Η Σμύρνη μάνα καίγεται… (με συγκλονιστικές φωτογραφίες)- Γιώργος Τζεδάκις

Για τη Μικρασιατική Καταστροφή, ακόμα και η πλούσια ελληνική γλώσσα αποδεικνύεται φτωχή για να αποδώσει το μέγεθος της ανθρώπινης και εθνικής συμφοράς. Η γενοκτονία και ο ξεριζωμός του Μικρασιατικού Ελληνισμού είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ποτέ ο τόπος και οι πληγές της ακόμα δεν έχουν κλείσει.

Τέτοιες μέρες, το 1922, το όνειρο της «Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», που είχε διαρκέσει μόλις 39 μήνες, θα γινόταν εφιάλτης. Η καταστροφή της Σμύρνης θα σήμαινε και το τέλος του Ελληνισμού της Μικρασίας. Ένα τέλος, που πολλοί το έβλεπαν και ελάχιστοι έκαναν κάτι για να το αποτρέψουν. Ένα τέλος, που ακόμα κι αν δεν μπορούσε να αποφευχθεί, θα μπορούσε να μην σφραγιστεί με τον αφανισμό της Σμύρνης και των κατοίκων της! Ένα τέλος, για το οποίο οι ευθύνες είχαν ονοματεπώνυμα, αλλά δεν αποδόθηκαν σε όλους…

Η ειρωνεία της ιστορίας τα έφερε έτσι, ώστε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που διπλασίασε την Ελλάδα, απελευθέρωσε τη Σμύρνη και θριάμβευσε με τη Συνθήκη των Σεβρών, να είναι και αυτός που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με τις μη αναγκαίες εκλογές του 1920. Τις έχασε από ένα λαό, που ξέχασε σε μια νύχτα τη βενιζέλειο εθνική εποποιία. Αλλά και από ένα λαό εξουθενωμένο, μετά από μία δεκαετία πολέμων, που πίστεψε τις υποσχέσεις των βασιλικών για επιστροφή των στρατευμάτων στην πατρίδα.

Οι υποσχέσεις, όμως, έμειναν στις καλένδες. Η Μικρασιατική Εκστρατεία όχι μόνο συνεχίστηκε, αλλά σχεδιαζόταν μέχρι και η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Οι άφρονες αυτές επιλογές, σε συνδυασμό και με την ανερμάτιστη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, έγειραν την πλάστιγγα της ιστορίας εις βάρος της Ελλάδας.

Στο μεταξύ, η επιστροφή τού ανίκανου και επικίνδυνου, όπως αποδείχτηκε, για τη χώρα Βασιλιά Κωνσταντίνου, έδωσε το πρόσχημα στους συμμάχους να επαναχαράξουν τη στρατηγική τους στην ευρύτερη περιοχή (κυρίως λόγω των πετρελαίων της Μοσούλης, όπως και σήμερα) και να στραφούν προς τον Κεμάλ, ο οποίος και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με αποκομμένο τον ελληνικό στρατό στα βάθη της Μικρασίας και με ανοχύρωτες τις πόλεις, ήταν απλά θέμα χρόνου να μπουν οι Νεότουρκοι και στη Σμύρνη. Και όταν μπήκαν, τα όσα επακολούθησαν δεν μπορούσε να τα χωρέσει ο ανθρώπινος νους…

Η προσφορά των Χόρτον-Πάουελ

Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρθολομαίου

Συγκλονιστική ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στη χειροτονία του πρώτου Μητροπολίτη Σμύρνης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

ΕΛΛΑΔΑ 1922 - National Geographic - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ (HQ)

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

ΣΜΥΡΝΗ, 1-2-3-4 Σεπτεμβρίου 1922: "Η Σμύρνη σβήστηκε από τον χάρτη!" (φωτογραφίες)

"New York Times: Η Σμύρνη σβήστηκε από τον χάρτη"

Φτάνουμε πια στο Κορδελιό. Κοιτάμε πια από αντίκρυ την Σμύρνη που καίγεται!

Να, πήρε φωτιά το ξενοδοχείο Κρέμερ… Η Ρεζί… Το Γαλλικό Προξενείο… Το θέατρο… Καμμία ελπίδα δεν απόμεινε πια για μας. Το Πρακτορείο Διαβατηρίων (Passeport), που ήταν ολόκληρη σειρά από συνεχόμενα κτίρια απέναντι από την Προκυμαία, έχει μετατραπεί σε σωρό στάχτης μέσα σε μια ώρα. Όλα τα μεγαλοπρεπή κτίρια μέσα στην προκυμαία, η επιβλητική εταιρεία Οριένταλ Κάρπετ, το Σπόρτιννγκ Κλαμπ, το Θέατρο της Σμύρνης, το Κραίμερ Πάλας και άλλα θαυμάσια κτίρια γίνονται σε μερικές ώρες παρανάλωμα του πυρός. Το δυνατό μπουμπουνητό, το ανατριχιαστικό τράνταγμα που προκαλείται από την κατάρρευση των γυμνών τοίχων επεκτείνεται παντού...

Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες ο ουρανός είχε βαφτεί κόκκινος. Μέχρι τον Μπουρνόβα έφτανε εκείνο το τρομερό βουητό της φωτιάς, ο καπνός της που μύριζε θάνατο… Για τρεις ημέρες θαρρούσαμε πως δεν υπήρχε νύχτα… Διάφορες ειδήσεις έφταναν ως εμάς… Ότι η προκυμαία είχε γίνει στάχτη, ότι από τον Φραγκομαχαλά δεν είχε απομείνει τίποτα, ως και η θάλασσα καιγόταν λέγανε… Είχαν καεί και οι ξένες πρεσβείες και οι κινηματογράφοι, και τα θέατρα κι οι τράπεζες, τα εμπορικά κέντρα, τα λουτρά, οι λέσχες των ξένων, τα κέντρα διασκέδασής τους… 

Τα περίφημα κτίρια, όλα, όλα, είχανε γίνει στάχτη…

Για τέσσερις ολόκληρες ημέρες ουρανομήκεις φλόγες δεσπόζουν πάνω από την Σμύρνη και οι τουρκικές αρχές δεν καταβάλλουν καμμία προσπάθεια για την κατάσβεσή τους. Η φωτιά διήρκεσε μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου και αποτέφρωσε τέσσερα εκατομμύρια στρέμματα, κατασπάραξε 65 γειτονιές, 46 εκκλησίες, 55.000 σπίτια (43.000 Ελληνικά, 10.000 Αρμένικα και 2.000 ξένων υπηκόων) και 5.000 μαγαζιά.

Η πυρπόληση της Σμύρνης από τους Τούρκους όπως την περιέγραψαν αυτόπτες μάρτυρες

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Rene Puaux,περιγράφει στο βιβλίο του “Οι τελευταίες μέρες της Σμύρνης”, την πυρπόληση της πόλης. Σαν σήμερα το 1922.

"Φτάνουμε έτσι στην τραγική μέρα της πυρκαγιάς. Εδώ πρέπει να καταθέσουμε πριν απ' όλα τη μαρτυρία ενός Ευρωπαίου (που επιθυμεί να μη δημοσιευθεί το όνομα του), ο οποίος δέχθηκε εκείνο το πρωί από το στόμα των γιων του Τούρκου δημάρχου της Σμύρνης, με τους οποίους είχε σχέσεις, τη διαβεβαίωση πως δεν υπήρχε φόβος για τίποτα, διότι η φωτιά, όπως του είπαν, δε θα έκαιγε παρά μόνο την Αρμενική συνοικία.

Τη φωτιά την έβαλαν πράγματι μετά από ώριμη σκέψη και προμελέτη στην Αρμενική συνοικία την Τετάρτη, λίγο μετά το μεσημέρι.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κ.κ. Γ. Αποσπέρη και Δ. Πετρόχειλου, αλλά και της κυρίας Μαργαρίτας Γκαβανά, τη φωτιά την έβαλαν διαδοχικά (ανά τέταρτο της ώρας) πρώτα στην Αρμενική περιοχή, μετά στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, μετά στην Αρμενική εκκλησία, στη συνοικία των Μεγάλων Ταβερνών, στη συνοικία της Αγοράς, στις συνοικίες Άγιος Νικόλαος, Ελ-μάς σοκάκ, Άγιος Δημήτριος. Εκπυρσοκροτήσεις συνόδευαν το άναμμα κάθε εστίας της πυρκαγιάς.

Οι κύριοι Γρηγόρης Αποσπέρης και Δημήτρης Πετρόχειλος και η κυρία Μαργαρίτα Γκαβανά δηλώνουν πως τις τρεις ημέρες πριν την πυρκαγιά υπήρξε μια συνεχής παρέλαση αυτοκινήτων που μετέφεραν στην Τουρκική συνοικία και στους στρατώνες εμπορεύμα τα τα οποία είχαν κλαπεί από την Αρμενική συνοικία.

Ο Γάλλος μάρτυρας που, όπως αναφέρθηκε από τη Revue de Paris αποβιβάστηκε στο Κορδελιό το πρωινό της 13ης του μηνός, είχε σημειώσει πως οι στρατιώτες που περνούσαν, γίνονταν όλο και πιο αλαζόνες. Δεν ήταν πια οι γενναίοι Τούρκοι της Σμύρνης που ξέραμε, αλλά ορεσίβιοι απ' την ενδοχώρα, που ο Κεμάλ είχε προσελκύσει με υποσχέσεις για λεηλασίες. Δεν έβλεπαν καμιά διαφορά μεταξύ Ελλήνων, Αρμενίων ή Ευρωπαίων. Γι΄ αυτούς όλοι ήταν «γκιαούρηδες» ή χριστιανοί. Χτυπούσαν ή σκότωναν όσους δύστυχους συναντούσαν στο δρόμο και απήγαν όλες τις γυναίκες.

Πώς σώθηκαν οι Ελληνες της Ιωνίας

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

Ο πάστορας ναύλωσε ιταλικό εμπορικό με το όνομα «Κωνσταντινούπολις», που βρήκε στη Σμύρνη. Επιβίβασε δύο χιλιάδες εξαθλιωμένους Ελληνες και τους αποβίβασε στη Μυτιλήνη

ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Ι. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ*

Μετά την αναχώρηση των ελληνικών αρχών από τη Σμύρνη, καθώς και των ελληνικών πολεμικών πλοίων και την κατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό, ακολούθησε η προγραμματισμένη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού, ελληνικού και αρμενικού.

Αποτελεί έως σήμερα άγνωστο πώς απεφεύχθη η ολοκληρωτική σφαγή του άμαχου πληθυσμού και πώς τελικά επετράπη από τον Μουσταφά Κεμάλ η άφιξη πλοίων για να παραλάβουν τους πρόσφυγες.

Ο ελληνικός στόλος είχε ως αποστολή την υποστήριξη του υποχωρούντος ελληνικού στρατού από τη Μικρά Ασία.

Την 26η Αύγουστου/7η Σεπτεμβρίου η μοίρα του στόλου, αποτελούμενη από τα θωρηκτά «Λήμνος» και «Κιλκίς», το καταδρομικό «Ελλη», τα αντιτορπιλικά «Ασπίς» και «Σφενδόνη» και το εύδρομο «Νάξος» υπό τη διοίκηση του υποναύαρχου Καλαμίδα, εξέπλευσε της Σμύρνης και τη νύκτα αγκυροβόλησε έναντι της ακτής Βουρλά της Ερυθραίας, εντός του Κόλπου της Σμύρνης.

Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Από το βιβλίο του Falih Rifki Atay

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

(«Izmir'i nicin yakiyorduk?») Από το βιβλίο του Falih Rifki Atay

«...Ηταν η μέρα της Μεγάλης Φωτιάς. Καθώς οι φλόγες έκαιγαν τις γειτονιές, ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία... Κάποιοι έπεφταν στη θάλασσα προσπαθώντας να κρατηθούν από τις βάρκες... Παρακολουθούσα αυτή τη μοναδική τραγωδία με βαριά καρδιά...

Το σήμα και η αναφορά που έστειλε ο κυβερνήτης του θωρηκτού «Κιλκίς», πλοίαρχος Ι. Ε. Θεοφανίδης, στον υπουργό των Ναυτικών και τον πρωθυπουργό Νικόλαο Τριανταφυλλάκο, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πάστορα Asa Jennings (φωτ. Αρχείο «Ε»)Η Σμύρνη καιγόταν και μαζί της η ρωμιοσύνη της, οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που έζησαν το Μεσαίωνα με τους μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στην πατρίδα τους και στα σπίτια τους με άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και τη γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα, πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα...

Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ Οταν οι χριστιανοί ξεριζώθηκαν από τους Τούρκους

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ

ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

Ελευθεροτυπία 22-9-2013

«Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες...» 

Falih Rifki Atay (1894-1971), «Cankaya» (α' έκδοση), εκδ. Dunya Yayinlari, 1958, σελ. 212-213.

Η Σμύρνη καίγετα. Ελληνες πρόσφυγες στο πλοίο για τον Πειραιά και δίπλα δεκάδες ορφανά Ελληνόπουλα. Η καταστροφή της Σμύρνης υπήρξε μια σκόπιμη πράξη των κεμαλιστών για να επιτύχουν την πλήρη εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από τη Μικρά Ασία (φωτ. Αρχείο «Ε»)«Who burned down Izmir?» επιγράφει το άρθρο του στην εφημερίδα «Today's Zaman», στις 19 Μαΐου του 2010, ο έγκριτος Τούρκος δημοσιογράφος Orhan Kemal Cengiz. Στο άρθρο αυτό επαναλαμβάνει τη διαπίστωση ότι η Σμύρνη πυρπολήθηκε συνειδητά από τους νικητές ως ένας μοναδικός τρόπος να επιτευχθεί ο κύριος στόχος που έθεσε με ξεκάθαρο τρόπο από το 1908 ο τουρκικός εθνικισμός: να πάψουν να υπάρχουν με οποιοδήποτε τρόπο οι χριστιανικές κοινότητες, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για την κατασκευή ενός αμιγώς τουρκικού έθνους-κράτους. Είναι πολύ ενδιαφέρον το σύγχρονο φαινόμενο ότι προκύπτει και από κείμενα κεμαλικών συγγραφέων -που φέρνουν στο φως Τούρκοι μελετητές- η διαπίστωση ότι η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα επιλογής των νικητών για την ολοκλήρωση της εθνικής εκκαθάρισης. Ο Cengiz συμφωνεί και επαναλαμβάνει τη διαπίστωση ενός άλλου διακεκριμένου Τούρκου δημοσιογράφου, του Emre Akyoz, ο οποίος στο άρθρο του «Bir kemalist'in itiraflari: Izmir'Ι nicin yakiyorduk?» («Εξομολόγηση ενός κεμαλιστή: Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη», εφημερίδα «Sabah», 8 Απριλίου 2010) θυμίζει την α' έκδοση του βιβλίου.

Ο «συνωστισμός» στη Σμύρνη και η ιδιότητα του πρόσφυγα. Της Στ. Νιώτη

Η αφήγηση ιστορικών και γενικότερα γεγονότων με κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα δε αυτών που αναφέρονται σε κεφάλαια της σύγχρονης περιόδου, όπου παράλληλα λειτουργεί η ζώσα μνήμη και μαρτυρία, δεν είναι πάντα μια διαδικασία επιστημονικά αντικειμενική και αξιολογικά ουδέτερη, κατά τον προσδιορισμό του M. Weber. Και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που καθιστά αυτές τις αφηγήσεις ενδιαφέρουσες για τις αντιλήψεις που εκφράζουν και τις απόψεις που διατυπώνουν, αλλά, κυρίως, για τις προσεγγίσεις και τις ερμηνείες που επιδέχονται. 

                                                                                 Της Στέλλας Νιώτη

Όπως υπονοεί ο τίτλος η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, η οποία αναπτύχθηκε σχετικά με την απαρχή του επιλόγου της επικαλούμενης «μικρασιατικής καταστροφής» και αφορά στον «συνωστισμό» του ελληνικού πληθυσμού στο λιμάνι της Σμύρνης μετά την έλευση του τουρκικού στρατού, εξετάζεται από την οπτική των συνεπειών της στην ιδιότητα του πρόσφυγα. Η βασική υπόθεση εστιάζει στα στοιχεία της ιδιότητας του πρόσφυγα και, ιδίως, σε εκείνα που αναφέρονται στους λόγους εξαιτίας των οποίων ο πληθυσμός των αμάχων Ελλήνων της Σμύρνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του στην προηγούμενη χώρα της συνήθους διαμονής του, την Τουρκία. Το στοιχείο που ιδιαιτέρως ενδιαφέρει είναι η κατανόηση των διαδικασιών κοινωνικής κατασκευής του πρόσφυγα, αλλά και ο τρόπος που οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες εγκαθιστούν αυτήν την ιδιότητα και αποτυπώνονται στα νομικά κείμενα, τα οποία ρυθμίζουν το πλέγμα προστασίας του. Κατά συνέπεια η αναφορά στα νομικά κείμενα γίνεται αυστηρά και περιοριστικά από τα στοιχεία που καθορίζουν την ιδιότητα του πρόσφυγα.

Για να μην ξεχνάμε την σφαγή της Σμύρνης….(βίντεο)

Αναρτήθηκε από τον/την exomatiakaivlepo στο Σεπτεμβρίου 13, 2013



“To ολοκαύτωμα της Σμύρνης”

Άγνωστο φιλμ για την εξόντωση των Ελλήνων στη Σμύρνη. (ΒΙΝΤΕΟ)

Εκπληκτικό φιλμ ντοκουμέντο του George Magarian, κατά την διάρκεια των γεγονότων της Σμύρνης που αποδεικνύει που καταρρίπτει τους "ρεπούσιους" ισχυρισμούς περί "συνωστισμού".

Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο ...

“Αμερικανικό Κολλέγιο” στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων) ή YMCA.

Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.

Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 86 χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Όλοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=t2B84CyLblk#at=74