Ο Μεγάλος Αδελφός γίνεται πραγματικότητα στην Κίνα: Εφαρμόζεται η «αξιολόγηση» των πολιτών

Στην Κίνα άρχισε να εφαρμόζεται ένα σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» πολιτών παραπέμποντας σε σενάριο ταινίας δυστοπικού τεχνολογικού μέλλοντος.

Σε σκηνικό που παραπέμπει στο προφητικό «1984» του Τζορτζ Όργουελ ή σε σενάριο του δυστοπικού Black Mirror αρχίζει να μετατρέπεται η καθημερινή ζωή στην Κίνα, καθώς εκατομμύρια πολίτες ζουν ήδη υπό το άγρυπνο βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού».

Με εκατομμύρια κάμερες και συλλογή ηλεκτρονικών δεδομένων, η Κίνα χτίζει μεθοδικά ένα σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης των πολιτών.

Χρησιμοποιώντας τεχνολογίες όπως αυτή της αναγνώρισης προσώπων και της τεχνητής νοημοσύνης αναγνωρίζονται και εντοπίζονται 1,4 δισεκατομμύρια πολίτες, ενώ παράλληλα, με βάση τα ηλεκτρονικά τους δεδομένα κάθε πολίτης μπορεί να αξιολογείται σε επιμέρους τομείς της ζωής του και της καθημερινότητάς του.

Σαρωτές αναγνώρισης προσώπου προστατεύουν τις εισόδους κτηριακών συγκροτημάτων.

Κάμερες ανιχνεύουν σιδηροδρομικούς σταθμούς για να εντοπίσουν καταζητούμενους.

Οθόνες δείχνουν τα πρόσωπα των περαστικών και απαριθμούν τα ονόματα των ανθρώπων που δεν πληρώνουν τα χρέη τους. 

Στόχος είναι ένα σύστημα «κοινωνικής αξιολόγησης» που θα «βαθμολογεί» τους πολίτες, και μάλιστα κάποιες φορές και σε πραγματικό χρόνο.

Το σύστημα παρακολουθεί, εντοπίζει και ταξινομεί τους Κινέζους πολίτες με βάση συνδυασμό παραγόντων που διαμορφώνουν το ατομικό «σκορ» του καθενός.

Υπάρχουν πέντε κατηγορίες αξιολόγησης και ταξινόμησης πολιτών.

Ο ΟΡΓΟΥΕΛ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ!

Η κατάργηση ατομικών δικαιωμάτων στην Κίνα μέσω μόνιμης ηλεκτρονικής παρακολούθησης εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών για αμφισβητίες και "αντικοινωνικούς" και επιβράβευση των "¨νομιμοφρόνων".

Το μέλλον του καπιταλισμού ανήκει στην Κίνα

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Οι εξελίξεις, ιδίως, αυτές των τελευταίων ετών στους κόλπους των προηγμένων καπιταλιστικών οικονομιών επαληθεύουν τη γενική πρόβλεψη του Karl Marx ότι «ο «καπιταλισμός αυτοκαταστρέφεται«, κάτι που γίνεται σήμερα πια αποδεκτό, ακόμη και από νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης οικονομολόγους.

Στο μόλις εκδοθέν βιβλίο μου «Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής» (Ίδρυμα Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη, Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2018), παρέθεσα πολυάριθμες πηγές που αποδεικνύουν τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ρίχνοντας βέβαια το κύριο βάρος στον τερατώδη πια τρόπο που επικράτησε στον χώρο της κατανομής του εισοδήματος.

Οι ανυπέρβλητες πια αντιφάσεις του, που κατέληξαν στον αδιανόητο βαθμό ανισοκατανομής, για το 2017, όταν το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού εξασφάλισε το 82% του παραχθέντος ετήσιου πλούτου, φαίνεται να σημαίνει και το τέλος του. Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται ανορθόδοξη η διαπίστωση ότι η Κίνα έχει αναλάβει τη σωτηρία του καπιταλισμού, επαληθεύει οπωσδήποτε τις σχετικές αναλύσεις του Marx, με βάση τις οποίες ο καπιταλισμός έχει τη δυνατότητα εναλλαγής πολλών προσωπείων, κατά περίπτωση.

Η Κίνα κατάφερε να συνδυάσει τον κομμουνισμό με τον καπιταλισμό, εξασφαλίζοντας εξαιρετικά οικονομικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς. Συνεπώς, η μορφή του καπιταλισμού, για το μεσοπρόθεσμο και, ενδεχομένως, και μακροπρόθεσμο διάστημα, οφείλει να διερευνηθεί στους κόλπους της Κίνας. Και η πρώτη σχετική ερώτηση που προβάλλει, είναι το πώς θα συνυπάρξει ο κινέζικος καπιταλισμός με έλλειψη ατομικότητας, που αποτελεί την κινητήρια του δύναμη;

«Αλλά, η Κίνα αποδεικνύει καθημερινά ότι η πολιτική δικτατορία, ο κρατικός έλεγχος του χρήματος, η υποταγή των επιχειρηματιών στο κομμουνιστικό κόμμα από τη μία πλευρά, και στις δημόσιες αγορές από την άλλη, παντρεύονται με εξαιρετικό τρόπο με την πρόοδο. Η Κίνα έχει ανάγκη από άτομα-καταναλωτές. Δεν έχει διόλου ανάγκη από άτομα-πολίτες«. Ο κινέζικος καπιταλισμός, ακόμη, συνυπάρχει αρμονικά με την διαμόρφωση των καταναλωτικών προτύπων, που ολοένα σε πιο γενικευμένη κλίμακα, ετοιμάζονται από τους γίγαντες των νέων τεχνολογιών, και επιβάλλονται στους καταναλωτές. Ο καπιταλισμός που έρχεται θα είναι αυταρχικός, και στην Ευρώπη το προοίμιο του προσφέρεται από χώρες με λαϊκίστικες κυβερνήσεις, όπως της Ουγγαρίας και της Πολωνίας κ.ά.

Ο καπιταλισμός του μέλλοντος, που θα είναι κινέζικος, το πιθανότερο είναι ότι θα είναι κρατικός καπιταλισμός. Και αν αυτή θα είναι η επιλογή της Κίνας, όταν επικρατήσει ως πρώτη παγκόσμια δύναμη, ο οικονομικός φιλελευθερισμός και η δημοκρατία θα υποχωρήσουν, ως υπολείμματα της Δύσης, της οποίας η Κίνα ουδέποτε αποτέλεσε τμήμα της.

Οι ΗΠΑ, η Κίνα και η «παγίδα του Θουκυδίδη»

Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης  – 

Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό στην Κίνα τον Δεκέμβριο του 2016, μόλις λίγες μέρες πριν ορκιστεί Πρόεδρος. Η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την πρόεδρο της Ταϊβάν ήταν για το Πεκίνο «μία μικροπρεπής ενέργεια«. Ο Τραμπ ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος που είχε επαφή με ηγέτη της Ταϊβάν, τη νήσο όπου κατέφυγαν οι ηττημένες εθνικιστικές δυνάμεις του κινεζικού εμφυλίου.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ταϊβάν, αν και της προμηθεύουν οπλισμό. Δεν συζητείται αυτό το ενδεχόμενο, ειδικά μετά την σινοαμερικανική προσέγγιση που ξεκίνησε ο Ρίτσαρντ Νίξον. Ο αρχιτέκτονας της ιστορικής προσέγγισης Ουάσιγκτον-Πεκίνου ήταν ο γκουρού της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσσινγκερ. Για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, ο μεγάλος εχθρός των ΗΠΑ ήταν η ΕΣΣΔ, όχι η Κίνα του Μάο. Αυτή ήταν η θέση όλων των αμερικανικών κυβερνήσεων που ακολούθησαν μετά την παραίτηση του Νίξον.

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας δεν χάλασαν ούτε μετά την σφαγή των Κινέζων φοιτητών στην πλατεία της Τιεν-Αν-Μεν το 1989. Ο διάδοχος του Μάο, ο Ντεγκ Χσιάο Πινγκ, ήταν πρόθυμος για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, αλλά όχι στο πολιτικό σύστημα. Το κινέζικο καθεστώς δεν είχε την τύχη των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Αντιθέτως, εξελίχθηκε σε μία οικονομική υπερδύναμη, ικανή να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ…

Πριν δύο χρόνια, το κινεζικό (κομμουνιστικό) κράτος ανακοίνωσε ένα «Σχέδιο για την Κατασκευή ενός Κοινωνικού Συστήματος Αξιοπι­στίας».

Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για ένα ψηφιακό σύστημα επεξεργασίας δεδομένων όπου το κράτος συλλέγει τα δεδομένα των χρηστών του διαδικτύου από εφαρμογές που χρησιμοποιούν καθημερινά, όπως το Tinder, το Beat, το Twitter, το Fitbit. Το σύστημα αυτό επεξεργάζεται το ψηφιακό αποτύπωμα των ταινιών που επιλέγουν να δούν, τις διαδικτυακές παραγγελίες, τα τρόφιμα που ψωνίζουν με χρήση κάρτας, καταγράφει τον χρόνο πληρωμής των λογαριασμών, αλλά και ποιοι είναι οι φίλοι τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ποιες απόψεις αναρτούν, ώστε κατόπιν να τους αξιολογήσει και να βαθμολογήσει την «αξιοπιστία τους».

Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση της κινεζικής κυβέρνησης, σκοπός του Σχεδίου είναι «να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για θέματα ακεραιότητας και το επίπεδο αξιοπιστίας μεταξύ των μελών της κοινωνίας», ενώ η βαθμολογία του καθενός δεν θα επηρεάζεται μόνο από όσα λέει και κάνει ο ίδιος, αλλά και από όσα λένε και κάνουν οι online φίλοι του, ανεξαρτήτως της μεταξύ τους διάδρασης.

Ο εφιάλτης, όμως, μόλις ξεκίνησε. Η ένταξη στο σύστημα αυτό θα καταστεί υποχρεωτική για κάθε πολίτη και νομικό πρόσωπο, που δραστηριοποιείται στην Κίνα από το 2020, όταν το κράτος θα έχει αναπτύξει το δικό του πρόγραμμα. Μέχρι τότε, βέβαια, το κινεζικό κράτος δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς ήδη από το 2015 η κινεζική κυβέρνηση παραχώρησε σε οκτώ κινεζικές εταιρείες ειδική άδεια για να αναπτύξουν τα δικά τους πιλοτικά προγράμματα, ώστε να δοκιμαστούν οι λογάριθμοι που θα χρησιμοποιηθούν τελικά και να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητά του.

Προσωπολατρεία στην Κίνα: Αξιωματούχοι αποτίουν φόρο τιμής σε δέντρο που φύτεψε ο Σι Τζινπίνγκ!

«ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΟΥΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ…»

O Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ (Φωτογραφία: ΑΡ)

Μετά την ανύψωση του Σι Τζινπίνγκ στο επίπεδο του ιδρυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, Μάο Τσετούνγκ στο πρόσφατο συνέδριο του ΚΚΚ στο Πεκίνο οι εκδηλώσεις λατρείας στο πρόσωπό του έχουν λάβει μεγάλες διαστάσεις στην αχανή κομμουνιστική χώρα: από τις ελαιογραφίες και τις ταπισερί με το πρόσωπό του που κυκλοφορούν στο εμπόριο, μέχρι τα τραγούδια που γράφονται για τον Κινέζο πρόεδρο, τις εκθέσεις που διοργανώνονται προς τιμήν του και τις πανεπιστημιακές σχολές που παίρνουν το όνομά του.

Τελευταίο κρούσμα ένα «προσκύνημα» που έκαναν αξιωματούχοι του κόμματος σ’ ένα δέντρο που είχε φυτέψει ο Σι πριν από οκτώ χρόνια στην επαρχία Χενάν: πρόκειται για μια Παυλώνια, ένα δέντρο ιθαγενές από την Ασία, το οποίο ενδείκνυται για παραγωγή ξυλώδους βιομάζας, πολύτιμης τεχνικής ξυλείας και ακόμα σαν δέντρο αναδάσωσης και διακόσμησης.

Οι 12 αξιωματούχοι πήγαν εκεί «για να αντλήσουν έμπνευση» από το δέντρο, και «να στοχαστούν προσεκτικά για την αποστολή του ΚΚΚ», σύμφωνα με την ιστοσελίδα της τοπικής οργάνωσης του κόμματος. Ενώ στη συνέχεια άκουσαν ένα ποίημα που είχε γράψει ο Σι για έναν πρώην επικεφαλής του κόμματος στην περιοχή, τον θάνατο του οποίου τη δεκαετία του 1960 είχε αποδώσει ο κρατικός μηχανισμός προπαγάνδας σε «υπερκόπωση».

Η επίσκεψη στο δέντρο του Σι είναι κατά πολλούς ένα ακόμη δείγμα της κουλτούρας προσωπολατρίας αλά Μάο που καλλιεργείται γύρω από τον νυν Κινέζο πρόεδρο – υποψίες που εντάθηκαν μετά την τροποποίηση του καταστατικού του Κόμματος στα τέλη Οκτωβρίου, ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτό το όραμα του ισχυρού Kινέζου ηγέτη, δηλαδή «οι Σκέψεις του Σι Τζινπίνγκ πάνω στον Σοσιαλισμό, με κινεζικά χαρακτηριστικά για μια Νέα Εποχή». Πρόσθετο δείγμα, λένε, είναι και οι προπαγανδιστικές εκστρατείες προώθησης των βιβλίων και των πολιτικών θεωριών του Σι, καθώς και οι αναφορές στο πρόσωπό του ως «λινγκσιού» – ένας αξιοσέβαστος τίτλος, που σημαίνει «ηγέτης» και χρησιμοποιείτο μόνον την εποχή του Μάο Τσετούνγκ και του διαδόχου του Χουά Γκουοφένγκ.

Κίνα: Το Φιλόδοξο Σχέδιο μιας Πανίσχυρης ηγεσίας

Κίνα: Το Φιλόδοξο Σχέδιο μιας Πανίσχυρης ηγεσίας για την Εγκαθίδρυση της Πολυπολικότητας

Του Γιώργου Ρακκά από την ιστοσελίδα www.huffingtonpost.gr

Οι εξελίξεις που σφράγισαν την πραγματοποίηση του 19ου συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, το οποίο γίνεται κάθε πενταετία, και επικυρώνει την στελέχωση της ηγεσίας, καθώς και το πλάνο πολιτικής του κινέζικου κράτους, πέρασαν στα ψιλά του ελληνικού τύπου. Απόρροια και αυτό ενός κυρίαρχου «ευρωεπαρχιωτισμού» που προβάλει ως «διεθνή» μόνον ό,τι γίνεται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Ωστόσο την ίδια στιγμή που στην επικαιρότητα της γηραιάς ηπείρου κυριαρχούν ειδήσεις που καταδεικνύουν το «φθινόπωρο» της παγκόσμιας ευρωπαϊκής ισχύος –η κρίση στην Καταλονία, το έλλειμμα νομιμοποίησης της ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης, η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ενότητας από τους ίδιους τους λαούς της Ε.Ε. κ.ο.κ., οι εξελίξεις στην Κίνα μαρτυρούν μια νέα αυτοπεποίθηση, καθώς μια πανίσχυρη ηγεσία θέτει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας σε τροχιά εγκαθίδρυσης ενός «σινοκεντρικού» οικονομικού συστήματος το οποίο φιλοδοξεί να αναδιοργανώσει… όλη την ευρασιατική ήπειρο!

Το «σχέδιο» περιγράφεται ως εξής: Η Κίνα φιλοδοξεί να μετασχηματίσει την οικονομία της προκειμένου να αποφύγει την «παγίδα στασιμότητας» που ενίοτε χαρακτηρίζει τις μεσαίου εισοδήματος αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες αδυνατούν να αναπτυχθούν περαιτέρω στο πλαίσιο του δοσμένου παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, που τις θέλει να παίζουν ρόλο τροφοδότη φτηνών βιομηχανικών προϊόντων στις προεξάρχουσες δυτικές οικονομίες.

Καθώς οι τελευταίες τείνουν να παρακρατήσουν για τον εαυτό τους τις υψηλές τεχνολογίες, οι βιομηχανικές χώρες μεσαίου εισοδήματος εγκλωβίζονται στον εξαγωγικό τους ρόλο, κι έτσι το εισόδημά τους παραμένει στάσιμο, αποτρέποντας τους να υιοθετήσουν πολιτικές τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης. Η αναδιανομή του εισοδήματος μπλοκάρεται, οι κοινωνικές ανισότητες παραμένουν, κι έτσι η οικονομία των χωρών αυτών μετεωρίζεται σε μια μετάβαση που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, καθώς περαιτέρω αναβάθμιση στην παγκόσμια αλυσίδα της αξίας αναστέλλεται. Αυτόν τον κίνδυνο αντιμετωπίζει η Κίνα, αν και δεν ευθύνονται μόνον τα όρια που θέτει ο ίδιος ο παγκόσμιος καταμερισμός, αλλά και ο οικολογικός παράγοντας.

Με τις αποφάσεις του 19ου συνεδρίου, ο παντοδύναμος σήμερα πρόεδρος Ζι -το όνομα του οποίου πλέον αναγράφεται ρητώς στο Σύνταγμα δίπλα σε εκείνο του προέδρου Μάο- φιλοδοξεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση.

Η συνεργασία Ρωσίας-Κίνας καθοριστική για το μέλλον του πλανήτη;

Ευάγγελος Κοροβίνης

Α. Πολύπλευρη η συνεργασία Ρωσίας και Κίνας

Οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας συσφίγγονται ολοένα και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες, αν και εν πολλοίς αφανώς και σιωπηρά. Το έτος λήξης του ψυχρού πολέμου, το 1989, σηματοδοτεί το ξεπάγωμα των σχέσεων Ρωσίας και Κίνας, του οποίου είχε προηγηθεί η σινοσοβιετική αντιπαράθεση της δεκαετίας του 60 και του 70. Μετά το 1989 οι ρωσοκινέζικες σχέσεις βελτιώνονται συνεχώς με την συνεργασία των δύο χωρών να αποκτά νέα ορμή όταν πρόεδρος της Κίνας έγινε το 2012 ο XiJiping. Καταλύτης για την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων Ρωσίας και Κίνας υπήρξε η ουκρανική και η συριακή κρίση και η όλο και πιο επιθετική συμπεριφορά των ΗΠΑ απέναντι στο ανασφαλές καθεστώς της Β. Κορέας.

Η συνεργασία Ρωσίας και Κίνας εκδηλώνεται και υλοποιείται κυρίως σε τέσσερις τομείς: την ενέργεια, την άμυνα, τον σχεδιασμό της διεθνούς οικονομικής αρχιτεκτονικής και την εξωτερική πολιτική των δύο χωρών.

Έτσι παρά τους ισχυρισμούς κάποιων ότι, λόγω της πτώσης των τιμών του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια, επιβραδύνθηκε η συνεργασία Ρωσίας και Κίνας στον ενεργειακό τομέα, η κατασκευή αγωγών ορυκτών καυσίμων μεταξύ των δύο χωρών προχωράει κανονικά. Εξάλλου πρόσφατα ανακοινώθηκε η εξαγορά μέρους των μετοχών της ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας Rosneltαπό κινέζικο επιχειρηματικό κολοσσό. Η συνεργασία στον ενεργειακό τομέα θα μακροημερεύσει καθώς η Ρωσία παραμένει ενεργειακός γίγαντας, ενώ η Κίνα διψά για ορυκτά καύσιμα.

Forbes: Γιατί η Κίνα αγοράζει λιμάνια σε όλο τον κόσμο -τι έχει να κερδίσει ο Πειραιάς

Του Wade Shepard 

Σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη θέση της ως ναυτιλιακή δύναμη, να εξασφαλίσει σημαντικές αλυσίδες εφοδιασμού, να βελτιστοποιήσει τις διεθνείς εμπορικές της ικανότητες και να αναπτύξει γεωοικονομικό πλεονέκτημα, η Κίνα αγοράζει τα δικαιώματα ανάπτυξης και διαχείρισης μία αλυσίδας λιμένων που εκτείνεται από τις νότιες χώρες της Ασίας, έως τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ευρώπη, ακόμη και τη Νότια Αμερική.

Ενώ οι μεγάλες κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις άρχισαν να αγοράζουν λιμάνια σε όλο τον κόσμο σχεδόν "αθόρυβα" περίπου πριν από μια δεκαετία, τώρα, υπό το στρατηγικό πλαίσιο αυτού που ονομάστηκε θαλάσσιος "Δρόμος του Μεταξιού" του 21ου αιώνα (MSR) -το θαλάσσιο κομμάτι της ευρύτερης Πρωτοβουλίας "Belt and Road (BRI) - αυτές οι εξαγορές έχουν αποκτήσει τεράστια σημασία καθώς το διηπειρωτικό δίκτυο αρχίζει να διαμορφώνεται.

Σχεδόν καθημερινά ακούει κανείς το "νέο" ότι κάποια κινεζική κρατική ναυτιλιακή εταιρεία αγόρασε ένα λιμάνι ή απέκτησε τα δικαιώματα να αναπτύξει ένα νέο τερματικό σταθμό σε έδαφος ή στη θάλασσα σε κάποια άλλη χώρα. Την προηγούμενη Δευτέρα, ανακαλύψαμε ότι η China Merchants Port Holdings μόλις αγόρασε το 90% του βραζιλιάνικου φορέα εκμετάλλευσης λιμένων TCP Participações για σχεδόν 1 δισ. δολάρια. Πριν από αυτό, ανακοινώθηκε ότι η επαρχία Jiangsu κατέβαλε 300 εκατ. δολάρια για να δημιουργήσει μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου γύρω από το Khalifa Port στο Άμπου Ντάμπι - ένα λιμάνι στο οποίο η Cosco απέκτησε νέο τερματικό στα τέλη του περασμένου έτους.

Πόσο κοντά είμαστε σε πυρηνικό Πόλεμο;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι περισσότεροι άνθρωποι (και πολιτικοί) δεν πιστεύουν (ή δεν θέλουν ή δεν τους συμφέρει να πιστεύουν) ότι ένας πυρηνικός πόλεμος είναι δυνατός.

Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να γίνει. ‘Όταν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει απειλή, τότε δεν κινητοποιείσαι για να την αποτρέψεις αποτελεσματικά.

Μια τέτοια κατάσταση, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν που επέτρεψε και τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πρώτη περίπτωση και τα δύο στρατόπεδα περίμεναν ότι το άλλο θα υποχωρήσει. Από «μπλόφα» σε «μπλόφα», καταλήξαμε στην πρώτη από τις μεγάλες ανθρωποσφαγές του 20ού αιώνα. Δύο δεκαετίες αργότερα, το Παρίσι, το Λονδίνο και η Μόσχα δεν θέλησαν να πιστέψουν ότι ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να τους επιτεθεί. Βαυκαλίστηκαν τυχοδιωκτικά και καιροσκοπικά με την εκτίμηση ότι θα μπορούσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να τα βρουν μαζί του. ‘Όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να τον εμποδίσουν, αλλά και τον διευκόλυναν σημαντικά με την πολιτική τους. Το 1940, η Γαλλία κατελήφθη και ντροπιάστηκε συνθηκολογώντας, η ΕΣΣΔ παρολίγον να καταστραφεί (συνέβαλε καθοριστικά στο να μη συμβεί αυτό και η αντίσταση των Ελλήνων τότε στον Φασισμό και οι Κρητικοί που αποδεκάτισαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, κάτι που ίσως να πληρώνουμε ακόμα). Η Βρετανία επεβίωσε, αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί οριστικά από ότι απέμενε από την Αυτοκρατορία της.

Γεωπολιτικές προβλέψεις

του Αλέξη Ζακυνθινού

Ο πόλεμος εναντίον των μετρητών και η προσέγγιση με τη Ρωσία, συμπεριλαμβάνονται στις προπαρασκευαστικές ενέργειες της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα – η οποία δεν πρόκειται να αποφευχθεί, ακόμη και αν έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής.

.

Ανάλυση

Σε γεωπολιτικό επίπεδο βιώνουμε την προετοιμασία της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα, όπου οι μεν πρώτες επιδιώκουν τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, ενώ η δεύτερη διεκδικεί το θρόνο του πλανήτη. Η σύγκρουση αυτή είναι ήδη οικονομική, εμπορική και νομισματική, ενώ θα καταλήξει σε στρατιωτική, όπως συνήθως συμβαίνει – κάτι που όμως αυτή τη φορά θα είναι εντελώς διαφορετικό, λόγω της ύπαρξης των πυρηνικών όπλων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν εντελώς την υφήλιο, εάν όχι μόνο το ανθρώπινο γένος.

Εάν υπάρξει νικητής, τότε αυτός θα είναι η χώρα που θα καταφέρει να έχει ως σύμμαχο κυρίως τη Ρωσία και δευτερευόντως το Ιράν – με τις Η.Π.Α. σήμερα να έχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις, κρίνοντας από την προσέγγιση της νέας κυβέρνησης τους με τη Ρωσία. Πόσο μάλλον όταν και οι δύο χώρες ανακοίνωσαν την αύξηση του πυρηνικού τους οπλοστασίου, χωρίς να ενοχλείται καμία – γεγονός που προβλημάτισε ιδιαίτερα την Κίνα.

Η βασική αιτία είναι το ότι, τα συμφέροντα της Ρωσίας εξυπηρετούνται καλύτερα από τη συμμαχία της με τις Η.Π.Α. – αφού, εάν επέλεγε την Κίνα, αφενός μεν θα έχανε την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης, αφετέρου μόνο ως υποτελής της θα μπορούσε να υπάρξει. Εύλογα αφού θα συνόρευε με μία υπερδύναμη του 1,5 δις ανθρώπων, όταν ο δικός της πληθυσμός είναι μόλις 140 εκ. – σε μία τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη έκταση, ειδικά στα κινεζικά της σύνορα. Το δώρο τώρα, με το οποίο φαίνεται πως θα προσελκύσουν οι Η.Π.Α. τη Ρωσία, θα είναι η Ευρώπη – η οποία θα διαμοιρασθεί μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, με μία συμφωνία τύπου Γιάλτας.

Η επανάσταση ως μέσο ανάπτυξης

του Άρη Οικονόμου.

Οι αλλαγές που απαιτούνται σε μία χρεοκοπημένη χώρα πολύ δύσκολα γίνονται ειρηνικά και αναίμακτα – ενώ οι πολίτες που δεν γνωρίζουν τη δύναμη τους επιτρέποντας να τους κρατούν δέσμιους, δεν είναι σωστό να διστάζουν καθόλου, όταν πρέπει να απαντήσουν σε διλήμματα του τύπου «υποταγή ή πτώχευση».

.

«Ο δισταγμός των Ελλήνων να απαντήσουν με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια στο γερμανικό δίλημμα «υποταγή και λεηλασία ή πτώχευση και δραχμή» δεν είναι καθόλου παράλογος, επειδή η χρεοκοπία είναι μία εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία «σοκ και δέους» – η οποία όμως είναι «εκ των ουκ άνευ» σήμερα για την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, αφού χάθηκε ανεκμετάλλευτος τόσο πολύ χρόνος.

Εν τούτοις, η υποταγή θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα μας, λόγω του ότι η Ελλάδα θα λεηλατηθεί εντελώς και οι Πολίτες της θα εξαθλιωθούν πλήρως – ενώ οι υφιστάμενες αρτηριοσκληρωτικές δομές του δημοσίου μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξουν, εάν προηγουμένως δεν πτωχεύσει η χώρα και δεν τιμωρηθούν όλοι όσοι συνέβαλλαν στην κατάρρευση της«..

Ανάλυση

Ο επίσημα ψηφισμένος πλέον (και) από τους εκλέκτορες πρόεδρος των Η.Π.Α. έχει σχηματίσει μία κυβέρνηση στρατιωτικών και εκατομμυριούχων, η οποία θεωρείται ως η πλουσιότερη στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά – αφού οι 17 επιλεγμένοι από τον ίδιο υπουργοί έχουν συνολική περιουσία άνω των 9,5 δις $ (πηγή), όσο δηλαδή τα 43 εκ. πιο φτωχά νοικοκυριά της υπερδύναμης, όλα μαζί.

Ο βασικός στόχος, σύμφωνα με τον οποίο επέλεξε τους συνεργάτες του, είναι να κάνει την Αμερική ξανά μεγάλη – επομένως να διατηρήσει την πρώτη θέση στον πλανήτη, την οποία διεκδικεί να κατακτήσει η Κίνα (άρθρο). Εύλογα λοιπόν αναρωτιούνται αρκετοί εάν θα τα καταφέρει – με δεδομένη τη συνεχή ανάπτυξη της οικονομίας της Κίνας, παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει όσον αφορά τις τράπεζες, τα ακίνητα και το χρηματιστήριο της. Στα πλαίσια αυτά τα εξής:

Το 1820 η Κίνα παρήγαγε σχεδόν το 33% του παγκοσμίου ΑΕΠ, εκατό χρόνια αργότερα μόλις το 6%, ενώ σήμερα το 15% (γράφημα) – γεγονός που σημαίνει ότι, η παλαιά τάξη πραγμάτων, η οποία κυριαρχούσε πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, επιστρέφει ξανά.

Σύγκρουση ελεφάντων

Η Κίνα τοποθετείται ανοιχτά εναντίον των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., προειδοποιώντας πως θα υιοθετήσει τα κατάλληλα μέτρα για να κερδίσει τον ενδεχόμενο εμπορικό πόλεμο – διαμαρτυρόμενη για την υπαναχώρηση τους, όσον αφορά το καθεστώς της οικονομίας της αγοράς.

.

Άρθρο

Σύμφωνα με τις πρόσφατες δηλώσεις του υφυπουργού οικονομικών της Κίνας, ελπίζει πως δεν θα ξεσπάσει εμπορικός πόλεμος με τις Η.Π.Α., ο οποίος θα προκαλούσε μεγάλες ζημίες και στις δύο χώρες – αν και έχει ήδη δρομολογήσει εκείνα τα μέτρα, με τη βοήθεια των οποίων θα κατάφερνε να κερδίσει.

Έχοντας αναφερθεί ήδη στο θέμα (ανάλυση), τελικά δεν δόθηκε η έγκριση του καθεστώτος της «οικονομίας της αγοράς» στην Κίνα – την οποία δικαιούται ακριβώς 15 χρόνια (Νοέμβριος 2016) μετά τη συμμετοχή της στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου (ΠΟΕ).

Την ίδια στιγμή ο νέος πρόεδρος των Η.Π.Α. δήλωσε ότι, θα επιβάλλει δασμούς έως και 45% στα κινεζικά προϊόντα, ισχυριζόμενος πως η χώρα χειραγωγεί το νόμισμα της – κάτι που όμως έχει πάψει να ισχύει μετά το 2014. Παράλληλα ξεκίνησε επαφές με την Ταιβάν μετά από 40 χρόνια, παρά το ότι η Κίνα είναι εναντίον – θεωρώντας την ως δική της περιφέρεια και όχι ανεξάρτητο κράτος.

Η ωρολογιακή βόμβα των 34 τρις

Όταν εκραγεί, γεγονός που θα συμβεί νομοτελειακά, οι καταστροφές που θα προκληθούν σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι ανυπολόγιστες – ενώ η αντίστροφη μέτρηση προς το χάος έχει ξεκινήσει, πανικοβάλλοντας τις κεντρικές τράπεζες

Η χρεοκοπία της Ελλάδας, η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει πως μοιάζει με έναν πολύ βαριά τραυματισμένο που προσπαθεί να βρει το βηματισμό του μέσα σε ένα απέραντο, παγκόσμιο ναρκοπέδιο, είναι ουσιαστικά νομοτελειακή.

Ορισμένοι πιστεύουν βέβαια στο μαγικό ραβδί ενός νέου εθνικού νομίσματος, μέσα σε ένα περιβάλλον συναλλαγματικών πολέμων, το οποίο θα επέτρεπε ως δια μαγείας την ανάρρωση της Ελλάδας από τις πολλαπλές ασθένειες που υποφέρει. Θεωρούν δε πως το άρθρο των δανειακών συμβάσεων, σύμφωνα με το οποίο (πηγή)

.

«Ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος»

.

δεν δεσμεύει μία εθνικά κυρίαρχη χώρα – η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει το χρέος της σε ένα νέο νόμισμα, παρά το ότι η δυνατότητα της αυτή έχει χαθεί, μετά την αποδοχή του αγγλικού Δικαίου και την υπογραφή του PSI. Εναλλακτικά να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του (απεχθές χρέος), χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια – παρά το ότι έχει παραδώσει την εθνική της κυριαρχία στους δανειστές της!

Εν προκειμένω δεν θα θέλαμε να τοποθετηθούμε υπέρ ή κατά αυτής της άποψης, αφού πρόκειται για ένα νομικό θέμα – ελπίζοντας πως οι υποστηρικτές της δραχμής έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τις αντοχές και την προθυμία των Ελλήνων να βιώσουν τις συνέπειες μίας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Επί πλέον, το σοκ της ξαφνικής υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, μετά από έξι χρόνια οικονομικής κατάρρευσης – καθώς επίσης τις τεχνοκρατικές ικανότητες του πολιτικού και χρηματοπιστωτικού προσωπικού της χώρας μας το οποίο, κατά την άποψη μας, είναι το χειρότερο στην ιστορία της.

Τζιοβάνι Αρίγκι: Η παρακμή της αμερικανικής ηγεμονίας και η άνοδος της Κίνας (βίντεο)

Οι ομιλίες του Τζιοβάνι Αρίγκι σε εκδήλωση παρουσίασης του τελευταίου βιβλίου που έγραψε πριν τον θάνατό του Ο Άνταμ Σμίθ στο Πεκίνο που πραγματοποιήθηκε από την ελευθεριακή κολεκτίβα Red Emma στην Βαλτιμόρη, το 2006. Μαζί του συμμετείχαν ο Ντέιβηντ Χάρβεϋ και ο Τζόελ Αντρέας. 

Στα βίντεο παρατίθενται υποτιτλισμένες οι παρεμβάσεις του Τζιοβάνι Αρίγκι. Την μετάφραση έκανε η ομάδα του Άρδην Θεσσαλονίκης.

Πηγή Άρδην

Ρήγμα στις σχέσεις Τουρκίας-Κίνας

ΤΟΥΡΚΟΙ εθνικιστές καίνε κινέζικες σημαίες σε πορεία διαμαρτυρίας

Του Μάριου Πουλλάδου από την Σημερινή

ΤΟΥΡΚΟΙ εθνικιστές καίνε κινέζικες σημαίες σε πορεία διαμαρτυρίας

 Η Άγκυρα στρατολογεί Ουιγούρους στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους

Τούρκοι εθνικιστές επιτέθηκαν κατά λάθος σε μια ομάδα Κορεατών τουριστών στην Κωνσταντινούπολη θεωρώντας ότι είναι Κινέζοι λόγω του σχήματος των ματιών

Υψηλόβαθμος Κινέζος αξιωματούχος αποκάλυψε ότι η Τουρκία δελεάζει τους κατοίκους των Ουιγούρων της επαρχίας Xinjiang της χώρας του με σκοπό να τους στρατολογήσει στον πόλεμο της εξέγερσης στη Συρία. «Οι Τούρκοι διπλωμάτες στη Νοτιοανατολική Ασία έχουν δώσει τουρκικές ταυτότητες στους πολίτες των Ουιγούρων της επαρχίας και στη συνέχεια τους έχουν στείλει στην Τουρκία για να προετοιμαστούν για τον πόλεμο εναντίον της συριακής κυβέρνησης, στο πλευρό του Ισλαμικού Κράτους» δήλωσε τη Δευτέρα στην αραβόφωνη ιστοσελίδα «Al-Qanoon» ο επικεφαλής του Ποινικού Τμήματος του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας, Tong Bichan.

Ο μύθος της ανερχόμενης Κινεζικής υπερδύναμης

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (6 Ιουλίου 2014)

Έκδοση PDF εκτυπώσιμη

Ένας ευρύτατα καλλιεργούμενος μύθος από την Υπερεθνική Ελίτ (αλλά και την κοινοβουλευτική Χούντα που πρόσφατα βρήκε την... σωτηρία μας στις Κινεζικές επενδύσεις) είναι αυτός της Κινεζικής υπερδύναμης. Με αυτό τον τρόπο, η Υ/Ε συγκαλύπτει την πραγματική μονοπώληση της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής δύναμης στα χέρια της, ενώ συγχρόνως καλλιεργεί και τον παράπλευρο μύθο ενός δήθεν πολύ-πολικού κόσμου, που τον πιστεύουν ακόμη και οι Κινέζοι και οι Ινδοί! Όμως, σήμερα, ακόμη και η Ρωσία που έχει καλύτερες οικονομικές προϋποθέσεις από αυτές τις χώρες (λόγω του μεγαλύτερου βαθμού οικονομικής αυτοδυναμίας της), αλλά και πολιτικό-στρατιωτικές προϋποθέσεις (λόγω του Σοβιετικού παρελθόντος της), ανακαλύπτει ότι δεν έχει επιλογή παρά να υποκύπτει στις θελήσεις της Υ/Ε, η οποία μπορεί και τιμωρεί με οικονομικές κυρώσεις ακόμη και τον Πούτιν, όπως χθες τον Σαντάμ και τον Καντάφι (τους οποίους ήδη ξεφορτώθηκε) τον Ασσάντ και τους αγιατολλάδες.

Αυτό, φυσικά, ισχύει στον βαθμό που η Ρωσία θέλει να παραμένει μέλος της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπως επιβάλλουν οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης μέσα στην ελίτ της, που σήμερα φαίνεται είναι κυρίαρχοι σε σχέση με τους «εθνικιστές». Είναι, δηλαδή, τώρα ξεκάθαρο ότι εάν η Ρωσία δεν επανέλθει στην οικονομική αυτοδυναμία της ΕΣΣΔ, και δεν κόψει κάθε δεσμό με την παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της (π.χ. ΠΟΕ) είναι καταδικασμένη να αποτελεί την «τσόντα» της Υ/Ε στην Ομάδα των «7+1», από την οποία μάλιστα την απέβαλαν πάλι, μέχρι να «συνετιστεί» ο Πούτιν που «αμάρτησε» με την συνένωση της Κριμαίας. Και αυτό, όταν η Υ/Ε ήδη ενσωματώνει πλήρως ολόκληρη την Ουκρανία στην ΕΕ και έχει ξεκινήσει σφαγή για την υπόταξη των αντιστεκόμενων εργατών στην Ανατολική Ουκρανία που μάχονται ενάντια σε έναν ολόκληρο στρατό και τις ειδικές δυνάμεις της Υ/Ε, με ελάχιστη βοήθεια από τη Ρωσία, της οποίας η ελίτ τρέμει τις δυτικές οικονομικές κυρώσεις,