60 δις € οι απώλειες για συντάξεις-Ταμεία! - Ένα ολόκληρο ΑΕΠ (180 δις €) οι απώλειες για συντάξεις-Ταμεία συνολικά από τα τρία Μνημόνια!

Π Α Ρ Ε Μ Β Α Σ Η

του πανεπιστημιακού και Προέδρου της ΕΝΥΠΕΚΚ κ.Αλέξη Π. Μητρόπουλου στην Ημερίδα της Ένωσης για την Προάσπιση

των Κοινωνικών Δικαιωμάτων (ΕΒΕΑ, 4/6/2018)

 Ν. 4387/2016 («Νόμος Κατρούγκαλου»):

Μεταρρύθμιση ή νεοφιλελεύθερη αντι-μεταρρύθμιση;

60 δις € οι απώλειες για συντάξεις-Ταμεία!

  

Ένα ολόκληρο ΑΕΠ (180 δις €)

οι απώλειες για συντάξεις-Ταμεία

συνολικά από τα τρία Μνημόνια!

Ι. ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ («ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΗ») ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Σε καμία χώρα της Ευρώπης, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχει προηγούμενο μιας τόσο βαθιάς και τόσο γενικευμένης παρέμβασης στο Κοινωνικο-Ασφαλιστικό Σύστημα από αυτήν που επιχειρήθηκε στην Ελλάδα με τον τριτομνημονιακό «Νόμο Κατρούγκαλου» (Ν. 4387/2016).

Πρόκειται για μια γενική-δομική ανατροπή, σε συνέχεια των προηγούμενων μνημονιακών ασφαλιστικών νόμων (Ν. 3845, 3863, 3865/2010, 4046, 4093/2012 κ.ά.), που έθεσαν τις προδιαγραφές τού ριζικού νεοφιλελεύθερου επανασχεδιασμού[1] του. Η συνάρτηση Εργασιακού-Ασφαλιστικού με τα κοινωνικά, οικογενειακά και ατομικά παρεπόμενα της ανθρώπινης εργασίας υποβαθμίζεται ή καταργείται. Κατεδαφίζονται οι πυλώνες ενός ανολοκλήρωτου μεν αλλά ελπιδοφόρου και γενικευμένου υποσυστήματος του Κοινωνικού Κράτους.[2]

Γιατί, πλην της γενικής-δομικής αντισυνταγματικότητας που διαπερνά όλες τις θεμελιώδεις διατάξεις-πυλώνες του, σύμφωνα και με την πολύ σημαντική Γνωμοδότηση της 1ης Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (20.4.2016), καθιστά την πλήρη και ασφαλισμένη απασχόληση απόβλητη από το οικονομικό σύστημα της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πλήττοντας ταυτόχρονα και την κύρια μορφή της πανάρχαιας οικονομικής οργάνωσης της αυτοαπασχόλησης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επί των οποίων στηρίζεται η δημοκρατία.

Έτσι, με τον Ν. 4387/2016, που ψηφίστηκε στα πλαίσια των δεσμεύσεων του τρίτου Μνημονίου (Ν. 4336/2015), επιβλήθηκε πλήρως η συνταξιοδοτική «ατζέντα» των δανειστών (και κυρίως του ΔΝΤ), κάτι που δεν συνέβη στις άλλες χώρες όπου ίσχυσε Μνημόνιο και που αντιβαίνει σε κύριες διατάξεις και προβλέψεις του μεταπολεμικού Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, όπως ισχύει αναθεωρημένος[3]  και με τη νεότερη κύρωσή του και στη χώρα μας.

Στην ουσία έχουμε νέο συνταξιοδοτικό «δόγμα»,[4] αφού με τον «Νόμο Κατρούγκαλου» οι δανειστές:

– αρνήθηκαν τη δική τους ευθύνη για τη δραματική οικονομική κατάσταση των Ασφαλιστικών Ταμείων από τις συνέπειες των δύο πρώτων Μνημονίων,

– νομιμοποίησαν τις καταστροφικές και λανθασμένες μνημονιακές πολιτικές τους (PSI, πρωτοφανή αύξηση ανεργίας, μεγάλη μείωση μισθών, εκτόξευση της ελαστικής και της φτηνής πλήρους απασχόλησης κ.λπ.),

– μετακύλησαν την ευθύνη σε καθαρούς εσωτερικούς παράγοντες και στις διαχρονικές εθνικές πολιτικές και

– κατέστησαν και επίσημα υπεύθυνους για τη …διάσωση του Ασφαλιστικού τους συνταξιούχους (κούρεμα συντάξεων) και τους ασφαλισμένους (κούρεμα εισοδημάτων και μισθών και αύξηση εισφορών).

Συμπαράσταση στους ανθρώπους του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή του Γιώργου Κυριακού:

«Πες μου με τι μαχαίρι θα κοιμηθείς να σου πω με τι πληγή θα ξυπνήσεις» Αργύρης Χιόνης

Το ελάχιστο είναι το να σταλούν δυο λόγια συμπαράστασης στους ανθρώπους του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Πιθανολογούσα πως για λόγους των ανακοινωμένων αρχών λειτουργίας του αθηναϊκού indymedia (όχι σχόλια επί ανακοινώσεων) δεν είχε αναρτηθεί το –με ονοματεπώνυμο- σχόλιό μου για την ήπια καταδρομική στα Ιωάννινα εναντίον του Άρδην στις αρχές του Μάη. Όμως δεν ενέκριναν ούτε το κείμενο μου στις 31 του Μάη στο χώρο που αυτοαποκαλείται «συζητήσεις/ερωτήσεις/απόψεις» για την υπεράσπιση του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Φαίνεται ότι τα μέλη της συντακτικής ομάδας εγκολπώνονται τη μια πλευρά: τον πολιτισμό του τραμπουκισμού, αυτού του ρεύματος που έχει πάρει το ρόλο της αστυνομίας σκέψης, αυτού του ρεύματος που υπερασπίζεται το ΚΡΑΤΟΣ της άλλης χώρας, του άλλου έθνους, υπερασπίζονται τον πολιτισμό του αλλοεθνικισμού και τον ανθελληνικό ρατσισμό. Έτσι, το κείμενο της αυτονόητης υπεράσπισης των ανθρώπων του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου βρέθηκε πάλι μέσα στα «κρυμμένα» του ιντιμέντια ως τρολ, ως φασιστική, ρατσιστική, πατριαρχική, εθνικιστική προπαγάνδα. (https://athens.indymedia.org/hidden/1588432/)

Θέλω να προσθέσω στην επιστολή συμπαράστασης πως όσοι εκθέτουν τις εκδόσεις τους στο βιβλιοπωλείο και ειδικά οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές, οι ελευθεριακοί, οι αυτόνομοι, οι πάσης φύσεως αριστεροί, οι συνδικαλιστές βάσης, αυτοί έχουν μια παραπάνω ευθύνη να υπερασπίσουν αυτόν το χώρο που δέχεται επιθέσεις φρονηματισμού από το 1985. Ας προσέχουν ιδιαίτερα αυτοί που τελευταία εμβαπτίζονται στον αντι-ιμπεριαλισμό, διότι «πριν ξυπνήσεις πατριώτης έχεις ήδη κοιμηθείς αντι-ιμπεριαλιστής» σύμφωνα με μια πρώιμη αντίφα-απόφανση του ’90. Αυτοί κι όλοι οφείλουν να θυμηθούν ή να μάθουν για την επίθεση από τη φασιστική οργάνωση ΝΕΑ ΤΑΞΗ, το Μάρτιο του 1975 στο πρώτο αναρχικό βιβλιοπωλείο OCTOPUS PRESS που είχε ανοίξει ο Τεό Ρόμβος στην Κωλέττη και πως ένα πλήθος κόσμου το στήριξε από την επόμενη μέρα μεταξύ αυτών και τα μέλη της ΟΠΑ-Ρήξη. Γράφει ο ίδιος: «Από εκείνη την ημέρα, σα να λειτούργησε κάποιο είδος αλληλεγγύης και έμπρακτης συμπαράστασης, άρχισαν να συρρέουν εκατοντάδες άνθρωποι στο βιβλιοπωλείο της οδού Κωλέττη. Πολύ γρήγορα το Οκτόπους έγινε κοινωνικός χώρος και στέκι, κι αυτό που πάντα θεωρούσα πρώτιστο στη ζωή μου, να δημιουργώ ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες, πραγματώθηκε με τον καλύτερο τρόπο».

Οφείλω, επίσης, να αναφέρω ότι εκτός από δίωξη και τιμωρία κατά της διακίνησης ιδεών γενικότερα, η ενέργεια αυτή συνιστά επίθεση κατά ενός χώρου πολιτισμού που είναι μοναδικός στην Αθήνα-είναι γέφυρα ανθρώπων που έρχονται απλά να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους, χώρος ιδεών, ιδεολογικών συγκρούσεων. Είναι ο εναπομείνας πολιτισμός στην Αθήνα και μάλιστα στα Εξάρχεια.

Η προηγούμενη επιστολή μου, λοιπόν, ήταν σχόλιο που λογοκρίθηκε και αφορούσε επίθεση σε εκδήλωση του Άρδην στα Ιωάννινα. Κατάφεραν στο όνομα της αναρχίας και του Πουλιόπουλου και απαγόρευσαν την εκδήλωση μιας δημοκρατικής οργάνωσης που απλά λέει και δυσάρεστα-αυτονόητα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αναφέρεται σε δυσάρεστα αλλά πραγματικά γεγονότα μιας εθνικής ιστορικής αφήγησης που μετά τη δεκαετία του ’90 είναι απλά απαγορευμένη και δακτυλοδεικτούμενη ως εθνικιστική-ρατσιστική-φασιστική+… Μιας οργάνωσης επίσης η οποία δεν έχει μπλοκάρει ποτέ και καμιά εκδήλωση, σεβόμενη πάντα το γενικό πλαίσιο ελευθερίας διακίνησης των ιδεών. Συνθήκη που θα έπρεπε πρώτοι εμείς οι αναρχικοί να υπερασπίζουμε.

Το τσουτσούνι φάντασμα ξαναχτύπησε;

Τέτοιες μέρες;

Του Βαγγέλη Πισσία

Ποιος ο λόγος; Ποιος εξωθεί εντάσεις και γιατί; Να μη μιλήσουμε για την πρόκληση; Ή να μιλήσουμε καλύτερα, μήπως και πάρουμε μια κάποια απάντηση;

Να σπας βιτρίνες βιβλιοπωλείου στα Εξάρχεια εκ’ του ασφαλούς, με «καταδρομικές επιθέσεις!..», όπως με περισσή γελοιότητα αποκαλείς τη «δράση» σου, ξεκλέβοντάς την από σκηνή γνωστής ταινίας του Σαρλώ (the kid), να παριστάνεις τον τιμωρό του εθνικισμού, όταν εθνικισμό στη ζωή σου, ευτυχώς, δεν γνώρισες, εξόν από κάτι χρυσαυγήτικα κουρέλια που δεν τα πλησιάζεις, παράξενο αυτό, να ανεμίζεις την σημαιούλα του ανερμάτιστου ατομικισμού σου, να βάζεις κουκουλίτσα για να κρύψεις όχι το πρόσωπο αλλά το προσωπείο σου, όταν άλλοι πέφτουν στο χώμα αλλού, σε τόπους στεριανούς και θαλασσινούς, που εσύ δεν διάβηκες ποτέ και που ποτέ δεν σκέφτηκες να πατήσεις κατά εκεί το ποδαράκι σου..

Να αυτοσχεδιάζεις με άναρθρη και ανοϊκή γραφή πάνω σε έννοιες και νοήματα που αγνοείς, να μιλάς για το κουφάρι του αντιϊμπεριαλισμού, εσύ που δεν πατήθηκες ποτέ από ιμπεριαλιστική μπότα, που δεν μάτωσες, δεν έκλαψες, δεν τίποτα δηλαδή….

Που δεν γνώρισες την ισραηλινή ή την αμερικανική βία όπως την γνώρισαν εβραίοι και αμερικανοί υπερασπιστές των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, που σήμερα κατηγορούνται, όπως και άλλοι πολλοί, για αντισημιτισμό και αντιαμερικανισμό από το νεοναζιστικό ισραηλινό και το αμερικανικό αυτοκρατορικό κράτος. Γνωρίζεις ποια ήταν η Ρέϊτσελ Κόρυ, ποιος υπήρξε ο Ισραέλ Σαχάκ ή ο Μικάντο Βαρσάφσκι, ποιοι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι δημοσίευσαν έργα τους, ή τι έχουν γράψει για τα περί αντισημιτισμού ψελλίσματά σου, ο Φιλκενστάϊν, ο Τσόμσκυ, κ.ά. πολλοί, πιάνοντας μεταπολεμικά το νήμα από τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, όσο κι’ αν ιδεολογικές διαφορές και με αυτόν υπήρξαν;..

Του ιδίου γένους, φωτεινοί ωστόσο άνθρωποι όλοι αυτοί, εάν γνωρίζεις..

Γνωρίζεις, τέλος, ότι ελληνικός εκδοτικός οίκος που δημοσίευσε έργα γραμμένα σε ελληνικές φυλακές, ήταν ο τελευταίος στόχος σου; Τι σε έσπρωξε άραγε προς τα εκεί;

Η επίθεση στο «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» είναι πράξη φασιστική!

Προσοχή, προσοχή! Στα Εξάρχεια κυκλοφορούν φασίστες και όχι αναρχικοί!

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)

«Υπάρχουν όμως και κάποιες/οι που δεν ξεχνούν. Για εμάς, τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς. Δε χωράμε στην εθνική ενότητα, δε συμπαθούμε κανένα πατριώτη, δε θέλουμε την εθνική σας αφήγηση, αυτό που θέλουμε είναι να σας κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη, και να σας τσεκουρώσουμε τα εθνικά σας όνειρα. Γι’ αυτό, επιλέξαμε στις 31/5/2018 να επιτεθούμε καταδρομικά και να «ανακαινίσουμε» τη βιτρίνα του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου.»

Όταν στις 31 Γενάρη του 2006 μια μικρή ομάδα  αναρχικών συντρόφων αποφασίσαμε να εκφράσουμε την διαφωνία και την απέχθειά μας για το σίχαμα του ψευτοαναρχικού κουφαριού που ξυλοκόπησε τον (τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ) Χρήστο Πολυζωγόπουλο και τον Σάββα Ρομπόλη στην οδό Ναυαρίνου στα Εξάρχεια,μοιράσαμε μια προκήρυξη έξω από το νοσοκομείο που νοσηλευόταν χτυπημένος άγρια ο Πολυζωγόπουλος και στην οποία γράφαμε με δύο σειρές κείμενο πώς «ΔΕΝ υπάρχει αναρχοφασισμός,υπάρχει αναρχία και φασισμός και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του για αυτήν την ΑΛΗΤΕΙΑ που διαπράχθηκε».

Από τότε κύλησε αρκετό παρόμοιο «νερό δηλητήριο» στον μύλο του Φασισμού στα Εξάρχεια αποδεικνύοντας πώς η Αναρχική ηθική και ευγένεια  που σέβονται την ανθρώπινη ζωή και την άλλη άποψη ΔΕΝ κατοικούν πλέον στην περιοχή! Έχω αναφερθεί αρκετές φορές σε αυτή την Αθλιότητα, Ντροπή και Βαρβαρότητα που υποδύεται τον «αναρχικό» και τον «αντιεξουσιαστή» για να νομιμοποιήσει και να επιβάλλει την εμμονή του, ένα καθεστώς «απόλυτης και μόνης αλήθειας» στην γειτονιά των Εξαρχείων (που έχει Ιστορία που δεν την έχουν γράψει ανεγκέφαλοι και τραμπούκοι),για να κάνει θεσμό το δόγμα του Φασισμού «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας»!

Το (νεο)φιλελεύθερο «μαντρί» και η αντισυστημική ψήφος- Σταύρος Λυγερός

Τα γεγονότα είναι πολλά και πεισματάρικα για να τα αγνοήσουμε. Η φιλελεύθερη συναίνεση που κυριάρχησε στη Δύση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κλυδωνίζεται. Η Δύση δεν βρίσκεται στο 2007, παρότι οι άρχουσες ελίτ έχουν την τάση να διαβάζουν τα γεγονότα λες και βρισκόμαστε πριν την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης. Γι’ αυτό και συνήθως διαψεύδονται, γεγονός που τραυματίζει την αξιοπιστία τους. Δεν τους είναι, άλλωστε, εύκολο να χωνέψουν το γεγονός ότι το μέχρι πριν μερικά χρόνια χειραγωγημένο ακροατήριό τους έχει περιέλθει σε κατάσταση εκλογικής ημιανταρσίας. Η αντισυστημική ψήφος στην Ιταλία το αποδεικνύει.

Η αντισυστημική ψήφος συνήθως είναι βουβή. Ακολουθεί υπόγειες διαδρομές. Ειδικά όταν προέρχεται από μικρομεσαίους νοικοκυραίους με μάλλον συντηρητική ιδεολογία που δεν έχουν συνηθίσει να κάνουν πολιτικό θόρυβο, όπως οι δεδηλωμένοι αριστεροί και οι αμφισβητίες των κοινωνικών κινημάτων. Πριν 12 χρόνια θα ήταν αδιανόητο ο Σάντερς, ένας σοσιαλιστής από το μικρό και ασήμαντο Βερμόντ, να διεκδικούσε με αξιώσεις το χρίσμα των Δημοκρατικών από την Κλίντον. Και βεβαίως θα ήταν αδιανόητο ένας τύπος όπως ο Τραμπ να είχε εκλεγεί πρόεδρος.

Θα είχε μικρότερη σημασία εάν επρόκειτο για αμερικανική ιδιαιτερότητα. Πρόκειται, όμως, για φαινόμενο που απλώνεται σ’ όλη σχεδόν τη Δύση. Το Brexit μπορεί να πάτησε στον παραδοσιακό βρετανικό ευρωσκεπτικισμό, αλλά πήγασε από την ίδια μήτρα που τροφοδοτεί και την Ακροδεξιά και κάποια αριστερά ή ιδιότυπα κόμματα, τα οποία αλλάζουν τον παραδοσιακό πολιτικό χάρτη στη Δύση.

Με αριστερό ή ακροδεξιό πρόσημο

Λάκης Προγκίδης: «Υπό την παπαδιαμαντικήν δρυν»

Του Σπύρου Κουτρούλη από την Ρήξη φ. 144

Ανάμεσα στην παράδοση και την πρόοδο ο Παπαδιαμάντης μας δίνει την λύση: «Η παράδοση δεν είναι κρησφύγετο. Είναι το βασίλειο της ελευθερίας μπροστά στη σκλαβιά της εξέλιξης, στην οποία υποκύπτουμε πια εθελούσια έως και μετά χαράς»…

Για όσους συγκινούνται από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, όσοι θεωρούν ότι το έργο του είναι ό,τι το πιο σημαντικό έχει γραφτεί στη γλώσσα μας, το δοκίμιο του Λάκη Προγκίδη μας παρέχει έναν δρόμο, έναν τρόπο για να κατανοήσουμε όχι μόνο την αισθητική αξία του, αλλά και τις σημασίες που έχει σήμερα. Δεν είναι το πρώτο δοκίμιο του Λάκη Προγκίδη με θέμα τον αγαπημένο Σκιαθίτη. Έχουν προηγηθεί άλλα, που όμως έχουν μια ευρύτερη σκόπευση, αφού αναφέρονται σε συγγραφείς όπως ο Βοκκάκιος και ο Ραμπελαί, παρότι ο Παπαδιαμάντης είναι μια σταθερή αναφορά του. Ο Προγκίδης είχε μια σκληρή και οδυνηρή εμπειρία, αφού νέος, συνελήφθη από τη δικτατορία ως μέλος του «Ρήγα Φεραίου». Στο Παρίσι που κατέφυγε, συμμετείχε στον κύκλο του Κ. Καστοριάδη και, κατά κάποιον τρόπο, υπήρξε μαθητής του.

Όμως οι εμπειρίες του με το έργο Α. Παπαδιαμάντη τον συνοδεύουν από μικρό. Ως πρόσκοπος του Βόλου, ένα καλοκαίρι στη Σκιάθο, σε ένα υποβλητικό περιβάλλον ακούει και διαβάζει τη βασιλική δρύ. Στη συνέχεια, στα δεσμωτήρια της δικτατορίας, θα ζητήσει να διαβάσει Α. Παπαδιαμάντη ένας συγκρατούμενος. Έτσι θα τον ξαναθυμηθεί. Θα διαβάσει το Καμίνι, τη Σταχομαζώχτρα, το Μυρολόγι της φώκιας και όλο το υπόλοιπο έργο. Το διάστημα εκείνο θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για πολλούς λόγους: «Βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο μ’ έναν κόσμο ο οποίος, ενώ διατεινόταν ότι ήταν ο γνήσιος προστάτης της ελληνοχριστιανοσύνης, στην ουσία δεν ήταν παρά ο νεκροθάφτης της» (σελ. 62). Εκεί θα διαπιστώσει τον αμφίσημο χαρακτήρα της παράδοσής μας: «Την κοίταζα από τη μεριά της χούντας: πτώμα. Την κοίταζα από τη μεριά του κυρ Αλέξανδρου: άνθιζε, ευδοκιμούσε» (σελ. 129). Αλλά, και για να επιστρέψει στον θεωρητικό της λογοτεχνίας, συμπεραίνει: «Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι το μυθιστόρημα το «έφερε» στην Ελλάδα ο Παπαδιαμάντης’»(σελ. 134).

Χρήστος Τσολάκης: η ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Μια εντυπωσιακή ομιλία του αείμνηστου Χρήστου Τσολάκη για την ελληνικότητα της Μακεδονίας στη Σχολή Γονέων Κατερίνης, τον Φεβρουάριο του 2012.

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στη σοβαρότερη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, πολύ σοβαρότερη από την Τουρκία, τείνει να εξελιχθεί ο βαθμός υποτέλειας κυβερνητικών στελεχών, του πολιτικού συστήματος, θυλάκων στο κράτος και σεβαστού τμήματος των συμβατικών και κοινωνικών μέσων στη χώρα. ‘Όχι μόνο προς τους οικονομικούς Νταβατζήδες μας, αλλά και προς τους Γεωπολιτικούς, δηλαδή τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ.

Η αποδόμηση του ελληνικού κράτους-έθνους είναι η πραγματική επιδίωξη του προγράμματος που εφαρμόζεται εντατικά στη χώρα μας από το 2010 και στην πραγματικότητα από πολύ νωρίτερα. Είναι ένα πρόγραμμα που σχεδίασε το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, ενέκριναν οι ΗΠΑ δια του ΔΝΤ και εφήρμοσαν η Γερμανία και η ΕΕ.

Αυτό το σχέδιο περνάει τώρα από την οικονομία στο στάδιο αφαίρεσης από τον ελληνικό λαό της σκληρής κυριαρχίας και των μη οικονομικών μορφών εθνικής ισχύος. Ήδη λεηλατημένη και οικονομικά κατεστραμμένη η Ελλάδα έχει υποστεί εξαιτίας της πανωλεθρίας του 2015 και του τρόπου που την χειρίστηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, βαρύτατο ηθικο-ψυχολογικό πλήγμα. Χτυπήθηκε η ίδια η πεποίθηση του έθνους ότι μπορεί να διαθέτει δικό του κράτος, μπορεί να διαφεντεύει τον τόπο του. Εξ ου και είναι σαν ζόμπι οι άνθρωποι στον δρόμο και στο μετρό, εξ ου και δεν αντιδρά σχεδόν κανείς και για τίποτα, και γι’ αυτό τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για τους εχθρούς της Ελλάδας να αρχίσουν να της αρπάζουν τα στοιχεία σκληρής κυριαρχίας και ότι απέμεινε από την εθνική της ισχύ.

«Προοδευτικό κοινωνικό μέτωπο»: Η κίνηση απελπισίας Τσίπρα-Μπουτάρη

Άρθρο του Γ. Ρακκά, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Τύπος της Θεσσαλονίκης στις 02.06.2018

Η εκλογική νίκη του Φρανσουά Ολλάντ το 2012, που του εξασφάλισε μια ταραχώδη και κατά πάρα πολλούς αποτυχημένη θητεία, καθώς ο Ολλάντ εξελίχθηκε στον πιο αντιδημοφιλή πρόεδρο στην πρόσφατη ιστορία της Γαλλίας, στηρίχθηκε εν πολλοίς σε μια στρατηγική που παρήγαγαν οι Bruno Jeanbart και Olivier Ferrand της «δεξαμενής σκέψης» Terra Nova που πρόσκειται στο σοσιαλιστικό κόμμα. Σύμφωνα με αυτήν, επειδή τα λαϊκά στρώματα έχουν εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, το νέο της προφίλ θα πρέπει να αναφέρεται σε μια νέα κοινωνική συμμαχία που να απηχεί περισσότερο στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης: Γάλλοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδημάτων που απασχολούνται στην «νέα οικονομία», εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές μειονότητες, ευκατάστατες γυναίκες, νεολαία. 

Αυτή η εκλογική βάση, έλεγαν οι στρατηγικοί σύμβουλοι του τέως Γάλλου προέδρου, πόρρω απέχει από το να συστήνει μια κοινωνική πλειοψηφία, δημιουργεί ωστόσο ένα «επιδραστικό προφίλ» ικανό να την πετύχει.

Η συνέχεια είναι γνωστή: Η παγκοσμιοποιητική πολιτική που εξέφραζε αυτή η συμμαχία, ξένη και μάλιστα εχθρική προς τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, θα οδηγήσει την προεδρία Ολλάντ από ναυάγιο σε ναυάγιο, προκαλώντας την αντανακλαστική, κατά κράτος επικράτηση της Μαρίν Λεπέν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, εκείνα που κάποτε ψήφιζαν την παλαιά σοσιαλδημοκρατία πριν αυτή υποκύψει στον «τρίτο δρόμο».

Οι ίδιες πάνω – κάτω εξελίξεις, θα σφραγίσουν την πρόσφατη πολιτική ζωή στην Βρετανία, που από την παντοδυναμία Μπλερ έφτασε σε μερικά χρόνια στο Brexit, στην Ιταλία του άλλοτε δημοφιλούς Ματέο Ρέντζι κ.ο.κ.

Αυτήν ακριβώς την δοκιμασμένη, άκρως αποτυχημένη, κοινωνικά (και εθνικά για την Ελλάδα απ’ ό,τι δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων) επικίνδυνη συνταγή επιχείρησαν να λανσάρουν τις προάλλες ο Αλέξης Τσίπρας με τον Γιάννη Μπουτάρη στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης.

Εκμεταλλευόμενοι το περιστατικό ξυλοδαρμού του τελευταίου την 19η Μαΐου, προσπάθησαν να κάνουν ρελάνς, και να διασκεδάσουν το τοπίο της γενικευμένης αποδόμησης που προκάλεσε η ίδια τους η πολιτική σε πανεθνικό και τοπικό επίπεδο αντίστοιχα, μιλώντας για ένα… «αντιφασιστικό προοδευτικό και δημοκρατικό μέτωπο».

Ποιο είναι το περιεχόμενό του, όμως; Εκείνο ακριβώς που υπονομεύει ως πολιτική την δημοκρατία, την συνοχή και την κυριαρχία της χώρας σήμερα καθιστώντας τις διακηρύξεις τους μια επικοινωνιακή φούσκα του συρμού.

Πράγμα που είναι εύκολο να το παρατηρήσει κανείς στα πεπραγμένα της τελευταίας θητείας Μπουτάρη στον Δήμο της Θεσσαλονίκης. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της;

ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ·ΣΑΒΒΑΤΟ, 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Τα κορίτσια σπάνε εύκολα. Τα μικρά κορίτσια σπάνε εύκολα. Όπως και τα μικρά αγόρια σπάνε εύκολα. Όπως η τεντωμένη χορδή ενός βιολιού σπάει εύκολα στα χέρια ενός άγαρμπου που περνιέται για δεξιοτέχνης. Τα μικρά παιδιά είναι οι τεντωμένες χορδές μιας μουσικής που γυρεύει να ακουστεί. Μια μουσική που ζητάει να υπάρξει. Κι εσύ μπορεί να κοιτάς, ίσως και μετά από χρόνια, απορημένος και να αναρωτιέσαι τι της έκανες, τι του έκανες, τι έκανες σ’ αυτό το παιδί. Δεν ήταν δίκαιο. Στ’ αλήθεια δεν ήταν καθόλου δίκαιο. Ήταν μονάχα ένα ανυπεράσπιστο μικρό βιολί, που έτρεχε τρομαγμένο να κλειστεί μέσα στη σάρκινη θήκη του. Το φως του ήταν ακόμη τόσο λαμπερό. Και όμως έμοιαζε να μην σε νοιάζει καν. Πήρες την καρδιά αυτού του μικρού κοριτσιού και το ανάγκασες να μεγαλώσει τόσο γρήγορα. Έπιασες με τα δυο σου χέρια αυτό το μικρό βιολί και το τράβηξες, από τα πόδια ως το λαιμό, όσο έφτανε ο θυμός σου. Κι’ όμως δεν υπήρχε κανένας λόγος να μεγαλώσει. Γιατί κανείς δεν βιάζεται να μεγαλώσει.

Κι’ έτσι τώρα λέξεις όπως «αθωότητα», λέξεις όπως «τρυφερότητα», δεν σημαίνουν τίποτα πια. Μονάχα «άφησε με ήσυχη». Λες και από τη γδαρμένη «αθωότητα» άφησες πίσω μονάχα το «α». Κι από την αρπαγμένη «τρυφερότητα» ξέμεινε μονάχα το «φ». Κάπως, κουτσά στραβά, οι φωνές του πόνου γέννησαν τα υπόλοιπα φωνήεντα. Και το «ήσυχη» φάνηκε σαν μια λύση της στιγμής. Έτσι, έμεινε μονάχα ένα οργισμένο «Άφησε με ήσυχη».

«Auto da fe»

Αλέκος Μιχαηλίδης

Στις 10 Μαΐου 1933, στην πλατεία μπροστά από το Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, 20.000 βιβλία ρίχτηκαν στην πυρά. Βιβλία του Φρόυντ, του Μαν, του Τουχόλσκι, του Κάουτσκι, του Μπρεχτ, του Κέστνερ, του Ρεμάρκ, του Τσβάιχ έγιναν στάχτη από τους ναζί σε μια νέα ιερά εξέταση. Μέχρι τις 11:00 το βράδυ ο πολιτισμός αυτής της χώρας έγινε κάρβουνο και το επαναλαμβανόμενο «άουτο ντα φε» προχωρούσε σε είκοσι ακόμα πόλεις της Γερμανίας. «Ιδιαίτερα λόγια προφέρθηκαν πριν ριχθούν στη φωτιά», θα ειπωθεί. Τόσα χρόνια μετά, το «άουτο ντα φε» επιβιώνει και ο φασισμός εξαπλώνεται στα μυαλά χουλιγκάνων, οι οποίοι οπλισμένοι με σφυριά έσπασαν την Πέμπτη τη βιτρίνα του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου στα Εξάρχεια. «Ιδιαίτερα λόγια προφέρθηκαν» μετά το χτύπημα: «Δε χωράμε στην εθνική ενότητα, δε συμπαθούμε κανένα πατριώτη, δε θέλουμε την εθνική σας αφήγηση, αυτό που θέλουμε είναι να σας κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη και να σας τσεκουρώσουμε τα εθνικά σας όνειρα». Υπερασπιζόμενοι την παγκοσμιοποίηση και μια περίεργη υπέρβαση των ταυτοτήτων προς όφελος του ατομοκεντρισμού που οι ίδιοι περιφρουρούν, οι νέοι γκεμπελίσκοι ξεστομίζουν διάφορα: Για το Άρδην, τον Καραμπελιά, τον πατριωτισμό, τον αντιιμπεριαλισμό. Για να πείσουν –τους εαυτούς τους– για την αντισυμβατικότητα υπογράφουν «Πρακτόρισσες 315» και «πάντα ανθελληνίδες» εκπροσωπώντας τάχα το γυναικείο αντιεξουσιαστικό κίνημα. Τα ίδια άτομα, που είδαν στη βιτρίνα του Μήτσου όλα εκείνα που απεχθάνεται η παγκοσμιοποίηση, δεν θα σήκωναν το δακτυλάκι τους ενάντια στον εθνικισμό του Ερντογάν, στην κατοχή της Κύπρου, στον νέο φασισμό που βρυχάται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από τα Εξάρχεια. Θα τολμούσαν μόνο να σπάσουν τη βιτρίνα και, σαν νέα Ες-Ες, να κάψουν τα 20.000 βιβλία που έχει εντός του το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο.

Who gives a shit… Fake news και ορθός λόγος-Γιώργος Παπαϊωάννου

Το θέμα των «fake news» έχει την τιμητική του, μετά την επίθεση που δέχτηκε στη Θεσσαλονίκη ο Γ. Μπουτάρης. Ο δήμαρχος εμφανίζεται, σε ένα βιντεάκι που έγινε «viral», να λέει στα αγγλικά για τον Κεμάλ Ατατούρκ:

«Ήταν ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας. Έκανε πολλές αλλαγές στην Τουρκική Δημοκρατία. Χέστηκα (I don’ t give a shit) αν σκότωσε ή όχι Έλληνες ή οτιδήποτε. Αλλά ξέρω ότι οι Τούρκοι αγαπούν τον Κεμάλ Ατατούρκ…».

Αμέσως, πλήθος «έγκυρων» ΜΜΕ, εφημερίδων και ιστοσελίδων, εμφάνισαν την είδηση σαν «fake news» και απέδωσαν στη διασπορά τέτοιου είδους ειδήσεων τη βίαιη συμπεριφορά ακραίων ομάδων ή και του «ετερόκλητου όχλου» κατά των πολιτικών.

Τα κόμματα, επίσης αναφέρθηκαν σε αυτή τη «μάστιγα» στις ανακοινώσεις τους, ενώ και ο ίδιος ο Μπουτάρης στην πανηγυρική του ομιλία μετά τα γεγονότα, δήλωσε στο δημοτικό συμβούλιο: «Να αφήσουμε τον λαϊκισμό, την καπηλεία αυτή, τα fake news, είναι αυτά που υποθάλπουν τον φασισμό».

Ο στρουθοκαμηλισμός της ιταλικής Αριστεράς - Δημήτρης Δεληολάνης

 

Στις 28 Μαΐου, την ημέρα που ο υποψήφιος πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε παρέδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και πριν προκύψουν οι μεταγενέστερες εξελίξεις, το αριστερό κόμμα «Ελεύθεροι και Ίσιοι» εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία διατυπώνει την υποστήριξη του προς τον πρόεδρο Σέρτζο Ματαρέλα: «Το Σύνταγμα αποτελεί κοινό αγαθό όλων των πολιτών: Η Λέγκα και το Κίνημα 5 Αστέρων το υπερασπίζονται όταν τους συμφέρει, όχι εμείς. Εμείς το υπερασπιστήκαμε στο συνταγματικό δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου 2017, όπως το υπερασπιζόμαστε και σήμερα».

Στη συνέχεια το κείμενο μιλά για «άθλιες επιθέσεις» και για «απειλές» της «Λέγκας» και του Κινήματος 5 Αστέρων εναντίον του Ματαρέλα, προς τον οποίο οι Iταλοί αριστεροί εκφράζουν την «αλληλεγγύη» τους! Το κόμμα «Ελεύθεροι και Ίσοι» είναι ό,τι έχει απομείνει από την ιταλική Αριστερά. Συγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2017, όταν τα στελέχη που αποσχίστηκαν από το «Δημοκρατικό Κόμμα» του Ρέντσι συγχωνεύτηκαν με το κόμμα «Ιταλική Αριστερά» του Νικόλα Φραντογιάννι.

Στις εκλογές της 4ης Μαρτίου 2018 επικεφαλής του ψηφοδελτίου τοποθετήθηκε ο Πιέτρο Γκράσο, απερχόμενος πρόεδρος της Γερουσίας και πρώην επικεφαλής της ειδικής εισαγγελίας καταπολέμησης της Μαφίας. Στις εκλογές το κόμμα δεν πήγε καλά: μόλις που κατάφερε να εξασφαλίσει το 3,3% ώστε να μπει στο Κοινοβούλιο με 14 βουλευτές και 4 γερουσιαστές.

Η υποστήριξη της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στις παρεμβατικές (ίσως και αντισυνταγματικές) ενέργειες του Ιταλού προέδρου δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Το ίδιο το αναιμικό του εκλογικό αποτέλεσμα δίνει μια πρώτη εξήγηση. Πολλοί αριστεροί ψηφοφόροι αρνήθηκαν να ψηφίσουν ένα κόμμα που περιλάμβανε πρώην στελέχη του «Δημοκρατικού Κόμματος», όπως τον πρώην γραμματέα Πιερλουίτζι Μπερσάνι και τον πρώην πρωθυπουργό Μάσιμο Ντ΄Αλέμα. Όλα αυτά τα στελέχη είχαν υπερψηφίσει τους νόμους λιτότητας της κυβέρνησης Ρέντσι.

Οργή για την δολοφονία της Ραζάν Αλ-Νατζάρ!

Ήταν μόλις 21 χρονών εκτελέστηκε έχοντας γυρισμένη την πλάτη

Η μάρτυρας Ραζάν Αλ-Νατζάρ δολοφονήθηκε από Σιωνιστές ελεύθερους σκοπευτές,με σφαίρα στο στήθος σε περιοχή ανατολικά της Χαν Γιουνές την στιγμή που επιχειρούσε να βοηθήσει τραυματισμένους διαδηλωτές στα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας με το Ισραήλ.

Η Ραζάν δεν αποτελούσε κάποιους είδους απειλή για τις δυνάμεις κατοχής, ο ρόλος της ήταν απλά να φροντίζει τους τραυματίες στις διαδηλώσεις στα σύνορα της Γάζας με το Ισραήλ. Η δολοφονία της ήρθε να αναδείξει για άλλη μία φορά την χωρίς προηγούμενο φρίκη που βιώνουν καθημερινά οι Παλαιστίνιοι από την Σιωνιστική κατοχή, μεγαλώνοντας την λίστα με τους μάρτυρες οι οποίοι βρίσκονται στο σημείο των διαδηλώσεων κάνοντας καταγραφή των γεγονότων ή παρέχουν νοσηλευτική φροντίδα.

Η οργή, η οδύνη και η αγανάκτηση από αυτή την στυγερή δολοφονία που διέπραξε η Σιωνιστική Κατοχή είναι τεράστια. Ξέρουμε πως και αυτό το έγκλημα πολέμου θα μείνει ατιμώρητο, με τους διεθνείς οργανισμούς να κλείνουν για άλλη μία φορά τα μάτια βγάζοντας στην καλύτερη κάποιες αναίμακτες ανακοινώσεις καταδίκης,

Η μάρτυρας Ραζάν Αλ-Νατζάρ όπως όλοι οι υπόλοιποι μάρτυρες της Παλαιστίνης και της παλαιστινιακής αντίστασης για να δικαιωθούν και να μην πάει χαμένη η θυσία τους, θα πρέπει από εκεί πάνω που βρίσκονται, να ξαναδούν την πατρίδα τους και πάλι ελεύθερη. Για να συμβεί αυτό, ο καθένας από εμάς θα πρέπει να κατανοήσει το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται στην περιοχή και να συμβάλλει με ενεργό τρόπο για να βάλει τέλος στην αδικία.

Ποιός πλαστογράφησε το μνημόνιο, πώς το έπραξε, και γιατί!

.

Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη.

Με το πολιτικό σλόγκαν το αρχαίο «Σώζειν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία η κυβέρνηση Παπανδρέου υπογράφει όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση – Μέρος 3ο επί του Δημοσίου Χρέους – την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης την 10η Μαΐου 2010.

Ήτοι, της δανειακής σύμβασης των € 110 δις του Α’ Μνημονίου που είχε προσυμφωνηθεί με τις ευρωπαϊκές αρχές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πριν την επίσημη εφαρμογή του προγράμματος. Έτσι επήλθε η απεμπόληση της εθνικής ανεξαρτησίας, η κατεδάφιση της οικονομίας και η σταδιακή ουσιαστική υποδούλωση και φτωχοποίηση της Ελλάδος. Το πρώτο επίσημο έγγραφο της Συμφωνίας της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση που οδήγησε στο Α’ Μνημόνιο είναι η Δήλωση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ της 25ης Μαρτίου του 2010.1

Η Δήλωση προσαρτήθηκε στο ν. 3845 της 6ης Μαΐου μεταφρασμένη στα ελληνικά, αλλά το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο κατά μυστηριώδη τρόπο απουσίαζε ολοσχερώς από το νόμο. Αξίζει λοιπόν να προσέξουμε τη μεθόδευση των Ελλήνων πολιτικών. Ο ίδιος νόμος ενώ εμπεριέχει αυτούσιο το κείμενο της Δήλωσης της 11ης Απριλίου 2010 για τη στήριξη της Ελλάδος από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης στα ελληνικά και στα Αγγλικά, το αυθεντικό αγγλικό κείμενο της Δήλωσης των Αρχηγών Κρατών δεν υπάρχει στο νόμο που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή!

Ο λόγος της μη ενσωμάτωσης του εγγράφου στο ν.3845 είναι σοβαρός, διότι αλλοιώθηκε η έννοια ενός σημαντικού αγγλικού όρου… στη μετάφραση και παραπληροφορήθηκε όχι μόνο η ελληνική κοινωνία, αλλά και τα διεθνή ΜΜΕ.

Παίζουν… τυφλόμυγα με το Μακεδονικό - Και δεύτερο άδειασμα Κοτζιά

Η άρνηση του προέδρου των Σκοπίων, Γκιόργκε Ιβάνοφ, να αποδεχθεί λύση στο ονοματολογικό για συνολική χρήση (erga omnes) έβγαλε από τη δύσκολη θέση την κυβέρνηση που είχε περιπλακεί σε ένα ακόμη ψέμα.

Διέρρεε ότι είχε κλείσει η συμφωνία και το μόνο που απέμενε ήταν το περίφημο τηλεφώνημα του Αλέξη Τσίπρα προς τον Ζόραν Ζάεφ και το ραντεβού στις γραφικές Πρέσπες, για να ολοκληρωθεί το άνισο ειδύλλιο μεταξύ των δύο χωρών.

Ο κ. Κοτζιάς με καπλάζουσα φαντασία είχε σκιαγραφήσει το ρομαντικό σκηνικό δηλώνοντας ότι ονειρεύεται την υπογραφή αυτής της συμφωνίας σε ένα σημείο στα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, σε μια ωραία γιορτή. Συνάμα με… ιδεατό ανθρωπισμό δήλωνε ότι «μέσω της επίλυσης της ονομασίας θα εμβαθύνουμε την συνεργασία μας σε όλα τα πεδία της πολιτικής. Από την συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων μέχρι την συνεργασία μεταξύ των πανεπιστημίων, και την συνεργασία των κοινωνιών» (μόνο πανανθρώπινη αγάπη και ειρήνη δεν ευχήθηκε).Την ίδια στιγμή στο Μαξίμου «δαγκώνονταν» (κι όχι μόνο), και αυτό όχι επειδή – όπως ερμηνεύτηκε από κάποιους – πήρε τη δόξα από τον Τσίπρα γιατί ήθελε να αναγγείλει αυτός την συμφωνία. Απλώς γνώριζαν ότι καμιά συμφωνία δεν είχε επιτευχθεί. Γι’ αυτό και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δήλωνε μεν ότι «βρισκόμαστε στην τελική ευθεία», αλλά συμπλήρωνε ότι «κανείς δεν μπορεί να προεξοφλεί το αποτέλεσμα σε μια τόσο πολύπλοκη διαπραγμάτευση». Και χθες το Μαξίμου απαντώντας στη ΝΔ διαβεβαίωσε ότι «μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμιά συμφωνία».

Κινητά Τηλέφωνα - Κινητός Θάνατος για Παιδιά και Ενήλικες

Γράφει ο Χρήστος Γεωργίου

Η χρήση του κινητού τηλεφώνου είναι ιδιαίτερα βλαπτική. 

Οι μη ιοντίζουσες Η/Μ ακτινοβολίες κινητής τηλεφωνίας, κινητών και ασύρματων τηλεφώνων, και του WiFi προκαλούν τις ακόλουθες κύριες δυσλειτουργίες στον άνθρωπο, και ιδιαίτερα στα περισσότερο ευάλωτα παιδάκια:

* Καρκινογενέσεις (γλοίωμα στον εγκέφαλο, σπάνιο σβάννωμα στην καρδιά κ.α.) καιπαιδική λευχαιμία.

* Βλάβες στο σπέρμα και το έμβρυο: Τα δεδομένα στο ερευνητικό πεδίο των αναπαραγωγικών οργάνων (όρχεις, σπέρμα, ωοθήκες, έμβρυο) είναι ιδιαίτερα σαφή ως προς τις επιβλαβείς συνέπειες. Ενδεικτικά, μέχρι τον Φεβρουάριο 2016 δημοσιεύθηκαν 130 μελέτες (57 και 73 σε αρσενικά και θηλυκά όργανα, αντιστοίχως), καθώς και 13 ανασκοπήσεις που καταλήγουν στα προαναφερθέντα συμπεράσματα βλαβών υψηλού δυνητικού κινδύνου.

* Διάτρηση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού: Αύξηση της διαπερατότητας του αιματοεγκεφαλικού φραγμού για την πρωτεΐνη λευκωματίνη (ερευνητική ομάδα του Σουηδού επιστήμονα Leif Salford), καθώς και βλάβες στους νευρώνες αρουραίων που εκτέθηκαν επί 2 ώρες σε Η/Μ ακτινοβολίες της κινητής τηλεφωνίας (π.χ. GSM 900 MHz).

* Επιπτώσεις στις λειτουργίες της καρδιάς και του αίματος: Η ακτινοβολία της κινητής τηλεφωνίας έχει επιπτώσεις στην καρδιακή λειτουργία υγιών ατόμων. Ενδεικτικά, προκαλεί ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό (ενδεικτική μελέτη του Ekici et al., 2016).

«H Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου»: Οι ανοικτοί λογαριασμοί της Τουρκίας με την Ιστορία

Το βιβλίο "H Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου». Πηγή: epontos.blogspot.com

Του Νίκου Μιχαηλίδη

Καθόλη την διάρκεια του Μαΐου, έτρεχε στους χώρους της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη η έκθεση αφιέρωμα στον ποντιακό Ελληνισμό του καθηγητή ιστορίας Κωνσταντίνου Φωτιάδη. Στα πλαίσια της έκθεσης πραγματοποιήθηκε και η παρουσίαση της τουρκικής έκδοσης του βιβλίου του εν λόγω ιστορικού, που αφορά στην τραγική ιστορία του ποντιακού Ελληνισμού των αρχών του 20ου αιώνα. Τίτλος του βιβλίου είναι «H Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» και εκδότης είναι ο τουρκικός οίκος Belge. Η μετάφραση στα τουρκικά έγινε από τον Ατίλα Τουιγκάν. 

Ομιλητές στην παρουσίαση, εκτός από τον συγγραφέα, ήταν και ο εκδότης Ραγκίπ Ζαράκογλου και ο Ταμέρ Τσιλινγκίρ. Ο δεύτερος είναι ένας ακτιβιστής και συγγραφέας από την Τραπεζούντα της βορειοανατολικής Τουρκίας, ο οποίος, αφού φυλακίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς του στρατηγού Εβρέν την δεκαετία του 1980, δραπέτευσε και ζει ως πολιτικός εξόριστος στην Ελβετία. Ο εκδότης κ. Ζαράκογλου είναι γνωστός αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική Τουρκία.

Ο εκδοτικός του οίκος έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των προοδευτικών Τούρκων πολιτών ως ένας φάρος ιδεών και όαση δημοκρατικού διαλόγου. Έχει δεχθεί επιθέσεις από κύκλους της τουρκικής ακροδεξιάς, αλλά συνεχίζει απτόητος να ενημερώνει την τουρκική κοινή γνώμη με εκδόσεις για ευαίσθητα θέματα. Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί και με το ακανθώδες ζήτημα της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου.

Το βιβλίο του καθηγητή κ. Φωτιάδη συμβάλει στον εμπλουτισμό της τουρκικής ιστορικής βιβλιογραφίας και συλλογικής μνήμης, αλλά και στην επαναφορά στη δημόσια συζήτηση ενός θέματος ταμπού για την Τουρκία. Πρόκειται για ένα ογκώδες έργο 640 σελίδων που στηρίζεται σε πολύ μεγάλο αριθμό πρωτογενών ιστορικών πηγών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΘΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ, Η ΖΗΜΙΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διερωτάται κανείς τι συμβαίνει με τον Πρωθυπουργό. Θέλει όντως να λύσει το μακεδονικό, τον έχουν πείσει ότι είναι προς το συμφέρον του, ή τον έχουν πάλι μπλέξει και δεν ξέρει πως να ξεφύγει;

Ο κ. Τσίπρας δεν καταλαβαίνει τις διεθνείς συνέπειες μιας τέτοιας πολιτικής, ούτε και τι θα του συμβεί αν εξακολουθήσει, μετά τους Πιστωτές, να κάνει και όλα τα χατήρια και των άλλων, ακόμα πιο επίφοβων Διεθνών Νταβατζήδων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ).

Καταλαβαίνει όμως άραγε, τουλάχιστο, τις εσωτερικές συνέπειες της πολιτικής του; Αμφιβάλλουμε πολύ και γι’ αυτό, διαβάζοντας το τι λέει ο ίδιος και οι λογογράφοι του, αλλά και τι γράφουν οι σύμβουλοί του, όπως ο πολύς κ. Βερναρδάκης (από τη Β’ Πανελλαδική στα Μνημόνια), που χαρίζει, σε ένα άρθρο του στην Εποχή, τους διαδηλωτές στη Δεξιά και την ‘Ακρα Δεξιά! Με τέτοια μυαλά, δεν είναι να απορεί κανείς για τις καταστροφές που συνέβησαν στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και με αυτές που συσσώρευσε στον ελληνικό λαό. Εν έτει 2018, ακόμα δεν έχουν καταλάβει στου Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου για ποιο λόγο έγιναν κυβέρνηση. Θα πέσουν κι ακόμα δεν θα το έχουν καταλάβει!

Καταρχήν, αν μπορούσε η Δεξιά και η Άκρα Δεξιά να κάνουν τέτοιες συγκεντρώσεις, θα κυβερνούσαν ήδη τη χώρα. Τι λένε εξάλλου οι δημοσκοπήσεις; ‘Ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρωθέντων στην Πλατεία Συντάγματος ψήφισαν ‘Όχι στο δημοψήφισμα του 2015. Αυτό που δεν ξέρουμε βέβαια, και που δεν μπορούν να μας πουν οι δημοσκοπήσεις, είναι τι ψήφισαν οι ίδιοι οι Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που προκήρυξε το δημοψήφισμα.

Ψήφισαν ‘Οχι το 2015 για τον ίδιο λόγο που πήγαν και στα συλλαλητήρια το 2018. Γιατί θέλουν τη χώρα τους πίσω. Γιατί νοιώθουν ότι θέλουν να τους πάρουν κι ότι έχει απομείνει από δαύτηνα. Με το να τους αποκαλεί ο Τσίπρας όχλο και το κόμμα του ακροδεξιούς και φασίστες, το μόνο που κάνει είναι να κόβει το κλαδί που πάνω του ακόμα μισοκάθεται, αλλά και να ευνοεί στην πραγματικότητα την άκρα δεξιά με το να της αποδίδει εμμέσως πατριωτικά εύσημα. Εκτός αν θέλει να το κάνει, νομίζοντας ότι θα «κόψει» από τη ΝΔ. Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.