Χριστιανικά κόμματα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου- Η Εκκλησία της Ελλάδος ζητάει να συμμετέχει στα νομοθετικά όργανα- Η Πολιτεία διορίζει αρχιεπίσκοπο και μητροπολίτες- H Iεραρχία συζητά για την ίδρυση χριστιανικού κόμματος
Tην περίοδο του Μεσοπολέμου στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης έκαναν την εμφάνισή τους κόμματα χριστιανικά. Η Καθολική Εκκλησία με την συγκεντρωτική υπό τον Πάπα διοίκηση και η Προτεσταντική με τις πολλές μορφές της είχαν κάνει κεντρικό σημείο της προπαγάνδας τους την πάλη εναντίον του μπολσεβικισμού αλλά και γενικότερα της Αριστεράς. Έτσι στις χώρες όπου κυριαρχούσαν αυτά τα δύο χριστιανικά δόγματα υπήρξε άμεση ανάμιξη των Εκκλησιών στην πολιτική ζωή, τις περισσότερες φορές με κόμματα τα οποία τοποθετούνταν στη Δεξιά και την άκρα Δεξιά. Όσο για τις χώρες όπου η πλειοψηφία των κατοίκων ανήκε στο ορθόδοξο δόγμα, οι επιμέρους Εκκλησίες μπορεί να μην πρωτοστάτησαν στην συγκρότηση αυτοτελών χριστιανικών κομμάτων, αλλά οι ηγεσίες τους στήριξαν τις αστικές δυνάμεις και σε ορισμένες περιπτώσεις, κορυφαίοι εκπρόσωποί τους ανέλαβαν και απευθείας κυβερνητικά καθήκοντα.
Στην Ελλάδα, με τον συμπαγή ορθόδοξο πληθυσμό, η Εκκλησία παρενέβη στηρίζοντας τις συντηρητικές δυνάμεις στον αγώνα τους κατά των νέων ιδεών του κομμουνισμού και του δημοτικισμού, που ήταν κι αυτός στη βάση του ένα βαθειά πολιτικό κίνημα (εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου κατά του υλισμού, Μαρασλειακά, στήριξη στο βενιζελικό ιδιώνυμο και τη δικτατορία Μεταξά κ.λπ).
Όμως, παρά το ότι κατά καιρούς έγιναν συζητήσεις για την άμεση παρέμβαση με τη δημιουργία χριστιανικού κόμματος, ακόμη και σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου, και παρά το γεγονός ότι η βάση γι’ αυτό υπήρχε, με τις πολυάριθμες και μαζικές χριστιανικές οργανώσεις, η ελλαδική Εκκλησία δεν απέκτησε το κόμμα της. Η συζήτηση επανήλθε και στην «καυτή» μεταπολεμική πενταετία 1945-1950, και μάλιστα σε μια στιγμή που οι προϋποθέσεις ήταν πολύ καλύτερες για ένα τέτοιο κόμμα, με την μαζική παρουσία της οργάνωσης «Ζωή» και των γύρω από αυτήν οργανώσεων. Όμως και τότε οι προσπάθειες δεν τελεσφόρησαν.
