Η αβάσταχτη ελαφρότητα των Τσίπρα-Κοτζιά

του Σταύρου Λυγερού  – 

Είναι από εθνικής απόψεως δραματικό ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μην έχει συνείδηση του τι ακριβώς εθνικά διακυβεύεται στο διπλωματικό μέτωπο του Μακεδονικού. Είναι αποκαλυπτική της κυβερνητικής ελαφρότητας η εξής φράση του: «Δεν είναι παράλογο να περιέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μία σύνθετη ονομασία είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων».

Για τον Τσίπρα, λοιπόν, είναι αδιάφορο εάν ο προσδιορισμός είναι γεωγραφικός ή χρονικός. Κι όμως, εκεί βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της ουσίας. Ο χρονικός προσδιορισμός (Νέα Μακεδονία) παραπέμπει στην Όλη Μακεδονία κι όχι σε Μέρος της. Κατά συνέπεια, αντί να ακυρώνει στην πραγματικότητα επικυρώνει τον Μακεδονισμό των Σκοπίων, το ιδεολόγημα του «διαμελισμένου μακεδονικού έθνους». Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν οι Σλαβομακεδόνες αφαιρέσουν τις αλυτρωτικές αναφορές από το Σύνταγμά τους, το ίδιο το όνομα του κράτους τους θα συντηρεί τον φαντασιακό αλυτρωτισμό τους.

Πολύ περισσότερο που το νέο όνομα είναι αμφίβολο εάν τελικώς θα είναι για όλες τις χρήσεις. Είναι πάντως ιδιαιτέρως θετικό ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι το όνομα που θα συμφωνηθεί πρέπει να είναι και η συνταγματική ονομασία. Διαφορετικά το «έναντι όλων» θα σημαίνει έναντι όλων των άλλων. Δηλαδή, μόνο για διεθνή χρήση. Και τότε πώς άραγε η Ελλάδα θα έπειθε τα εκατόν τόσα κράτη που έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα σαν «Μακεδονία» να αλλάξουν τη στάση τους και να την αναγνωρίσουν με το νέο όνομα;

Ακύρωση του Μακεδονισμού μέσω ενταξιακών διαπραγματεύσεων

του Νίκου Μιχαηλίδη  – 

Το θέμα της ονομασίας της FYROM επανήλθε δυναμικά στη δημόσια συζήτηση. Η ελληνική κυβέρνηση με δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών επιχειρεί να διατηρήσει κλίμα επίλυσης του προβλήματος. Η δημόσια καλλιέργεια αισιοδοξίας είναι μεν θετική, δεν θα πρέπει όμως να μας κάνει να χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι παρά την εκδήλωση επιθυμίας για επίλυση του ζητήματος εκ μέρους της νέας κυβέρνησης των Σκοπίων και κάποιες σχετικές δηλώσεις, ακόμα δεν έχουμε δει ουσιαστική αλλαγή στάσης. Με απλές δηλώσεις καλής θέλησης δεν επιλύονται τέτοια προβλήματα. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση επιχειρήσει να μπαλώσει το θέμα, θεωρώντας την ονομασία δευτερεύον ζήτημα, θα υποστεί τεράστια πολιτική φθορά και ανυπολόγιστες εκλογικές απώλειες και όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα.

Αν λάβουμε υπόψη και την απαξίωση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού λόγω της οικονομικής κρίσης και της κάκιστης διαχείρισής της, είναι δύσκολο να σκεφτούμε πως οι πολίτες θα πεισθούν από τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται. Τέτοια ζητήματα επιλύονται από ηγεσίες με μεγάλη πολιτική νομιμοποίηση και απήχηση, κάτι που αυτή την στιγμή δεν διαφαίνεται στη χώρα μας. Ούτε και στη γειτονική FYROM. Υπάρχει στην πατρίδα μας ένα τρομακτικό χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικού προσωπικού το οποίο πιθανόν θα ενισχυθεί.

Με …αποδομημένο Ήλιο της Βεργίνας το Φεστιβάλ Κινηματογράφου

 

Με νέο λογότυπο, έναν …αποδομημένο ήλιο της Βεργίνας εισέρχεται στο 2018 και τον 59ο χρόνο της «ζωής» του, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το γνωστό δεκαεξάκτινο αστέρι που κοσμούσε τους βασιλικούς τάφους των Αιγών, μειώνει στο λογότυπο του Φεστιβάλ κατά το ήμισυ τις ακτίνες του και γίνεται οκτάκτινο, αλλάζοντας  χρώματα ανά διοργάνωση.

Παρουσιάζοντας το νέο λογότυπο, στη διάρκεια της κοπής της πίττας του οργανισμού, η διευθύντρια Ελίζ Ζαλαντό σημείωσε ότι «το λογότυπο με το αστέρι της Βεργίνας δημιουργήθηκε το 1992» και ότι από τότε «υπήρξαν ενεργά διαφορετικά λογότυπα χωρίς όμως να έχουν γραφιστική σύνδεση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το κοινό να μπερδευτεί από τις διαφορετικές οπτικές ταυτότητες των διοργανώσεων».

«Υπήρξε ανάγκη για απλοποίηση τού λογοτύπου και ενίσχυση της ταυτότητας τού φεστιβάλ και έτσι αναθέσαμε σε γραφιστική ομάδα τη δημιουργία νέου λογοτύπου», πρόσθεσε η ίδια.

Όπως αναφέρουν οι δημιουργοί «το νέο λογότυπο του φεστιβάλ, το οποίο, όπως και το παλιό, έλκει την καταγωγή του από τον ήλιο/αστέρι της Βεργίνας, αποκτά κίνηση κι αυτή η κίνηση ενισχύει την εξωστρέφειά του. Γίνεται ένα σύμβολο πιο οργανικό, πιο φωτεινό, πιο αιχμηρό και πιο ευέλικτο, το οποίο θυμίζει το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής».

Αμοντάριστη η τελευταία συνέντευξη του Τζίμη Πανούση στο Reader.gr

Περί Μακεδονικού - Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Δύο αναφορές πριν 40 και πλέον χρόνια (1)

«Η Μακεδονία είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την εθνική μας οντότητα. Δεν το λέω για να δημιουργήσω αίσθημα ότι επίκειται κάτι, τίποτα δεν επίκειται, αλλά χρειάζεται να αναπτυχθεί μία πραγματικά ελληνική εθνική στάση, η οποία και τα συμφέροντά μας θα προστατεύσει και την πιθανότητα πολέμου θα εκμηδενίσει. Όσο πιο μαλακοί και συμβιβαστικοί είμαστε, τόσο δίνουμε τροφή για περαιτέρω διεκδικήσεις και απαιτήσεις»  Θεσσαλονίκη, 1975

«Στην επόμενη εικοσαετία το αργότερο θα εμφανισθεί το "Μακεδονικό πρόβλημα".  Ξεχάστε αυτό που σας είπα, αλλά θα με θυμηθείτε σε λίγα χρόνια» Πάτρα, 1976

Οι ανωτέρω δηλώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου σε δημοσιογράφους, από το βιβλίο του Κούλογλου Στ, Στα ίχνη του τρίτου δρόμου. ΠΑΣΟΚ 1974-1986, εκδ. Οδυσσέας, 1986, σελ. 81

Σχόλιο με αφορμή μια «κλασική» ανοιχτή επιστολή (2)

«Καλή παιδεία, εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του»

Οδυσσέας Ελύτης

«Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου.

Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία, εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του και μια κακή παιδεία, εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος».

«Λέμε και διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι ζούμε σ’ ένα χάος ηθικό. Κι αυτό, τη στιγμή που ποτέ άλλοτε η κατανομή των στοιχείων της υλικής μας ύπαρξης δεν έγινε με τόσο σύστημα, τόση στρατιωτική, θα έλεγα, τάξη, τόσον αδυσώπητο έλεγχο. Η αντίφαση είναι διδακτική. Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο ατροφεί. Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούν σε ενιαία μονάδα οι λαοί της Ευρώπης προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη του πολιτισμού μας. Οι αξίες μας, ούτε αυτές δεν αποτελούν μια γλώσσα κοινή».

Ο άνθρωπος που σκεφτόταν «μην τυχόν» (ΙΙ)

«Βλέπω τον εαυτό μου να πέφτει. Είναι σαν να πέφτω σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο, όπου θα είμαι για πάντα μόνη. Εκείνος με σπρώχνει σ’ αυτό το άθλιο υπόγειο, κι η πόρτα θα κλείσει πίσω μου, κι εγώ θα μείνω μόνη. Εντελώς μόνη. Για πάντα μόνη, σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο».

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Είναι η βιωμένη μαρτυρία μιας νέας γυναίκας εγκλωβισμένης στην Οριακότητα της ίδιας, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, που αποφεύγει τις στενές γνήσιες σχέσεις, προτιμώντας να είναι μόνη, παρά να υποστεί, γι’ ακόμη μια φορά, την απώλεια.

Ένας διαρκής Φόβος, με το Φ κεφαλαίο, αναζητά μανικά, σαν ένα ενσωματωμένο ραντάρ, την επιβεβαίωση της απώλειας του Άλλου. Ένας παπαγάλος στον ώμο είναι εκεί, συνοδεύει και υπενθυμίζει το «μην τυχόν».

Ακόμη και η ελάχιστη δυσαρέσκεια, η στιγμιαία δυσφορία, ερμηνεύεται ως ατράνταχτη απόδειξη της εγκατάλειψης. Μια κοινωνία ολόκληρη θα ανιχνεύσει μανιωδώς, θα επικρίνει λυσσαλέα, ακόμη και τα ήσσονα, θα εντοπίσει ελλείψεις και μόνον.Και σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, οι σχέσεις που συστήνουν εν τέλει την ίδια τη συλλογικότητα, θα εκπέσουν σε θυελλώδεις ρήξεις, θυελλώδεις συμφιλιώσεις, ξανά θυελλώδεις χωρισμούς, ξανά θυελλώδεις επαναβεβαιώσειςκαι φτου κι απ’ την αρχή. Μια ολόκληρη κοινωνία παγιδευμένη στο σπιράλ μιας, σχεδόν δεκαπεντάχρονης, ερωτικής σαχλαμάρας.

Από την αρχή κάθε σχέσης, η προσκόλληση στον Άλλο, από τα πολιτικά κόμματα μέχρι τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις, από τον Τσίπρα έως την «Ελληνίδα μάνα» κι από τον ΓΑΠ του 44% μέχρι την πιο συνηθισμένη «γκομενοκατάσταση» των πιτσιρικάδων, καλλιεργεί την εντύπωση της Απώλειας. Η κάθε σχέση, ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι ένα θερμοκήπιο «μην τυχόν».

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: Δραματικές οι εξελίξεις με την τεχνητή νοημοσύνη | Βίντεο

Αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα, Amazon Alexa, image search… η ζωή μας εμπλουτίζεται συνεχώς με «έξυπνους αλγόριθμους». Οι αλγόριθμοι γίνονται ολοένα εξυπνότεροι: καταλαβαίνουν τι λέμε, μαθαίνουν πράγματα για εμάς, μαθαίνουν ξένες γλώσσες, μαθαίνουν να ζωγραφίζουν και, γενικώς, μαθαίνουν. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτούς και τι πάει να πει «μαθαίνουν»;

Ο κ.Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο περίφημο αμερικανικό πανεπιστήμιο Μ.Ι.Τ και βραβευμένος με διεθνείς διακρίσεις καθώς μεταξύ άλλων έδωσε λύση στο άλυτο από το 1950 επιστημονικό ερώτημα του Τζων Νας.

Μίλησε ως προσκεκλημένος στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση γιά την επανάσταση στην τεχνητή νοημοσύνη και τις ποικίλες προεκτάσεις στην ζωή μας.

«Η ομιλία μου αφορά την τεχνητή νοημοσύνη και την πρόοδο που έχει κάνει τα τελευταία πέντε χρόνια η οποία είναι αξιοσημείωτη καθώς και για το τι περιμένουμε να δούμε την επόμενη πενταετία. Περιλαμβάνει όμως και διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα τα οποία προκύπτουν από την πρόοδο που έχει γίνει. Τα ερωτήματα αυτά έχουν να κάνουν με την τεχνητή νοημοσύνη» λέει κ. Κ.Δασκαλάκης.

«Τεχνητή νοημοσύνη ουσιαστικά είναι η τεχνολογία η οποία αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση μαθαίνει και γίνεται καλύτερη. Η εμπειρία από πρόοδο σε αυτόν τον τομέα ωστόσο έχει κάποιες προεκτάσεις που αφορούν το πως ο άνθρωπος μαθαίνει. Αυτές τις φιλοσοφικές προεκτάσεις θα ήθελα να τις συζητήσω, ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μαθαίνει».

Ελληνικά Εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (ντοκιμαντέρ)

Ελληνικά Εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (ντοκιμαντέρ)

Κων/νος Δασκαλάκης - Τεχνητή Νοημοσύνη

Κων Δασκαλάκης Τεχνητή Νοημοσύνη

Soros: Ο εθνικισμός έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία στον πλανήτη – Θα τον πολεμήσω

Ο George Soros επιτέθηκε για μία ακόμη φορά κατά των εθνικιστών και «έδειξε» τον Vladimir Putin πίσω από τις επιθέσεις εναντίον του 

Την ανάγκη καταπολέμησης του εθνικισμού ανέδειξε για μία ακόμη φορά ο δισεκατομμυριούχος κ. George Soros, σημειώνοντας πως πλέον η εν λόγω ιδεολογία «έχει κυριαρχήσει» τον πλανήτη.

«Πρόκειται για ένα déjà vu.

Η κυρίαρχη ιδεολογία στον κόσμο είναι τώρα ο εθνικισμός.

Εξαπλώνεται στην Ε.Ε. αλλά και τη Ρωσία», δήλωσε χαρακτηριστικά. 

Μιλώντας στους Financial Times, ο πασίγνωστος μεγαλοεπενδυτής αναφέρθηκε στις πρόσφατες επιθέσεις -κυρίως από την Ουγγαρία- εναντίον του ίδιου και του ιδρύματός του (Open Society Foundation, OSF), το οποίο δραστηριοποιείται σε 140 χώρες παγκοσμίως, παρέχοντας υποτροφίες σε διάφορα αναπτυξιακά έργα. 

Το ίδρυμα έχει δώσει περίπου 14 δισεκ. δολάρια από την ίδρυσή του, το 1979. 

Ο κ. Soros εκτιμά πως ο Ρώσος Πρόεδρος κ. Vladimir Putin βρίσκεται πίσω από πολλές από τις επιθέσεις εναντίον του. 

«Ο Putin δεν με συμπαθεί επειδή είμαι επικριτικός απέναντι στο ρωσικό καθεστώς».

Τον Οκτώβριο του 2017, η ουγγρική κυβέρνηση ξεκίνησε εθνική διαβούλευση για τον κ. Soros, κατηγορώντας τον ότι θέλει να διαλύσει τους συνοριακούς φράχτες και να ανοίξει σύνορα στους πρόσφυγες.

Ένας χειμαρρώδης Καργάκος, απλώνεται απ΄το Σκοπιανό ως τους Βάσκους στους 90,1fm

Πέτρος Ιωάννου

Καργάκος Σαράντος ιστορικός συγγραφέας και Πέτρος Ιωάννου στον ''Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή ''ακροβάτες τ'ονείρου''(16 .1.18)για το διαδίκτυο sportnews901.gr κάθε μέρα 10.10 - 11.11 μ.μ.

Η Οδύσσεια 3D Animation (Ελληνικοί Υπότιτλοι)

Γ. Καραμπελιάς: «Όχι» στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων (βίντεο)

Γιώργος Καραμπελιάς: «Το τελευταίο όπλο που απέμεινε στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων είναι το βέτο στην ένταξης του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποδεχθούμε τον όρο «Νέα Μακεδονία» που προτείνει ο Νίμιτς».

Ο κοινός παρονομαστής Αριστεράς και αγορών

του Γιώργου Κοντογιώργη  – 

Οι εξελίξεις από τη δεκαετία του 1980 και ο εμμονικός εναγκαλισμός της Αριστεράς με την ιδεολογία και το σύστημα του δυτικού Διαφωτισμού, αποκάλυψε πέραν από κάθε αμφιβολία το υπαρξιακό της πρόβλημα όσο και μια δομική αδυναμία να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Προσχώρησε στο δόγμα της «βαθιά δημοκρατικής ιδιοσυστασίας της Δύσεως», δηλαδή του κρατούντος συστήματος της μοναρχευομένης ολιγαρχίας. Σ’ αυτό συναντιέται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το σύνολο της νεοτερικότητας, από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά.

Έτσι, η Αριστερά έρχεται εξ αντικειμένου αντιμέτωπη με το αδυσώπητο ερώτημα: πώς γίνεται ένα βαθιά δημοκρατικό πολιτικό σύστημα να παράγει ακραία ολιγαρχικές πολιτικές, δηλαδή καταστροφικές για την κοινωνία; Κατά τούτο, συνεπής με την αντίληψή της αυτή, εξακολουθεί να διδάσκει ότι οι συσχετισμοί που μέλλεται να παραγάγουν το ευνοϊκό για την κοινωνία αποτέλεσμα θα διαμορφωθούν στο περιβάλλον της κοινωνικής δυναμικής. Δηλαδή, στους χώρους της εργασίας, στο πεζοδρόμιο, στο περιβάλλον της διαλεκτικής αντίθεσης μεταξύ της κοινωνίας και των ιδιοκτητών του οικονομικού και του πολιτικού συστήματος.

Ο Ερντογάν δίνει εντολή επίθεσης εναντίον Κούρδων και Αράβων στο Afrin και το Manbij της Βόρειας Συρίας

Ο τουρκικός στρατός και η Αλ Κάιντα εν δράσει μετά τις εντολές του Ερντογάν

Ενάντια στα σχέδια του Ερντογάν, θα πραγματοποιήσουμε πορεία αύριο, Πέμπτη 18 Γενάρη 2018. 

Συγκεντρωνόμαστε στο Σύνταγμα στις 15.00' και διαδηλώνουμε προς την τουρκική Πρεσβεία.

Ο τουρκικός στρατός, τις τελευταίες μέρες, επιτίθεται με όλμους σε χωριά του Αφρίν, ενός εκ των τριών καντονιών της Ροζάβα. Ο Ερντογάν έχει δηλώσει ρητά την πρόθεσή του να πλήξει στρατιωτικά το καντόνι, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή.

Το Afrin είναι μια από τις πιο ασφαλείς περιοχές της Συρίας τα τελευταία χρόνια και, εκτός από το ντόπιο πληθυσμό, φιλοξενεί και έναν μεγάλο αριθμό Σύρων προσφύγων από άλλες περιοχές της χώρας. Μια ενδεχόμενη επίθεση μπορεί να οδηγήσει σε εκατόμβη νεκρών. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να σταματήσει τα δολοφονικά σχέδια του τουρκικού κράτους τώρα!

Λέμε ΟΧΙ στον Πόλεμο! 

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΡΙΝ!

Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν

Η Hayet Al-Tahrir (παλαιότερα γνωστή ως μέτωπο Al-Nusra και Al-Qaeda) στο Idlib έβαλε με πυροβόλα όπλα ενάντια στην κουρδική πόλη Afrin, αμέσως μετά τις δηλώσεις του Ερντογάν το Σάββατο. Οι εξτρεμιστικές ομάδες στόχευσαν τα χωριά Iska και Celeme στα νότια του καντονιού του Afrin. Ο τουρκικός στρατός βομβάρδισε επίσης θέσεις της YPG (των κουρδικών αμυντικών δυνάμεων που πολεμούν μαζί με τη Διεθνή Συμμαχία ενάντια στην ISIS), στο χωριό Dir Belot κοντά στο Siye. Αργά το Σάββατο οι εξτρεμιστικές ομάδες και ο τουρκικός στρατός επιτέθηκαν στα χωριά Qere Baba, Ferferke και Pira Hesrekiya κοντά στα τουρκικά σύνορα. Τοπικές πηγές ανέφεραν ότι ο τουρκικός στρατός, που σταθμεύει στην περιοχή Azaz στη δυτική ύπαιθρο του Χαλεπίου, στόχευσε τα χωριά της περιοχής Shera στο καντόνι του Afrin με όλμους. Μέχρι τώρα, έχουν εκτοξευθεί επτά όλμοι, ένας εκ των οποίων έπεσε σε σπίτια πολιτών στο χωριό Kafar Jannah, ενώ οι άλλοι έπεσαν στον ελαιώνα και στο δρόμο μεταξύ των χωριών Qetma και Kafar Jannah, προκαλώντας υλικές ζημιές. 

Αποκάλυψη: Λαθροχειρία στον επανυπολογισμό των Συντάξεων

Μειώνονται κάτω και από τον ίδιο το Νόμο

Του Κώστα Νικολάου*

Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες ο λεγόμενος επανυπολογισμός (2.000.000 συντάξεων) ο οποίος δεν είναι παρά το άλλοθι, για να αφανιστεί ότι έχει απομείνει από τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις. Μειώσεις όχι μόνο από την εξίσωση με βάση τις νέες συντάξεις, λίγο έως πολύ γνωστές, αλλά και από τον διαφορετικό τρόπο«επανυπολογισμού» ο οποίος παρανόμως λεηλατεί και καρατομεί ακόμα περισσότερο.

Το «πάρτι» στήθηκε στις καταβαλλόμενες (έως 12/5/2016) συντάξεις με προφανείς σκοπούς. Διαφορετικά υπολογίζονται οι νέες συντάξεις και με άλλο τρόπο οι καταβαλλόμενες, οι οποίες μειώνονται ακόμα περισσότερο, δηλαδή κάτω και από τα προβλεπόμενα του ίδιου του Νόμου. Και με την λαθροχειρία αυτή διογκώνουν τις «προσωπικές διαφορές» πολύ πάνω από τις πραγματικές, οι οποίες το 2019 κόβονται!!!

ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ

Δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους. Πρόκειται για άθλια ψεύδη ότι ο επανυπολογισμός γίνεται στο όνομα της ισονομίας και σε εφαρμογή των ενιαίων κανόνων του ΕΦΚΑ. Τίποτα από όλα αυτά δεν τηρείται και δεν εφαρμόζεται.

Ιδιοφυία και τρέλα, Van Gogh - Χαλεπάς

(Αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις  ΛΑΒΡΥΣ)

Βλέπω τώρα, μέσα στη λυπημένη νύχτα, μαθαίνω

Γνωρίζω πώς η κόλαση ανοίγεται στον κόσμο

όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται τρελός, απ’ την αγνότητα του πάθους Σου...

Giuseppe Ungaretti, Σπουδή Θανάτου, «Ποταμός μου κι εσύ», 1949, σ. 39

Αντί προλόγου

 

... Αναντίρρητα υπάρχει ένας ομφάλιος λώρος που συνδέει την τρέλα, αυτό δηλαδή που οι αρχαίοι ονόμαζαν ιερά νόσο, ιερά μανία, με την ιδιοφυΐα. Όμως επίσης υπάρχει μια μυστική οδός –βασιλική οδός!– που ενώνει κάποιες μορφές τέχνης με κάποιες παρεκκλίνουσες συμπεριφορές, αυτό δηλαδή που κάπως γενικά και απλουστευτικά ονομάζουμε παράνοια. Υπό μία έννοια η τέχνη είναι ένα είδος παράνοιας, εφόσον αμφισβητεί εμπράκτως την τρέχουσα, την εργαλειακή λογική και εφόσον καταφεύγει στα υλικά της φαντασίας, στη συνδρομή του ονείρου, στην απελευθερωτική δύναμη του παραλόγου. Η τέχνη δημιουργεί μια πραγματικότητα με εξωπραγματικά υλικά. Αυτή είναι η δουλειά της. Από μία άλλη έννοια, η τέχνη είναι το βασικό επικοινωνιακό εφόδιο του δημιουργού, και το όπλο του για να αντιμετωπίσει «εσωτερικούς» και «εξωτερικούς» εχθρούς, υπαρκτούς ή φανταστικούς. Είναι η άμυνά του, η καταφυγή του, η δικαίωσή του.

Η Τουρκία σε κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι

Του Σωτήρη Δημόπουλου 

Η Τουρκία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, καθώς οι βασικοί άξονες επί των οποίων λειτουργούσε από την ίδρυσή της φαίνεται να ακυρώνονται. Το γεγονός αυτό την καθιστά εντελώς απρόβλεπτη, και, ως εκ τούτου, το επόμενο διάστημα είναι ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, κάτι που ο ελληνισμός, σε Ελλάδα και Κύπρο, οφείλει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του.

Η Τουρκία συγκροτείται επί των ερειπίων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μετά την, σχεδόν ολοκληρωτική, εξάλειψη του χριστιανικού στοιχείου εντός της επικράτειάς της (η τελευταία πράξη έλαβε χώρα το 1955, με τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη). Αφότου ο κοινός εχθρός εξολοθρεύθηκε, η νεαρή Τουρκική Δημοκρατία κατέστη το πεδίο ενός αδυσώπητου εσωτερικού ανταγωνισμού τριών, διαφορετικών εθνολογικών στον πυρήνα τους, συνισταμένων:

α. των δυτικόστροφων κεμαλικών, κατοίκων, επί το πλείστον, των αστικών κέντρων του δυτικού τμήματος, στους οποίους είχαν προσχωρήσει και μη σουνιτικοί πληθυσμοί, οι οποίοι επέλεξαν την κοσμική ανοχή από την ισλαμιστική καταπίεση της ούμμας.

β. των, πλέον καθυστερημένων πολιτισμικά, σουνιτών της Ανατολίας, και

γ. των Κούρδων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκκαθάριση των Χριστιανών, κυρίως των Αρμενίων, με τους οποίους διεκδικούσαν την κυριότητα των ίδιων εδαφών.

Η διαμάχη μεταξύ αυτών των ομάδων ήταν αδιάπτωτη επί δεκαετίες. Η ισορροπία των αντιθέσεων διατηρείτο με:

Αλλαγή ονομασίας και της ελληνικής Μακεδονίας ζητά ο Dimitrov (!)

Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr 

Ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, αυτό της παραίτησης από την αποκλειστική χρήση του όρου «Μακεδονία» όχι μόνο από την ΠΓΔΜ αλλά και από την Ελλάδα, επέλεξε να ανοίξει ο Nikola Dimitrov στην έναρξη της νέας προσπάθειας για επίλυση της διαφοράς της ονομασίας.

Ο κ. Dimitrov, ο οποίος σε αντίθεση με τον Έλληνα ομόλογό του Ν. Κοτζιά έχει δώσει τουλάχιστον δύο συνεντεύξεις από την ημέρα που συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό TV21 ουσιαστικά επαναφέρει όσα είχε συμπεριλάβει στην πρότασή του το 2005 ο Matthew Nimetz, σύμφωνα με την οποία ούτε η Ελλάδα θα έχει δικαίωμα χρήσης του όρου «Μακεδονία», ενώ θα πρέπει να συμφωνηθεί κάποιος προσδιορισμός (π.χ. «Ελληνική Μακεδονία») ώστε να μην έχει κανένα από τα δυο μέρη δικαιώματα αποκλειστικής χρήσης του όρου «Μακεδονία».

Η πρόταση του κ. Nimetz η οποία μάλιστα προέβλεπε τότε και σχεδόν καθαρή διπλή ονομασία (με διατήρηση του συνταγματικού ονόματος για εσωτερική χρήση) είχε απορριφθεί από την ελληνική κυβέρνηση.

Ο υπουργός εξωτερικών της ΠΓΔΜ δήλωσε τα εξής:

«Για την Ελλάδα είναι σημαντικό να έχει μια σαφή διάκριση μεταξύ της χώρας της “Μακεδονίας” και της ελληνικής περιοχής της Μακεδονίας, για εμάς είναι σημαντικό να εξαλειφθούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με τα ζητήματα ταυτότητας. Πρέπει να βρούμε έναν αξιοπρεπή τρόπο να το εξηγήσουμε και να το επεξεργαστούμε…

Φρένο σύντροφε, ο εφιαλτικός κόσμος είναι μπροστά σου

του Γιάννη Παπαμιχαήλ  – 

Το πιο μύχιο όνειρο του φιλελευθερισμού ήταν πάντα η πολιτικο-πολιτισμική απεξάρτηση του καθαρού καπιταλισμού από τα βάρη της ανθρώπινης ιστορίας και των συλλογικών πολιτικών παθών. Σήμερα, το όνειρο αυτό μοιάζει να υλοποιείται λίγο-πολύ παντού παρά τις πολλές κοινωνικές αντιστάσεις, υπό το πρόσημο της (πολιτισμικά) ριζοσπαστικής και (πολιτικά) αντιδραστικής «Αριστεράς»: Αναφέρεται σ’ ένα ανύπαρκτο, απολύτως φανταστικό πολιτικό υποκείμενο.

Πρόκειται για την «ανθρωπότητα», ή πιο κοσμοπολίτικα «πολίτες του κόσμου». Ως άτομα ή «μειονότητες» συναντώνται, υποτίθεται ειρηνικά, στο πλαίσιο μιας «ανοικτής κοινωνίας» της διεθνοποιημένης Αγοράς, της οποίας το ουσιαστικό περιεχόμενο συγκροτείται γύρω από την Οικονομία. Η μορφή της αποδίδεται από μια εξατομικευτική ιδεολογία του Δικαίου, δηλαδή από τα «ατομικά, ανθρώπινα δικαιώματα».

Το ηθικό υπόβαθρο μιας τέτοιας αντισυνεκτικής κοινωνίας συνοψίζεται ως γνωστόν στο αφελές πρόταγμα της «ανεκτικότητας». Ευρύτερα στην αντιρατσιστική -υποτίθεται- άρνηση της απόρριψης του δικαιωματούχου «Άλλου». Δια της «ανεκτικότητας» υποτίθεται ότι ο πολιτικά ορθός Δυτικός Κόσμος φαίνεται να απορρίπτει μετά βδελυγμίας τα ιστορικά πάθη του παρελθόντος. «Ψύχραιμα» (δηλαδή με την δέουσα «πολιτισμένη νηφαλιότητα») ανακαλύπτει αυτάρεσκα τις καθημερινές καθησυχαστικές ενδείξεις ότι έχει «προοδεύσει» όχι μόνο τεχνολογικά, αλλά και ηθικά-πολιτικά.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξανασταυρώνεται… στην Ευρώπη

του Βαγγέλη Γεωργίου

Συνήθως τα «Σαν σήμερα» είναι διεκπεραιωτικά, σύντομα. Ξεκινάνε κάπως έτσι: “Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929 και ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με τον θάνατο. Δύο απόπειρες αυτοκτονίας στα 12 του, μια βομβιστική επίθεση ακόμα και μαχαίρωμα στο στήθος, ώσπου το 1968 θα υπέκυπτε από μια εύστοχη βολή καραμπίνας στο Τεννεσί. Ο πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κτλ. κτλ…». Τα «Σαν Σήμερα» λένε όμως πάντα τα γνωστά.

Οπωσδήποτε οι ΗΠΑ του 2018 δεν είναι αυτές του 1918 ή του 1968 και το τρέξιμο που έριξε ο μαύρος πάστορας έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άλλο «πυλώνα» της Δύσης, την Ευρώπη.

Τα ευρωπαϊκά κράτη καταφέρανε πολλές εσωτερικές κατακτήσεις μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Την περίοδο που έδρασε ο Λούθερ Κίνγκ στις ΗΠΑ και μετά, η κατάκτηση αυτή στην Ευρώπη θεσμίστηκε με τον «Ύμνο στη Χαρά» του Μπετόβεν, με έναν συμβολισμό με μερικά κίτρινα αστέρια σε μπλε φόντο και μια δαιδαλώδη διακυβέρνηση που «ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημένες συνθήκες».

Οι ΗΠΑ της εποχής του Κινγκ, ένα σχετικά καινούργιο κράτος, εξελίχθηκε σε υπερδύναμη αφήνοντας όμως χαοτικά κενά στην κοινωνική ολοκλήρωση, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αντιμετώπιση του «διαφορετικού».

Ο υπουργός Εξωτερικών Ντίν Άτσεσον φώναζε για τον κίνδυνο που ελλόχευε σε αυτές τις φυλετικές διακρίσεις για την μάχη κατά του σοβιετικού κομμουνισμού. Σε εκείνη λοιπόν την Αμερική δούλεψε ο πάστορας, αλλά αν ζούσε σήμερα και γύριζε απ’ άκρη σε άκρη όλη την Ευρώπη, όπως έκανε και τότε στις ΗΠΑ, τι θα έβλεπε; Ποιες κατακτήσεις της Ευρώπης δοκιμάστηκαν τη χρονιά που πέρασε;

Η “ρητορική της προθυμίας”, η ταυτότητα και το erga omnes

του Σταύρου Λυγερού  – 

Στην τελική ευθεία έχει εισέλθει η διαπραγμάτευση για το ζήτημα της ονομασίας. Επισήμως αντικείμενο της συνάντησης Κοτζιά-Ντιμιτρόφ στη Θεσσαλονίκη ήταν η υιοθέτηση πρόσθετων μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αλλά οι δύο τους μπήκαν στην ουσία. Η μεταξύ τους αρχική συμφωνία, μάλιστα, ήταν η συνάντηση να κρατηθεί μυστική. Όπως είχαμε αποκαλύψει ήταν αίτημα της κυβέρνησης Ζάεφ η διαπραγμάτευση να μεταφερθεί στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών.

Ο εκπρόσωπος των Σκοπίων πρέσβης Ναουμόφσκι είναι προσκείμενος στο κόμμα του Γκρουέφσκι. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει, επειδή τον Σλαβομακεδόνα διαπραγματευτή ορίζει ο Πρόεδρος Δημοκρατίας Ιβανόφ, ο οποίος είναι, επίσης, του κλίματος Γκρουέφσκι. Για να τηρηθούν τα προσχήματα οι δύο πρέσβεις Βασιλάκης και Ναουμόφσκι θα συναντηθούν με το Νίμιτς στις 17 Ιανουαρίου, αλλά ουσιαστικά οι μεταξύ τους διαπραγματεύσεις θα διεξάγονται παραλλήλως και θα είναι υποβοηθητικές των διαπραγματεύσεων σε επίπεδο υπουργών.

Οι δύο πλευρές επιδιώκουν να περάσουν γρήγορα στον σκληρό πυρήνα και να αναζητήσουν σημείο συμβιβασμού. Έχουν ήδη αποδεχθεί σύνθετη ονομασία. Η σχετική δήλωση του Αλβανού αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Σκοπίων Οσμάνι προέκυψε από τις συνομιλίες που είχε τις προηγούμενες ημέρες με τον Κοτζιά στην Αθήνα.

Κοινωνία Χρεωμένων Σκλάβων

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Είμαστε μία κοινωνία οφειλετών. Το κράτος χρωστάει, χρωστούν οι πολίτες σε αυτό  κράτος και κυρίως στις τράπεζες. Οι τράπεζες αποτελούν πλέον το μεγάλο αφεντικό.  Η ζωή ακριβαίνει διαρκώς λόγω του δημόσιου χρέους. Οι φόροι αυξάνονται και κατά συνέπεια αυξάνονται και οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών ενώ οι μισθοί μειώνονται διαρκώς. Ο κύκλος αυτός του θανάτου είναι πλέον η καθημερινότητά μας.

Ωστόσο, η κοινωνία οφειλετών με τα μεγάλα αφεντικά τις τράπεζες δεν ξεκίνησε από την Ελλάδα αλλά από την Αμερική.  Στην Αμερική του υπερκαταναλωτισμού, του δανεισμού για τα πάντα (σπουδές, σπίτια, υγεία), στην Αμερική των υψηλών μισθών αλλά των χαμηλών αποταμιεύσεων. Το 62% των Αμερικάνων έχουν αποταμιεύσεις μικρότερες από  $1.000 και οι λόγοι, πέραν του υπερκαταναλωτισμού τους που εν πολλοίς χρηματοδοτείται και από τις υπόλοιπες χώρες, είναι και το ότι έχουν να πληρώσουν σπουδαστικά δάνεια, στεγαστικά, ιατροφαρμακευτικές καλύψεις κτλ.

Αυτό που ζούμε πολλοί το έχουν αποκαλέσει καπιταλιστική υποανάπτυξη όπου το χρέος των πολιτών αποτελεί μηχανισμό σκλαβιάς. Ο μεγαλοεπενδυτής Γουώρεν Μπάφετ είχε πει ότι οι ΗΠΑ από κοινωνία ιδιοκτητών θα μετατραπoύν σε κοινωνία κολλήγων (η Ελλάδα, ακολουθώντας την μοίρα όλων των αποικιών, υπήρξε πάντα κοινωνία κολλήγων και πλέον δουλοπάροικων).

Οι πολίτες επιβαρύνονται με χρέη για τα πάντα, δεν θα μπορούν διαφορετικά να επιβιώσουν, η παραγωγική οικονομία σχεδόν δεν υφίσταται και ο δημόσιος τομέας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του εκσυγχρονισμού (!) στερείται πόρων τους οποίους διοχετεύει σε έναν ιδιωτικό κρατικοδίαιτο τομέα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον πολίτη. Κοινωνικές παροχές όπως είναι η δωρεάν παιδεία και υγεία απλά δεν θα υπάρχουν.