Η οικουμενική Ορθοδοξία, το εθνικό και το αληθές

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου   

   

Δρ. Θεολογίας, Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων (ΕΔΙΠ) στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας     

                                                          

Ποια μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης»;

Πιθανολογώ ότι η απάντηση εκ μέρους εκκλησιαστικών ανθρώπων αναμένεται πανεύκολη και στερεότυπη: «Η Εκκλησία πάντα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες», «Η Εκκλησία είναι εθναρχούσα», ή ακόμα «Ορθοδοξία και ελληνικό έθνος ταυτίζονται». Κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο, ακριβώς το γεγονός ότι αυτές οι απαντήσεις αναμένονται ως αυτονόητες, μάλλον αποτελεί πρόβλημα για μια στιβαρή προσέγγιση.   

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αρθρωθεί αλλιώς. Η Εκκλησία θα συμβάλει τα μάλα στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης», αν καλλιεργήσει διαύγεια στα κριτήρια. Διαύγεια και σχετικά με το εθνικό, διαύγεια και σχετικά με το εκκλησιαστικό. Το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι η ικανή σύγχυση όσον αφορά τα κριτήρια. Και η σύγχυση αυτή αφορά όλες τις πλευρές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σκιαγραφήσω την αναμέτρηση με τα κριτήρια:

Τι αποτελεί εθνικό; Ξέρουμε ότι το επίθετο χρησιμοποιείται κατά βούληση, άλλοτε για να προσδιορίσει κάτι πολύτιμο, κι άλλοτε για να μεταμφιέσει ό,τι βρωμερότερο. Παράδειγμα απλό: Η δικτατορία του 1967 προσδιόριζε εκκωφαντικά τον εαυτό της ως εθνικό. Το 1969 όμως ο Γιώργος Σεφέρης χαρακτήρισε ωςεθνική επιταγή την ανάγκη τερματισμού της δικτατορίας. Και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός, τα οποία πλημμυρίζουν και τις μέρες μας. Πράγμα που σημαίνει: Τι νόημα μπορεί να έχει μια επίκληση του «εθνικού», η οποία είναι διαζευγμένη από πανανθρώπινες αλήθειες, όπως η ελευθερία;

Γερμανικό σχέδιο: “Αποθήκη ψυχών” (μεταναστών) η … “ωραία Ελλάς”!

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές του europost.gr από το Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση έχει στο συρτάρι της “σχέδιο” το οποίο έχουν εκπονήσει κυβερνητικοί αξιωματούχοι που προέρχονται από τον κυβερνητικό εταίρο της κας Μέρκελ, την Χριστιανοκοινωνική Ένωση Βαυαρίας.

Το σχέδιο αυτό αφορά στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ρεύματος, που κινείται, από χώρες της Αφρικής και της Ασίας, προς την Γερμανία.

Οι συντάκτες του κινούνται από λογική διαφορετική σε σχέση με αυτή που κατηύθυνε την καγκελάριο Μέρκελ στην μεταναστευτική της πολιτική μέχρι σήμερα. Πιστεύουν σε μία πολιτική κλεισίματος των συνόρων, προς την οποία θα κληθούν να προσαρμοστούν και άλλες χώρες, που βρίσκονται στην πορεία των μεταναστευτικών ροών.

Σε ό,τι αφορά τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα, το σχέδιο αυτό των σκληρών συντηρητικών κύκλων της Γερμανίας περιλαμβάνει μέτρα αποθάρρυνσης της διόγκωσης των μεταναστευτικών κυμάτων.

Μεταξύ αυτών προτείνεται η δημιουργία hot spots κλειστού χαρακτήρα σε αραιοκατοικημένα η ακατοίκητα Ελληνικά νησιά, στα οποία – σύμφωνα με τους Γερμανούς συντάκτες – θα συγκεντρώνονται οι παράτυποι μετανάστες και θα ζουν εκεί υπό ελεγχόμενες συνθήκες, μέχρι να εξεταστούν οι αιτήσεις ασύλου κλπ.

Το ίδιο σχέδιο προβλέπει την διάθεση μεγάλων χρηματικών ποσών για να υπάρξουν πολύ καλες συνθήκες διαβίωσης στα συγκεκριμένα κέντρα και διοχέτευση κονδυλίων στα κράτη που θα τα φιλοξενούν.

Οι εμπνευστές του σχεδίου υποστηρίζουν ότι έτσι δεν θα παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα και οι συνθήκες διαβίωσης θα είναι απολύτως σύμφωνες με τις διεθνείς προδιαγραφές.

Από την άλλη πλευρά όμως ο έλεγχος των όσων μένουν εκεί και το γεγονός ότι θα πρόκειται για κλειστά κέντρα διαμονής θα λειτουργεί ως στοιχείο αποτροπής και αποθάρρυνσης όλων εκείνων που θα θελήσουν να έρθουν, με αποτέλεσμα την μείωση των μεταναστευτικών ροών.

Εξυπακούεται ότι το σχέδιο ανάμεσα στις χώρες αυτές αναφέρει και την Ελλάδα.

Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει Ελληνική κυβέρνηση η οποία θα δεχτεί να γίνει η χώρα μας τόπος “αποθήκευσης ψυχών”, προκειμένου να ηρεμήσει η καγκελάριος Μέρκελ από το άγχος που της δημιουργεί ο κίνδυνος πολιτικής ανατροπής της από τον άσπονδο πολιτικό εταίρο της Ζεεχόφερ, αρχηγό των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών;

Το Eurogroup της ντροπής και της απόλυτης ταπείνωσης! Ρύθμιση χρέους επ’ωφελεία των δανειστών!

Το Eurogroup της ντροπής και της απόλυτης ταπείνωσης!

Ρύθμιση χρέους επ’ωφελεία των δανειστών!

Με τη διευθέτηση κατά το συμφέρον των δανειστών του τελευταίου μέρους τής τρίτης δανειακής σύμβασης, η Ελλάδα εισέρχεται πλέον στο βαθύτερο τούνελ των μνημονιακών υποχρεώσεων, αφού η χώρα:

α-διακηρύσσει και αναδέχεται την ιδιοκτησία του μνημονιακού προγράμματος που θα εφαρμόζει απαρέγκλιτα με αυστηρότερη εποπτεία από την προηγούμενη (ανά τριετία),

β-μεταβάλλεται σε ένα απέραντο πεδίο ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ρευστοποίησης τής ιδιωτικής-οικογενειακής και επαγγελματικής περιουσίας των Ελλήνων,

γ-υποχρεώνεται να απαλλοτριώσει με ταχύτατες διαδικασίες όσες δημόσιες και κοινωνικές επιχειρήσεις και περιουσιακά στοιχεία του κράτους και των ΝΠΔΔ που απομένουν,

δ-δεσμεύεται να εμβαθύνει στις προηγούμενες κοινωνικές, ασφαλιστικές, εργασιακές “μεταρρυθμίσεις”,

ε-υποχρεούται να προσαρμόσει τις κρατικές δομές προς τα συμφέροντα των αγορών και

στ-επαναλαμβάνει, για πολλοστή φορά, τη δέσμευσή της να εφαρμόσει τη δέσμη περικοπών στις συντάξεις και στην φορολογία του εισοδήματος (αφορολόγητο) του τέταρτου Μνημονίου (ν. 4549/2018) που μόλις προχτές με το Μεσοπρόθεσμο 2019-2022 ψήφισε και μάλιστα για δεύτερη φορά η κυβερνητική πλειοψηφία.

Έναντι αυτών και άλλων μέτρων τής αποκαλούμενης μνημονιακής …“εμβάθυνσης”, η κυβέρνηση έλαβε ΜΟΝΟ ασήμαντες ελαφρύνσεις (μεταθέσεις πληρωμών τοκοχρεολυσίων μέρους των δανείων), οποτεδήποτε ανακαλούμενες από τους δανειστές, με υποχρέωση μερικής εξόφλησης με αυτά του ΔΝΤ, ώστε η Γερμανία να εξασφαλίσει την πολυπόθητη διαβεβαίωσή του ότι “το χρέος μπορεί να είναι βιώσιμο”. Κρίση, που βασίζεται στη δημιουργία των υπερπλεονασμάτων με τα οποία υποθηκεύεται η οικονομία τής χώρας και εξαλείφεται η υποχρέωση των δανειστών να λάβουν μέτρα ουσιαστικής διαγραφής του χρέους.

Με άλλα λόγια, με την πολιτική των “υπερπλεονασμάτων του αίματος”, η κυβέρνηση υπονόμευσε την εκπλήρωση των υποσχέσεων των δανειστών, ήδη από το 2012.

Αυτή η συμφωνία δεν ωφελεί τον ελληνικό λαό γι’αυτό και την απορρίπτει.

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος

H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «αμνήστευσε» τον κ. Α.Γεωργίου (ΕΛΣΤΑΤ)!

ΑΛΕΞΗΣ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΝΥΠΕΚΚ

18/6/2018

H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «αμνήστευσε» τον κ. Α.Γεωργίου (ΕΛΣΤΑΤ)!

Ο κύριος πρωθυπουργός αναγνώρισε ως μόνα αξιόπιστα

τα στοιχεία επί προεδρίας του!

Ιδού η δέσμευση στο κείμενο της δ’ αξιολόγησης!

Πολλοί απόρησαν στην Ελλάδα γιατί ο πρωθυπουργός κ.Αλέξης Τσίπρας στη χθεσινή συνέντευξή του (17/6/2018) στην έγκυρη γερμανική εφημερίδα “Die Welt”:

-αμνήστευσε τον πρώην Διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ κ.Α.Γεωργίου,

-αναγνώρισε ως μόνα έγκυρα τα αριθμητικά στοιχεία του και

-δήλωσε πρόθυμος να τον υποστηρίξει ενώπιον των Δικαστηρίων!

Συγκεκριμένα, σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου ο κ.πρωθυπουργός δήλωσε: “Δεν κρύψαμε ποτέ ότι αναγνωρίζουμε τα αριθμητικά στοιχεία του. Αλλά η Δικαιοσύνη και τα Δικαστήρια είναι ανεξάρτητα. Αυτή ακριβώς την ανεξαρτησία θέλουμε να βελτιώσουμε στην Ελλάδα. Αν όμως μας ζητήσει το Δικαστήριο να καταθέσουμε υπέρ του, θα το κάνουμε.”(!!)

Μετά από αυτά, οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ότι, παρά τους κατά καιρούς λεονταρισμούς κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων για τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ.Α.Γεωργίου, η κυβέρνηση ανέλαβε άκρως ταπεινωτική δέσμευση στα πλαίσια της τέταρτης αξιολόγησης να τον αμνηστεύσει και να αναγνωρίσει ως μόνα έγκυρα και αξιόπιστα τα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία επί προεδρίας του!

Συγκεκριμένα η κυβέρνηση στη σελίδα 39 της από 23/5/2018 Συμφωνίας για την τέταρτη αξιολόγηση («Supplemental Memorandum ofUnderstanding: Greece, Fourth Review of the ESM Programme») αμνηστεύει ουσιαστικά τον κ.Γεωργίου!

Προσωπικότητα, Σώμα και Βιοηθική

O Χριστιανικός Όμιλος Φοιτητών & Επιστημόνων (ΧΟΦΕ) και το Αντίφωνο οργάνωσαν τον Μάϊο του 2018 συζήτηση με τίτλο: "Προσωπικότητα, Σώμα και Βιοηθική"  και εισηγητές τους: 

Ανδρέα Καραμπίνη, Καθηγητή Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ωνάσειο Καρδιοχειροργικό Κέντρο, Πρόεδρow Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, Αντιπρόεδροw Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. 

Μιχαήλ Παρούση, Αν. Καθηγητή, Πρόεδρος Τμήματος Φιλοσοφίας - Φιλοσοφία, Θεωρία και Επιστημολογία του Δικαίου - Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών. 

Συντόνισε και σχολίασε ο Χρήστος Γιανναράς, Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας - Πάντειο Πανεπιστήμιο. 

Γ. Κρανιδιώτης: Η οντολογία του έρωτα στον ψευδο-Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη

Γιώργος Κρανιδιώτης

Οι περί έρωτος διδασκαλίες

​Στο παρόν σημείωμα θα διεξέλθουμε, εν συντομία, τις περί έρωτος διδασκαλίες του Ψευδο-Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, όπως αυτές εκτίθενται στο σύγγραμμά του «Περί θείων ονομάτων». Για τον Ψευδο-Διονύσιο και την ιστορία των Αρεοπαγιτικών συγγραφών, παραπέμπουμε τον αναγνώστη σε προηγούμενο σημείωμά μας.

​Κατ' αρχήν, η δημιουργία του κόσμου θεωρείται ως αποτέλεσμα του «ἀγαθοεργοῦ»έρωτα του Θεού για τα όντα. Ο έρωτας προϋπάρχει «καθ’ ὑπερβολήν» εντός του Θεού και Τον κινεί προς δημιουργική εξωτερίκευση, δεν Τον αφήνει να παραμείνει άγονος μέσα στον Εαυτό Του. Από το ξεχείλισμα της πλεονάζουσας γενητικής ενέργειας του Θεού προκύπτουν τα πάντα.

​Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το όνομα του έρωτα είναι θεϊκότερο απ’ αυτό της αγάπης, αν και πολλοί θεολόγοι τα λαμβάνουν ως ταυτόσημα και ισοδύναμα. Ο έρωτας των όντων για τον Θεό έχει το χαρακτήρα της επιστροφής προς Αυτόν. Ο έρωτας μεταξύ ομοταγών όντων (π.χ. ο έρωτας ανθρώπου για άνθρωπο) εκδηλώνεται ως κοινωνία, δηλαδή ως σχεσιακή αλληλουχία και συνοχή. Τέλος, ο έρωτας του Θεού για τα όντα εκφράζεται ως πρόνοια γι’ αυτά.

​Ο αληθινός έρωτας, ο «ὄντως ἔρως», είναι ένας: ο θείος. Πρόκειται για τον έρωτα που εκπηγάζει απ’ το Θεό και διαχέεται στο Σύμπαν. Όμως, η άγνοια του αληθούς έρωτα βυθίζει τα πλήθη των ανθρώπων στον μεριστό, διαιρεμένο, κομματιασμένο, σωματοπρεπή έρωτα, ο οποίος δεν συνιστά παρά είδωλο και έκπτωση του όντως έρωτα.

Γ. Καραμπελιάς, Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης, Σ. Καλεντερίδης και Στ. Λυγερός μιλούν για την επόμενη μέρα μετά την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ (βίντεο)

Ο Γιώργος Καραμπελιάς του Κινήματος Άρδην, μιλά για την επόμενη μέρα της συμφωνίας στις Πρέσπες.

«Γεωγραφική Μακεδονία δεν υφίσταται, ούτε μακεδονική γλώσσα και μακεδονικό έθνος», υποστηρίζει ο γεωπολιτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης.

«Εθνικό ζήτημα που θα λειτουργήσει ως καταλύτης στα πολιτικά πράγματα της χώρας», χαρακτηρίζει το Μακεδονικό ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός.

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ηλίας Παπαναστασίου

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε. Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική - δήθεν εκσυγχρονιστική -τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους. Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…

Αφήνοντας για τις μετέπειτα δημοσιεύσεις την ανάλυση των θεωριών τους, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Μεταμοντέρνα Αριστερά (Αριστερά εντός εισαγωγικών), επικεντρώνοντας σε πέντε χαρακτηριστικά της για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά της.

Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» έχει σαν κύρια τάση τον Κοινωνιολογισμό. Έχοντας αλλεργία και ενστικτώδη απέχθεια στην Βιολογία, οι Μεταμοντέρνοι θεωρούν την Βιολογική κατασκευή σαν Κοινωνική Κατασκευή κατά πρώτο λόγο. Με αποκορύφωμα την θεωρία του φύλου, την οποία πρεσβεύουν, θεωρούν πως τα δυο φύλα είναι κατά πρώτο λόγο «Κοινωνική Κατασκευή». Ουσιαστικά δεν γεννιέσαι βιολογικά σαν άνδρας ή γυναίκα, αλλά «δημιουργείσαι» ή «διαπλάθεσαι» από την Κοινωνία. Έχοντας σαν συνειδητό στόχο να αποδομήσουν τον Βιολογικό Πυρήνα των Φύλων υπερτονίζουν την Κοινωνική Επιρροή στην διαμόρφωση των Φύλων μειώνοντας με κάθε τρόπο τον βιολογικό πυρήνα των δυο φύλων.

Εκδήλωση Άρδην: «Όχι στην εκχώρηση της ταυτότητας της Μακεδονίας από Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένο» (βίντεο)

Το Άρδην οργάνωσε στις 20/6/18 εκδήλωση με θέμα:
«Όχι στην εθνική μειοδοσία. Όχι στην εκχώρηση της ταυτότητας της Μακεδονίας από Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένο».
Ομιλητές:
Γιώργος Καραμπελιάς, Κίνημα Άρδην – συγγραφέας,
Σάββας Καλεντερίδης, γεωπολιτικός αναλυτής,
Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος – slpress.gr,
Γιώργος Παπαδόπουλος–Τετράδης, δημοσιογράφος,στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα, Αθήνα.

Γιώργος Κοντογιώργης, Με ιδεολογική τρομοκρατία απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ στην κριτική.

Η άρχουσα αριστερή νομενκλατούρα και η φασίζουσα οίηση του πολιτεύεσθαι

Γιώργος Κοντογιώργης - 19 Ιουνίου 2018

Με αφορμή την αποστροφή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα (και πολλών άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες στιγμές) ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην εξυφαινόμενη τότε συμφωνία για το «Μακεδονικό» ζήτημα είναι «ετερόκλητος όχλος», είχα πει ότι επιβεβαιώνεται πως η «αριστερή κομματοκρατία αποτελεί την επιτομή της φασιστικής λογικής της πολιτικής».

Με αφορμή την επαχθή για τη χώρα συμφωνία με τα Σκόπια που έφερε η κυβέρνηση, η φασίζουσα λογική του πολιτεύεσθαι ξεδιπλώθηκε σε όλη της την έκταση. Ο πρωθυπουργός δηλώνει με «γκεμπελική» οίηση ότι δεν θα υποβάλει τη συμφωνία στην κρίση του ελληνικού λαού διότι με την απόφασή του θα εκθέσει τη χώρα!… Η επιτομή της ολοκληρωτικής πολιτικής αρχής διδάσκει όντως ότι η αυθεντία του ενός ακυρώνει εξ ολοκλήρου την όποια αντίθετη βούληση μιας ολόκληρης χώρας.

Συγχρόνως σε μια πρωτοφανή ενορχήστρωση εμετικού πολιτικού λόγου, στην οποία συμμετέχουν ο ίδιος ο πρωθυπουργός και σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν και συνεχίζουν να επιδίδονται, αντί επιχειρημάτων, σε ύβρεις και χαρακτηρισμούς χαμαιτυπείου (όποιος αντιλέγει στη συμφωνία είναι ακροδεξιός, εθνικιστής, φασίστας, χρυσαυγίτης, συντηρητικός κλπ) με προφανή σκοπό να ενοχοποιήσουν την αντίθετη άποψη, επιδεικνύοντας μια υψηλή περιφρόνηση προς την βούληση σημαίνοντος μέρους της κοινωνίας.

Το ζήτημα, στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι η φασίζουσα λογική της Συριζαίας Αριστεράς, την οποία άλλωστε γνωρίζουμε από τον παρελθόντα βίο της στα πανεπιστήμια και όπου είχε την ευκαιρία να αναλάβει ρόλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ με πρώτον τον πρωθυπουργό, δεν αισθάνεται ότι υπηρετεί τη χώρα, ούτε ότι εκπροσωπεί την βούληση της κοινωνίας. Πιστεύει μάλιστα ότι αυτός και οι οικείοι του εκφράζουν την πεμπτουσία της προόδου, απέναντι στην αγελαία, συντηρητική, ιδιοτελή και προσηλωμένη στις αξιωματικές αρχές ενός αντιδραστικού παρελθόντος κοινωνία.

Η ανάδυση των εθνοπληβείων;

 

«Τα γεγονότα δεν έχουνε διαστάσεις την ώρα που τελούνται/

τις αποχτούνε με τον χρόνο/

κι όλα είναι γύρω σου σαν να μην είναι»

Κλείτος Κύρου

κείμενο: Γιώργος Ρακκάς – φωτογραφίες: Δημήτρης Μπούσμπουρας

Στην ακριτική Φλώρινα, δυο παράλληλοι κόσμοι παρουσιάστηκαν χθες, Κυριακή 17 Ιουνίου 2018, ημέρα κύρωσης της ντροπιαστικής για την Ελλάδα συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ.

Απομονωμένη στην άκρη της χώρας, επιλέγοντας τους Ψαράδες, το χωριό όπου το 1949 πραγματοποιήθηκε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (της αλυτρωτικής συνιστώσας των Σλάβων της Μακεδονίας με την οποία επέλεξε να συμμαχήσει η ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού αδειάζοντας όλους τους Έλληνες μαχητές του), η πολιτική ηγεσία της χώρας επικύρωνε την συμφωνία. Σ’ ένα ευρύχωρο αντίσκηνο, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών συναίνεσαν σε αυτό που απορρίπτει οργισμένη η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους, τραγουδώντας «χρόνια πολλά» στον διαπραγματευτή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, και ακούγοντας με μια προσποιητή ψυχραιμία λίγα λεπτά αργότερα τον ομόλογό τους Ζόραν Ζάεφ να μιλάει περήφανος για τους «Μακεδόνες» και την χώρα τους.

Την ίδια στιγμή στο Πισοδέρι οι πραιτωριανοί της κυβέρνησης, τα ΜΑΤ της «πρώτης φορά αριστερά» επιτίθονταν στους διαδηλωτές εκσφενδονίζοντας επί ώρες δακρυγόνα, πέτρες και χειρονομούσαν σ’ ένα πλήθος που στο μεγάλο του μέρος δεν είχε ξαναβρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις. Μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω, στο χιονοδρομικό της Βίγλας Πισοδερίου ανάμενε ο κύριος όγκος της συγκέντρωσης, τους οποίους επίτηδες διοργανωτές, δήμαρχοι και ποικιλώνυμοι παράγοντες του δεξιού συστημικού πόλου κρατούσαν μακριά από το μπλόκο της αστυνομίας, καθώς τους ήθελαν για κομπάρσους στην δική τους φιέστα, αναλισκόμενοι σε δεκάρικους της συμφοράς. Επειδή όμως η αντιπολίτευση που αντιπροσώπευαν ήταν κραυγαλέα «λίγη» απέναντι στον πρωτοφανή πραξικοπηματισμό των Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου ολοένα και περισσότεροι τους εγκατέλειπαν για να μεταβούν στο μπλόκο του Πισοδερίου, και εκεί να συγκρουστούν οργισμένοι με τους ένστολους κρανοφόρους, οι οποίοι επέμεναν να μπλοκάρουν έναν δρόμο 30 χλμ μακριά απ’ τους Ψαράδες, ακόμα κι όταν η φιέστα που οργάνωσε εκεί η κυβέρνηση είχε τελειώσει προ πολλού.

«Έχουμε άνωθεν εντολή να συνεχίσουμε στην απώθηση του πλήθους». Απάντησε ο επικεφαλής των ΜΑΤ, σε δημοσιογράφο γνωστής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας της Θεσσαλονίκης όταν ο τελευταίος του διαμαρτυρήθηκε για τον υπέρμετρο ζήλο που επιδείκνυε η αστυνομία ακόμα κι όταν 30 χλμ. μακριά η παράσταση είχε τελειώσει.

Ιδεολογική τρομοκρατία

Στήλη «Φιλαλήθειες…»: Κάθε δεύτερη Πέμπτη στην εφ. «Χριστιανική»

Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν γίνει «του συρμού» επιθέσεις σε ανθρώπους και βιβλιοπωλεία απλώς και μόνο της ιδεολογίας τους ή των βιβλίων που φιλοξενούν ή θέσεών τους σε θέματα επικαιρότητας.
Δύο περιπτώσεις αρκετά γνωστές στους αναγνώστες της εφημερίδας μπορούμε να θυμηθούμε από το πολύ πρόσφατο παρελθόν: η μία ήταν εναντίον του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη κατά τη διενέργεια των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης των ποντιακών σωματείων την 29/05/2018.

Η Ελληνική πανωλεθρία και ο θρίαμβος των Σκοπιανών

Του Νίκου Ιγγλέση

https://greekattack.wordpress.com

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», όπως είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης,  η εθνομηδενιστική κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» εκχώρησε το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβο-Αλβανούς των Σκοπίων. Η ελληνική κυβέρνηση, δια του υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα υπέγραψε, στις 17 Ιουνίου 2018 στις Πρέσπες, μια κατ’ αρχήν Συμφωνία με την οποία η χώρα μας αναγνωρίζει το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Οι Σκοπιανοί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος αποδέχτηκαν την προσθήκη του γεωγραφικού προσδιορισμού (Βόρεια) στο σημερινό συνταγματικό όνομα του κράτους τους. Έτσι η χώρα μας αναγνωρίζει την υπόσταση ενός ανεξάρτητου κράτος με το όνομα Μακεδονία, ενώ την ίδια στιγμή η ελληνική Μακεδονία ως μια περιφέρεια της Ελλάδας, δεν αποτελεί διακριτή γεωπολιτική οντότητα. Εφ’ όσον δεν μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Νότια Μακεδονία» το όνομα της Μακεδονίας μονοπωλείται, εκ των πραγμάτων, από τους Σκοπιανούς. Το υποτιθέμενο μέρος οικειοποιείται το σύνολο. Χαρακτηριστικό είναι ότι σ’ όλο το κείμενο της Συμφωνίας δεν αναφέρεται ούτε μία φορά η ελληνική Μακεδονία, η οποία αποκαλείται «βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους (σ.σ. της Ελλάδας)».

Η εκχώρηση του ονόματος επιχειρείται να δικαιολογηθεί με το επιχείρημα ότι οι Σκοπιανοί κατοικούν σε ένα τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας. Πρόκειται για ένα ανιστόρητο και έωλο επιχείρημα γιατί η Μακεδονία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ήταν και είναι μόνο ελληνική, εφ’ όσον σ’ αυτή κατοικούσαν και κατοικούν οι Μακεδόνες που είναι Έλληνες ως προς το γένος. Οι αρχαίοι Μακεδόνες μετείχαν του ελληνικού πολιτισμού, μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά, πίστευαν στους ελληνικούς θεούς και αισθάνονταν τμήμα της ελληνικής φυλής. Αργότερα επί Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τα διοικητικά σύνορα (Θέμα, Βιλαέτι κλπ) της μακεδονικής περιφέρειας αναπροσαρμόστηκαν σύμφωνα με τις, κατά περιόδους, ανάγκες αυτών των Αυτοκρατοριών.

Πρέσπες - Υπογραφή συμφωνίας για Βόρεια Μακεδονία

Υπογράφηκε σε πανηγυρικό κλίμα η συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ Νίκο Κοτζιάς και Νίκολα Ντιμιτρόφ, καθώς και του ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ και διαμεσολαβητή για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ Μάθιου Νίμιτς.
Στην ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε το πρί της Κυριακής 17 Ιουνίου, στους Ψαράδες της Μ. Πρέσπας.
Η γειτονική χώρα ονομάζεται και επίσημα Βόρεια Μακεδονία παίρνοντας το εισιτήριο για το ΝΑΤΟ.

Ανοιχτή Επιστολή προς το Δ.Σ. του Συλλόγου των Εργαζομένων του Δήμου Αλεξανδρούπολης

Του Κώστα Πατλακίδη

Ανοιχτή Επιστολή προς το Δ.Σ. του Συλλόγου των Εργαζομένων του Δήμου Αλεξανδρούπολης

Συνάδελφοι

Μια από τις πρώτες μνημονιακές επιταγές, προκειμένου να αλωθεί το Δημόσιο, ήταν το ‘επίδομα θέσης’. Αφετηρία του οι παρακαταθήκες των πάσης φύσεως καταπιεστών που μια από τις πιο θεμελιώδεις τους ήταν/είναι το διαίρει και βασίλευε. Στόχος φυσικά ο κατακερματισμός του χώρου, η δημιουργία έκφρασης συντεχνιακών συμφερόντων στους εργασιακούς χώρους, η αντιπαλότητα μεταξύ των εργαζομένων, η διάλυση της ενότητας. Δεν έφτανε που μέχρι τις μέρες μας ο κάθε μικροσυνδικαλιστής μπορούσε να ανταλλάξει την «αγωνιστική» του καρέκλα με μια θέση προϊσταμένου ή ο κάθε μεγαλοσυνδικαλιστής με μια μεγάλη καρέκλα, γενικού γραμματέα ή και υπουργού. Πώς αλλιώς βολοδέρνουμε ακέφαλοι, πώς αλώθηκαν ιστορικοί χώροι εργατικών αγώνων, η Καβάλα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, η Πάτρα; Έπρεπε όμως και να μας ταπεινώσουν πλέον. Συνταγή των νεοφιλελεύθερων, δοκιμασμένη στις ΗΠΑ πρωτίστως, όπου η νέα μεσαία τάξη και στυλοβάτης των νεοσυντηρητικών και της επέλασης των νεοφιλελεύθερων είναι οι «μορφωμένοι», πάσης φύσεως τεχνοκράτες. Αυτοί που επιβίωσαν δηλαδή, που κατάφεραν κόντρα στους συναδέλφους τους να ανελιχθούν – παλιά το λέγαμε και «πατάει επί πτωμάτων». Και φυσικά επενδεδυμένο με επιστημονικό λόγο και επιχειρήματα, τεχνοκρατικό κατ’ ουσίαν, δήθεν ουδέτερο, σαν αυτόν που 8 χρόνια τώρα αντί να μας σώσει οδηγεί στην εξαφάνιση της χώρας και όχι μόνο των ανθρώπων της.

Τι είναι η Πατρίδα μας;

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος-

Εφημερίδα "Παρόν" 17.06.18

Τι είναι η Πατρίδα μας;

«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;», ήταν το πρώτο τετράστιχο στο ομόνυμο ποιήμα του Ιωάννη Πολέμη.

- Τι είναι η Πατρίδα μας; Θα αναρωτηθώ κι΄ εγώ, και σπεύδω να απαντήσω:

Η Πατρίδα είναι  ένα  δέντρο με κλαδιά, ένα λουλούδι με πολλά άνθη:: κάθε κλαδί, κάθε άνθος είναι μοναδικό:

– ένα, είναι η Εθνική μας Ιστορία

– ένα άλλο, η Εθνική μας Γλώσσα

– άλλο, οι τάφοι και η μνήμη των Προγόνων μας («Ζώντων και Τεθναιόντων»)

–  η Γεωγραφία, το Έδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας, η Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας ,ο Αέρας που αναπνέουμε.

– Το Σπίτι που γεννηθήκαμε, η Οικογένειά μας οι γειτόνοι.

- το σχολειό που μάθαμε τα πρώτα γράμματα, τα μέρη που γίναμε έφηβοι, εκεί που πρωτοερωτευθήκαμε.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 29 Μαΐου 2018..

Η καταδίκη της πολιτικής βίας είναι απόλυτη. Δεν χωράει αμφιβολία, εξαίρεση ή συμπληρωματικό «αλλά». Η πολιτική βία υπονομεύει τη Δημοκρατία. Γι’ αυτό πρέπει η καταδίκη της να είναι οριζόντια. Ανεξαρτήτως θύτη, θύματος ή συνθηκών. Δεδομένου του περιστατικού τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης την περασμένη εβδομάδα, ξεσηκώθηκε ένα τσουνάμι κατακραυγής. Μέχρι και για «δολοφονική επίθεση» μίλησε το Σάββατο ο πρωθυπουργός. Αποτελεί πράγματι προεξάρχουσα προτεραιότητα του πολιτικού πολιτισμού μας η καταδίκη της πολιτικής βίας, όπως υποδηλώνουν οι αντιδράσεις;

Θυμάμαι τις περιπτώσεις βεβαιωμένης πολιτικής βίας στον Ι. Πρετεντέρη (2007),  Κ. Χατζηδάκη (2011), Κ. Παπούλια (2011), Αδ. Γεωργιάδη (2012, συν 16 εμπρησμούς στο βιβλιοπωλείο του), Γ. Κουμουτσάκο (2015), Γ. Βαρουφάκη (2015), Άγγελο Συρίγο (επανειλημμένα). Χώρια η καθημερινή βία από μπαχαλάκηδες και «Ρουβίκωνα». Όλα αυτά μαζί προκάλεσαν μικρότερη αντίδραση από όση το πρόσφατο περιστατικό. Γιατί δεν είναι ισοδύναμη η κατακραυγή πάντοτε; Εάν ήταν απόλυτη προτεραιότητα η κατάπνιξη της πολιτικής βίας, δεν θα βλέπαμε τέτοια ασυμμετρία. Άρα, η αντίδραση εξαρτάται και από άλλους παράγοντες.

Μήπως από τον θύτη; Στην περίπτωση του κ. Μπουτάρη, υϊοθετήθηκε αβίαστα το αξίωμα ότι επικίνδυνη πολιτική βία είναι η ακροδεξιά. Το αξίωμα αυτό υπονοεί ίσως ότι η ακροαριστερή βία είναι κακή μεν, αλλά δεν μας βγάζει κι από τα ρούχα μας. Μέχρι και ο πρωθυπυργός μίλησε για «ακροδεξιά» και «παρακρατική βία». Η έρευνα της αστυνομίας δεν έδειξε κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής. Καλώς ή κακώς, ούτε αυτό εξηγεί τα φαινόμενα. Στην περίπτωση Κουμουτσάκου επιβεβαιώθηκε ότι ο δράστης ήταν μέλος ακροδεξιάς οργάνωσης. Δεν ξεσηκώθηκε τότε ο ίδιος σάλος.

Άρης Βελουχιώτης: "Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού..."

Υποκειμenikos

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Άρη;

- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.

- Τον είδες ποτέ σου;

- Όχι. Μα τόνε ξέρω.

- Πώς είναι;

- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.

Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.

- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;

- Τόνε ξέρω.

- Τον είδες ποτέ σου;

- Τον είδα με τα μάτια μου.

- Πώς είναι;

- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.

Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.

Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»

(Γιάννης Ρίτσος, Το υστερόγραφο της δόξας - Άρης Βελουχιώτης)