Οι Κέλτες τελειώνουν τον αγγλικό μεσαίωνα

  Αλέκος Μιχαηλίδης   

Οι Εγγλέζοι ήταν ξεκάθαροι. Αστοί, εργάτες, πλούσιοι και φτωχοί έδωσαν ρητή λαϊκή εντολή στον Μπόρις Τζόνσον να προχωρήσει ακλόνητος και να υλοποιήσει το Brexit μέχρι την 31η Ιανουαρίου 2020. Μετά από τρία χρόνια, η βρετανική κυβέρνηση έχει ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα και ο βρετανικός λαός επανέλαβε το «Ναι» του δημοψηφίσματος για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο κι αν δακρύβρεχτα αναλύεται το αποτέλεσμα στην Κύπρο και σε άλλες χώρες, ο αγγλικός λαός αξιώνει εκ νέου την αυτόνομη πορεία της χώρας του. Κουτσιά καθαρισμένα…

Πέραν, όμως, από την ξεκάθαρη νίκη των Συντηρητικών, τα υπόλοιπα αποτελέσματα των βρετανικών εκλογών εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα και αποτελούν ευκαιρία για σοβαρές ανατροπές στα δεδομένα. Σοβαρές ανατροπές που θα απελευθερώσουν τους λαούς που επιβιώνουν υπό την αίρεση του Στέμματος και αυτού του μεσαίωνα που εγγυώνται το Λονδίνο, το Μπάκιγχαμ, το Ουέστμινστερ. Σοβαρές ανατροπές, φτάνει οι χώρες να ξεσπάσουν και να απαγκιστρωθούν από το «καρκίνωμα» που λέγεται Μεγάλη Βρετανία. Σοβαρές ανατροπές που αφορούν και την Κύπρο.

Σκωτσέζοι και Ιρλανδοί κρατούν πλέον στα χέρια τους την «ενότητα» της πάλαι ποτέ Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η σημαντική άνοδος 13 εδρών του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας (SNP) και οι συνολικές 48 που αποκτά στη νέα Βουλή των Κοινοτήτων επιτρέπουν στους Σκωτσέζους να επαναλάβουν το δημοψήφισμα για ανεξαρτησία. Πλέον, η «θαλπωρή» του Ηνωμένου Βασιλείου (άκου όνομα που χρησιμοποιούν στον 21ο αιώνα) εξαντλείται και η ηγεσία της Σκωτίας οφείλει να τολμήσει μία πράγματι ηρωική έξοδο προς την αυτοδιάθεση του λαού της. Άλλωστε, η πρωθυπουργός και ηγέτιδα του SNP Νίκολα Στέρτζιον δεσμεύτηκε για την επόμενη μέρα: «Δόθηκε πλέον εντολή για να προσφερθεί στον λαό της Σκωτίας η δυνατότητα να επιλέξει το μέλλον του» δήλωσε μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος.

«Οι Βρετανοί ζήτησαν Δημοκρατία και οι Εργατικοί το πλήρωσαν»: Συζήτηση με τον Κώστα Λαπαβίτσα

Συνέντευξη

Οι βρετανικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου σημαδεύτηκαν από τον θρίαμβο του Συντηρητικού Κόμματος του πρωθυπουργού Μπορις Τζόνσον, αλλά και το βατερλό των Εργατικών, του Τζέρεμι Κόρμπιν. Αποδείχθηκε επίσης ότι τα προγράμματα είχαν μικρή σημασία για τους βρετανούς ψηφοφόρους. Το κυριάρχο ερώτημα ήταν η θέση των κομμάτων σχετικά με το Brexit. Η Δεξιά του Τζόνσον είχε σαφή θέση υπέρ της εξόδου και πανηγύρισε. Η Αριστερά του Κόρμπιν είχε υποχωρήσει στη θέση για ένα δεύτερο δημοψήφισμα και το πλήρωσε, χάνοντας την στήριξη των χαμηλών στρωμάτων, παραδοσιακών ψηφοφόρων της, σε περιοχές - προπύργια. Για όλα αυτά, αλλά και την «αριστερή επιχειρηματολογία εναντίον της Ε.Ε.», συζητήσαμε στο ραδιόφωνο του TPP με τον οικονομολόγο Κώστα Λαπαβίτσα, που έχει ασχοληθεί εκτενώς με τη βρετανική πολιτική γύρω από το Brexit.

Θάνος Καμήλαλης, Κωνσταντίνος Πουλής

Nikos Libertas / SOOC

Υπενθυμίζεται ότι στις εκλογές της Πέμπτης, το κόμμα των Συντηρητικών εξασφάλισε με άνεση την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς συγκεντρώνει 363 έδρες, αυξημένες κατά 47 σε σχέση με τις τελευταίες εθνικές εκλογές, ενώ οι Εργατικοί συγκέντρωσαν, 203 έδρες σε σχέση με τις 262 που είχαν εξασφαλίσει στις τελευταίες εθνικές εκλογές, το 2017.

Το Brexit σέρνεται εδώ και χρόνια. Σέρνεται με έναν τρόπο που φαίνεται να έχει κουράσει ταυτοχρόνως, δημοσιογράφους, πολιτικούς και κοινό, ενώ την ίδια στιγμή είναι ένα θέμα εξόχως σημαντικό, τεράστιας πολιτικής, συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας.

Ο Κώστας Λαπαβίτσας έχει γράψει ένα βιβλίο για το θέμα αυτό: «The left case Against the EU», που παρουσιάζει τα επιχειρήματα ενός lexit όπως λέγεται, μιας αριστερής εκδοχής του brexit δηλαδή, και έχει αρθρογραφήσει συστηματικά για το ζήτημα και σ’ εμάς και βεβαίως σε πολλά άλλα αγγλόφωνα μέσα.

Ολόκληρη η συνέντευξη, στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη, στο ραδιόφωνο του TPP:

TPP: Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς αυτήν τη στιγμή και που συζητιέται τώρα, είναι ένα πολύ ηχηρό χαστούκι προς την πλευρά των Eργατικών και έχουμε συζητήσεις, που κινούνται προς την κατεύθυνση μιας κριτικής προς το πρόσωπο του Τζέρεμι Κόρμπιν. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από εκεί. Τι πιστεύετε ότι συνέβη με τους Εργατικούς; Ποιο ήταν το στοίχημα που έχασαν οι Εργατικοί; 

Κώστας Λαπαβίτσας: Είναι κατά ένα τρόπο, το πιο δύσκολο και το πιο πολύπλοκο θέμα πολιτικά και για το τι θα συμβεί στην πολιτική ζωή της Βρετανίας στο μέλλον και της Ευρώπης. Κατ’ αρχήν να πω ότι η συνολική ψήφος των Εργατικών δεν υποχώρησε ιδιαίτερα. Έπεσε, αλλά δεν υποχώρησε τόσο πολύ. Αυτό που έγινε, είναι ότι χάθηκε η εργατική ψήφος, η ψήφος του κόμματος δηλαδή στις εργατικές περιοχές του Βορρά. Εκεί που ήταν τα μεγαλύτερα κέντρα επιρροής του Εργατικού κόμματος, την εργατική τάξη του Βορρά, αλλά και πιο κάτω στο κέντρο της χώρας, εκεί υπήρξαν και μεγαλύτερες απώλειες. Οι απώλειες δηλαδή είναι στην εργατική τάξη. Στον ιστορικό παράγοντα στήριξης του Εργατικού κόμματος. Όχι συνολικά στην ψήφο του εργατικού κόμματος στη χώρα. Αυτό έχει τη σημασία του.

Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας: Ο Corbyn ηττήθηκε γιατί εγκατέλειψε τη μάχη για το Brexit στον Johnson...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας-

«Νοημοσύνη ικανή για να κατανοήσεις...

Αρκετό θάρρος για να θέλεις...

Ικανή δύναμη για να αναγκάσεις...

Αν οι ιδέες μας για μια νέα κοινωνία είναι κάτι περισσότερο από ένα όνειρο,

οι παραπάνω τρεις ιδιότητες πρέπει να ζωντανεύουν την πλειοψηφία

των εργαζόμενων ανθρώπων: και τότε, λέω, το πράγμα θα γίνει»

William Morris (1834 – 1896)

Communist Party of Great Britain - CPGB

«Στην πραγματικότητα, ο αποφασιστικός λόγος για τον οποίο οι Εργατικοί έχασαν τις εκλογές, είναι ότι τα τελευταία τρία χρόνια από το να είναι ένα κόμμα που δεσμεύεται να σεβαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Brexit, έγινε το κόμα του Remain (Παραμένουμε). [...]
Στις εθνικές εκλογές του 2017, το Εργατικό Κόμμα υπό την ηγεσία του... Corby επέτυχε τη μεγαλύτερη εκλογική αύξηση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποδεχόμενο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και συνδέοντας την ενέργεια υπερψήφισης του Brexit με ένα πολιτικό μανιφέστο που υποσχέθηκε ριζική αλλαγή για την εργατική τάξη.
Σε αυτές τις εκλογές, οι Εργατικοί πρόβαλαν ακόμα πιο ριζοσπαστικές πολιτικές προτάσεις αλλά δεν μπόρεσαν να παρουσιαστούν πειστικά ως το κόμμα του μετασχηματισμού, διότι ταυτόχρονα δραστηριοποιήθηκαν στην αγνόηση και την ανατροπή της ψήφου υπέρ του Brexit»

► 13 Δεκέμβρη 2019, «Οι Άγγλοι μετάνιωσαν!»... «Εκατομμύρια Άγγλων διαδηλώνουν εναντίον του Brexit!»... «Μεγαλώνει η θέληση για παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση»

Οι Βρετανοί Εργατικοί έγιναν «woke» και ψάχνουν την ψήφο τους

Οι Βρετανοί Εργατικοί έγιναν «woke»[1] –και τώρα ψάχνουν την ψήφο τους

Του Τόμπι Γιάνγκ*

Η απόλυτη επικράτηση των Συντηρητικών στις χθεσινές γενικές εκλογές της Βρετανίας δεν αποτελεί έκπληξη, ιδίως για όσους συμμετείχαν σε προεκλογικές εκστρατείες στις περιοχές του “Κόκκινου Τείχους”.

Έτσι αποκαλούμε μια πυκνή σειρά εκλογικών περιφερειών στην Μέση και την Βόρεια Αγγλία, μερικές από τις οποίες ελέγχει το Εργατικό Κόμμα εδώ και 75 χρόνια. Μονοεδρικές όπως το Πέννυστοουν ή το Στόκμπριτζ στο Σέφιλντ, κάποτε έδρα της βρετανικής βιομηχανίας χάλυβα, ή το Μπίσοπ Ώκλαντ στο Ντάραμ, πρώην πόλη ανθρακωρύχων. Και οι δυο, θα περάσουν σε αυτές τις εκλογές στους «Μπλε», όπως συνέβη και με άλλες έδρες σε μεταβιομηχανικές περιοχές που άλλοτε ήταν προπύργια των Εργατικών. Το “Κόκκινο Τείχος’, έτσι, δεν είναι και πια τόσο “κόκκινο” όσο με “μπλε και κόκκινα τούβλα”, σαν πίνακας του Μοντριάν. Ήταν οι ψηφοφόροι αυτών των περιοχών, πολλοί απ’ τους οποίους εργάζονται σε θέσεις χαμηλόμισθων και μένουν σε σπίτια της κοινωνικής κατοικίας, που έδωσαν στους Συντηρητικούς του Μπόρις Τζόνσον τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών από τις εκλογές του 1983.

Αυτό, δεν σημαίνει ότι συμπαθούν και πολύ ξανθό, ευτραφή ηγέτη των Συντηρητικών με την χαρακτηριστική κώμη. Ένας φίλος μου είχε θέσει υποψηφιότητα με τους Συντηρητικούς στο Νιουκάστλ του Βόρειου Τάιν, όπου ο υποψήφιος των Εργατικών είχε επικρατήσει με προβάδισμα 10.000 ψήφων στις εκλογές του 2017, και έτσι χτύπησα ορισμένες πόρτες στηρίζοντας την υποψηφιότητά του κατά την εβδομάδα που μας πέρασε. Σ’ όποιον και να μίλησα, εκεί, θα ψήφιζε Τόρις. Αρκετοί, απλά ήθελαν να «τελειώνουμε με το Μπρέξιτ», όπως επαναλάμβανε ασταμάτητα και η εκστρατεία των Συντηρητικών καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των έξι βδομάδων. Άλλοι, απλώς αντιπαθούσαν εντελώς τον ηγέτη των Εργατικών.

«Οι περισσότεροι γνωστοί μου που ήταν κάποτε ένθερμοι υποστηρικτές των Εργατικών, σήμερα δεν θέλουν να τους ψηφίσουν με τίποτα εξαιτίας του Τζέρεμι Κόρμπιν», λέει ο Στηβ Χάρτ, που είναι μηχανικός: «Δεν είναι πια το κόμμα μας αυτό, μπορεί το όνομά του να έχει μείνει το ίδιο, ωστόσο πλέον είναι κάτι το εντελώς ξένο».

ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΌ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ Μ. ΒΡΕΤΑΝΊΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ BREXIT!

ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΌ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ Μ. ΒΡΕΤΑΝΊΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ BREXIT!

Ευτυχώς εμείς με Κούλη και Αλέξη είμαστε αλυσοδεμένοι κάτω από τη στιβαρή ηγεσία της Μέρκελ!!!

Ανόητοι Βρετανοί...

ΘΡΉΝΟΣ ΚΑΙ ΚΟΠΕΤΟΣ ΣΕ ΣΚΑΪ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΟΥΣ ΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΏΝ...

Από Tilemachos Chormovitis

Tα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών στην Μ.Βρετανία σημαίνουν το τέλος για την πολιτική συμμορία των Remainers. Παρότι είχε κεντρώο και μετριοπαθή μανδύα, στην πραγματικότητα ήταν το πιο αντιδημοκρατικό, ελιτίστικο, αντιδραστικό και προδοτικό κίνημα που έχει εμφανιστεί σε δυτική χώρα εδώ και πολλές δεκαετίες. Μέχρι πριν λίγα χρόνια , οι στόχοι και οι μέθοδοι των Remainers θα ήταν αδιανόητοι για μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, και όμως στην Ευρώπη της ΕΕ, όπου η λαϊκή ετυμηγορία είναι απλά μια ενοχλητική λεπτομέρεια στα μεγαλεπήβολα πλάνα των ευρωκρατών , το είδαμε κι αυτό.

Οι άνθρωποι αυτοί, με την στήριξη των ΜΜΕ, μεγάλου μέρους της βρετανικής ελιτ και της ΕΕ χρησιμοποίησαν κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, για να εμποδίσουν το Brexit. Η περιφρόνηση τους για τον βρετανικό λαό και τις αποφάσεις του ήταν εξοργιστική, δεν ντρέπονταν να ζητούν δεύτερο δημοψήφισμα γιατί απλά δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα του πρώτου, εμπόδισαν για μήνες τις εκλογές γιατί ήξεραν πως θα τις χάσουν, δεν δίστασαν να υπονομεύσουν την διαπραγματευτική προσπάθεια της χώρας τους και είχαν απευθείας συνομιλίες με αξιωματούχους της ΕΕ, παρέλυσαν τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και έκαναν περίγελο την Μ.Βρετανία σε όλον τον κόσμο. Και όλα αυτά επειδή ήθελαν να μείνει η χώρα τους στην ΕΕ με το έτσι θέλω και ας μην το ήθελαν οι ίδιοι οι Βρετανοί. Ευτυχώς με τις χθεσινές εκλογές οι περισσότεροι από αυτούς τους απίθανους τύπους έχασαν τις έδρες τους και ανήκουν πια στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Του χρόνου τέτοια εποχή, ούτε που θα θυμόμαστε τα ονόματα του John Bercow, της Αnna Soubry, ή του Dominic Grieve.

Ποιοι και γιατί θέλουν την “κεφαλή επί πίνακι” του Μπόρις Τζόνσον;

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Έχουν λυσσάξει στην κυριολεξία οι κύκλοι του ισχυρού διεθνοποιημένου και ιδιαίτερα του χρηματιστικού κεφαλαίου στην Βρετανία αλλά και οι ιθύνοντες των Βρυξελλών και του Γερμανογαλλικού άξονα, εναντίον του σημερινού Βρετανού πρωθυπουργού Μπ. Τζόνσον και ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι.

Ο λόγος φυσικά του μένους τους κατά του Τζόνσον, δεν είναι τόσο ο υπερσυντηρηρητισμός του αλλά σχεδόν αποκλειστικά η “εμμονική” προσήλωσή του στο Brexit.

Οι πιο ισχυροί κύκλοι του διεθνοποιημένου χρηματιστικό κεφαλαίου στην Βρετανία, φοβούνται για τα κέρδη τους και τον ευρωπαϊκό τους ρόλο από μιά έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε.

Το ίδιο και οι Βρυξέλλες και κυρίως οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι της Γερμανίας, τρέμουν την έξοδο της Βρετανίας, γιατί μιά τέτοια έξοδος, αν μάλιστα αποβεί επιτυχής και έχει μεσοπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, το οποίο μάλλον και θα συμβεί, τότε θα διαμορφώσει ένα θετικό παράδειγμα και για άλλες χώρες και μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την επιτάχυνση της διάλυσης της ψευδώνυμης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άλλωστε Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Βρετανία και έχοντας μάλιστα απέναντί της τις ΗΠΑ, είναι αδύνατο να σταθεί.

Πέραν αυτού, εκείνο που τρέμουν ακόμα περισσότερο οι Βρυξέλλες, το Γερμανικό κατεστημένο και το χρηματιστικό κεφάλαιο της Ε.Ε, είναι να μην τροφοδοτήσει το Brexit μιά αλυσιδωτή ανταρσία των μικρότερων χωρών με αίτημα την έξοδό τους από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.

Όταν οι Βρετανοί “χώριζαν” στη μέση το Αιγαίο το 1943! Ο χάρτης που “ξεπατίκωσε” ο Ερντογάν

Ο χάρτης ανήκει στην προσωπική συλλογή του Κανέλλου Ντόντου και εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο Βέροιας. Τι δείχνει, το περιγράφει ο ίδιος κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον:

“Βρετανικός στρατιωτικό χάρτη του 1943 ο οποίος ανήκει στην προσωπική μου συλλογή, και εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο της Βέροιας με ιδιαίτερη σημασία. Στον χάρτη αυτό αφενός οι Βρετανοί χωρίζουν τουλάχιστον από το 1943 το Αιγαίο Πέλαγος στην μέση, αφετέρου ακριβώς τον ίδιο χάρτη κατασκεύασε για την ”γαλάζια πατρίδα” που ονειρεύεται και ο Ερντογάν.Αυτός λοιπόν ο βρετανικός στρατιωτικός χάρτης από το 1943 (ΠΡΟΣΟΧΗ) πάνω στην διαχωριστική γραμμή αναγράφει προς ανατολάς ‘’ASIATIC LAYER’’ και ‘’EUROPEAN LAYER’’……τίποτα τυχαίο……

  

Συνταρακτικές αποκαλύψεις για τη συμμετοχή των Βρετανών στον Αττίλα

Είναι συνταρακτικά όσα αποκαλύπτονται από άκρως απόρρητο έγγραφο του τότε αρχηγού της ΓΕΕΦ και στην ουσία επιβεβαιώνουν τις φήμες της εποχής

Δύο παράγραφοι στον χθεσινό Καλλισθένη στην voria.gr, για τη συμμετοχή και Βρετανών στον Αττίλα, μου έδωσαν το έναυσμα να αναζητήσω το σχετικό έγγραφο της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου.

Πρόκειται για την αποκάλυψη από το δημοσιογράφο Λουκά Δημάκα, ενός άκρως απόρρητου εγγράφου, με ημερομηνία 9 Αυγούστου 1974 (το υπογράφει ο τότε αρχηγός της ΓΕΕΦ υποστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης) που αναφέρει στοιχεία για στρατιωτική δράση της RΑF και των βρετανικών βάσεων στο νησί εις βάρος των Eλληνοκυπρίων και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα", στις 15 Οκτωβρίου 2005.

Είναι συνταρακτικά όσα αποκαλύπτονται, και στην ουσία επιβεβαιώνουν τις φήμες της εποχής εκείνης περί συμμετοχής και Βρετανών πιλότων -που τους πρόδωσε αρχικώς η ευστοχία στους βομβαρδισμούς, σε αντίθεση με τους τότε παντελώς ανυπόληπτους Τούρκους πιλότους, τελευταίους πάντα στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ- αλλά και η διάδοση ότι ήδη στα χέρια των Κυπριακών αρχών βρίσκονταν οι σοροί δύο Βρετανών πιλότων, μετά την κατάρρευση τουρκικού αεροπλάνου.

Και αν τότε, αυτά προέρχονταν από φήμες, το αναφερόμενο έγγραφο, παραθέτει σημαντικά, όπως αναφέρεται, «εξακριβωμένα στοιχεία εις βάρος των Βρετανών» για τη στρατιωτική τους δραστηριότητα κατά των Ελληνοκυπρίων τις πρώτες ημέρες των εχθροπραξιών όπου και κρίθηκε ουσιαστικά η έκβαση της εισβολής.

Πρόκειται, σύμφωνα με όσα αναφέρονται, για στρατιωτική δραστηριότητα όχι απλώς υποστήριξης του Αττίλα, αλλά κυρίως για υποκατάστασή του σε βομβαρδισμούς από αέρα και θάλασσα και για ενεργό χρήση των βρετανικών βάσεων στο νησί προς αυτή την κατεύθυνση. Χρησιμοποίησαν μάλιστα και τα σήματα της Ειρηνευτικής Δύναμης για κάλυψη!

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ορισμένα από τα στοιχεία είναι προϊόν κατασκοπευτικής δράσης -και συνοδεύονταν, τότε, από τα σχετικά ντοκουμέντα- ενώ άλλα αποτελούν μαρτυρίες ή εκτιμήσεις περιστατικών "με ονοματεπώνυμο". Παραθέτω ορισμένα από τα «εξακριβωμένα στοιχεία» που καταγράφει στην αναφορά του ο τότε αρχηγός της ΓΕΕΦ υποστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης για την ανάμειξη των Βρετανών:

Η Βρετανία πλασάρει συνταγή Τσαβούσογλου για ΑΟΖ – Φυσικό Αέριο

Του Παύλου Ξανθούλη από τον Φιλελεύθερο 

Συνταγή Τσαβούσογλου, για σύσταση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων, με φόντο τη συνδιαχείριση του φυσικού αερίου και πρόσχημα την αποκλιμάκωση της έντασης, πλασάρει σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», το Φόρεϊν Όφις, προτάσσοντας την ανάγκη «διαλόγου» και ζητώντας από σημαίνοντες κύκλους της Ε.Ε. να βάλουν στο περιθώριο τις προθέσεις επιβολής μέτρων κατά της Τουρκίας. Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, το Λονδίνο διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι «ο διάλογος» είναι η ενδεδειγμένη οδός προκειμένου να λυθεί το ζήτημα που προέκυψε στην «ανατολική Μεσόγειο» και «όχι η λήψη μέτρων που θα μπορούσε να οδηγήσει «σε ανεπανόρθωτη ζημιά» τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Με άλλα λόγια, το Λονδίνο επιδιώκει όπως η Τουρκία μείνει ατιμώρητη για τις «έκνομες ενέργειές της», από την Ε.Ε., στην οποία μάλιστα σερβίρει τις προτάσεις Τσαβούσογλου ως «μια λογική βάση» για λύση του ζητήματος που προέκυψε. Και έχει προφανώς και την απαίτηση η Λευκωσία να τις αποδεχθεί.

Όπως συναφώς πληροφορούμαστε, η Βρετανία κατέστησε κοινωνούς των θέσεών της, συγκεκριμένα κράτη-μέλη, καθώς και επίσημους της Ε.Ε. Εκδήλωσε παρεμβάσεις σε διπλωματικό επίπεδο, με προφανή στόχο να φρενάρει την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας ή έστω να «ξεδοντιάσει» τα δρομολογούμενα μέτρα.

Στο πλαίσιο αυτό, Βρετανοί διπλωμάτες έθεσαν δύο επιχειρήματα προκειμένου να πείσουν για τη δήθεν «ορθότητα» των θέσεών τους:

1.    Υποστήριξαν ότι ενδεχόμενα ισχυρά μέτρα κατά της Τουρκίας θα αυτοεγκλωβίσουν την Ε.Ε. σε μια διαδικασία που δύσκολα θα μπορεί να ανακληθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ευρωτουρκικές σχέσεις, φροντίζοντας να υπενθυμίσουν και τη συμφωνία Βρυξελλών-Άγκυρας στο προσφυγικό, που ως γνωστόν καίει τα κράτη-μέλη και κυρίως τη Γερμανία.

2.    Παράλληλα, διατύπωσαν τον ισχυρισμό ότι εάν ληφθούν ισχυρά μέτρα κατά της Τουρκίας, τότε ίσως δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά αποκτά πλεονέκτημα, κάτι που σύμφωνα με τους Βρετανούς δεν είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει εποικοδομητικά τόσο για την εκτόνωση της έντασης, όσο και για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Το γελαστό παιδί!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη:

Άγιε μου Μπόμπι Σαντς, που μαρτύρησες σαν σήμερα έχε υπό την σκέπη σου τους πολιτικούς κρατούμενους ετούτου του ανέραστου κόσμου.... 

Ο θρυλικός απεργός πείνας που πέθανε στη φυλακή για να χαρακτηριστεί πολιτικός κρατούμενος. Συνολικά πέθαναν 10 απεργοί πείνας του IRA, αφού η Θάτσερ δεν υποχωρούσε...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Σε μια επετειακή εκδήλωση στο Λονδίνο με την ευκαιρία της λήξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Κύπριος ιστορικός πλησιάζει τον παραφορτωμένο από διάσημα και παράσημα Βρετανό Στρατάρχη, τον Τζον Χάρτινγκ:

-«Στρατάρχα μου», του λέει ο Κύπριος, «αν μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος πίσω, ποιους θα επιθυμούσατε, πιο πολύ, να συναντήσετε, και γιατί;»…

-Τον δικό σας, τον Κυριάκο Μάτση… Χωρίς αμφιβολία! Αυτός ήταν γενναίος και στο πνεύμα του και στην καρδιά του, τον έχω ζήσει από κοντά, μίλησα μαζί του και μου έδωσε ένα-δυο αξέχαστα μαθήματα ο Κυριάκος Μάτσης! Μ’ έκανε να ψάξω στην ελληνική γραμματεία – μεταφρασμένη στ’ Αγγλικά – για να ξαναδώ αυτόν τον μεγάλο λόγο που είπε σʾ εμένα τον ίδιο, με ξαναμμένο το πρόσωπό του και κτυπώντας το χέρι του στο Τραπέζι μου: “Oυ περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής”!

-Ποιον άλλον, Στρατάρχα μου, θα θέλατε να συναντήσετε;

-«Τον Μιχαλάκη Καραολή, διάλεξα να αναγγελθεί η θανατική καταδίκη του στην Εθνική Επέτειό σας, στις 28 Οκτωβρίου ʾ55, κι αυτός προχωρούσε αγέρωχος προς την αγχόνη, σαν να μη συνέβαινε οτιδήποτε! Φαίνεται ότι έδινε θάρρος σ’ όλους, πήγαινε στην αγχόνη και τραγουδούσε!… Δεν μου έφευγε η ιδέα ότι ήταν αδύνατο να τους καταβάλουμε»…

Αυτά, λοιπόν, ο Στρατάρχης του Πεδίου Μάχης, ο Σερ Τζον Χάρτινγκ… Ο αιμοβόρος, όπως τον αποκαλούσαν οι υφιστάμενοί του! Πολεμώντας, τον Νιόβρη του ʾ42 στην Αφρική, ο Χάρτινγκ τράβηξε το περίστροφό του κι εκτέλεσε στην αφρικανική άμμο έναν καλό φίλο του, Ταγματάρχη, επειδή ο Ταγματάρχης καθυστέρησε λίγα λεπτά να παρουσιαστεί στο πόστο του! Αυτά, βέβαια, αφορούν τον ίδιο και τις μεθόδους ηγεσίας που εφάρμοζε...