ΤΈΤΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!!! Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΚ!!!

Φίλοι, με ξεχωριστό ήθος και οι δύο! Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, δάσκαλος, αγωνιστής του ΠΑΚ Γερμανίας, είναι γνωστός για τους αγώνες του για τη δημοκρατία στα χρόνια της χούντας και στη μεταπολίτευση! Ένας εκ των συγγραφέων της ιδρυτικής "διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη" του ΠΑΣΟΚ. Συνελήφθη όχι μαζί, πέριξ του Μεγάρου Μουσικής, για τους ίδιους λόγους και ένας άλλος εκ των συγγραφέων της διακήρυξης, ο αρχιτέκτονας Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, αγωνιστής του ΠΑΚ Ιταλίας!

Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, για τη σύλληψή του απέναντι από στο Μέγαρο Μουσικής, ανάρτησε το παρακάτω κείμενο:

Η προσαγωγή μου στην Γαδά

Αθήνα, 13 Ιανουαρίου 2019

Είχα διαβάσει ότι σήμερα θα γίνει τεράστια συγκέντρωση όλων σχεδόν τον -εσμό των εθνομηδενιστών στο Μέγαρο Μουσικής και αποφάσισα να πάω να παρακολουθήσω γνωστούς και μη εξαιρετέους που συνωστίστηκαν στο κτίριο για να ακούσουν να εκθειάζει την «πατριωτική του» στάση για το ξεπούλημα της Μακεδονίας. 

Πήγα γύρω στις 5 μ.μ. και στήθηκα στο απέναντι από την είσοδο του Μεγάρου Μουσικής πεζοδρόμιο. Αστυνομικοί πλήθος με στολές και με πολιτικά. 

Αμέσως με περικύκλωσαν μερικοί με στολή και με πολιτικά και μου είπαν να φύγω. Τους λέω δεν φεύγω. Είμαι Έλληνας πολίτης και έχω δικαίωμα να στέκομαι εδώ, την στιγμή που δεν ενοχλώ κανέναν και δεν έχω διαπράξει καμιά αξιόποινη πράξη. Μου ζήτησαν ταυτότητα να ελέγξουν τα στοιχεία μου και πάλι μου είπαν να φύγω και πάλι τους είπα ότι δεν φεύγω, γιατί δεν βρίσκω τον λόγο.

Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης

πηγη: seisaxthiablog

{Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα}

«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».

Του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Αθήνα, 13 Νοεμβρίου 2016

Είναι τρελό και πραγματικά παράλογο και μάλλον μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει, πώς εκείνοι που πρωτοστατούσαν εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ, φωνάζοντας «Φονιάδες των λαών Αμέ-ρι-κάνοι!» και άλλα γνωστά συνθήματα εναντίον των Αμερικανών, τώρα πρωτοστατούν και υπερθεματίζουν υπέρ της φιλίας, της προστασίας, της αλληλεγγύης και συμμαχίας με τους Αμερικανούς.

Ήρθαν αλήθεια τα πάνω κάτω στην πραγματικότητα. Άραγε ισχύει αυτό που είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο; Πολλοί ισχυρίζονται ότι φτάνει πια η αυτομαστίγωση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Ασφαλώς ισχύει: «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Όμως τα εν δήμω, αν δε τα πούμε δεν υπάρχει σωτηρία. Ποια είναι αυτά τα εν δήμω θα καταθέσω, σε τίτλους, χωρίς ανάλυση αυτήν την φορά, την οποία έχω κάνει διεξοδικά σε άλλες μου αναλύσεις.

Πρώτον. Η κύρια αντίθεση στην περιοχή μας που εκτείνεται από την Βαλτική έως την Μέση Ανατολή ήταν από την εποχή του παλιού Ανατολικού Ζητήματος, έως και σήμερα με την αναβίωση του Νέου Ανατολικού Ζητήματος, η αντίθεση Δύσης –Ρωσίας, μιας Ρωσίας και των συμμάχων της, είτε ως τσαρικής, είτε ως Σοβιετικής, είτε ως καπιταλιστικής.

Δεύτερον. Στα πλαίσια του Νέου Ανατολικού Ζητήματος επιχειρείται με πιο έντονο τρόπο η απομόνωση και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από όλους τους γεωστρατηγικούς και γεωπολιτικούς χώρους, που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι Ρώσοι και οι σύμμαχοί τους, κυρίως το σιϊτικό Ιράν.

Τρίτον. Όπως και τότε επιδιώχτηκε και εφαρμόστηκε η χάραξη και επαναχάραξη συνόρων με την κατάρρευση της Οθωμανικής Τουρκίας, έτσι επιδιώκεται και σήμερα.

Τέταρτον. Στα πλαίσια του παλιού Ανατολικού Ζητήματος, εφαρμόστηκε τελικά η συνθήκη της Λωζάννης, που κατοχύρωνε τα σημερινά σύνορά της Ελλλάδας, στην Βόρειο Ελλάδα (Δυτική Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος) και στο Αιγαίο.

Πέμπτον. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βασικά μετά το 1947 και τον εγκληματικό, επαναλαμβάνω, εμφύλιο πόλεμο (και ο νοών νοείτω), τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα καθορίζει και προσδιορίζει, για να μην πω επιβάλει απροκάλυπτα ή κεκαλυμμένα η Αμερική με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ (Εδώ συμπεριλαμβάνεται και η Γερμανία).

Έκτον. Στα πλαίσια αυτά οι ΗΠΑ αναδείκνυαν (αυτός είναι ο σωστός όρος) άμεσα ή έμμεσα όλες τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, των οποίων η αφορμή και αιτία ανάδειξής τους, ήταν ο καταστροφικός εμφύλιος.

Θρησκόληπτοι κρυπτοεθνικιστές- Του Δαμιανού Βασιλειάδη, δημοδιδασκάλου, συγγραφέα

Αθήνα, 26.9.2016

Βίοι παράλληλοι: 

Νίκος Φίλης: «Το υπουργείο είναι προσηλωμένο στις αξίες της ανεξιθρησκείας, της ανοιχτής δημοκρατικής παιδείας…Η εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας»

Κώστας Σημίτης: «Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και ν’ αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στην χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα». 

Άραγε ο Άρης Βελουχιώτης και ο Μανώλης Γλέζος και όλοι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης είναι θρησκόληπτοι κρυπτοεθνικιστές, όταν εξυμνούν την προσφορά του κλήρου στον εθνικοαπελευθωρικό αγώνα κατά την διάρκεια της κατοχής ή μήπως δεν ήξεραν την συνεργασία μιας μερίδας του ανώτατου κλήρου, αλλά και μιας μικρής μερίδας του κατώτερου, με το σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα; Μήπως αυτό συμβαίνει στην εκκλησία και όχι σε άλλα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού; Είναι ένα ερώτημα που απευθύνεται όχι στον κ. Νίκο Φίλη, αλλά στην κυβέρνηση, η οποία δεν τολμά ανοιχτά να ομολογήσει ότι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, στην οποία είναι ενταγμένη και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας την οποία επαγγέλλεται, το έθνος με την ελληνοχριστιανική του παράδοση δεν έχει λόγο ύπαρξης. Εξ’ ου και το μένος της εναντίον της εκκλησίας και όχι μόνο, που αποτελεί, είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα βασικό πυλώνα της συνοχής και επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας, τον οποίο ήθελε με τον αναχρονισμό του να καταστρέψει ο Κώστας Σημίτης κατ’ εντολής πέραν του Ατλαντικού. Παραμένει άραγε η ίδια εντολή και σήμερα;

Φίλης: «Η εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας»

Κοινωνικά καπιταλιστές, πολιτικά «αριστεροί»

Του Δαμιανού Βασιλειάδη

Από χρόνια με απασχολεί το πρόβλημα των εννοιών και του καθορισμού των περιεχομένων τους.

Ένα θέμα που με απασχόλησε έντονα και δεν το επεξεργάστηκα ήταν το θέμα της αριστεράς και της έννοιας του αριστερού. Δηλαδή ποιος είναι αριστερός και ποιος μπορεί να φέρει αυτόν τον τίτλο με ουσιαστικό περιεχόμενο.

Ασφαλώς κάποιος που κολλάει στο μέτωπό του, τρόπος του λέγειν, την ταμπέλα «αριστερός» δεν μπορεί βέβαια να ονομαστεί αριστερός για τον λόγο αυτό. Ούτε φυσικά κάποιος που λέει ότι είναι ή πιστεύει στον υλισμό είναι αριστερός. Ούτε φυσικά κάποιος που ομνύει στον Μαρξ, τον Λένιν κ.λπ. Για τον απλούστατο λόγο, γιατί τότε όλοι οι καπιταλιστές, που πιστεύουν και λατρεύουν τον μαμωνά, δηλαδή το κέρδος, δηλαδή το χρήμα, θα πρέπει να είναι αριστεροί, γιατί είναι γνήσιοι υλιστές. Ούτως ή άλλως την μόνη θρησκεία που πιστεύουν οι καπιταλιστές είναι το χρήμα και ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.

Τα βαθύτερα αίτια χρεοκοπίας της Ελλάδας

Ιανουαρίου 3, 2015 από seisaxthiablog

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, συνεργαζόμενου από μέρους των Πατριωτικών Στελεχών του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες

Προσπάθησα να αναλύσω τα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδας, από την στιγμή της παραίτησής μου το 1977 από το ΠΑΣΟΚ, για τα οποία ισχυριζόμουν και ισχυρίζομαι ότι δεν είναι μόνο ή πρωταρχικά οικονομικά, αλλά και ή πρωταρχικά πολιτισμικά, με την έννοια της απαξίωσης και καταρράκωσης των ηθικών και πνευματικών αξιών και των καλύτερων παραδόσεων του τόπου στην μακραίωνα ιστορία του. Η παραδοχή αυτή δεν αποτελεί φτηνή ηθικολογία, αλλά μια αλήθεια, με όποια οπτική γωνία κι αν την δει κανείς, νεοφιλελεύθερη ή μαρξιστική.

Θα αναφέρω δύο παράγοντες που συνετέλεσαν σ’ αυτήν την καταστροφική πορεία, κοντά στις άλλες που κατά διαστήματα έχω καταθέσει και που διατύπωσα στον παρελθόν και η μετέπειτα πραγματικότητα ήλθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει τόσο τραγικά. Πρέπει να έχει κάποιος θάρρος ήρωα για να παραδεχτεί κάποιες αλήθειες, οι οποίες όμως θα ήταν σωτήριες, μπροστά στην υποκρισία και τον απύθμενο λαϊκισμό. Όσοι ευνοήθηκαν από το σύστημα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, ασφαλώς δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια. Τους βολεύει η αυταπάτη ή το προσωπικό συμφέρον ή και τα δύο μαζί!

Η Ελλάδα, προτεκτοράτο των εσωτερικών δυνάμεων;

«Είμαι 86 ετών. Έχω γράψει 40 βιβλία αλλά μόνο τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τις βαθιές παθογένειες της χώρας. Είναι θαύμα που επιβιώνει αυτό το κράτος»

Ξενοφών Ζολώτας[1]

Νέα Τάξη και ταξική πάλη στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης Ξεκαθάρισμα εννοιών. Ένα άλυτο πρόβλημα της Αριστεράς με καταστρεπτικές συνέπειες

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Η λανθασμένη πολιτική ανάγνωση του νεοφιλελευθερισμού πηγάζει από τα συστηματικά λάθη στο επίπεδο εννοιών και θεωριών

Γκρέγκορι Άλμπο[1]

Την παγκοσμιοποίηση δεν προωθούν μόνο τα αστικά κόμματα, αλλά και τα αριστερά ή κομμουνιστικά, όσο παράξενη και παράλογη κι αν φαντάζει μια τέτοια επιχειρηματολογία, η οποία παρ’ όλα αυτά βασίζεται αδιάψευστα στη μαρξιστική θεωρία.

Ο ίδιος ο Μαρξ είχε διατυπώσει αξιωματικά τη θέση ότι ο αστικός τρόπος παραγωγής αποτελεί προοδευτική εξέλιξη ενός κοινωνικού σχηματισμού. Ασφαλώς και η παγκοσμιοποίηση περιλαμβάνεται στους τρόπου παραγωγής του καπιταλισμού, ως ανώτερή του μορφή. Το .......τόνισε και ο μαρξιστής φιλόσοφος Κονστάντσο Πρέβε: «Είμαστε σε φάση μετάβασης από τη μια μορφή του καπιταλισμού σε μια άλλη μορφή του, γενικότερη και παγκοσμιοποιημένη. Περνάμε στον απόλυτο καπιταλισμό».[2] Ακόμη και ο Τρότσκι υπεραμύνεται αυτής της θέσης του Μαρξ, λέγοντας τα κάτωθι, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, κατηγορώντας τις αστικές τάξεις ότι εμποδίζουν την παγκοσμιοποίηση: «Ότι οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης, αποθαρρημένες από την χρεοκοπία των μιλιταριστικών και διπλωματικών μεθόδων, αντιμετωπίζουν σήμερα το καθήκον από την αντίθετη πλευρά, δηλαδή προσπαθούν με τη βία να υποτάξουν την οικονομία στο απαρχαιωμένο εθνικό κράτος. Ο μύθος της κλίνης του Προκρούστη αναπαράγεται σε μεγάλη κλίμακα. Αντί να ανοιχτεί μια κατάλληλη μεγάλη αρένα στις επιχειρήσεις της σύγχρονής τεχνολογίας, οι κυρίαρχοι πετσοκόβουν τον ζωντανό οργανισμό της οικονομίας».[3] Φυσικά με τον όρο «μεγάλη αρένα» εννοεί ο Τρότσκι την παγκοσμιοποίηση. 

Με αφορμή την «επέτειο» από τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη

by admin

του Δαμιανού Βασιλειάδη, ηγετικού και ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.[1]

Αθήνα, 4.9.2013 

Πέρασαν ήδη 39 χρόνια από την εξαγγελία της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ με την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.

Το κείμενο – διακήρυξη, είναι γέννημα μιας άλλης εποχής. Ένα κείμενο αρχών που δημιουργήθηκε, παρ’ ότι σε μια άλλη πολιτική συγκυρία και με άλλο συσχετισμό δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια, είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Γι’ αυτό είναι και παραμένει «κλασσικό» – εξ’ ου και η αδυναμία συγγραφής αντίστοιχου κειμένου, χθες από τους ε κ σ υ γ χ ρ ο ν ι σ τ έ ς, σήμερα από τους σ ο σ ι α λφ ι λ ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ ς , επειδή συμπυκνώνει την πεμπτουσία της προσπάθειας για αλλαγή προσανατολισμούτης χώρας και της συγκρότησης σοσιαλιστικού ρεύματος στην Ελλάδα με το τετράπτυχο: Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση και δημοκρατικές διαδικασίες.

Για την ιστορία και για όσους δεν γνωρίζουν, το κείμενο ξεκίνησε από την πρώτη διακήρυξη του ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου μετά την έξοδό του από την Ελλάδα το 1968 και μετά από βασανιστική επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συσκέψεις ολοκληρώθηκε ως προσχέδιο από μέλη του ΚΕΜΕΔΙΑ του ΠΑΚ στο Μόναχο.

Έθνος – κράτος και ταξική πάλη

Ιουλίου 8, 2013 από seisaxthiablog

 

Υπάρχει αριστερή «πατριωτική» οπτική που διαφοροποιείται από την εθνικιστική ιδεολογία;[1]

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Για όποιον είναι εξοικειωμένος με τα μυστικά της γλώσσας δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να καταλάβει ότι η λέξη πατριωτική μπήκε σκοπίμως σε εισαγωγικά από τον αρθογράφο, γιατί ο ίδιος εκ προοιμίου αρνείται ότι υπάρχει η έννοια πατρίδα και πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός, κατά την άποψή του, ταυτίζεται απόλυτα με την έννοια του εθνικισμού.[2] Δηλαδή πατριωτισμός = εθνικισμός. Γι’ αυτό και ο όρος «πατριωτισμός» μπαίνει σε εισαγωγικά.

Αυτό καταμαρτυρεί ο τίτλος και αυτό επιβεβαιώνεται από μια άλλη τοποθέτηση που κάνει ο Χρήστος Λιάσκος που λέει τα εξής: «Πραγματικά, δεν υπάρχει τρόπος να δούμε τα πράγματα από αριστερή οπτική γωνία, παρά μόνο με την προϋπόθεση πως μεροληπτούμε, πως προσανατολιζόμαστε δηλαδή με βάση το ταξικό κριτήριο.

 Τι σημαίνει όμως αυτό; Το κυριότερο είναι πως δεν κάνουμε πολιτική με όρους εθνικού ακροατηρίου, πως δεν υποκύπτουμε δηλαδή, στην ιδέα πως υπάρχουν υποθέσεις υπέρτερες αυτής του ταξικού αγώνα και της, μέσω αυτού, κοινωνικής απελευθέρωσης. Εκεί που ο αντίπαλος εμμένει στο αρραγές, το όμαιμο και το κοινό συμφέρον, εμείς βλέπουμε ασυμφιλίωτες αντιπαλότητες».

Όλα αυτά σημαίνουν απλά ότι όποιος είναι υπερ της ταξικής πάλης πρέπει υποχρεωτικά να είναι εναντίον του έθνους.

Γεωπολιτική πραγματικότητα και ιδεολογικά προτάγματα

Γεωπολιτική πραγματικότητα και ιδεολογικά προτάγματα

Του Δαμιανού Βασιλειάδη

Διάλογος και αντίλογος με τον Λουκά Αξελό

Αν εθνικισμός είναι να σέβεσαι την εθνότητα όλων και να διαφυλάττεις τη δική σου, τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστής. Bάσος Λυσαρίδης

 

Εισαγωγή

 

Ο Λουκάς Αξελός δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αυγή» δύο άρθρα, το πρώτο στις 26.5. και το δεύτερο στις 28.5.2013. Ο τίτλος: «Γεωπολιτική πραγματικότητα και ιδεολογικά προτάγματα» με υπότιτλο: «Σκέψεις και διλήμματα για τη χάραξη πολιτικής στα εθνικά και διεθνή ζητήματα».

Ο διάλογος και ο αντίλογος βοηθούν πάντοτε προς τη σωστή κατεύθυνση. Eπιπλέον ο προβληματισμός που αναπτύσσεται είναι πάντοτε γόνιμος, γι’ αυτό θα επιχειρήσω να ανταποκριθώ στην πρόκλησή του.

Θα ξεκινήσω εισαγωγικά από μια άποψη που εξέφρασε ο ισραηλινός διανοούμενος και συγγραφέας Ισραήλ Σαχάκ: «Για κείνους που αποκαλούν τους εαυτούς τους λενινιστές, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ιστορία ακολουθεί τις αρχές που έθεσαν ο Μαρξ και ο Λένιν. Δεν είναι μόνο η πεποίθηση καθεαυτή, όσο κι αν είναι δογματική, αλλά η ίδια η άρνηση της δυνατότητας να αμφισβητηθεί,, που αποκλείοντας κάθε ανοιχτό διάλογο, δημιουργεί έναν ολοκληρωτικό τρόπο σκέψης».[1]

Το λέω αυτό για να εκφράσω την προσπάθειά μου (άλλο, αν τα καταφέρω) να αποφύγω αυτό που υπονοεί ο Ισραήλ Σαχάκ για τους δογματικούς διανοητές, είτε αυτοί αυτοαποκαλούνται λενινιστές είτε μαρξιστές – λενινιστές. Για τους σταλινικούς δε χρειάζεται να γίνεται λόγος. Αν και πολλές φορές ο σταλινισμός κρύβεται πίσω από τον μαρξισμό – λενινισμό (εμπειρία δεκαετιών).