Το παράδειγμα της Ουγγαρίας- ΒΙΛΑΡΔΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι ένα ανάλογο πατριωτικό, λαϊκό κόμμα, δημοκρατικό φυσικά, το οποίο να είναι σε θέση να κυβερνήσει θαρραλέα, αυτόνομα και αποτελεσματικά – χωρίς να εξαρτάται από τις ξένες δυνάμεις, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα και δίνοντας τις σωστές κατευθύνσεις στους Έλληνες.

.

«Κοιτάζοντας πίσω στο προηγούμενο έτος, μπορώ να σας πω ότι καταφέραμε την επιτυχή σταθεροποίηση ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο βασίζεται σε εθνικά και χριστιανικά θεμέλια. Τα θεμέλια αυτά φαίνεται να είναι σταθερά και ανθεκτικά, οπότε δεν είναι παράλογο να ορίσουμε το έργο μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ως την οικοδόμηση μιας νέας εποχής. Η επιγραμματική ανασκόπηση ορισμένων γεγονότων που απεικονίζουν τη σταθερότητα του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που δημιουργήθηκε μετά το 2010 είναι η εξής:

Όσον αφορά το ΑΕΠ, το 2009 η Ουγγαρία είχε ύφεση – 6%, ενώ το 2017 ο ρυθμός ανάπτυξης της ήταν +4%. Το 2010, η αξία που η Ουγγαρία κατάφερε να παράγει σε ένα έτος ήταν 27,224 δισεκατομμύρια φιορίνια, ενώ τώρα είναι 38,183 δισεκατομμύρια φιορίνια (+41% σωρευτική αύξηση του ΑΕΠ, έναντι -25% της Ελλάδας). Κάθε χρόνο από το 2010 και μετά, παράγουμε εκατομμύρια φιορίνια περισσότερο από ότι το προηγούμενο έτος. Όλοι γνωρίζουν ότι έχουμε αποκαταστήσει την τάξη στα οικονομικά μας, επιστρέψαμε τα δάνεια που λήφθηκαν ως αποτέλεσμα της κρίσης του 2008, το ΔΝΤ στάλθηκε στο σπίτι του, το έλλειμμα παραμένει υπό έλεγχο και το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 85% ΑΕΠ στο 71%.

Η μεσαία τάξη στο ικρίωμα-Βασίλης Βιλιάρδος

Οι Πολίτες και οι κοινωνικές ομάδες τους υπολογίζουν το κόστος της μη συμμόρφωσης τους οπότε, όταν θεωρούν πως είναι δυσανάλογο με αυτά που θα κέρδιζαν ή με αυτά που έχουν και δεν θέλουν να χάσουν, επιλέγουν να το αποφύγουν – υπακούοντας στις εντολές του κράτους.

.

«Η ένδοξη επανάσταση του 1688 στην Αγγλία εξελίχθηκε ειρηνικά, οδηγώντας τη χώρα σε ένα διαρκώς αυξανόμενο βιοτικό επίπεδο – επάνω στο οποίο στηρίχθηκε η μετέπειτα βρετανική αυτοκρατορία

Αντίθετα, η γαλλική επανάσταση του 1789 ήταν βίαιη και καταστροφική – με αποτέλεσμα, το βιοτικό επίπεδο των Γάλλων να ευρίσκεται για έναν ολόκληρο αιώνα πίσω από το αντίστοιχο των Βρετανών. Η διαφορά μεταξύ των δύο επαναστάσεων εναντίον των τότε απολυταρχικών καθεστώτων, της αυταρχικής ηγεμονίας καλύτερα, ήταν ο τρόπος διαχείρισης των δημοσίων χρεών” (H. James).

.

Ανάλυση

Σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνεται πως έχουν δημιουργηθεί δύο αντιμαχόμενες πολιτικές ομάδες: οι λαϊκιστές και οι ελίτ, οι οποίες χρησιμοποιούν το όνομα «λαϊκιστές» για την πρώτη ομάδα τόσο συχνά, όσο οι «λαϊκιστές» χαρακτηρίζουν τους δεύτερους ως «ελίτ». Στη Δύση τώρα υπάρχουν μόνο οι ακροδεξιοί «λαϊκιστές», όπως θεωρείται ο κ. Trump, οι υποστηρικτές του BREXIT, η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας ή ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας – οι οποίοι ανέρχονται στην εξουσία μόνο εάν υποστηριχθούν από τα δεξιά κόμματα (στη Γαλλία η δεξιά στήριξε από άγνοια την επιλογή των ελίτ, τον κ. Macron). Θεωρούνται δε εθνικιστές, ενώ τάσσονται υπέρ των φτωχών εισοδηματικών τάξεων και του προστατευτισμού – αλλά εναντίον του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, της πολιτικής λιτότητας, της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης, υπέρ των οποίων είναι οι «ελίτ». Εμείς έχουμε ονομάσει αυτά τα κόμματα πατριωτικά, λαϊκά και δημοκρατικά – περιγράφοντας τις ιδιαιτερότητες τους (ανάλυση).

Αριστεροί «λαϊκιστές» ουσιαστικά δεν υπάρχουν, όπως χαρακτηρίσθηκε η ελληνική κυβέρνηση με κριτήριο τις προεκλογικές δηλώσεις της προτού ανέλθει στην εξουσία ή οι Podemos στην Ισπανία – επειδή έχουν υποταχθεί/συμβιβασθεί ή αλωθεί από τις ελίτ. Εν προκειμένω εφαρμόζουν πιστά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική καλύτερα από τα δεξιά κόμματα, παρά το ότι δημόσια δηλώνουν την έντονη αποστροφή τους – με την έννοια πως καταφέρνουν να  διατηρούν πολύ πιο καλά υπό έλεγχο τις μάζες, ληστεύοντας τες χωρίς να εξεγείρονται.

Εκτός αυτού τάσσονται υπέρ των προωθούμενων από τις ελίτ μεταναστευτικών ροών που έχουν σκοπό τον εποικισμό και την αλλοίωση των δυτικών κοινωνιών για να είναι πιο εύκολα ελεγχόμενες, στραγγαλίζουν τη μεσαία τάξη, ενώ διαπλέκονται και διαφθείρονται με τις ελίτ που τους υποστηρίζουν – οπότε αποτελούν την καλύτερη σημερινή επιλογή για το «σύστημα».

Τι γερμανικό οικονομικό μοντέλο και η Ελλάδα - Βασίλης Βιλιάρδος

H χώρα μας πρέπει να αντιδράσει στη λεηλασία της, καταργώντας αμέσως τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν απαιτηθεί και σταματώντας τις ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές – κυρίως όμως να παράγει άμεσα πλούτο, στηρίζοντας και αυξάνοντας τις εξαγωγές της.

.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, υπενθυμίζουμε πως για να καταφέρει να αναπτυχθεί σωστά ένα κράτος που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση, όπως η Γερμανία το 1932 (Βαϊμάρη) και το 1950 ή η Ελλάδα σήμερα, χρειάζεται να ξεκινήσει από την αρχή: με ένα εντελώς καινούργιο πολιτικό σύστημα που να ταιριάζει στους Πολίτες και στη δεδομένη κατάσταση του, καθώς επίσης με ένα οικονομικό που να είναι σε θέση να λύσει τα μεγάλα του προβλήματα – όπως είναι η ανεργία, η αποψίλωση του παραγωγικού του ιστού, η υπερχρέωση, η μη διενέργεια επενδύσεων, το δημογραφικό, η μετανάστευση του εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού του κοκ.

Εάν το κράτος δεν ξεκινήσει από την αρχή, προσπαθώντας μόνο να διορθώσει ορισμένα λάθη ή παραλείψεις του «ευκαιριακά» στους διαφόρους τομείς του (Σύνταγμα, Θεσμοί, δημόσια διοίκηση κλπ.), είναι αδύνατο να τα καταφέρει – ένα θλιβερό γεγονός που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχοντας εγκαταλείψει την τύχη της χώρας μας στους δανειστές της.

Στο παράδειγμα της μεταπολεμικής Γερμανίας, μόνο αφού προέβη σε μία νομισματική μεταρρύθμιση που ζημίωσε αρκετούς Πολίτες της, καθώς επίσης στη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους της εις βάρος των πιστωτών της, σε συνδυασμό με την εγκατάσταση ενός εντελώς καινούργιου πολιτικού συστήματος, κατάφερε να λύσει τα προβλήματα της – έχοντας έκτοτε εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό, χωρίς βέβαια να υποτιμούμε την τεράστια στήριξη της από τις Η.Π.Α., μεταξύ άλλων όσον αφορά το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος των ναζί (ανάλυση).

Η γερμανική ανατομία

Ξεκινώντας τώρα από την ανατομία της σημερινής Γερμανίας, επειδή πρόκειται για μία χώρα που έλυσε τα προβλήματα της επανένωσης της μέσω του εξαγωγικού εμπορίου (όπως ακριβώς το 1953), όταν κανείς αναφέρεται στο βαθμό του «ανοίγματος» μίας οικονομίας, εννοεί συνήθως το πόσο συμμετέχει στο διεθνές εμπόριο – όπου οι μεν ανοιχτές οικονομίες είναι ισχυρά συνδεδεμένες και συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στο παγκόσμιο εμπόριο, ενώ οι κλειστές οικονομίες σε μικρότερο, εξάγοντας και εισάγοντας λιγότερα αγαθά.

Η κατεδάφιση και ο διαμελισμός της Ελλάδας

Φαίνεται να επικρατεί ο ισχυρισμός πως σε μία χώρα των 10,75 εκ. Πολιτών, εκ των οποίων τα 2 εκ. είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων, δεν υπάρχει καμία ηγετική φυσιογνωμία – κάτι που εάν ήταν αλήθεια, τότε δίκαια θα κατέληγε η πατρίδα μας στα σκουπίδια της ιστορίας, αφού δεν θα διέθετε ούτε έναν ικανό να την οδηγήσει στην απελευθέρωση της από το γερμανικό οικονομικό ζυγό.

.

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουμε πλέον τι συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας. Ειδικότερα, η εξουσία έχει υπεξαιρεθεί δόλια από κάποια μεμονωμένα άτομα που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν το κόμμα τους εν αγνοία του – επίσης να προβούν σε δεκάδες προεκλογικές δεσμεύσεις που δεν είχαν καμία πρόθεση να τηρήσουν και τελικά να δολοφονήσουν την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων. Η συνεργασία τους δε με τους οικονομικούς κατακτητές της χώρας ήταν προγραμματισμένη από πολύ πριν – ενώ στη συνέχεια δρομολόγησαν τα ύπουλα πρωσικά σχέδια σχετικά με το ξεπούλημα της σκόπιμα απαξιωμένης δημόσιας περιουσίας, με την υφαρπαγή της ιδιωτικής μέσω των υπερβολικών φόρων, της πτώσης των εισοδημάτων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, καθώς επίσης με την παράδοση εθνικής κυριαρχίας κατά το δοκούν.

Η λύση για την επόμενη ημέρα - Βασίλης Βιλιάρδος

Πρέπει να μείνουμε άπραγοι, περιμένοντας τη χρεοκοπία, τη δραχμή και την απόλυτη καταστροφή; Πόσο μάλλον όταν ενδιάμεσα θα υφαρπαχθεί η δημόσια και η ιδιωτική μας περιουσία, θα χαθεί ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας όπως στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη Θράκη ή όπου αλλού, ενώ θα μετατραπούμε σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους, με έναν αλλοιωμένο από την παράνομη μετανάστευση πληθυσμό;

.

Ανάλυση

Ο συνολικός δανεισμός της Ελλάδας από τον EFSF (δεύτερη δανειακή σύμβαση) είναι 130,9 δις €, με το τοκογλυφικό επιτόκιο του 3% (η Ισπανία πληρώνει 1,4% στις αγορές) – ενώ η αποπληρωμή του ξεκινούσε το 2023 και τελείωνε το 2056. Με την παράταση τώρα, τα 96 δις € θα αρχίσουν να πληρώνονται από το 2033 και θα εξοφληθούν το 2066 – όπου όμως θα επιβαρύνονται συνεχώς με 3% επιτόκιο που προφανώς θα αυξήσει το χρέος, παρά την επιμήκυνση. Με βάση τώρα τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ, το ελληνικό χρέος διαμορφώνεται ως εξής:

Εν προκειμένω τόσο τα repos, όσο και τα έντοκα γραμμάτια των τραπεζών, συνολικά δηλαδή τα 36,8 δις €, ανανεώνονται συνεχώς – γεγονός που σημαίνει ότι, το εξυπηρετούμενο χρέος είναι 306,52 δις €. Με τα 15 δις € τώρα που θα εκταμιευθούν από την τρίτη δανειακή σύμβαση των 86 δις €, το δημόσιο χρέος θα φτάσει στα 358,32 δις € ή στο 201,6% του ΑΕΠ του 2017 (177,7 δις €). Oι πληρωμές δε της Ελλάδας έως το τέλος του 2022, χωρίς τα έντοκα γραμμάτια και τα repos, είναι οι εξής:

Η οδυνηρότερη πολιτική φάρσα - Βασίλης Βιλιάρδος

Η απώλεια της δεύτερης μεγάλης ευκαιρίας της Ελλάδας αποτελεί ένα στυγερό έγκλημα, το οποίο θα συνειδητοποιήσουν σταδιακά οι Έλληνες – ενώ η κόκκινη γραβάτα του πρωθυπουργού συμβολίζει ασφαλώς την τελική θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας, μετά από την ανείπωτη τραγωδία των οκτώ προηγουμένων ετών.

. 

Ανάλυση

Όταν προσέρχεται κανείς σε διαπραγματεύσεις, πόσο μάλλον σε τόσο σοβαρές για το μέλλον μίας ολόκληρης χώρας που είναι βυθισμένη σε μία μοναδική στην ιστορία βαθιά κρίση για οκτώ συνεχή χρόνια, πρέπει να έχει προετοιμαστεί για τρία μόλις θέματα: (α) σχετικά με το ποιός είναι ο ελάχιστος και ο μέγιστος στόχος του (β) με ποια στρατηγική θα καταφέρει να τον επιτύχει και (γ) πώς θα ενεργήσει, εάν τελικά δεν είναι πρόθυμοι οι συνομιλητές του να δεχθούν τις ελάχιστες απαιτήσεις του.

Σε σχέση δε με την Ελλάδα, θα ήταν απολύτως απαραίτητη η δημιουργία ενός συμβουλίου για τη διαπραγμάτευση του χρέους, όπως ενός συμβουλίου ασφαλείας στον τομέα της στρατιωτικής άμυνας, καθώς επίσης ενός αντίστοιχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων – αφού αποτελούν κρίσιμα εθνικά θέματα, για τα οποία δεν έχει το δικαίωμα του αποκλειστικού χειρισμού τους κανένα κόμμα και κανένα μεμονωμένο άτομο.    

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, ο πρωθυπουργός απέτυχε παταγωδώς σε δύο μεγάλες ευκαιρίες που είχε τη μεγάλη τύχη να του δοθούν – αρχικά στην πρώτη το καλοκαίρι του 2015, όπου είχε τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων Πολιτών και ένα ξεκάθαρο δημοψήφισμα στη διάθεση του, το οποίο του έδινε την εντολή να χειριστεί ανάλογα τις διαπραγματεύσεις.

Ειδικότερα, φυσικά δεν γνωρίζουμε εάν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τα δύο πρώτα θέματα. Αυτό που όμως σίγουρα γνωρίζουμε είναι οι ενέργειες του μετά την ολοκληρωτική άρνηση των συνομιλητών του να αποδεχθούν τη μοναδική λύση που είχε και έχει η Ελλάδα:

Αγοράζουμε Ελληνικά-Λεωνίδας Κουμάκης

Ελληνικές εξαγωγές και απόδημος Ελληνισμός –  Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ εύκολα θηράματα, ακόμα και για τους πλέον ισχυρούς, ενώ το απέδειξαν κατ΄ επανάληψη στην διαχρονική τους πορεία μέσα στον χρόνο.

.

Επικαιρότητα

– του Λεωνίδα Κουμάκη

Η σύγχρονη Ελλάδα, στολισμένη με την μεγάλη δόξα που της χάρισε διαχρονικά η αξεπέραστη χρυσή εποχή του 5ου αιώνα π.Χ., βρέθηκε για πολλά χρόνια σε μια κατάσταση «εικονικής ευημερίας» με ένα προβληματικό πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο, χωρίς όραμα και υπευθυνότητα.

Το αποτέλεσμα ήταν η υπερχρέωση, η θεαματική αύξηση των εισαγωγών και η μείωση των εξαγωγών, η καταστροφή του παραγωγικού ιστού, η αύξηση των ανέργων, η ραγδαία μείωση των εισοδημάτων και των συντάξεων. Και ακριβώς δίπλα εξ ανατολών, ένας επιθετικός γείτονας που τροφοδοτεί συστηματικά, επί ολόκληρες δεκαετίες, την Ελλάδα με στρατιές λαθρομεταναστών από κάθε γωνιά της γης, με μανδύα   τους πρόσφυγες της Συρίας οι οποίοι δικαιολογημένα ψάχνουν καταφύγιο για να σώσουν την ζωή τους. Επί πλέον, δημιούργησε μεθοδικά ένα μουσουλμανικό τόξο στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος (Αλβανία, Σκόπια) απειλώντας συνεχώς την ανασύσταση μιας νέο – οθωμανικής φαντασίωσης.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα οδηγήθηκε στους μηχανισμούς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (23 Απριλίου 2010) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΔΝΤ έκανε διαδιχικές, άστοχες προβλέψεις για την Ελληνική οικονομία, με την κάθε μια να διαψεύδεται από την επομένη και φυσικό αποτέλεσμα να βυθίζεται στην φτώχεια ολοένα και μεγαλύτερος πληθυσμός Ελλήνων πολιτών.

Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ εύκολα θηράματα, ακόμα και για τους πλέον ισχυρούς – το απέδειξαν κατ΄ επανάληψη στην διαχρονική τους πορεία μέσα στον χρόνο.

Σήμερα τις δεκάδες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα μία από τις πολύ βασικές είναι η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση του ελλείμματος στο εμπορικό της ισοζύγιο.

Σε μία μόνο χρονιά, την τελευταία της «εικονικής ευημερίας» (2008) η Ελλάδα είχε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο κατά 44,3 δις Ευρώ – συνολικές εισαγωγές 65,5 δις Ευρώ, συνολικές εξαγωγές 21,2 δις Ευρώ!

Δέκα ακριβώς χρόνια αργότερα (2017) οι συνολικές εισαγωγές μειώθηκαν στα 50,2 δις Ευρώ, ενώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν στα 28,8 δις Ευρώ, περιορίζοντας το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου του 2017 σε 21,4 δις Ευρώ. Ποσό που παραμένει ακόμα πολύ μεγάλο, αν και μειώθηκε στο 50% της τελευταίας χρονιάς της «εικονικής ευημερίας».

Όπως προκύπτει από τον αναλυτικό πίνακα εισαγωγών και εξαγωγών της Ελλάδος την δεκαετία 2008 έως και 2017, το συνολικό έλλειμμα του Ελληνικού εμπορικού ισοζυγίου φθάνει τα 298 δις Ευρώ, δηλαδή καλύπτει το συντριπτικό ποσοστό (80% περίπου) του συνολικού δημόσιου χρέους της Ελλάδος!

Η οδυνηρότερη πολιτική φάρσα/Βασίλης Βιλιάρδος

Η απώλεια της δεύτερης μεγάλης ευκαιρίας της Ελλάδας αποτελεί ένα στυγερό έγκλημα, το οποίο θα συνειδητοποιήσουν σταδιακά οι Έλληνες – ενώ η κόκκινη γραβάτα του πρωθυπουργού συμβολίζει ασφαλώς την τελική θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας, μετά από την ανείπωτη τραγωδία των οκτώ προηγουμένων ετών.

. 

Ανάλυση

Όταν προσέρχεται κανείς σε διαπραγματεύσεις, πόσο μάλλον σε τόσο σοβαρές για το μέλλον μίας ολόκληρης χώρας που είναι βυθισμένη σε μία μοναδική στην ιστορία βαθιά κρίση για οκτώ συνεχή χρόνια, πρέπει να έχει προετοιμαστεί για τρία μόλις θέματα: (α) σχετικά με το ποιός είναι ο ελάχιστος και ο μέγιστος στόχος του (β) με ποια στρατηγική θα καταφέρει να τον επιτύχει και (γ) πώς θα ενεργήσει, εάν τελικά δεν είναι πρόθυμοι οι συνομιλητές του να δεχθούν τις ελάχιστες απαιτήσεις του.

Σε σχέση δε με την Ελλάδα, θα ήταν απολύτως απαραίτητη η δημιουργία ενός συμβουλίου για τη διαπραγμάτευση του χρέους, όπως ενός συμβουλίου ασφαλείας στον τομέα της στρατιωτικής άμυνας, καθώς επίσης ενός αντίστοιχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων – αφού αποτελούν κρίσιμα εθνικά θέματα, για τα οποία δεν έχει το δικαίωμα του αποκλειστικού χειρισμού τους κανένα κόμμα και κανένα μεμονωμένο άτομο.    

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, ο πρωθυπουργός απέτυχε παταγωδώς σε δύο μεγάλες ευκαιρίες που είχε τη μεγάλη τύχη να του δοθούν – αρχικά στην πρώτη το καλοκαίρι του 2015, όπου είχε τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων Πολιτών και ένα ξεκάθαρο δημοψήφισμα στη διάθεση του, το οποίο του έδινε την εντολή να χειριστεί ανάλογα τις διαπραγματεύσεις.

Η συνταξιοδοτική βόμβα

ΚΛΙΚ στην εικόνα για τη συνέχεια...

Η μνημειώδης εξυπνάδα των Ελλήνων

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Για να φανεί πόσο ηλιθίους θεωρεί τους Έλληνες που ισχυρίζονται πως είναι έξυπνοι το πολιτικό σύστημα, παράδειγμα η δήλωση της ΝΔ – σύμφωνα με την οποία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τη νέα μείωση των συντάξεων το 2019 εάν κυβερνήσει, επειδή είναι ψηφισμένος νόμος από το ΣΥΡΙΖΑ και δεν αλλάζει!

Επικαιρότητα

Ας δεχθούμε πως είμαστε πράγματι τόσο έξυπνοι, όσο νομίζουμε. Δεν θα πρέπει όμως από κάπου να τεκμηριώνεται; Ξεκινώντας από τις εκλογικές μας επιλογές, δεν πιστεύω πως χρειάζεται να αποδείξει κανείς πως δεν είχαν ποτέ ίχνος εξυπνάδας. Συνεχίζοντας στην «απόδραση» των 100 δις € αποταμιεύσεων το 2010, αντί να αγορασθούν εθνικά ομόλογα και να χρηματοδοτηθεί μόνη της η χώρα, η οποία είχε τότε ένα απλό πρόβλημα ρευστότητας της τάξης των 20 δις €, μάλλον δεν ήταν έξυπνη η επιλογή της υπαγωγής μας στο ΔΝΤ.

Ούτε βέβαια η υπογραφή του PSI, με το οποίο χρεοκόπησαν οι τράπεζες, χάθηκαν χρήματα των δικών μας ασφαλιστικών ταμείων και των ομολογιούχων, υποθηκεύθηκε ολόκληρη η χώρα και επιβλήθηκε το αγγλικό δίκαιο, εμποδίζοντας μία για πάντα τη στάση πληρωμών και τη δυνατότητα επιστροφής μας στο εθνικό νόμισμα – έναντι μόλις 50 δις € που θα πληρωθούν στο πολλαπλάσιο στους κουτούς ξένους!

Περαιτέρω, ασφαλώς δεν είναι έξυπνο για κάθε 1 ευρώ αγροτικής παραγωγής να δαπανώνται τα 0,90 € για την αγορά των υλικών που χρειάζονται από το εξωτερικό – ούτε βέβαια να παράγουμε 11 δις € γεωργικά προϊόντα και να εξάγουμε τα μισά, όταν άλλες χώρες εξάγουν τουλάχιστον τα τριπλάσια. Με ποιόν τρόπο; Απλά με το ότι δεν τα εξάγουν χύμα, αλλά τυποποιημένα – για παράδειγμα, όχι για 3 € το λάδι χύμα στην Ιταλία, αλλά για 9 € τυποποιημένο. Είναι υπεύθυνο το κράτος εδώ;

Δεν είναι επίσης έξυπνο να πηγαίνει το 90% του νερού των ποταμιών μας στη θάλασσα, αντί να έχουμε κατασκευάσει φράγματα – τα οποία επί πλέον θα αύξαναν τον υδροφόρο ορίζοντα μας με μεγάλη ωφέλεια για το πότισμα των αγρών, εκτός από την παραγωγή καθαρού ηλεκτρικού ρεύματος με ελάχιστο κόστος. Ούτε να πληρώνουν οι ξενοδόχοι το 25% των εσόδων τους στις ξένες πλατφόρμες όπως στη booking.com ή πάνω από το 50% στις ξένες τουριστικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να φεύγουν όλα τα χρήματα μας στο εξωτερικό.

Η μοίρα της αποικίας χρέους

O στόχος είναι να γίνουμε καταναλωτές ξένων προϊόντων και τα γκαρσόνια της Ευρώπης, με την ευρεία έννοια του όρου – ενώ αργότερα, όταν εξαγορασθεί η Ελλάδα σε εξευτελιστικές τιμές από τους δανειστές της και εγκαταστήσουν εδώ τις επιχειρήσεις τους, η παροχή φθηνής εργασίας υπό τριτοκοσμικές συνθήκες, αφού διαφορετικά δεν θα τους συμφέρει να επενδύσουν.

.

Επικαιρότητα          

Όπως είναι γνωστό, το ΑΕΠ εξαρτάται από τον πληθυσμό μίας χώρας – ο οποίος όταν μεγεθύνεται το αυξάνει, ενώ όταν περιορίζεται το μειώνει. Αυτός είναι ο λόγος που για να κριθεί σωστά μία χώρα υπολογίζεται το κατά κεφαλήν ΑΕΠ – επειδή δεν επηρεάζεται από τις αυξομειώσεις του πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά αναφερόμαστε σε ανάπτυξη, όταν το ΑΕΠ είναι ανοδικό, θετικό – ενώ στην αντίθετη περίπτωση μιλάμε για ύφεση.

Στα πλαίσια αυτά, με δεδομένη τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού της χώρας, λόγω κυρίως της μαζικής μετανάστευσης των νέων (αν και συμβάλλει το θλιβερό γεγονός πως οι θάνατοι έχουν υπερβεί πλέον τις γεννήσεις), είναι φυσικό επακόλουθο να μειώνεται το ΑΕΠ – οπότε να επηρεάζονται αρνητικά η κατανάλωση, η ανάπτυξη, τα έσοδα του δημοσίου κοκ.

Η νέα στροφή του διαβόλου

ΚΛΙΚ στην εικόνα για τη συνέχεια...

Η ανατομία του χρέους και τα 740 δις € του προϋπολογισμού/ Βασίλης Βιλιάρδος

.

Από το 1995 έως το 2016 η Ελλάδα ανακύκλωσε χρέη ύψους 390,69 δις €, ενώ επιβαρύνθηκε με τόκους 207,89 δις € και με παράπλευρες δαπάνες 3,49 δις € – οπότε ουσιαστικά το κόστος του δημοσίου χρέους της για αυτά τα έτη ήταν συνολικά 211,38 δις €.

.

Ανάλυση

Επειδή κυκλοφορούν αρκετές θεωρίες σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της χώρας, μεταξύ άλλων στην προσπάθεια να ερμηνευθεί πού οφείλεται η υπερχρέωση και τελικά η χρεοκοπία της (αν και η τελευταία είναι ξεκάθαρα το αποτέλεσμα των σκόπιμων ή μη λαθών των κυβερνήσεων μας μετά το 2010, ειδικά του PSI και του ξεπουλήματος της Ελλάδας στη συνέχεια), θεωρούμε σκόπιμη την παρουσίαση ορισμένων πινάκων – από τους οποίους μπορεί κανείς να εξάγει μόνος του τα συμπεράσματα του, χωρίς να επαφίεται στις κρίσεις άλλων ή σε θεωρίες συνωμοσίας.

Στα πλαίσια αυτά ο πίνακας που ακολουθεί αφορά (α) την εξέλιξη των δημοσίων εσόδων ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από το 1970 έως το 2011 που υπεγράφη το PSI, (β) των δημοσίων δαπανών και των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού από το 1990 και μετά (=έσοδα – έξοδα, οι ετήσιες ζημίες του κράτους δηλαδή ως προς το ΑΕΠ που χρηματοδοτούνται μέσω του νέου δανεισμού και οι οποίες ήταν ανέκαθεν πολύ υψηλές), (γ) του ποσοστού του πληθωρισμού, (δ) του δημοσίου χρέους (αυξάνεται από τα ελλείμματα μείον τις πωλήσεις παγίων και τις ιδιωτικοποιήσεις), (ε) του ονομαστικού ΑΕΠ και (στ) της σχέσης χρέους ως προς το ΑΕΠ.

Η απονέκρωση της Ελλάδας-Βασίλης Βιλιάρδος

.

Εάν η σωτηρία της χώρας μας, για την οποία είναι απολύτως απαραίτητη πια η ονομαστική διαγραφή μεγάλου μέρους του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, καθώς επίσης η κατάργηση των μνημονίων, προϋπέθετε την έξοδο της από την Ευρωζώνη ή/και την ΕΕ, δεν θα διστάζαμε καθόλου – παρά το ότι δεν οφειλόταν στην Ευρώπη η υπερχρέωση μας, ενώ το κόστος θα ήταν τεράστιο.   

.

«Το 67% των Ελλήνων τάσσεται υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα μόνο το 26% αναγνωρίζει οφέλη της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στην ΕΕ – ενώ το 58% θεωρεί ότι έχει υπάρξει βλάβη από αυτήν τη συμμετοχή» (Έρευνα MRB).

.

Ανάλυση

Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελλάδας είναι το χρέος: δημόσιο και ιδιωτικό. Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, σημαντικότερο είναι το εξωτερικό – αυτό δηλαδή σε ξένο νόμισμα, το οποίο ευρίσκεται στα χέρια των διεθνών αγορών, κρατών και οργανισμών. Η αιτία είναι το ότι, μία χώρα χρεοκοπεί από το εξωτερικό χρέος, συνήθως όταν υπερβεί το 50-60% του ΑΕΠ της, αφού δεν μπορεί να τυπώνει ξένα νομίσματα για να το εξυπηρετεί – σημειώνοντας πως η Ιαπωνία, με δημόσιο χρέος σήμερα στο 250,4% του ΑΕΠ της (πηγή), δεν χρεοκοπεί επειδή το 90% περίπου είναι στο δικό της νόμισμα και απέναντι σε εγχώριους επενδυτές που εμπιστεύονται την πατρίδα τους (οι Έλληνες όχι) συν την κεντρική της τράπεζα, τοκιζόμενο με αμελητέα επιτόκια.

Το δημόσιο χρέος τώρα αυξάνεται από τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, τα οποία είναι παρόμοια με τις ζημίες στις επιχειρήσεις – ενώ μειώνεται αφενός μεν με τα δημοσιονομικά πλεονάσματα (=μετά την πληρωμή τόκων, καθαρά κέρδη για τις επιχειρήσεις), αφετέρου με τις ιδιωτικοποιήσεις ή/και με όποια άλλα πάγια (ακίνητα, οικόπεδα, μετοχές) πουλάει το κράτος. Όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ή μη, εξαρτάται (α) από τη σχέση του ως προς το ΑΕΠ και (β) από το κόστος (τόκους) εξυπηρέτησης του.

Για παράδειγμα, το 2009 το αναθεωρημένο ελληνικό ΑΕΠ ήταν 235 δις € (πηγή), ενώ το αναθεωρημένο δημόσιο χρέος (με τα ελλείμματα της ΕΛΣΤΑΤ ύψους περί τα 36 δις €) στα 299,7 δις € – οπότε στο 127,5% του ΑΕΠ. Το πρόβλημα τότε ήταν τα τεράστια ελλείμματα, η κατοχή του σχεδόν κατά 90% από ξένους, καθώς επίσης το ότι εκφραζόταν σε συνάλλαγμα – αφού το ευρώ δεν εκδίδεται από την Ελλάδα. Εάν όμως η κυβέρνηση δεν διέσυρε διεθνώς την Ελλάδα, μείωνε τα ελλείμματα και στηριζόταν από την ΕΚΤ, όπως όλα τα κράτη της Ευρωζώνης μετά το 2012, το δημόσιο χρέος θα ήταν βιώσιμο – ενώ είχε πολλές άλλες λύσεις στη διάθεση της.