«Η γη της Ελλάδος είναι και καρποφόρος και παμφόρος»

Εκτύπωση PDF

Κάποτε ευημερούσαν τουλάχιστον οι αριθμοί, αν και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Τώρα μαζί με τους πολίτες δυστυχούν και οι αριθμοί. Εφιαλτική η  πρόσφατη έκθεση τού ΙΝΕ/ΓΣΕΕ:ο δείκτης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού από 27,7% το 2010 έφτασε το 2015 το 37,7%, η πραγματική ανεργία βρίσκεται στο 29,6%, το 51,6% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται λιγότερο από 800 ευρώ. Οι όποιες προσλήψεις πάντοτε ευέλικτης μορφής φτάνουν το 54,7%.

Η απασχόληση κατέρρευσε, η μακροχρόνια ανεργία κινείται πάνω από 70%, το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%.

Στο δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2017 μετρήθηκαν λουκέτα 100 επιχειρήσεων καθημερινώς .

«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν

κατ΄ ευχήν στην Αποικία/

δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία»

θα επανελάμβανε ο σοφός Αλεξανδρινός.

Πεμπτουσία της φιλοσοφίας τών κακή τη μοίρα «διασωστών» μας δεν είναι η ανάπτυξη και η παραγωγή, αλλά η αφαίμαξη. Προτεραιότητά τους να μας πουλήσουν τα προϊόντα τους, όχι να αγοράσουν δικά μας, τα οποία άλλωστε το ένα μετά το άλλο φρόντισαν να μην τα παράγουμε.

Αυτά, όταν η «γη της Ελλάδος», όπως έγραψε (5/9/1821) ο Κοραής («Πολιτικαί παραινέσεις προς τους Έλληνας», σελ. 68) «είναι και καρποφόρος και παμφόρος(= παράγει τα πάντα), ικανή και τους κατοίκους της να θρέψη και πολλούς άλλους(…). Από την φροντίδα λοιπόν της γεωργίας πρέπει να αρχίσωμεν όχι μόνον διότι πληθύνουσα τας τροφάς πληθύνει τους κατοίκους της ερημωθείσης από τον εξολοθρευτήν τύραννον της Ελλάδος [τότε το τούρκο, τώρα τους διεθνείς τοκογλύφους] αλλά και ημερώνει τα ήθη καθώς ημερώνει τους καρπούς της γης».

Αγροτική παραγωγή, κρίση και ανασυγκρότηση

Συνέντευξη του Παντελή Ρίτσου* στον Νίκο Ντάσιο για την κατάσταση στον αγροτικό χώρο. 

Δημοσιεύτηκε στην Ρήξη φ. 131

Μόλις χτες ο πρωθυπουργός έλαβε μέρος σε σύσκεψη στου Μαξίμου, κατά την οποία παρουσιάστηκε μια μελέτη 30 σελίδων με τίτλο «Growth Strategy», η οποία κάνει αναφορά στην αναγκαιότητα παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων «γεωγραφικής ένδειξης», στο πλαίσιο ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να περιλαμβάνει μια τέτοια στρατηγική για την ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής και της περιφέρειας της χώρας και με ποια μέσα μπορεί αυτή να προχωρήσει;

Ο μικρός αγροτικός κλήρος, ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας των κατ’ επάγγελμα αγροτών και κατ’ επέκταση το έλλειμμα γνώσεων και εκπαίδευσής τους σε οτιδήποτε αφορά τον πρωτογενή τομέα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής γεωργίας. Σε συνδυασμό με την πλήρη εξάρτηση από τις αποφάσεις και χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει δημιουργηθεί ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης. Ο πλήρης έλεγχος από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών στο τι θα παράγει, πόσο θα παράγει και πού θα εξάγει ο αγροτικός τομέας της χώρας, παραγνωρίζοντας τη διατροφική αυτάρκεια, δεν μετριάζεται από μακροσκελείς μελέτες, αν δεν καταγράφονται τα συγκεκριμένα βήματα προς μια υγιή αγροτική ανάπτυξη.

Πρωταρχικό βήμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι η διά βίου εκπαίδευση των παραγωγών σε θέματα καλλιεργειών, οργάνωσης αγροτικών εκμεταλλεύσεων, μεταποίησης και διάθεσης προϊόντων. Προϋπόθεση για την ολοκληρωμένη εκπαίδευση και την ορθολογική παραγωγή και προώθηση των αγροτικών προϊόντων είναι οι συμπράξεις ερευνητικών ιδρυμάτων, γεωπονικών πανεπιστημίων και αντιστοίχων σχολών των Τ.Ε.Ι με ομάδες παραγωγών για την παραγωγή καινοτόμων και ανταγωνιστικών προϊόντων, που αφ’ ενός θα διασφαλίζουν τη διατροφική μας αυτάρκεια και αφ’ ετέρου θα διασφαλίζουν υψηλή προστιθέμενη αξία στα εξαγώγιμα προϊόντα μας.

Το «ελληνικό πρωινό»

Τοπική παραγωγή, ταυτότητα και ελληνικός τουρισμός

Του Γιώργου Ξένου από την Ρήξη φ. 131

Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών ανέδειξε την ανάγκη αλλαγής κατεύθυνσης του τουρισμού στη χώρα μας, αλλά και την αναπροσαρμογή του ίδιου του παραγωγικού μοντέλου της. Ένα σημαντικό κομμάτι των επιχειρήσεων του τουριστικού κλάδου άρχισε να συνειδητοποιεί, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι η επιβίωση των ιδίων, αλλά και συνολικά του κλάδου την επόμενη μέρα, μπορεί να πραγματωθεί μόνο μέσω της ανάδειξης μιας διακριτής και ιδιαίτερης ταυτότητας, ενός λεγόμενου «brand name», που θα αποτελεί την ουσία του ίδιου του τουριστικού προϊόντος. Συστατικό στοιχείο αυτής της ταυτότητας και συνακόλουθα του «brand name» αποτελεί η γαστρονομική εμπειρία, η γνώση των τοπικών γεύσεων από τον επισκέπτη.

Σε αυτές τις συνθήκες, και βάσει των αναγκών της τουριστικής πραγματικότητας (π.χ. εστίαση στα ξενοδοχεία), υπήρξε τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερη σύνδεση κλάδων της ελληνικής οικονομίας με τον τουρισμό. Κυρίαρχο παράδειγμα αποτελεί η βιομηχανία τροφίμων κ αι ποτών, που αν και αποδυναμωμένη στην προ κρίσης εποχή, σήμερα δείχνει τουλάχιστον να σταθεροποιείται και να παγιώνει σοβαρά μερίδια αγοράς, εκτός από τη χονδρική (π.χ. ξενοδοχεία) και στη λιανική (σούπερ μάρκετ).

Ελληνική βιομηχανική παραγωγή: μπορεί να υπάρξει στις μέρες μας;

Του Βαγγέλη Πισσία

Ένα κεντρικό σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα πλανάται ειδικά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια πάνω από τη χώρα. Μπορεί τελικά να υπάρξει βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί:

– Χωρίς την έλευση μεγάλων ξένων επενδύσεων;

– Χωρίς εγχώρια ιδιωτικά κεφάλαια, χωρίς τραπεζικό χρήμα;

– Με το Χρέος να λειτουργεί ως δαμόκλειος σπάθη και την εξυπηρέτησή του να απομειώνει τα περιθώρια συσσώρευσης-επένδυσης;

– Χωρίς δημόσιες επενδύσεις σε γενεσιουργούς βιομηχανικούς κλάδους ή σε στρατηγικού αναπτυξιακού χαρακτήρα προγράμματα που είναι απαραίτητα για τα να τεθεί η βιομηχανική παραγωγή σε κίνηση;

– Με αυξανόμενα τα εμπόδια που τίθενται από το κράτος στην υλοποίηση μιας βιομηχανικής επένδυσης και με την διαφθορά του ιστού της δημόσιας διοίκησης;

– Με την τόσο υψηλή φορολογία και με ασφαλιστικές εισφορές που επιβαρύνουν το εργασιακό κόστος, ενώ παράλληλα μειώνουν τον πραγματικό μισθό;

– Με ιδιαίτερα ακριβή την τιμή του βιομηχανικού ρεύματος;

Κι ενόσω, στον παγκόσμιο χώρο:

– Η χρηματο-οικονομική σφαίρα ενδυναμώνεται διαρκώς έναντι της πραγματικής-παραγωγικής οικονομικής σφαίρας;

– Η αποβιομηχάνιση των άλλοτε βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών συνεχίζεται και, αντίθετα, συντελείται η εκβιομηχάνιση των αναδυόμενων χωρών;

– Η γεωπολιτική αστάθεια, η όξυνση των αντιθέσεων και οι συγκρούσεις εντείνονται;

– Η μέχρι πρόσφατα προελαύνουσα παγκοσμιοποιητική διαδικασία αμφισβητείται, από κοινωνικές δυνάμεις που (καλώς, αντίθετα με τα πιο πάνω) προσβλέπουν σε μια επαναφορά των εθνικών κρατών στο πεδίο του γενικού συσχετισμού ισχύος;

Το παράδειγμα της Κομοτηνής: Δίκτυο συνεργατικών λαχανόκηπων εξασφαλίζει τροφή σε 240 οικογένειες

Το παράδειγμα της Κομοτηνής: Δίκτυο συνεργατικών λαχανόκηπων εξασφαλίζει τροφή σε 240 οικογένειες

Χάρη στην ΚοινΣΕπ Σπάρτακος, στην περιοχή της Κομοτηνής έχει δημιουργηθεί ένα δίκτυο συνεργατικών λαχανόκηπων, το οποίο παρέχει δωρεάν τροφή σε 240 οικογένειες.

Η κάθε οικογένεια διατηρεί ένα δικό της χώρο λίγων τ.μ. στους λαχανόκηπους και εξασφαλίζει δωρεάν με αυτό τον τρόπο τα λαχανικά της. 

Ο Αστικός Συνεταιρισμός "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" ιδρύθηκε το 2013, εδρεύει στο Μικρό Κρανοβούνιο του Δήμου Κομοτηνής και αριθμεί μέχρι στιγμής 16 μέλη. 

Τα ψωρόσκυλα της Φρειδερίκης

Του Προκόπη Μπίχτα

Το ψέμα ότι η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα και η καθημερινή αναπαραγωγή της θεωρίας της «ψωροκώσταινας», κρατούν εδώ και πολλά χρόνια. Η σημερινή κυβέρνηση και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε συντονισμό με τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αναπαράγουν με ενθουσιασμό την θεωρία της Φρειδερίκης όποτε κρίνουν απαραίτητο. Τον τελευταίο καιρό που φουντώνει ο διάλογος για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των αγράμματων τελεπερσόνων ξεδιπλώνουν πάλι την κατουρημένη σημαία της καταστροφολογίας και την ανεμίζουν απειλητικά.

Όμως τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και η πραγματικότητα είναι διαφορετική, παρά τις τρομακτικές πιέσεις που ασκούνται λόγω της λειτουργίας της ευρωζώνης και των κανόνων της ΕΕ. Τα παρακάτω στοιχεία του ΙΓΜΕ και της ΕΛΣΤΑΤ είναι μόνο ενδεικτικά.

ΕΞΑΓΩΓΕΣ

Το 2014, η συνολική αξία των ελληνικών εξαγωγών ανήλθε σε 27.188 εκατομμύρια ευρώ, αποτελώντας το 15.2% του ΑΕΠ της χώρας. Παρά την οικονομική κρίση που συνεχίστηκε στην Ελλάδα και κατά το έτος αυτό, οι εξαγωγές παρέμειναν σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτά του προηγούμενου έτους.

Σκλαβενίτης

Του Λεωνίδα Κουμάκη

.

Σκλαβενίτης, το νέο σήμα των καταστημάτων Μαρινόπουλος: Το εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα θα πρέπει κατά την γνώμη μας, να ενισχυθεί με συγκεκριμένες ενέργειες κοινωνικής ευαισθησίας που θα επαναφέρουν ταχύτερα το καταναλωτικό κοινό στα καταστήματα της αλυσίδας.

Άποψη

Εδώ και περισσότερο από είκοσι χρόνια κάνω μερικές από τις αγορές μου σε ένα κατάστημα του πάλαι ποτέ κραταιού Ομίλου «Μαρινόπουλος» το οποίο βρίσκεται σε προνομιακό σημείο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην Αθήνα. Ευρύχωρο και εντυπωσιακό, σε δύο επίπεδα, μέσα σε ένα κτίριο που περιλαμβάνει θέατρο και θερινό σινεμά στην ταράτσα του.

Τους τελευταίους μήνες όταν έμπαινα μέσα έσφιγγε η καρδιά μου: Στα ράφια λιγοστά πράγματα απλωμένα πρόχειρα για να καλύπτουν τη γύμνια τους, ελλείψεις πολλών προϊόντων, κατήφεια των ανθρώπων που εργάζονταν μέσα –με μια λέξη μιζέρια.

Μια από τις πρώτες μέρες του Μαρτίου 2017, περνώντας απ΄ έξω τράβηξε την προσοχή μου μια ανακοίνωση, κολλημένη στην είσοδο του καταστήματος. Πλησίασα και άρχισα να την διαβάζω:

Αγαπητοί πελάτες,

Σας ενημερώνουμε ότι από την Τετάρτη 1η Μαρτίου 2017, αναλάβαμε την ευθύνη λειτουργίας του καταστήματος.

Βασική Αρχή μας είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ και γι΄ αυτό προσπαθούμε καθημερινά να παρέχουμε την καλύτερη εξυπηρέτηση και να διαθέτουμε προϊόντα σε άριστη ποιότητα με μεγάλη ποικιλία και με τιμές «τόσο φθηνά όσο πουθενά»!

Ως εκ τούτων και με γνώμονα πάντα την εξυπηρέτηση σας, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να επαναφέρουμε το συντομότερο δυνατόν το Κατάστημα σε ομαλή λειτουργία, με επάρκεια προϊόντων, αλλά και να δημιουργήσουμε ένα ακόμα πιο ευχάριστο και φιλικό περιβάλλον.

Ζητούμε την κατανόηση σας, καθώς στο πλαίσιο των προσπαθειών μας είναι πιθανόν να δημιουργηθεί μια μικρή αναστάτωση λόγω των απαραίτητων εργασιών.

Οι εργαζόμενοι του Καταστήματος είναι πάντα στην διάθεση σας για οποιαδήποτε υπόδειξη ή σύσταση σας, καθώς η Γνώμη σας είναι πολύτιμη για εμάς!

Σας ευχαριστούμε θερμά!

Όμιλος Σκλαβενίτης

Μπήκα μέσα στο κατάστημα παρατηρώντας τις πιθανές αλλαγές: Πράγματι, τα είδη πύκνωσαν σε πολλά ράφια, η καθαριότητα και η τάξη του χώρου βελτιώθηκε θεαματικά, το χαμόγελο άρχισε να επιστρέφει δειλά-δειλά στο πρόσωπο όσων εργαζόμενων παρέμειναν ακόμα μετά από την πολύ χρονοβόρα και επώδυνη διαδικασία σωστής επαναλειτουργίας του καταστήματος – στην Ελλάδα άλλωστε η ανυπόφορη γραφειοκρατία ποτέ δεν πεθαίνει!

Το «έγκλημα» της φέτας…

Ποια είναι η αλήθεια για την ελληνική φέτα; Τι συνέβη στην Ευρωβουλή; Πόσο κινδυνεύει η ελληνική φέτα στις αγορές του εξωτερικού; Ο καθηγητής Δημήτρης Κουρέτας απαντά σε όλα τα εύλογα ερωτήματα και ξεκαθαρίζει τον μύθο από την πραγματικότητα, σε μία άκρως διαφωτιστική συνέντευξή του στον Θανάση Μαυρίδη.

- Κύριε Κουρέτα τι χάσαμε από την ψηφοφορία στην  Ευρωβουλή. Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι όσοι δεν παρακολουθούμε τα πράγματα από πολύ κοντά έχουμε μία συγκεχυμένη εικόνα για το τι πραγματικά συνέβη. Χάσαμε τη φέτα;

Δεν συνέβη απολύτως τίποτα! Δεν χάσαμε την ελληνική φέτα κι αυτό που συνέβη με τον Καναδά δεν δημιουργεί κάποιου είδους ουσιαστικό πρόβλημα για τους Έλληνες παραγωγούς. Κάποιοι όμως έχασαν πολιτικά κι αναφέρομαι στους ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, επειδή υπάκουσαν στα ευρωπαϊκά κόμματα στα οποία ανήκουν και ψήφισαν υπέρ της CETA,  που περιελάμβανε και το θέμα της φέτας.

Νομίζω ότι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ενήργησαν πιο έξυπνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συμφωνήσει πέρυσι να ψηφίσει την CETA και τελικά ψήφισε «όχι», θέλοντας έτσι να εξαργυρώσουν το θέμα αυτό πολιτικά στο εσωτερικό της χώρας. Επί της ουσίας, πάντως, πρόκειται για μία μάχη εντυπώσεων και όχι ουσίας. Για να είμαστε περισσότερο δίκαιοι, η ουσία βρίσκεται μακριά από εκεί που την αναζητούν οι λαϊκιστές.

- Ο Καναδάς θα βγάζει πλέον ελληνική φέτα.

Όχι, κάνετε λάθος. Δεν μπορεί να βγάλει ελληνική φέτα, ούτε καν φέτα. Αλλά τυρί τύπου φέτας. Να μην παραπληροφορούμε τον κόσμο. Και μάλιστα πρόκειται για ένα τυρί που παράγεται από αγελαδινό γάλα. Καλό θα ήταν να μην  μπορούσε να το κάνει ούτε κι αυτό. Αλλά σας ξαναλέω ότι δεν υπάρχει πραγματική ζημιά.