Η απόλυτη συνταγή της χαοτικής χρεοκοπίας

Η χώρα με την οποία μπορεί να συγκριθεί η Ισλανδία δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιρλανδία – τονίζοντας πως το κοινό στοιχείο, λόγω του οποίου κατάφεραν και τα δύο κράτη να ξεπεράσουν την κρίση, ήταν η συνειδητή και άμεση επιλογή του δρόμου που ακολούθησαν.    

Άποψη

Η Ισλανδία προέβη στην άρση των ελέγχων κεφαλαίων, μετά από οκτώ σχεδόν χρόνια (πηγή), με αποτέλεσμα αρκετοί να σχολιάζουν το γεγονός, συγκρίνοντας την με την Ελλάδα – αν και στη χώρα μας οι έλεγχοι επιβλήθηκαν πολύ αργότερα, το 2015. Βέβαια, όσοι γνωρίζουν το είδος της κρίσης, στην οποία βυθίστηκε η Ισλανδία το 2008, κατανοούν πως δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την αντίστοιχη στη χώρα μας – επειδή αφενός μεν επρόκειτο για τη χρεοκοπία των τραπεζών της (ανάλυση), αφετέρου δεν ήταν ποτέ μέλος της Ευρωζώνης, έχοντας το δικό της νόμισμα.

Θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί η Ισλανδία με την Ιρλανδία, με την έννοια του διαφορετικού τρόπου της αντιμετώπισης μίας τραπεζικής κρίσης από μία χώρα μέλος της Ευρωζώνης, σε σχέση μία άλλη που έχει το δικό της νόμισμα – όπου, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, δεν της επετράπη η πτώχευση των τραπεζών από την ΕΚΤ, αλλά εκβιάσθηκε να αναλάβει το κράτος τις υποχρεώσεις τους (ανάλυση).

Ως αντάλλαγμα όμως της δόθηκαν περί τα 40 δις €, τα οποία θα εξοφλήσει μετά το 2040,  ενώ καταπολέμησε πολύ πιο εύκολα την κρίση συγκριτικά με την Ισλανδία, λόγω του χαμηλού της φορολογικού συντελεστή – εξαιτίας του οποίου έχουν εγκατασταθεί εκεί πολλές αμερικανικές εταιρείες, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές της να ευρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το γράφημα που ακολουθεί, όπου φαίνεται πως το ΑΕΠ της Ιρλανδίας έχει υπερβεί πλέον τα υψηλά του 2008, τα 275 δις $ δηλαδή, πλησιάζοντας στα 285 δις $ (+3%) – ενώ της Ισλανδίας βρίσκεται ακόμη στα 15,5 δις $, από τα 21 δις $ περίπου το 2007 (-25%).

Η ηθική αλλοτρίωση της ελληνικής κοινωνίας

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Ηθικά αόρατες είναι εκείνες οι παραβιάσεις των κανόνων της ηθικής, οι οποίες είναι μεν ορατές σαν γεγονότα, αλλά εντάσσονται σε ένα πλαίσιο που αποτρέπει τους Πολίτες από το να νοιώσουν δυσφορία ή οργή. Παράδειγμα οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές συνέπειες που συνδέονται με την επιβολή των νεοφιλελεύθερων μέτρων δομικής βίας, τα οποία όμως παρουσιάζονται ως αναγκαία για την ανάκαμψη της εκάστοτε οικονομίας.   

Γνωστικά αόρατες είναι εκείνες οι παραβιάσεις των κανόνων της ηθικής, οι οποίες είναι επίσης ορατές ως γεγονότα, αλλά εντάσσονται σε ένα πλαίσιο που αποτρέπει τα εύλογα συμπεράσματα που συνάγονται από αυτές. Παράδειγμα η σιωπή των αμνών στην Ελλάδα, η οποία δεν ερμηνεύεται ως μία ανήθικη αδιαφορία των Ελλήνων για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους, αλλά ως μη ύπαρξη προτάσεων και λύσεων«.

.

Άποψη

Είναι προφανές πως η βασικότερη υποχρέωση της κυβέρνησης ενός κράτους είναι η πλήρης απασχόληση των Πολιτών του – η ελαχιστοποίηση της ανεργίας. Η αιτία είναι το ότι, μόνο κάτω από συνθήκες πλήρους απασχόλησης μπορεί να εξασφαλισθεί η βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς επίσης η συμμετοχή όλων, με δίκαιο τρόπο, στο αποτέλεσμα της παραγωγής – στο εθνικό προϊόν. Είναι όμως επίσης προφανές πως μέσα στις κοινωνίες υπάρχουν πάντοτε ισχυρές δυνάμεις, οι οποίες αγωνίζονται για να μη συμβεί κάτι τέτοιο – επειδή η ανεργία τους δίνει δύναμη.

Για παράδειγμα, χωρίς τη δημιουργία συνθηκών ανεργίας σε μία χώρα, είναι αδύνατη η μείωση των μισθών των εργαζομένων – οπότε είναι επιθυμητή τόσο από τους οργανισμούς που θέλουν να επιβάλουν μία νεοφιλελεύθερη πολιτική, όπως η Τρόικα, όσο και από την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, η οποία εύλογα επιθυμεί να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη της.

Ο θάνατος του εμποράκου, live!

Ήμουν μάρτυρας υπεράσπισης ενός φίλου που δικαζόταν για χρέη στην εφορία, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Καταδικάστηκε. Είναι πλέον ποινικός. Τι κι αν όλα τα επίσημα στοιχεία που προσκόμισε ο συνήγορός του και όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες αποδείκνυαν ότι ο άνθρωπος δεν ήταν απατεώνας και ότι η αδυναμία του να ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις ήταν αποτέλεσμα της κρίσης που ξαφνικά επιβλήθηκε στην αγορά συμπαρασύροντας χιλιάδες νοικοκυρεμένους εμπόρους και επιχειρηματίες στην καταστροφή.

Το ξέρουμε, το ξέρουμε ότι η κρίση προκάλεσε προβλήματα στην αγορά, αλλά εσείς γιατί δεν καταβάλλατε τις εισφορές σας στην εφορία; Ρωτούσαν ξανά και ξανά οι δικαστές. Κασέτα. Ο στίχος από το τραγούδι του Σαββόπουλου «το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω» γύριζε συνέχεια στο μυαλό μου. Θέατρο του παραλόγου.

Ο άνθρωπος δεν είχε επί 35 χρόνια οφειλές στην εφορία, ούτε στα ασφαλιστικά ταμεία παρ’ όλο που απασχολούσε δέκα υπαλλήλους. Από το 2010, όμως, άρχισε η κατακόρυφη πτώση της επιχείρησης που μέχρι τότε βρισκόταν σε συνεχή άνοδο και εμφάνιζε αξιόλογη κερδοφορία στον τομέα του χονδρεμπορίου.

ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ

Όταν σήμερα όλα τα εθνικά κράτη προσπαθούν να ανασκουμπωθούν, για να αντιμετωπίσουν την επίθεση της παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα διαλύεται και ξεπουλιέται από την διεθνιστική ηγετική ελίτ της.

Και εμείς οι πολίτες τι κάνουμε; Αγωνιζόμαστε σε ένα αγώνα, εκ προοιμίου μάταιο, να κρατήσουμε τις ήδη υποτιμημένες περιουσίες που φτιάξαμε με κόπους και στερήσεις, γεμίζοντας με φόρους και τέλη τις τσέπες των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τελικός στόχος είναι ακριβώς αυτές οι περιουσίες μας και η απόλυτη φτωχοποίησή μας.

Μόνη λύση πλέον για τη σωτηρία μας είναι η δημιουργία ενός κοινωνικού μετώπου για την πολιτική ανατροπή αυτής της παρασιτικής ελίτ και ταυτόχρονα τη δημοκρατική αλλαγή του πολιτεύματος, με μεταφορά της εξουσίας στο λαό.

Πέτρος Χασάπης

Το γεγονός είναι απίστευτο και όμως αληθινό και αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Αποκρατικοποιείται το ελληνικό κράτος για να το αγοράσουν τελικά άλλα κράτη.

Δηλαδή, ενώ τα άλλα κράτη μπορούν να έχουν επικερδείς κρατικές επιχειρήσεις και μάλιστα να κάνουν και επενδύσεις σε διαφορετικά κράτη, εντούτοις όλες οι δραστηριότητες του ελληνικού κράτους θα πρέπει, εξ ορισμού, να είναι παθητικές με δεκάδες δισεκατομμύρια ελλείμματα.

Η γενιά της καταστροφής και της ντροπής

της ΣΕΡΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟΥ

Δεν είναι ντροπή να κληρονομήσουμε στα παιδιά μας μία θλιβερή αποικία, έρμαιο των δανειστών της; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε εμείς, για τα τραγικά μας λάθη; Δεν πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι;

.

«Θυμηθείτε και προετοιμαστείτε: Όταν στύβεις μία λεμονόκουπα έως ότου δεν έχει πια καθόλου χυμό, την πετάς στα σκουπίδια«.

.

Άποψη

Έχω την εντύπωση ότι, είμαστε μία από τις πλέον εγωιστικές γενιές που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα. Πιθανόν λόγω αυτού ακριβώς του εγωισμού και της βρώμικης ιδιοτέλειας μας, έχουμε «εκθρέψει» τη διαφθορά σε ολόκληρο το δημόσιο βίο. Επί πλέον, επιλέγαμε συνεχώς ανίκανες, προδοτικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η πατρίδα μας στην καταστροφή.

Όσον αφορά τα παιδιά μας, αφενός μεν τους έχουμε στερήσει εντελώς την αυτοτέλεια και τη μαχητικότητα, αφετέρου τα πλημμυρίσαμε με ανασφάλειες. Επιδεινώσαμε δε κατά πολύ τις δυνατότητες τους να επιβιώσουν μόνα τους, χωρίς τη δική μας στήριξη, στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζούγκλα που κατασκευάσαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Όσο για όλα όσα τα διδάξαμε με τις πράξεις μας και όχι με τα λόγια, είναι καλύτερα να μην αναφερθώ.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θέλουμε να τους κληρονομήσουμε μία υποδουλωμένη χώρα, έρμαιο των δικτατόρων δανειστών της, με δημόσια και ιδιωτικά χρέη που είναι αδύνατον ποτέ να πληρωθούν. Με την ανεργία στη στρατόσφαιρα, με τις επιχειρήσεις στο καναβάτσο, με το σύστημα υγείας ετοιμοθάνατο και με τα σχολεία διαλυμένα.

Η χρεοκοπία και το περιουσιολόγιο

.

 του Άρη Οικονόμου

Όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

.

«Στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», το οποίο αναφερόταν μεταφορικά στα πολυάριθμα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, ο Σολζενίτσιν περιγράφει μία περίοδο όπου το σοβιετικό καθεστώς, λόγω έλλειψης πόρων, είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία για τον εντοπισμό και την κατάσχεση του χρυσού που κατείχαν οι Πολίτες. 

Κοσμήματα, φυλακτά και χρυσά δόντια αφαιρέθηκαν. Όταν πλέον είχαν εντοπιστεί όλα τα αποθέματα χρυσού, το καθεστώς απήγαγε μέλη των οικογενειών – με την υπόσχεση ότι θα τα απελευθερώσει όταν η οικογένεια παραδώσει κάποια ποσότητα χρυσού, υπολογισμένη με τα τεκμήρια της εποχής.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Σολζενίτσιν προσπαθεί να εξηγήσει πώς το πράγματι ηρωικό έθνος των Ρώσων, ανέχτηκε τέτοιου είδους δεσποτισμό – καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος είναι το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε, δηλαδή ο λαός«.

.

Άποψη

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει (ανάλυση), ο Γ. Παπανδρέου ανατράπηκε μετά από τις πιέσεις που ασκήθηκαν εκ μέρους της γερμανίδας καγκελαρίου, καθώς επίσης του Γάλλου προέδρου – ενώ ο «Βρούτος» ήταν ο τότε υπουργός οικονομικών του, ο οποίος έβαλλε ουσιαστικά την ταφόπλακα στην Ελλάδα.

Εν προκειμένω ο άνθρωπος αυτός, χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια γιατί έκανε το «έγκλημα», υπεξαίρεσε την εξουσία και συμμάχησε/συνθηκολόγησε με τους δανειστές – υπογράφοντας την υπαγωγή των ομολόγων της χώρας στο αγγλικό δίκαιο, την απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά σε μία χρονική στιγμή που οι δανειστές φοβόντουσαν όσο τίποτα άλλο μία ελληνική χρεοκοπία – η οποία μπορεί μεν να ήταν επώδυνη, αλλά θα έβαζε οριστικό τέλος στα μαρτύρια, ενώ θα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, ενδεχομένως με ένα δικό της εθνικό νόμισμα.

Ο εφιάλτης της πτώχευσης

Του Άρη Οικονόμου

Όταν μία χώρα χρεοκοπήσει δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά – εκτός εάν σχεδιαστούν από την ίδια τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν με τη συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων, καθώς επίσης εάν είναι πρόθυμοι οι Πολίτες της να υποστούν τις απαραίτητες θυσίες..

Άρθρο

Όταν ενημερώνεται κανείς πως αποφασίσθηκε από το πρόσφατο Euro Group ότι, (α) όλα τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης από τα ελληνικά ομόλογα θα δεσμεύονται αυτόματα για την εξόφληση των δόσεων του ΔΝΤ, καθώς επίσης πως (β) η δεύτερη αξιολόγηση από την οποία εξαρτάται η επόμενη δόση των 6,5 δις € του τρίτου μνημονίου δεν πρόκειται να κλείσει εάν δεν συμφωνήσει το ΔΝΤ (το οποίο όμως απαιτεί πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ τουλάχιστον έως το 2021, θεωρώντας πως με τα υφιστάμενα μέτρα το πλεόνασμα δεν θα υπερβεί το 1,1% του ΑΕΠ το 2018 – άρα πως χρειάζονται νέα μέτρα ύψους 2,4% του ΑΕΠ ή 4,3 δις € που ασφαλώς θα προκαλέσουν ύφεση με κριτήριο το γνωστό πολλαπλασιαστή),

Ελλάδα και ΗΠΑ, βίοι παράλληλοι

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Μετά την αποτυχία του πρωθυπουργού να τηρήσει τις υποσχέσεις του, κατ’ αναλογία με τον πρόεδρο Obama, η Ελλάδα πρέπει να βρει μία άλλη λύση – ένα επόμενο κίνημα, το οποίο να είναι σε θέση να την απελευθερώσει από τη γερμανική κατοχή, καθώς επίσης να μην την εξευτελίζει.

«Δεν υπάρχουν πια Έλληνες που να τοποθετούνται υπέρ των μνημονίων, θεωρώντας ότι αποτελούν πράγματι λύση στα προβλήματα της χώρας– αλλά μόνο κάποιοι ανόητοι, οι οποίοι δεν διακρίνουν άλλη δυνατότητα, τουλάχιστον όσον αφορά τη χρηματοδότηση του δημοσίου.

Κανένας πάντως δεν θέλει νέα δανεικά έναντι ενός τέταρτου οδυνηρού μνημονίου που πιθανότατα θα συνοδεύεται από ένα παράλληλο νόμισμα ή από την «κατοχική δραχμή» χωρίς κανένα αντίκρισμα – αφού θα έχει ήδη λεηλατηθεί η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία μας«.

.

Ανάλυση

Πριν από οκτώ χρόνια οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον πρόεδρο Obama, επειδή ήταν ένας νεαρός πολιτικός, μη διαβρωμένος από το σύστημα – ενώ τους είχε υποσχεθεί πως θα περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες, αποσυρόμενος από τα διεθνή πεδία μαχών, στηρίζοντας παράλληλα τα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα. Ουσιαστικά είχε τοποθετηθεί υπέρ ενός δημοκρατικού σοσιαλισμού (ανάλυση), στη θέση του μονοπωλιακού καπιταλισμού και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού– ενός δίκαιου πολιτεύματος για την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας.

Εν τούτοις τους απογοήτευσε οικτρά και δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, ενώ οδήγησε τις Η.Π.Α. σε νέες περιπέτειες, πιθανότατα επηρεαζόμενος από την κυρία Clinton –  ιδίως στη Λιβύη, όπου ανέτρεψε το καθεστώς ανοίγοντας το δρόμο στην ISIS και βυθίζοντας τη χώρα στην αναρχία. Κυρίως όμως στη Μέση Ανατολή, όπου προκάλεσε μία τεράστια ανθρωπιστική/γεωπολιτική καταστροφή και ένα μεταναστευτικό χάος – δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στη Ρωσία να εισέλθει δυναμικά στη διεθνή σκηνή.

Εκτός αυτού δημιούργησε ανόητα μεγάλες εστίες πυρκαγιάς αφενός μεν στην Ουκρανία, αφετέρου στην Αίγυπτο – όπου στηρίχθηκε το τρομοκρατικό καθεστώς των αδελφών Μουσουλμάνων. Παράλληλα τεκμηριώθηκε η διαφθορά του ιδρύματος Clinton κατά τη διάρκεια που η πρώην πρώτη κυρία ήταν υπουργός εξωτερικών – αφού εισέπραξε μέσω αυτού χρήματα από διάφορα επιχειρηματικά λόμπι, καθώς επίσης από κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, αποφεύγοντας να πληρώνει φόρους.

Η λύση της χρεοκοπίας

Του Άρη Οικονόμου

Εάν δεν προβούμε σε στάση πληρωμών, το τέταρτο μνημόνιο δεν θα αποφευχθεί – ενώ θα συνοδεύεται ασφαλώς από τη δραχμή που όμως τότε θα έχει ως αντίκρισμα μία λεηλατημένη χώρα.

.

Έχουν προηγηθεί επτά χρόνια κρίσης, ενώ μας έχουν επιβληθεί τρία διαδοχικά μνημόνια εξυγίανσης της οικονομίας μας – στην αρχή από την πράσινη κυβέρνηση, αμέσως μετά από τη γαλάζια και στο τέλος από την πορτοκαλί, για να μην αδικήσουμε το κόκκινο. Το αποτέλεσμα είναι η πληρωμή του τριπλάσιου δημοσίου χρέους από το αρχικό, αφού μας έχει ήδη κοστίσει πάνω από 1 τρις € – με κριτήριο τη μείωση των τιμών της ακίνητης περιουσίας, της χρηματιστηριακής αξίας των επιχειρήσεων κοκ.

Εν τούτοις, το δημόσιο χρέος παραμένει ως είχε, στα 330 δις € περίπου, συνεχίζοντας να αυξάνεται – παρά το ότι κατέρρευσε το βιοτικό μας επίπεδο, εκτινάχθηκε η ανεργία στα ύψη, αποψιλώθηκε ο παραγωγικός μηχανισμός, χρεοκόπησε το ασφαλιστικό σύστημα, υπερχρεώθηκε ο ιδιωτικός μας τομέας, οι τράπεζες επίσης κοκ. Το κυριότερο όλων, υποθηκεύθηκε η δημόσια και η ιδιωτική μας περιουσία στους δανειστές – οπότε σύντομα θα ξεπουληθεί η Ελλάδα, θα κατασχεθεί και θα πλειστηριασθεί.

Όλα αυτά συνέβησαν επειδή δεν θελήσαμε ποτέ να ερευνήσουμε τις όποιες δυνατότητες εξυπηρέτησης των δημοσίων χρεών μας – κάτι που, στο ξεκίνημα της κρίσης, ήταν απόλυτα εφικτό, με κατά πολύ μικρότερο κόστος από το σημερινό (ανάλυση 2010).

Αντί λοιπόν να ασχοληθούμε με τον πυρήνα των προβλημάτων μας, οι μεν προτίμησαν να καλέσουν το ΔΝΤ για να μας τα λύσει, παρά το ότι ήταν γνωστή η εγκληματική δράση του σε όλες τις χώρες που εισέβαλλε στο παρελθόν, ενώ οι δε ισχυριζόντουσαν πως το χρέος μας ήταν επαχθές – οπότε έπρεπε να αρνηθούμε την εξυπηρέτηση του.

Ερίκ Τουσέν: Πως ο Αλέξης Τσίπρας έθαψε την υπόθεση της διαγραφής του χρέους πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές 

Συνέντευξη στον Benjamin Lemoine, ερευνητή κοινωνιολογίας στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών), με ειδίκευση στο δημόσιο χρέος και τις σχέσεις μεταξύ κρατών και χρηματοπιστωτικών θεσμών.[1]

Μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος 

Εισαγωγή

Η βαθύτερη κατανόηση των αιτιών που οδήγησαν στην συνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2015 και στην υπογραφή ενός επαίσχυντου τρίτου Μνημονίου αποτελεί ένα από τα κεντρικά επίδικα αυτής της περιόδου. Επίδικο όχι μόνο ιστορικού αλλά άμεσα πολιτικού χαρακτήρα. Είναι προφανές ότι μια τέτοιου μεγέθους συντριβή δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους ψυχολογίας, ούτε με όρους απλών λαθών, ούτε αποκλειστικά με όρους προσώπων, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προσωπικές ευθύνες, και μάλιστα τεράστιες, από την πλευρά όσων ηγήθηκαν αυτής του εγχειρήματος.

Η μαρτυρία του Ερίκ Τουσέν αποτελεί πολύτιμη συμβολή σ’αυτήν την προσπάθεια. Το ελληνικό κοινό γνώρισε τον Τουσέν όταν ανέλαβε τον επιστημονικό συντονισμό της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 2015 υπό την αιγίδα της τότε προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο Τουσέν αριθμεί όμως πολλές δεκαετίες δουλειάς και δράσης πάνω στα ζητήματα του δημόσιου χρέους, και, πριν από την Ελλάδα, είχε συμβάλει στις διαδικασίες λογιστικού και πολιτικού έλέγχου του χρέους σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (Ισημερινός, Παραγουάη, Βραζιλία), της Ασίας (Ανατολικό Τιμόρ) καθώς και στο πλαίσιο οργανισμών όπως η Αφρικανική Ενωση. Χάρη σ’αυτήν την πλούσια διεθνή εμπειρία βρισκόταν σε προνομιακή θέση όχι μόνο για να συμβάλει στην έρευνα για τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στα νύχια της ευρωπαϊκής και διεθνούς «χρεοκρατίας» αλλά και για να εκτιμήσει τις πολιτικές στρατηγικές που ακολούθησαν σ’αυτό το κομβικής σημασίας πεδίο οι πρωταγωνιστές της νέας ελληνικής τραγωδίας.

Η σημασία της μαρτυρίας του βρίσκεται ακριβώς εδώ. Από την σκοπιά του, αυτήν ενός εξωτερικού παίκτη που βρέθηκε όμως από την αρχή στην πρώτη γραμμή του μετώπου της ελληνικής κρίσης, είχε άμεση γνώση του τρόπου με τον οποίο προσέγγισε το θέμα του χρέους η πολιτική δύναμη που σύντομα αναδείχθηκε ως ο βασικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα ο ηγέτης του, ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό που αποκαλύπτει στο κείμενο που ακολουθεί, απόσπασμα μιας ευρύτερης αφήγησης που αξίζει να μεταφραστεί στα ελληνικά και να διαβαστεί ολόκληρη, είναι ότι η μετατόπιση στο θέμα του χρέους, από την αρχική θέση για διαγραφή και λογιστικό έλεγχο σε λογικές «συναινετικών» και παντελώς ανέφικτων όσο και ανιστόρητων λύσεων τύπου «συμφωνία του Λονδίνου 1953», δεν είναι κάτι που συνέβη όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβερνητική εξουσία αλλά πολύ νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα την επαύριο των εκλογών της άνοιξης του 2012, όταν το κόμμα γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση και τα ηγετικά του κλιμάκια αυτονομούνται από τον κομματικό οργανισμό και αρχίζουν ουσιαστικά να λειτουργούν ως «σκιώδη κυβέρνηση».

Το πρόβλημα των ζωντανών-νεκρών

Αν και ως τέτοια χαρακτηρίζεται η Ελλάδα, η οποία βιώνει μία εξαιρετικά οδυνηρή, κυλιόμενη χρεοκοπία, η απειλή για τον πλανήτη είναι η κατάσταση χιλιάδων επιχειρήσεων της Κίνας – οι οποίες διατηρούνται τεχνητά στη ζωή

.

«Τους μεγάλους ηγέτες ο λαός δεν ξέρει ότι υπάρχουν, τους μικρότερους ηγέτες ο λαός τους αγαπά και τους εγκωμιάζει, τους ακόμα μικρότερους ο λαός τους φοβάται, ενώ τους πολύ πιο μικρούς ο λαός τους μισεί.

Στην Χρυσή Εποχή οι κυβερνήτες ήταν άγνωστοι. Την επόμενη εποχή οι κυβερνήτες ήταν αγαπητοί και σεβαστοί. Μετά ήρθε η εποχή που τους κυβερνήτες τους φοβόντουσαν. Τέλος, ήρθε η εποχή που τους μισούσαν»  (Λάο Τσε, κινέζος φιλόσοφος).

.

Ανάλυση

Με την έννοια «ζωντανές-νεκρές» ή «ζόμπι» εννοούμε στην οικονομία εκείνες τις επιχειρήσεις, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα αφερέγγυες, υπερχρεωμένες και ζημιογόνες – οπότε πρέπει υποχρεωτικά να δηλώνουν επίσημα τη χρεοκοπία τους.

Εάν δεν το κάνουν, τότε θεωρούνται παράνομες, επειδή αυξάνονται οι ζημίες που προκαλούν στους μετόχους, στους δανειστές και στους προμηθευτές τους – ειδικά σε αυτούς που δεν έχουν μία ολοκληρωμένη εικόνα της οικονομικής τους κατάστασης, οπότε συνεχίζουν να τις εμπιστεύονται και να τις δανείζουν.

Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τα κράτη, πριν από όλα για την Ελλάδα, η οποία έχει προ πολλού χρεοκοπήσει – βιώνοντας μία κυλιόμενη χρεοκοπία, ένοχος για την οποία δεν είναι πλέον η ίδια, αλλά οι δανειστές της. Κυρίως η Γερμανία, η οποία βέβαια δεν το κάνει για το καλό της χώρας μας, αλλά για να έχει το χρόνο να υφαρπάξει την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της – σε εκείνες τις εξευτελιστικές τιμές που διαμορφώνει η «de facto» πτώχευση ενός κράτους, εάν είναι τόσο ανόητο ώστε να μην προστατευθεί από τους πιστωτές του (άρθρο).

Φυσικά η κυβέρνηση, ακούσια ή εκούσια, είναι συνεργός της Γερμανίας στη λεηλασία της πατρίδας μας – η οποία οδηγείται στην καταστροφή και στο χάος, όσο αργεί να προβεί σε στάση πληρωμών εντός του ευρώ, για να διαπραγματευθεί αμέσως μετά τη διαγραφή μέρους των χρεών της με τους δανειστές της.

Καμία χώρα δεν σώζεται με χρεοκοπημένο το δημόσιο, τον ιδιωτικό και τον τραπεζικό της τομέα

Η βασικότερη προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από την κρίση είναι να μάθουν την αλήθεια οι Πολίτες, καθώς επίσης να την αποδεχθούν – γεγονός που σημαίνει λογικά ότι, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να σταματήσουν να λένε ψέματα στους Έλληνες και να δημαγωγούν. Όλοι όσοι όμως σωστά δηλώνουν κάτι τέτοιο, συμπληρώνουν ταυτόχρονα πως πρέπει να υιοθετηθούν, καθώς επίσης να εφαρμοσθούν τα νέα μέτρα των δανειστών (μνημόνιο IV), χωρίς καμία καθυστέρηση – γεγονός που δεν ταιριάζει με την πρώτη διαπίστωση.

Ειδικότερα, η αλήθεια είναι πως ο δημόσιος τομέας είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένος, οπότε χωρίς την ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη – χωρίς όμως ανάπτυξη δεν υπάρχει μέλλον για τη χώρα. Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τον ιδιωτικό τομέα, αφού τα μη εξυπηρετούμενα χρέη έχουν υπερβεί τα 200 δις €, ενώ τα συνολικά πλησιάζουν το 200% του ΑΕΠ.

Όσον αφορά δε τις τράπεζες, η κεφαλαιακή τους επάρκεια είναι πλασματική, λόγω του ότι είναι το αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής (ζημίες ως μελλοντικές μειώσεις φόρων), οπότε θεωρούνται σχεδόν χρεοκοπημένες – ενώ ο εφιάλτης της εσωτερικής διάσωσης (bail–in), φαίνεται να πλησιάζει με γρήγορα βήματα, τρομάζοντας τους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες τους. Ειδικά εάν αργήσει η αξιολόγηση, οπότε θα πρέπει να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται πανάκριβα μέσω του ELA, αδυνατώντας να δώσουν ως εγγύηση στην ΕΚΤ τα ομόλογα που διαθέτουν (waiver).

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει – γεγονός που σημαίνει πως είτε θα πρέπει να βρεθεί μία οριστική λύση, είναι να προβεί σε μία ελεγχόμενη στάση πληρωμών(άρθρο) – πριν ακόμη υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να το κάνει, οπότε θα συνέβαινε ανεξέλεγκτα.

Επομένως, η λύση που απαιτείται δεν θα προέλθει από την θετική αξιολόγηση, την οποία περιμένει η κυβέρνηση – παρακαλώντας τους δανειστές να επιταχύνουν τη διαδικασία και αποδεχόμενη εν λευκώ όλα τα μέτρα που της ζητούνται, παρά το ότι θα βυθίσουν τη χώρα ακόμη περισσότερο στην ύφεση. Η αξιολόγηση απλά θα καθυστερήσει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία, την οποία φαίνεται πως επιθυμεί περισσότερο από κάθε τι άλλο – επιδεινώνοντας όμως τα οικονομικά της χώρας, η οποία είναι ήδη αθεράπευτα χρεοκοπημένη.

SUI GENERIS ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...

του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές το τοπίο είναι απολύτως θολό για την πορεία της θρυλούμενης πλέον «αξιολόγησης». Άξιο παρατήρησης είναι δε ότι η Ελλάδα στην παρούσα φάση απειλήθηκε ακόμη και με «πιστωτικό γεγονός», όπως προκύπτει από τις «εσωτερικές συνομιλίες» των ad hoc αξιωματούχων του ΔΝΤ.

Ωστόσο, η πρόκληση ενός «πιστωτικού γεγονότος» κατά τα κρατούντα συναρτάται ευθέως και ευρίσκεται σε αιτιώδη σχέση με την ενεργοποίηση των Credit Default Swaps (CDS), πράγμα που «τυπικά» δεν θα ισχύει (εφόσον υπάρξει) για την υπό κρίση περίπτωση. Το «πιστωτικό γεγονός» προϋποθέτει ότι το κράτος οφειλέτης ευρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να εξοφλήσει το κουπόνι ή να καταβάλει στην αξία του στη λήξη του το ομόλογο που κυκλοφόρησε στην αγορά και εξ αιτίας της αδυναμίας αυτής ενεργοποιούνται τα CDS. «Πιστωτικό γεγονός» χωρίς ενεργοποίηση των CDS θα είναι καινοφανές! Ως εκ τούτου «πιστωτικό γεγονός» (κατά τα κρατούντα) δεν αφορά την αδυναμία του κράτους να αποπληρώσει συνομολογημένο δάνειο προς άλλο κράτος. Αυτό διευκρινίζεται ενταύθα για την ορθή χρήση της ορολογίας. Στην περίπτωση όπου κράτος-μέλος προβαίνει σε διοικητική διαπιστωτική πράξη με την οποία ανακοινώνει στάση πληρωμών έναντι κράτους ή κρατών ή καταγγελία του δανείου δεν θεωρείται «πιστωτικό γεγονός», εφόσον δεν ενεργοποιούνται οι σχετικές ρήτρες. Για το ενδεχόμενο «στάσης πληρωμών» ή άλλως για το ενδεχόμενο «καταγγελίας δανειακής σύμβασης» με μονομερή ενέργεια κράτους, χρήσιμα είναι τα εξής:

ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ

Ένα κράτος μπορεί να καταγγείλει το όποιο υφιστάμενο χρέος ή άλλως δηλώνει ότι ευρίσκεται σε αδυναμία αποπληρωμής υποχρεώσεων. Η καταγγελία αυτή ή η δήλωση της αδυναμίας αυτής δεν συνεπάγεται κατάλυση της κυριαρχίας του (εσωτερικής και εξωτερικής) ούτε ότι το κράτος αυτό διαγράφεται από το χάρτη, ούτε ότι ο λαός του έχει τις συνέπειες ενός δολίως πτωχεύσαντος επιχειρηματία, ή άλλως ενός έντιμου μεν αλλά ατυχούς επιχειρηματία του οποίου οι οικονομικές δραστηριότητες και οι επιλογές απέτυχαν καθ’ ολοκληρία.

ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ : " Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ" ΚΑΤΑ DEBTOCRACY

Ντοκυνμανμτέρ του Αρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη

Το Χρήμα. Γιατί λείπει από παντού; Δώσ`μου τον κόσμο +5%!

Αν αναρωτιέστε γιατί κάθε τόσο χρεοκοπεί ένα κράτος, κάποιες επιχειρήσεις ή χιλιάδες ιδιώτες, και δεν μπορείτε να πιστέψετε πως φταίει μόνο η ανικανότητα των ανθρώπων, η τεμπελιά και η ατιμία τους, τότε δείτε αυτό το σύγχρονο γερμανικό παραμύθι.

Αν μη τι άλλο θα σας δώσει να καταλάβετε την βασική αρχή λειτουργίας του χρηματοοικονομικού συστήματος έτσι όπως έχει στηθεί ως χρηματοπιστωτικό από κάποιους στο παρελθόν. Θα δείτε πόσο ύπουλα ο τόκος ευθύνεται για την μιζέρια όλου του κόσμου.

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά)

Μας λένε συχνά ότι το Δημόσιο (ή Κρατικό) Χρέος προκαλείται από κακοδιαχείριση των δημοσίων εξόδων, ή από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Και ότι η μόνη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, ή η εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό, σύμφωνα με τον δημιουργό του βίντεο (www.mrquelquesminutes.fr) δεν είναι σωστό.

Είναι μαθηματικά αδύνατο να επιλυθεί το ζήτημα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους προτού αντιμετωπιστεί το θέμα με τη δημιουργία χρήματος μέσω χρέους (με τόκους, μάλιστα), διότι ακριβώς αυτά είναι οι ίδιες οι αιτίες αυτών των χρεών!

ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΤΟ 60% ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

(Παρ. 20/3/15 - 10:10)

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ*       

«Μπορεί ένας στους τρεις Έλληνες επίσημα να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Μπορεί ένα στα δύο νοικοκυριά στην Ελλάδα να μην μπορεί να βγάλει το δεκαπενθήμερο. Μπορεί η νέα γενιά να παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς για ένα μεροκάματο, αλλά όλα κι όλα :ο  μηχανισμός στήριξης … έσωσε την Ελλάδα !  Με μπόλικη ειρωνική διάθεση ο Γάλλος  οικονομολόγος  Μισέλ Χουσόν ,επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών  και Κοινωνικών Ερευνών του Παρισιού ,ξιφουλκεί  εναντίον  των δανειστών  της Ελλάδας : Το 56% του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι παράνομο» λέει ο Γάλλος οικονομολόγος και εξηγεί:  "το ήμισυ του ελληνικού χρέους που αποκτήθηκε  πριν από την κρίση  από το 1988 ως το 2000 οφειλόταν σε υπέρογκα επιτόκια  και τη μείωση των κρατικών εσόδων από το 2000 λόγω της φορολογικής αμνηστίας προς τους πλούσιους . Αν δεν υπήρχαν οι δύο αυτοί παράγοντες ,το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιστοιχούσε μόλις  στο 49% του ΑΕΠ το 2007 αντί του 103%,που ήταν. Μπορεί  λοιπόν να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το 56% του ελληνικού χρέους που αποκτήθηκε πριν από την κρίση ήταν παράνομο» .

Τα βαθύτερα αίτια χρεοκοπίας της Ελλάδας

Ιανουαρίου 3, 2015 από seisaxthiablog

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, συνεργαζόμενου από μέρους των Πατριωτικών Στελεχών του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες

Προσπάθησα να αναλύσω τα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδας, από την στιγμή της παραίτησής μου το 1977 από το ΠΑΣΟΚ, για τα οποία ισχυριζόμουν και ισχυρίζομαι ότι δεν είναι μόνο ή πρωταρχικά οικονομικά, αλλά και ή πρωταρχικά πολιτισμικά, με την έννοια της απαξίωσης και καταρράκωσης των ηθικών και πνευματικών αξιών και των καλύτερων παραδόσεων του τόπου στην μακραίωνα ιστορία του. Η παραδοχή αυτή δεν αποτελεί φτηνή ηθικολογία, αλλά μια αλήθεια, με όποια οπτική γωνία κι αν την δει κανείς, νεοφιλελεύθερη ή μαρξιστική.

Θα αναφέρω δύο παράγοντες που συνετέλεσαν σ’ αυτήν την καταστροφική πορεία, κοντά στις άλλες που κατά διαστήματα έχω καταθέσει και που διατύπωσα στον παρελθόν και η μετέπειτα πραγματικότητα ήλθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει τόσο τραγικά. Πρέπει να έχει κάποιος θάρρος ήρωα για να παραδεχτεί κάποιες αλήθειες, οι οποίες όμως θα ήταν σωτήριες, μπροστά στην υποκρισία και τον απύθμενο λαϊκισμό. Όσοι ευνοήθηκαν από το σύστημα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, ασφαλώς δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια. Τους βολεύει η αυταπάτη ή το προσωπικό συμφέρον ή και τα δύο μαζί!

Η Ελλάδα, προτεκτοράτο των εσωτερικών δυνάμεων;

«Είμαι 86 ετών. Έχω γράψει 40 βιβλία αλλά μόνο τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τις βαθιές παθογένειες της χώρας. Είναι θαύμα που επιβιώνει αυτό το κράτος»

Ξενοφών Ζολώτας[1]

Η τελική φάση της ελληνικής τραγωδίας

Δεκεμβρίου 29, 2014 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

Το ελληνικό χρηματιστήριο σημειώνει νέα πτώση ρεκόρ με πάνω από 8%. Το 3ετές ελληνικό ομόλογο παρουσιάζει επιτόκιο στη δευτερογενή πάνω από 11,0%. Το 5ετές έχει σκαρφαλώσει πάνω από 9,5%. Ενώ το 10ετές πάνω από 8,6%. Η κερδοσκοπική επίθεση στις ελληνικές χρηματαγορές, που επικεντρώθηκε στις τράπεζες οδήγησε σε ακόμη πιο βαθιά κρίση ρευστότητας. Δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά και οι τράπεζες αδυνατούν να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες συναλλαγής.

Το καινούργιο στοιχείο είναι το γεγονός ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τρέχουσας ρευστότητας των τραπεζών και της κεφαλαιαγοράς στην Ελλάδα. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση προσέτρεξε αγοράζοντας eurocommercial paper αξίας 79,4 δις ευρώ! Ιστορικό ρεκόρ από την εποχή που η Ελλάδα εντάχθηκε στο ευρώ. Πρόκειται για εκδόσεις χρεογράφων των συστημικών τραπεζών χρονικής διάρκειας μικρότερης του έτους, τα οποία αγοράζει το κράτος για να ενισχύσει την ρευστότητα των τραπεζών.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΧΡΕΟΚΩΠΗΣΕ;