Δεν πρόκειται για «πολιτική πράξη». Είναι στυγνή δολοφονία. Δεν πρόκειται για «κινηματική δράση». Είναι μαφιόζικη δράση. Δεν πρόκειται για «ένοπλη πρωτοπορία». Είναι συνδικάτο εγκλήματος. Δεν πρόκειται για «αγωνιστές». Είναι το λούμπεν (παρα-κρατικό;) κατακάθι. Δεν πρόκειται για «επαναστάτες». Είναι προβοκάτορες.
Δεν ξέρω αν οι δολοφόνοι που διέπραξαν το στυγνό έγκλημα στο Νέο Ηράκλειο έδρασαν «επαγγελματικά» ή «ερασιτεχνικά». Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για αποβράσματα. Δεν ξέρω ποια είναι τα φυσικά πρόσωπα όσων οργάνωσαν, καθοδήγησαν και εκτέλεσαν το έγκλημα. Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για σεσημασμένους πολιτικούς προβοκάτορες (ή μήπως και προβο-πράκτορες;) που το αντίστοιχό τους μόνο στους χώρους του υποκόσμου και του παρακράτους μπορεί να εντοπιστεί.
Τα πολιτικά δεδομένα
1) Ήδη από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, υπάρχει τεράστια εμπειρία για τον ατελέσφορο είτε ταυτόχρονα για τον «πεμπτοφαλλαγγίτικο» ενάντια στο λαϊκό κίνημα ρόλο της λεγόμενης ατομικής τρομοκρατίας.
2) Η ατομική τρομοκρατία και το πολιτικό έγκλημα δεν υπήρξαν ποτέ επιλογή δράσης του επαναστατικού, του εργατικού, του λαϊκού κινήματος.
3) Οι φορείς της ατομικής τρομοκρατίας - και ειδικότερα της βαφτισμένης από τους νονούς της κατεστημένης σκέψης σαν δήθεν «αριστερή τρομοκρατία» - όσες φορές δεν πιάστηκαν στα πράσα να λειτουργούν ως κατασκευάσματα, ως ενεργούμενα και ως διασυνδεδεμένα παρακλάδια των υπηρεσιών του κράτους της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της καταστολής του λαού, αποδείχτηκε ότι αποτέλεσαν τους καλύτερους «συμπαίχτες» αυτού του κράτους και συνέχισαν να υπάρχουν παίζοντας το ρόλο των «χρήσιμων ηλιθίων» στην υπηρεσία του συστήματος που υποτίθεται ότι «πολεμούσαν».
Είναι καταγεγραμμένη πλέον η ιστορική γνώση για το σκοτεινό ρόλο των συγκεκριμένων ομάδων στη μεταπολεμική Ευρώπη. Ακόμα κι αν δεν είχαν εξαχθεί ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα και δεν είχε σωρευτεί πλήθος πληροφοριών και στοιχείων για τις πολυπλόκαμες σχέσεις αυτών των ομάδων με κέντρα και υπηρεσίες της κρατικής τρομοκρατίας - από την εποχή κιόλας του Νετσάγεφ και της τσαρικής Οχράνα - θα αρκούσε, να τεθούν μερικά πολύ απλά ερωτήματα και να απαντηθούν με βάση την απλή, την κοινή (και τόσο σοφή) λογική, ώστε να υπάρξει μια ασφαλής εκτίμηση ως προς το τι στοχεύουν και για το πού θέλουν εξ αντικειμένου να οδηγήσουν τα πράγματα τα αθύρματα με τα κουμπούρια, σαν αυτά που έδρασαν την Παρασκευή.
Ποιος ωφελείται;