ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!

Και οι συνάδελφοι, μόνιμοι εκπαιδευτικοί,  καλά θα κάνουν να συμμετέχουν στην αυριανή απεργία γιατί είναι δίκαιο να παλεύεις για το ψωμί σου, ιερότερο όμως να αγωνίζεται για το ψωμί του αδερφού σου!!!

Χρίστος Τσολάκης. Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος.

Χρίστος Τσολάκης.

Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος.

Εκπομπή Βίκυ Φλέσσα 'Στα Ακρα'

"Τα χέρια μου είναι λερωμένα μόνο από κιμωλία!''

''Είμαι καθηγητής, βγάζω λίγα, αλλά είμαι ευτυχισμένος, γιατί τα χέρια μου είναι λερωμένα μόνο από κιμωλία!''

Από διαδήλωση καθηγητών στην Πορτογαλία

Με ένα κουλούρι στην τσέπη

Τι απέγινε εκείνο το κουλούρι του δασκάλου; Θα πολλαπλασιαστεί άραγε, για να χαρίσει τροφή σήμερα; |EUROKINISSI

Συντάκτης: 

Πέπη Ρηγοπούλου

Με ένα κουλούρι στην τσέπη βρήκαν η γυναίκα του, Καλλιόπη, και η κόρη του, Ελπίδα, τον εκτελεσμένο από τους Γερμανούς το 1943, στη Βιάννο, δάσκαλο Νικόλαο Τζαγκαράκη. Η Ελπίδα ήταν τότε 11 χρόνων. Κείτονταν νεκρός, ανάμεσα στους άλλους που σκοτώθηκαν την ημέρα εκείνη, του Σταυρού, όπως μας είπε στη σημαντική ανακοίνωσή του ο Γιώργος Καλογεράκης στο συνέδριο που έγινε εκεί για τις γερμανικές οφειλές.

Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρήτη 45 δασκάλους και μία δασκάλα. Οι δάσκαλοι ενοχλούσαν, όπως και επί Τουρκοκρατίας ή επί Βαλκανικών Πολέμων, γιατί συνέχιζαν και συνεχίζουν κάτι που κάθε εξουσία θέλει να σπάσει: τη μνήμη της γλώσσας και της ιστορίας. Του τι ήμασταν κάποτε και τι είμαστε τώρα. Δεν μπορεί αυτά να μη συνδέονται, γιατί τότε ο άνθρωπος παραφρονεί, χάνει το πρόσωπό του.

Τι ήθελε αυτό το αφάγωτο κουλουράκι στην τσέπη του δασκάλου; Ηταν κέρασμα για τη γιορτή; Το είχε για να το φάει, όπως ίσως και κάποιοι μαθητές του στο διάλειμμά της; Ηταν για να το δώσει σε κάποιο παιδί που δεν είχε τι να φάει; Δεν το γνωρίζουμε. Ούτε τι απέγινε εκείνο το κουλούρι, αν θάφτηκε άκλαυτο στα γρήγορα μαζί του, αφού οι Γερμανοί απείλησαν ότι, αν δεν γινόταν αμέσως η ταφή, τους νεκρούς θα τους έκαιγαν. Μάλλον το κουλουράκι δεν θα είχε προλάβει να παγώσει, όπως το νεκρό σώμα του δασκάλου. Γιατί δεν τρόμαξε τα χέρια της μικρής του κόρης που το ανακάλυψε κρυμμένο στη σοβαρή του τσέπη.

Ελεγα αυτήν την ιστορία σε φίλη οδηγό ταξί που με ρώταγε αν είναι αλήθεια αυτό που άκουσε στο ραδιόφωνο, ότι μπορεί να διεκδικήσει η Ελλάδα τις οφειλές της Γερμανίας και ότι μπορεί να πάρουν αποζημιώσεις οι οικογένειες που διαλύθηκαν. Γιατί ήξερε κι εκείνη ιστορίες, όπως για έναν γνωστό της που ήταν μικρό παιδί στο Δίστομο και σώθηκε γιατί κρύφτηκε στα ρούχα της νεκρής μάνας του.

«Να τι σημαίνει να είσαι εκπαιδευτικός στην Αμερική…»

της Αιμιλίας Τσαγκαράτου,

Στις 13 Σεπτέμβρη το περιοδικό TIME δημοσίευσε ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα για τους εκπαιδευτικούς στις ΗΠΑ. Το δυνατό εξώφυλλο με τη φωτογραφία της εκπαιδευτικού και τη λεζάντα που λέει ….«Κάνω τρεις δουλειές και πουλώ το πλάσμα του αίματός μου για να πληρώσω τους λογαριασμούς μου. Είμαι εκπαιδευτικός στην Αμερική», έκανε το γύρο του κόσμου κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η είδηση ότι στην καρδιά του καπιταλισμού οι εκπαιδευτικοί ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης κάνει αίσθηση. Κυρίως στον υπόλοιπο κόσμο και όχι τόσο στην αμερικάνικη κοινωνία. Γιατί στις ΗΠΑ από τον Μάρτη της περασμένης σχολικής χρονιάς, η «εκπαιδευτική άνοιξη» όπως ονομάστηκε έφερε στο προσκήνιο όχι μόνο τα προβλήματα των εκπαιδευτικών αλλά και της εκπαίδευσης συνολικά. Γιατί εκτός από το δάσκαλο που δουλεύει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα, υπάρχουν τα σχολεία με τάξεις των 50 και 60 μαθητών, με βιβλία που πηγαίνουν από χέρι σε χέρι τα τελευταία 20 χρόνια, με δημόσια σχολεία που κλείνουν το ένα μετά το άλλο λόγω της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη χώρα μας δεν έκαναν τον κόπο να αφιερώσουν ούτε δύο αράδες, ούτε μια είδηση στα «ψιλά» για αυτό που αναγκάζει το TIME να κάνει τώρα αφιέρωμα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Η άνοιξη αυτή απ’ ότι φαίνεται θα συνεχιστεί και φέτος. Ήδη εδώ και μέρες απεργούν εκατοντάδες εκπαιδευτικοί σε αρκετές περιοχές της πολιτείας της Ουάσινγκτον, ενώ με μια ιστορική απόφαση, οι εκπαιδευτικοί του Λος Άντζελες, της δεύτερης μεγαλύτερης σχολικής περιφέρειας των ΗΠΑ μετά τη Νέα Υόρκη, αποφάσισαν με ποσοστό 98% να κηρύξουν απεργία για τα μέσα του Οκτώβρη. Η Καλιφόρνια, παρόλο που είναι μια από τις πιο πλούσιες πολιτείες των ΗΠΑ, έρχεται 43η στις 50 πολιτείες στις δαπάνες ανά μαθητή. Βασικά αιτήματα να καταργηθεί η αναλογία ενός εκπαιδευτικού προς 46(!) μαθητές, λιγότερες εξετάσεις και περισσότερος χρόνος για διδασκαλία, καινούρια βιβλία και προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού. Οι εκπαιδευτικοί του LA δηλώνουν ότι ακόμα και αν ικανοποιηθούν τα δικά τους οικονομικά αιτήματα, δεν θα σταματήσουν εάν δεν ικανοποιηθούν και τα υπόλοιπα.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ...

Δάσκαλος, ο ισόβιος μαθητής …

Ο Seymour Papert το θεμελίωσε δογματικά. «Ο καλός δάσκαλος δεν λειτουργεί ως δάσκαλος αλλά ως μαθητής, που συνεχίζει να μαθαίνει μαζί με τους μαθητές του».

Ο ολοκληρωμένος δάσκαλος δεν περιορίζεται σε ό,τι πιο νέο υπάρχει γύρω από την εκπαίδευση. Αυτό είναι το όριο της αναζήτησης ενός, μάλλον, άχρωμου δασκάλου.

Ο ολοκληρωμένος δάσκαλος αιωρείται σε μεγαλύτερα ύψη. Από εκεί ατενίζει τους μακρινούς ορίζοντες της παιδείας.

Ο αληθινός δάσκαλος δεν είναι αναμεταδότης των γνώσεων που έλαβε κάποτε από τον δικό του δάσκαλο. Δεν έχει την άποψη ότι ό,τι είχε να μάθει το έμαθε εδώ και πολύ καιρό και τώρα βρίσκεται σ’ αυτή την σχολική αίθουσα για να πει αυτά που έμαθε κάποτε. Δεν μιμείται καν τον δικό του δάσκαλο, όσο σπουδαίος και αν ήταν. Αν, παρά ταύτα, το κάνει τότε αποποιείται την προσωπικότητά του, δεν έχει ταυτότητα και εκπέμπει ξένα μηνύματα σε κλειστούς δέκτες, που είναι οι μαθητές του.

Ο αληθινός δάσκαλος έχει δικό του όραμα.

Δεν είναι στατικός. Βρίσκεται σε συνεχή αναζήτηση και βελτίωση.

Ανανεώνει και εμπλουτίζει τις γνώσεις του όσο ζει.

Τελειοποιεί την προσωπικότητά του αενάως.

Παραμένει φρέσκος και αυθεντικός σαν φρούτο που δεν έχει υποστεί μετάλλαξη.

«Δούλεψε ή παραιτήσου!» Το κάτεργο της αναπλήρωσης συνεχίζεται…

 

Θάνιας Βέζου, (νηπιαγωγός)

το κείμενο είναι αφιερωμένο στον συνάδελφο(ειδικότητας) που μπήκε στην πρωτοβάθμια την ώρα που εγώ έπαιρνα άδεια άνευ αποδοχών. Ενημέρωσε πως έχει κάνει μεταμόσχευση νεφρού και είναι σε ανοσοκαταστολή και ζήτησε να μην μπει αμέσως στην τάξη λόγω κινδύνου για τη ζωή του. Ζήτησε αν μπορεί να είναι στο γραφείο ή σε κάποιο γραφείο σχολείου. Του απάντησαν: Δούλεψε ή παραιτήσου, ελάχιστα πιο ευγενικά απ’όσο το γραφω εγώ.

«Ο Π.Ο.Υ. συστήνει τον αποκλειστικό μητρικό θηλασμό για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του βρέφους σας». Αφίσα αναρτημένη σε κάθε δομή δημόσιας υγείας η οποία δέχεται εγκυμονούσες γυναίκες. Οι παραινέσεις από τους ειδικούς υγείας κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Εάν μάλιστα αποφασίσεις να εντρυφήσεις παραπάνω, γρήγορα θα αντιληφθείς τη σημασία της συνεχούς παρουσίας της μάνας δίπλα στο βρέφος αυτούς τους πρώτους μήνες. «Το βρέφος άλλωστε, δεν μπορεί να διαχωρίσει ακόμα τον εαυτό του από την μάνα. Θεωρεί ότι είναι ένα». Το άθλημα που την περιμένει τους πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους της την καλεί να επιτύχει άθλο. Έπαθλο είναι η καθημερινή επιβεβαίωση χαράς αυτής της νέας ζωής που μεγαλώνει στη αγκαλιά της. Προσφορά σε μια κοινωνία που περιμένει ή θα έπρεπε να περιμένει με ξεχωριστήλαχτάρα τους νέους βλαστούς να της δώσουν σιγά σιγά τη δικιά τους ζωογόνα πνοήκαι ώθηση.

Άλκη Ζέη: Ένας δάσκαλος φέρνει την άνοιξη

Όταν ήμουνα μικρή, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα σχολεία άνοιγαν την πρώτη Οκτωβρίου.

Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη που γυρίζαμε από την εξοχή περίμενα με ανυπομονησία ν' αρχίσει το σχολείο. Το αγαπούσα πολύ. Η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, η διαδικασία του ντυσίματος με μπλε κόλλα και η άσπρη ετικέτα που κολλούσαμε για να γράψουμε όσο πιο καλλιγραφικά μπορούσαμε τον τίτλο του βιβλίου και το όνομά μας. Θυμάμαι με τι καμάρι έγραφα... Κοσμά και Δαμιανού, Κύρου Ανάβασις, της μαθητρίας Α΄γυμνασίου 'Αλκης Ζέη. Δεν το πίστευα πως θα πήγαινα στο γυμνάσιο. 'Ασε που νόμιζα πως ο Κοσμάς και Δαμιανός είχανε γράψει την Κύρου Ανάβαση!

Στο γυμνάσιο! Ένιωθα μεγάλη πιά. Η αδελφή μου που ήδη πήγαινε στο γυμνάσιο, μου έλεγε με πολλή περηφάνεια πως είχανε πολλούς καθηγητές, έναν για κάθε μάθημα κι όχι μια δασκάλα για όλα όπως στο δημοτικό.

Εκεί, στην πρώτη γυμνασίου εκτός από τα τόσα θαυμαστά που συνέβαιναν γνώρισα και τη Ζώρζ Σαρή που γίναμε φίλες για μια ολόκληρη ζωή.

Το ίδιο το σχολείο που πήγαινα δεν το αγαπούσα. Η διευθύντρια ήτανε θαυμάστρια του Μεταξά και σε όλες τις τάξεις πλάι στον Χριστό κρεμόταν μια μεγάλη φωτογραφία του, που μας κοίταζε με γουρλωμένα μάτια μέσα από τα τεράστια γυαλιά του. Όμως, μαζί με τη Ζωρζ κι άλλα τρία κορίτσια είχαμε κάνει μια τόσο στενή παρέα που τίποτε δεν μπορούσε να τη διαλύσει. Ούτε καν ότι η Ζωρζ αγαπούσε τον Μεταξά γιατί της άρεσε η στολή νεολαίας και τα χρυσά αστέρια που της είχανε κολλήσει στους ώμους. Ήτανε πολύ όμορφη η Ζωρζ, είχε μια δυνατή φωνή και πολύ θάρρος. Έπαιρνε μέρος σε όλες τις γιορτές του σχολείου και πότε παρίστανε τον Ρήγα Φερραίο και πότε τον Ερμή. Με προστάτευε από τα μαλώματα της διευθύντριας επειδή στις εκθέσεις έγραφα τα δικά μου κι όχι τις τυποποιημένες φράσεις που μας έλεγε εκείνη σχετικά με την αποταμίευση και την αστυφιλία και άλλα τέτοια συγκλονιστικά.

«Η Προσευχή της δασκάλας*» Gabriela Mistral

«…Κάνε να είμαι πιο μάνα από τις μάνες
Για να μπορέσω να αγαπήσω
Και να υπερασπίσω όπως αυτές
Κάτι που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου…»

Οι στίχοι είναι από την «Προσευχή της δασκάλας», της Χιλιανής ποιήτριας Gabriela Mistral, που πήρε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946

Αφιερωμένο σε κάθε δάσκαλο που όλα τα υπομένει και επιμένει να υπηρετεί το λειτούργημα μας, με σεβασμό και αγάπη.

Η προσευχή της δασκάλας

Κύριε! Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω·
που φέρω το όνομα της δασκάλας,
που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη Γη.

Δώσε μου την μοναδική αγάπη για το σχολειό μου·
που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να είναι ικανό
να κλέψει την τρυφεράδα μου απ’ όλες τις στιγμές.

Δάσκαλε, κάνε ακατάπαυστο τον ενθουσιασμό μου
και περαστική την απογοήτευση.
Βγάλε από μέσα μου αυτό τον ακάθαρτο πόθο
για δικαιοσύνη που εξακολουθεί να με ταράζει,
το γελοίο απομεινάρι της διαμαρτυρίας
που βγαίνει από μέσα μου όταν με πληγώνουν.
Να μην πονάει η αγνόηση και να μην θλίβομαι
για την λήθη αυτών που μας δίδαξαν.

Κάνε με να είμαι πιο μάνα από τις μάνες,
για να μπορέσω ν’ αγαπήσω
και να υπερασπίσω όπως αυτές,
αυτό που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου.
Βόηθά με να πετύχω να κάνω για καθένα
απ’ τα παιδιά μου τον στίχο μου τέλειο
και να σου αφήσω αυτή την άφωνη,
την πιο δυνατή μου μελωδία,
για όταν τα χείλη μου δεν θα τραγουδούν πια.

Δείξε μου τη δύναμη του Ευαγγελίου σου έγκαιρα,
για να μην εγκαταλείψω τη μάχη της κάθε μέρας
και της κάθε ώρας γι αυτό.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ Β2...

Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου: Μια 16χρονη δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα

Για την ηρωική αυτή δασκάλα που 16 χρονών πήγε να διδάξει στους σλαβόφωνους Έλληνες ενός χωριού της άνω κοιλάδας του Στρυμώνα, δεν έχουν γραφτεί πολλά. Την ανακάλυψα μέσα από μια αναζήτηση φωτογραφιών για τις δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα και έμεινα άναυδη για την μεγάλη προσφορά της. Η Φωτεινή δεν έδωσε την ζωή της για την πατρίδα, όπως άλλες δασκάλες που αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις (δες στο τέλος του άρθρου τους συνδέσμους), είχε όμως μια σημαντικότατη δράση στο χωριό που διορίστηκε. Ας δούμε περισσότερα για αυτή την άξια Ελληνίδα δασκάλα και ας τιμήσουμε την μνήμη της, με αυτή την ελάχιστη αναφορά στο έργο της.

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Σταρτσόβου (βλέπε παρακάτω για το ηρωικό χωριό), κατέχει η ηρωίδα δασκάλα Φωτεινή Αλατά Παπαδημητρίου.

Στις 13-11-1901 διορίστηκε μέσω του Μητροπολίτη Μελενίκου, σε ηλικία μόλις 16 ετών η  Φωτεινή Αλατά στη θέση της δασκάλας του χωριού. Η ίδια της επέλεξε αυτή τη θέση αν και ήταν παράτολμη αυτή της η κίνηση. Οι κάτοικοι τη δέχτηκαν με ενθουσιασμό καθώς ένα μικρό κοριτσάκι δέχτηκε να διδάξει τα παιδιά τους και κατ’ επέκταση και τους ίδιους τα Ελληνικά.

Στους πιο κακοπληρωμένους διεθνώς οι 'Ελληνες εκπαιδευτικοί

Mπορεί να απολαμβάνουν υψηλής κοινωνικής εκτίμησης, σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα είναι μεταξύ των πιο κακοπληρωμένων διεθνώς. Τα καλά νέα, όπως προκύπτει από την έρευνα Global Teacher Status Index που πραγματοποίησε το Varkey Gems Foundation, είναι ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο, όπου η κοινωνία σέβεται και εκτιμά τους εκπαιδευτικούς. Πρώτη είναι η Κίνα, όπου ο δάσκαλος απολαμβάνει την ίδια κοινωνική εκτίμηση με τον γιατρό.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 21 χώρες και σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Τουρκία, η Αίγυπτος και η Ελλάδα σέβονται τους δασκάλους τους περισσότερο από τις άλλες ευρωπαϊκές και αγγλοσαξονικές χώρες.

Ωστόσο, Έλληνες, Τούρκοι και Ισραηλινοί θεωρούν πως οι δάσκαλοι θα έπρεπε να πληρώνονται 30-40% περισσότερο. «Αυτό που κάνει εντύπωση», υπογραμμίζουν οι ερευνητές σε σχέση με τη χώρα μας, είναι, ότι παρά το μεγάλο ποσοστό εκτίμησης που χαίρει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, οι Έλληνες έχουν την χειρότερη γνώμη για το εκπαιδευτικό τους σύστημα σε σχέση με όλες τις άλλες χώρες που μελετήθηκαν, εκτός από την Αίγυπτο.

Φρίντριχ Νίτσε- Εμείς οι φιλόλογοι

Να πάτε να κρύψετε τα καλά έργα σας και να ομολογήσετε στους ανθρώπους τα αμαρτήματα σας. Βούδας*

Ένα άσχημο πνευστό: πρέπει πρώτα να αρχίσει να ηχεί.

Πόσο λίγο διέπει τα ανθρώπινα πράγματα το λογικό, πόσο πολύ τα διέπει η σύμπτωση, τούτο γίνεται φανερό από την αναντιστοιχία που παρατηρείται ανάμεσα στο λεγόμενο επάγγελμα και την εμφανή έλλειψη κλίσης προς αυτό: οι ευτυχείς περιπτώσεις αποτελούν εξαίρεση, όπως και οι ευτυχισμένοι γάμοι — που κι αυτοί δεν οφείλονται στο λογικό.

Ο άνθρωπος επιλέγει το επάγγελμα σε μια στιγμή που δεν είναι ακόμα σε θέση να κάνει επιλογές· δε γνωρίζει τα διαφορετικά επαγγέλματα, δε γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό- περνάει έπειτα τα πιο δραστήρια χρόνια του σ’ αυτό το επάγγελμα, χρησιμοποιεί εκεί όλη του τη στοχαστικότητα, γίνεται πιο έμπειρος. Όταν φτάσει στο κορύφωμα της γνώσης, είναι πια, συνήθως, πολύ αργά να ξεκινήσει κάτι καινούργιο, κι η σοφία είχε σχεδόν πάντοτε εδώ στη γη κάτι από την ανημποριά του γέροντα κι από τη μειωμένη μυϊκή δύναμη.

Τα γνωρίσματα του αποτελεσματικού σχολείου

Άσκηση ηγετικού ρόλου

Η άσκηση ηγετικού ρόλου είναι ένας από τους βασικούς συντελεστές του αποτελεσματικού σχολείου. Αρκετές μελέτες παρουσιάζουν τη σημασία της δυναμικής ηγεσίας στην εξασφάλιση ορθού προσανατολισμού του σχολείου. Πρόσωπο κλειδί στην άσκηση ηγετικού ρόλου είναι ο Διευθυντής του σχολείου. Ταυτόχρονα η άσκηση ηγετικού ρόλου στην αίθουσα διδασκαλίας είναι καίριας σημασίας στα αποτελεσματικά σχολεία και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ενεργούν ως πρότυπα για τους μαθητές τους. Όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναλαμβάνουν και να ασκούν ηγετικό ρόλο στην αίθουσα διδασκαλίας, αλλά να ενθαρρύνουν και τους μαθητές στην άσκηση ηγετικού ρόλου. Η τακτική αυτή μειώνει το φόρτο εργασίας του εκπαιδευτικού, δίνει την αίσθηση της συλλογικότητας και ολοκληρώνει την αγωγή των μαθητών.

Σταθερότητα προσωπικού

Στα αποτελεσματικά σχολεία υπάρχει σταθερότητα προσωπικού. Η συχνή διακίνηση των εκπαιδευτικών μειώνει την αποτελεσματικότητα του σχολείου και επηρεάζει αρνητικά το ηθικό του προσωπικού και την επίδοση των μαθητών. Είναι σημαντικό τα σχολεία να στελεχώνονται με προσωπικό που έχει ψηλή παρώθηση για εργασία, που έχει πείρα και που ικανοποιεί τις ανάγκες του προγράμματος.

Δομή και οργάνωση του αναλυτικού προγράμματος και των διδακτικών μεθόδων

Το αναλυτικό πρόγραμμα ενός αποτελεσματικού σχολείου πρέπει να εκφράζει τους σκοπούς και τις προσδοκίες του σχολείου. Το πρόγραμμα πρέπει να είναι διατυπωμένο με σαφήνεια και να προάγει τις δεξιότητες που αναμένονται από τους μαθητές. Η δόμηση του προγράμματος είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για μαθησιακά αποτελέσματα ανωτέρου επιπέδου. Η κατ’ οίκον εργασία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο αποτελεσματικό σχολείο. Η καλά οργανωμένη κατ’ οίκον εργασία έχει θετικά αποτελέσματα στην επίδοση των μαθητών. Στο επίπεδο γυμνασίου και λυκείου το αναλυτικό πρόγραμμα πρέπει να παρουσιάζει περισσότερες προκλήσεις και περισσότερη ποικιλία. Οι μαθητές πρέπει να απαντούν σε ερωτήσεις που προάγουν τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες και με τον τρόπο αυτό να ασκούν τη δημιουργική τους φαντασία.

Ο Διευθυντής που θέλουμε

Άννα Παππά,

δασκάλα, συγγραφέας

Ποια είναι  η έννοια που έχει μέσα του ο δάσκαλος για τον Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας, ποια είναι η έννοια που έχει ο μαθητής, ποια είναι η έννοια που έχει  ο γονέας και τέλος ποια είναι η έννοια που έχει ο ίδιος ο διευθυντής;

Το ερώτημα δεν τίθενται ούτε στον γονέα, ούτε στον μαθητή, ούτε στον δάσκαλο. Τίθεται  στον ίδιο τον διευθυντή και σε εκείνον που επιλέγει τον διευθυντή.

Η σωστή απάντηση θα μπορούσε να δοθεί από εκείνον που τον επιλέγει, αλλά θα ήταν μία απάντηση θεωρητική, ακαδημαϊκή, χωρίς πρακτική σημασία. Θα ήταν μία απάντηση παραπλανητική, όλοι γνωρίζουμε  το γιατί.

Θα μπορούσαμε όμως εμείς, οι δάσκαλοι, να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του διευθυντή που θέλουμε; Θα μπορούσαμε, ίσως, να καθορίσουμε τις «ποιοτικές προδιαγραφές» του εν λόγω λειτουργού; Ποιον  Διευθυντή, πράγματι θέλουμε;

Θέλουμε έναν διευθυντή ικανό να κάνει το σωστό πράγμα και όχι έναν που να κάνει τα πράγματα σωστά.

Θέλουμε έναν διευθυντή που να μας λέει τι πραγματικά θέλουμε και όχι έναν να μας βοηθά να επιτύχουμε αυτό που θέλουμε.

Κρίσεις Διευθυντών Σχολείων: Περνά, Περνά Η Μέλισσα… Το Χρονικό Μιας Ένστασης

Βήμα 26 Ιουλίου 2017 

Γράφει η Σοφία Εφραιμίδου

εκπαιδευτικός 

Είμαι η Σοφία. Μία από τις εκατοντάδες Σοφίες, Μαρίες, ή τους εκατοντάδες Γιώργους, Παναγιώτηδες, Χρήστους, που υπέβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία της συνέντευξης, προκειμένου να διεκδικήσω θέση διευθύντριας σε σχολείο . Διαθέτω-όπως και πολλές/οί συνάδελφοι – πολλά τυπικά προσόντα και εκπαιδευτική εμπειρία. Ύστερα από τη συνέντευξη, έκανα ένσταση αμφισβητώντας το αποτέλεσμα.

Με δεδομένο το κράτος Δικαίου-όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί διδάσκουμε στους μαθητές μας- αλλά και το οργανωμένο κράτος, σας αφιερώνω το παρακάτω χρονικό.

Πηγαίνω την Πέμπτη στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να υποβάλλω γραπτή ένσταση για τη βαθμολογία μου στη συνέντευξη των υποψηφίων διευθυντών (Πέμπτη και Παρασκευή είχαμε δικαίωμα) και ζητώ να δω το Διευθυντή. «Λείπει σε άδεια», μου λένε… Πηγαίνω την Παρασκευή να κάνω συμπληρωματική αίτηση για να μου δοθεί η αναλυτική βαθμολογία μου και η αιτιολόγηση αυτής, η απομαγνητοφώνηση και τα πρακτικά της συνέντευξης και ξαναζητώ να δω το Διευθυντή. «Είναι σε άδεια», μου ξαναλένε. Θα ‘ρθει τη Δευτέρα που θα εξεταστούν οι ενστάσεις. «Τι ώρα θα εξεταστούν;», ρωτώ. «Στις 8:00 το πρωί», μου λένε.

Δευτέρα 8:00 η ώρα ξαναπηγαίνω στην Πρωτοβάθμια. Ζητώ να δω το διευθυντή και εκθέτω και τους λόγους για τους οποίους τον θέλω. «Δεν ήρθε ακόμη», μου λένε. «Τι ώρα θα εξεταστούν οι ενστάσεις;», ξαναρωτώ. «Στις 10:30», μου λένε.

Κατά τις 8:30 έρχεται ο Διευθυντής, και ζητώ ακρόαση. Λέει ότι έχει πολλή δουλειά, ότι έπρεπε να κλείσω ραντεβού («μα ήρθα Πέμπτη και Παρασκευή, αλλά λείπατε», του λέω…). Με τα πολλά δέχεται να μ’ ακούσει για 5 λεπτά (Από μέσα μου πανηγυρίζω: «3η προσπάθεια, επιτυχημένη!»). Ζητώ να παραστώ στην εξέταση της ένστασης και ζητώ πιο πριν να μου δοθούν τα δικαιολογητικά που αιτήθηκα. Μου λέει ότι δεν είναι ενημερωμένος, ότι τώρα θα δει τις ενστάσεις κι όσο για τα υπόλοιπα που ζητώ θα συμβουλευθεί το νομικό σύμβουλο (;), γιατί ο ίδιος δε γνωρίζει.

Τεμπέληδες, καλοπληρωμένοι και υπεράριθμοι οι εκπαιδευτικοί μας...

«Τεμπέληδες, καλοπληρωμένοι, που δουλεύουν λίγο, που έχουν πολλές διακοπές, που φοβούνται την αξιολόγηση». Αυτές είναι μόνο λίγες από τις κατηγορίες που προσάπτουν όσοι θέλουν να «στριμώξουν» τους Έλληνες εκπαιδευτικούς του δημοσίου σχολείου. 

Μάλιστα αρκετοί από αυτούς εμφανίζουν και ψευδή στατιστικά στοιχεία για να στηρίξουν τις κατηγορίες αυτές. Φυσικά πίσω από τέτοιες ενέργειες παραποίησης ή μη αντικειμενικής ανάγνωσης των στοιχείων υπάρχει δόλος με στόχο την προώθηση των προτάσεων του ΟΟΣΑ και των μνημονίων, που επιδιώκουν να πετύχουν δραστική συρρίκνωση της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Και ο τρόπος για να πετύχουν κάτι τέτοιο είναι να «στριμώξουν» εκείνους που αντιστέκονται στα άνομα αυτά σχέδια, τους εκπαιδευτικούς. Εδώ θα πρέπει να πω ότι η παραποίηση στοιχείων για τη χώρα μας δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο αλλά θεωρώ ότι λίγη αποκατάσταση της αλήθειας είναι επιβεβλημένη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί έχουν λίγες διδακτικές ώρες την εβδομάδα 

Πηγή: Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ευρυδίκη (Eurydice) (Αριθμοί Κλειδιά της Εκπαίδευσης στην Ευρώπη 2009)

1) Ο μέσος αριθμός διδακτικών ωρών την εβδομάδα για τους Έλληνες καθηγητές είναι 20.5 ώρες, ενώ ο μέσος όρος όλων των χωρών της Ε.Ε. (Ευρωπαϊκής Ένωσης) είναι 18.8 ώρες. 

2) Σε μόλις 5 από τις 25 χώρες της Ε.Ε. (για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία) οι καθηγητές διδάσκουν περισσότερες ώρες την εβδομάδα απ' ό,τι στη χώρα μας. 

Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι καλοπληρωμένοι 

Τί είναι Δάσκαλος για τον Παπανούτσο

Ο αείμνηστος Δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος είχε δώσει στο βιβλίο του “Δρόμοι ζωής “την ουσία του δασκάλου...

“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα,μουσική ,καλούς τρόπους..Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά,,Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας,δεν μας πλάθουν,δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα:Πνεύμα ,ήθος ,χαρακτήρα.Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.

” Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι :”..αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί.Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς.Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή,ανθρωπος δηλαδή εύπλαστος,δροσερός,αγνός.Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο ,σχεδόν υπεράνθρωπο είναι αυτό που του ζητούμε ,να συνθλίψει μέσα του το χρόνο,να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα,στις σκέψεις ,στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει ,να τον καταλαβαίνει,να χαίρεται,να διασκεδαζει μαζί του ,να σκέπτεται τις σκέψεις του,να να επιθυμεί τις επιθυμίες του,να πονάει τον πόνο του…