Για τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου

Για να μην παραμείνει το ΟΧΙ στην υποταγή ένα απλό εκλογικό αποτέλεσμα που προδόθηκε

«Να ξέρετε, όμως, πως η ελευθερία του να υπακούς δεν είναι ελευθερία. Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων».

Εντουάρντο Γκαλεάνο (αναφερόμενος στην Ελλάδα της μνημονιακής περιόδου)

Του Βασίλη Ασημακόπουλου* από τη Ρήξη φ. 116
Με ευθύνη και πρωτοβουλία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώθηκε με ιδιαίτερη βιαιότητα η μνημονιακή μεταμόρφωσή του, με πιο παραδοσιακούς όρους, η οργανική αστικοποίησή του, την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου 2015. Η εξέλιξη αυτή δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία. Υπήρχε ουσιαστικά ως ενδεχόμενο ήδη από την προεκλογική περίοδο του Ιουνίου 2012 (Πρόγραμμα Αθηναΐδας), οικοδομήθηκε μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012-2013, με αποκορύφωμα το συνέδριο, τον Ιούλιο 2013 και εγγράφηκε στο ανύπαρκτο κυβερνητικό πρόγραμμα εν όψει των εκλογών της 25/1/2015. Όσες και όσοι διατύπωναν ενστάσεις ή εναλλακτικές απόψεις για μια άλλη πορεία, είτε απομονώνονταν στη θεσμική εσωκομματική αντιπολίτευση, είτε περιθωριοποιούνταν με ενέργειες του γραφειοκρατικού κεντρικού κομματικού μηχανισμού.

Λαϊκή Ενότητα: «Η εξουσία στα χέρια του Λαού»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ-MEGA! ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 1΄!!!

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο MEGA - MEGA ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Από το Facebook στον ΟΙΣΤΡΟ

του Αχιλλέα Ομήρου

Συνεχίζω την τελευταία μου συνήθεια. Να "ανεβάζω" στον ΟΙΣΤΡΟ παρεμβάσεις μου απο το facebook.

6 Σεπτεμβρίου

ΔΙΑΦΟΡΑ: 

Ο ενθουσιασμός και η «στράτευση» πριν και κατά τη διάρκεια των εκλογών, η συνήθεια να δίνουμε προσοχή στον ποιος λέει κάτι και όχι ΚΑΙ στο τι λέει, η «λογική» του «τα δικά μας είναι σύκα και δεν ακούγονται, των άλλων καρύδια και βροντάνε» που μας επιτρέπει να επικρίνουμε τον «Αντίπαλο» για αυτά που λέει ενώ την ίδια στιγμή κι εμείς ή κάποιος «δικός μας» λέει ακριβώς τα ίδια, είναι κάτι που συναντάμε και σε αυτή την προεκλογική – και βέβαια όχι μόνο – περίοδο. Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γερμανία την εποχή της ανόδου του Χίτλερ έχει γράψει ένα πολύ καλό – δυσεύρετο τώρα – τρίτομο βιβλίο: «Η άνοδος και η πτώση του Γ’ Ράϊχ». Κάπου γράφει κάτι πολύ σωστό – που δυστυχώς επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας – με αφορμή την έκπληξη πολλών ανθρώπων, γερμανών και ξένων, από αυτά που έκανε ο Χίτλερ [όχι βέβαια μόνο ως άτομο]: φαίνεται πώς δεν είχαν διαβάσει το Mein Kampf , εκεί τα έλεγε όλα. 

Σπανίως και σήμερα διαβάζουμε με προσοχή αυτά που οι πολιτικοί και τα κόμματα λένε ή υπόσχονται. Σπανιότερα δε θέτουμε ερωτήματα γι αυτά που διαβάζουμε. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Προχτές η κ. Μάνια Μπρασέφσκι – στέλεχος τώρα της Λαϊκής Ενότητας – έκανε μια δήλωση σχετικά με το δράμα των προσφύγων και μεταναστών στα νερά του Αιγαίου, με αφορμή την τύχη του μικρού Αϊλάν και τη γνωστή τρομερή φωτογραφία του στις ακτές της Αλικαρνασσού. Σας την μεταφέρω αυτούσια: 

«Η φωτογραφία – σοκ του 3χρονου Αϊλάν ενώ μεταφέρεται νεκρός στις τουρκικές ακτές, αποτυπώνει την κατάληξη που είχαν τα ταξίδια χιλιάδων κυνηγημένων ανθρώπων στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο. 

ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Ο «ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ»

Συνάντηση με αντιπροσωπεία της «Πρωτοβουλίας Αριστερών Σοσιαλιστών – Νέος Αγωνιστής» είχε ο πρόεδρος της Κ.Ο. της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης στη Βουλή.

Στη διάρκεια της συνάντησης εκφράστηκε η ανάγκη συμπόρευσης στον αγώνα για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος της εξάρτησης, της υποταγής και της κοινωνικής εξαθλίωσης, αναφέρει η ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας. Παράλληλα, συμφωνήθηκε η συμμετοχή της «Πρωτοβουλίας Αριστερών Σοσιαλιστών – Νέος Αγωνιστής» στην οικοδόμηση του μετωπικού σχήματος της Λαϊκής Ενότητας. Πηγή: Στη Λαϊκή Ενότητα ο «Νέος Αγωνιστής».

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

ΠΗΓΗ:http://iskra.gr/

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Η ΝΟΜΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Ένα από τα σοβαρά καθήκοντα που αναλαμβάνει ο νέος κομματικός σχηματισμός του πραγματικού και κατ’ ουσίαν μετώπου κατά του νεοφιλελευθερισμού, των μνημονίων και της λιτότητας (αναφέρομαι στη Λαϊκή Ενότητα), είναι η διαδικασία διαγραφής του καταχρηστικού, παράνομου και επονείδιστου χρέους.

Με το παρόν κείμενο επιχειρείται να τεθεί το «νομικό ζήτημα», όπως αυτό προσδιορίζεται από υπερκείμενους μάλιστα κανόνες δικαίου της διεθνούς και ευρωπαϊκής έννομης τάξης. Κατά τη γνώμη δε του γράφοντος κρίσιμα και χρήσιμα είναι τα εξής:

-- ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας απέκτησε για πρώτη φορά νομική προσωπικότητα (1) και έχει καταστεί υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Στηρίζεται δε σε δύο ισοδύναμες νομικά Συνθήκες: α) στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και β) στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

Ως εκ τούτου την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως αυτοτελή νομική προσωπικότητα, τη δεσμεύουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Προς την κατεύθυνση δε αυτή νομολογεί και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου (2). Επίσης κοινός τόπος στην επιστήμη και στη νομολογία είναι η Θεμελιώδης Αρχή των συνταγματικών παραδόσεων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέραν δηλαδή της νομικής προσωπικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτοτελώς και τα κράτη-μέλη αυτής δεσμεύονται να σέβονται τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (3).

Ασφαλώς δε επουδενί νοείται ένταξη κράτους-μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση του οποίου ο νομικός και πολιτικός πολιτισμός δεν βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στα ανθρώπινα δικαιώματα (4).

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΛΑΦΑΖΑΝΗ-ΜΕΛΑΝΣΟΝ: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ - PLAN B ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !

ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ "ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ"

Ο πρόεδρος της Κ.Ο. της Λαϊκής ΕνότηταςΠαναγιώτης Λαφαζάνης συνομίλησε σήμερα, με τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ευρωβουλευτή και υποψήφιου του Αριστερού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του 2012, και τους Ντανιέλ Σιμονέ και Ερίκ Κοκερέλ, εθνικούς συντονιστές του Αριστερού Κόμματος της Γαλλίας.

Η συζήτηση διεξήχθη σε συντροφικό κλίμα και επέτρεψε να διαπιστωθούν κοινοί προβληματισμοί στα βασικά ζητήματα που έχουν σήμερα να αντιμετωπίσουν οι δυνάμεις της Αριστεράς που αγωνίζονται για τον κοινωνικό μετασχηματισμό στην Ευρώπη. Οι πολιτικές της λιτότητας συνεχίζουν το καταστρεπτικό τους έργο και οι συνέπειές τους μεγιστοποιούνται σε χώρες που, όπως η Ελλάδα, υφίστανται διαδοχικά Μνημόνια. Αυτές οι πολιτικές επιβάλλονται με τον πλέον ωμό τρόπο από τους Ευρωπαίους ηγέτες και εφαρμόζονται δια μέσου των θεσμών της ΕΕ. Οδηγούν σε όξυνση των ανισοτήτων, σε αυξανόμενη διαίρεση της Ευρώπης και στην άρνηση κάθε ιδέας δημοκρατίας, εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό που αναδύεται είναι μια Ευρώπη υπό γερμανική ηγεμονία, υποταγμένη στα νεοφιλελεύθερα δόγματα και σε μια γεωπολιτική αντίληψη αντάξια του Ψυχρού Πολέμου. Μια Ευρώπη που αντιτίθεται με την μεγαλύτερη δυνατή αποφασιστικότητα σε κάθε προσπάθεια προοδευτικής αλλαγής. Σε αυτό το πλαίσιο, τo ευρώ δεν είναι απλά ένα ενιαίο νόμισμα αλλά ένα πολιτικό σχέδιο και ένα μέσο εκβιασμού απέναντι σε κάθε εγχείρημα ρήξης με τον νεοφιλελευθερισμό.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης χαιρέτησε την πρόταση του Αριστερού Κόμματος Γαλλίας για μια ευρωπαϊκή διεθνιστική συνάντηση κορυφής για ένα σχέδιο Β. Μια τέτοια συνάντηση, σύμφωνα με αυτήν την πρόταση, θα μπορούσε να συσπειρώσει τις δυνάμεις της «άλλης Αριστεράς» που θέλουν να αλλάξουν την σημερινή Ευρώπη και να ανοίξει την συζήτηση για ένα εναλλακτικό σχέδιο που, χωρίς να το καθιστά αυτοσκοπό, θα μπορούσε να καταλήξει και στην ρήξη με το ευρώ εάν οι ηγέτες και οι θεσμοί εμμείνουν στην αδιάλλακτη στάση τους έναντι οποιασδήποτε αμφισβήτησης των πολιτικών λιτότητας και άρνησης της δημοκρατίας. Αυτό το διεθνιστικό σχέδιο επείγει εάν θέλουμε να μείνουμε πιστοί στις προσδοκίες και τους αγώνες των προοδευτικών δυνάμεων της και των λαών της Ευρώπης. Η ύπαρξή του τους τελευταίες μήνες ήταν αναγκαία και θα είχε βοηθήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί στους εκβιασμούς του Eurogroup. Αυριο θα είναι απαραίτητη εάν οι δυνάμεις που καταπολεμούν την Ευρώπη της λιτότητας ανέλθουν στην εξουσία στην Ισπανία, την Ιρλανδία ή τηνΓαλλία.

Αξιοπιστία και πρόγραμμα: Η δύναμη της Λαϊκής Ενότητας

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η καθοριστική σύγκρουση στις εκλογές θα γίνει ανάμεσα στην ευρύτατη μνημονιακή συμπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ/ΝΔ/Ποτάμι/ΠΑΣΟΚ και στη μόνη πραγματική αντιπολίτευση, τη Λαϊκή Ενότητα. Δύο παράγοντες θα κυριαρχήσουν: πρώτον, η αξιοπιστία και, δεύτερον, το πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανάταξης της χώρας. 

Η συμπολίτευση αντιμετωπίζει βαθύτατο πρόβλημα αξιοπιστίας γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε παντελώς αναξιόπιστος. Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο ένα κόμμα της Αριστεράς όχι απλώς να μην εφαρμόζει το πρόγραμμά του, αλλά να υιοθετεί πλήρως το πρόγραμμα του αντιπάλου! Η αξιοπιστία της ΝΔ έχει τραυματιστεί βαρύτατα από τις δεκαετίες διακυβέρνησης και από την πλήρη ανακολουθία του πρώην αρχηγού της, κ. Σαμαρά, στο θέμα των μνημονίων. Το Ποτάμι είναι ένα πολιτικό σύμφυρμα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, εκεί πλέον έχουμε το ναδίρ της αξιοπιστίας, πρώην πρωθυπουργών, υπουργών, στελεχών και διαπλεκομένων. 

Πρόγραμμα φυσικά έχουν τα πέντε κόμματα της συμπολίτευσης: είναι το νέο μνημόνιο που σχεδίασαν και επέβαλαν οι δανειστές. Δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά ανάμεσα τους στο θέμα αυτό. Απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος θα κάνει τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις», ποιος θα μετριάσει τις επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και ποιος θα βγάλει «ισοδύναμα» από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού.

Το πρόβλημα είναι ότι το μνημονιακό πρόγραμμα οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο, πράγμα που γνωρίζει ο ελληνικός λαός από την εμπειρία των δύο προηγουμένων μνημονίων. Η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απορρύθμιση των αγορών και η αγριότητα στην αγορά εργασίας μπορεί να βολεύουν τους τραπεζίτες, αλλά δεν δημιουργούν τις συνθήκες ταχύρρυθμης ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα. Με το νέο μνημόνιο η Ελλάδα θα γίνει τελειωτικά μια φτωχή, άνιση, παρηκμασμένη χώρα στις παρυφές της Ευρώπης, όπου η νεολαία θα μεταναστεύει και οι συνταξιούχοι θα παλεύουν να επιβιώσουν. Οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι μια μικρή δράκα πλουσίων και πολλαπλώς διαπλεκομένων που θα θριαμβεύσουν στο μνημονιακό καθεστώς.