ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ ΜΟΥ ΚΛΕΙΩ…..

Σαν σήμερα το 1921 οι Κεμαλικοί έστελναν στην κρεμάλα την πνευματική και οικονομική ηγεσία του Ποντιακού Ελληνισμού, με σκοπό να απορφανίσουν από τα στηρίγματά του τον απλό λαό, να τον οδηγήσουν στην απόγνωση και να τον αφανίσουν!

Σε σχετική ανάρτηση της Αρχοντούλας Κωνσταντινίδου διαβάζουμε:

«Σαν σήμερα, 21 Σεπτεμβρίου 1921, η θλιβερή επέτειος του απαγχονισμού των καταδικασθέντων Ποντίων από τα δικαστήρια της Αμάσειας. Από τους174 καταδικασθέντες, οι 69 κρεμάστηκαν στην πλατεία της Αμάσειας έπειτα από παρωδίες δίκης και παρουσία ψευδομαρτύρων. Η επιλογή της πόλης δεν ήταν τυχαία. Όφειλε να είναι μακριά από τα παράλια, όπου υπήρχαν τα προξενεία των"Μεγάλων Δυνάμεων"...»

Από τα ελάχιστα γράμματα των καταδικασθέντων προς τους οικείους τους που διασώθηκαν είναι και το συγκλονιστικό σημείωμα του εμπόρου Αλέξανδρου Ακριτίδη:

«Γλυκυτάτη μου Κλειώ,

Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι, περί τους 100 από διάφορα μέρη. Έχει αποφασισθεί ο δια της κρεμάλας θάνατος.

Αύριον θα πηγαίνουν οι 60, μεταξύ αυτών οι 5 Τραπεζούντιοι και θα γίνει ο δι’ αγχόνης θάνατος.

Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή, ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς και σε σας να δώσει ευλογίαν και υπομονήν και άλλο κακόν να μη δοκιμάσητε.

Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός να μη χαλάσετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή. Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν.

Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ.

Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά, τον Γέργον να τελειώσει το σχολείον και να γίνει καλός πολίτης.

Τον Γιάννην ας τον έχει μαζί του στη δουλειά.

Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο, την Βαλεντίνην να την μάθης ραπτικήν.

Την Φωφών να μη χωρίζεσαι εν όσω ζεις.

Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τας οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.

Ο παπα Συμεών ας με μνημονεύσει εν όσω ζη.

Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον, 5 λίρες στην Μέριμναν, 5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον.

Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι.

Αντίο, βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου

ο υμέτερος

Αλ. Γ. Ακριτίδης»

ΠΗΓΗ:ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Ο δημοκρατικός πατριωτισμός μόνη διέξοδος

Του Γιώργου Καραμπελιά

Οι πολλαπλές προκλήσεις και κρίσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα με κυριότερες, σήμερα, την κρίση του κορωνοϊού, την οικονομική συρρίκνωση που τη συνοδεύει, την έξαρση του μεταναστευτικού με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της Μόριας και κατεξοχήν την πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση, που μας οδήγησε στα πρόθυρα της στρατιωτικής σύγκρουσης, αποκάλυψε για μια ακόμα φορά την πραγματική φύση των πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων. Για όλα αυτά έχουμε γράψει επανειλημμένα και συστηματικά, ίσως και ad nauseam. Πρόσφατα ασχολήθηκα συστηματικά  με το πρόβλημα και την ιδιαιτερότητα του λεγόμενου «πατριωτικού χώρου» και των πολιτικών εκφράσεων και ομαδοποιήσεών του, τέτοιου που συγκροτήθηκε σε μεγάλη κλίμακα από τα μνημονιακά χρόνια και μετά (βλέπε        ​«Κορωνοϊός, Αριστερά, Δεξιά και δημοκρατικός πατριωτισμός»​​). Και όμως είναι ανάγκη να επανέλθουμε,  καθώς η ιδεολογική και πολιτική αποσαφήνιση του χαρακτήρα του συνεχίζεται.

Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ο πατριωτικός χώρος περιελάμβανε τρεις πτέρυγες, μία αριστερά, μία δεξιά και μια κεντρική πτέρυγα, υπέρβασης της Αριστεράς και της Δεξιάς, την οποία έχουμε αποκαλέσει πτέρυγα του δημοκρατικού πατριωτισμού, πόσο μάλλον που η «πατριωτική Δεξιά» όσο και η «πατριωτική Αριστερά» είναι κατά βάθος βαθύτατα αντιδημοκρατικές.

Και έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές πως μόνο η ενίσχυση του δημοκρατικού πατριωτισμού μπορεί να απαντήσει  στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας συνολικά, με τη συγκρότηση ενός αληθινά αντιπολιτευτικού πόλου απέναντι στο σημερινό μονοπολικό –ιδεολογικά και πολιτικά–  σύστημα. Εξάλλου ο Σύριζα και το ΚΙΝΑΛ αντιπροσωπεύουν απλώς παραπληρωματικές εκφράσεις του κεντρικού πολιτικού πόλου που συγκροτεί η συμμαχία Δεξιάς και σημιτικής Κεντροαριστεράς, την οποία εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Όταν η αυτογελοιοποίηση κρύβεται πίσω από την αποκλιμάκωση

Μαργαρίτης Γιώργος

19

Το Oruc Reis επέστρεψε μετά από καιρό στο λιμάνι της Αττάλειας για ανεφοδιασμό και επισκευές. Ίσως δε και για διπλωματικούς λόγους. Προηγουμένως, για έναν ολόκληρο μήνα είχε εγγράψει σοβαρούς τίτλους ιδιοκτησίας σε μια τεράστια θαλάσσια ζώνη το μεγαλύτερο μέρος της οποίας –όπως και να διαβάσουμε το διεθνές δίκαιο– ανήκει εν δυνάμει στην Ελλάδα, όπως επίσης και στην Κύπρο. Με απλά λόγια εμείς μιλάμε για αποκλιμάκωση κι αυτό έχει ολοκληρώσει με το παραπάνω την πολιτική αποστολή του.

Η ελληνική κυβέρνηση, και σε αυτήν την περίπτωση, έδειξε μεγαλοψυχία. Μόλις το τουρκικό ερευνητικό πλοίο επέστρεψε στο λιμάνι όλα όσα είχε διαπράξει προηγουμένως ξεχάστηκαν μονομιάς. Ξεχάστηκαν με τον ίδιο τρόπο που, νωρίτερα, είχαν ξεχαστεί οι "κόκκινες γραμμές" και τα άλλα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων.

Οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, Ελλάδας και Τουρκίας, ξεκίνησαν, κάτω από τη αιγίδα και την επίβλεψη του ΝΑΤΟ. Για να γίνει αυτό εφικτό η Ελλάδα εμμέσως πλην σαφώς αποδέχθηκε την "κοινή ευθύνη" για την όξυνση και συμφώνησε στην αμοιβαία αποκλιμάκωση. Αποδέχθηκε δηλαδή το θύμα της επίθεσης να εξισωθεί με τον θύτη και ο επιτιθέμενος να στιγματιστεί όσο και ο αμυνόμενος!

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση ως προς τις τουρκικές επιδιώξεις η Άγκυρα φρόντισε να στείλει πλωτό γεωτρύπανο για κλιμάκωση των ερευνών σε σημείο που βρίσκεται πολύ νότια της Πάφου. Με την κίνηση αυτή πιστοποίησε για άλλη μια φορά ότι η Αθήνα αδιαφορεί πλήρως για την τύχη της Κυπριακής Δημοκρατίας. "Κείται μακράν" κατά το λεγόμενο του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου.

Η χαμένη τιμή της Βρετανικής Δικαιοσύνης

Ο άνθρωπος που η CIA απήγαγε, σοδόμισε και βασάνισε, «ξαναδικάστηκε» την Παρασκευή και φιμώθηκε και πάλι, στο δικαστήριο του Ολντ Μπέιλυ, αυτή τη φορά από τους Βρετανούς. Ασάνζ προς τη δικαστή: «Κυρία μου, δεν θα σας επιτρέψω να λογοκρίνετε ένα θύμα βασανιστηρίων, μέσα σε αυτό εδώ το δικαστήριο».

Λαμπρινή Θωμά

Αν υπήρξε μια κατάθεση που να ξεχωρισε την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου στην ακροαματική διαδικασία για την έκδοση ή μη του Τζούλιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ, ήταν η κατάθεση που δεν έγινε. Η κατάθεση του Χαλίντ αλ-Μάσρι. Η υπόθεσή του αναφέρθηκε πολλές φορές σε ετούτη την αίθουσα.

Η πρώτη προσπάθεια της υπεράσπισης του Ασάνζ να διαβαστεί στην αίθουσα, δημοσίως, η κατάθεσή του Χαλίντ αλ-Μάσρι, δεν είχε αποτέλεσμα. Σκόνταψε στους εισαγγελείς των ΗΠΑ που δεν ήθελαν να ακουστούν όσα «υποστήριζε» για τη φρίκη, τα βασανιστήρια που υπέστη. Η υπεράσπιση του Ασάνζ αποφάσισε να τον φέρει, λοιπόν, στην αίθουσα, ως μάρτυρα υπεράσπισης, ευφυώς αποφεύγοντας το πρόβλημα. Εχθές, λοιπόν, Παρασκευή, μετά τον πρώτο μάρτυρα, μάθαμε ότι θα κατέθετε ο ίδιος ο κύριος αλ-Μάσρι. Έγινε μια μικρή διακοπή για να φτάσει στην αίθουσα η διερμηνέας που θα αναλάμβανε να μεταφράσει την εξέταση και αντεξέταση, και μας ενημέρωσαν ότι ο χρόνος της θα ήταν αυστηρά τριάντα λεπτά.

Με την επιστροφή στη διαδικασία, οι διώκτες του Ασάνζ, εκπρόσωποι των ΗΠΑ, έβαλαν ξανά τις ίδιες ενστάσεις. Δεν ίδρωσε το αυτί τους από τις αναφορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που δικαίωσε τον Χαλίντ αλ-Μάσρι. «Δεν δεχόμαστε όσα δεχθηκαν εκεί», ήταν η απάντηση. Με δεδομένο ότι υπεύθυνη για τα βασανιστήρια , επικεφαλής του black site και των 13 πρακτόρων της CIA που εμπλέκονταν στη φρίκη που υπέστη ο Χαλίντ αλ-Μάσρι ήταν η σημερινή διευθύντρια της CIA Τζίνα Χάσπελ, δεν μπορούσες να περιμένεις κάτι διαφορετικό από αυτούς. Μπορούσες όμως, από τη δικαστή. Μπορούσες αλλά δεν… Οι ενστάσεις των αμερικάνων έγιναν δεκτές.

19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1834. - Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΚΡΙΤΖΑΛΗΣ, ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ.

Του  

Γιάννη  Κιουλέκα

Η άγνωστη επανάσταση των οπλαρχηγών στη Μεσσηνία του 1834. Η πρώτη κοινωνική επανάσταση μετά την δημιουργία ελληνικού κράτους!

«Απεφασίσαμε, να ανακτήσωμεν τα πολιτικά μας δίκαια δια της δυνάμεως, του μόνου και τελευταίου μέσου προς εδραίωσιν του καταπιεζομένου λαού». 

Έτσι δήλωναν οι εξεγερμένοι αγωνιστές του Εικοσιένα απέναντι στην Αντιβασιλεία του Όθωνα το καλοκαίρι του 1834.

«Απεφασίσαμε, να ανακτήσωμεν τα πολιτικά μας δίκαια δια της δυνάμεως, του μόνου και τελευταίου μέσου προς εδραίωσιν του καταπιεζομένου λαού». 

Έτσι δήλωναν οι εξεγερμένοι αγωνιστές του Εικοσιένα απέναντι στην Αντιβασιλεία του Όθωνα το καλοκαίρι του 1834. 

Αυτοί που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας βρέθηκαν στο περιθώριο, εκτός στρατού που συγκροτήθηκε από Βαβαρούς «μισθοφόρους» (ακόμη και στελέχη του αμφισβητούσαν την ποιότητά τους καθώς τους μάζεψαν… στον δρόμο). 

Βρέθηκαν εκτός αξιωμάτων, εν ολίγοις εκτός όχι μόνο υλικής αλλά και ηθικής επιβράβευσης για τις προσπάθειές τους ενάντια στους Τούρκους.

Ήταν ο καιρός που ο Κολοκοτρώνης βρέθηκε στη φυλακή καταδικασμένος σε θάνατο. 

Ήταν η εποχή που η κεντρική εξουσία, οι τρεις αντιβασιλείς που είχαν την επιτροπεία του ανήλικου Όθωνα, επιζητούσαν έσοδα αδιαφορώντας για τους ντόπιους και πώς κατάφερναν να επιβιώσουν με τη σοδειά ή τα ζώα τους. 

Νομοθετούσαν αδιαφορώντας για το πού θα λογοδοτήσουν ξεσηκώνοντας λαϊκή αντίδραση. 

Ήταν συνάμα η ίδια εποχή που οι μηχανορραφίες στην πολιτική σκηνή έδιναν και έπαιρναν για την επιρροή των Μεγάλων Δυνάμεων…

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΛΑΜ - Ι. ΜΑΖΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο καθηγητής γεωπολιτικής Ι. Μάζης και ο πολιτικός αναλυτής Ι. Μιχαλέτος αναλύουν τον χαρακτήρα του Ισλάμ και τη προοπτική του στον δυτικό κόσμο ως πολιτικό σύστημα.

Ο καθηγητής κ. Ι. Μάζης αποκαλύπτει το σκοπό που εξυπηρετεί η αφομοίωση μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στις χώρες της Δύσης.

Κώστα Γεωργάκη... Είσαι η φωτεινή περίληψη του δράματος μας...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Ντύθηκες γαμπρός φωταγωγήθηκες σαν έθνος.

Έγινες ένα θέαμα ψυχής ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.

Είσαι η... φωτεινή περίληψη του δράματος μας,

τα χέρια μας προς την Ανατολή και τα χέρια μας προς τη Δύση.

Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια τ’ αναστάσιμο φως

κι ο επιτάφιος θρήνος μας.

Νικηφόρος Βρεττάκος

«Η Θέα του Κόσμου»... Αυτοπυρπόληση

Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970

Ιταλία, Γένοβα 19 Σεπτέμβρη 1970...

Ο 22χρονος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης διαμαρτυρήθηκε με την αυτοπυρπόλυσή του για την αμερικανοκίνητη δικτατορία στην Ελλάδα.
Στον πατέρα του άφησε το ακόλουθο γράμμα (με πιστή τήρηση σύνταξης, στίξης κι ορθογραφίας):

«Αγαπημένε μου πατέρα, σε παρακαλώ συγχώρα με χωρίς να κλάψης. Ο γυιός σου δεν είναι ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους ίσως με περισσότερο φόβο. Φίλησε το χώμα της πατρίδας για μένα. Μετά από τρία χρόνια καταπίεσης, δεν μπορώ ν’ αντέξω άλλο. Δεν θέλω εσύ να αντιμετωπίσης κανένα κίνδυνο γι αυτή μου την πράξη, αλλά δεν μπορώ ούτε να σκεφθώ ούτε να ενεργήσω αν δεν είμαι ελεύθερος. Ζήτω η Δημοκρατία, Κάτω η Τυραννία. Η πατρίδα μας που γέννησε την ελευθερία θα εξαφανίση τους τυράννους.

Συγχώρα με αν μπορείς
ο Κώστας σου»

Με τον θάνατο του Κώστα Γεωργάκη έγινε φανερό σε όλους πως το φασιστικό εγκληματικό χέρι δούλευε ασταμάτητα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, φανερά και κρυφά, για να διαλυθεί το αντιφασιστικό κίνημα στην Ιταλία.

Στο «ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΔΕΛΤΙΟ» αρ. 11, του Α.Μ.Ε.Ε. στην Ιταλία, τον Οκτώβρη του 1970, τα στοιχεία που παρατίθενται είναι χαρακτηριστικά του κλίματος εκείνης της περιόδου:
«Με τον θάνατο του Γεωργάκη μπόρεσαν να βγουν στο φως ορισμένες μόνο από τις πτυχές του εγκληματικού φασιστικού οργίου και κύρια τις δυνατότητες που διαθέτουν οι φασιστικές υπηρεσίες (Προξενεία κ.λ.π.) για τον χαφιεδισμό και την παρακολούθηση των ελλήνων αντιφασιστών, καθώς και τα μέσα που διαθέτει και τους τρόπους που χρησιμοποιεί το φασιστικό καθεστώς για τον εκβιασμό και την απελπιστική τρομοκράτηση τους...».

Την ημέρα της κηδείας του Κώστα η χούντα της Αθήνας εξαπέλυσε τους χαφιέδες της και οι προξενικές αρχές είχαν επιφορτιστεί με «σημαντικό» έργο!

Οι Έλληνες αντιφασίστες έπρεπε και εκείνες τις ώρες, τις ώρες της ταφής, τις ώρες που ακόμη και στους αρχαίους χρόνους οι εχθροί τις σέβονται και τις τιμούν, να δώσουν ακόμη μια μάχη.

Ενώ οδηγούσαν στην αιώνια ανάπαυση τον συνάδελφό τους, τον σύντροφό τους, αναγκάζονταν να απωθούν και να δίνουν μάχη σώμα με σώμα, με τους χαφιέδες της χούντας που "μεταμφιεσμένοι" σε δήθεν δημοσιογράφους φωτογράφιζαν όσους συμμετείχαν στην κηδεία.
Ο θάνατος του Κώστα θύμισε σε όλο τον κόσμο ότι στην Ελλάδα υπήρχε μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία.

Η τοιχογραφία της Σχολής των Αθηνών στης Γαλλική Εθνοσυνέλευση

Η τοιχογραφία της Σχολής των Αθηνών αποκαλύπτεται στο ημικύκλιο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης μετά τις εργασίες συντήρησης της. Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Richard Ferrand δεν υπάρχει πλέον καμμία αμφιβολία ότι οι Γάλλοι βουλευτές νομοθετούν υπό το βλέμμα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

Οι Γάλλοι βουλευτές νομοθετούν υπό το βλέμμα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη!

Στο δικό μας κοινοβούλιο και σε κάθε δημόσιο χώρο οι αρχαίοι μας, βρίσκονται υπό διωγμόν. 

Η μεγαλύτερη ρετσινιά για τον νεοέλληνα είναι αυτή του προγονόπληκτου. 

Αν δείχνεις ενδιαφέρον για την αρχαία ελληνική γραμματεία κινδυνεύεις να καταγγελθείς ως ακροδεξιός φασίστας.

Δυστυχώς έφυγε ο Κ. Δεσποτόπουλος να τους υπερασπιστεί και ο ελληνιστής, μαρξιστής φιλόσοφος, Λουτσιάνο Κάνφορα δεν είναι τόσο γνωστός αν και πλούσιο το μεταφρασμένο στα ελληνικά έργο του

Αριστοτέλης,Πλάτωνας, Σωκράτης και άλλοι Έλληνες φιλόσοφοι σαν να είχαν ζήσει όλοι την ίδια στιγμή και ήταν σε θέση να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Μια ταπισερί που απεικονίζει το αριστούργημα του Ιταλού ζωγράφου Ραφαήλ, με σπουδαία πρόσωπα από την αρχαία ελληνική ιστορία, διακοσμεί για άλλη μια φορά το Γαλλικό κοινοβούλιο. Όλοι οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι και επιστήμονες που εκπροσωπούν το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας και της Αναγεννησιακής Ευρώπης θα χρησιμεύσουν για άλλη μια φορά ως υπενθύμιση για να διατηρούνται πάντα τα υψηλά ιδανικά της δημοκρατίας και της ηθικής.

ΠΩΣ ΣΏΘΗΚΑΝ ΤΑ ΟΣΤΆ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΏΝΗ!

 Φαίνεται και μετά θάνατον τον φοβούνταν!!!

Γιώργος Α. Χριστοδούλου

Είναι ο τάφος του Γεωργίου Τσουτσάνη του ανθρώπου που έσωσε τα κόκκαλα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη εκείνη την άγρια νύχτα της μεγάλης νεροποντής του 1942, στην Τρίπολη. 

Ο Ιταλός Φεστούτσι, είχε δώσει εντολή στους στρατιώτες του να σπάσουν το μνημείο και να πετάξουν τα κόκκαλα του ήρωα μέσα στη βροχή...στις λάσπες!! Αυτοί το έκαναν. 

Ο μικρός Γιώργος τότε 13 χρόνων μόνο, μαζί με τον πατέρα του, ξεκίνησαν για να μαζέψουν τα οστά. Η κυκλοφορία όμως τη νύχτα απαγορευόταν αυστηρά. Έτσι για να φτάσουν στην πλατεία και να μην τους δει κανείς έπρεπε να πάνε μέσα από το δάσος. 

Στη διαδρομή και λίγο πριν φτάσουν ο πατέρας λιποθύμησε. Ο μικρός καταφέρνει και φτάνει στο μνημείο και αρχίζει και ψάχνει μέσα στις λάσπες τα κόκκαλα του ήρωα. 

Τα τοποθετεί σε ένα μεγάλο σακί από ζάχαρη, το οποίο είχε πάρει μαζί του για αυτό το σκοπό. Κατόπιν μαζί με τον πατέρα του και με χίλιες δυο δυσκολίες καταφέρνουν να φτάσουν στο σπίτι τους. Τα κόκκαλα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη είχαν σωθεί οριστικά.

Με τον Γιώργο Τσουτσάνη γνωριστήκαμε πριν λίγα χρόνια στο Λουτράκι όπου διέμενε. Από τότε τον έβλεπα συχνά. Την ιστορία, μου την διηγήθηκε ο ιδιος κ υπάρχει ηχογραφημένη με συνταρακτικές λεπτομέρειες. 

Ένα απόσπασμα με τη φωνή του, από όλα όσα μου είπε, ήθελα να το εντάξω σε θεατρικό έργο που αφορά το συγκεκριμένο ήρωα. Το ήθελε και αυτός πολύ.. 

θα προλάβουμε Γιώργο;...με ρωτούσε συνεχώς.

Θα προλάβουμε... του απαντούσα.

Θα μαι κι εγώ στην πρεμιέρα; Ξαναρωτούσε. 

ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟ ΠΑΓΟΥΡΙΝΟ ΚΑΙ Η KLINEX Κ. ΥΠΟΥΡΓΕ ΚΑΙ Κ. ΔΉΜΑΡΧΟΙ...

ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟ ΠΑΓΟΥΡΙΝΟ ΚΑΙ Η KLINEX Κ. ΥΠΟΥΡΓΕ
ΚΑΙ Κ. ΔΉΜΑΡΧΟΙ...

***************************

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ από fb

Τη Δευτέρα 14/9 χτύπησε το πρώτο κουδούνι αντί για τις 7/9.
Δεν έχουν τοποθετηθεί δάσκαλοι σε όλα τα τμήματα. Απουσία 214 εκπαιδευτικών μόνο στη Δυτική Αττική.

Οι μάσκες, τα υπερόπλα ως ατομικά μέσα προστασίας, δεν έχουν έρθει ακόμη.

Στο Δήμο Φυλής 150 νήπια χωρίς αίθουσες διδασκαλίας.

Ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις είναι κοντά στους 25.

Οι καθαρίστριες δεν επαρκούν. Δυο τρίωρες καθαρίστριες για σχολεία 300 μαθητών!

Κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λαμβάνεται σε περιπτώσεις κρούσματος εκπαιδευτικού ή μαθητή για ιχνηλάτιση και λήψη μέτρων στις σχολικές μονάδες.

Γ. Καραμπελιάς & Γ. Κόρδης συζητούν για τον Κ. Παπαϊωάννου (μέρος Α΄ ΚΑΙ Β΄)

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η ΕΚΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Η ΕΚΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΚΑΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

*********************

Του Γιώργου Τασιόπουλου από fb

Στη σκέψη καθεμιάς, καθενός, η έναρξη του σχολικού έτους θα πρέπει να φαντάζει σαν μία διαφορετική, όμορφη ημέρα χαράς. 

Κι όμως δεν είναι πάντα έτσι!

Γιατί πώς να νιώσεις, όταν μπαίνοντας σχολείο και ενώ γνωρίζεις ότι η χαρά που είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των μαθητών σου κρύβεται από τη μάσκα, και τη δική σου χαρά τον ενθουσιασμό σου, δεν μπορείς για τον ίδιο λόγο να τον δείξεις στους μαθητές σου;

Κι αν αυτό το αποδεχτείς, ακόμη και τη στιγμή που μέσα στην τάξη σου αντιληφθείς ότι δεν μπορείς εύκολα να ακούς τους μαθητές σου, και η δική σου η φωνή δεν ακούγεται καθαρά πίσω από τη μάσκα, υπάρχουν και ένα σωρό αβελτηρίες, ελλείψεις, άλλα ζητήματα που θα έπρεπε να είναι λυμένα και από το Υπουργείο Παιδείας και από την τοπική αυτοδιοίκηση σε απογοητεύουν και αποτελούν τροχοπέδη στο νέο ξεκίνημα του σχολείου.

Πώς να νιώσει ο μαθητής, ο εκπαιδευτικός, ο γονέας, όταν την πρώτη μέρα του σχολείου βλέπει να βάφονται οι αίθουσες διδασκαλίας, ενώ έχουν προηγηθεί από το Μάρτιο τόσοι μήνες απραξίας και προσμονής ανοίγματος των σχολείων;

Αλήθεια, τον καιρό της πανδημίας γιατί δεν υπάρχουν οι απαραίτητες καθαρίστριες στο σχολείο; Και όσες υπάρχουν, γιατί να έχουν τοποθετηθεί μόλις την προηγούμενη εργάσιμη ημέρα έναρξης των μαθημάτων;

Γιατί όταν το Υπουργείο Παιδείας διαφημίζει ως μοναδικό υπερόπλο απέναντι στην πανδημία τη μάσκα, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι αυτές δεν επαρκούν για έξι τμήματα του σχολείου σου και όσες παραδόθηκαν στους μαθητές είναι ακατάλληλες, λόγω μεγέθους, για παιδιά;

Γιατί το πολυδιαφημισμένο παγουρίνο είναι χωρητικότητας μισού ποτηριού νερού;

Και το σοβαρότερο, γιατί θα πρέπει εκπαιδευτικοί ακόμη και μαθητές αυτή την πρώτη ιερή ημέρα να πάρουν θέση στην διελκυστίνδα, το διχασμό, "με μάσκα ή χωρίς μάσκα";

Δυστυχώς, όταν τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, οι δήμοι, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, η Ομοσπονδία Γονέων συζητούν με τέτοια ένταση τόσες ημέρες πριν την έναρξη των μαθημάτων γι' αυτή την πρώτη ημέρα έναρξης σε καιρό πανδημίας και το σχολείο δεν είναι κατάλληλο προετοιμασμένο, κάτι σοβαρότερο σηματοδοτείται για την ανεπάρκεια μας ως πολιτεία και κοινωνία.

Και ένα προσωπικό παράπονο, γιατί τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια, όταν από όλους είναι αποδεκτό ότι το σημερινό σχολείο στερείται στόχων, αναλυτικών προγραμμάτων και συγγραμμάτων, μόνιμου και υψηλών δυνατοτήτων προσωπικού, γιατί αυτό δεν αποτελεί πεδίο δημόσιου προβληματισμού, επίδικο διαφωνιών αλλά και ευρύτερων εν τέλει συναινέσεων για ένα άλλο σχολείο υψηλών προσδοκιών;

Φεντερίκο Μπερτόνι: Η διδασκαλία (και η ζωή) την εποχή του ιού

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το δοκίμιο του Φεντερίκο Μπερτόνι, «Η διδασκαλία (και η ζωή) την εποχή του ιού», που εκδόθηκε την άνοιξη του 2020 από τον ιταλικό εκδοτικό οίκο nottetempo. Ο Μπερτόνι είναι καθηγητής Κλασικής και Ιταλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Περιγράφει με τρόπο διαυγή και διεισδυτικό τις συνέπειες που έχει η εξ αποστάσεως διδασκαλία στα πανεπιστήμια της Ιταλίας. Μολονότι υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα στην ιταλική και την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι διαπιστώσεις του Μπερτόνι μπορούν να αποβούν πολύ χρήσιμες και για τον σχετικό προβληματισμό στη χώρα μας. Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά δεν πρέπει να βρει διδάσκοντες και φοιτητές αποκλεισμένους ενώπιον οθονών, χωρίς επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών τόσο για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, όσο και για την κοινωνία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια καλή αφετηρία συζήτησης.

Γ.Γ.

BLENDED (ΑΝΑΜΕΙΚΤΟ)

Ι

δού, λοιπόν, λίγες ερωτήσεις από τον εχθρό του λαού. Γιατί λέγεται ότι η μετανάστευση στο διαδίκτυο που επιβλήθηκε από τον ιό είναι μια «μοναδική ευκαιρία»; Γιατί δίνεται η πρόβλεψη μήνες νωρίτερα, ενώ ακόμη οι ιολόγοι ψηλαφίζουν στο σκοτάδι, ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν θα ξανα-ανοίξουν; Γιατί, ακριβώς, (τεράστιο πολιτικό και συμβολικό λάθος) ανακοινώνεται η επέκταση της τηλε-εκπαίδευσης το φθινόπωρο; Και γιατί, πιο γενικά, λέγεται ότι η on-line διδασκαλία θα είναι το μέλλον, ίσως όχι στο σχολείο αλλά σίγουρα στο πανεπιστήμιο; Μήπως συμβαίνει διότι κάποιος σκέφτεται να μετασχηματίσει αυτήν την τραγική έκτακτη ανάγκη σε έναν επιβεβλημένο πειραματισμό;

Για να απαντηθούν τα παραπάνω, θα έπρεπε να κάνω μια μεγάλη συζήτηση, προφανώς αδύνατη εδώ. Φτάνει να γνωρίζουμε ότι εδώ και περίπου είκοσι χρόνια τα πανεπιστήμιά μας, μιμούμενα το δοκιμασμένο (και εν πολλοίς χρεωκοπημένο) αγγλοσαξονικό μοντέλο, έχουν μετατραπεί σε εταιρείες προσανατολισμένες στον καταναλωτή (consumer oriented corporations), οι οποίες ρυθμίζονται από μορφές διοίκησης και μηχανισμούς διαχείρισης, που εισήχθησαν από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, με μια νέα κοινωνική λογική βασισμένη στην φιλελεύθερη οικονομία: ανταγωνισμός, ελκυστικότητα, εικόνα, ποιότητα (δηλαδή πιστοποίηση ποιότητας), διαβάθμιση και ταξινόμηση (rating and ranking), δείκτες παραγωγικότητας, ικανοποίηση του πελάτη και φυσικά αριστεία, το πιο κενό ιδεολογικό φετίχ της εποχής μας, όργανο ενός πασπαρτού στο μάρκετιγκ που ξεκινά από τα πανεπιστημιακά τμήματα και φτάνει στους αθλητές των Ολυμπιακών και στο προσούτο της Πάρμας. Στο επίπεδο των συνηθισμένων ιταλικών «μπερδεμάτων», οι πολιτικο-οικονομικές ηγεσίες είναι σαφείς και σύμφωνες: βίαιη περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, αύξηση της φοιτητικής συμβολής, πτώση των κρατικών χρηματοδοτικών πηγών για το δικαίωμα στις σπουδές και προσφορά προνομιακών δανείων συνδεδεμένων με την ανταπόδοση, αυξημένη παρέμβαση των ιδιωτικών φορέων στις πολιτικές και στη διαμόρφωση της έρευνας, αύξηση του ανταγωνισμού για την πρόσβαση στις χρηματοδοτήσεις, ασκήσεις αξιολόγησης με τις οποίες τα πανεπιστήμια μπορούν να «δείξουν στους φορολογούμενους» ότι έχουν ξοδέψει λογικά τα χρήματα. Στην πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που έχει επενδυθεί σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής και σε εκείνα που κάποιοι από εμάς επιμένουμε να αποκαλούμε δημόσια αγαθά (υγεία, εκπαίδευση, επιστημονική έρευνα, δικαιοσύνη), αλλά στον μικρόκοσμο του πανεπιστημίου πραγματώνεται με τρόπο παραδειγματικό, με τρόπο πεμπτουσίας, με ένα τέλειο μείγμα συναίνεσης και ιδεολογικού φανατισμού.

Ο Καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τζαμάν «απειλείται» γιατί τολμά και γράφει ιστορικές Αλήθειες.

Ο καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τζαμάν τόλμησε να εκφράσει μέσα από άρθρο του αντίθετη άποψη από το καθεστώς Ερντογάν, ιστορικά τεκμηριωμένη, με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή του. Έχει για προφίλ στο Twitter την Αγια Σοφία. 

Συγκεκριμένα ο καθηγητής πριν από λίγες ώρες ανάρτησε το παρακάτω κείμενο : 

Με λιντσάρουν α) Τούρκοι εθνικιστές δεξιάς πτέρυγας (γκρίζοι λύκοι), β) Εθνικιστές αριστερής πτέρυγας (Kemalist ulusalcı), γ) Ισλαμιστές και Ερντογανιστές, δ) Παιδιά του βαθέως κράτους λόγω αυτού του άρθρου.

To άρθρο για το οποίο θέλουν να… εξαφανίσουν οι Τούρκοι τον καθηγητή:

Γράφει ο Mehmet Efe Caman: 

«Σε παλιότερα άρθρα έχω αναλύσει την προσέγγιση της Τουρκίας για την Ανατολική Μεσόγειο και τη θάλασσα του Αιγαίου. Έστω κι αν δέχτηκα πολλές αντιδράσεις, κατά τη γνώμη μου είναι πιστεύω σημαντικό να τα γράψω αυτά. Τη νοοτροπία πού έχουν για την εξωτερική πολιτική, τα ευρασιατικά στοιχεία βαθέως κράτους πού έφτασαν στην κυβέρνηση, μπορούμε να την κατανοήσουμε από τις σημερινές σκληρές και επιθετικές θέσεις της Τουρκίας. 

Όπως έχω αναφέρει η Τουρκία φαίνεται να έχει επιδιώξεις κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης.

Σε σημερινό βίντεο που διέρρευσε στα social media, ο Ντογού Περιντσέκ, μιλώντας σε εκπομπή του Αχμέτ Χακάν, αναφέρει πως τα θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούν να λυθούν με το δίκαιο και με διαπραγματεύσεις, αλλά με τη στρατιωτική ισχύ και μάλιστα με πόλεμο. 

Δ.ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΧΟΝΙΑ

Συνέντευξη με τον Δημ. Σταθακόπουλο, Δρα Παντείου Πανεπιστημίου – Οθωμανολόγο / Τουρκολόγο, Δικηγόρο στον Άρειο Πάγο.

“Πιθανολογώ ότι δεν θα προβεί σε ένοπλη σύρραξη – εκτός και οι μεγάλοι θελήσουν να διαλυθεί το ΝΑΤΟ και ν’ ανοίξει η Πύλη της κολάσεως -, αντιθέτως είναι της λογικής της πολιορκίας και της κόπωσης έως εξαντλήσεως του αντιπάλου του, εν προκειμένω της Ελλάδας. Σκοπός του ; μα φυσικά η «υποτέλεια» της χώρας μας , η μεταξύ μας «Λεόντειος συμφωνία» υπέρ του και η ανάδειξη της Τουρκίας σε αποκλειστικό κλειδοκράτορα της περιοχής”. Αυτά τονίζει, μεταξύ πολλών άλλων, ο κ. Δημήτρης Σταθακόπουλος, Δρα Παντείου Πανεπιστημίου – Οθωμανολόγος/ Τουρκολόγος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Μαρία Νάβαλη, για το blife.gr

1. Οι εξελίξεις είναι πυκνές στα ελληνοτουρκικά και βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο. Ποια είναι τα σημεία και τα στοιχεία στα οποία θα πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην προσπάθειά της για αποκλιμάκωση;

Ελπίζω η Ελληνική Κυβέρνηση , οι αρμόδιοι υπουργοί και οι σύμβουλοί τους, να πράττουν ήδη τα δέοντα , έστω και εάν δεν τα βλέπουμε ακόμα στο δημόσιο διάλογο και προφανώς δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε, παρά το δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν τι τους περιμένει. Όμως η διπλωματία και ειδικά η διαχείριση των Ελληνοτουρκικών , απαιτεί πράξεις, όχι λόγια και δη δημόσια, αφού η άλλη πλευρά παρακολουθεί και διαβάζει τις αντιδράσεις και τον σχεδιασμό της Κυβέρνησής μας. Προφανώς ισχύει η ρήση: « υπάρχουν θέματα που θίγονται / λέγονται, αλλά δεν γίνονται, όπως υπάρχουν πράξεις που γίνονται, αλλά δεν λέγονται/ συνομολογούνται».

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος

14 Σεπτεμβρίου, Ημέρα Μνήμης για την 

Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού

«Μικρασιατική Καταστροφή». Με αυτόν τον τίτλο έχουν καταγραφεί στο σύνολό τους τα ιστορικά γεγονότα του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου του 1922, μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην Ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Για την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου που οδήγησε στη στρατιωτική ήττα και συντριβή και τον επακόλουθο ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από την μικρασιατική γη στο πλαίσιο του σχεδίου συστηματικής εξόντωσης που εφάρμοσαν οι Νεότουρκοι, η 14η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως ημέρα εθνικής μνήμης.

Η ήττα του 1922 μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του 1453 και να θεωρηθεί ακόμα και μεγαλύτερη, γιατί μ’ αυτήν ξεριζώθηκε η από χιλιάδων ετών ελληνική παρουσία στην ιωνική γη.

Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 (ΦΕΚ Α 234 / 13.10.1998). Την πρωτοβουλία είχαν αναλάβει τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997.

Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων: «Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας».

Ο νόμος 2645/1998

Κ.Γρίβας: Ανάλυση σεναρίου κατάληψης νησιού και Διαμελισμού Αιγαίου. Εστιάζοντας στην επικαιρότητα.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Μόνο μία λύση υπάρχει αντικειμενικά. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

"Μη με ρωτάτε ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων. 

Ο νοών νοείτω. 

Αυτή επέβαλε βιαίως την καταστροφή των βιβλιοθηκών, την καταστροφή της τέχνης, την καταστροφή του αθλητισμού και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά ό,τι ωφελούσε τον άνθρωπο. 

Αυτό για μένα είναι ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: η κατάργηση διά της βίας της γνώσης, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σημαντικότερο έχει παραγάγει ο άνθρωπος"

"Δεν μιλώ μόνο για την ελληνική γνώση, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη γνώση εκείνης της εποχής. 

Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι ατυχείς άνθρωποι δεν είχαν κανένα δικαίωμα και επαφή σε οποιοδήποτε σύγγραμμα επιστημονικής φύσης, κατά το μέγιστο ελληνικής προέλευσης –π.χ. μαθηματικών μελετών, φιλοσοφικών μελετών, αστρονομίας, μουσικής, ποίησης, θεάτρου– και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του ατόμου. 

Αν κάποιος δεν ακολουθούσε αυτό το σύστημα, Η ΠΟΙΝΗ ΗΤΑΝ ΒΑΡΥΤΑΤΗ, ΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ. 

Όλα αυτά έγιναν για να δοθεί η ευκαιρία εύκολης διοίκησης των λαών. 

Έπρεπε η ΓΝΩΣΗ να μετατραπεί σε ‘’πίστη’’. 

Όπως κι έγινε..."

" Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ, δημιούργησε αυτά που ακόμα διδάσκονται –τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον– στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. 

Παρεμπιπτόντως, για να θεωρηθεί μια χώρα ότι έχει πολιτισμό, πρέπει αυτά που παράγει να μη βλάπτουν τον άνθρωπο. 

Αυτό ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ το είχε πετύχει. 

ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ."

Καρλ Μαρξ - Για την μετανάστευση - Κείμενα της Α' Διεθνούς.

Για όσους διαβάζουν τον Μαρξισμό ανάμεσα από τις γραμμές. 

"...Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.

Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά ανάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.

Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία. 

Η μετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου.

Η Α’ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους ξένους εργάτες πίσω στις χώρες τους με το πρώτο καράβι.
Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών. 
Οι οικονομικοί "μετανάστες" είναι ο Δούρειος Ίππος του Κεφαλαίου για την άλωση των εργασιακών κατακτήσεων...".

Καρλ Μαρξ - Για την μετανάστευση

Κείμενα της Α' Διεθνούς.