Της Ζέζας Ζήκου
Στην Ελλάδα τα πάντα καταρρέουν. Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία καλπάζει, η ύφεση βαθαίνει, δεν κινείται τίποτε – εκτός από το θρίλερ των επενδύσεων, που ορισμένοι δημοσιογράφοι (;) το προσφέρουν αφειδώς. Ενα θρίλερ που θα μπορούσε να ήταν κωμικό, αλλά στην ουσία του είναι αρκούντως θλιβερό. Γράφουν ότι οι ξένοι επενδυτές συνωθούνται στην Αθήνα, βαφτίζοντας έτσι τους κερδοσκόπους των hedge funds που χτίζουν θέσεις στις ελληνικές τράπεζες και στα ελληνικά ομόλογα, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική οικονομία, η οποία χρειάζεται άμεσες ξένες επενδύσεις.
Χρειαζόμαστε επενδυτές που θα συμμετάσχουν με κάθε διαφάνεια σε όλους τους διαγωνισμούς για τις αποκρατικοποιήσεις! Αλλά φαίνεται ότι οι ελληνικές αποκρατικοποιήσεις επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό «καταραμένες» επενδύσεις… Για τη ΔΕΠΑ, εκτός από τους Ρώσους που δεν ήλθαν ούτε άλλος κανείς, για τον ΟΠΑΠ, όπως και για τον ΔΕΣΦΑ υποβλήθηκε μία και μόνη προσφορά, όπως άλλωστε συνέβη και στην περίπτωση της έκτασης στην Κασσιόπη Κέρκυρας και του IBG. Από το «ναυάγιο» της ΔΕΠΑ δημιουργείται «τρύπα» 1, 2 δισ. στα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων, που υπολογίστηκαν για φέτος στο μίνιμουμ των 2 δισ.
Βέβαια, η συμπεριφορά των Ρώσων είναι ιδιαίτερα προσβλητική για την κυβέρνηση. Εκτός από τις τρεις συναντήσεις του αφεντικού της Gazprom, Α. Μίλερ, με τον πρωθυπουργό Σαμαρά, η ελληνική πλευρά έκανε σοβαρές παραχωρήσεις (όπως έγραψε χθες η στήλη) ώστε να ικανοποιήσει τους Ρώσους, ενώ άλλαξε μέχρι και τους όρους του διαγωνισμού για να παραμείνει στη διαδικασία η επίσης ρωσική Sintez.
Πάντως, ειλικρινά προσπαθεί ο Αντώνης Σαμαράς να αλλάξει την ισορροπία των εξαρτήσεων της χώρας. Πράγματι, φαίνεται να υπάρχει αξιόλογος ενεργειακός πλούτος στον ελλαδικό χώρο. Οι ενεργειακοί πόροι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά κομμάτια της ελληνικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση. Προφανώς, κάθε χώρα οφείλει να αναπτύσσει μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να διευρύνει τα γεωπολιτικά ερείσματά της.
Το θέμα της αξιοποιήσεως των υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Ελλάδος είναι ιδιαιτέρως περίπλοκο. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς συνδέει την εκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, με τη μείωση της εξαρτήσεως της Ευρώπης από άλλες πηγές προμηθείας – Μέση Ανατολή και Ρωσία. Πρόκειται για επιχείρημα μάλλον δελεαστικό, θεωρητικώς τουλάχιστον.
Με δύο λέξεις, μια νέα «γεωπολιτική Ελλάδα» φαίνεται να αποτελεί φρούδα ελπίδα. Φαίνεται ότι είναι μια Ελλάδα που δεν μπορεί να πετύχει σχεδόν τίποτε υπό τον ασφυκτικό κλοιό της εξάρτησης από τους δανειστές
Κατά τα λοιπά, αξίζει να υπενθυμίσω τον Τζόζεφ Στίγκλιτζ, ο οποίος έχει υπηρετήσει τους σύγχρονους δεσμοφύλακες του χρέους, την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οταν έλαβε το βραβείο Νομπέλ για την Οικονομία, είχε αποκαλύψει στον δημοσιογράφο Γκρεγκ Πάλαστ της βρετανικής εφημερίδας Observer το πώς γεμίζουν σήμερα οι σύγχρονες φυλακές του χρέους με ολόκληρους λαούς. «Αναλύουμε ξεχωριστά την οικονομία κάθε χρεωμένης χώρας», έλεγε τότε ο Στίγκλιτζ. «Και παραδίδουμε σε κάθε υπουργό ένα πανομοιότυπο πρόγραμμα, που αποτελείται από τέσσερα στάδια».
Πρώτο στάδιο: οι αποκρατικοποιήσεις. Ή, ακριβέστερα, το «λάδωμα». Γιατί οι ηγέτες αυτών των χωρών ξεπουλούν πρόθυμα τις δημόσιες υπηρεσίες των χωρών τους!
Δεύτερο στάδιο: η απελευθέρωση στην κυκλοφορία του κεφαλαίου. Θεωρητικά, η απελευθέρωση επιτρέπει την εισροή και την εκροή κεφαλαίων. Στην πράξη, όμως, τα κεφάλαια έφευγαν μόνο έξω. Εμπαιναν για κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων και έφευγαν στον πρώτο κίνδυνο. Υστερα οι χώρες τα «καλόπιαναν» για να επιστρέψουν με αστρονομικά επιτόκια, που συνέτριβαν τις οικονομίες τους και τα δημόσια ταμεία τους.
Τρίτο στάδιο: η προσαρμογή στις αγοραίες τιμές. Ενας ευφημισμός για αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, του νερού και του φυσικού αερίου. «Οι ταραχές που ακολουθούσαν ήταν μια επώδυνη φυσική συνέπεια», συνεχίζει ο Στίγκλιτζ.
Τέταρτο στάδιο: το «άνοιγμα» της οικονομίας. Ο Στίγκλιτζ το παραλληλίζει με τους πολέμους του οπίου. Οι ισχυρές χώρες υποχρέωναν τις ασθενέστερες να ανοίξουν τα σύνορά τους στα προϊόντα τους, ενώ ταυτόχρονα προστάτευαν τις δικές τους αγορές από τα προϊόντα των ασθενεστέρων. Αυτά…
Πηγή: Καθημερινή
