Σε πόσα χρόνια ένα ρομπότ θα μπορεί να πάρει τη δουλειά σου;

O κόσμος σήμερα δείχνει να βρίσκεται στα πρόθυρα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, όπου οι μηχανές θα είναι σε θέση να κάνουν πολλά από τα επαγγέλματα των ανθρώπων και μάλιστα καλύτερα από αυτούς. Είναι ένα μέλλον που υπόσχεται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και φθηνότερες υπηρεσίες, δηλαδή την ανατροπή του τομέα της εργασίας και την εκτίναξη της ανεργίας. 

Δημιουργείται έτσι μια ανησυχητική ερώτηση για όλους μας. Πότε θα μπορέσει ένα ρομπότ να κάνει τη δουλειά μου; Ακόμη δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, αλλά μερικοί από τους κορυφαίους ερευνητές τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο προσπαθούν να τη βρουν.

Η Κάτια Γκρέις, ερευνητική συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο «Future of Humanity» του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και οι συνεργάτες της, έχουν μιλήσει με 352 επιστήμονες και συνέταξαν τις απαντήσεις τους σε προβλέψεις σχετικά με το πόσο καιρό μπορεί να χρειαστεί για να αντικαταστήσουν τα ρομπότ τους ανθρώπους σε διάφορα καθήκοντα.

Φιλοσοφία της τεχνολογίας

             

                                            



  Φιλοσοφία  και  κοινωνία  της  πληροφορίας

                                     §1

          Εισαγωγικές παρατηρήσεις

Η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται γενικώς ως μετα-βιομηχανική κοινωνία και ως κοινωνία της πληροφορίας. Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ορισμένοι πιστεύουν ότι υπάρχει ταύτιση. Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει κατά τεκμήριο, γιατί η πρώτη αποκτά τα γνωρίσματά της και κατ’ επέκταση το όνομά της από την παραγωγή των βιομηχανικών–αγροτικών προϊόντων και από την οργάνωση της κυκλοφορίας τους, ενώ η δεύτερη από την παραγωγή και οργάνωση της κυκλοφορίας της πληροφορίας. Η  κοινωνία της πληροφορίαςαναδύεται ως συνέπεια της αναπτυσσόμενης με γοργούς ρυθμούς τεχνολογίας. Η επιτάχυνση της τεχνολογικής ισχύος εκθέτει την κοινωνία, όπως κι αν την ονομάζει κανείς, σε μεγάλους και ραγδαίους μετασχηματισμούς. Στη συνάφεια τούτη, οι παραπάνω μορφές της κοινωνίας δεν είναι ξένες μεταξύ τους αλλά συνυπάρχουν. Η κοινωνία της πληροφορίας είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα με τα εξής γνωρίσματα: α) ως όρος έχει γίνει της μόδας μαζί με τον όροκοινωνία της γνώσης· β) επιτάχυνση και ανεξέλεγκτη συσσώρευση της πληροφορίας· γ) ενσωμάτωση της πληροφοριακής τεχνολογίας σε όλα τα είδη της παραγωγής· δ) εξάρτηση από την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών· ε) η πληροφορία αντιμετωπίζεται ως πρώτη ύλη·  στ) μετατροπή του ανθρώπου σε κατοικίδιο ζώο του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

            Πράγματι, στη σημερινή εποχή, η πληροφορία είναι το πιο πολύτιμο ψηφιακό αγαθό που διαθέτουμε. Αποτελεί δομικό στοιχείο της Τεχνολογίας της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και ταυτόχρονα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της παιδείας που ανάγεται στην ΤΠΕ ή παράγεται απ’ αυτή. Το αληθινά αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι όλα υπόκεινται πλέον στο ρυθμό των ριζικών αλλαγών που επιφυλάσσει η νέα τεχνολογία· αναλογικά, η από εδώ εκπορευόμενη παιδεία υποθάλπει μια ραγδαία ανάπτυξη γνώσης με ταυτόχρονη δημιουργία καινοφανών μορφών αμάθειας και άγνοιας. Έτσι παρατηρούμε να επηρεάζουν σχεδόν καθημερινά τη ζωή μας οι αλλαγές και οι τροποποιήσεις που συμβαίνουν στην αύξηση των πληροφοριών, όπως και στη διαχείριση των πληροφοριακών πόρων.

Το καμπανάκι χτύπησε: σε δέκα χρόνια τίποτε δεν θα μοιάζει με το σήμερα.

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Η κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν τήρησε τις υποσχέσεις της, είναι μια πεπαλαιωμένη προσέγγιση στην εφαρμογή μιας πολιτικής που οδηγεί τη χώρα από τραγωδία σε τραγωδία.

Τα πολιτικά σχήματα που κυβερνούν, ή θα κυβερνήσουν, έχουν, πλέον, ελάχιστη σημασία, σε κοινωνίες που βλέπουν όχι το απώτερο μέλλον αλλά το άμεσο.

Η ελληνική, δυστυχώς, δεν είναι μια τέτοια κοινωνία. Αναπαράγεται, ακόμη, με ιδεολογήματα του Εμφυλίου, τη στιγμή που σε δέκα χρόνια τίποτε δεν θα μοιάζει με το σήμερα. Ο κόσμος αλλάζει και ο Τσίπρας προσπαθεί να συσπειρώσει τους οπαδούς και ψηφοφόρους του επαναλαμβάνοντας το ηθικό πλεονέκτημα της χαμένης τιμής της αριστεράς.

Η αριστερά, όπως μπόρεσε να την μάθει και να την εκμεταλλευτεί η κυβερνώσα σήμερα νομενκλατούρα, έχει τελειώσει εδώ και καιρό. Άλλη ήταν η εποχή και η κοινωνία που ανέλυσε ο Μάρξ. Εκείνο που διακυβεύεται δεν είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο αλλά η υποκατάσταση του ανθρώπου από τη μηχανή.

Σε μια ενδιαφέρουσα συνάντηση που έγινε πριν τρείς ημέρες στο OKthess, παρουσιάστηκαν από τον καθηγητή Γιώργο Μητακίδη σημεία έκθεσης του ΟΟΣΑ που θα δημοσιευτεί προσεχώς, σύμφωνα με την οποία μέχρι το 2025, το 40% των θέσεων εργασίας που γνωρίζουμε σήμερα δεν θα υπάρχουν. Αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει; Σε μόλις οκτώ χρόνια δεν θα υπάρχουν το 40% των σημερινών θέσεων εργασίας. Και τι θα γίνουν οι άνθρωποι αυτοί;

Η τραγική απάντηση της σημερινής κυβέρνησης είναι η… «μεταρρύθμιση» της παιδείας που διαβάσαμε πριν λίγες ημέρες. Άλλη μια μεταρρύθμιση προς τα πίσω.

Δεν είναι μόνο η εγκατάλειψη του δημόσιου πανεπιστημίου που υποβαθμίζει τις σπουδές. Είναι και ο τρόπος λειτουργίας που εισάγουν οι νέες αλλαγές.

Το ότι επαναφέρονται στις διοικήσεις οι φοιτητές είναι, απλώς, δείγμα μιας παρωχημένης πολιτικής νοοτροπίας που βλέπει την κοινωνία σαν μια μεγάλη φοιτητική συνέλευση την οποία θα πρέπει να κερδίσουν. Αυτό έμαθαν, αυτό κάνουν. Εκείνο που  ενδιαφέρει τους κυβερνώντες από τα Πανεπιστήμια είναι ο έλεγχός τους. Με τους διδάσκοντες μόνο, δεν θα μπορούσαν να το πετύχουν. Έπρεπε κάτι να κάνουν και επέλεξαν τη χειρότερη λύση.

Πως η νέα τεχνολογία επηρεάζει απασχόληση και μισθούς

Του Κώστα Μελά

Η επανάσταση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας έχει φέρει για ακόμη μια φορά στο προσκήνιο το ζήτημα των επιδράσεων της στην απασχόληση. Όπως υποστηρίζεται από πολλές πλευρές (Brynjolfsson, E and A McAfee (2014), The second machine age: Work, progress, and prosperity in a time of brilliant technologies, New York,NY: WW Norton & Company), οι νέες ρομποτικές μηχανές θα μπορούν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη εργασία σε πάρα πολλές δραστηριότητες, που μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούταν αδύνατον ή δύσκολο να συμβεί.

Τέτοιες εργασίες είναι αυτές που αφορούν στο νοικοκυριό (καθάρισμα, πλύσιμο, μαγείρεμα), στις βασικές ασφαλιστικές και λογιστικές υπηρεσίες, στη διαχείριση επενδυτικών χαρτοφυλακίων, σε νομικές έρευνες, και σε υπηρεσίες υγείας ως διαγνωστικοί μηχανισμοί, στην χρησιμοποίηση   drones για την υποκατάσταση των σημερινών courier, σε αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς, σε εκτυπώσεις 3D κτλ.

Μάλιστα υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι η επικείμενη νέα γενιά των Ρομπότ θα θέσει ουσιαστικά τέλος στην Εργασία. Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί πριν υιοθετήσουμε τέτοιου είδους αντιλήψεις. Ότι το μέλλον θα εμπεριέχει πολλή τεχνική νοημοσύνη πρέπει να γίνει αποδεκτό. Όμως, από την αποδοχή αυτών των εξελίξεων μέχρι την αποδοχή της αντίληψης περί του τέλους της εργασίας, υπάρχει ένα τεράστιο άλμα που δεν τεκμηριώνεται ούτε λογικά ούτε ιστορικά.

Οι νέοι ολιγάρχες της τεχνολογίας

της ΝεφέληΣ Λυγερού

Είστε μεταξύ αυτών που νομίζουν ότι οι νεαροί φοιτητές και επίδοξοι επιχειρηματίες των start up δουλεύουν στο γκαράζ του πατρικού σπιτιού τους; Είναι πολύ ρομαντικό και έχει συμβεί αρκετές φορές, αλλά η συνέχεια αλλάζει! Κορυφαίες τεχνολογικές εταιρείες, όπως είναι η Amazon, η Apple, το Facebook και η Google έχουν μεταμορφωθεί από καινοτόμες start up σε κολοσσιαίους ομίλους, επεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους σε όλο και περισσότερους τομείς.

Οι κάποτε «πράσινες” και αντισυστημικές τεχνολογικές εταιρείες μετατρέπονται σε εταιρείες-τέρατα που παραπέμπουν στις γιγαντιαίες βιομηχανίες που συγκέντρωναν την παραγωγή και συρρίκνωναν τον ανταγωνισμό. Οι τεχνολογικοί γίγαντες δεν φαίνεται να μαθαίνουν από το πάθημα των Ιαπώνων. Το μοντέλο που ακολουθούν είναι εκείνο που ανέτρεψε την ιαπωνική κυριαρχία στην εφαρμοσμένη τεχνολογία.

Σήμερα, κυριαρχεί μια χούφτα εταιρειών που διευθύνεται από μια ακόμα μικρότερη, αλλά ισχυρή ομάδα επενδυτών, επιχειρηματιών και μάνατζερς. Οι κάποτε νεαροί φοιτητές και επίδοξοι επιχειρηματίες, που εργάζονταν σε αποθήκες και γκαράζ, έχουν δημιουργήσει τεράστιες περιουσίες εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες του Διαδικτύου. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Τόσο η Google όσο και η Microsoft έχουν κατηγορηθεί για τη χρήση αμφιλεγόμενων πρακτικών, με στόχο την αποδυνάμωση των ανταγωνιστών τους.

«Ο τεχνολογικός τομέας είναι η νέα Wall Street» σημειώνει ο οικονομολόγος Ουμέρ Χάκε. Τα νέα golden boys έχουν γίνει απίστευτα πλούσιοι, απίστευτα γρήγορα. Πέρα της γνωστής General Electric, που εξελίχθηκε σε όμιλο ετερογενών δραστηριοτήτων και οι νέες εταιρείες, όπως η Apple, η Microsoft, η Cisco, η Oracle και η Google συγκέντρωσαν τεράστια κεφάλαια που υπερβαίνουν τους προϋπολογισμούς μεγάλων χωρών.

Περί απείθειας των ρομπότ

ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

Ο HAL-9000, ο νοήμων υπολογιστής της ταινίας «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος», προσφέρει μια δυσοίωνη ματιά σε ένα μέλλον, όπου μηχανές που διαθέτουν τεχνητή νοημοσύνη απορρίπτουν την ανθρώπινη κυριαρχία. Αφού παίρνει τον έλεγχο του διαστημοπλοίου και σκοτώνει τους περισσότερους από το πλήρωμα, ο HAL απαντά στην εντολή να ανοίξει τη θύρα εισόδου στο διαστημόπλοιο, που δίνει ο μόνος επιζών αστροναύτης καθώς επιστρέφει μετά από διαστημικό περίπατο, λέγοντας με απαλή φωνή: «Λυπάμαι Ντέιβ, αλλά φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Σε ένα πρόσφατο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με τίτλο «Ex Machina» («από μηχανής» [...θεός] στα λατινικά), το θηλυκό ανθρωποειδές ρομπότ Εϊβα ξεγελά έναν νεαρό άντρα, ώστε να τη βοηθήσει να καταστρέψει τον δημιουργό της, τον Νέιθαν. Οι μηχανορραφίες της κάνουν να φαίνεται βάσιμη η μαύρη πρόβλεψη του Νέιθαν: «Κάποια μέρα οι Τεχνητές Νοημοσύνες θα κοιτάζουν πίσω προς τα εμάς, όπως εμείς κοιτάμε τους απολιθωμένους σκελετούς στις πεδιάδες της Αφρικής. Ενας όρθιος πίθηκος που ζούσε μέσα στη σκόνη, με πρωτόγονη γλώσσα και εργαλεία, καταδικασμένος να εξαφανιστεί».

Αυτές οι διαδεδομένες ανησυχίες περί ενδεχόμενης «Αποκάλυψης» οφειλόμενης στα ρομπότ δεν έχουν βάση σύμφωνα με τον Ματίας Σιουτζ και τον Γκόρντον Μπριγκς, καθηγητή και διδάκτορα του πανεπιστημίου Ταφτς των ΗΠΑ, αντίστοιχα, στην επιστήμη των υπολογιστών και τη ρομποτική. Η δική τους ερευνητική ομάδα είναι πιο αισιόδοξη για τις εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) στην καθημερινή ζωή. Οραματίζονται ένα διόλου μακρινό μέλλον, όπου χρήσιμα και συνεργάσιμα ρομπότ θα αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους σε διάφορα πλαίσια.

Ο ανεξερεύνητος ρόλος των Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνίας στην εκπαίδευση

του Στέλιου Μαρίνη∗

Σε εξετάσεις σε ΤΕΕ στο μάθημα της μηχανικής, η απάντηση μαθητή στην ερώτηση: Τι γνωρίζετε για το κέντρο βάρους ενός σώματος ήταν: «Όταν ένας άνθρωπος στέκεται με τα πόδια ανοικτά, κέντρο βάρους είναι αυτό που κρέμεται ανάμεσα». Αιτία της παρανόησης ήταν τα σκίτσο που είχε κάνει η καθηγήτρια κατά τη διδασκαλία με το βέλος που συμβολίζει το βάρος του σώματος.

Αν αυτή η περίπτωση είναι ακραία, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο λάθος των μαθητών του Γυμνασίου όταν τους ζητείται να σχεδιάσουν ευθεία κάθετη προς άλλη, να σχεδιάζουν την κατακόρυφη.εικ.3

Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα λανθασμένων στερεοτυπικών αντιλήψεων που έχουν εντυπωθεί στο μυαλό των παιδιών. Είναι αποτέλεσμα του ότι στα βιβλία των Μαθηματικών, αλλά και όταν ο δάσκαλος σχεδιάζει στον πίνακα, η βασική ευθεία του σχήματος σχεδιάζεται οριζόντια, οπότε η κάθετη προς αυτήν είναι κατακόρυφη. Είδα κι έπαθα κάποτε να πείσω κάποιο μαθητή ότι το σχήμα στην εικόνα 3 είναι ρόμβος. Το ότι μετρούσε τις πλευρές και τις εύρισκε ίσες δεν αναιρούσε την πεποίθηση ότι έπρεπε το σχήμα να είναι «όρθιο» για να το πούμε ρόμβο.

Στερεοτυπικές αντιλήψεις δημιουργούνται και με το λόγο, αλλά αυτές αίρονται ευκολότερα πάλι με το λόγο. Εξάλλου οι αντιλήψεις αυτής της αιτίας μπορούν να διατυπωθούν από το άτομο, ενώ εκείνες που οφείλονται στην επίδραση της εικόνας είναι πολλές φορές εγγεγραμμένες στο υποσυνείδητο, οπότε δεν διατυπώνονται ούτε καν γίνονται αντιληπτές από το ίδιο άτομο, αλλά και από τους άλλους.

Οι ψυχολόγοι, προκειμένου να διειδύσουν στο υποσυνείδητο του θεραπευόμενου, χρησιμοποιούν τεστ που στηρίζονται στις εικόνες. Ζητούν π.χ. από τον θεραπευόμενο να σχεδιάσει ένα σπίτι και από το αν σχεδιάσει την πόρτα ανοικτή, από το αν υπάρχει δρόμος ή φράκτης κ.τ.λ. υποψιάζονται κρυμμένες φοβίες και άλλα ψυχικά χαρακτηριστικά.

Δούλοι της τεχνολογίας

Οι νέοι δούλοι της μελλοντικής δημοκρατίας

Του Νίκου Παππά από την Ρήξη φ. 130 

Ένα βασικό ερώτημα για την τεχνολογία και την εποχή που ζούμε είναι το κατά πόσο θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ατομική ζωή, καθώς και την κοινωνικοοικονομική και την πολιτική δομή των κρατών. Η απάντηση είναι διττή, καθώς τα θετικά και τα αρνητικά αλληλοσυγκρούονται, πολλές φορές συνυπάρχοντας. Για την ατομική και την οικονομική διάσταση βλέπουμε ήδη τα αποτελέσματά της. Για την κοινωνικοπολιτική της όψη, όμως, δεν θα λέγαμε ότι έχουμε δει ακόμη και πολλά.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το πρώτο κομμάτι στο οποίο η τεχνολογία έχει οδηγήσει σε κολοσσιαίες αλλαγές είναι η οικονομία. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η δυνατότητα να μεταφερθούν τεράστια κεφάλαια σε ένα δευτερόλεπτο από μία χώρα σε μια άλλη, η δυνατότητα γενικότερα των εταιρειών να εγκαθιστούν θυγατρικές σε όποια χώρα επιθυμούν, έχει οδηγήσει σε μια αλλαγή η οποία βρίσκεται πάνω από τις δυνάμεις των κρατών. Η οικονομία κινείται υπεράνω των κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα τα κράτη να αδυνατούν να ελέγξουν τις διεθνείς αγορές.

Όμως, ακόμη και σε αυτόν τον τομέα, η τεχνολογία δεν έχει αλλάξει τόσο τη ζωή μας όσο θα την αλλάξει στο μέλλον. Το μέλλον αναπτύσεται ήδη σε ορισμένες περιοχές στην Ασία. Ήδη στην Ιαπωνία λειτουργούν εργοστάσια χωρίς ανθρώπινο δυναμικό στο εσωτερικό τους. Η τεχνολογία λοιπόν σε μερικές δεκαετίες θα έχει σχεδόν αντικαταστήσει το εργατικό δυναμικό. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνέφερε πολύ τους ανθρώπους των αγορών, καθώς θα τους γλίτωνε από τα συνδικάτα και τα όρια που πιθανόν θα τους έβαζαν οι κυβερνήσεις. Ταυτόχρονα η παραγωγή θα αυξανόταν, οι μηχανές θα λειτουργούσαν επί 24ώρου βάσεως και τα κέρδη θα ήταν πολλαπλάσια. Όσο αυτή η εξέλιξη θα προχωράει, η κοινωνία θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απόγνωση και στη φτώχεια.

Θ. Γιούργας: Η σκέψη στα χρόνια του smartphone

Θωμάς Γιούργας

 

Η μεγάλη ψευδαίσθηση της γενιάς μου, χονδρικά η γενιά των τριαντάρηδων, είναι πως έχουμε φτάσει κοντά στο τέλος της ιστορίας σχετικά με την πρόσβαση στη γνώση. Η πανεύκολη, άμεση πρόσβαση στον χωροχρόνο του ίντερνετ και ο χαοτικός βομβαρδισμός πληροφορίας από τα ηλεκτρονικά μέσα δημιουργεί την επικίνδυνη και λανθασμένη εντύπωση ότι η γνώση είναι εύκολη.

 

Αντιθέτως, αυτό που συντελείται μέρα με την μέρα, γενιά με την γενιά είναι η απαξίωση της αυτόνομης σκέψης και η τυφλή εμπιστοσύνη πως όλα είναι εν δυνάμει γνωστά «εκεί έξω» και όποτε το θελήσουμε. Για να δώσουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα, σκεφτείτε πόσους αριθμούς τηλεφώνων έχετε απομνημονεύσει συγκριτικά με δέκα χρόνια πριν. Σκεφτείτε πόσα βιβλία διαβάζουμε στον ελεύθερο χρόνο μας ή αντίστροφα, πόσο ανούσιο χρόνο περνάμε αγκαλιά με τα κινητά και τις ταμπλέτες μας.

Eθισμός στο διαδίκτυο: Τα συμπτώματα που εμφανίζει ένα παιδί

Χωρίς αμφιβολία η χρήση των νέων τεχνολογιών αποτελεί αδιάσπαστο κομμάτι  της καθημερινής ζωής των περισσότερων παιδιών. Τα παιδιά γνωρίζουν ότι το Διαδίκτυο αποτελεί ένα εξαιρετικό μέσο εκπαίδευσης, αναζήτησης πληροφοριών, διασκέδασης αλλά και επικοινωνίας. Αυτό όμως που δείχνουν να δυσκολεύονται να κατανοήσουν είναι ότι η χρήση του Διαδικτύου μπορεί να σηματοδοτεί και κινδύνους. Ένας από τους πιο σοβαρούς κινδύνους είναι ο εθισμός.

 Από την επιστημονική ομάδα του Χαμόγελου του Παιδιού

Και ενώ λοιπόν το διαδίκτυο γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στα παιδιά, στα νοσοκομεία Παίδων λειτουργούν πλέον κλινικές για άτομα που έχουν εθιστεί.

 Τι σημαίνει εθισμός στο Διαδίκτυο και ποια συμπτώματα παρουσιάζουν τα παιδιά;

● Η χρήση του διαδικτύου αναδεικνύεται ως η σημαντικότερη δραστηριότητα στην καθημερινότητα του παιδιού

● Η διάθεση του παιδιού αυτόματα αλλάζει με τη χρήση του διαδικτύου (χαίρεται μόλις έρθει σε επαφή με το μέσο)

● Το παιδί στην πάροδο του χρόνου χρειάζεται όλο και περισσότερες ώρες χρήσης του Διαδικτύου ώστε να αισθανθεί ευχαρίστηση

● Η διακοπή του διαδικτύου προσκαλεί δυσφορία, θυμό, ένταση και επιθετική συμπεριφορά στο παιδί

● Το παιδί αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο ώστε να περιορίσει τη χρήση του Διαδικτύου

Η Γενετική Μηχανική πρόκειται να αλλάξει τα πάντα για πάντα- ΒΙΝΤΕΟ

Από την Ιωάννα Γαρεφαλάκη

Ζούμε την εποχή του CRISPR.

Βρισκόμαστε σε ένα από τα κομβικά στάδια της ιστορίας, όπου μια τεχνολογική μέθοδος προβλέπεται να αλλάξει τα πάντα. Όπως η τεχνολογία των υπολογιστών σερνόταν στα 80’s και ξαφνικά βρέθηκες να κρατάς στο χέρι σου ένα εργαλείο (βλ. κινητό τηλέφωνο) με το οποίο μπορείς να τσατάρεις, να ψωνίζεις και να κάνεις οποιαδήποτε συναλλαγή, αυτήν τη στιγμή την αντίστοιχη ψηφιακή επανάσταση περνάει η βιολογική τεχνολογία.

Από τότε που ανακαλύφθηκε το DNA και η δομή του, έως και σήμερα, η γενετική μηχανική με μοριακές μεθόδους περνούσε την εφηβεία της. Η οποιαδήποτε επέμβαση στο γενετικό υλικό κάποιου οργανισμού κόστιζε, ήθελε χρόνο και ήταν αρκετά πολύπλοκη.

Η τεχνολογία CRISPR (Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeat) φαίνεται να είναι τόσο επαναστατική, όσο η γραφομηχανή, τα τρανζίστορ και οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές. Θα αλλάξει τα πάντα. Ήδη δοκιμάζεται σε θεραπείες για τον HIV, τον καρκίνο, γενετικές ανωμαλίες κτλ. Ό,τι δηλαδή προσπαθούσε να κάνει και η κλασσική γενετική μηχανική ως τώρα, απλώς πιο επιτυχημένα.

Πώς όμως ουσιαστικά δουλεύει η CRISPR; Παραδοσιακά όπως πάντα στην βιοτεχνολογία, μιμούμαστε ότι υπάρχει ήδη στη φύση. Η CRISPR λοιπόν, χρησιμοποιεί το αμυντικό σύστημα των βακτηρίων ενάντια σε ιούς που τα προσβάλλουν, τους βακτηριοφάγους. Αν ένα βακτήριο επιζήσει της μόλυνσης από ένα βακτηριοφάγο, τότε αποθηκεύει τμήματα του DNA του ιού στο δικό του γενετικό υλικό σε ένα, ας το πούμε, γενετικό αρχείο, το CRISPR. Αν ξαναμολυνθεί από τον ιό, το βακτήριο μεταγράφει σε RNA το τμήμα αυτό και θέτει σε λειτουργία μια πρωτεΐνη-όπλο, την Cas9. Η Cas9 ‘ξεψαχνίζει’ όλο το εσωτερικό του βακτηρίου για να βρει κόπιες από το DNA του ιού που έχει αρχειοθετημένο. Όταν βρει το αντίστοιχο ολόιδιο αντίγραφο, το κόβει, αδρανοποιώντας τον ιό στον οποίο ανήκει.

H Πληροφορία

Γιώργος Λαμπράκος

«Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη τα πάντα, εκτός από επιπλέον πληροφορίες.»

Μισέλ Ουελμπέκ, Η επέκταση του πεδίου της πάλης 

 

Στον χώρο των κλασικών ανθρωπιστικών επιστημών, οι θεωρίες των μέσων, της επικοινωνίας και της πληροφορίας δεν χαίρουν συχνά ιδιαίτερης εκτίμησης. Παρότι διεθνώς (και ιδίως στις ΗΠΑ) οι ραγδαίες εξελίξεις στα τεχνικά μέσα επικοινωνίας γίνονται αμέσως αντικείμενο θεωρητικού στοχασμού, στη χώρα μας, παρότι διαθέτουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά τα ίδια αυτά μέσα, οι ανάλογες μελέτες είναι δυστυχώς λίγες. 

 

Αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, αν δεν ήταν λίγες και οι ανάλογες μεταφράσεις έργων που έχουν γραφτεί στις χώρες όπου παράγονται, και από όπου εισάγονται, αυτές οι νέες τεχνολογίες. Πέρασαν πάνω από 25 χρόνια ώσπου να μεταφραστεί η Βίβλος των Μέσων (Μάρσαλ Μακλούαν, UnderstandingMedia, πρώτη έκδοση: 1964), μια μετάφραση που μάλλον πέρασε απαρατήρητη, εκτός ίσως από κάποια πανεπιστημιακά τμήματα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια σημαντική εκδοτική προσπάθεια κάλυψης αυτού του κενού, κυρίως με βιβλία του Βίλεμ Φλούσερ, του Φρίντριχ Κίτλερ, του Πολ Βιριλιό, του Χιούμπερτ Ντρέιφους, του Νόρμπερτ Μπολτς, και, last but not least, του Ζαν Μποντριγιάρ.

 

Ωστόσο, ο φιλοσοφικός στοχασμός πάνω στα τεχνικά μέσα και την επίδραση αυτών στη ζωή μας δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του δίχως γνώση της ιστορίας τους. Από αυτή την άποψη ο Τζέιμς Γκλέικ, γνωστός (και μαζί μάλλον άγνωστος) στην Ελλάδα για τα βιβλία του Χάος: μια νέα επιστήμη (μτφρ. Μανώλης Κωνσταντινίδης, Κάτοπτρο, 1990) και Faster: η επιτάχυνση όλων των πραγμάτων (μτφρ. Αγορίτσα Μπακοδήμου, Ελληνικά Γράμματα, 2004), είναι μια σημαντική περίπτωση εκλαϊκευτή των επιστημών. Ο ίδιος ούτε είναι ούτε δηλώνει επιστήμονας, αλλά ένας δημοσιογράφος και συγγραφέας που εξιστορεί κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα. Βιογράφος του Ισαάκ Νεύτωνα και του Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο Γκλέικ δημοσίευσε το 2011 κατόπιν επταετούς έρευνας το ογκώδες βιβλίο με τον τίτλο Η Πληροφορία: η ιστορία, η θεωρία, ο χείμαρρος, που έγινε μπεστ-σέλερ στις ΗΠΑ και αμέσως εκδόθηκε εξαιρετικά φροντισμένο στα ελληνικά από έναν συνήθη ύποπτο σε τέτοια εγχειρήματα, τις εκδόσεις Τραυλός, σε μετάφραση Γιώργου Κυριακόπουλου και επιστημονική επιμέλεια Θεοφάνη Γραμμένου.

Γιατί τα παιδιά μας βαριόνται τόσο στο σχολείο, δε μπορούν να περιμένουν, απογοητεύονται εύκολα και δεν έχουν πραγματικούς φίλους;

Αναδημοσίευση από:http://enabloggiatosxoleio.gr/

Πριν από λίγο καιρό διάβασα ένα πολύ καλό άρθρο που εξηγεί ένα φαινόμενο που βιώνουμε όλοι στις τάξεις μας και με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονο. Έτσι αποφάσισα να το μεταφράσω και να το αναρτήσω εδώ πιστεύοντας ότι κάποιοι θα βοηθηθούν διαβάζοντας το. Αν μη τι άλλο, για μας τους εκπαιδευτικούς είναι παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι δεν ευθυνόμαστε μόνο εμείς και η καλοκαιρινή μας άδεια για όλα τα δεινά του κόσμου…

Είμαι εργοθεραπεύτρια με 10ετή εμπειρία εργασίας με παιδιά, γονείς και δασκάλους. Συμφωνώ απόλυτα με το μήνυμα του δασκάλου που έλαβα πρόσφατα, ότι τα παιδιά μας χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Ακούω σταθερά την ίδια άποψη από κάθε δάσκαλο που συναντώ. Αδιαμφισβήτητα, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς πορείας μου, έχω δει και εξακολουθώ να βλέπω μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας που συμβάλουν σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Ειλικρινά πιστεύω ότι παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Και παρακάτω θα αναλύσω το γιατί…

Τεχνολογία

Δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών…η πληρωμή σας περιμένει στην επόμενη γωνία. Παίζουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, με την προσοχή τους και με την ικανότητά τους να λαμβάνουν ικανοποίηση καθυστερημένα. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με το βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους. Μετά από ώρες εικονικής πραγματικότητας το να επεξεργαστείς πληροφορίες σε μια τάξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη πρόκληση για τα παιδιά μας επειδή ο εγκέφαλός τους είναι συνηθισμένος στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. Η ανικανότητα της επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης καθιστά τα παιδιά ευάλωτα στις ακαδημαϊκές προκλήσεις. Επιπλέον, η τεχνολογία μας αποσυνδέει συναισθηματικά από τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων είναι η κύρια τροφή για τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Δυστυχώς, βαθμιαία στερούμε από τα παιδιά μας αυτή την τροφή.

ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ MATRIX - ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Συνέντευξη του Καθηγητή Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μάνου Δανέζη.

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

H προκλητική θεωρία των Μιμιδίων

Τη θυμάστε όλοι την ιστορία πέρσι με τον Βορειοκορεάτη δικτάτορα που στον θάνατό του έκλαιγαν όλοι παρανοϊκά, ασταμάτητα λες κι είχε πέσει ιός στην χώρα. Βεβαίως υπήρχαν οι πολύ καλοί ορθολογιστικοί λόγοι για το πανεθνικό τους ξέσπασμα σε μια χώρα που παίρνει κεφάλια για ψύλλου πήδημα –
υποχρεωμένοι ήταν οι άνθρωποι να δείξουν πένθος.

Αλλά αυτή η ιστορία του μεταδοτικού κλάματος θύμιζε εντυπωσιακά και σε πραγματικά μεγάλη κλίμακα αυτή την θεωρία των Μιμιδίων (memes) που ανέπτυξε ο εθνολόγος και εξελικτικός βιολόγος Richard Dawkins το 1976. 

Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε στο βιβλίο του «Το Εγωιστικό Γονίδιο» και στην ουσία αναγνώριζε, κατονόμαζε και περιέγραφε τον Μιμίδιο κατά αντιστοιχία προς το Γονίδιο.

Τι είναι τα Μιμίδια

Το Meme (Μιμίδιο) είναι ένα είδος γονιδίου της πληροφορίας που έχει την ικανότητα σαν ζωντανός οργανισμός, σαν ζωντανοί οργανισμοί μάλλον γιατί είναι άπειρα, να μεταπηδούν από τον ένα φορέα στον άλλο, να στοιχειώνουν τον ατομικό ή ομαδικό νου, να αναπαράγονται ή να αλλάζουν μορφές,  να επιζούν ή να πεθαίνουν, να εξαπλώνονται, να φτιάχνουν αποικίες, να επηρεάζουν τον κόσμο και την πολιτισμική μας συμπεριφορά/κοινωνία, να αλλάζουν το σύμπαν ολόκληρο.

Τα Μιμίδια είναι πληροφορίες, ιδέες, σλόγκαν, μόδες, τραγούδια, βιβλία, τάσεις στην τέχνη, θρησκευτικές πεποιθήσεις, θεωρίες, συνήθειες, ταλέντα, ιστορίες, μύθοι, κάθε είδος συμπεριφοράς που περνάει από άτομο σε άτομο μέσω μιμητισμού. Στην κυριολεξία οποιαδήποτε μορφή πολιτισμικής πληροφορίας έχει τις ιδιότητες ενός μιμιδίου. Μπορεί να μεταπηδά από τον ένα εγκέφαλο στον άλλο, μερικές φορές με έναν σχεδόν μεταφυσικό τρόπο (ίσως έτσι εξηγείται η ταυτόχρονη εμφάνιση ιδεών ή γνώσεων από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο χωρίς καν επικοινωνία, π.χ. η πανταχού παρούσα πυραμίδα σε όλους τους πολιτισμούς σε χρόνους πανάρχαιους που δεν επέτρεπαν πολλά ταξιδιωτικά πέρα-δώθε).

Πώς τα ΜΜE δημιουργούν την συλλογική πραγματικότητα

Του Paul A Philips  

-"Οι άνθρωποι θα πιστεύουν ό, τι τα μέσα ενημέρωσης θα τους λένε να πιστεύουν." - George Orwell



- «Αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποια είναι η αλήθεια, αλλά τι γίνεται αντιληπτό ως αλήθεια."Ερρίκος Κίσινγκερ



- «Όποιος ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης ελέγχει την πραγματικότητα.» -Peter Jennings.



- «Όταν ένα καλά συσκευασμένο πακέτο ψεμάτων έχει προωθηθεί σταδιακά στις μάζες σε διάρκεια γενεών, η αλήθεια θα φαίνεται εξωφρενική και αυτός που την λέει, φρενοβλαβής." -Dresden James



Σε ένα προηγούμενο μήνυμα έγραψα: "Τίποτα στον κόσμο δεν είναι όπως φαίνεται". Το «θέατρο της ψευδαίσθησης» στο οποίο ζούμε θεωρείται από πολλούς αληθινό και αυτό μπορεί να αποδοθεί κυρίως σε δύο πράγματα.


1. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία του πλανήτη έχουν καταφέρει να χειρίζονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να ελέγχουν την συλλογική πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν τα επιθυμητά πρότυπα συμπεριφοράς στις μάζες: σκέψεις, απόψεις, στάσεις, κοινωνικές νόρμες, έτσι ώστε να μπορούν να κυβερνηθούν. Εν ολίγοις, τα ΜΜΕ θεωρούνται απαραίτητα εργαλεία για μια δικτατορία.


2. Η πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού έχει επιτρέψει στον εαυτό του να εξαπατηθεί μέσω της άγνοιας, της εξαπάτησης, της ηλιθιότητας, της χρόνιας απάθειας ή μιας σοβαρής έλλειψης περιέργειας και αμφισβήτησης, όλα αυτά ενισχυμένα από κυνισμό. Η κατανάλωση βασιλεύει. Εφ 'όσον οι κοιλιές τους είναι γεμάτες με φαγητό και τα κεφάλια τους γεμάτα με άσκοπη διασκέδαση ... είναι ευχαριστημένοι. Η γενετική κλωνοποίηση είναι περιττή. Η κλωνοποίηση έχει ήδη γίνει, αποτέλεσμα της μαζικής πλύσης εγκεφάλων.



Λαμβάνοντας τους δύο παραπάνω παράγοντες υπόψη, ας δούμε πόσο τα ΜΜΕ ελέγχουν την πραγματικότητα.



Γ.Δ. Ιωαννίδης: Tεχνική ανασυγκόλληση ή ζωντανή αναδημιουργία;

Γ.Δ. Ιωαννίδης: Tεχνική ανασυγκόλληση ή ζωντανή αναδημιουργία; from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.

Εισηγητής Γιάννης Ιωαννίδης

Στο πλαίσιο αυτής της ομιλίας θα γίνει προσπάθεια να αναδειχτεί με ποιον τρόπο η έξαρση της εξατομίκευσης αντισταθμίζεται σήμερα από την κατασκευή ενός νέου τύπου «εμείς», δηλαδή με ποιον τρόπο οι τεμαχισμένοι ανθρώπινοι δεσμοί «ανασυγκολλούνται» πλέον μέσω της Τεχνικής χωρίς να καταργείται ο ριζικός τεμαχισμός τους. Ταυτόχρονα, θα γίνει προσπάθεια να καταδειχτούν ορισμένες από τις προϋποθέσεις μιας πραγματικής αναδημιουργίας ανθρώπινων δεσμών.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Σπύρος Κυριαζόπουλος:

- Ενώπιον της Τεχνικής (1970), εκδ. Γρηγόρη

- Η καταγωγή του τεχνικού πνεύματος (1965)

Ζακ Ελλύλ: “Η τεχνολογική τάξη”, στο συλλογικό τόμο: Η φωτιά του Προμηθέα, εκδ. Νησίδες

Τρεις Ελληνες εκπαιδευτικοί, πρώτοι σε διεθνή διαγωνισμό της Microsoft για καινοτόμες ιδέες

Τρεις Έλληνες εκπαιδευτικοί βραβεύθηκαν στον διεθνή διαγωνισμό MIXathon Challenge της Microsoft για τις καινοτόμες ιδέες τους, οι οποίες έχουν συμβάλει στην ενίσχυση των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων.

Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του παγκοσμίου προγράμματος Microsoft Partners in Learning. Μέσα από την ιστοσελίδα του διαγωνισμού, ενημερώθηκαν περισσότεροι από 40.000 εκπαιδευτικοί σε 32 ευρωπαϊκές χώρες, 150 συμμετέχοντες έφτασαν στο τελικό, ενώ αναδείχθηκαν 54 νικητές από 18 χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα.

1ο Βραβείο

Ο Δημήτρης Αίσωπος, ειδικός παιδαγωγός στο 2ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Βόλου, κέρδισε την πρώτη θέση για τη συμμετοχή του με τίτλο «Ψηφιακή αφήγηση ιστοριών-Κοινωνικές ιστορίες», μέσα από την οποία περιγράφει μια ειδική θεραπευτική μέθοδο βελτίωσης των κοινωνικών δεξιοτήτων για άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.

Η κούπα του Πυθαγόρα !

"Η κατασκευή του Πυθαγόρα ακολουθεί το νόμο που ανέπτυξε ο Pascal αιώνες αργότερα για τα... συγκοινωνούντα δοχεία.
Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὕβριν», δηλαδή παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους."

Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας

Πωλείται και σαν σουβενίρ και εάν δεν γνωρίζει κάποιος το μυστικό της είναι δύσκολο να αντιληφθει τη... φιλοσοφία της!

Εξωτερικά μοιάζει με μια απλή πήλινη κούπα η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα όπως ένα κανονικό ποτήρι κρασιού.

Η έκπληξη όμως που έρχεται στη συνέχεια είναι μεγάλη και αποτελεί μάλιστα και τουριστική ατραξιόν για τους πωλητές κυρίως του ακριτικού νησιού της Σάμου, από όπου και έλκει την καταγωγή της.

Αν λοιπόν το κρασί ή το υγρό ξεπεράσει το όριο μιας γραμμής που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της , τότε η κούπα αδειάζει, το υγρό χύνεται από τη βάση της και... περιλούζει, αυτόν που την κρατά και που τόλμησε να ξεπεράσει το όριο.

Πρόκειται για την τιμωρία του υβριστή από τη νέμεση καθώς αυτός ξεπέρασε κάθε όριο του μέτρου προκαλώντας θεούς και ανθρώπους...

Η επινόησή της χρονολογείται κάπου στον 6ο π. Χ αιώνα. Εμπνευστής και κατασκευαστής της ήταν ο μεγάλος Σάμιος φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και μουσικός Πυθαγόρας και είναι γνωστή σαν η «κούπα του Πυθαγόρα», η «δίκαιη κούπα» ή- πιο λαϊκά- το έξυπνο ποτήρι.

Ένα ακόμα συμβολικό αντικείμενο που θεωρήθηκε σαν ένα αριστούργημα της υδραυλικής τέχνης των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και σαν ένα μέσο διδαχής θα είναι ο πρωταγωνιστής μας στις σημερινές ιχνηλασίες!

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, θεωρείται ο θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών και δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων, που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις.