο οποίος οδηγεί στην εθνικοποίηση των χρηματαγορών, στο κραχ και στο πληθωριστικό χάος ..

Άρθρο

Για να στηρίξουν τις χρηματαγορές, καθώς επίσης για να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που καταρρέει, προτού επικρατήσει ο πανικός και οι τραπεζικές επιθέσεις, οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη εκτύπωσαν και έθεσαν σε κυκλοφορία τεράστιες ποσότητες νέων χρημάτων – με αποτέλεσμα να δρομολογηθεί η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων στην παγκόσμια ιστορία, από τα κάτω προς τα επάνω, χωρίς καν να γίνει αντιληπτή από την πλειοψηφία των ανθρώπων.

Η «εκτύπωση» αυτή έγινε (γίνεται) μέσω της αγοράς ομολόγων, μετοχών και λοιπών αξιόγραφων, η οποία οδηγεί όλο και πιο κοντά στην εθνικοποίηση των κεφαλαιαγορών – ενώ οι κεντρικές τράπεζες δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για το εάν οι «επενδύσεις» τους αυτές είναι κερδοφόρες ή ζημιογόνες, αφού μπορούν να εκτυπώνουν νέα χρήματα από το πουθενά, χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό.

Τυχόν λάθη τους άλλωστε δεν θα πληρωνόταν από τις ίδιες, αλλά από τους φορολογουμένους Πολίτες εν αγνοία τους – με τη μορφή του πληθωρισμού, ο οποίος θα μείωνε την αγοραστική αξία των εισοδημάτων τους. Πρόκειται επομένως για μία νέα εμφάνιση του «ετεροβαρούς ρίσκου» (ηθικός κίνδυνος), όπου άλλος παίρνει ρίσκα και εισπράττει όταν πετυχαίνει, ενώ άλλος τα πληρώνει, εάν αποτύχει (ανάλυση).

Ως εκ τούτου, οι «αναλυτές» θεωρούν πως δεν υπάρχει κίνδυνος, οπότε οι κεντρικές τράπεζες αδιαφορούν για την ποιότητα των χαρτοφυλακίων τους – γεγονός που συμφέρει φυσικά τους κερδοσκόπους. Εν προκειμένω με την έννοια πως συνεχίζουν να κερδίζουν τεράστια ποσά, αδιαφορώντας με τη σειρά τους για τη σταδιακή καταστροφή που προκαλείται στην πραγματική οικονομία – η οποία έχει χάσει πλέον την επαφή της με τα χρηματιστηριακά τεκταινόμενα.

Παράλληλα, όταν γίνονται αναφορές στους κινδύνους υπερπληθωρισμού, οι «αναλυτές» καθησυχάζουν τους ανθρώπους – ισχυριζόμενοι ανόητα πως πρόκειται για ένα φάντασμα από το παρελθόν, το οποίο έχει δήθεν πεθάνει και δεν πρόκειται ποτέ να εμφανισθεί ξανά!

Σύγκρουση Γερμανίας και Η.Π.Α.

του Άρη Οικονόμου

Η καγκελάριος, μετά το λάθος να υπενθυμίσει την ιστορία της χώρας της που μοιάζει με ποινικό μητρώο στους εταίρους της, με την άθλια συμπεριφορά της προς τα κράτη του Νότου, κινδυνεύει να κάνει ένα ακόμη – το οποίο όμως θα ήταν απόλυτα καταστροφικό.     

.

Άποψη

Η γερμανική οικονομία στηρίζεται κατά 50% στις εξαγωγές – ενώ εκ φύσεως οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ευέλικτοι, όταν τυχόν αλλάξουν οι συνθήκες. Στα πλαίσια αυτά, ο μεγαλύτερος εφιάλτης της χώρας είναι οι δηλώσεις του κ. Trump – αφενός μεν όσον αφορά την Ευρωζώνη, όπου φαίνεται να «πριμοδοτεί» τη διάλυση της, αφετέρου σε σχέση με την επιβολή δασμών στις αμερικανικές εισαγωγές (άρθρο).

Ειδικότερα, εάν τυχόν διαλυθεί η Ευρωζώνη, μεταξύ άλλων λόγω της εξόδου κινδύνου που άνοιξε η Βρετανία μετά το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της από την ΕΕ, τότε η Γερμανία θα αναγκασθεί να επιστρέψει στο μάρκο – με αποτέλεσμα τη ραγδαία ανατίμηση του, οπότε τη μείωση των εξαγωγών, με την ταυτόχρονη αύξηση των εισαγωγών. Έτσι θα έχανε σε χρόνο μηδέν τα τεράστια πλεονάσματα της, τα οποία πλησιάζουν τα 300 δις € ετησίως – όσο δηλαδή το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Σε ποσοστά επί του ΑΕΠ τα πλεονάσματα της, τα οποία αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την παγκόσμια κρίση χρέους που ασφαλώς συνεχίζεται με τη συσσώρευση νέων βουνών χρεών, θα υπερβούν το 9% – όταν τα αντίστοιχα της Κίνας έχουν μειωθεί στο 3% περίπου, επειδή η χώρα δεν λειτούργησε αχόρταγα όπως η Γερμανία, αυξάνοντας τις εισαγωγές της από τη γύρω περιοχή (γράφημα).

Σύγκρουση Γερμανίας και Η.Π.Α.

Του ΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η καγκελάριος, μετά το λάθος να υπενθυμίσει την ιστορία της χώρας της που μοιάζει με ποινικό μητρώο στους εταίρους της, με την άθλια συμπεριφορά της προς τα κράτη του Νότου, κινδυνεύει να κάνει ένα ακόμη – το οποίο όμως θα ήταν απόλυτα καταστροφικό.     

.

Άποψη

Η γερμανική οικονομία στηρίζεται κατά 50% στις εξαγωγές – ενώ εκ φύσεως οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ευέλικτοι, όταν τυχόν αλλάξουν οι συνθήκες. Στα πλαίσια αυτά, ο μεγαλύτερος εφιάλτης της χώρας είναι οι δηλώσεις του κ. Trump – αφενός μεν όσον αφορά την Ευρωζώνη, όπου φαίνεται να «πριμοδοτεί» τη διάλυση της, αφετέρου σε σχέση με την επιβολή δασμών στις αμερικανικές εισαγωγές (άρθρο).

Ειδικότερα, εάν τυχόν διαλυθεί η Ευρωζώνη, μεταξύ άλλων λόγω της εξόδου κινδύνου που άνοιξε η Βρετανία μετά το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της από την ΕΕ, τότε η Γερμανία θα αναγκασθεί να επιστρέψει στο μάρκο – με αποτέλεσμα τη ραγδαία ανατίμηση του, οπότε τη μείωση των εξαγωγών, με την ταυτόχρονη αύξηση των εισαγωγών. Έτσι θα έχανε σε χρόνο μηδέν τα τεράστια πλεονάσματα της, τα οποία πλησιάζουν τα 300 δις € ετησίως – όσο δηλαδή το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Σε ποσοστά επί του ΑΕΠ τα πλεονάσματα της, τα οποία αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την παγκόσμια κρίση χρέους που ασφαλώς συνεχίζεται με τη συσσώρευση νέων βουνών χρεών, θα υπερβούν το 9% – όταν τα αντίστοιχα της Κίνας έχουν μειωθεί στο 3% περίπου, επειδή η χώρα δεν λειτούργησε αχόρταγα όπως η Γερμανία, αυξάνοντας τις εισαγωγές της από τη γύρω περιοχή (γράφημα).

Βαδίζοντας προς το χάος

του Άρη Οικονόμου.

Το αναπόφευκτο μελλοντικό κραχ δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από τις υπερχρεωμένες κεντρικές τράπεζες, αλλά μόνο από το ΔΝΤ, αφού προηγουμένως κλειδώσει το σύστημα – ενώ οι προβλεπόμενες κοινωνικές εξεγέρσεις προϊδεάζουν για την επάνοδο των φασιστικών καθεστώτων.

.

Άποψη

Ότι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον είναι ενσωματωμένο στα σημερινά δεδομένα, αρκεί κανείς να τα ερευνήσει προσεκτικά – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί «μάντης» αυτός που προβλέπει τι θα ακολουθήσει, αφού ουσιαστικά είναι περισσότερο πληροφορημένος, αξιολογώντας σωστά αυτά που ήδη υπάρχουν με τη μελλοντική τους προοπτική.

Για παράδειγμα, εάν σε μία σειρά από ντόμινο διαπιστώνει κανείς πως ανατρέπεται το πρώτο, ακολουθεί το δεύτερο αμέσως μετά και στη συνέχεια το τρίτο, ενώ οι ανατροπές αυτές έχουν φτάσει ήδη στη μέση, δεν χρειάζεται καμία κρυστάλλινη σφαίρα για να οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως αργά ή γρήγορα θα πέσει και το τελευταίο ντόμινο.

Στα πλαίσια αυτά, εάν διαβάσει κανείς τα έγγραφα που δημοσιεύονται από το ΔΝΤ και από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών στην Ελβετία (BIS), καθώς επίσης τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τις χώρες των G20, θα διαπιστώσει πως η τελική κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σχεδόν νομοτελειακή – αφού προγραμματίζεται και θεσμοθετείται ήδη η αντιμετώπιση της.

Ειδικότερα, κατά την παγκόσμια κρίση του 1998, αφού η Ρωσία αθέτησε τις πληρωμές της και χρεοκόπησε, ακολούθησε μία μεγάλη κρίση ρευστότητας – όπου το μεγαλύτερο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, το Long Term Capital Management, το οποίο όφειλε τότε πάνω από 1 τρις $ στις τράπεζες της Wall Street, κινδύνευε να πτωχεύσει. Τελικά βέβαια διασώθηκε από τις τράπεζες της Wall Street, 4 δις $ άλλαξαν χέρια, μειώθηκαν τα βασικά επιτόκια από τη Fed και η ζωή συνεχίσθηκε με τις νέες φούσκες – παρά το ότι το σύστημα βρέθηκε στην άκρη του γκρεμού.

Το επόμενο λάθος

του Άρη Οικονόμου

Φαίνεται πως καλλιεργούνται συνθήκες διεξαγωγής δημοψηφίσματος, για την εκούσια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – αφού οι δανειστές έχουν συνειδητοποιήσει πως η χώρα είναι πια αθεράπευτα χρεοκοπημένη, χωρίς καμία ελπίδα διάσωσης της.   

.

Άρθρο

Με βάση την πρόσφατη δημοσκόπηση του περιοδικού «Zero», το 63% των Ελλήνων πιστεύει πως οι συνέπειες της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα είναι αρνητικές όσον αφορά την οικονομία  – ενώ μόλις το 18% θεωρεί ότι θα είναι θετικές. Τα ίδια περίπου ποσοστά διαμορφώνονται σε σχέση με τη διεθνή της θέση (61%, 14%), καθώς επίσης με τα νοικοκυριά (59%, 20%).

Εν τούτοις, αυτοί που θα ήθελαν να συνεχίσει η Ελλάδα με το ευρώ είναι μόλις το 53% των ερωτηθέντων, με το 33% να τάσσεται υπέρ του εθνικού μας νομίσματος – παρά το ότι πάνω από το 60% πιστεύει πως η αποχώρηση θα είναι καταστροφική.

Λογικά λοιπόν συμπεραίνεται πως όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουν την ψευδαίσθηση ότι, το ευρώ είναι η βασικότερη αιτία των προβλημάτων τους – γεγονός που πιθανότατα σημαίνει πως δρομολογείται ήδη το επόμενο μεγάλο λάθος της χώρας, αφού έχουν προηγηθεί οι αποτυχημένες δοκιμές με όλα τα πολιτικά κόμματα.

Δυστυχώς δεν αναρωτιούνται τι ακριβώς θα αλλάξει στην Ελλάδα, εάν αποφασίσει να βγει από την Ευρωζώνη, κυρίως όσον αφορά το πολιτικό της σύστημα – παρά το ότι όλοι πιστεύουν πως είναι υπεύθυνο για την υπερχρέωση (2009), για τη χρεοκοπία (2011) και για το ξεπούλημα της χώρας (2015). Αναλυτικότερα υπενθυμίζουμε τα εξής:

Το δράμα της ελληνικής διάσωσης

του Άρη Οικονόμου

.

Έχουμε δυστυχώς την εντύπωση ότι, δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα από τα τρομακτικά σφάλματα του παρελθόντος – γεγονός που θα σήμαινε πως δεν κινδυνεύουμε μόνο να τα επαναλάβουμε, αλλά να κάνουμε ακόμη χειρότερα.

.

Όλο και περισσότερες μελέτες τεκμηριώνουν ότι, η Ελλάδα υπήρξε το δύστυχο θύμα μίας καλοστημένης παγίδας, με στόχο τη διάσωση των διεθνών επενδυτών – με κριτήριο τα δάνεια που της παρείχαν από το 2010 οι Ευρωπαίοι, καθώς επίσης το ΔΝΤ, μέσω των οποίων έγινε η μεγαλύτερη μεταφορά χρεών στην παγκόσμια ιστορία, από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα.

Συμπεριλαμβανομένου του τρίτου προγράμματος, το οποίο δεν έχει ακόμη εκταμιευθεί ολόκληρο, από τα 301,9 δις € που έλαβε συνολικά η Ελλάδα, λιγότερα από 10 δις € οδηγήθηκαν στον κρατικό προϋπολογισμό – έναντι θηριωδών μνημονίων, μέσω των οποίων επιβλήθηκαν εξοντωτικά μέτρα της τάξης των 60 δις € που μείωσαν ανάλογα το ΑΕΠ της χώρας, προκαλώντας της μία καταστροφή άνευ προηγουμένου.

Τα μέτρα αυτά ήταν αφενός μεν φόροι, αφετέρου μειώσεις των δημοσίων δαπανών, στην ίδια περίπου αναλογία (ανάλυση) – με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας, από την οποία θα υποφέρουν πολλές γενιές Ελλήνων. Ειδικότερα, τα δάνεια που συνόδευσαν το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο, καθώς επίσης η χρήση τους, φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή):

Μύθοι και ανοησίες

Του Άρη Οικονόμου

Εάν δεν πάψουν κόμματα και Πολίτες να έχουν ψευδαισθήσεις, καθώς επίσης εάν δεν σταματήσουν να κυκλοφορούν σενάρια καταστροφολογίας, η Ελλάδα θα βιώσει ένα οδυνηρό 2017 – κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί μόνο εάν όλοι μαζί βρίσκαμε έναν κοινό βηματισμό.    

.

«Κανένας λαός στην παγκόσμια ιστορία δεν έχει δείξει τόσο μεγάλη αντοχή, επιβιώνοντας μετά από επτά ολόκληρα χρόνια μαρτυρικής κρίσης, όσο οι Έλληνες – αφού οι περισσότεροι λαοί είτε ξεπέρασαν το πρόβλημα μετά από δύο τρία έτη, είτε επαναστάτησαν εκδιώκοντας τους εισβολείς, όπως η Αργεντινή, η Ρωσία κοκ. Εύλογα αναρωτιέται βέβαια κανείς εάν το γεγονός αυτό είναι θετικό ή αρνητικό – αφού η κυλιόμενη πτώχευση και ο αργός θάνατος που έχει ως αποτέλεσμα, θεωρείται ως η χειρότερη μορφή χρεοκοπίας«..

Ανάλυση

Κατά την άποψη μας, η Ελλάδα εισέρχεται στο τελευταίο στάδιο της κατάρρευσης της (άρθρο), το οποίο θα μπορούσε τότε μόνο να αποφευχθεί, εάν τόσο τα κόμματα, όσο και οι Πολίτες κατάφερναν να συνεννοηθούν μεταξύ τους – τουλάχιστον σε σχέση με την από κοινού αντιμετώπιση ορισμένων βασικών προβλημάτων.

Η αμερικανική αντεπίθεση

του Άρη Οικονόμου

Τα σχέδια της νέας κυβέρνησης έχουν τρομοκρατήσει τόσο την Κίνα, όσο και τη Γερμανία – ειδικά την πρωσική ηγεσία της χώρας, η οποία προβλέπει πως μετά από τόσες επιτυχημένες μάχες, θα χάσει τον πόλεμο, όπως συνήθως συμβαίνει.

.Άρθρο

Η καινούργια εμπορική πολιτική της υπερδύναμης δεν στρέφεται μόνο εναντίον της Κίνας ή της NAFTA, δηλαδή στις συμφωνίες με το Μεξικό και τον Καναδά – αλλά έχει ως επί πλέον στόχο της τη Γερμανία, εμποδίζοντας την να εξελιχθεί στον ηγεμόνα της Ευρώπης. Η πιθανότητα δε μίας νέας συμφωνίας τύπου Γιάλτας, όπου θα διαμοιραζόταν η Ευρώπη σε αμερικανικές και ρωσικές ζώνες επιρροής, δημιουργεί τρόμο στην πρωσική ηγεσία – στη χώρα που ανέκαθεν κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο.

Πόσο μάλλον όταν η Γερμανία αντιλαμβάνεται ότι, η υπερδύναμη έχει στόχο να ακολουθήσει τη δική της επεκτατική στρατηγική – το μερκαντιλισμό, μέσω του οποίου επιβάλλει την ειρηνική της διείσδυση στους εταίρους της, μετατρέποντας τη μία χώρα μετά την άλλη σε δικό της σκλάβο χρέους.

Ειδικότερα, η νέα κυβέρνηση των Η.Π.Α. σχεδιάζει να στηρίξει την αμερικανική βιομηχανία με την υιοθέτηση εισαγωγικών δασμών σε ευρεία κλίμακα – ενώ πριν από κάθε τι άλλο έχει τοποθετήσει στο στόχο της το ΦΠΑ, θεωρώντας πως πρόκειται για μία μορφή αθέμιτης επιδότησης των εξαγωγών των άλλων κρατών στην αγορά της.