ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΟΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Κείμενο του ΑΡΔΗΝ που μοιράστηκε στη συγκέντρωση της ΓΕΝΟΠ Σύνταγμα την Τετάρτη 9 Ιουλιου
Τα τελευταία χρόνια, η υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς ξένης επιστασίας έχει λύσει τα χέρια της «Γερμανικής Ευρώπης», των ντόπιων ολιγαρχών και της κυβέρνησης Συνεργατών για να προχωρήσουν στο ολοκληρωτικό ξεπούλημα του δημόσιου και εθνικού πλούτου της χώρας μας. Είναι κάτι που επιθυμούσαν εδώ και δεκαετίες, ήδη από τις αρχές του 1980, όταν εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ μιλούσαν για την «ελληνική εξαίρεση» στον νεοφιλελεύθερο κανόνα του Ρήγκαν και της Θάτσερ.
Το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι του «φιλέτου-Ελλάδα» με δοσμένες τις συνθήκες ενεργειακής κρίσης στην οποία διέρχεται σταδιακά ο πλανήτης, και του ανελέητου παγκόσμιου ανταγωνισμού για την εξασφάλιση των ενεργειακών πόρων είναι η ΔΕΗ, οι υποδομές και το δίκτυο παραγωγής ενέργειας της χώρας, τα μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη της. Μια «βαριά», φυσική και τεχνική υποδομή, που στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης, υπέρ των συμφερόντων της χώρας και του λαού, θα μπορούσε να συμβάλει καθοριστικά στην εθνική ηλεκτρική αυτοδυναμία για πάρα πολλές δεκαετίες. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις άλλες διαστάσεις του ενεργειακού ζητήματος. Τόσο τα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου, όσο και τους αγωγούς φυσικού αερίου που περνούν από τη Βόρεια Ελλάδα και μεταβάλλουν τη «μικρή ΔΕΗ» σε στρατηγικό λάφυρο για όποιον θέλει να ελέγχει την ενέργεια της χώρας συνολικά.
Κείμενο του ΑΡΔΗΝ που μοιράστηκε στη συγκέντρωση της ΓΕΝΟΠ Σύνταγμα την Τετάρτη 9 Ιουλιου
Τα τελευταία χρόνια, η υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς ξένης επιστασίας έχει λύσει τα χέρια της «Γερμανικής Ευρώπης», των ντόπιων ολιγαρχών και της κυβέρνησης Συνεργατών για να προχωρήσουν στο ολοκληρωτικό ξεπούλημα του δημόσιου και εθνικού πλούτου της χώρας μας. Είναι κάτι που επιθυμούσαν εδώ και δεκαετίες, ήδη από τις αρχές του 1980, όταν εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ μιλούσαν για την «ελληνική εξαίρεση» στον νεοφιλελεύθερο κανόνα του Ρήγκαν και της Θάτσερ.
Το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι του «φιλέτου-Ελλάδα» με δοσμένες τις συνθήκες ενεργειακής κρίσης στην οποία διέρχεται σταδιακά ο πλανήτης, και του ανελέητου παγκόσμιου ανταγωνισμού για την εξασφάλιση των ενεργειακών πόρων είναι η ΔΕΗ, οι υποδομές και το δίκτυο παραγωγής ενέργειας της χώρας, τα μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη της. Μια «βαριά», φυσική και τεχνική υποδομή, που στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης, υπέρ των συμφερόντων της χώρας και του λαού, θα μπορούσε να συμβάλει καθοριστικά στην εθνική ηλεκτρική αυτοδυναμία για πάρα πολλές δεκαετίες. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις άλλες διαστάσεις του ενεργειακού ζητήματος. Τόσο τα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου, όσο και τους αγωγούς φυσικού αερίου που περνούν από τη Βόρεια Ελλάδα και μεταβάλλουν τη «μικρή ΔΕΗ» σε στρατηγικό λάφυρο για όποιον θέλει να ελέγχει την ενέργεια της χώρας συνολικά.