Πασκάλ Μπρυκνέρ: Ο αποκεφαλισμός ενός καθηγητή συνιστά κήρυξη πολέμου που πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα

Η τρομοκρατική επίθεση στον 47χρονο καθηγητή Ιστορίας και Γεωγραφίας, Σαμιέλ Πατί, έξω από το σχολείο όπου δίδασκε επειδή είχε δείξει στους μαθητές του σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ, είναι «πράξη που υπερβαίνει τα όρια του φρικτού», δήλωσε ο Μπρυκνέρ σε συνέντευξη στη Le Figaro.

«Επιτιθόμαστε στο πιο ιερό προπύργιο της Γαλλικής Δημοκρατίας: το σχολείο και τον καθηγητή. […] Οι γονείς των μαθητών φέρεται να διαμαρτυρήθηκαν. Το θύμα φέρεται να δέχθηκε απειλές για τη ζωή του. Τι θα κάνουν άλλοι καθηγητές όταν θα πρέπει να εγείρουν τόσο ευαίσθητα θέματα;», διερωτάται.

«Ο μακελάρης του Conflans-Saint-Honorine είναι ένας τζιχαντιστής που έστειλε το μήνυμα με τη μορφή μιας μακάβριας τελετής. Αυτό είναι μια προειδοποίηση προς όλους τους δασκάλους πως θα πρέπει να κλείσουν το στόμα τους ή να πεθάνουν. Δεν είναι μια πράξη αυτονομισμού, είναι μια κήρυξη πολέμου», εκτιμά ο Μπρυκνέρ.

«Η παραμικρή διακωμώδηση ιερών κειμένων είναι τιμωρητέα με τη θανατική καταδίκη», σημειώνει ο Γάλλος συγγραφέας, προσθέτοντας πως ήδη η έκθεση Obin το 2004 είχε ενημερώσει για τα ανησυχητικά φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης σε γαλλικά σχολεία. «Καθίσταται αδύνατη η διδασκαλία για το Ολοκαύτωμα και το Εβραϊκό ζήτημα, τον Βολταίρο που χλεύαζε τον Προφήτη, την ηρωίδα της Μαντάμ ντε Μποβαρί από το βιβλίο του Γκυστάβ Φλωμπέρ.

Σήμερα πέρασαν 6 χρόνια από την γενοκτονία των Κούρδων Γεζίντι στο Σενγάλ.

Σήμερα 03.08.2014 πέρασαν 6 χρόνια από την γενοκτονία των Κούρδων Γεζίντι στο Σενγάλ.

1500 γυναίκες Γεζίντι, 1300 άντρες και παιδιά απήχθησαν... 

Δεν ξεχνούμε ... 

Οι ισλαμιστές εκτέλεσαν εκατοντάδες Γεζίντι κατά τη διάρκεια των πολιορκιών τον Αύγουστο του 2014, ενώ εκατοντάδες περισσότεροι σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης.

Οι τζιχαντιστές εκτέλεσαν τα αγόρια τα οποία δεν θέλησαν να αλλαξοπιστήσουν, ενώ τις γυναίκες και τα κορίτσια, όπως είναι γνωστό, τις πούλησαν στα σκλαβοπάζαρα. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις κοριτσιών και γυναικών οι οποίες κατάφεραν να ξεφύγουν.

Έως ποτέ θα συνεχίζονται οι γενοκτονίες στην υφήλιο και ειδικότερα ενάντια στους Κούρδους ;

ΠΗΓΗ: Rawa Baban

Αγία Σοφία: Με κατάρες το κήρυγμα του ιμάμη–Κρατούσε το οθωμανικό ξίφος

Από

 iskra

 -

Ενδεικτική των νεοοθωμανικών επιδιώξεων του Ερντογάν η κίνηση του ανώτατου ιμάμη να ανέβει στον άμβωνα της Αγία Σοφίας με το οθωμανικό ξίφος.

Δυόμιση ολόκληρες ώρες κράτησε το σόου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αγία Σοφία, η οποία και επισήμως μετατράπηκε σε τζαμί.

Ολόκληρη η τελετή του ανοίγματος του χριστιανικού ναού ως τζαμί και η πρώτη προσευχή ήταν γεμάτη συμβολισμούς για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, την υπεροχή του Ισλάμ και κυρίως την υπεροχή του ίδιου του Ερντογάν.

Χαρακτηριστική ήταν η κίνηση του ανώτατου ιμάμη, Αλί Ερμπάς, ο οποίος ανέβηκε στον άμβωνα της Αγίας Σοφίας κρατώντας ένα οθωμανικό ξίφος.

Η κίνησή του δεν ήταν τυχαία. Το οθωμανικό ξίφος θεωρείται σύμβολο της κατάκτησης. Στην παράδοση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δύο πράσινα πανό κρέμονται στον άμβωνα του τζαμιού ως σύμβολο της κατάκτησης, ενώ ένα ξίφος τοποθετείται στην είσοδο του άμβωνα.

Όπως επισημαίνει ο εξόριστος Τούρκος δημοσιογράφος, Αμπντουλάχ Μποζκούρτ, η κίνηση αυτή – παρουσία σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας – συμβολίζει την εκπλήρωση των νεοοθωμανικών επιδιώξεων του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η Αγία Σοφία, η Δύση και το Ισλάμ - Η άλλη όψη της τζιχάντ

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

Ἡ μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ἐπανέφερε στο προσκήνιο τήν ταραχώδη σχέση τής Δύσεως μέ τό Ισλάμ. Συνήθως, σέ μιά τέτοια τοποθέτηση τοῦ προβλήματος, προσδίδεται ἰδιαίτερος τόνος στό πολιτικο-στρατιωτικό Ἰσλάμ, κυρίως στό ριζοσπαστικό. Ἐνῶ, ἔμμεσα ἤ ἄμεσα, τίθεται σέ δεύτερη μοίρα ὁ θρησκευτικός πυρήνας καί χαρακτήρας τοῦ Ἰσλάμ. Αὐτός ὅμως τροφοδοτεῖ, ἐμπνέει καί νευρώνει τό πολιτικό Ἰσλάμ (μέ συγκεκριμένες μεταφυσικές ἀρχές καί πεποιθήσεις, μέ σύστημα δογματικῶν ἀξιωματικῶν θέσεων, ἠθική δεοντολογία, κείμενο ἱερό, ἀπόλυτου, ἀδιαπραγμάτευτου κύρους).

Ὁ ὅρος "Δύση" περιλαμβάνει συγκεκριμένα πολιτιστικά καί πολιτικο-οικονομικά στοιχεῖα, πού διαμορφώθηκαν ἀφετηριακά ὑπό τήν ἐπίδραση τοῦ Χριστιανισμοῦ καί μετεξελίχθηκαν ἀπό διάφορες ἄλλες τάσεις ἑνός πολύμορφου ὀρθολογισμοῦ. Σήμερα δε ἔχουν ὁδηγήσει σέ μιά ἐκκοσμικευμένη Δύση. Ἀπό αὐτῆς τῆς πλευρᾶς, ἡ ἀντιπαράθεση μέ τό Ἰσλάμ –στη σύνθετη δυναμική θρησκευτικο-πολιτική μορφή του– θέτει στή Δύση μιά πρόσκληση αὐτοκριτικῆς γιά την αὐτοσυνειδησία της.

Ἡ αὐξανόμενη θρησκευτική της ἀδιαφορία μειώνει τό πνευματικό ἀμυντικό της σύστημα. Ἀλλά οὔτε ὁ ὅρος Δύση συμπεριλαμβάνει ὅλο τόν χριστιανικό κόσμο. Ἡ Ρωσία βρίσκεται ἐπίσης στό στόχαστρο τῶν ἰσλαμιστῶν τρομοκρατῶν. Οἱ χρησιμοποιούμενοι, λοιπόν, ὅροι "Δύση", "Ἰσλάμ" δεν βρίσκονται σέ πλήρη ἀντιστοιχία. Ὁ ἕνας, κατά κυριολεξία, εἶναι γεωγραφικός, ἐνῶ ὁ ἄλλος καθαρῶς θρησκευτικός, χωρίς να περιορίζεται ἀπό γεωγραφικά σύνορα. Ὁ G. Weigel ἐπιμένει ὅτι ἡ Δύση πρέπει νά λάβει στα σοβαρά ὑπόψη τίς θρησκευτικές ρίζες τοῦ τζιχαντισμοῦ, για νά ἀντιμετωπίσει ἐκείνους πού ἐνεργοῦν βίαια στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Σέ μιά συνέντευξή του, ὁ ἱστορικός Edward Luttwak, συγγραφέας τοῦ ἐξαίρετου ἔργου "Ἡ μεγαλειώδης στρατηγική τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας", ἐξηγώντας τήν ἐπιτυχῆ ἀντίσταση τῶν Βυζαντινῶν στίς πιέσεις τῶν ἐπεκτατικῶν κυμάτων τοῦ Ἰσλάμ, ἐπεσήμανε ὅτι στήν ἀντίσταση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, «καθοριστικό ρόλο ἔπαιξε ἡ τριπλή και ἰσχυρότατη ταυτότητα τῶν Βυζαντινῶν, πού ἦταν ταυτόχρονα ἑλληνική, χριστιανική καί ρωμαϊκή. Αὐτή ἡ ταυτότητα τούς ἔκανε νά αἰσθάνονται ὑπερήφανοι καί δυνατοί ἐκπρόσωποι ἑνός σημαντικοῦ πολιτισμοῦ. Εἶχαν βαθιά γνώση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς παιδείας, ἄρα ἦταν σέ θέση νά κατανοήσουν τόν κόσμο γύρω τους. Ἦταν βαθύτατα χριστιανοί: εἶχαν τόσο δυνατή πίστη στόν Χριστιανισμό, πού ἐμεῖς οἱ μεταγενέστεροι μέ μεγάλη δυσκολία μποροῦμε νά τήν ἀντιληφθοῦμε. Καί βασίζονταν στούς ἰσχυρούς ρωμαϊκούς θεσμούς, τούς νόμους, τόν στρατό, τό κράτος».

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το Ισλάμ

Αν είναι δυνατόν: Ο Ερντογάν έχει μία Νομπελίστρια “φίλη”, που βρίζει την Ελλάδα, στην “καρδιά” του Facebook

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ

Μόλις στις αρχές Μαρτίου εξαπέλυε επίθεση κατά της Ελλάδας για το προσφυγικό από την Κωνσταντινούπολη, επικρίνοντας την ελληνική κυβέρνηση επειδή έκλεισε τα σύνορα στον Έβρο.

Σήμερα, η νομπελίστρια Ταουάκουλ Κάρμαν κατέχει θέση κορυφαίου επόπτη-λογοκριτή στο Facebook.

Αρχές Μαρτίου του 2020, 8 Μαρτίου για την ακρίβεια, με την «πολιορκία» του Έβρου ακόμη να συνεχίζεται, η Ταουάκουλ Κάρμαν ανεβαίνει στο βήμα εκδήλωσης που διοργανώνει η διεύθυνση επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας (T.C. İletişim Başkanlığı) στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης.

«Αυτό που κάνουν (σ.σ. οι Έλληνες) αποτελεί μεγάλο έγκλημα ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα (…) Δεν πρέπει να κλείνουν τις πύλες των συνόρων για να σταματήσουν τους αιτούντες άσυλο. Εάν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, πρέπει να σταματήσουν τον δικτάτορα, εν προκειμένω τον Μπασάρ αλ Άσαντ, που έκανε τους ανθρώπους πρόσφυγες (…) Η μόνη λύση είναι να σταματήσουν τον Άσαντ», θα διακήρυττε η τιμημένη με Νόμπελ Ειρήνης Κάρμαν, χωρίς βέβαια να παραλείψει παράλληλα – στον αντίποδα – να πλέξει και το εγκώμιο της Τουρκίας για την «υποδειγματική» προσφορά της προσφυγικό, μια προσφορά που «θα μνημονεύεται» όπως είπε χαρακτηριστικά.

Όσοι παρακολουθούν παλαιόθεν την πορεία της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης ακτιβίστριας από τη Υεμένη δεν πέφτουν από τα σύννεφα. Η Ταουάκουλ Κάρμαν καλούσε, άλλωστε, την Τουρκία ήδη από το καλοκαίρι του 2012, μέσα από συνεντεύξεις και δημόσιες παρεμβάσεις της, να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία για να ανατρέψει τον Άσαντ.

Η Τουρκία, το Ισλάμ, η αποικιοκρατία

του Γιώργου Ρακκά 

Πολύ συχνά ο Ταγίπ Ερντογάν βάζει στο στόχαστρο συλλήβδην την Δύση, κατηγορώντας την για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, τις σταυροφορίες κ.ο.κ. Ακόμα και η προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας, στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει σε Έβρο και Ανατολικό Αιγαίο, δεν απευθύνεται  στην κοινή γνώμη της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ούτως ή άλλως εκεί,  είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής εδώ και μερικά χρόνια, τα όσα έχει διαπράξει στη Συρία, εναντίον των Κούρδων, ο αυταρχισμός του στο εσωτερικό, έχουν παίξει τον ρόλο τους.

Απευθύνεται κυρίως, στην κοινή γνώμη του μουσουλμανικού κόσμου, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, και της Αφρικής, ακόμα,  στους μουσουλμάνους που βρίσκονται στην Ευρώπη. Με τις επιθέσεις που εξαπολύει για την βάρβαρη, βάναυση και ‘ναζιστική’ Ελλάδα, είναι σαν να τους λέει: «κοιτάξτε πως σας συμπεριφέρεται η Ευρώπη, η Ελλάδα, η λευκή και πολιτισμένη Δύση». Η οριοθέτηση του εχθρού, η ηθική και πολιτιστική του απαξίωση, βοηθάει τον Ερντογάν να παρουσιαστεί ως προστάτης ολοκλήρου του μουσουλμανικού κόσμου.

Σε αυτή του την προσπάθεια υπεισέρχεται και η εργαλειοποίηση ρητορικών, θεωρητικών και ερμηνευτικών σχημάτων, που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κυρίαρχου αποδομισμού. Η αντιαποικιοκρατία ως ριζική απόρριψη της ευρωπαϊκής ταυτότητας [κάτι που ήταν αδιανόητο για τον «κλασικό» αντι-ιμπεριαλισμό, κομμουνιστικό και μη, του 20ού αιώνα], τα «ανοιχτά σύνορα», η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, ο ανθρωπισμός.

Για την ακρίβεια, όλα αυτά τα συνδέει μεταξύ τους στο αφήγημά του. Σύμφωνα με αυτό, η Ευρώπη έχει ιστορική υποχρέωση να μεταβληθεί σε χώρο ελεύθερης μετακίνησης για τον μουσουλμανικό κόσμο, για να αποκαταστήσει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η αποικιοκρατία εναντίον του. Το επιχείρημα δεν συγκινεί  μόνο όσους έχουν στρατευτεί στον «πόλεμο των πολιτισμών» από την απέναντι πλευρά, αλλά μπλοκάρει και τους Ευρωπαίους οπαδούς των ιδεολογημάτων που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν. Ιδίως στο άκουσμα της αποικιοκρατίας, όπου οι ενοχικοί μηχανισμοί δουλεύουν στο κόκκινο.

Κι όμως, μια συνεπής αντιαποικιοκρατική οπτική δεν θα μπορούσε να εξαιρέσει από την σκοπιά της τον ισλαμικό επεκτατισμό, των Αράβων, αρχικά, και έπειτα των Οθωμανών. Για τους Έλληνες, που έζησαν κάτω από την μακραίωνη οθωμανική κυριαρχία αυτό (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητο. Ωστόσο, σήμερα στην Ευρώπη ελάχιστοι αναρωτιούνται για το πως ακριβώς έφτασαν οι Άραβες μέχρι το Πουατιέ, ή το γιατί βρέθηκαν οι Οθωμανοί έξω από τις Πύλες της Βιέννης. Και γιατί η δουλοκτησία τείνει τα τελευταία χρόνια να ταυτίζεται μόνο με το εμπόριο μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού, μολονότι το ισλαμικό δουλεμπόριο διήρκησε περισσότερους αιώνες, και κατά πάσα πιθανότητα πήρε μεγαλύτερη έκταση σωρευτικά (αν θέλουμε να πιστέψουμε ιστορικούς εγνωσμένου κύρους, όπως ο Paul Bairoch, ή ο Οlivier Pétré-Grenouilleau). Ωστόσο, όπως λέει και ο Μαρκ Φερό, ιστορικός υπεράνω πάσης υποψίας ευρωκεντρισμού, «ενώ τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ευρωπαίοι καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες των σχολικών βιβλίων, τα χέρια των συγγραφέων τρέμουν να γράψουν ακόμα και την παραμικρή νύξη για τα εγκλήματα των Αράβων». Αναφέρεται βέβαια στην τελευταία μόδα των σχολικών βιβλίων ιστορίας, να ακολουθούν μια διόλου αμερόληπτη πολιτική ορθότητα.

«SOS, σταματήστε την αποδοχή προσφύγων αμέσως»

- Rebecca Sommer, εθελοντής συνοδός προσφύγων και βοηθός ενσωμάτωσης

Από Βήμα Press

Η Rebecca Sommer έδωσε συνεντεύξεις σε δύο πολωνικές εφημερίδες (dorzeczy και Euroislam)

Εδώ η γερμανική έκδοση:Rebecca_Sommer_@United_Nations_Indigenous_Peoples_Film copy

Συνέντευξη με την Rebecca Sommer από την Natalia von der Osten-Sacken, 18.1.2018

Η Rebecca Sommer είναι μία Γερμανίδα και διεθνούς εμβέλειας καλλιτέχνης, διαμένει από το 2012 στο Βερολίνο, δημοσιογράφος και πολλαπλώς βραβευμένη σκηνοθέτης.

Μέχρι την επιστροφή της στη Γερμανία εν έτη 2012 κατείχε ειδική συμβουλευτική θέση στη κεντρική βάση των Ηνωμένων Εθνών ECOSOC, όπως και επίσης στη Γενεύη για τα ανθρώπινα δικαιώματα με κέντρο βάρος στα αυτόχθονα έθνη και στo διεθνές δίκαιο. Συνεργάστηκε πάνω από δεκαετία στενά με τους οργανισμούς UNHCHR και UNPFII, αλλά και με πρόσφυγες και με τον οργανισμό UNHCR. Συμμετείχε επίσης πάνω από μία δεκαετία στις διαπραγματεύσεις των Ηνωμένων Εθνών και στην δήλωση δικαιωμάτων αυτοχθόνων λαών, δήλωση η οποία έγινε με προσωπική υποστήριξη της ιδίας δεκτή από σχεδόν όλα τα έθνη. Επισκέφτηκε πολυάριθμα αυτόχθονα έθνη σε όλο τον κόσμο καθώς και παρουσίασε στα Ηνωμένα Έθνη τεκμήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οργανωμένες δράσεις καθώς και εκστρατείες, διαφώτισε για την παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά αυτοχθόνων λαών με φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό καθώς και με γραπτές αναφορές. 

Ως γνωστή ειδικός σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σκηνοθέτησε με εντολή των Ηνωμένων Εθνών την ταινία «αυτόχθονοι λαοί και τα Ηνωμένα Έθνη». Επίσης συμμετείχε μέχρι το έτος 2014 στις διαπραγματεύσεις περί κλιματικής αλλαγής UNFCCC και υπήρξε μέχρι το 2014 μέλος στην ένωση Climate Justice Now. Εργάστηκε ως συντάκτρια σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες όπως Scene, The Face και Spirit και σε αμερικάνικες εφημερίδες όπως Black Book και Madison. Εργάστηκε και ζούσε στην Ινδία, Μεγάλη Βρετανία, Βραζιλία, Νότια Αφρική και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το έτος 2012 εργάζεται και αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων στην Ευρώπη και ίδρυσε και καθοδηγεί την οργάνωση Arbeitsgruppe Flucht+ Menschenrechte (oμάδα εργασίας φυγής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων), ένα δίκτυο, το οποίο υποστηρίζει πρόσφυγες στο Βερολίνο.

Νatalia von der Osten-Sacken: Rebecca, εργαζόσουν πολλά χρόνια με πρόσφυγες και με μετανάστες, είσαι μία γνωστή ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρόνια τώρα ήδη πριν το μεγάλο κύμα μεταναστών εν έτη 2015 ήσουν ως άτομο πολύ γνωστή για την πολιτική σου θέση να δέχεται η Γερμανία απεριόριστο αριθμό αυτών των ατόμων. Τι επηρέασε την αλλαγή των πεποιθήσεών σου;

Rebecca Sommer: Ποτέ δεν υποστήριζα την απεριόριστη αποδοχή των προσφύγων και των μεταναστών, διότι απλούστατα δεν γίνεται, να δεχτεί ένα κράτος απεριόριστα πρόσφυγες και μετανάστες. Είμαι ανθρωπιστής και υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα πρώτα χρόνια πίστευε, ότι οι άνθρωποι που έρχονται είναι πραγματικοί πρόσφυγες, ότι είναι πραγματικά πανευτυχής που είναι ασφαλείς και έτσι θα έχουν και την θέληση να προσαρμοστούν και να ενσωματωθούν. Αλλά με την πάροδο του χρόνου και αποσπασματικά αποκαλύφθηκε η πικρή αλήθεια. Οι λόγοι ήταν τόσο πολυάριθμοι, ώστε δεν μπορούσα πλέον να αποστρέψω το βλέμμα από αυτούς.

Σίγουρα το σημείο αναφοράς και αλλαγής στην πορεία των πεποιθήσεών μου και στις πεποιθήσεις πολλών υπήρξε η πρωτοχρονιά του έτους 2015 στην Κολωνία της Γερμανίας. Εκεί έπρεπε να παραδεχτώ στον εαυτό μου, ότι αυτή η συμπεριφορά ταιριάζει στην συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων, με τους οποίος αλληλεπιδρούσα. Αυτή ήταν η στιγμή, όπου είπα στον εαυτό μου: «Rebecca, πρέπει τώρα να ενεργοποιήσεις την λαβή ασφαλείας, από την αιτία και μόνο, ότι ήμουν υπέρμαχη των δικαιωμάτων των γυναικών, και κατείχα ως γυναίκα μία συλλογική ευθύνη προς τις γυναίκες». Μέχρι τότε προσπαθούσα να δικαιολογήσω τα συνεχώς επαναλαμβανόμενα σχήματα συμπεριφοράς και σκεπτικού, την κοσμοθεωρία τους η οποία πηγάζει από την θρησκεία τους το Ισλάμ και τον πολιτισμό-κουλτούρα τους, λόγου χάρη με την δικαιολογία, ότι είναι νέοι στον πολιτισμό μας. Πίστευα μάλιστα, ότι αυτές οι μεσαιωνικές απόψεις θα αμβλυνθούν και θα αλλάξουν με τον καιρό. Εμπιστευόμουν και βασιζόμουν στα ιδανικά μας, στην ελευθερία, στην ισοτιμία των ευρωπαϊκών αξιών και ήμουν μάλιστα τόσο αφελής να πιστεύω, ότι κάθε άνθρωπος θα υιοθετούσε και θα αγκάλιαζε ενθουσιασμένος τα ιδανικά αυτά.

Ο Έλληνας Τζον Γεωργιλάς ο άνδρας που σκοτώθηκε μαζί με τον Μπαγκντάντι; – Πώς ήρθε σε επαφή με το Ισλάμ;

Ο Ελληνοαμερικανός Τζον Γεωργιλάς ή Ιωάννης Γεωργιλάκης, πήρε το μουσουλμανικό όνομα Γιαχία Άμπου Χασάν όταν εξισλαμίστηκε το 2001 ως φοιτητής.

Έφτασε να είναι ο δεύτερος πιο ισχυρός στην ιεραρχία της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.

Από τους τζιχαντιστές θεωρούνταν εξαίρετος θεολόγος και άριστος γνώστης του Κορανίου, του ισλαμικού νόμου της Σαρία, της κλασικής αραβικής γλώσσας και λογοτεχνίας.

Τον συνέδεε κοντινή σχέση με τον προηγούμενο εκπρόσωπο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, Άμπου Μοχάμεντ Αλ Αντνάνι, ο οποίος σκοτώθηκε στις 30 Αυγούστου 2016 από αεροπορικό χτύπημα των Αμερικανών.

Το πρώτο όνομα που πήρε ως τζιχαντιστής μαρτυρούσε την ελληνική του καταγωγή

Όταν εντάχθηκε στο Ισλαμικό Κράτος, ο Γεωργιλάς πήρε το πολεμικό ψευδώνυμο Γιαχία Αλ Μπαχρούμι.

Το όνομα αυτό απηχούσε την ελληνική του καταγωγή.

Το Γιαχία είναι η αραβική εκφορά του Ιωάννης και το επώνυμο Μπαχρούμι σημαίνει «Θάλασσα των Ρωμιών» (Μπαχ = θάλασσα και Ρούμι = Ρωμιός).

Την εποχή του Μωάμεθ οι Έλληνες αποκαλούνταν Ρωμιοί, δηλαδή Ρωμαίοι – οι υπήκοοι της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντίου).

Η «μπαχρούμι», ως θάλασσα των Ρωμιών, είναι η Μεσόγειος.

Ονομάστηκε, δηλαδή, Ιωάννης Θαλασσορωμιός ή Ιωάννης Μεσογειακός.

Ένας Έλληνας ισχυρός σαν τον «χαλίφη»

Απέκτησε τόσο μεγάλη δύναμη μεταξύ των μελών της οργάνωσης που λέγεται ότι έφθασε στο σημείο να απειλεί την εξουσία του αυτοανακηρυγμένου «χαλίφη» Άμπου Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι.

Τρομοκρατία, ισλαμο-αριστερισμός και στρουθοκαμηλισμός α λα γαλλικά – Μισέλ Ονφρέ

• ResPublica, διαδικτυακό περιοδικό

(22/10/2019)

Μτφρ.: Αλέξανδρος Μπριασούλης

«Οι εμφύλιοι πόλεμοι ξεκινάνε πάντα αθόρυβα»
Jean-Pierre Chevènement, Le Point, 10 Οκτωβρίου 2019

Παρακολουθούσα πριν λίγες μέρες στην τηλεόραση τα νεότερα για την τρομοκρατική επίθεση που έλαβε χώρα στο αρχηγείο της αστυνομίας του Παρισιού στις 03/10/2019. Ήταν ακόμα οι πρώτες ώρες, αλλά αυτό που ξέραμε σίγουρα ήταν ότι ο άντρας που είχε μαχαιρώσει θανάσιμα τέσσερις αστυνομικούς ήταν προσηλυτισμένος εδώ και ενάμιση χρόνο (έτσι έλεγε τότε ο παρουσιαστής, στην πραγματικότητα είχε προσηλυτιστεί πριν δέκα χρόνια) στο Ισλάμ. Όλος ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα παρέπεμπε αναφανδόν στη μία και μοναδική θρησκεία που το τελευταίο διάστημα αναλαμβάνει την ευθύνη τέτοιων επιθέσεων, το Ισλάμ – μέχρι στιγμής ούτε ο καθολικισμός, ούτε ο βουδισμός, οι προτεστάντες, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ή οι σιχ έχουν πράξει κάτι ανάλογο. Κι όμως, όλα αυτά δεν αρκούσαν: κανείς από τους παρουσιαστές, τους σχολιαστές ή τους ειδικούς που συμμετείχαν στην εκπομπή δεν τολμούσε να παραδεχτεί το προφανές, ότι δηλαδή επρόκειτο για μια τρομοκρατική ενέργεια. Εκπλήσσομαι κάθε φορά που διαπιστώνω τις καταστροφικές συνέπειες της επικρατούσας ιδεολογίας, εξ’ αιτίας της οποίας δεν βλέπουμε πια ό,τι υπάρχει αλλά μόνο ό,τι θέλουμε να δούμε. Οι σύντροφοι και οι συμπαθούντες του ισλαμοφασισμού αρνούνται να πιστέψουν αυτό που βλέπουν τα μάτια τους, γιατί επιθυμούν να βλέπουν μόνο αυτό που πιστεύουν. Κανονικά, η κοινή λογική θα είχε ερμηνεύσει αμέσως τα παραπάνω γεγονότα ως τρομοκρατία, αλλά, στο νεοφιλελεύθερο καθεστώς που ζούμε, η λογική έχει εξοριστεί και τα σλόγκαν έχουν αντικαταστήσει τη σκέψη.

Ο φόβος της κατηγορίας για ισλαμοφοβία καταπνίγει όχι μόνο την κριτική σκέψη, αλλά και την κοινή λογική. Στο ιδεολογικό καθεστώς του ισλαμο-αριστερισμού, η αντιπάθεια προς το Ισλάμ αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα. Δεν υπάρχει όμως καμία αξιολογική κρίση στον ισχυρισμό ότι ένας φανατικός ισλαμιστής που δολοφονεί, φωνάζοντας «Αλλάχου ακμπάρ», στο όνομα της θρησκείας του, είναι ένας φανατικός ισλαμιστής που δολοφονεί στο όνομα της θρησκείας του.

Το ισλαμικό κράτος της Σουηδίας

Το ισλαμικό κράτος της Σουηδίας

 Γράφει η Σερένα Νομικού 

Έρευνες τεκμηριώνουν πως τα βίαια εγκλήματα και οι βιασμοί, με δράστες κυρίως μετανάστες, έχουν αυξηθεί στη Σουηδία. Επίσης πως τα 99 από τα 112 άτομα που καταδικάστηκαν για ομαδικό βιασμό έχουν ξένο υπόβαθρο, ενώ οι περιπτώσεις ομαδικού βιασμού τετραπλασιάστηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια.

 Εάν διαβάσει κανείς το ρεπορτάζ μίας άλλης εφημερίδας σχετικά με τους βιασμούς στη Σουηδία, κυριολεκτικά θα τρομοκρατηθεί, αφού αυτά που συμβαίνουν είναι κάτι περισσότερο από εφιαλτικά. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από έναν Σουηδό συγγραφέα, ο οποίος αναφέρει πως το επίπεδο εγκληματικότητας και βίας που αντιμετωπίζει η ήσυχη κάποτε αυτή χώρα, μοιάζει με έναν πόλεμο μικρής κλίμακας. (βίντεο)

Η κατάσταση στη Σουηδία είναι εκτός ελέγχου, όπως έχω προβλέψει πριν από πολλά χρόνια,  με αποτέλεσμα ακόμη και οι μεγάλες εταιρείες να θέλουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Παράδειγμα η Volvo, ο διευθύνων σύμβουλος της οποίας προειδοποίησε πως σκοπεύει να μεταφέρει την έδρα της αλλού στο μέλλον, εν μέρει λόγω της αύξησης της βίας και των εγκλημάτων. Ανέφερε δε χαρακτηριστικά τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση:

«Εμείς κατασκευάζουμε αυτοκίνητα και δεν μπορούμε να λύσουμε άλλα προβλήματα. Κάποιος άλλος πρέπει να το κάνει. Είναι όλο και πιο δύσκολο να προσελκύσουμε εργαζομένους λόγω της επιδείνωσης της φήμης της Σουηδίας. Δεν βοηθάει καθόλου όταν οι άνθρωποι διαβάζουν για πυροβολισμούς στο Γκέτεμποργκ και αναρωτιούνται εάν μπορούν πραγματικά να τολμήσουν να μετακινηθούν στην πόλη. Θέλουμε να έχουμε την έδρα μας σε μία χώρα που λειτουργεί σωστά. Προς το παρόν δεν συζητείται η μετακίνηση μας, αλλά είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στο μέλλον » (πηγή).

Η πολιτική ορθότητα οδηγεί σε παγκόσμια δίωξη και γενοκτονία των Χριστιανών, αναφέρει έκθεση του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών

Οι Χριστιανοί είναι οι πιο διωκόμενη από οποιαδήποτε θρησκευτική ομάδα και αντιμετωπίζουν σχεδόν γενοκτονικά επίπεδα καταπίεσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου, λέει μια έκθεση που εκπονήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η έκθεση, που συντάχθηκε από τον αιδ. Philip Mounstephen, επίσκοπο τουTruro και έναν Αγγλικανό ιεραπόστολο, εκτιμά ότι ένας στους τρεις ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζει κάποια μορφή θρησκευτικής καταπίεσης, βρίσκοντας τους χριστιανούς ως την πιο ευρέως στοχευμένη ομάδα.

"Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν όχι μόνο τη γεωγραφική εξάπλωση των αντιχριστιανικών διώξεων, αλλά και την αυξανόμενη σοβαρότητά τους", αναφέρει η έκθεση, προσθέτοντας ότι "σε ορισμένες περιοχές, το επίπεδο και η φύση των διώξεων πλησιάζει στο να ανταποκρίνεται στον διεθνή ορισμό της γενοκτονίας".

Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Jeremy Hunt, ο οποίος εκπόνησε την έρευνα πέρυσι, δήλωσε την Παρασκευή ότι "η πολιτική ορθότητα" διαδραμάτισε ρόλο στις καταχρήσεις, επικρίνοντας τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επειδή "κοιμούνται" για το συγκεκριμένο θέμα.

"Αυτό που έχουμε ξεχάσει σε αυτό το κλίμα πολιτικής ορθότητας είναι στην πραγματικότητα ότι οι χριστιανοί που διώκονται είναι μερικοί από τους φτωχότερους ανθρώπους στον πλανήτη", δήλωσε ο Hunt.

Η έκθεση επικεντρώνεται στις διώξεις που βασίζονται στην πίστη στη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική - αποκλείοντας κυρίως την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.

«Νομίζω ότι υπάρχει μια λανθασμένη ανησυχία η οποία είναι κατά κάποιο τρόπο αποικιοκρατική, να μιλάμε για μια θρησκεία που σχετίστηκε με αποικιακές δυνάμεις και όχι με τις χώρες που μπήκαμε ως αποικιοκράτες», δήλωσε ο Hunt, προφανώς επιθυμώντας να αποτρέψει οποιαδήποτε συζήτηση της αποικιοκρατικής παρουσίας της Βρετανίας σε πολλές από τις περιφέρειες που αναφέρονται στην έκθεση και του ρόλου της στη δημιουργία θρησκευτικών εντάσεων.

Πώς στη Γαλλία το Ισλάμ κέρδισε τη μάχη των ιδεών (μέρος πρώτο)-Σώτη Τριανταφύλλου

O Χακίμ Ελ Καουρί, που το 2016 είχε κάνει έκκληση, μαζί με άλλους σαράντα μουσουλμάνους εναντίον του ισλαμικού φονταμενταλισμού (αιγιαλώ λαλείς...) επανήλθε με ένα βιβλίο που έχει τίτλο «Ισλάμ, μια γαλλική θρησκεία». O Ελ Καουρί, προσπαθώντας να μας ανοίξει τα μάτια που κρατάμε πεισματικά κλειστά, αναλύει το πώς και το γιατί στη Γαλλία πληθύνονται οι υπερευσεβείς μουσουλμάνοι ενώ οι γαλλικές κυβερνήσεις τούς παρατηρούν με αμηχανία ή δεν τους παρατηρούν καθόλου. Ο Εμμανουέλ Μακρόν σχεδιάζει «διάρθρωση του Ισλάμ»: τι σημαίνει «διάρθρωση»; Περιμένουμε να μας εξηγήσει. Το πολιτικό λεξιλόγιο, μια συλλογή από ευφημισμούς - όπως, λόγου χάρη, ο όρος «ριζοσπαστικό Ισλάμ» - καταδεικνύουν ανημπόρια, δειλία, ανικανότητα να περιγράψουμε τα φαινόμενα. Το πρόβλημα έχει προχωρήσει· il est trop tard.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Montaigne, oι μουσουλμάνοι που πηγαίνουν στα τζαμιά, τρώνε χαλάλ, προσεύχονται καθημερινά, τοποθετούν τον ισλαμικό νόμο πάνω από τον νόμο του κράτους υπολογίζονται γύρω στα 3.500.000 (έναντι περίπου 1.650.000 πιστών Καθολικών, ο φανατισμός των οποίων είναι διαφορετικής τάξεως). Ο πληθυσμός αυτός διεκδικεί την αντικατάσταση του γσλλικού νόμου από Σαρία. Αλλά, όπως σημειώνει ο Ελ Καουρί, το 80% των εν γένει μουσουλμάνων (8.600.000) εγείρουν απαιτήσεις στην καθημερινότητα: λόγου χάρη, ζητούν να γίνουν χαλάλ τα σχολικά γεύματα, κάτι που παραβιάζει τους κανονισμούς για τη σφαγή των ζώων στη Γαλλία. (Τα περισσότερα σχολεία αποφάσισαν να κάνουν τις σχολικές καντίνες χορτοφαγικές: στρίβειν διά του αρραβώνος). Συγκριτικά με άλλες διεκδικήσεις, το χαλάλ είναι λεπτομέρεια· αλλά υπογραμμίζει ότι το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία· είναι ιδεολογία, τρόπος ζωής, πολιτικό πρόγραμμα. Υπό αυτή την έννοια, η απόρριψή του δεν αποτελεί συμπεριφορά μη ανεκτικότητας («μισαλλοδοξίας» όπως λένε, πομπωδώς, οι ορθώς σκεπτόμενοι) αλλά πολιτική αντίθεση· αντιπολίτευση σε ένα διεθνές, σαρωτικό, υπερσυντηρητικό κίνημα.

-Ο Διαφωτισμός, το Ισλαμικό Κράτος και κάποιοι βλάκες νεοέλληνες

Το ότι ζούμε σε μια εποχή χάους και ανατροπής των δεδομένων, των αξιών, των ίδιων των όρων είναι γεγονός. Ότι ο ορθός λόγος έχει μάλλον δραπετεύσει από τη πτωχή πατρίδα μας και το ακόμα πτωχότερο ένα τμήμα της αριστεράς και των αυτοαποκαλουμενων αντεξουσιαστών, δεν είναι κάτι καινούργιο για να μας ξαφνιάσει….

Η μεγαλύτερη απόδειξη της κατάρρευσης των ανθρωπιστικών αξιών είναι η θέση που αδιαμαρτυρήτως μπορεί να διατυπώσει –χωρίς να φάει μπόλικο ιδεολογικό και πολιτικό ξύλο– ότι η μεσαιωνική βαρβαρότητα του ισλαμοφασισμού είναι νεωτερικότητα και ότι εμείς η «δυτικοί» δεν έχουμε τα φόντα να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε την εμφάνιση «ενός αυθεντικού Διαφωτισμού των Άλλων».

Το διαβάσαμε στο περ. Unfollow πριν από 1.5 χρόνο…  Μας φάνηκε άλλη μια «μαλακία για γέλια», από τις χιλιάδες που κυκλοφορούν στα  έντυπα και στο διαδίκτυο.  Τώρα όμως που είδαμε ένα από τα πολλά φρικτά βίντεο των ισλαμοφασιστών «διαφωτιστών», είπαμε να το ανακαλέσουμε από τη μνήμη μας.

Aλλά πριν το σχολιάσουμε περισσότερο –μάλλον πριν το παρουσιάσουμε ασχολίαστο μιας και το καλύτερο σχόλιο είναι το ίδιο το βίντεο που θα δείτε– ας φρικιάσουμε με  μια πράξη που το ίδιο του Ισλαμικό Κράτος πρόβαλλε, διατρανώνοντας παντού «το φιλελεύθερο και νεωτερικό του» πνεύμα:

Πατήστε πάνω σ’ αυτή την είκονα, δείτε το βίντεο και τα ξαναλέμε:

Τη μαλακία στο ANfollow την έγραψαν δύο τύποι. Παραθέτουμε το κείμενό τους:

Το Ισλαμικό Κράτος είναι Διαφωτισμός

Αυγουστίνος Ζενάκος & Χρήστος Νάτσης | Τεύχος Δεκεμβρίου 2015

Κάνενας δυτικός «προοδευτισμός» δεν είναι διατεθειμένος να αναγνωρίσει την πολιτική συνθήκη που γεννά το Ισλαμικό Κράτος. Η σύγχρονη μεταδημοκρατία, την ίδια στιγμή που γενεαλογεί τη «Δύση» από τον Διαφωτισμό, τον απωθεί: η απώθηση παίρνει τη διπλή μορφή τόσο της παραχάραξης του ιστορικού ευρωπαϊκού Διαφωτισμού όσο και της άρνησης της δυνατότητας ενός αυθεντικού Διαφωτισμού των Άλλων.

Ένας εμφύλιος πόλεμος χωρίς προηγούμενo

Του Πιέρ Ζαν Λουϊζαρ από το Άρδην τ. 101-102 με αφιέρωμα Το Ισλάμ, η Ευρώπη και οι Έλληνες

Επί αιώνες, οι σιίτες του αραβικού κόσμου κυριαρχούνταν από τους σουνίτες. Στο Ιράκ, η αμερικανική εισβολή του 2003 τους επέτρεψε να πάρουν την εκδίκησή τους. Ωστόσο, προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μουσουλμάνων (φίτνα) που, μέσα σε λίγα χρόνια, πυρπόλησε το σύνολο του αραβικού κόσμου.

Για να κατανοήσουμε τους θρησκευτικούς πολέμους που αιματοκυλούν σήμερα τον αραβικό κόσμο μέχρι και το Πακιστάν, είναι ανάγκη να διερευνήσουμε τη μακραίωνη αντίθεση μεταξύ σιιτών και σουνιτών (Βλέπε και το άρθρο του Μωχαμάντ Μοεζί που προηγείται). Στον αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα στο Ιράκ και τον Κόλπο, η πλειοψηφία των σιιτών είναι στην πραγματικότητα πρώην σουνίτες. Ένα κίνημα αλλαξοπιστίας που επιταχύνθηκε τους τελευταίους αιώνες και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Για ποιο λόγο όμως οι σουνίτες επέλεξαν τον σιιτισμό; Πρόκειται για μια επιλογή που βρίσκεται στις απαρχές των σημερινών αντιθέσεων, μια και τα θρησκευτικά δόγματα ήρθαν να επικυρώσουν ταυτότητες που σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκαν από τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις της σύγχρονης εποχής.

Η φωτιά της ισλαμικής τρομοκρατίας και η ελληνική μεσοτοιχία

Του Άγγελου Συρίγου

Τον Ιούνιο του 2014 το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε τη Μοσούλη στο Ιράκ. Εισέβαλε στο εκεί ευρισκόμενο τουρκικό προξενείο και συνέλαβε 46 εργαζομένους περιλαμβανομένου του γενικού προξένου. Μετά από τρεις μήνες αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι, σώοι και αβλαβείς. Ήταν η περίοδος που η Τουρκία αποτελούσε τη βασική οδό διελεύσεως εθελοντών και μεταφοράς πολεμικού υλικού προς κάθε λογής αντιπάλους του καθεστώτος Άσαντ.

Έκτοτε οι σχέσεις του Ερντογάν με τους φανατικούς πολεμιστές του Ισλάμ πήραν την κατιούσα. Τον Ιούλιο του 2015 άρχισαν πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία. Το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι ενώ αποδίδονταν σε ισλαμιστές, ουδείς αναλάμβανε την ευθύνη.

Όταν παίρνει φωτιά το διπλανό διαμέρισμα, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να περάσει τη μεσοτοιχία.

Η προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση. Τον Δεκέμβριο του 2016 το Ισλαμικό Κράτος έκαψε ζωντανούς δύο αιχμαλωτισμένους Τούρκους στρατιώτες στη συριακή πόλη Αλ Μπαμπ και το κατέγραψε σε βίντεο. Το επόμενο βήμα ήταν η επίθεση στο κλάμπ Ρέινα. Για πρώτη φορά μετά από σειρά επιθέσεων το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε επισήμως την ευθύνη.

Τουρκία: Ισλαμοφασισμός εν όψει

Οθωμανικές Εστίες – Οι μελανοχίτωνες του καθεστώτος Ερντογάν

Tου Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 123 που κυκλοφορεί 

Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά συνταρακτικών γεγονότων και εξελίξεων –εξέγερση στο πάρκο Γκεζί, εμπλοκή της Τουρκίας στον συριακό εμφύλιο πόλεμο μέσω της υποστήριξης του Ισλαμικού Χαλιφάτου και άλλων αντίστοιχων οργανώσεων, κλιμάκωση του κουρδικού κινήματος στη Βόρεια Συρία και τη Νοτιοανατολική Συρία–έχουν προκαλέσει τη μετακίνηση του καθεστώτος Ερντογάν, από μια φιλελεύθερη εκδοχή ήπιου ισλάμ, σε μια σκληρή εκδοχή ισλαμικού ολοκληρωτισμού.
Τα δείγματα γραφής του νέου καθεστώτος είναι πολλά: Ο ολοκληρωτικός πόλεμος των δυνάμεων ασφαλείας στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νοτιοανατολική Τουρκία), ο οποίος εσχάτως συνδυάζεται με κινήσεις προκειμένου να διωχθούν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών της Τουρκίας (HDP)· οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον ακαδημαϊκών και πανεπιστημιακών· οι εισβολές της αστυνομίας στα γραφεία αντιπολιτευόμενων εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και ο ασφυκτικός έλεγχος και η παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι παρά ελάχιστα κρούσματα αυτού του πρωτοφανούς κύματος φασιστικοποίησης που έχει κατακλύσει τη γειτονική χώρα.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, δείγμα της ισλαμοφασιστικής στροφής είναι ότι το ίδιο το καθεστώς προχώρησε, μετά την εξέγερση της πλατείας Ταξίμ, στη συγκρότηση ταγμάτων εφόδου, που αναλαμβάνουν ανοιχτή δράση στους δρόμους εναντίον κάθε αντικαθεστωτικής φωνής — ιδίως εναντίον της νέας κοινωνικής συμμαχίας Κούρδων, ριζοσπαστικών μερίδων του αλεβιδισμού και οργανώσεων της άκρας αριστεράς, που προέκυψαν από αυτήν την ίδια την εξέγερση.
Η κυριότερη από αυτές τις οργανώσεις είναι οι Οθωμανικές Εστίες (Osmanlι Ocaklarι). Ιδρύθηκαν το 2009, στα πρότυπα των ταγμάτων εφόδου που είχαν οργανώσει κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 οι Γκρίζοι Λύκοι εναντίον της τουρκικής άκρας αριστεράς και πλέον αριθμούν 2.000.000 μέλη σε όλη την Τουρκία. Οι Οθωμανικές Εστίες δεν κρύβουν την τυφλή τους προσήλωση στον Ερντογάν και το κόμμα του.
Σε ανύποπτο χρόνο, τον Απρίλιο του 2015, ο επικεφαλής της οργάνωσης, Καντίρ Κανπολάτ, θα δηλώσει: «Είμαστε στρατιώτες του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θέλω να ευχαριστήσω τον Ταγίπ Ερντογάν. Του οφείλουμε τις Οθωμανικές Εστίες. Δεν θα υπήρχαμε αν δεν υπήρχε αυτός». H προϊστορία του Κανπολάτ είναι ιδιαίτερα σημαντική για να κατανοήσουμε τις καταβολές της οργάνωσης: Υπήρξε επικεφαλής των Εστιών Αλπερέν, των ταγμάτων εφόδου του μικρού ισλαμικού εταίρου της τουρκικής ακροδεξιάς, του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας (ΒΒP). Το BBP είχε διασπαστεί από το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (MHP) στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πήρε μαζί του το μεγαλύτερο μέρος των Γκρίζων Λύκων.
Τον Αύγουστο του 2014, όταν ο πρόεδρος του BBP υποστήριξε τον κοινό υποψήφιο που στήριξαν οι κεμαλιστές και το MHP εναντίον του Ερντογάν, ο Κανπολάτ προκάλεσε τη διάσπασή του, πήρε ένα μεγάλο μέρος των Εστιών Αλπερέν και προσχώρησε στις Οθωμανικές Εστίες, εξέλιξη που πυροδότησε τη μαζικοποίηση της οργάνωσης.
Σε αυτήν συμμετέχουν πολλοί νεολαίοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ενώ τα μέλη του παρίστανται σε κάθε δημόσια συγκέντρωση του κόμματος, φροντίζοντας να παρουσιάζονται με διακριτές στολές προκειμένου να δηλώνουν την ταυτότητά τους.
Βεβαίως, η διαπλοκή των ισλαμικών ταγμάτων εφόδου και του καθεστώτος δεν σταματάει στις ξεκάθαρες πολιτικές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ της οργάνωσης και του κυβερνώντος κόμματος. Τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο που θέλουν επιφανείς εκπροσώπους του να διατηρούν ευθείες σχέσεις με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Από την άλλη, βέβαια, και το κυβερνών κόμμα ανταποδίδει τις αβρότητες των Οθωμανικών Εστιών: Υψηλόβαθμα στελέχη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, παρουσιάζονται με κάθε ευκαιρία στις δημόσιες εκδηλώσεις της οργάνωσης. Συνήθεις προσκεκλημένοι στα εγκαίνια ίδρυσης κατά τόπους οργανώσεων των Εστιών, σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας, είναι μεταξύ άλλων και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Εφκάν Αλά, ο Μεχντί Εκέρ, πρώην υπουργός Γεωργίας και ο πρώην αντιπρόεδρος του AKP, Σαμπάν Ντισλί.
Επίσημος σκοπός των Εστιών είναι η διατήρηση και προώθηση της οθωμανικής κουλτούρας. Ο πραγματικός, είναι να την επιβάλουν με τη βία στους δρόμους. Αλλεπάλληλες είναι η μαρτυρίες για επιθέσεις ταγμάτων εφόδου της οργάνωσης σε γραφεία του HDP, αλλά και του κεμαλικού CHP(!), σε αντιπολιτευτικές διαδηλώσεις, ακόμα και σε γραφεία εφημερίδων, με γνωστότερο περιστατικό την έφοδο στις εγκαταστάσεις της Χουριέτ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 6 και 8 Σεπτεμβρίου του 2015. Βεβαίως, η οργάνωση δεν κρύβει τη συμπάθειά της στο Ισλαμικό Χαλιφάτο: Τον Ιούλιο του 2015, σάλο προκάλεσαν τα σχόλια του επικεφαλής του τμήματος νεολαίας της οργάνωσης στην Κωνσταντινούπολη, Φουρκάν Γκιοκ, που εκθείασε τη δραστηριότητα του Ισλαμικού Χαλιφάτου, για την αιματηρή επίθεση που εξαπέλυσε στο συλλαλητήριο κουρδικών οργανώσεων, στο Σουρούτς του Βόρειου Κουρδιστάν.
Πολλοί αναλυτές συγκρίνουν τη δράση των Εστιών με εκείνην που είχαν αναπτύξει παλαιότερα οι Γκρίζοι Λύκοι, σε συνεργασία με την κεμαλική δικτατορία και το κατεστημένο που τη διαδέχθηκε. Στην πραγματικότητα, οι Εστίες αποτελούν το ισλαμικό τους αντίστοιχο –εξάλλου ένας από τους λόγους που το AKP πριμοδότησε την ίδρυση και την άνοδο της οργάνωσης είναι και για να απορροφήσει τα νεότερα, μαχητικά και πιο ακραία στελέχη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης στους κόλπους του. Ούτως ή άλλως, τα τάγματα εφόδου του τελευταίου, οι Ιδεαλιστικές Εστίες, δρουν συχνά στο πλευρό των Οθωμανικών Εστιών, στο πλαίσιο των οργανωμένων πογκρόμ που εξαπολύονται εναντίον Κούρδων και άλλων αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Και ήδη, η επιρροή που ασκεί το ΑΚP στο MHP είναι κάτι παραπάνω από ισχυρή. Εξάλλου, ο τωρινός αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Γιλντιρίμ Τουγκρούλ Τουρκές, είναι γιος του διαβόητου ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων, Αρπασλάν Τουρκές, και προσχώρησε το AKP μόλις τον Αύγουστο του 2015, όταν δέχθηκε πρόσκληση του Αχμέτ Νταβούτογλου να συμμετάσχει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση από την πλευρά του MHP. Εκείνος αποδέχθηκε, διαγράφηκε από το κόμμα του και έκτοτε προσχώρησε στο κυβερνών κόμμα, διατηρώντας τη θέση του και στην κυβέρνηση πλειοψηφίας που προέκυψε από τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Η παρουσία του γιου του Αρπασλάν Τουρκές σε τέτοιο υψηλό κυβερνητικό πόστο έχει προφανή σημειολογία, και συμβολίζει όσο τίποτε άλλο τη μεταστροφή του AKP, από τον ισλαμοκεμαλισμό στον ισλαμοφασισμό. Η δε δράση των Οθωμανικών Εστιών στους δρόμους, στα πρότυπα των ναζιστικών SA και των Μελανοχιτώνων του Μουσολίνι, την επιβεβαιώνει.
Πολλοί εκπρόσωποι του δυτικού κατεστημένου στέκονται ενεοί μπροστά στις οβιδιακές μεταμορφώσεις εκείνου που άλλοτε εκθείαζαν ως πρότυπο του ήπιου και δημοκρατικού ισλάμ. Ο Ερντογάν, βέβαια, είχε φροντίσει να διακηρύξει από πολύ νωρίς τις προθέσεις του, με αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό για την τουρκική πολιτική πλάγιο λόγο. Σε ανύποπτο χρόνο, και πολύ παλιά, είχε δηλώσει: «H δημοκρατία είναι για μένα σαν ένα δρομολόγιο λεωφορείου· όταν φτάσω στον προορισμό μου, θα κατέβω»…

ΠΗΓΗ:http://ardin-rixi.gr/

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com