Του Ανδρέα Γεωργιάδη
Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα και το αίμα μου,το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου,ενός φτωχόπαιδου 29 χρονώ απ’ το χωριό Λύση,οδηγού ταξί το επάγγελμα,που ’μαθε στη μεγάλη σχολή Του Αγώνατόσα μόνο γράμματαόσα να γράφουν τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…
«Αποχαιρετισμός», Γιάννης Ρίτσος
Φέτος συμπληρώνονται 59 χρόνια από την ηρωική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου, υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, που στο κρησφύγετό του στα όρη του Μαχαιρά, καταδιωκόμενος από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, έπειτα από προδοσία ενός σύγχρονου Εφιάλτη, πολέμησε σαν νέος Λεωνίδας και τελικά μαρτύρησε, καθιστώντας εαυτόν ένοικο του Πάνθεου των Ελλήνων ηρώων, από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, από τον βασιλιά Λεωνίδα, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Μάρκο Μπότσαρη και την Μπουμπουλίνα…
Καλούμαστε να τιμήσουμε σήμερα τη μνήμη του, ως γνήσιοι Έλληνες, μέσα σε μια πατρίδα που μοιράζεται από την μπότα του Αττίλα. Καλείται σήμερα η ηγεσία να τιμήσει τη μνήμη του ένδοξου υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, του Σταυραετού του Μαχαιρά, μέσα σε συνθήκες προδοσίας και εθελοδουλίας προς τον κατακτητή. Με τι μούτρα θα αντικρύσουν οι κυβερνώντες τον χώρο του μαρτυρίου του σύγχρονου Λεωνίδα, με ποια δύναμη θα καταφέρουν να σταθούν μπροστά στο άγαλμα του Σταυραετού και να καταφέρουν να αποτίσουν φόρο τιμής, όταν οι ίδιοι ξεπουλούν όσα ο ίδιος ο Γρηγόρης Αυξεντίου κέρδισε, χύνοντας μέχρι τελευταίας ρανίδος το ελληνικό αίμα του;
Φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνα αξιωματικού, του ίδιου αξιωματικού που στον πόλεμο του 1897, στον Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908, στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, στη Μικρασιατική Εκστρατεία του 1919-1922, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, στην Εθνική Αντίσταση του 1941-1944, αγίασε με το αίμα του τα τιμημένα ελληνικά μας χώματα, από τον στρατηγό Σμολένσκη μέχρι και τους τυφεκισμένους πατριώτες της Αντίστασης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου πολέμησε στις τάξεις της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών για την ελληνική λευτεριά. Ο αγώνας του ήταν αγώνας σύσσωμου του Ελληνισμού της Κύπρου, αγώνας αποτίναξης του αγγλικού ζυγού με μόνο σκοπό την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα πατρίδα, τη μητροπολιτική Ελλάδα, με μόνο σκοπό να μπορέσει να «στολίσει η γαλάζια μας σημαία τα χωριά και πολιτείες και ψηλά καμπαναριά» (όπως λέει και το άσμα του Παμμακάριστου Παπάσταυρου Παπαγαθαγγέλου). Ο αγώνας τον οποίον διεξήγαγε και του οποίου ως υπαρχηγός είχε το πρόσταγμα ήταν ένας αγώνας παλλαϊκός, ένας αγώνας που συνένωνε όλους τους Έλληνες της Κύπρου, αγρότες, εργάτες, μαθητές, νέους, γέρους και ηλικιωμένους, γυναίκες και άνδρες.
