σ.σ. Ο Μητσοτάκης, έχοντας ήδη βάλει αθόρυβα στην ζωή του σχολείου την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση με αφορμή τον από μηχανής θεο-κορωνοϊό, είπε στο διάγγελμά του για τα σχολεία ότι: «θα λειτουργήσουν με άλλους κανόνες που θα περιορίσουν -όσο αυτό είναι εφικτό- τον συγχρωτισμό. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα εξακολουθεί να υποστηρίζει παιδιά τα οποία, για ειδικούς λόγους, δεν πρέπει να έρθουν στη τάξη.» Αυτό που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι ο Μπιλ Γκέιτς, δεν προωθεί μόνο την εργασία από το σπίτι, όπως έκανε και ο εντολοδόχος Μητσοτάκης στο διάγγελμά του «.. η εργασία από το σπίτι και η ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πολιτών πρέπει να επεκταθούν», δεν προωθεί μόνο τα εμβόλια σε όλον τον πλανήτη, τα οποία οι εντολοδόχοι μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε εάν θέλουμε να επανέλθουμε στην «κανονικότητα» (η οποία πάντως, μας υπενθυμίζουν, δεν θα είναι ποτέ ξανά αυτή που γνωρίζαμε), αλλά προωθεί και την online εκπαίδευση. Το Ίδρυμα Μπιλ & Μελίντα Γκέιτς χρηματοδοτεί εδώ και χρόνια ένα παγκόσμιο σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο ήδη εφαρμόζεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Μεταφέρω εδώ ένα άρθρο το οποίο είχα μεταφράσει το 2012 για την εκπαίδευση του ενός κόσμου που προωθεί ο Μπιλ Γκέιτς. Τούτο είναι ένα ζήτημα το οποίο σύντομα θα συναντήσουμε μπροστά μας.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ: ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ «ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ»
Του James F. Tracy
καθηγητή σπουδών των μέσων ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα
Η online εκπαιδευτική υπηρεσία που χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς [Bill & Melinda Gates Foundation] επιδιώκει να εισαγάγει και να ελέγξει ένα παγκόσμιο σχολικό πρόγραμμα του τύπου ένα μέγεθος για όλους. Αυτή η στρατηγική συμβαδίζει απόλυτα με επίμονα σχέδια του παρελθόντος για την περαιτέρω αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, καθ’ οδόν προς ένα διεθνές τεχνοκρατικό σύστημα.
Είναι μια πραγματικά χρήσιμη μηχανή, το ξέρετε.
Όλες οι άλλες μηχανές σας το φωνάζουνε.
Φυσάει και ξεφυσάει και σφυρίζει.
Ορμά εδώ κι εκεί.
Είναι μια πραγματικά χρήσιμη μηχανή, που λατρεύουμε όλοι εμείς. [1]
Ο φαινομενικά αγαθός και παιχνιδιάρικος στίχος του δημοφιλέστατου Τόμας το Τραινάκι (Thomas the Tank Engine) συλλαμβάνει το modus operandi και την έκβαση της αμερικανικής δημόσιας εκπαίδευσης κατά τον τελευταίο αιώνα. Όπως το παιδί που υποβάλλεται σε υποχρεωτική εκπαίδευση ετών, έτσι και ο Τόμας είναι μια οντότητα που στερείται ουσιαστικής κοινωνικής δεξιότητας και η συνολική του αξία μειώνεται στην επίδειξη του να είναι «χρήσιμος» στην επιχείρηση του Sir Topham Hatt.
Τα δημόσια σχολεία, ως μια θεσμική διαδικασία που έχει επηρεαστεί καθοριστικά από τις πιο πλούσιες και τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του κόσμου τον τελευταίο αιώνα, εξοπλίζουν τα άτομα με έναν κώδικα επιτελεστικότητας που λειτουργεί γύρω από το πως ο Τόμας συμπεριφέρεται για τον επιστάτη του, υπονοώντας ότι η ζωή έχει ήδη σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό. Οι πνευματικές και οι δημιουργικές τους ικανότητες μειώνονται στο επίπεδο του κινήτρου ενός εργαλείου για να μείνουν απλά «σε τροχιά».
Σε αντίθεση με τον υπερφίαλο και αντιφατικό ισχυρισμό ότι η σύγχρονη εκπαίδευση «εξοπλίζει τους νέους για τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη», η πραγματική εξέλιξη και χρήση των εκπαιδευτικών τεχνικών δείχνει πως το συνολικό περιβάλλον και η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται στο σημερινό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα έχει εδώ και χρόνια όλο και περισσότερο αναδιαμορφωθεί για την παραγωγή «χρήσιμων μηχανών», ανίκανων σε μεγάλο βαθμό να παράγουν ανεξάρτητη σκέψη και να επιδείξουν προσωπική χειραφέτηση.
