Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

 

Paul Craig Roberts  

   

“The Empire of Lies”  

 
March 4, 2022
Μετάφραση Ρεσάλτο

Τα προηγούμενα δύο χρόνια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι λαοί του Δυτικού κόσμου καθοδηγούνται χειρότερα και με μεγαλύτερη διαφθορά από οποιονδήποτε άλλο λαό στην Ιστορία. Οι λαοί εξαπατήθηκαν με μία «πανδημία κόβιντ», η οποία ήταν απολύτως ενορχηστρωμένη. Ναι, ο ιός υπήρξε, αλλά η «πανδημία» ενορχηστρώθηκε με ένα τεστ PCR, το οποίο παράγει μέχρι 97% ψευδώς θετικά και, για τον λόγο αυτόν, έχει σχεδόν σταματήσει να χρησιμοποιείται. Ο μέγας αριθμός των «κρουσμάτων» κόβιντ ήταν απλή φαντασία βασισμένη σε ψευδώς θετικά αποτελέσματα. (σ.σ. για να καλύψουν μάλιστα την ψευδή θετικότητα των τεστ εφηύραν και όρισαν σαν νέο ιατρικό όρο τον αντιεπιστημονικό και καταφανώς λανθασμένο νεολογισμό «ασυμπτωματικό κρούσμα»!) Ο αριθμός των θανάτων οργανώθηκε δίνοντας στα νοσοκομεία μεγάλα οικονομικά κίνητρα για να αναφέρουν θανάτους ως θανάτους από κόβιντ, ανεξάρτητα από την αιτία. Ο φόβος που δημιουργήθηκε από τα ψεύτικα αυτά στοιχεία για τα κρούσματα και τους θανάτους, οδήγησε τους ανθρώπους να δεχτούν ενέσεις από υλικό που δεν ξέρουν τί είναι. Με τον χρόνο αρχίζει και φαίνεται ότι το αδοκίμαστο «εμβόλιο» είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για την υγεία και την ζωή συγκρινόμενος με τον κίνδυνο από κόβιντ, ενώ οι αριθμοί των θανάτων και των σοβαρών επιπτώσεων των παρενεργειών αυξάνονται όσο περισσότερο το «εμβόλιο» κάνει την φονική του εργασία στα σώματα των εμβολιασμένων. Απομένει να δούμε ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στον ρυθμό θανάτου των εμβολιασμένων.

Όλα τα άλλα μέτρα κατά του κόβιντ έκαναν μόνο κακό και κανένα καλό. Οι μάσκες αποδείχτηκαν αιτία πρόκλησης ασθενειών και όχι αποτελεσματικές. Τα λοκντάουν διέλυσαν την παραγωγή, κατέστρεψαν δουλειές, επιχειρήσεις και εφοδιαστικές αλυσίδες, και είναι η βασική αιτία της τωρινής μεγάλης ανόδου των τιμών.

Α.Ντούγκιν: Κάνουμε πόλεμο στην παγκοσμιοποίηση, στην μονοπολικότητα, στην αντιπαράδοση, στην Grand-Reset

Ο φιλόσοφος και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων μιλά για την ουσία της επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία

«Η εποχή που σχετίζεται με την οικοδόμηση μιας κεντρικής παγκόσμιας τάξης έχει τελειώσει» 

Βλαδίμηρος Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Βάσει της παραπάνω αρχής, ο φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν, Καθηγητής Κοινωνιολογίας των Διεθνών Σχέσεων στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας παρεμβαίνει στον “πόλεμο στην Ουκρανία” κι επισημαίνει;

« (…) Δεν πρόκειται για πόλεμο με την Ουκρανία. Είναι μια σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση ως αναπόσπαστο πλανητικό φαινόμενο. Είναι μια αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα -γεωπολιτικό και ιδεολογικό.

Η Ρωσία απορρίπτει τα πάντα στην παγκοσμιοποίηση: τη μονοπολικότητα, τον ατλαντισμό, από τη μια, και τον φιλελευθερισμό, την αντί-παράδοση, την τεχνοκρατία, τη Μεγάλη Επανεκκίνηση (Grande Reset) με μια λέξη, από την άλλη.

Είναι σαφές ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποτελούν μέρος της ατλαντικής φιλελεύθερης ελίτ.

Και είμαστε σε πόλεμο με αυτό ακριβώς. Εξ ου και η θεμιτή [κατανοητή] αντίδρασή τους.

Η Ρωσία είναι πλέον αποκλεισμένη από τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα. Δεν έχει πλέον επιλογή: είτε να φτιάξει τον κόσμο, είτε να εξαφανιστεί. Η Ρωσία έχει χαράξει έναν δρόμο για να οικοδομήσει τον κόσμο της, τον πολιτισμό της. Και τώρα έγινε το πρώτο βήμα.

Όμως, εθνικά κυρίαρχος μπροστά στην παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί παρά να είναι ένας μεγάλος χώρος, μια ήπειρος-κράτος, ένας πολιτισμός-κράτος. Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια πλήρη αποσύνδεση για πολύ.

Η Ρωσία δημιουργεί ένα παγκόσμιο πεδίο Αντίστασης.

Άνδρες δηλώνουν γυναίκες για σύνταξη και στρατό!

Άνδρες δηλώνουν γυναίκες για σύνταξη και στρατό!: Σε ευρωπαϊκά κράτη που οι γυναίκες συνταξιοδοτούνται νωρίτερα, άντρες ξεκίνησαν να αλλάζουν νομικά το φύλο τους!

Ο εμφυλιοπολεμικός φυλετισμός απειλεί εκ των έσω τη Δύση

Γράφει ο Ματιέ Μποκ-Κοτέ * – SLPRESS

Η εννοιολογική διάλυση του έθνους-κράτους εξασφαλίζει την οριστική μετατροπή των λαών σε ανταλλάξιμους πληθυσμούς. Η αντικατάσταση της έννοιας της παράνομης μετανάστευσης από εκείνη της παράτυπης μετανάστευσης επιδιώκει να μετατρέψει καταχρηστικά το δικαίωμα ασύλου σε ανοικτή μεταναστευτική επιχείρηση. Η νομιμότητα αντιστρέφεται: αυτός που βοηθά στην παραβίαση των συνόρων, ο διακινητής, γίνεται ένας αλληλέγγυος ανθρωπιστής, ένας “καθημερινός ήρωας”.

Η συμφωνία του Μαρακές θεσμοθέτησε, το 2018, σε διεθνή κλίμακα, ένα μεταναστευτικό δίκαιο που σχετικοποιεί την εθνική κυριαρχία… Οι νέοι καιροί αναγγέλλουν μια ανθρωπότητα, όπου ο δεσμός μεταξύ κάθε λαού και της χώρας του αποκόπτεται… Τα δυτικά έθνη απαλλοτριώνονται συμβολικά από τις χώρες-εστίες τους και όταν διαμαρτύρονται γι’ αυτό, επιδιώκοντας να αποκαταστήσουν τους πολιτισμικούς τους κώδικες, και να κάνουν και τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς να τους οικειοποιηθούν, κατηγορούνται ότι πέφτουν στην εθνικ(ιστικ)ή υπεροχή.

To γαλλικό κοσμικό κράτος παρουσιάζεται έτσι ως μια μορφή εσωτερικής νεοαποικιοκρατίας που αποσκοπεί στον στραγγαλισμό των μεταναστευτικών πληθυσμών. Στο παρελθόν, η αποικιοκρατία συνίστατο στην επιβολή του πολιτισμού της στους άλλους, σήμερα συνίσταται στο να επιβάλλει την ίδια της την κουλτούρα στον τόπο της. «Είμαστε όλοι μετανάστες», αυτό είναι το έμβλημα του διαφοροποιητικού καθεστώτος…

Το διαφοροποιητικό καθεστώς είναι επαναστατικό και δεν κρύβει πια την αποστολή του: να αποσπάσει τις δυτικές κοινωνίες από την ιστορία τους, ώστε να τις απαλλάξει από τον κακό λευκό. Ο αποαποικιακός χώρος θεωρεί ότι η αποαποικιοποίηση που ξεκίνησε πριν από αρκετές δεκαετίες δεν θα ολοκληρωθεί πραγματικά παρά μόνο όταν οι δυτικές χώρες αποεθνικοποιηθούν πλήρως και όταν οι διαφορετικοί λαοί, οι οποίοι είναι ιστορικά συνδεδεμένοι με αυτές, θα γίνουν ξένοι στις ίδιες τους τις εστίες και δεν θα θεωρούνται πλέον παρά ένας πληθυσμός ανάμεσα σε άλλους…

Σκοτώνουν τον πολιτισμό

Η ΟΜΙΛΙΑ του Μίκη Θεοδωράκη στους ΔΕΛΦΟΥΣ (1.7.2006)

_________ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ _______

Η ΟΜΙΛΙΑ του Μίκη Θεοδωράκη στους ΔΕΛΦΟΥΣ (1.7.2006)

"Οφείλω να ομολογήσω ότι δέχθηκα με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω σ' αυτή την τόσο σημαντική σύνοδο και μπροστά σε τόσο επίσημα πρόσωπα, γιατί αντίθετα απ' ό,τι συνηθίζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μπορέσω να πω λόγια αισιόδοξα ούτε να διατυπώσω σκέψεις και προτάσεις θετικές.
Κι αυτό γιατί κατέχομαι από βαθειά απαισιοδοξία για το μέλλον.
Έπαψα πια να πιστεύω.
Όμως επειδή σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να σας φανεί ωφέλιμο, αποφάσισα να προσθέσω μια φάλτσα νότα σ' αυτή την ομόθυμη και μεγαλοπρεπή συμφωνία που είμαι βέβαιος ότι θα χαρακτηρίζει τις ομιλίες που θα ακουστούν.

Έως χθες ακόμα ακολουθώντας το γενικό ρεύμα πίστευα κι εγώ ότι η Βία και ο Πόλεμος έχουν ως βασικές αιτίες οικονομικά συμφέροντα, θρησκευτικούς και εθνικούς φανατισμούς και άλλα παρόμοια.
Σήμερα πια είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά στο βάθος δεν είναι παρά προσχήματα
και ότι η βασική αιτία απ' όπου ξεκινά η δίψα για κατάκτηση και αίμα, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο.
Με μια συμπληρωματική παρατήρηση:
Ότι δηλαδή η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο πολιτισμένος.
Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι ένα απλό ένδυμα για να σκεπάζει και να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που παραμένει μέσα απ' τους αιώνες το ίδιο άγριος και τερατώδης.

”Τα Λιγναδικά”, ο μαρκήσιος Ντε Σαντ και η ελευθεριακή αποσύνθεση της ιδεολογίας

Tο Άρδην διοργανώνει την Πέμπτη 4 Μαρτίου 2021 στις 19.00 διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα:

 «”Τα Λιγναδικά”, ο μαρκήσιος Ντε Σαντ και η ελευθεριακή αποσύνθεση της ιδεολογίας» 

Χάρι και Μέγκαν εγκώμιον

του Αλέκου Μιχαηλίδη

Χάρι και Μέγκαν εγκώμιον

«Έπρεπε να μπω στα παπούτσια της γυναίκας μου για να καταλάβω τι σημαίνει ρατσισμός και μπούλινγκ σε μια έγχρωμη δυναμική γυναίκα που έχει άποψη στο παλάτι»

 Χάρι, δούκας του Σάσεξ, 7 Μαρτίου 2021

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ένα μεγάλο μέρος της Νότιας Αφρικής αποτελούσε –όπως και πολλές χώρες του κόσμου– βρετανική αποικία. Το Ακρωτήριο της χώρας ήταν αναγκαίο για τη «Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών» και γι’ αυτό οι αγγλικές δυνάμεις διεξήγαγαν αρκετές μάχες είτε με τους Ολλανδούς είτε με τους Ζουλού είτε με τους Μπόερς (απόγονοι των πρώτων Ευρωπαίων της περιοχής). Κατά τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς (1899-1902), οι Βρετανοί συγκέντρωσαν περίπου το 1/6 των Μπόερς, κυρίως γυναικόπαιδα και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, περίπου 107.000 άνθρωποι. Εκεί, πέθαναν από κακουχίες ή ασθένειες 27.927 Μπόερς, αλλά και άγνωστος αριθμός μαύρων Αφρικανών.

Στις 13 Απριλίου 1919, Ινδοί διαδηλωτές αγνόησαν την εντολή των αποικιοκρατικών δυνάμεων κοντά στον «Χρυσό ναό» του Άμριτσαρ, όταν οι στρατιώτες του στέμματος πήραν εντολή για να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Πυροβολούσαν μέχρι να τελειώσουν τα πυρομαχικά και εκτιμάται ότι εκτελέστηκαν μεταξύ 380 και 1.100 ανθρώπων μέσα σε 10 λεπτά. Ο επικεφαλής της επιχείρησης ανακηρύχθηκε σε ήρωα από τους Άγγλους πολίτες.

Το καλοκαίρι του 1947 οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ινδία και πριν να φύγουν, φρόντισαν να επιβεβαιώσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Ο Κύριλλος Ράντκλιφ, που έπειτα εστάλη στην Κύπρο, σχεδίασε τα σύνορα με το νεοϊδρυθέν κράτος του Πακιστάν, κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού γεύματος. Ο θρησκευτικός διαχωρισμός είχε ως αποτέλεσμα την προσφυγοποίηση 10 εκατομμύριων ανθρώπων και τον θάνατο πέραν του ενός εκατομμυρίου, κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού.

Ο κορονοϊός και το τέλος της ιστορίας. Οι δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι κατά του Ανθρώπου.

του Ηλία Φιλιππίδη

Ο κορονοϊός είναι ο δεύτερος.

1. Ο απολογισμός του ανθρώπου

1.1. Ο άνθρωπος είναι ο αποστάτης της φύσεως. Σπάσαμε το φράγμα του ενστίκτου και γι’ αυτό καταδικασθήκαμε να αγωνιζόμαστε αιώνες τώρα, για να διαμορφώσουμε ένα τρόπο ζωής, που να μας κάνει ευτυχισμένους. Όμως η φύση μας εκδικήθηκε. Στην θέση του ενστίκτου βλάστησε μία διχασμένη βούληση. Έχουμε μέσα μας τόσο το πνεύμα της δημιουργίας και της αλληλεγγύης όσο και την διαστροφή της καταστροφής και της ανθρωποφαγίας. Μία συμπυκνωμένη και διαχρονική μορφή ανθρωποφαγίας είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν η βουλιμία ανθρωποφαγίας κρύβεται πίσω από φυσικά φαινόμενα, τότε μπορεί να «μεταλλαχθεί» σε παράγοντα «αντικειμενικής» διαμορφώσεως της διεθνούς πραγματικότητας. Ο κορονοϊός τελικά προσφέρεται ως δρεπανηφόρο άρμα σε ένα εσχατολογικό πόλεμο κατά του ανθρώπου; 

1.2. Ζούμε σε μία εσχατολογική εποχή. Είναι μία εποχή που μπορεί να ενσωματώνει το τέλος της ιστορίας του ανθρώπου. Μέχρι τώρα η ιστορία της ανθρωπότητας περιελάμβανε τις πράξεις του ανθρώπου, από δω και πέρα θα περιλαμβάνει πρωτίστως την ύπαρξη του ανθρώπου.

Η ειδοποιός διαφορά είναι, ότι προσδιορίζουμε την έννοια του τέλους της ιστορίας, ως κίνδυνο απώλειας της ποιότητας του ανθρώπινου πολιτισμού, που είναι η ελευθερία του ανθρώπου.

Οι Περσικοί πόλεμοι για την υποδούλωση του Ελληνισμού ήταν ο 1ος Παγκόσμιος πόλεμος κατά του Ανθρώπου, όπου ο Άνθρωπος κινδύνεψε να χάσει για πάντα την ποιότητα του, που είναι η ελευθερία. Μπορεί οι πόλεμοι αυτοί να έγιναν σε ένα μικρό κομμάτι του πλανήτη μας αλλά η σημασία τους είναι παγκόσμια και διαχρονική και αφορά ολόκληρη την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού. Η αρχαία Ελλάδα είναι, όχι η βιολογική αλλά η πνευματική γενέτειρα του ανθρώπου. Εδώ γεννήθηκε ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός είναι και παραμένει ο κορυφαίος ανθρωποκεντρικός πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εάν νικούσαν οι Πέρσες, δεν θα υπήρχε ούτε δημοκρατία, ούτε φιλοσοφία ούτε θέατρο ούτε επιστήμη ούτε Αναγέννηση ούτε Δυτικός πολιτισμός. Σήμερα με τον κορονοϊό ο Άνθρωπος κινδυνεύει να εκλείψει, όχι ως βιολογικό είδος, αλλά ως ον-φορέας πνεύματος και ελευθερίας, εάν οι ανθρωπογενείς συνέπειες και οι ανθρωποφαγικές σκοπιμότητες δεν ελεγχούν και υπερβούν το αναγκαίο μέτρο της ιατρικής αντιμετωπίσεώς του.

Καπιταλισμός, ένα απέραντο “Χοιροστάσιο” δυσωδίας και σήψης

Κριτική από τον Μάκη Γεφυρόπουλο

Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη εκείνη που μπορεί να διατηρήσει  αναλλοίωτα στη ζωή τα οράματα ανθρώπων που έχουν  από καιρό αφήσει την εφήμερη επίγεια περιπλάνηση τους, αποτελώντας μία καλλιτεχνική μηχανή του χρόνου, απαράμιλλης αισθητικής αξίας. Τα καρέ κρύβουν μέσα τους ζωντάνια, τις ιδέες των δημιουργών τους, οι οποίες και μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές,  υφαίνοντας  αριστοτεχνικά το συλλογικό ασυνείδητο στην ανώτερη του βαθμίδα.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (5 Μαρτίου 1922- 2 Νοεμβρίου 1975) ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, με εξαίσια κριτική ματιά, με έργα που βρίθουν από προβληματισμούς, πολιτικούς συμβολικούς στοχασμούς και μία ευαισθησία που καθηλώνει. Χαρακτηρίστηκε ως ένας αιρετικά εκκεντρικός, μα οι ταινίες του είναι γεμάτες με εικόνες μέγιστης ανθρωπιστικής ευκρίνειας που κεντρίζουν άμεσα την καρδιά του θεατή, μιλώντας  του απευθείας , χωρίς μεσάζοντες στο νου, θέτοντας προβληματικές, ενεργοποιώντας δράσεις, «δολοφονώντας» την απάθεια.

Η πλειοψηφία των ταινιών  (κομψοτεχνήματα όπως το Θεώρημα, Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ή το Σαλό) του γεννημένου στην Μπολόνια, Ιταλού σκηνοθέτη, διακρίνονται από μία κυνική ωμότητα. Μια οργισμένη ωμότητα που κοχλάζει, όμοια με την ομορφιά της Φύσης, που για τον Μαρξιστή διανοούμενο είναι ιερή, η αυθεντική πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Καταπιάνεται με δύσκολα θέματα όπως είναι η θρησκεία, ο έρωτας, η καταπίεση του φασισμού, με ενδελεχή τρόπο, αφήνοντας στην άκρη την ασφάλεια της μέσης οδού, κύριο εργαλείο πολλών σύγχρονών του. Απεχθάνεται την αδράνεια και τον σταδιακό εκφυλισμό της ιταλικής κοινωνίας, τη διάβρωση του ντόμπρου προλεταριάτου της νιότης του και τη μετατροπή του σε ένα άβουλο κοπάδι. Σιχαίνεται την συγκεντρωτική δύναμη  των αστών με μικροαστική νοοτροπία και φασιστική σκέψη. Πολέμιος όλων  εκείνων που απομυζούν τα κεφάλαια του λαού προς ίδιον όφελος.

Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ο ευφυής Παζολίνι ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα. Η ετυμηγορία του είναι κατηγορηματική, βρίσκοντάς τους ένοχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, καταδικάζοντάς τους στην πυρά της κοινωνικής συνείδησης.

Ο καπιταλισμός είναι ένα απέραντο χοιροστάσιο δυσωδίας από τα κόπρανα που άλλοτε ήταν όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο και σήψης  ευγενέστερων αξιών που κάποτε στόχευαν στην ευημερία μίας ειρηνικότερης κοινωνίας.

 

ΤΟ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΑΚΡΑΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Η πραγματική ιστορία για την αποικιοκρατία, το ρατσισμό, την καταλήστευση και εκμετάλλευση των έγχρωμων δεν γράφτηκε ακόμη.

Κι όμως, έτσι γεννήθηκε ο "υπέρλαμπρος" καπιταλισμός της Δύσης που πάντα τον χαρακτηρίζει ο αδηφάγος κανιβαλισμός.

Φοβάμαι ότι αυτή η οπτική της ιστορίας, η αληθινή καταγραφή της μαύρης βίβλου των προγόνων της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας δεν θα γραφτεί από τους διαδόχους τους, οπαδούς της πολιτικής ορθότητας.

Δεν τους διακρίνει η καθάρεια ματιά, το συναίσθημα και η φαντασία ενός Παζολίνι. Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Κώστας Σαμάντης

Ο George Stinney Jr. είναι το νεότερο άτομο που καταδικάστηκε σε θάνατο τον 20ο αιώνα στην Αμερική, καθώς ήταν μόνο 14 ετών όταν εκτελέστηκε σε ηλεκτρική καρέκλα.

Κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τον χειμώνα του 1943 δύο λευκά κορίτσια, την Μπέτυ 11 ετών και τη Μαίρη 7, των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν κοντά στο σπίτι όπου ο έφηβος διέμενε με τους γονείς του. Οι γονείς του παιδιού απειλήθηκαν και δεν τους επετράπη, σε αυτούς ή στην αδελφή του George, να τον επισκεφτούν ή να του δώσουν το οτιδήποτε. Μετά τη δίκη τους απέβαλλαν και από αυτή την πόλη.

Πριν την εκτέλεση, ο George πέρασε 81 ημέρες χωρίς να μπορεί να δει τους γονείς του. Ήταν παγιδευμένος σε ένα μοναχικό κελί, 80 χλμ από την πόλη του. Τον άφησαν μόνο του χωρίς την παρουσία των γονιών του ή ενός δικηγόρου. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης του, πάντα κουβαλούσε μια βίβλο στα χέρια του, υποστηρίζοντας την αθωότητά του. Εκείνη την εποχή όλοι οι ένορκοι ήταν λευκοί. Δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες ή στοιχεία. Η δίκη διήρκεσε μόνο 2 ώρες και η ποινή βγήκε 10 λεπτά αργότερα.

Εκτελέστηκε, στις 16 Ιουνίου του 1944, με ηλεκτροπληξία 5.380 βολτ στο κεφάλι...

Κι όμως, 70 χρόνια αργότερα, αποδείχτηκε τελικά η αθωότητά του από έναν δικαστή στη νότια Καρολίνα, καθώς το δοκάρι με το οποίο σκοτώθηκαν τα δύο κορίτσια, ζύγιζε πάνω από 19 κιλά, συνεπώς ήταν αδύνατο για τον George να το σηκώσει, πόσο μάλλον να χτυπήσει επανηλλειμμένως, θανάσιμα, τα δύο κορίτσια.

Το παιδί ήταν αθώο, κάποιος το κατηγόρησε μόνο και μόνο επειδή ήταν μαύρος και το έστειλε στη φυλακή. 

Ο Stephen King εμπνεύστηκε από αυτή την υπόθεση για να γράψει το βιβλίο του «Το πράσινο μίλι», το οποίο ήταν το σενάριο για την περίφημη ταινία του 1999.

Μια διεθνοπολιτική ματιά στην πανδημική κρίση.

ΚΛΙΚ στον πίνακα για να διαβάσετε...

Η ιστορία διδάσκει. ( ; )

Από Γεράσιμος Σκλαβούνος

Ασφαλώς και η ιστορία διδάσκει, αρκεί να την μελετήσει κανείς σε βάθος, με κριτική σκέψη και απαλλαγμένος από τα στερεότυπα.

Δεν πρόκειται προφανώς γιά την ατομική “γνώση γιά την γνώση”, αλλά γιά άντληση συλλογικά διδαγμάτων γιά το δραματικό παρόν και το επίφοβο μέλλον.

1. Τ ο υ π α ρ ξ ι α κ ό  ε ρ ώ τ η μ α.

Το υπαρξιακό ερώτημα που τίθεται επιτακτικά αυτή την στιγμή είναι το εξής : Ο εκ της Ευρώπης εκπορευόμενος άνθρωπος και μαζί μ’αυτόν ο Ευρωγέννητος κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής και διανομής που έχει επικρατήσει ή εξαρτήσει το μεγαλύτερο μέρος
της υφηλίου ,με τις τεράστιες παραγωγικές και καταστρεπτικές δυνάμεις που αναπτύσσει, θα οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή και την καταστροφή όλου του πλανήτη, ε ί τ ε αυτό γίνει με ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, ε ί τ ε με έναν πιό αργόσυρτο αλλά στο τέλος της ημέρας σίγουρο οικολογικό όλεθρο;

Γιά το πρώτο μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κοινή λογική και το ένστικτο αυτοσυντήρησης όλου του ανθρώπινου γένους τελικά θα το αποτρέψει,(ξεπερνώντας το πολύ πιθανό ενδεχόμενο ενός πολέμου από ατύχημα, καθώς και τον πειρασμό ενός “περιορισμένου πυρηνικού πολέμου” που θα φτάσει μέχρι το “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”). 

Γιά το δεύτερο,η κοινή λογική πάλι λέει ότι οι ελίτ θα σκεφτούν και θα εφαρμόσουν σχέδια γιά την αποτροπή του ολέθρου ο οποίος στοιχειώνει και τα δικά τους όνειρα.

Και δεν αναφέρομαι στις υποκριτικές, ατελέσφορες και εν πάση περιπτώσει μακρόσυρτες συμφωνίες τύπου Παρισιού, ή τα σχέδια ενός “πράσινου καπιταλισμού” , ή τα διάφορα τεχνολογικά μέσα που έχουν προταθεί γιά την αποτροπή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά σε κάτι πιό άμεσο και αποτελεσματικό.Τον “α π ο π λ η θ υ σ μ ό” της γης, σε ποικίλη κλίμακα ανάλογα με τα εξεταζόμενα σενάρια, ώστε να μειωθεί το “οικολογικό αποτύπωμα” της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας, αυτό το “άχθος αρούρης” που έλεγαν οι αρχαίοι, το βάρος των ανθρώπων πάνω στη γη, χωρίς να αλλάξει βέβαια, και ακριβώς γιά να μην αλλάξει, το κεφαλαιοκρατικό παραγωγικό πρότυπο(1). Μόνον να μεταλλαχθεί ενδυναμωνόμενο με την λεγόμενη 4η Βιομηχανική Επανάσταση και
την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Παρακμή της Ευρώπης: Το πρόβλημα είναι πνευματικό

από

 Ιvan Blot

 -

Προοίμιο: Ο Αριστοτέλης καθόρισε τέσσερα κριτήρια ενός πολιτισμού: θρησκεία, πολιτική, πολιτισμό, οικονομία. Για να υπάρχει ναός, χρειάζεται η ελληνική θρησκεία, για να υπάρχει πολιτική, χρειάζονται πολίτες. Όσο για τον ελληνικό πολιτισμό, βασίζεται στη γραφή και στο εικονιστικό σχέδιο. Τέλος υπάρχει η οικονομική και οικογενειακή βάση.

Στον αποκαλούμενο «σύγχρονο» κόσμο, αυτοί οι τέσσερις τομείς βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής.

Κανονικά, η θρησκεία δίνει νόημα στη ζωή. Δεν πρέπει να συγχέεται με την επιστήμη που, από την πλευρά της, δίνει δύναμη χωρίς να ορίζει στόχο. Η ατομική βόμβα δίνει τρομακτική δύναμη, αλλά για ποιο σκοπό; Λαός χωρίς θρησκεία δεν έχει ηθική πυξίδα. Μπορεί να είναι πολύ «ανεπτυγμένος», όπως συνέβη με το 3ο Ράιχ υπό τον Χίτλερ, αλλά να βυθίζεται και στην εγκληματικότητα.

Η πολιτική, μια ελληνική εφεύρεση, ισχυρίζεται ότι το κοινό καλό πρέπει να ορίζεται από όλους τους πολίτες. Με αυτήν την έννοια είναι «ελεύθεροι». Σήμερα, εκτός ίσως από την Ελβετία και την Ισλανδία, δεν ζούμε σε δημοκρατία αλλά σε ολιγαρχία, και μάλιστα σε δικτατορία. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον ότι εκπροσωπούνται. Μια νομικο-θρησκευτική κάστα που καθορίζει αυθαίρετα τα δικαιώματα του ανθρώπου επιμένει να θέτει τους ανώτερους κανόνες προς όφελος των ισχυρά δικτυωμένων μειονοτήτων.

Βρυξέλλες: Ανδρικό σεξουαλικό πάρτι με συμμετοχή διπλωματών και Ευρωβουλευτή - Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ!!!

Βρυξέλλες: Ανδρικό σεξουαλικό πάρτι με συμμετοχή διπλωματών και Ευρωβουλευτή - slpress.gr: 

Η Αστυνομία Βρυξελλών ανακοίνωσε σήμερα ότι επενέβη για να σταματήσει ένα πάρτι με 25 -ως επί το πλείστον γυμνούς- συμμετέχοντες, που παραβίαζε τα μέτρα για τον κορονοϊό. Οι συλληφθέντες σύμφωνα με τους Brussels Times ήταν άνδρες, κάποιοι ήταν διπλωμάτες και ένας ήταν Ευρωβουλευτής. Η εφημερίδα των Βρυξελλών γράφει ότι ο Ευρωβουλευτής προσπάθησε να διαφύγει από …

Το Βέλγιο και η πανδημική σφαγή των ηλικιωμένων στα γηροκομεία

Του Γιάννη Νικολόπουλου

Το Βέλγιο είναι μια πεδινή χώρα της βορειοδυτικής Ευρώπης με πληθυσμό 11.530.853 κατοίκων σε μία έκταση 30.528 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Είναι μια εξαιρετικά πυκνοκατοικημένη χώρα και αν έπρεπε κανείς να τη συγκρίνει με την Ελλάδα στην εποχή του κορονοϊού, θα ξεκινούσε από αυτό το δεδομένο, που δεν ευνοεί σε καμία περίπτωση τέτοιους παραλληλισμούς.

Ο καπιταλισμός του Βελγίου ξεκίνησε πρωτοπόρος στην ηπειρωτική Ευρώπη του 19ου αιώνα και βασίζεται έως και σήμερα σε μεγάλο ποσοστό, της τάξης του 25% του ΑΕΠ, στη βαριά βιομηχανία (ναυπηγεία, εξορύξεις, κατασκευή ηλεκτρονικών ειδών, επεξεργασία χρωμάτων, χημικών, λιπασμάτων και τροφίμων, αυτοκινητοβιομηχανία), έχοντας και ως πλεονέκτημα τη γεωγραφική θέση της χώρας και το εκτεταμένο και πυκνό δίκτυο οδικών, σιδηροδρομικών και θαλάσσιων μεταφορών προς τις γειτονικές χώρες και ολόκληρο τον κόσμο.

Η Αμβέρσα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης στην καθημερινή εμπορευματική κίνηση και απασχόληση. Πρώτο είναι το σχετικά γειτονικό λιμάνι του ολλανδικού Ρότερνταμ – και στα δύο καθημερινά βρίσκονται, κινούνται, εργάζονται και δραστηριοποιούνται πάνω από ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι. Οι αυτοαπασχολούμενοι στις Βρυξέλλες, που διαθέτουν τα ακριβέστερα στατιστικά στοιχεία, είναι 118.033 επιχειρηματίες και ελευθεροεπαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν από 4 έως 49 υπαλλήλους, είναι λιγότερες από 11.500. Στην υπόλοιπη επικράτεια της χώρας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν ξεπερνούν τις 40.000 και τους 320.000 ανθρώπους, αντίστοιχα. 

Το εργατικό δυναμικό δουλεύει στις υπηρεσίες (73% του ΑΕΠ) στην αγροτική παραγωγή (2% του ΑΕΠ) τη βιομηχανία και τις βιοτεχνίες. Την προηγούμενη Δευτέρα, 16 Νοεμβρίου, η Διεθνής Αμνηστία έδωσε στη δημοσιότητα την ειδική έκθεση της στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει το τι πήγε τόσο στραβά στο Βέλγιο με τη ραγδαία και θανατηφόρα εξάπλωση του κορονοϊού, πέρα από την πυκνοκατοίκηση και τη μαζικότητα στους αριθμούς εκμετάλλευσης και απασχόλησης του καπιταλισμού της χώρας. Σύμφωνα με την οργάνωση, οι βελγικές αρχές ουσιαστικά εγκατέλειψαν χιλιάδες από τους ηλικιωμένους κατοίκους, που πέθαναν κατά εκατοντάδες μέσα στα γηροκομεία, ενώ οι περισσότεροι δεν έτυχαν έγκαιρης ιατρικής περίθαλψης και φροντίδας, με αποτέλεσμα αυτή η διακριτική και μειωτική μεταχείριση να αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση στα ανθρώπινα δικαιώματα τους, οδηγώντας τους εντέλει στον πρόωρο θάνατο.

Οι «αντιστασιακοί» του μέλλοντος…

Είναι αληθές πως για την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών υφίσταται σήμερα η εξής ψευδής αντίληψη: ότι η πλειονότητα του «ελληνικού λαού» αντιστάθηκε είτε με παθητικό είτε με ενεργητικό τρόπο˙ αναμφίβολα, είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς μύθους της λεγόμενης μεταπολίτευσης.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα η χούντα διέθετε ισχυρή λαϊκή βάση και αποδοχή -ειδικά στην επαρχία- και όσοι αντιστάθηκαν (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης και όχι όσοι μόστραραν υφάκι «τσεγκουεβάρα» και αμπέχωνο Βιετνάμ-τρόπικαλ στα κουτούκια της Πλάκας, ως στυλάκι, προσμένοντας μελλοντικά οφέλη[1]), τουλάχιστον μέχρι το 1972 ήταν ομολογουμένως λίγοι. Οι περισσότεροι «μη συμπαθούντες» απλώς κοιτούσαν «να κάνουν τη δουλειά τους», δηλαδή να επιβιώσουν χωρίς πολλά-πολλά: η αστυνομία ήταν ανελέητη. Εάν οι δικτάτορες δεν παρέτειναν αυτήν την κατάσταση για τόσο πολύ, εάν δηλαδή αποφάσιζαν να επιστρέψουν σε ένα δημοκρατικό σύστημα κατεβαίνοντας οι ίδιοι νομότυπα σε εκλογές, ας πούμε το 1969 – 1970, το πιθανότερο είναι να τις κέρδιζαν. Στη χειρότερη για αυτούς περίπτωση, θα καταλάμβαναν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με το που συνέβη η εναλλαγή στην εξουσία (εναλλαγή στην οποία βοήθησε η ίδια η δικτατορία) «ξαφνικά» εκατομμύρια Έλληνες -ως εκ θαύματος- εμφανίστηκαν ως «αντιστασιακοί». Η μεταλλαγή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» ήταν αξιοθαύμαστη: όσοι συνωστίζονταν για να φιλήσουν την κατουρημένη ποδιά ενός τοπικού στελέχους της δικτατορίας άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους αλλού και να μην τους λένε ούτε καλημέρα. Όχι, δεν τους έλεγαν καλημέρα ποτέ. Το ένστικτο επιβίωσης του Ρωμιού είναι διαχρονικά αλάνθαστο. Στο κάτω κάτω, η κατουρημένη ποδιά ενός κομματικού στελέχους της επερχόμενης δημοκρατίας δεν διέφερε σε τίποτε.

Η Δύση Εξαπλώνει την Πνευματική Αναπηρία με Πλύσεις Εγκεφάλου αντί Εκπαίδευσης

skal 

Απεικόνιση πραγματικότητας  μοιραίας για την Ελλάδα

Αντρέ Βλτσέκ , Global Research, 21 Αυγούστου 2015

Μετάφραση/ επίλογος: Μιχαήλ Στυλιανού

Θα μπορούσε κάποιος δικτάτορας να επιθυμεί περισσότερα; Σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Αυτοκρατορίας σκέφτεται τώρα με τον ίδιο τρόπο!

Ο πληθυσμός «μορφώνεται» σε σχολεία και πανεπιστήμια στελεχωμένα με υποτακτικούς, και δειλούς δασκάλους και καθηγητές.

Ο πληθυσμός «ενημερώνεται» από εκατοντάδες χιλιάδες υπηρετικούς δημοσιογράφους και «αναλυτές». Δεν υπάρχει σχεδόν καμία παρέκκλιση  από το επίσημο αφήγημα.

Συγχαρητήρια Δυτική Αυτοκρατορία! Έχετε πετύχει εκεί που άλλοι προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Έχετε επιτύχει σχεδόν απόλυτη υπακοή και πειθαρχία, μιαν καθολική δουλικότητα.

Και κάτι περισσότερο, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι πραγματικά πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, ότι έχουν τον έλεγχο. Πιστεύουν ότι μπορούν να επιλέξουν, ότι μπορούν να αποφασίσουν. Είναι σίγουροι ότι ο δικός τους είναι ο μεγαλύτερος πολιτισμός που οικοδομήθηκε ποτέ στη Γη!

Δεκάδες εκατομμύρια κάνουν ουρά, ζητώντας να «εκπαιδευτούν», και τελικά να πάρουν ένα από αυτά τα επίσημα αυτοκρατορικά πτυχία. Θέλουν να γίνουν αποδεκτοί, πιστοποιημένοι και με τον έπαινο των κυβερνώντων. Οι άνθρωποι προσφέρουν τα δικά τους σκυμμένα κεφάλια σε μια περίτεχνη και παρατεταμένη πράξη λοβοτομής. Σε αντάλλαγμα αυτών των σφραγισμένων φύλλων χαρτιού που λέγονται πτυχία, άνδρες και γυναίκες χάνουν, για πάντα, την ικανότητά τους να σκέφτονται ανεξάρτητα, να αναλύουν και να βλέπουν τον κόσμο με τα δικά τους μάτια. Ως ανταμοιβή για την υποταγή τους, αυξάνουν σημαντικά οι πιθανότητές τους να πάρουν δεσπόζουσες θέσεις στα επίλεκτα επιχειρηματικά, ακαδημαϊκά, και άλλα τάγματα του καθεστώτος.

Ο ακραίος βαθμός συμμόρφωσης της πλειοψηφίας των ανδρών και των γυναικών που ζουν στις κοινωνίες μας κάνει παλιά βιβλία όπως τα “Fahrenheit 451” και “1984” μόνο μέτρια ενοχλητικά. Η πραγματικότητα του “2020” είναι πολύ πιο ψυχεδελική, παράξενη και αποκρουστική… καθώς και επαίσχυντη!

Οι περισσότεροι από τους πολίτες είναι τώρα ακόμη και πρόθυμοι να πληρώσουν από τη δική τους τσέπη (ή από της οικογένειάς τους) για αυτές τις «εκπαιδευτικές» και προπαγανδιστικές χειρουργικές επεμβάσεις εγκεφάλου, είναι πρόθυμοι να μπουν σε βαθιά χρέη προκειμένου να υποστούν ενδελεχή προγραμματισμό και κατήχηση. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν όλα έχουν τελειώσει και τίποτα δεν έχει απομείνει από την ατομικότητά τους, τα στήθη τους φουσκώνουν με υπερηφάνεια, και συχνά κλαίνε όταν λαμβάνουν αυτό το σφραγισμένο κομμάτι χαρτί, το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει μόνο ένα πράγμα: “Πέρασε, έγινε αποδεκτός και πιστοποιημένος – έτοιμος να υπηρετήσει και να χρησιμοποιηθεί από την Αυτοκρατορία και το φασιστικό καθεστώς της”.

Ο μύθος της ευρωπαϊκής οφειλής στο Ισλάμ

από

 Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

 

Τις τελευταίες δεκαετίες, παράλληλα με τις λιμπεραλιστικές πολιτικές μετατροπής των ευρωπαϊκών χωρών σε «ανοικτές πολυπολιτισμικές κοινωνίες», γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πλέγμα θεωριών, πού να τροφοδοτούν με «επιστημονικό» κύρος, τα πολιτικά επιχειρήματα του εγχειρήματος. Κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες, οικονομολόγοι, εγκληματολόγοι, ιστορικοί, θεωρητικοί της τέχνης, φιλόσοφοι, θεολόγοι, γλωσσολόγοι, διεθνολόγοι, έως και θετικοί επιστήμονες, επελέγησαν με βάση το έργο τους ή ωθήθηκαν, ώστε να αναπτύξουν έργο, κατάλληλο στο να στηρίξει τις θεωρίες μιας αναπόδραστης πολυπολιτισμικής νομοτέλειας. Απόψεις και μελέτες που επικέντρωναν στην αμφισβήτηση και αποδόμηση παραδοσιακών αντιλήψεων, θρησκευτικών δογμάτων ή εθνικών ιστορικών αφηγημάτων, αγαπήθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη από τις ελίτ των ευρωπαϊκών κρατών και των οργανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντίστοιχη αγάπη και συνδρομή απήλαυσαν θεωρίες και μελέτες που προέβαλαν την ευεργετική επίδραση κάθε ξένου στοιχείου στους ευρωπαϊκούς εθνικούς πολιτισμούς και στις εθνικές κοινωνίες, τόσο στο παρελθόν, όσο και στο παρόν και στο μέλλον.
Αυτή η κατάσταση με τα χρόνια δεν δημιούργησε μόνο μια κάστα, που απολάμβανε προνομιακής μεταχείρισης. Πήγε ακόμα παραπέρα. Δημιούργησε θεωρίες πού ανήχθησαν σε δόγματα, τα οποία στεφόμενα την τιάρα του αλάθητου της πολιτικής ορθότητας, έπαψαν να υπόκεινται στη βάσανο του επιστημονικού ελέγχου. Κάθε είδους μελέτη που θα μπορούσε να αμφισβητήσει στο ελάχιστο τα «επιστημονικά» δόγματα του πολιτικώς ορθού, κινδύνευε να χαρακτηριστεί με κάθε είδους επίθετο, που θα έφερε την κατάληξη …-φοβική. Από εκείνη την στιγμή, οι επιστήμονες που θα την στήριζαν ήταν εκτεθειμένοι σε ένα ετερόκλητο πλήθος επιθέσεων από όλων των ειδών τα κατεστημένα: πολιτικά, ακαδημαϊκά, δημοσιογραφικά, συνδικαλιστικά κ.ο.κ. Στην δε περίπτωση της χώρας μας, κάθε καθηγητής που θα τολμούσε να στηρίξει μελέτες, χαρακτηρισμένες ως «μη πολιτικώς ορθές», έθετε σε κίνδυνο όχι μόνο την έδρα του, αλλά και την ίδια την σωματική του ακεραιότητα, κάθε φορά πού θα βρισκόταν εντός του… ασύλου των ελλαδικών πανεπιστημίων.

Το γκρέμισμα των αγαλμάτων

Του Δημήτρη Γ. Μπούσμπουρα

Το κίνημα της αφύπνισης (woke) έγινε γνωστό στην Αμερική με το γκρέμισμα των αγαλμάτων, ιδιαίτερα μετά την δολοφονία του μαύρου Τζορτζ Φλόιντ και τις ταραχές που ακολούθησαν. Σε πολλά μέρη διαδηλωτές γκρέμιζαν αγάλματα  ανθρώπων για τους οποίους υπήρχε υπόνοια συμμετοχής  στο εμπόριο σκλάβων ή αποδοχής της δουλοκτησίας.

Φάνηκε αρχικά ότι επρόκειτο για ένα φαινόμενο πρόσκαιρο, που αφορά κυρίως στα πανεπιστήμια. Το ρεύμα όμως διαδίδεται και εκτός των πανεπιστημίων και επεκτείνεται στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Η ιστορία ξαναγράφεται, ιδωμένη από ένα διαφορετικό πρίσμα. Όλα κρίνονται με τα μέτρα του σήμερα και τα ιστορικά πρόσωπα αξιολογούνται και τιμωρούνται με τις αξίες του σήμερα. Απαιτείται από τους πρωταγωνιστές του παρελθόντος να έχουν τις ίδιες αξίες με αυτές που κυριαρχούν σήμερα. Και κυρίως να έχουν τις σημερινές αξίες περί φύλου, σεξουαλικότητας, φυλής, ηθικής κλπ. Αν δεν έχουν, θα τιμωρηθούν με γκρέμισμα του αγάλματός τους ή με αφαίρεση του ονόματός τους από έναν δημόσιο χώρο, όπως έγινε πρόσφατα στο Εδιμβούργο με τον Σκώτο φιλόσοφο Ντέιβιντ Χιουμ, του οποίου το όνομα διαγράφηκε από ένα κτήριο του πανεπιστημίου, καθώς θεωρήθηκε ρατσιστής!

Πρώτα γίνεται μία επίθεση και καταγγελίες από ακτιβιστές και φοιτητές και στην συνέχεια τα αιτήματα γίνονται δεκτά από κάποιες αρχές που ονομάζονται π.χ. Επιτροπή Ισότητας, Ποικιλομορφίας και Ενσωμάτωσης. Οι αρχές κρίνουν με βάση τα σημερινά κριτήρια και καταδικάζουν. Αν το ρεύμα έρθει και στην Ελλάδα θα καταδικαστεί ο Αριστοτέλης γιατί αποδέχτηκε την ύπαρξη σκλάβων και θα ζητήσουν να απομακρυνθεί από τις πλατείες το άγαλμά του ή από τις αίθουσες των πανεπιστημίων το όνομά του. 

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ: Ακόμη και τα μέτρα απομόνωσης, με στόχο την πρόληψη της μη εξάπλωσης του ιού, αποτέλεσαν προνόμιο για ορισμένους ανθρώπους και κοινωνίες - αφού, παρά το «κλείδωμα», εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έπρεπε να εργάζονται είτε για να επιβιώσουν, είτε επειδή οι δουλειές τους ήταν απαραίτητες για τη δια ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com