Τρία συμπεράσματα για τα τέσσερα ψεύδη του Σημίτη-Τάρκας Αλέξανδρος

Το πρόσφατο άρθρο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, στα "Νέα", επί των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η σφοδρή επίθεση κατά του διαδόχου του στο Μέγαρο Μαξίμου, Κ. Καραμανλή, θα είχαν απλώς ιστορικό χαρακτήρα, αν δεν συνέπιπταν με μία περίοδο κρισιμότατων εξελίξεων στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Σε πολιτικό επίπεδο, εξάγονται τρία κύρια συμπεράσματα από το άρθρο στο οποίο ο Κ. Σημίτης αποθεώνει τη Συμφωνία του Ελσίνκι του Δεκεμβρίου 1999, θριαμβολογεί για τις διερευνητικές συνομιλίες με την Άγκυρα και επικρίνει τον Κ. Καραμανλή, συνδέοντας τη συναίνεσή του στην έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών ΕΕ-Τουρκίας, το Δεκέμβριο του 2004, με την παρούσα κρίση του 2019, δηλαδή με εξελίξεις 15 ολόκληρα χρόνια αργότερα!

Πρώτα απ’ όλα, ο πρωθυπουργός της οκταετίας 1996-2004 προκαλεί περιττή ένταση, αντί να συμβάλει στη διατήρηση του ήπιου πολιτικού κλίματος, της διακομματικής συνεργασίας και της λαϊκής συσπείρωσης σε ώρες εθνικής μάχης. Προφανώς, δεν διδάχθηκε τίποτα από τις εσωτερικές πασοκικές έριδες πριν και αρκετά μετά την κρίση των Ιμίων, από τα προσωπικά του λάθη σε σωρεία διπλωματικών και αμυντικών ζητημάτων, καθώς και από τη συμπεριφορά του έναντι της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης (αρχικά υπό τον Μ. Έβερτ και, αργότερα υπό τον Κ. Καραμανλή).

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Κ. Σημίτης προτιμά να ασχολείται με το παρελθόν και να μην προτείνει τίποτα για το μέλλον. Σε αντίθεση με τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος προειδοποίησε εγκαίρως, με την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στα τέλη Οκτωβρίου, για την κρίση με την Τουρκία και τους ενδεδειγμένους τρόπους αντιμετώπισής της. Ο πολυδιαφημισμένος σαν ρεαλιστής και με τετράγωνη λογική Κ. Σημίτης δεν βρίσκει τίποτα άλλο από υποθέσεις τύπου "και αν" (ή αφηγήματα what if όπως ορθώς σημειώνεται στον υπότιτλο των "Νέων") που θα ταίριαζαν περισσότερο σε συζητήσεις συνοικιακών καφενείων.

Το τρίτο πολιτικό συμπέρασμα είναι πως χρησιμοποιεί τους όρους της Συμφωνίας του Ελσίνκι, άλλοτε συσταλτικά κι άλλοτε διασταλτικά, όπως τον βολεύει ανά θέμα και ανά παράγραφο. Για παράδειγμα ως προς την Κύπρο υπενθυμίζει την επιτυχία ένταξής της στην ΕΕ (με πράγματι μεγάλη συνεισφορά του ιδίου και μέγιστη του Γλαύκου Κληρίδη), ξεχνώντας ότι μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας του προωθούσε το Σχέδιο Ανάν, το οποίο αν δεν καταψηφιζόταν πανηγυρικά στο δημοψήφισμα θα διέλυε όλα τα προηγούμενα επιτεύγματα.

Τα τέσσερα ψεύδη

Όμως, σε διπλωματικό επίπεδο, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για την υστεροφημία της κυβέρνησης Σημίτη, την αξιοπιστία του ιδίου και την αξία της παρέμβασής του, επειδή μεταξύ άλλων:

Πρώτον, ακόμα και σήμερα, ο πρώην πρωθυπουργός δεν αποσαφηνίζει (σκόπιμα ή μη) το χαρακτήρα των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία για το Αιγαίο, επί της δικής του περιόδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι αλλού γράφει πως διεξάγονταν «για την αντιμετώπιση των μεταξύ μας προβλημάτων» κι αλλού για την «για την αντιμετώπιση των υφιστάμενων διαφορών».

Η περίπτωση Σημίτη και οι «τουρκικές λύσεις» σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο

Ο θαλάσσιος χώρος των Ιμίων, τόπος θυσίας των τριών ηρώων Ελλήνων Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτη Βλαχάκου, Χριστόδουλου Καραθανάση, Έκτορα Γιαλοψού. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΕΘΑ

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Όποτε η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλει νέα τετελεσμένα, εκδηλώνοντας απροκάλυπτα την επιθετικότητά της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, οι ηγεσίες του Ελληνισμού εμφανίζονται σαν έτοιμες από καιρό για νέες υποχωρήσεις και εθνικά επιζήμιους συμβιβασμούς.

• Επιπλέον, κάτι τέτοιες επικίνδυνες στιγμές, εμφανίζονται διάφοροι πρώην, που, ενώ οι ίδιοι είχαν βιώσει την τουρκική θρασύτητα κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους, αντί σήμερα να προσπαθήσουν να υπάρξει αρραγές εσωτερικό μέτωπο και να συμβάλουν με την πολιτική εμπειρία και ωριμότητά τους στη διαμόρφωση ενωτικών συνθηκών για τη διαφύλαξη των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Επιχειρούν να διχάσουν τους Έλληνες, επιρρίπτοντας ευθύνες σε προηγούμενες Κυβερνήσεις και σε κομματικούς αντιπάλους τους, παραμερίζοντας τη μεγάλη εικόνα που αφορά στις πάγιες τουρκικές επιδιώξεις.

Η περίπτωση του Κώστα Σημίτη αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Ειδικά ο κ. Σημίτης, που ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδας όταν επιτεύχθηκε το «γκριζάρισμα» των Ιμίων, θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο προσεκτικός, να ήταν μια φωνή σύνεσης και αφύπνισης.

Ενδεχομένως, με βάση τις δικές του εκτιμήσεις και πληροφορίες, να θεωρεί ότι πράγματι η στάση του διαδόχου του στον πρωθυπουργικό θώκο, Κώστα Καραμανλή (ειδικά στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 2004 για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση), να μην ήταν σωστή για τα εθνικά ζητήματα.

• Αλλά ποιο είναι το όφελος για τον τόπο όταν ένας πρώην Πρωθυπουργός κατηγορεί έναν άλλον πρώην Πρωθυπουργό ως υπεύθυνο ή συνένοχο για το σημερινό τουρκικό έγκλημα, με τις παράνομες δραστηριότητες και προκλήσεις στα ελληνικά χωρικά ύδατα;
• Μήπως αυτή η επαναλαμβανόμενη τακτική από πολιτικούς σε Ελλάδα και Κύπρο δίνει άλλοθι στην Τουρκία να υλοποιεί ανενόχλητη τους στρατηγικούς στόχους της;

Μπίστης, Λιάκος, Παναγιώτου κατά Πολάκη: Κι όμως, εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του Σημίτη

από το fb του Παύλου Πολάκη

Ποιος θα το περίμενε πριν μερικά χρόνια ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα υπήρχε σύγκρουση για τα μάτια του Σημίτη.

Τριγμούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί ο Κώστας Σημίτης, καθώς τρία στελέχη από την Προοδευτική Συμμαχία αντιδρούν στην επίθεση τπου εξαπέλυσε ο Παύλος Πολάκης μέσω του facebook, με άκρως απαξιωτικό ύφος, στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού για το άρθρο του στα ΝΕΑ.

Συγκεκριμένα με κοινή δήλωσή τους οι Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μπίστης και Παναγιώτης Παναγιώτου εγκαλούν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας για το ύφος της κριτικής του – αλλά και το περιεχόμενο καθώς κάνουν λόγο για «αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις»- που όπως αναφέρουν μετατρέπεται σε «προσωπικό λίβελο».

Πιο συγκεκριμένα αναφέρουν:

«Είναι δικαίωμα του Παύλου Πολάκη να κρίνει και να επικρίνει την διακυβέρνηση Σημίτη. Ακόμα και όταν άθελα του -όπως πιστεύουμε – η κριτική του στα εθνικά θέματα ταυτίζεται με αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις. Όταν όμως η κριτική μετατρέπεται σε προσωπικό λίβελο και εκτρέπεται σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς βλάπτει σοβαρά την υπόθεση της ανασυγκρότησης της σύγχρονης Αριστεράς. Το ύφος στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να συμβαδίζει με το ήθος της Αριστεράς. Αυτή είναι απαίτηση του κόσμου που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία».

Ο Σημίτης νουθετεί για τα ελληνοτουρκικά! [Περίληψη των έργων και ημερών του]

 

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης από το Αντίβαρο

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 18 Δεκεμβρίου 2019΄

Το περασμένο Σαββατοκύριακο εξέθεσε τις απόψεις του για τα ελληνοτουρκικά ο κ. Σημίτης. Αξίζει να θυμηθούμε τα πεπραγμένα του για να δούμε ποιος νουθετεί τη χώρα το 2019.

Τις ημέρες που ορκιζόταν πρωθυπουργός διαχειρίστηκε το θερμότερο επεισόδιο της Μεταπολίτευσης. Αυτό των Ιμίων το 1996. Συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ στο γραφείο του στη Βουλή και όχι στο κέντρο επιχειρήσεων του ΥΠΕΘΑ, επειδή ήταν η έδρα εσωκομματικού του αντιπάλου. Απέκλεισε έτσι εκ των προτέρων, κάθε προοπτική κλιμάκωσης. Οδυνηρό σφάλμα. Ο υπ. εξωτερικών Θ. Πάγκαλος βρισκόταν μάλιστα σε τηλεοπτικό σταθμό μέχρι τις 23.45, όταν οι Αμερικανοί ειδοποιούσαν ότι ειδικές δυνάμεις των Τούρκων κατέλαβαν ελληνική βραχονησίδα. Το Αιγαίο έγινε γκρίζο.

Το καλοκαίρι του 1997 υπέγραψε στη Μαδρίτη κείμενο που δεχόταν τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», ενώ τον Δεκέμβριο του 1999 αναγνώρισε στο Ελσίνκι  «συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η επίσημη ελληνική θέση ήταν ότι το μόνο εκκρεμές ζήτημα ήταν η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, το οποίος ασφαλώς ΔΕΝ είναι «συνοριακή διαφορά». Παταγώδης διπλωματική ήττα.

Απόσπασμα του κειμένου της Μαδρίτης

Απόσπασμα του κειμένου του Ελσίνκι

Τον Φεβρουάριο του 1999 παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία εξευτελίζοντας την χώρα, ενώ μέχρι το 2004 υποστήριζε άοκνα την διάλυση της Κύπρου μέσω του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν. Ως προς την άμυνα της χώρας, «πάρκαρε» τους S-300 στην Κρήτη εξουδετερώνοντας την χρησιμότητά τους για τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, τον οποίον υποβάθμισε.

Παράλληλα με αυτά, παρήγγειλε τη συγγραφή περίπου 150 σχολικών εγχειριδίων. Ένα δείγμα από αυτά, το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, αποσύρθηκε κατόπιν πάνδημων αντιδράσεων. Τα υπόλοιπα παρέμειναν. Διείσδυσε, επί των ημερών του, μέχρι και δικό του κείμενο στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄ Γυμνασίου και βρίσκεται ακόμα στη σχολική ύλη! Στην κορυφή των αλλαγών ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) με επικεφαλής τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο.

Ελληνοτουρκικά: Ο Κώστας Σημίτης κινδυνολογεί ή κάτι ξέρει;

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο  πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής συνόψισε όλα όσα τον τελευταίο καιρό ακούγονται στο διπλωματικό παρασκήνιο περί της πιθανότητας ενός σφοδρού ελληνοτουρκικού  επεισοδίου, το οποίο πιθανότατα θα ξεσπάσει λίγο πριν ή λίγο μετά τις εκλογές και θα υποχρεώσει την ελληνική πλευρά να διαπραγματευθεί θέματα εθνικής κυριαρχίας και να συμβιβαστεί με οδυνηρό τρόπο. Στο ίδιο άρθρο ο Κ. Σημίτης μάλιστα προτρέπει την επόμενη κυβέρνηση (και γενικότερα το πολιτικό σύστημα της χώρας) να προχωρήσει και να επισπεύσει τον συμβιβασμό (πριν την εκδήλωση του επεισοδίου) καθώς η χώρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την τουρκική ισχύ.

Οι επισημάνσεις/προειδοποιήσεις του Κώστα Σημίτη, διατυπωμένες, μια μέρα πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, εκλαμβάνονται από πολλούς, ως άλλο ένα «συστημικό κόλπο» που έχει στόχο τον εκφοβισμό και την εξώθηση των ψηφοφόρων προς συντηρητικές πολιτικές επιλογές για την ανάδειξη μιας ισχυρής κυβέρνησης που θα μπορέσει να διαχειριστεί στιβαρά και υπεύθυνα το ενδεχόμενο της επανάληψης μιας κρίσης τύπου Ιμίων.

Κάποιοι άλλοι ωστόσο, κατά κύριο λόγο διπλωμάτες και στρατιωτικοί οι οποίοι ασχολούνται συστηματικά και επαγγελματικά με αυτές τις υποθέσεις, διαβάζουν με διαφορετικό τρόπο τα όσα έγραψε ο πρώην πρωθυπουργός:« ο Κώστας Σημίτης, λένε στο ποντίκι έμπειροι διπλωμάτες, γνωρίζει πως κάτι οδυνηρό προετοιμάζεται (αν δεν έχει ήδη δρομολογηθεί) και προτρέπει την πολιτική ηγεσία του τόπου να το προλάβει, επισπεύδοντας έναν επώδυνο συμβιβασμό ο οποίος είναι έτσι ή αλλιώς δρομολογημένος καθώς ο διεθνής παράγοντας έχει αποφασίσει να επιβάλλει οριστικές διευθετήσεις στην περιοχή για χάρη της απρόσκοπτης εξέλιξης των μεγάλων ενεργειακών προγραμμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές του ποντικιού, ο πρώην πρωθυπουργός επιδιώκει και την κάλυψη των ευθυνών της δικής του διακυβέρνησης, περίοδο κατά την οποία αναγνωρίστηκαν τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο (Συμφωνία της Μαδρίτης), παγιώθηκε η θεωρία των γκρίζων ζωνών και αφοπλίστηκε τελικά η χώρα παρά τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες οι οποίες καταβλήθηκαν με γνώμονα όχι την προστασία της χώρας αλλά τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και το περιθώριο της συνεπαγόμενης μίζας.

Το ποντίκι εδώ και αρκετούς μήνες παρακολουθεί συστηματικά την κλιμάκωση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κορύφωση αυτής έντασης, όπως υποστηρίζουν στρατιωτικοί και διπλωμάτες μπορεί να ακολουθήσει διάφορα σενάρια. Ενα από αυτά, το πιθανότερο, το οποίο αναφέρει στο άρθρο του και ο πρώην πρωθυπουργός, είναι η εμφάνιση ενός τουρκικού γεωτρύπανου το οποίο θα αγκυροβολήσει υπό την προστασία τουρκικών πολεμικών πλοίων και θα ξεκινήσει εργασίες στα νότια του Καστελόριζου.

Η εν λόγω θαλάσσια περιοχή, είναι ήδη διαφιλονικούμενη καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Μάλιστα, τμήματα αυτής της θαλάσσιας περιοχής η οποία θα ήταν εντός της ελληνικής ΑΟΖ αν αυτή είχε ανακηρυχθεί, έχουν ήδη «τεμαχιστεί» και παραδοθεί προς έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου. Οι εν λόγω αποφάσεις της Αγκυρας έχουν δημοσιευτεί στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως από την Ανοιξη του 2012, μια περίοδο που χαρακτηρίζονταν από ανακατατάξεις και αστάθεια στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.

Στο άρθρο του ο Κώστας Σημίτης μαζί με την πρόβλεψη ότι η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου θα υποχρεωθεί «να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής μας, τις σχέσεις με την Τουρκία» περιγράφει με έμμεσο τρόπο πως θα μπορούσε αυτό να συμβεί επικαλούμενος την δική του οδυνηρή εμπειρία: «Είναι πεποίθησή μου, γράφει ο Κώστας Σημίτης, ότι το πρόβλημα των Ιμίων το 1996 δεν προέκυψε τυχαία. Η τουρκική ηγεσία τότε θέλησε να εκμεταλλευθεί την κρίση που προκάλεσε η ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου, η παραίτησή του, και η εκλογή νέας ηγεσίας, για την οποία πίστεψε ότι μπορεί να την αιφνιδιάσει. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν παρόμοιες σκέψεις στη σημερινή τουρκική ηγεσία».

Το άρθρο-παρέμβαση Σημίτη – ‘Αποκαθήλωση’ σημείο προς σημείο - Σταύρος Λυγερός

Όταν ένας επί οκταετία πρώην πρωθυπουργός αρθρογραφεί για εθνικά θέματα (Καθημερινή 9-6-2019), είμαστε υποχρεωμένοι να τον ακούσουμε. Όχι να αποδεχθούμε όσα λέει, αλλά να μην τα προσπεράσουμε. Ο Σημίτης, άλλωστε, έγραψε για ένα ζήτημα, το οποίο αιωρείται σαν ανησυχητικό ερώτημα στη δημόσια σφαίρα, παρότι τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων ελάχιστα ασχολούνται με τα ελληνοτουρκικά και ειδικότερα με το ενδεχόμενο να προκύψει θερμό επεισόδιο.

Ας εξετάσουμε, όμως, σημείο προς σημείο τα όσα μας λέει ο τέως πρωθυπουργός:

Πρώτον: Μας λέει ότι όπως η Άγκυρα εκμεταλλεύθηκε (με την κρίση στα Ίμια) την τότε αλλαγή κυβέρνησης, ίσως το επιχειρήσει και τώρα. Εγώ θα προσέθετα ότι πρόκειται για πάγια τουρκική τακτική. Όταν η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή (1941-44) οι Τούρκοι με το βαρλίκ και τα τάγματα εργασίας προσπάθησαν να διαλύσουν την ελληνική μειονότητα της Πόλης. Το 1955, εκμεταλλεύθηκαν το κενό από την ασθένεια του πρωθυπουργού Παπάγου για να εξαπολύσουν το πογκρόμ εναντίον των Κωνσταντινοπολιτών. Το 1963, όταν άλλαζε κυβέρνηση στην Ελλάδα ολοκλήρωσαν τα μέτρα διάλυσης της ελληνικής μειονότητας.

Το 1967, μετά το πραξικόπημα, προκάλεσαν κρίση και με τη συνάντηση στον Έβρο επέτυχαν την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας που είχε θωρακίσει την Κύπρο. Το δε 1974, εκμεταλλεύθηκαν την απομόνωση του καθεστώτος Ιωαννίδη και το πραξικόπημα των χουντικών εναντίον του Μακαρίου για να εισβάλουν. Το 1987, που η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αντιμετώπιζε εσωτερική αμφισβήτηση, προσπάθησαν να δημιουργήσουν τετελεσμένο, αλλά όταν προσέκρουσαν στην αποφασιστική στάση της Αθήνας έκαναν πίσω. Επανήλθαν στις αρχές του 1996 με την κρίση στα Ίμια.

Η ειδοποιός διαφορά

Δεύτερον: Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί την επικείμενη αλλαγή κυβέρνησης για να δημιουργήσει τετελεσμένο. Ο Σημίτης θεωρεί αρκετά πιθανό, η Άγκυρα να στείλει πλοίο «σε τμήμα της υφαλοκρηπίδας, που η Ελλάδα θεωρεί ελληνική, αλλά η Τουρκία τουρκική». Κανείς θεωρητικά δεν μπορεί να το αποκλείσει και γι’ αυτό απαιτείται προετοιμασία για κάθε ενδεχόμενο.

Ο Σημίτης θεωρεί ειδοποιό διαφορά σε σύγκριση με το παρελθόν το γεγονός ότι βρέθηκε αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ και ότι πιθανολογείται η ύπαρξη κοιτασμάτων και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Προφανώς αυτό έχει τη σημασία του, αλλά η πραγματική ειδοποιός διαφορά, αυτή που αλλάζει τα γεωπολιτικά δεδομένα και δεν αναφέρεται από τον τέως πρωθυπουργό, είναι το αμερικανοτουρκικό ρήγμα.

Παρωχημένη θεώρηση

Τρίτον: Ο Σημίτης υποστηρίζει ότι ενδεχόμενη επιθετική κίνηση της Τουρκίας, «αντί να προκαλέσει την αρνητική στάση και τη διαμαρτυρία των συμμάχων της Ελλάδας, πιθανόν να τους οδηγήσει σε μια επιφυλακτική στάση. Να θεωρήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να τελειώνουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές και έτσι να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο». Για να ενισχύσει το επιχείρημά του, μάλιστα, επικαλείται δήλωση του πρέσβη των ΗΠΑ, που «μίλησε για συμφωνίες εξίσου επωφελείς για τα εμπλεκόμενα μέρη, μία απάντηση που υποδηλώνει πρωτοβουλίες που ίσως δεν θα είναι συμφέρουσες για τη χώρα μας».

Τι δεν είπε ο κ. Σημίτης και τι διατυμπανίζει ο Υπ. Άμυνας

Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr 

Ένα άρθρο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και οι ειδήσεις από την Ουάσιγκτον με την προαναγγελία ερευνών και γεωτρήσεων της Τουρκίας στο Καστελόριζο, όχι από κάποιον τούρκο αξιωματούχο, αλλά από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας δημιουργούν ένα παράξενο κλίμα στα ελληνοτουρκικά. Πολύ περισσότερο όταν η Τουρκία έχει απειλήσει με κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Κύπρου και όταν οι ελληνικές εκλογές προκαλούν πάντοτε τον πειρασμό για παρεμβάσεις της Τουρκίας όπως στα Ίμια…

Ο κ. Σημίτης δεν απαντά στο άρθρο του γιατί δεν προχώρησε ο ίδιος στην επίλυση αυτών των «εκκρεμοτήτων» τις οποίες προτείνει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές, όταν υπήρχε πολύ πιο ευνοϊκό πεδίο στην διάρκεια της θητείας του. Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν είχε ανάγκη την Δύση και την συνηγορία της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στους διεθνείς θεσμούς προκειμένου να εμπεδώσει την εύθραυστη εξουσία του.

Όταν ακόμη δεν είχαν υπάρξει οι ανακαλύψεις των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, που ορθά επισημαίνει ο κ. Σημίτης ότι αλλάξαν τα δεδομένα.

Γιατί δεν προχώρησε ο ίδιος στην λύση των «εκκρεμοτήτων» όταν στην διάρκεια των Διερευνητικών Επαφών είχε τεθεί και είχε συζητηθεί η τμηματική επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων (είχαν μάλιστα προσληφθεί και εξειδικευμένα νομικά γραφεία από το εξωτερικό που είχαν καταρτίσει και τους σχετικούς χάρτες).

ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα, κατάπτωση, αδιάντροπη...

ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα,
κατάπτωση, αδιάντροπη
προσβολή της πλειοψηφίας του κυπριακού Ελληνισμού,
την οποία διέπραξε ο υπό τον κ. Αβερ-off Νεοφύτου "Δημοκρατικός Συναγερμός",
των ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΑΝΑΝ-ΙΣΤΩΝ:

Βράβευσε τον Σημίτη, ο οποίος:

• - Διέπραξε το 1996 το ΑΙΣΧΟΣ των Ιμίων.

• - Διέπραξε το 1997 με εντολές της Υπ.Εξ. των ΗΠΑ κ. Όλμπραϊτ, τη Συμφωνία της Μαδρίτης με τον Ντεμιρέλ, αναγνωρίζοντας στην... Τουρκία "ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο".

• - ΕΞΟΡΙΣΕ στην Κρήτη τους S-300 της Κύπρου ρεζιλεύοντας τον τότε πρόεδρο της Κ.Δ. Γλαύκο Κληρίδη "Πατριάρχη του ΔηΣυ"...

• - Διέταξε την κατάργηση της συμμετοχής της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στη συνδυασμένες ασκήσεις ΤΑΜΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ -ΤΟΞΟΤΗΣ στην Κύπρο που οικοδόμησε ο Γλαύκος Κληρίδης με τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη του τότε ΠΑΣΟΚ.

• - ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου, των Παπανδρέου - Κληρίδη.

• - Παρέδωσε, με μεθόδους υποαγμένης ρουφιανιάς, μέσω Ναϊρόμπι, τον Κούρδο Ηγέτη Οτζαλάν στον Μπουλέντ Ετζεβίτ της Τουρκίας.

• - Προσπάθησε να επιβάλει και στην Κύπρο, με τα χρηματοδοτούμενα από την Αθήνα "εκσυγχρονιστικά Σημιτάκια" του, την "λύση Ανάν" μετατροπής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ την Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

• - ΔΙΕΤΑΞΕ το 2004, με απόρρητη διαταγή προς τους Ελλα-δικούς μας αξιωματικούς του ΓΕΕΦ και της ΕΛΔΥΚ διαδικασίες αφοπλισμού και διάλυσης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΟΥΡΑΣ, ενόψει "λύσεως Ανάν".

Κυνηγώντας το σχέδιο Ανάν 15 χρόνια μετά την απόρριψή του: Ο Σημίτης και τα “ορφανά”

File Photo: Το Ίδρυμα Κληρίδης τίμησε τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Στη φωτογραφία με τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου. ΓΤΠ - Σ. Ιωαννίδης

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 

Δεκαπέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, οι οπαδοί του σχεδίου Ανάν, παρουσιάζονται αμετανόητοι. Παρουσιάζονται να μην σέβονται το αποτέλεσμα, τη συντριπτική απόρριψη του από τους πολίτες. 

Πρόσφατο παράδειγμα, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κώστα Σημίτη, ο οποίος μιλώντας στη Λευκωσία προσκεκλημένος της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, είπε εν πολλοίς ότι ήταν λάθος η απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Είπε, μεταξύ άλλων, «πως τα δημοψηφίσματα δεν οδηγούν πάντα σε ορθές λύσεις». 

• Αμετανόητοι υπάρχουν και στην Κύπρο, γνωστοί συνοδοιπόροι, οπαδοί της όποιας λύσης. Εκείνη η σχολή σκέψης στόχευε σε λύση του Κυπριακού, διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν από την ένταξη στην Ε.Ε. 

Δεκαπέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα, το βασικό μήνυμα που στάλθηκε από τους πολίτες είναι ξεκάθαρο και πάντα επίκαιρο: 

• Το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης. Έχει απορριφθούν οι πρόνοιες του, η φιλοσοφία του. Υπάρχει, επί τούτου και το τεκμήριο της λαϊκής κυριαρχίας. 

Κι όμως, οι όποιες συζητήσεις ακολούθησαν επιβεβαιώνουν πως το σχέδιο Ανάν δεν έφυγε ποτέ από το τραπέζι. Παραμένει ως σημείο αναφοράς και ως στοιχείο που συνθέτει, δήθεν, τη μακρά πορεία του Κυπριακού. Είναι προφανές και το παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια πως χρησιμοποιούνται στοιχεία του και αποτελεί το κρυφό χαρτί των εν δυνάμει μεσολαβητών. Το σχέδιο αποτέλεσε την κορύφωση των μακρών διεργασιών για το Κυπριακό και τις συσσωρευμένες υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Ο Σημίτης και τα “ορφανά”: Κυνηγώντας το σχέδιο Ανάν δεκαπέντε χρόνια μετά την απόρριψή του

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Δεκαπέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, οι οπαδοί του σχεδίου Ανάν, παρουσιάζονται αμετανόητοι. Παρουσιάζονται να μην σέβονται το αποτέλεσμα, τη συντριπτική απόρριψη του από τους πολίτες. 

Πρόσφατο παράδειγμα, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κώστα Σημίτη, ο οποίος μιλώντας στη Λευκωσία προσκεκλημένος της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, είπε εν πολλοίς ότι ήταν λάθος η απόρριψη του σχεδίου Ανάν. 

Είπε, μεταξύ άλλων, «πως τα δημοψηφίσματα δεν οδηγούν πάντα σε ορθές λύσεις».

• Αμετανόητοι υπάρχουν και στην Κύπρο, γνωστοί συνοδοιπόροι, οπαδοί της όποιας λύσης. Εκείνη η σχολή σκέψης στόχευε σε λύση του Κυπριακού, διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν από την ένταξη στην Ε.Ε.

 Δεκαπέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα, το βασικό μήνυμα που στάλθηκε από τους πολίτες είναι ξεκάθαρο και πάντα επίκαιρο:

•   Το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης. Έχει απορριφθούν οι πρόνοιες του, η φιλοσοφία του. Υπάρχει, επί τούτου και το τεκμήριο της λαϊκής κυριαρχίας. 

Κι όμως, οι όποιες συζητήσεις ακολούθησαν επιβεβαιώνουν πως το σχέδιο Ανάν δεν έφυγε ποτέ από το τραπέζι. Παραμένει ως σημείο αναφοράς και ως στοιχείο που συνθέτει, δήθεν, τη μακρά πορεία του Κυπριακού. Είναι προφανές και το παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια πως χρησιμοποιούνται στοιχεία του και αποτελεί το κρυφό χαρτί των εν δυνάμει μεσολαβητών. Το σχέδιο αποτέλεσε την κορύφωση των μακρών διεργασιών για το Κυπριακό και τις συσσωρευμένες υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Ωστόσο, η απόρριψη του σήμαινε και το τέλος μιας πορείας στο Κυπριακός, μιας φιλοσοφίας και ενός μοντέλου λύσης.   Αυτό-φευ- δεν ίσχυσε, καθώς δεν έγινε σεβαστή η δημοκρατία. Σημειώνεται συναφώς ότι το 75,83% των Ελληνοκυπρίων τοποθετήθηκε κατά του σχεδίου έναντι 24,17% των υποστηρικτών του. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος σε διάγγελμα του στις 7 Απριλίου 2004 ζήτησε ένα ηχηρό «ΟΧΙ».

•  Οι πολίτες έδωσαν διέξοδο στην πολιτική ηγεσία με τη στάση τους στο δημοψήφισμα. Πρόσφεραν διά του αποτελέσματος τη δυνατότητα απεγκλωβισμού από τη μέχρι τότε πορεία στο Κυπριακό. 

Την ίδια ώρα, η διαχείριση του «όχι» ήταν αμυντικογενή και σε πολλές περιπτώσεις φοβική. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν οχυρώθηκε πίσω από το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για να ενταφιάσει το σχέδιο και να προτάξει ένα πλαίσιο το οποίο θα οδηγούσε σε απεμπλοκή του Κυπριακού από διαχωριστικές πρόνοιες 

Δυσκολίες, ασφαλώς, υπήρχαν. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα, καθώς υπήρξε μια καθολική, σχεδόν, αντίδραση από το ξένο παράγοντα.   Ωστόσο, στη διπλωματία, όπως και στον πόλεμο, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Οι εξελίξεις γύρω από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, θα μπορούσε να αποτελέσει την καλύτερη ευκαιρία για να υπάρξει συνέχεια στις πρωτοβουλίες για το Κυπριακό σε μια νέα βάση.

«Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»!

Η «επέτειος» της ντροπής: Πριν από 20 χρόνια ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων με εμπλοκή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - Σημίτη.

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 20 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”;»,ήταν η ερώτηση…

Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρείτο δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…

Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε βρεθεί στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί…), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο…

Δυο μέρες μετά την παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης εξέδωσε μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση για την υπόθεση Οτσαλάν. Το επισημαίνουμε: Εκείνη η ανακοίνωση του Κ. Σημίτη εκδόθηκε σε μια στιγμή που ο ηγέτης των Κούρδων βρισκόταν ήδη στις τουρκικές φυλακές, με – αν μη τι άλλο – εμφανέστατη την εμπλοκή και τις βαριές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την εξέλιξη.

Τι επέλεξε να τονίσει σε κείνη την ανακοίνωση ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»!

To μεγαλύτερο έγκλημα...

της Ελευθερίας Ψυχογιου

To μεγαλύτερο έγκλημα που διέπραξε ο Κώστας Σημίτης είναι η μεθόδευση της απάνθρωπης,και στυγνής, παράδοσης του Κούρδου ηγέτη Οτζαλάν στους Τούρκους διώκτες του .

Είναι ένοχος για ένα διαρκές έγκλημα κατά του μαχόμενου Κουρδικού λαού . 

Όταν λοιπόν κάποιοι με αφορμή το άνοιγμα των τραπεζικών του λογαριασμών, μιλούν για "σχέδιο να εκτεθεί και να «τσαλακωθεί» ηθικά ο Κώστα Σημίτη" είναι καλό να τους θυμίζουμε και ποια είναι η "ηθική" του παπάρα που υπερασπίζονται .

Κυβέρνηση Σημίτη

Όσοι σήμερα μας λένε «γιατί δεν τα λέγατε τότε», είναι κακώς πληροφορημένοι, ή έχουν ασθενική μνήμη. Τα λέγαμε και τότε με μεγάλο πολιτικό και προσωπικό κόστος.

.

Ξένη δημοσίευση

• του Θεόδωρου Κατσανέβα

Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας με συνεχή οκταετή θητεία (1996-2004), κατά τη διάρκεια της οποίας διογκώθηκε η κακοδιαχείριση και διαφθορά και μέσω αυτής προετοιμάστηκε το έδαφος για την ένταξή μας στην κόλαση των ευρωμνημονίων. Επί εποχής Σημίτη, ο βασικότερος θεσμικός του συνεργάτης, στην πραγματικότητα το δεξί του χέρι, μόνιμος επικεφαλής στα κορυφαία υπουργεία Οικονομίας και Άμυνας και προαλειφόμενος για διάδοχός του, ήταν ο προφυλακισμένος σήμερα για κακοδιαχείριση Γιάννος Παπαντωνίου.

Στην εποχή της πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, η διαφθορά κυλούσε ορμητική στην αυλή και στα περίχωρά του και αυτό του το επεσήμαναν έντιμα στελέχη του κυβερνώντος τότε κόμματος, όπως και εγώ προσωπικά. Σε ιδιωτική συνάντησή μας στο Μέγαρο Μαξίμου το 1998, με την ιδιότητα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ της Β’ περιφέρειας Αθήνας με 65.000 ψήφους στις εκλογές του 1996, του επισήμανα εμφατικά το πρόβλημα της διαφθοράς και του πρότεινα τη δημιουργία θεσμών και ελέγχων για την πάταξή της.

Έγινε έξαλλος μαζί μου και ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να ωρύεται. «Να πας στον Εισαγγελέα» μου φώναξε κατακόκκινος από οργή. Αντέδρασα και βρεθήκαμε σε διαδικασία σοβαρών αντεγκλήσεων. Τότε μπήκε μέσα η γραμματέας και ο φρουρός του για να μας ηρεμήσουν. Από τότε και μετά αρνήθηκα να έχω οποιαδήποτε προσωπική συνάντηση μαζί του.

Τις απόψεις μου για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, χωρίς αναφορά στην προσωπική μου σύγκρουση με τον πρωθυπουργό, τις παρουσίασα σε συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Στο Mega Channel μου πήρε συνέντευξη ο Δημήτρης Καμπουράκης στην εκπομπή του «Πικρή σοκολάτα» και απολύθηκε αμέσως μετά, με κατάργηση και της εκπομπής του. Συνέντευξή μου στον Ant1 για το ίδιο θέμα, κόπηκε στον αέρα και ο δημοσιογράφος που μου έπαιρνε τη συνέντευξη χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο! Άρθρα μου με θέμα τη διαφθορά, δημοσιεύθηκαν μόνο σε αντιπολιτευόμενες εφημερίδες.

Τα κυβερνητικά «παπαγαλάκια» είχαν πάρει τότε εντολή να γράφουν ότι αυτά τα λέω γιατί ο κ. Σημίτης δεν με έκανε υπουργό. Αστειότητες. Όποιος επιδιώκει πάση θυσία να γίνει υπουργός, δεν λέει τέτοια ενοχλητικά στον αρχηγό του, από τον οποίο εξαρτάται η υπουργοποίησή του. Το βασικό ερώτημα που παραμένει είναι αν ο κ. Σημίτης ως πρωθυπουργός, γνώριζε και σε ποιο βαθμό για το πάρτι. Αν δεν γνώριζε, του αξίζει βραβείο ανοησίας και όχι μόνο. Αλλά ο κ. Σημίτης μόνο ανόητος δεν είναι.

Το σκάνδαλο και η «ευρωκόλαση»

Η άγνωστη επιστολή που «καίει» τον Κώστα Σημίτη: Ο Γεράσιμος Αρσένης είχε αποκαλύψει το έγκλημα που θα οδηγούσε την Ελλάδα στην χρεοκοπία 6 χρόνια αργότερα.

Το δριμύ κατηγορώ κατά του πρώην πρωθυπουργού

Αποκαλύψεις «φωτιά» περιλαμβάνει η άγνωστη, μέχρι σήμερα, επιστολή του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γεράσιμου Αρσένη που φέρνει στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Νέα Σελίδα».

– «Άνοιξες την πόρτα για την κρίση, που θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι»! Έγραφε ο Αρσένης κατηγορώντας ευθέως τον Σημίτη, έξι χρόνια πριν ο Παπανδρέου και ο Παπακωσταντίνου αλλοιώσουν τα στοιχεία προτιμώντας να χρεοκοπήσουν τη χώρα παρά να αποκαλυφθούν οι ρεμούλες του φαύλου καθεστώτος!

Στην επιστολή-καταπέλτης με ημερομηνία 31 Ιουλίου 2003, ο πρώην υπουργός αναφέρει απευθυνόμενος στον Κώστα Σημίτη:

– «Επί των ημερών σου άνθησαν η διαπλοκή και η διαφθορά».
– «Οι μεθοδεύσεις σου στο Χρηματιστήριο οδήγησαν στην πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου που γνώρισε ο τόπος».
– «Έφτιαξες κλειστό κύκλωμα με άτομα που τους ενδιέφεραν μόνο τα προνόμια και τα εισοδήματα».
– «Άνοιξες την πόρτα για την κρίση, που θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι».
– «Διέσυρες το ΠΑΣΟΚ και το μετέτρεψες σε κεντροδεξιό κόμμα».

Ο Γεράσιμος Αρσένης ήταν τότε απλώς βουλευτής, ωστόσο αποτελούσε ακόμη σημείο αναφοράς στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, καθώς είχε διεκδικήσει το 1996 την αρχηγία του κόμματος. 

«Σήμερα ο πολίτης διερωτάται: ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Ποιο είναι το σύστημα διακυβέρνησής μας; Είναι ενός ανδρός αρχή; Είναι η εξωθεσμική παρέα του πρωινού καφέ; Είναι οι γνωστοί διαπλεκόμενο- προνομιούχοι συνδαιτημόνες του Δημοσίου και μεγιστάνες των ΜΜΕ ή είναι λίγο και από τα τρία», επισημαίνει ο Γερ. Αρσένης ενώ διερωτάται: 

ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ (ΣΗΜΙΤΗ - ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ)

Από το https://www.athensvoice.gr/politics/487910_pos-exigoyntai-oi-epitheseis-ston-simiti-meso-giannoy

Προκαλεί υπερασπιζόμενος τον "καταλληλότερο", όπως ήθελαν να αποκαλούν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος, γνωστός όχι τόσο από την επαγγελματική αλλά την πολιτική και προσωπική του ζωή.

 Είπαμε από το "Γερομοριά", να θυμίσουμε μερικά από τα έργα και τις ημέρες του εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού, που αγαπήθηκε υπέρ το δέον από στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς, με αποτέλεσμα αρκετά στελέχη της να φυλλοροήσουν φανερά ή κρυφά από τα καφέ του Κολωνακίου στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ.

Οι τέσσερις σημιτοφύλακες (Τσουκάτος, Πανταγιάς, Θέμελης, Μαντέλης), οι τρεις από αυτούς απομακρύνθηκαν από τον Σημίτη λόγω κάποιου σκανδάλου.

Ο Κώστας Σηµίτης, που πόζαρε µπροστά από το ATM κρατώντας ένα χαρτονόµισµα του ευρώ, έχοντας πίσω του τον Λουκά Παπαδήµο.

1999

Τσιγάρα: 450 δραχμές.

Καφές φραπέ: 400 δραχμές

Νερό μικρό μπουκάλι: 50 χραχμές

Σύνολο 900 δραχμές και ρέστα 100 δραχμες... κι όλα αυτά, με βασικό μισθό 170 χιλιάδες δραχμές.

Σήμερα:

Τσιγάρα: 4,50 ευρώ.

Καφές φραπέ: 3 ευρώ.

Νερό μικρό μπουκάλι: 0,50 ευρώ

Σύνολο 8 ευρώ, δηλαδή 2.720 δραχμές, με βασικό μισθό 480 ευρώ. Δηλαδή σε δραχμές 163.000 (περίπου όσο και το 1999).

Θυμίζουμε €1 = GRD340,75 δραχμές

Απλά 19 χρόνια μετά, το κόστος ζωής υπερτριπλασιάστηκε, ο βασικός μισθός μειώθηκε και για το 30% του ελληνικού εργατικού δυναμικού δεν υπάρχει ούτε αυτός ο μισθός της πείνας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς 20 χρόνια μετά.

Για την κοινωνική πλειονότητα, για την νεολαία και τους συνταξιούχους - 

Μισθοί σε δραχμές, κόστος ζωής σε ΕΥΡΩ.

Ατέλειωτη φτώχεια.

Ημέρες δόξας του Πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ,  Κώστα Σηµίτη.

 Πανηγυρικά η χώρα έµπαινε στο ευρώ χρησιµοποιώντας µία διαδεδοµένη µέθοδο για να «κρύψει» τα χρέη της, τα περίφηµα swaps.

Αποτέλεσµα; Η χώρα ναι µεν µπήκε στη ζώνη του κοινού ευρωπαϊκού νοµίσµατος, αλλά πρόσθεσε αναδροµικά 21 δισ., εκτινάσσοντας το χρέος στο 115% του ΑΕΠ, το οποίο «έσκασε» λίγα χρόνια αργότερα και αποτέλεσε µία από τις βασικότερες αιτίες εισόδου της χώρας στον φαύλο κύκλο των Μνηµονίων και της επιτήρησης. Πρωθυπουργός; 

 Οι Ολυµπιακοί Αγώνες αποτελούν µια µακρινή, καλή ανάµνηση για όλους τους Ελληνες, που ένιωσαν εθνική υπερηφάνεια για την επιστροφή του αθλητικού γεγονότος στον τόπο όπου γεννήθηκε.

Οι Αγώνες αυτοί όµως κόστισαν πολύ ακριβά σε όλους µας. Ακόµα δεν έχει υπολογιστεί ακριβώς το ύψος του κόστους, αλλά µένουν στην Ιστορία ως η ακριβότερη διοργάνωση, στοιχίζοντας 13-15 δισεκατοµµύρια ευρώ, µε την ασφάλεια και το περίφηµο σύστηµα ασφαλείας C4I να κοστίζουν το ποσό-ρεκόρ του 1,5 δισ. ευρώ. Λεπτοµέρεια που το καθιστά σκάνδαλο; Το σύστηµα δεν λειτούργησε ποτέ εξ ολοκλήρου. Κοινά σηµεία µε τα παραπάνω σκάνδαλα;

Το σύστηµα παραγγέλθηκε επί πρωθυπουργίας Σηµίτη από τη γερµανική εταιρεία Siemens. Κοινός παρονοµαστής όλων των παραπάνω; Ο Κώστας Σηµίτης, ο πρόεδρος των κυβερνήσεων µε τα περισσότερα σκάνδαλα στο παθητικό τους, όχι µόνο στη Μεταπολίτευση, αλλά από την εποχή του Κωλέττη τον 19ο αιώνα.

Ο άνθρωπος που έγινε η αιτία να καθιερωθεί στη συνείδηση των πολιτών η σχέση των όρων «διαπλοκή», «διαφθορά» και «µαύρα ταµεία» µε την πολιτική. 

Μαντέλης, μαύρα ταμεία και Siemens

Στις 26 Μαΐου 2010 ο Τάσος Μαντέλης παραδέχθηκε, κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Siemens, είσπραξη προεκλογικής χορηγίας από την Siemens ύψους 200.000 μάρκα το 1998, όταν ήταν υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στην κυβέρνηση Σημίτη. Είχε προηγηθεί η κατάθεση του κουμπάρου του, Γιώργου Τσουγκράνη, ο οποίος κατονόμασε τον Τάσο Μαντέλη ως αποδέκτη των 200.000 ευρώ.