Η Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Σ. Ζουμπουλάκης: Ἡ πνευματικὴ στρατηγικὴ τῆς κλιμάκωσης Σχόλιο στὸ γεροντικό, Ἀντώνιος, ΙΗ΄

Σταύρος Ζουμπουλάκης

Παρέβαλον ἀδελφοὶ τῷ Ἀββᾷ Ἀντωνίῳ, καὶ λέγουσιν αὐτῷ· εἶπε ἡμῖν λόγον, πῶς σωθῶμεν; λέγει αὐτοῖς ὁ γέρων· ἠκούσατε τὴν γραφήν; καλῶςὑμῖν ἔχει· οἱ δὲ εἶπον· καὶ παρὰ σοῦ θέλομεν ἀκοῦσαι, πάτερ· εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ γέρων· λέγει τὸ Εὐαγγέλιον· Ἐὰν τίς σε ραπίσῃ εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· λέγουσιν αὐτῷ· οὐ δυνάμεθα τοῦτο ποιῆσαι· λέγει αὐτοῖς ὁ γέρων· εἰ μὴ δύνασθε στρέψαι καὶ τὴν ἄλλην, κἂν τὴν μίαν ὑπομείνατε· λέγουσιν αὐτῷ· οὐδὲ τοῦτο δυνάμεθα· λέγει ὁ γέρων· εἰ οὐδὲ τοῦτο δύνασθε, μὴ δότε ἀνθ' οὗ ἐλάβετε· καὶ εἶπον· οὐδὲτοῦτο δυνάμεθα· λέγει οὖν ὁ γέρων τῷ μαθητῇ αὐτοῦ· ποίησον αὐτοῖς μικρᾶν ἀθήραν· ἀσθενοῦσι γάρ· καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ τοῦτο οὐ δύνασθε, κἀκεῖνο οὐ θέλετε, τί ὑμῖν ποιήσω; εὐχῶν χρεία.

Ἀντώνιος, ιη΄

Ἡ σκηνὴ εἶναι τυπική. Μοναχοὶ ἐπισκέπτονται γέροντα, παραβάλλουσιν αὐτῷ, κατὰ τὴ συνήθη διατύπωση τοῦ Γεροντικοῦ, καὶ τοῦ ζητοῦν νὰτοὺς πεῖ «ρῆμα», λόγον. Σὲ τοῦτον τὸν κόσμο τοῦ μονήρους βίου, τῆς σιωπῆς καὶ τοῦ ἐργοχείρου, οἱ ἄνθρωποι, ἀφενός, ζητοῦν λόγο καί, ἀφετέρου, ἐκεῖνο ποὺ κατεξοχὴν διακρίνει τοὺς γέροντες, τοὺς πεπειραμένους δηλαδὴ πατέρες τῆς ἐρήμου, εἶναι ἀκριβῶς τὸ χάρισμα τοῦ λόγου. Οἱ ἀββάδες τοῦ Γεροντικοῦ, ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, δὲν κάνουν θαύματα, λένε μοναχὰ λόγο, «λόγον ζωηρόν», λόγο γιὰ νὰ ζήσουν καὶ νὰ σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ καρπὸς τῆς πείρας συμπυκνώνεται σὲ ἕνα λόγο. Ὁ λόγος ποὺ ζητιέται εἶναι πρακτικός: πές μας τί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε, εἶπε ἡμῖν λόγον πῶς σωθῶμεν. Ἄλλες περιέργειες δὲν ἔχουν θέση στὴν ἔρημο. Ἀντιστοίχως, ὁ λόγος χαρίζεται σὲ ὁρισμένους μοναχούς, ἐπειδὴ ὑπάρχουν κάποιοι ἄλλοι ἀποφασισμένοι νὰ τὸν πράξουν. Ὅταν οἱ ἐργάτες τοῦ λόγου λείψουν, τότε ὁ λόγος γίνεται μάταιος καὶ αἴρεται τὸ χάρισμα.

ΜΑΝΑ: ένα ντοκιμαντέρ για 6 καλόγριες και 60 παιδιά που πρεπει να γίνει!

Η Βάλερυ Κοντάκου μιλάει στο Euronews για τη «Μάνα», το ντοκιμαντέρ της που συμμετέχει στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Πρωταγωνίστριες της ταινίας είναι οι μια παρέα από καλόγριες που είναι οι πρωτεργάτριες του Λυρείου Παιδικού Χωριού, που προσφέρει καταφύγιο σε παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά.

Της Βάλερυ Κοντάκου*

Τα τελευταία δύο χρόνια, γυρίζω πυρετωδώς ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “Μάνα” για μια χούφτα πολύ ξεχωριστές γυναίκες που έχουν ιδρύσει ένα ορφανοτροφείο 30 χιλιόμετρα έξω απ’ την Αθήνα. Μεταξύ μας, τις αποκαλώ “μοναχές με κότσια!”

Η ταινία μου διηγείται την ιστορία έξι κοριτσιών που αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Εν έτη 1962, το έσκασαν απ’ το σπίτι και έγιναν μοναχές με σκοπό να ιδρύσουν ένα ιδιότυπο ορφανοτροφείο για φτωχά και κακοποιημένα παιδιά, που θα τους επέτρεπε να γίνουν “ανύπαντρες μητέρες” παρακάμπτοντας τα ήθη της εποχής. Παρόλη την προχωρημένη πλέον ηλικία τους, τα 4 απ’ τα 6 μέλη της πιο ατρόμητης γυναικείας “συμμορίας” στην ιστορία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ζουν και βασιλεύουν μαζί με τα 60 παιδιά τους στην κορφή ενός ανεμοδαρμένου λόφου στη Νέα Μάκρη, στο Παιδικό Χωριό Λύρειο. Συνεχίζουν να δουλεύουν όσο πιο σκληρά μπορούν για να εξασφαλίσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε όποιο παιδί βρεθεί στο δρόμο τους και το ντοκιμαντέρ μου θα είναι ένας φόρος τιμής στο κουράγιο και την εφευρετικότητά τους.