Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου

Ο έφιππος Δ. Καλλέργης ενώπιον των ανακτόρων (Συλλογή Λ. Ευταξία)

Πολιτικοστρατιωτικό κίνημα, που εκδηλώθηκε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, με σκοπό την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα. Μέχρι τότε, ο βασιλιάς κυβερνούσε ως απόλυτος μονάρχης, χωρίς να λογοδοτεί στους υπηκόους του («ελέω θεού μοναρχία»).

Στις αρχές του 1843 είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για την εισαγωγή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος στη χώρα μας, το οποίο προϋπέθετε την ύπαρξη Συντάγματος. Ήταν ένα αίτημα που είχε τεθεί από τα φιλελεύθερα στοιχεία του Αγγλικού και Γαλλικού Κόμματος ήδη από την εποχή του Καποδίστρια. Σύνταγμα ζητούσαν και οι παραγκωνισμένοι από τον Όθωνα πρόκριτοι και αγωνιστές του '21, που ανήκαν κυρίως στο Ρωσικό Κόμμα και ήθελαν μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών να ακουστεί και πάλι η φωνή τους. Η ιδέα του Συντάγματος έθελγε και τις λαϊκές μάζες, που είχαν μεν μια θολή εικόνα για το τι αυτό αντιπροσώπευε, αλλά πίστευαν ότι ήταν το αναγκαίο μέσο για να λυθούν τα οξυμένα προβλήματά τους.

Την ίδια εποχή, η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη δαμόκλειο σπάθη των πιστωτών της. Από την αρχή του χρόνου αδυνατούσε να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και οι πιστωτές τής επέβαλαν μια δυσβάστακτη οικονομική συμφωνία («μνημόνιο» θα λέγαμε σήμερα), που περιλάμβανε μείωση των κρατικών δαπανών, περικοπές μισθών και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αθρόες αποστρατεύσεις αξιωματικών (όχι όμως και των Βαυαρών) και κλείσιμο πρεσβειών. Έτσι, διευρύνθηκε σημαντικά ο κύκλος των δυσαρεστημένων με το καθεστώς. Ο Όθωνας φαινόταν να μην ελέγχει την κατάσταση.

Η μέρα που ο Όθωνας αναγκάστηκε να βγει στο παράθυρο για να αντιμετωπίσει τους επαναστατημένους Έλληνες. Ήταν 3 Σεπτεμβρίου 1843 και ο λαός απαιτούσε Σύνταγμα

Στις 25 Ιανουαρίου 1833 ο νεαρός βασιλιάς ‘Οθων αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο. Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε ήταν αποθεωτική. Ο βασανισμένος ελληνικός λαός έβλεπε στο πρόσωπό του τον εγγυητή της τάξης και της εσωτερικής συμφιλίωσης, καθώς μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια η χώρα είχε περιπέσει σε μια περίοδο αναρχίας και εμφυλίου πολέμου. 

Τόσο η Αντιβασιλεία όσο και ο ‘Οθων (μετά την ενηλικίωσή του στις 20 Μαΐου 1835) προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια λειτουργική διοίκηση και έναν οργανωμένο στρατό. Ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησής όμως, η επιμονή του να κρατά εκτός κυβέρνησης τους Έλληνες πολιτικούς και η σκανδαλώδη προτίμηση των συμπατριωτών του Βαυαρών στο δημόσιο βίο, επισκίαζαν τις προσπάθειές του και προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις από τα τρία κόμματα («αγγλικό», «γαλλικό», «ρωσικό»), κορύφωσή των οποίων αποτέλεσε η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. 

Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, αλήθειες και ψέμματα.

Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, αλήθειες και ψέμματα. 

Και η Ιστορία που ...  ξαναξεκινά μόνο από τις ιδέες που δικαιώθηκαν!

---------------------------------------------------------

Κομίζουμε εδώ την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, με αφορμή την χθεσινή επέτειο. Είναι πολλοί αυτοί και που βίασαν την Διακήρυξη και που δεν μπόρεσαν να την κατανοήσουν (γιατί, για παράδειγμα ξεκινούσε με την αναφορά στο κυπριακό ζήτημα). Πολλοί και αυτοί που πλαστογραφούν, συνειδητά, την ομάδα συγγραφής της. 

Για αυτό το τελευταίο, ένας εκ των συντακτών της, ο Γιώργος Παπαγιανόπουλος,  γράφει:

https://www.facebook.com/g.papagian/posts/1120202004715285.

Η Διακήρυξη: Ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος-Ανδρέας Παπανδρέου-3 Σεπτεμβρίου 1974

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.

Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.

ΠΑΣΟΚ 1974-2014: Η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη

Η ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος παρουσιάστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας στις 3 Σεπτεμβρίου 1974.

Ολόκληρο το κείμενο:

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Ελληνα.

Ομως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δεν δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.

Είναι βαθιά η ανησυχία του ελληνικού Λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν -το γρηγορότερο δυνατό- από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Οτι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.

Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.

Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ηρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης :”3η Σεπτέμβρη ΠΩΣ ΤΟΛΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ;”

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΠΩΣ ΤΟΛΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ;

Με αφορμή την 3η Σεπτεμβρίου (Μιλώντας σε Ρ/Σ)

Το κείμενο της Διακήρυξης της 3ης Σεπτεμβρίου δεν διακρίνονταν για την διανοητική, μορφωτική, αναλυτική επεξεργασία του. Ήμουν 23 ετών όταν το γράψαμε στο Μόναχο. Ήταν όμως ως κείμενο πολύ καλύτερο από τα διακηρυκτικά κείμενα των τότε Κομμάτων. Να μου επιτραπεί μια παρένθεση. Τα σημερινά Κόμματα μη Κόμματα, συμπολιτευτικά και αντιπολιτευτικά είναι ανίκανα να διατυπώσουν μια σχετική έστω διακήρυξη. Παρ’ όλη την δημόσια χρηματοδότηση τους.

Το πώς από το ιδεατό έγινε το πέρασμα στο υπαρκτό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στην τερατογονία, στο τέρας, στο ΚΚΚΑΣΟΡ το αναλύω στο βιβλίο μου.

Η δική μου διαδρομή ήταν σύγκρουση με το τέρας του ΚΚΚΑΣΟΡ αλλά και το μεταπολιτευτικό «ΔεξιοΑριστερό» τέρας. Γράφω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη» για αυτό.

Η δημόσια ενιαία επανεμφάνιση του τέρατος στο καθεστωτικό ψευτο συμπόσιο θέτει δύο ζητήματα. Μια άλλη παρένθεση. Πολιτικά και μορφωτικά ανεπαρκείς και αναλφάβητοι δεν μπορούν να οργανώσουν πολιτικά – θεωρητικά συμπόσια.

Το ένα λοιπόν ζήτημα είναι πως τολμούν μετά το κακό που προκάλεσαν να εμφανίζονται δημόσια με τόσο καθεστωτικό θράσος. Το δεύτερο είναι γιατί και εάν η κοινωνία τους το επιτρέπει, έστω και ως συρρικνωμένο, εκφυλισμένο, υπόδικο καθεστωτικό κατάλοιπο.

Στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία» χρησιμοποιώ τον Διόδωρο Σικελιώτη που απάντησε χρόνια πριν σε αυτά τα δυο ζητήματα. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Ένα άλλο ερώτημα. Πού είναι οι Θεσμοί; Γιατί δεν παρεμβαίνει η Δικαιοσύνη, οι Εισαγγελείς;

3η Σεπτεμβρίου: Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν;

Συντακτική Επιτροπή Κ.Α.Π.-Σπίθα 3η Σεπτεμβρίου 1843... Μία ημερομηνία που πολλοί επιθυμούν να ξεχαστεί. Μία αργία που ήδη ξεχάστηκε, αφού καταργήθηκε!

Μέσα στο εξαιρετικό θεατρικό έργο, "Το μεγαλο μας τσιρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλη (Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος), υπάρχει αυτός ο καταπληκτικός διάλογος, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις (ΑΓΓΛΙΑ-ΡΩΣΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ) αποφασίζουν για το μέλλον της Ελλάδας και αν θα έχει Σύνταγμα, μετά την "επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου". Ή αν δε θα έχει...

-Να έχουν Σύνταγμα η να μην έχουν;
-Αφού δεν είχαν, γιατι να έχουν;
-Θα τους παρέσυραν αυτοί που έχουν...
-Να αρκεστούν εις αυτά που έχουν!
-Δεν ειναι και ώριμοι για να το έχουν!
-Για το καλό τους ας μην το έχουν...
-Δεν επιτρέπεται να το έχουν!
-Αποφασίζουμε να μην το έχουν!
-ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΕΧΟΥΝ!
...

-Και αν επιμένουν να το έχουν;
-Και αν το έχουν χωρις να το έχουν;
-Τι εννοείτε έχουν δεν έχουν;
-Εάν νομίζουν οτι το έχουν και στην ουσία δεν το έχουν! Αυτοί θα χαίρονται οτι το έχουν και μεις θα ξέρουμε πως δεν το έχουν!
- ...Έτσι θα έχουν χωρίς να έχουν και δεν θα έχουν ενώ θα έχουν!
-Αποφασίζουμε να έχουν;
-Εάν εμποδίσουμε να έχουν, υπάρχει κίνδυνος να έχουν! Ο μόνος τρόπος να μην έχουν, είναι να αφήσουμε να έχουν.
Για παράδειγμα, οσα δεν έχουν είναι όσα αφήσαμε να έχουν!


Μόνο η πένα του Ιάκωβου Καμπανέλλη θα μπορούσε να αποτυπώσει τόσο εύστοχα, σε μόλις 145 λέξεις, την κατάσταση, την εξάρτηση και τον διεθνή εμπαιγμό της χώρας μας από τους "συμμάχους" της, από την "απελευθέρωση" και έπειτα! (πατήστε εδώ για ηχητικό απόσπασμα του θεατρικού).

Επίσης, παρακάτω θα διαβάσετε τι συνέβη στις 3 Σεπτεμβρίου 1843. Ορισμένοι ίσως μείνουν έκπληκτοι όταν συνειδητοποιήσουν πως η οδός "3ης Σεπτεμβρίου" δεν πήρε το όνομά της από την ημερομηνία ίδρυσης του ...ΠΑΣΟΚ!

Ας γίνουν όλα αυτά την αφορμή, για να θωρακιστεί ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα με την απαραίτητη γνώση που θα αποτελέσει τη βάση της νέας κοινωνίας μας...

Συντακτική Επιτροπή Κ.Α.Π.-Σπίθα

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Με τον όρο επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου περιγράφονται τα γεγονότα του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος από τον Όθωνα και στη μετάβαση της Ελληνικής πολιτείας από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία.

Κατάσταση της χώρας

Οκτώ χρόνια μετά την ενηλικίωση του Όθωνα, η κατάσταση στον ελλαδικό χώρο ήταν δραματική. Μεγάλα προβλήματα, όπως η αγροτική γη, οι εθνικές γαίες, η εκπαίδευση κ.ά. συνέχισαν να ταλανίζουν τη χώρα, με αποτέλεσμα την δικαιολογημένη δυσφορία του λαού. Ο απολυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας του παλατιού πολλές φορές οδηγούσε σε μικροεξεγέρσεις, οι οποίες καταστέλλονταν αμέσως από τον κυβερνητικό στρατό. Το παλάτι συγκέντρωνε το γενικό μίσος και αποτελούσε τον στόχο της πολιτικής πάλης.

Προετοιμασία

Το 1840, ο Μακρυγιάννης ίδρυσε μια-κατα τον Όθωνα-,παράνομη οργάνωση, με σκοπό την επιβολή συντάγματος. Στην οργάνωση σύντομα μυήθηκαν οπλαρχηγοί και αγωνιστές του '21, οι οποίοι είχαν παραγκωνισθεί από τους Βαυαρούς. Τα μέλη της οργάνωσης δεσμεύονταν με όρκο στην πατρίδα και στην Ορθοδοξία. Μερικοί από τους οπλαρχηγούς που μυήθηκαν ήταν οι Θεόδωρος Γρίβας, Μήτρος Δεληγιώργης, Κριεζιώτης κ.α.